Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

condemnātiō

  • 1 condemnātiō

        condemnātiō ōnis, f    [condemno], a conviction, condemnation: Oppianici.
    * * *
    condemnation; verdict; damages awarded in a civil case; sentence (Ecc)

    Latin-English dictionary > condemnātiō

  • 2 condemnatio

    condemnātĭo, ōnis, f. [id.], a condemning, condemnation (post-Aug.):

    pecuniaria,

    Dig. 2, 10, 5:

    condemnationem facere,

    to condemn, ib. 42, 1, 59;

    or,

    to bring about the condemnation of one, Cod. Just. 8, 14, 8:

    pati,

    to be condemned, Dig. 4, 2, 14: post condemnationem, Gai Inst. 3, 180;

    opp. absolutio,

    Ascon. ad Cic. Div. in Caecil. 7, 24.

    Lewis & Short latin dictionary > condemnatio

  • 3 lis

    līs, lītis (old form stlis, stlitis, like stlocus for locus; cf. Quint. 1, 4, 16), f. [root star-, in sterno; cf. Germ. streiten, to contend], a strife, dispute, quarrel.
    I.
    In gen.:

    si quis pugnam expectat, litis contrahat,

    Plaut. Capt. prol. 63:

    philosophi aetatem in litibus conterunt,

    Cic. Leg. 1, 20, 53:

    grammatici certant et adhuc sub judice lis est,

    Hor. A. P. 78:

    morsus litibus alternis dati,

    Prop. 4 (5), 5, 39:

    semper habet lites alternaque jurgia lectus In quo nupta jacet,

    Juv. 6, 268.— Transf., of inanimate things:

    lis est cum formā magna pudicitiae,

    Ov. H. 16, 288; id. F. 1, 107.—
    II.
    In partic.
    A.
    A charge, an accusation:

    accipito hanc tute ad te litem... Fac ego ne metuam mihi, atque ut tu meam timeas vicem,

    Plaut. Most. 5, 2, 23. —
    B.
    A lawsuit, an action or process at law:

    nam mihi tris hodie litis judicandas dicito,

    Plaut. Merc. 2, 2, 10: hodie juris coctiores [p. 1071] non sunt, qui litis creant, Quam sunt hice, qui, si nihil est litium, litis serunt, id. Poen. 3, 2, 9 sq.; Cic. de Or. 3, 28, 109:

    repetere ac persequi lite atque judicio aliquid,

    id. Verr. 2, 3, 13, § 32:

    litem alicui intendere,

    id. de Or. 1, 10, 42:

    in inferendis litibus,

    id. Rab. Post. 4, 10:

    contestari,

    id. Att. 16, 15, 2:

    obtinere aut amittere,

    id. Rosc. Com. 4, 10:

    orare,

    id. Off. 3. 10, 43:

    sedare,

    id. Verr. 2, 3, 57, § 132:

    secare,

    Hor. Ep. 1, 16, 42:

    perdere,

    Gai. Inst. 4, 30:

    in litibus aestimandis,

    in suits for damages, Cic. Clu. 41, 116; id. Rab. Post. 4, 9:

    lis capitis,

    a prosecution involving life, a capital charge, id. Clu. 41, 116:

    aestimationem litium non esse judicium,

    an appraisal of damages, id. ib.; cf. id. Rab. Post. 5, 11:

    cum in eum litis aestimares,

    id. ib. 5, 12:

    quod vulgo dicitur, e lege Julia litem anno et sex mensibus mori,

    Gai. Inst. 4, 104.—
    2.
    In the phrase: litem suam facere, to make the cause his own, said,
    (α).
    Litem suam facere, of an advocate who neglects the cause of his client and seeks his own advantage:

    quid, si cum pro altero dicas, litem tuam facias?

    Cic. de Or. 2, 75, 305.—
    (β).
    Also of a judge who, out of favor or through bribery, pronounces an unjust sentence, or who turns aside from the questions strictly before him to express his own opinions or feelings through the judgment: debet enim judex attendere, ut cum certae pecuniae condemnatio posita sit, neque majoris neque minoris summa petita nummo condemnet, alioquin litem suam facit;

    item si taxatio posita sit, ne pluris condemnet quam taxatum sit, alias enim similiter litem suam facit,

    Gai. Inst. 2, 52:

    si judex litem suam fecerit,

    Dig. 44, 7, 4, § 4; cf. ib. 5, 1, 15; so, trop.: nam et Varro satis aperte, quid dicere oporteret, edocuit;

    et ego adversus eum, qui doctus esse dicebatur, litem meam facere absens nolui,

    Gell. 10, 1.—
    (γ).
    Also of a judge who does not appear on the day appointed: inde ad comitium vadunt, ne litem suam faciant, C. Titius ap. Macr. S. 2, 12.—
    C.
    The subject of an action at law, the matter in dispute:

    quibus res erat in controversia, ea vocabatur lis,

    Varr. L. L. 7, § 93 Müll.:

    illud mihi mirum videri solet, tot homines statuere non potuisse, utrum rem an litem dici oporteret,

    Cic. Mur. 12, 27:

    lites severe aestimatae,

    id. ib. 20, 42:

    quo minus secundum eas tabulas lis detur, non recusamus,

    id. Rosc. Com. 1, 3:

    de tota lite pactionem facere,

    id. ib. 14, 40:

    in suam rem litem vertere,

    Liv. 3, 72:

    litem lite resolvere,

    to explain one obscure thing by another equally so, Hor. S. 2, 3, 103.

    Lewis & Short latin dictionary > lis

  • 4 pecuniarius

    pĕcūnĭārĭus, a, um, adj. [id.], of or belonging to money, pecuniary (class.):

    rei pecuniariae socius,

    in a money matter, Cic. Rosc. Am. 40, 117:

    res,

    Tac. A. 6, 5:

    praemia rei pecuniariae magna,

    great rewards in money, Caes. B. C. 3, 59; Cic. Ep. ad Brut. 1, 18:

    lis,

    Quint. 6, 1, 50:

    quaestiones,

    id. 12, 1, 26:

    poena,

    Dig. 3, 1, 1 med.:

    condemnatio,

    to pay a fine, ib. 42, 1, 6.—
    II.
    Subst.: pĕcūnĭārĭus, chrêmatistês, Gloss. Gr. Lat.— Adv.: pĕcūnĭārĭē, pecuniarily: i. q. pecuniariter. Dig. 16, 2, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > pecuniarius

См. также в других словарях:

  • condemnatio — index condemnation (blame) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • CONDEMNATIO — apud Ael. Lamprid. in Alexandro Severo, c. 51. ubi de variis militum poenis, Si quis de via in alicuius possessionem deflexisset, pro qualitate loci, aut fustibus subiciebatur in conspectu eius, aut condemnatiom: quibusdam est pecuniaria mulcta,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • non alio modo puniatur aliquis quam secundum quod se habet condemnatio — /non eyliyow mowdow pyuwniyeytar aelakwis kwsem sakandam kwod siy heybat kondemneysh(iy)ow/ A person may not be punished differently than according to what the sentence enjoins …   Black's law dictionary

  • non alio modo puniatur aliquis quam secundum quod se habet condemnatio — /non eyliyow mowdow pyuwniyeytar aelakwis kwsem sakandam kwod siy heybat kondemneysh(iy)ow/ A person may not be punished differently than according to what the sentence enjoins …   Black's law dictionary

  • Non alio modo puniatur aliquis, quam secundum quod se habet condemnatio — A person should not be punished in any other manner than that which the sentence of the court provides …   Ballentine's law dictionary

  • Fórmula (romana) — Saltar a navegación, búsqueda En el Derecho romano se entiende por fórmula una instrucción escrita, por la cual las partes en conflicto y el magistrado nombran al juez y fijan los elementos sobre la base de los cuales éste debe fundar su juicio,… …   Wikipedia Español

  • Fórmula (Derecho romano) — En el Derecho romano se entiende por fórmula una instrucción escrita, por la cual las partes en conflicto y el magistrado nombran al juez y fijan los elementos sobre la base de los cuales éste debe fundar su juicio, dándole a la vez el mandato,… …   Wikipedia Español

  • condamnation — [ kɔ̃danasjɔ̃ ] n. f. • XIIIe; lat. condemnatio, rac. condemnere, d apr. damner 1 ♦ Décision de justice qui condamne une personne à une obligation ou à une peine. ⇒ arrêt, jugement, sentence. Condamnation de l accusé par les juges. Condamnation… …   Encyclopédie Universelle

  • Roman litigation — The system of Roman litigation passed through three stages over the years: until around 150 BC, the Legis Actiones system; from around 150 BC until around 342 AD, the formulary system; and from 342 AD onwards, the cognitio procedure.Legis… …   Wikipedia

  • Rechtswesen im antiken Rom — Das Rechtswesen im antiken Rom wurde schon in frühester Zeit durch eine kodifizierte, für die Zivilbevölkerung verbindliche Rechtsordnung definiert. Die Intention bestand darin, der Willkür und Parteilichkeit entgegenzuwirken sowie eine allgemein …   Deutsch Wikipedia

  • Kondemnation — Kon|dem|na|ti|on 〈f. 20〉 1. Verurteilung, Verdammung 2. Erklärung der Reparaturunfähigkeit eines Schiffes [<lat. condemnatio „Verurteilung“; zu damnare „verurteilen, verdammen“] * * * Kon|dem|na|ti|on, die; , en [lat. condemnatio] (bildungsspr …   Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»