Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

condemnātiō

  • 1 condemnatio

    condemnātio, ōnis f.
    1) осуждение, обвинительный приговор C (v. l.), Dig, CJ

    Латинско-русский словарь > condemnatio

  • 2 condemnatio

    condemnātio, ōnis, f. (condemno), I) die Verurteilung (Ggstz. absolutio), Ascon. u. ICt.: condemnationem facere = verurteilen od. bewirken, daß jmd. verurteilt werde, ICt: cond. pati, verurteilt werden, ICt. – II) meton., die Bestrafung, Strafe, auch das Strafgeld, die Buße, auch im Plur., ICt. u. Scriptt. hist. Aug. (s. Dirksen Manuale in v. u. Paucker de Latin. scriptt. hist. Aug. p. 8).

    lateinisch-deutsches > condemnatio

  • 3 condemnatio

    condemnātio, ōnis, f. (condemno), I) die Verurteilung (Ggstz. absolutio), Ascon. u. ICt.: condemnationem facere = verurteilen od. bewirken, daß jmd. verurteilt werde, ICt: cond. pati, verurteilt werden, ICt. – II) meton., die Bestrafung, Strafe, auch das Strafgeld, die Buße, auch im Plur., ICt. u. Scriptt. hist. Aug. (s. Dirksen Manuale in v. u. Paucker de Latin. scriptt. hist. Aug. p. 8).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > condemnatio

  • 4 condemnātiō

        condemnātiō ōnis, f    [condemno], a conviction, condemnation: Oppianici.
    * * *
    condemnation; verdict; damages awarded in a civil case; sentence (Ecc)

    Latin-English dictionary > condemnātiō

  • 5 condemnatio

    condemnātĭo, ōnis, f. [id.], a condemning, condemnation (post-Aug.):

    pecuniaria,

    Dig. 2, 10, 5:

    condemnationem facere,

    to condemn, ib. 42, 1, 59;

    or,

    to bring about the condemnation of one, Cod. Just. 8, 14, 8:

    pati,

    to be condemned, Dig. 4, 2, 14: post condemnationem, Gai Inst. 3, 180;

    opp. absolutio,

    Ascon. ad Cic. Div. in Caecil. 7, 24.

    Lewis & Short latin dictionary > condemnatio

  • 6 condemnatio

    осуждение, присуждение, прот. absolutio (1. 27 D. 10, 2. 1. 1 D. 42, 1));

    condemn. tanti s. in tantum, quanti intersit possidere, quanti interfuit actoris, restitui (1. 6 D. 43, 16. 1. 8 § 4 D. 43, 26);

    omnis causae nomine condemn. (1. 68 I). 6, 1);

    quadrupli, tripli condemn. (1. 14 § 4. 9 D. 4, 2);

    certae pecuniae (Gai. IV. 49. 52); по древнему праву обозн. ту часть формулы, по которой судья получает право осуждать или освобождать ответчика, согласно с заключением, выведенным из самого дела (Gai. IV, 39. 43. 44. 48. 52. 57. 68. 73. 86. 119. 182).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > condemnatio

  • 7 condicionalis

    condiciōnālis, e
    подчинённый известному условию, условный (condemnatio G; contractus Dig)
    c. servus CTh, CJ — раб, навечно прикреплённый к своим обязанностям

    Латинско-русский словарь > condicionalis

  • 8 taxatio

    taxātio, ōnis f. [ taxo ]
    1) оценка, определение стоимости, таксация ( taxationem facere alicujus rei C)
    2) юр. точная сумма или определённое количество ( condemnatio cum taxatione G)

    Латинско-русский словарь > taxatio

  • 9 absolutio

    absolūtio, ōnis, f. (absolvo), I) das Loslösen = die Trennung, Scheidung, animae et corporis, Ambros. de bono mort. 8, 33. – II) übtr.: 1) die Befreiung, a) übh., anxietatis (von der Ä.), Ambros. in Luc. 7, 133. – b) das gerichtl. Los-, Freisprechen (Ggstz. damnatio, condemnatio), virginum, Cic.: maiestatis, vom M., Cic.: absolutionem dare, Iustin.: Plur., absolutiones venditare, Suet. – c) das Losgeben, die Auslieferung, cadaveris, Dict. 3, 24. – d) das Freiwerden von einer Verbindlichkeit od. Schuld, a nexu, Modestin. dig. 46, 4, 1: absol., Pallad. 1, 6, 8: dah. die kirchl. Absolution, Ambros. ep. 37, 45. – 2) die Abmachung, Abfertigung, a) die Auseinandersetzung, Darlegung, Serv. Verg. Aen. 1, 6: Plur., Hilar. in psalm. 53, 14. – b) die Erledigung, Entscheidung eines richterlichen Urteils, iudicii, Sulp. Sev. chron. 1, 39, 3: absol., Gromat. 37, 2; 63, 30. – u. die Lösung einer Frage, Macr. de diff. 18, 3. – 3) prägn., die Vollendung, rationis, Cic. de fin. 5, 38: corporis aut animi, vollendete Ausbildung, Cic. de inv. 2, 30: u. so optimi perfectio atque absolutio, die höchste Vollkommenheit, Cic. Brut. 137: u. so absol., absolutionem perfectionemque in oratore desiderare, die höchste Vollkommenheit, Cic. de or. 1, 130: dah. die Vollständigkeit in der Darstellung, Cic. de inv. 1, 32: u. so abs. verborum, Deutlichkeit, Hilar. trin. 7, 22.

    lateinisch-deutsches > absolutio

  • 10 condicionalis

    condiciōnālis, e (condicio), auf Bedingung beruhend, bedingungsweise angenommen, substituiert, condemnatio contractus, ICt.: servi, ICt. – subst., m. u. f., der Substitut, die Substitutin, Tert. de idol. 12. Augustin. c. Faust. 22, 55.

    lateinisch-deutsches > condicionalis

  • 11 modero

    modero, āvi, ātum, āre = moderor, I) mäßigen, in Schranken halten, tuum te ingenium moderat, Pacuv. tr. 306: nec (te) moderat metus, Acc. tr. 303. – II) übtr., regeln, einrichten, im Passiv, et pro qualitate personarum et actio formatur et condemnatio moderatur, Paul. dig. 3, 5, 15 extr.: ita res moderetur, ut etc., Ulp. dig. 23, 3, 39.

    lateinisch-deutsches > modero

  • 12 pecuniarius

    pecūniārius, a, um (pecunia), Adi. mit Compar. u. Superl., zum Gelde gehörig, Geld-, lis, Quint.: negotium, Augustin.: poena, ICt.: condemnatio, ICt.: lucrum, Ambros.: res, Geldsache, Geldgeschäft, Cic. Rosc. Am. 117. Tac. ann. 6, 5; häufig = Geld, inopia rei pecuniariae, Geldmangel, Cic.: praemia rei pecuniariae, Belohnungen an Geld, Caes.

    lateinisch-deutsches > pecuniarius

  • 13 absolutio

    absolūtio, ōnis, f. (absolvo), I) das Loslösen = die Trennung, Scheidung, animae et corporis, Ambros. de bono mort. 8, 33. – II) übtr.: 1) die Befreiung, a) übh., anxietatis (von der Ä.), Ambros. in Luc. 7, 133. – b) das gerichtl. Los-, Freisprechen (Ggstz. damnatio, condemnatio), virginum, Cic.: maiestatis, vom M., Cic.: absolutionem dare, Iustin.: Plur., absolutiones venditare, Suet. – c) das Losgeben, die Auslieferung, cadaveris, Dict. 3, 24. – d) das Freiwerden von einer Verbindlichkeit od. Schuld, a nexu, Modestin. dig. 46, 4, 1: absol., Pallad. 1, 6, 8: dah. die kirchl. Absolution, Ambros. ep. 37, 45. – 2) die Abmachung, Abfertigung, a) die Auseinandersetzung, Darlegung, Serv. Verg. Aen. 1, 6: Plur., Hilar. in psalm. 53, 14. – b) die Erledigung, Entscheidung eines richterlichen Urteils, iudicii, Sulp. Sev. chron. 1, 39, 3: absol., Gromat. 37, 2; 63, 30. – u. die Lösung einer Frage, Macr. de diff. 18, 3. – 3) prägn., die Vollendung, rationis, Cic. de fin. 5, 38: corporis aut animi, vollendete Ausbildung, Cic. de inv. 2, 30: u. so optimi perfectio atque absolutio, die höchste Vollkommenheit, Cic. Brut. 137: u. so absol., absolutionem perfectionemque in oratore desiderare, die höchste Vollkommenheit, Cic. de or. 1, 130: dah. die Vollständigkeit in der Darstellung, Cic. de inv. 1, 32: u. so abs. verborum, Deutlichkeit, Hilar. trin. 7,
    ————
    22.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > absolutio

  • 14 condicionalis

    condiciōnālis, e (condicio), auf Bedingung beruhend, bedingungsweise angenommen, substituiert, condemnatio contractus, ICt.: servi, ICt. – subst., m. u. f., der Substitut, die Substitutin, Tert. de idol. 12. Augustin. c. Faust. 22, 55.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > condicionalis

  • 15 modero

    modero, āvi, ātum, āre = moderor, I) mäßigen, in Schranken halten, tuum te ingenium moderat, Pacuv. tr. 306: nec (te) moderat metus, Acc. tr. 303. – II) übtr., regeln, einrichten, im Passiv, et pro qualitate personarum et actio formatur et condemnatio moderatur, Paul. dig. 3, 5, 15 extr.: ita res moderetur, ut etc., Ulp. dig. 23, 3, 39.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > modero

  • 16 pecuniarius

    pecūniārius, a, um (pecunia), Adi. mit Compar. u. Superl., zum Gelde gehörig, Geld-, lis, Quint.: negotium, Augustin.: poena, ICt.: condemnatio, ICt.: lucrum, Ambros.: res, Geldsache, Geldgeschäft, Cic. Rosc. Am. 117. Tac. ann. 6, 5; häufig = Geld, inopia rei pecuniariae, Geldmangel, Cic.: praemia rei pecuniariae, Belohnungen an Geld, Caes.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pecuniarius

  • 17 absolutio

    1) совершение (1. 6 § 3 C. Th. 1, 1). 2) освобождение, = liberatio, напр. operarum (1. 37 § 5. 6 D. 38, 1);

    abs. a nexu (1. 4 D. 46, 4);

    спасение,

    abs. animarum (1. 5 С Th. 9, 35). 3) оправдание обвиненного, прот. damnatio s. condemnatio (1. 14 § 5. D. 4, 2. 1. 33 § 1 D. 7, l. 1. 52 § 3 D. 46, 1. 1. 6 pr. D. 48, 18. 1. 18 C. 2, 12); иногда самый оправдательный приговор (1. 18 C. 2, 12).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > absolutio

  • 18 certus

    известный, а) определенный: certa s. certi stipulatio, стипуляция, предмет, которой точно определен (1. 68. 74 D. 45, 1. 1. 118 § 2 eod.); также certus s. cerli contractus (1. 1 § 6 D. 13, 5. 1. 18 pr. D. 46, 4);

    certum condicere, petere, certi condictio (1. 6 D. 12, 1. 1. 9 eod. 1. 1 D. 13, 3);

    c. summae debitor dictus (1. 5 D. 18, 4);

    c. summa compromissa (1. 28 D. 4, 8);

    c. nummos stipulari (1. 37 D. 45, 1);

    c. corpus in stipulationem deducere, legare, etc. (1. 10 D. 46, 4. 1. 26 § 1. 1. 47 § 1 D. 30. 1. 10 D. 34, 2);

    c. quantitatem legare, debere (1. 3 § 6 D. 33, 1. 1. 18 § 4 D. 33, 7);

    speciem relinquere (1. 34 § 5 D. 30);

    c. partem heredit. legare (1. 8 § 5 D. 31);

    c. pondus, genus argenti legare (1. 1 § 1 D. 34, 2);

    penus c. cum vasis c. legata (1. 2 D. 33, 9);

    c. hominem emere, debere (1. 17 D. 40, 12. 1. 23 D. 45, 1);

    c. pretium habere (1. 7 § 2 D. 18, 1);

    c. pars fundi, часть физическая, прот. идеальной, pars pro indiviso (1. 25 D. 7, 4. 1. 6. D. 8, 1);

    c. locus прот. "pro ihdiviso portio fundi" (1. 1 D. 21, 2);

    c. loco (в определенном месте, напр. исполнить обязательство) dari oportere, dare promittere, sese soluturum obligare (rubr. D. 13, 4. tit. C. 3, 18);

    c. loco vel tempore reddere commodatum (l. 5 pr. D. 13, 6);

    ad c. usum. с. temporibus uti aliqua re (1. 25 D. 15, 1);

    c. tempus прот. infinitum (1. 91 D. 35, 1);

    dies certa, veluti Calendis Januariis centesimis (1. 21 pr. D. 36, 2);

    c. aetas (1. 23 § 3 D. 40, 5);

    c. personae прот. incertae, omnes, genus personarum (1. 21 § 1 D. 4, 6. 1. 4 D. 34, 5. 1. 39 pr. D. 35, 1. 1. 220 pr. D. 50, 16);

    certi прот. omnes (1. 8 pr. D. 10, 3);

    c. familia (urbana aut rustica) прот. universa (1. 65 pr D. 31);

    ex c. uxore natum scribere heredem (1. 28 § 2 D. 28, 2);

    c. procurator (1. 2 D. 3, 3);

    tutor cert. rerum vel causarum (1. 12 D. 26, 2);

    c. conditione muneribus se adstringere (1. 2 pr. D. 50, 6);

    c. lege donare (1. 22 C. 8, 54), in arbitrum compromissum, ut с. sententiam (решение, постановленное сторонами) diceret (1. 19 pr. D. 4, 8);

    certae solennesque actiones, иски, предъявленные в точно определенных, торжественных формулах (1. 2 § 6 D. 1, 2); с. condemnatio (1. 59 § 2 D. 42, 1);

    certum confiteri (1. 6 pr. D. 42, 2);

    certam continuamque possessionem habere, о вещных, сельских сервитутах (1. 14 pr. D. 8, 1);

    b) истинный, верный, несомненный: certo certius est (1. 17 pr. D. 26, 2. 1. 38 § 5 D. 45, 1. 1. 28 § 5 D. 5, 1);

    res c. et indubitata (1. 1 D. 2, 15);

    vera et e. scientia (1. 76 D. 50, 17);

    c. jure utimur (1. 10 § 1 D. 2, 11. 1. 49 pr. D. 30);

    certi, certissimi juris esse (1. 37 § 1 D. 4, 4. 1. 2 C. 4, 8);

    c. status esse (1. 2 § 3 D. 38, 7);

    mater semper certa est, etiamsi vulgo conceperit (1. 5 D. 2, 4);

    certe (adv.), верно, без сомнения (1. 52 § 2 D. 9, 2); по крайней мере (1. 6 § 12. 1. 8 pr. 1. 38 D. 3, 5. 1. 29 § 1 D. 21, 2); с) не сомневаться в чем, наверно рассчитывать на что, qui agit, certus esse debet etc. (1. 42 D. 50, 17);

    certus accusationis (1. 14 D. 37, 1);

    certiorem facere aliquem, извещать (1. 1 § 1 D. 21, 1. 1. 16 § 4 D. 26, 2);

    d) быть осторожным: certius et modestius esse (1. 14 § 3 D. 23, 2).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > certus

  • 19 duplus

    двойной, duplum (sc. pretium), dupla (sc. pecunia), двойная цена, actio legis Aquil. adversus negantem in duplum competit (l. 28 § 10 D. 9, 2); (1. 23 § 6 D. 6. 1. cf. 1. 6 D. 10, 4, 1, 1, pr. D. 47, 3);

    condemnatio (actionis arborum furtim caes) duplum continet (1. 7 § 7 D. 47, 7);

    in duplum iudicium dare (1. 1 pr. D. 11, 3);

    in duplum condemnari, tenei (1. 45 D. 21, 1. 1. 18 pr. D. 40 12);

    duplam cavere, promittere, stipulari, duplae cautio, stipulatio (1. 49 D. 10, 2. 1. 72 pr. D. 18, 1. 1. 31 § 20 D. 21, 1. 1. 2. 11 § 1. 1. 16 § 1. 2. 1. 18. 21. 27. 34 § 2 D. 21, 2);

    duplae stipulator promissor (1. 29 § 1 eod.), duplae actio (1. 47 pr. D. 21, 1); то же dupla = duplae stipulatio, напр. dupla servum emere (1. 58 § 2 eod.), deficiente dupla ex emto agere (1. 11 § 14 D. 19, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > duplus

  • 20 intentare

    l) = intendere, a) s. 1;

    minoris pecuniae condemnatio, quam intentatum est (1. 2 pr. D. 13, 4);

    b) s. 2: intent. actionem (1. 13 C. 2, 13);

    accusationem (1. 4 C. 9, 12);

    crimen (1. 7 § 1. 1. 40 § 1 D. 48, 5. 1. 4 C. 9, 2);

    intentata depellere (1. 34 C. 9, 9).

    2) возлагать, onus intentatum (1. 4 C. Th. 6, 35).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > intentare

См. также в других словарях:

  • condemnatio — index condemnation (blame) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • CONDEMNATIO — apud Ael. Lamprid. in Alexandro Severo, c. 51. ubi de variis militum poenis, Si quis de via in alicuius possessionem deflexisset, pro qualitate loci, aut fustibus subiciebatur in conspectu eius, aut condemnatiom: quibusdam est pecuniaria mulcta,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • non alio modo puniatur aliquis quam secundum quod se habet condemnatio — /non eyliyow mowdow pyuwniyeytar aelakwis kwsem sakandam kwod siy heybat kondemneysh(iy)ow/ A person may not be punished differently than according to what the sentence enjoins …   Black's law dictionary

  • non alio modo puniatur aliquis quam secundum quod se habet condemnatio — /non eyliyow mowdow pyuwniyeytar aelakwis kwsem sakandam kwod siy heybat kondemneysh(iy)ow/ A person may not be punished differently than according to what the sentence enjoins …   Black's law dictionary

  • Non alio modo puniatur aliquis, quam secundum quod se habet condemnatio — A person should not be punished in any other manner than that which the sentence of the court provides …   Ballentine's law dictionary

  • Fórmula (romana) — Saltar a navegación, búsqueda En el Derecho romano se entiende por fórmula una instrucción escrita, por la cual las partes en conflicto y el magistrado nombran al juez y fijan los elementos sobre la base de los cuales éste debe fundar su juicio,… …   Wikipedia Español

  • Fórmula (Derecho romano) — En el Derecho romano se entiende por fórmula una instrucción escrita, por la cual las partes en conflicto y el magistrado nombran al juez y fijan los elementos sobre la base de los cuales éste debe fundar su juicio, dándole a la vez el mandato,… …   Wikipedia Español

  • condamnation — [ kɔ̃danasjɔ̃ ] n. f. • XIIIe; lat. condemnatio, rac. condemnere, d apr. damner 1 ♦ Décision de justice qui condamne une personne à une obligation ou à une peine. ⇒ arrêt, jugement, sentence. Condamnation de l accusé par les juges. Condamnation… …   Encyclopédie Universelle

  • Roman litigation — The system of Roman litigation passed through three stages over the years: until around 150 BC, the Legis Actiones system; from around 150 BC until around 342 AD, the formulary system; and from 342 AD onwards, the cognitio procedure.Legis… …   Wikipedia

  • Rechtswesen im antiken Rom — Das Rechtswesen im antiken Rom wurde schon in frühester Zeit durch eine kodifizierte, für die Zivilbevölkerung verbindliche Rechtsordnung definiert. Die Intention bestand darin, der Willkür und Parteilichkeit entgegenzuwirken sowie eine allgemein …   Deutsch Wikipedia

  • Kondemnation — Kon|dem|na|ti|on 〈f. 20〉 1. Verurteilung, Verdammung 2. Erklärung der Reparaturunfähigkeit eines Schiffes [<lat. condemnatio „Verurteilung“; zu damnare „verurteilen, verdammen“] * * * Kon|dem|na|ti|on, die; , en [lat. condemnatio] (bildungsspr …   Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»