Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

concordĭa

  • 1 concordia

        concordia ae, f    [concors], an agreeing together, union, harmony, concord: concordiā parvae res crescunt, S.: civium: equites concordiā coniunctissimi: (consiliis) copulare concordiam, L.: reconciliatio concordiae: interpres concordiae, L.: nuptiae plenae concordiae: cum Pirithoo, felix concordia, Theseus, a beautiful friendship, O.: discors concordia fetibus apta est, likeness in difference, O.: rerum discors, H.: rerum agendarum.— Person., the goddess of Concord, C., L., Iu.
    * * *
    concurrence/mutual agreement/harmony/peace; rapport/amity/concord/union; friend

    Latin-English dictionary > concordia

  • 2 Concordia

    1.
    concordĭa, ae, f. [concors], an agreeing together, union, harmony, concord (opp. discordia, Sall. J. 10, 6; Sen. Ep. 94, 46;

    opp. bellum,

    Lucr. 1, 457;

    opp. repugnantia,

    Plin. 29, 4, 17, § 61; freq. and class. in prose and poetry).
    I.
    Of persons:

    redigere aliquem in antiquam concordiam alicujus,

    Plaut. Am. 1, 2, 13; cf.:

    redire in concordiam,

    id. ib. 3, 3, 7:

    conjunctio atque concordia,

    Cic. Verr. 2, 3, 9, § 23: conspiratio atque concordia omnium ordinum ad defendendam libertatem, Lentulus ap. Cic. Fam. 12, 15, 3:

    equites concordiā conjunctissimi,

    Cic. Clu. 55, 152:

    de equestri concordiā, de consensione Italiae,

    id. Att. 1, 14, 4; Liv. 4, 43, 11:

    quorum perpetuam vitae concordiam mors quoque miscuit,

    id. 40, 8, 15:

    de reconciliandā concordiā agere,

    id. 41, 25, 2:

    concordiam confirmare cum aliquo,

    Cic. Phil. 13, 1, 2:

    ut (dissensiones) non reconciliatione concordiae, sed internicione civium dijudicatae sint,

    id. Cat. 3, 10, 25:

    agi deinde de concordiā coeptum,

    Liv. 2, 33, 1: aliquos in pristinam concordiam reducere, Balb. ap. Cic. Att. 8, 15, A, 1:

    ad concordiam hortare,

    Quint. 6, 1, 50; cf.:

    concordiam suadere,

    Suet. Oth. 8:

    ordinum concordiam disjunxit,

    Cic. Att. 1, 18, 3:

    si Caesar ejus aspernaretur concordiam,

    his friendship, alliance, Vell. 2, 65, 1:

    Temporis angusti mansit concordia discors,

    i. e. feigned friendship, Luc. 1, 98; cf. II. infra.—
    B.
    Poet., meton. (abstr. pro concr.), an intimate friend:

    et cum Pirithoo, felix concordia, Theseus,

    Ov. M. 8, 303.—
    II.
    Of inanim. and abstr. things:

    vocum,

    Col. 12, 2, 4 (acc. to Cic. Oecon.); cf.:

    concordia sociata nervorum,

    Quint. 5, 10, 124:

    concordia quam magnes cum ferro habet,

    Plin. 34, 14, 42, § 147: illa dissimilium concordia, quam vocant harmonian, Quint. 1, 10, 12; cf. thus discors (rerum), neikos kai philia, Ov. M. 1, 433; Hor. Ep. 1, 12, 19:

    poëtae discordiā concordiā mundum constare dixerunt,

    Lact. 2, 9, 17:

    rerum agendarum ordo et, ut ita dicam, concordia,

    Cic. Fin. 3, 6, 21:

    quia (temperantia) pacem animis adferat et eos quasi concordiā quādam placet ac leniat,

    by a certain equanimity, id. ib. 1, 14, 47:

    Sirenum,

    the harmonious singing, Petr. 127 al.
    2.
    Concordĭa, ae, nom. propr.
    I.
    The goddess of Concord, Gr. Homonoia, to whom several temples were dedicated at Rome, usually after civil strife; the oldest was founded by Camillus, A. U. C. 386, and renewed by Tiberius and Livia, A. U. C. 762, Ov. F. 1, 639 sqq.; Suet. Tib. 20; a second was consecrated by Cn. Flavius after the Samnite war, Liv. 9, 46, 6; Plin. 33, 1, 6, § 19; cf. Liv. 40, 19, 2; a third by Opimius after the disturbances led by the Gracchi, Aug. Civ. Dei, 3, 25;

    the Senate frequently met in one of these, probably the first,

    Cic. Phil. 2, 8, 19; Sall. C. 46, 4; cf. also Varr. L. L. 5, § 73 Müll.; Cic. N. D. 2, 23, 61; 3, 18, 47; Liv. 9, 46, 6; 22, 33, 7; Ov. F. 2, 631; 3, 881; 6, 91; Tac. H. 3, 68 al.—
    II.
    Of persons.
    A.
    A surname of the emperor Vitellius, Suet. Vit. 15 fin.
    B.
    The name of a female slave, Dig. 40, 5, 40 init.
    III.
    The name of several towns, esp.,
    A.
    A Roman colony in the Venetian territory, now Concordia, Mel. 2, 4, 3; Plin. 3, 18, 22, § 126; Aur. Vict. Epit. 16, 5.—
    B.
    A town in Lusitania, now La Guarda, whose inhabitants are called Concordĭenses, ĭum, m., Plin. 4, 22, 35, § 118.—
    C.
    A town in Gallia Belgica, near the modern Weissenburg, Amm. 16, 12, 58 al.

    Lewis & Short latin dictionary > Concordia

  • 3 concordia

    1.
    concordĭa, ae, f. [concors], an agreeing together, union, harmony, concord (opp. discordia, Sall. J. 10, 6; Sen. Ep. 94, 46;

    opp. bellum,

    Lucr. 1, 457;

    opp. repugnantia,

    Plin. 29, 4, 17, § 61; freq. and class. in prose and poetry).
    I.
    Of persons:

    redigere aliquem in antiquam concordiam alicujus,

    Plaut. Am. 1, 2, 13; cf.:

    redire in concordiam,

    id. ib. 3, 3, 7:

    conjunctio atque concordia,

    Cic. Verr. 2, 3, 9, § 23: conspiratio atque concordia omnium ordinum ad defendendam libertatem, Lentulus ap. Cic. Fam. 12, 15, 3:

    equites concordiā conjunctissimi,

    Cic. Clu. 55, 152:

    de equestri concordiā, de consensione Italiae,

    id. Att. 1, 14, 4; Liv. 4, 43, 11:

    quorum perpetuam vitae concordiam mors quoque miscuit,

    id. 40, 8, 15:

    de reconciliandā concordiā agere,

    id. 41, 25, 2:

    concordiam confirmare cum aliquo,

    Cic. Phil. 13, 1, 2:

    ut (dissensiones) non reconciliatione concordiae, sed internicione civium dijudicatae sint,

    id. Cat. 3, 10, 25:

    agi deinde de concordiā coeptum,

    Liv. 2, 33, 1: aliquos in pristinam concordiam reducere, Balb. ap. Cic. Att. 8, 15, A, 1:

    ad concordiam hortare,

    Quint. 6, 1, 50; cf.:

    concordiam suadere,

    Suet. Oth. 8:

    ordinum concordiam disjunxit,

    Cic. Att. 1, 18, 3:

    si Caesar ejus aspernaretur concordiam,

    his friendship, alliance, Vell. 2, 65, 1:

    Temporis angusti mansit concordia discors,

    i. e. feigned friendship, Luc. 1, 98; cf. II. infra.—
    B.
    Poet., meton. (abstr. pro concr.), an intimate friend:

    et cum Pirithoo, felix concordia, Theseus,

    Ov. M. 8, 303.—
    II.
    Of inanim. and abstr. things:

    vocum,

    Col. 12, 2, 4 (acc. to Cic. Oecon.); cf.:

    concordia sociata nervorum,

    Quint. 5, 10, 124:

    concordia quam magnes cum ferro habet,

    Plin. 34, 14, 42, § 147: illa dissimilium concordia, quam vocant harmonian, Quint. 1, 10, 12; cf. thus discors (rerum), neikos kai philia, Ov. M. 1, 433; Hor. Ep. 1, 12, 19:

    poëtae discordiā concordiā mundum constare dixerunt,

    Lact. 2, 9, 17:

    rerum agendarum ordo et, ut ita dicam, concordia,

    Cic. Fin. 3, 6, 21:

    quia (temperantia) pacem animis adferat et eos quasi concordiā quādam placet ac leniat,

    by a certain equanimity, id. ib. 1, 14, 47:

    Sirenum,

    the harmonious singing, Petr. 127 al.
    2.
    Concordĭa, ae, nom. propr.
    I.
    The goddess of Concord, Gr. Homonoia, to whom several temples were dedicated at Rome, usually after civil strife; the oldest was founded by Camillus, A. U. C. 386, and renewed by Tiberius and Livia, A. U. C. 762, Ov. F. 1, 639 sqq.; Suet. Tib. 20; a second was consecrated by Cn. Flavius after the Samnite war, Liv. 9, 46, 6; Plin. 33, 1, 6, § 19; cf. Liv. 40, 19, 2; a third by Opimius after the disturbances led by the Gracchi, Aug. Civ. Dei, 3, 25;

    the Senate frequently met in one of these, probably the first,

    Cic. Phil. 2, 8, 19; Sall. C. 46, 4; cf. also Varr. L. L. 5, § 73 Müll.; Cic. N. D. 2, 23, 61; 3, 18, 47; Liv. 9, 46, 6; 22, 33, 7; Ov. F. 2, 631; 3, 881; 6, 91; Tac. H. 3, 68 al.—
    II.
    Of persons.
    A.
    A surname of the emperor Vitellius, Suet. Vit. 15 fin.
    B.
    The name of a female slave, Dig. 40, 5, 40 init.
    III.
    The name of several towns, esp.,
    A.
    A Roman colony in the Venetian territory, now Concordia, Mel. 2, 4, 3; Plin. 3, 18, 22, § 126; Aur. Vict. Epit. 16, 5.—
    B.
    A town in Lusitania, now La Guarda, whose inhabitants are called Concordĭenses, ĭum, m., Plin. 4, 22, 35, § 118.—
    C.
    A town in Gallia Belgica, near the modern Weissenburg, Amm. 16, 12, 58 al.

    Lewis & Short latin dictionary > concordia

  • 4 Concordia discors

    Latin Quotes (Latin to English) > Concordia discors

  • 5 Concordia res parvae crescent

    Latin Quotes (Latin to English) > Concordia res parvae crescent

  • 6 Rerum concordia discors

    The concord of things through discord. (Horace)

    Latin Quotes (Latin to English) > Rerum concordia discors

  • 7 Ubi concordia, ibi victoria

    Where is the unity, there is the victory. (Publius Syrus)

    Latin Quotes (Latin to English) > Ubi concordia, ibi victoria

  • 8 Concordienses

    1.
    concordĭa, ae, f. [concors], an agreeing together, union, harmony, concord (opp. discordia, Sall. J. 10, 6; Sen. Ep. 94, 46;

    opp. bellum,

    Lucr. 1, 457;

    opp. repugnantia,

    Plin. 29, 4, 17, § 61; freq. and class. in prose and poetry).
    I.
    Of persons:

    redigere aliquem in antiquam concordiam alicujus,

    Plaut. Am. 1, 2, 13; cf.:

    redire in concordiam,

    id. ib. 3, 3, 7:

    conjunctio atque concordia,

    Cic. Verr. 2, 3, 9, § 23: conspiratio atque concordia omnium ordinum ad defendendam libertatem, Lentulus ap. Cic. Fam. 12, 15, 3:

    equites concordiā conjunctissimi,

    Cic. Clu. 55, 152:

    de equestri concordiā, de consensione Italiae,

    id. Att. 1, 14, 4; Liv. 4, 43, 11:

    quorum perpetuam vitae concordiam mors quoque miscuit,

    id. 40, 8, 15:

    de reconciliandā concordiā agere,

    id. 41, 25, 2:

    concordiam confirmare cum aliquo,

    Cic. Phil. 13, 1, 2:

    ut (dissensiones) non reconciliatione concordiae, sed internicione civium dijudicatae sint,

    id. Cat. 3, 10, 25:

    agi deinde de concordiā coeptum,

    Liv. 2, 33, 1: aliquos in pristinam concordiam reducere, Balb. ap. Cic. Att. 8, 15, A, 1:

    ad concordiam hortare,

    Quint. 6, 1, 50; cf.:

    concordiam suadere,

    Suet. Oth. 8:

    ordinum concordiam disjunxit,

    Cic. Att. 1, 18, 3:

    si Caesar ejus aspernaretur concordiam,

    his friendship, alliance, Vell. 2, 65, 1:

    Temporis angusti mansit concordia discors,

    i. e. feigned friendship, Luc. 1, 98; cf. II. infra.—
    B.
    Poet., meton. (abstr. pro concr.), an intimate friend:

    et cum Pirithoo, felix concordia, Theseus,

    Ov. M. 8, 303.—
    II.
    Of inanim. and abstr. things:

    vocum,

    Col. 12, 2, 4 (acc. to Cic. Oecon.); cf.:

    concordia sociata nervorum,

    Quint. 5, 10, 124:

    concordia quam magnes cum ferro habet,

    Plin. 34, 14, 42, § 147: illa dissimilium concordia, quam vocant harmonian, Quint. 1, 10, 12; cf. thus discors (rerum), neikos kai philia, Ov. M. 1, 433; Hor. Ep. 1, 12, 19:

    poëtae discordiā concordiā mundum constare dixerunt,

    Lact. 2, 9, 17:

    rerum agendarum ordo et, ut ita dicam, concordia,

    Cic. Fin. 3, 6, 21:

    quia (temperantia) pacem animis adferat et eos quasi concordiā quādam placet ac leniat,

    by a certain equanimity, id. ib. 1, 14, 47:

    Sirenum,

    the harmonious singing, Petr. 127 al.
    2.
    Concordĭa, ae, nom. propr.
    I.
    The goddess of Concord, Gr. Homonoia, to whom several temples were dedicated at Rome, usually after civil strife; the oldest was founded by Camillus, A. U. C. 386, and renewed by Tiberius and Livia, A. U. C. 762, Ov. F. 1, 639 sqq.; Suet. Tib. 20; a second was consecrated by Cn. Flavius after the Samnite war, Liv. 9, 46, 6; Plin. 33, 1, 6, § 19; cf. Liv. 40, 19, 2; a third by Opimius after the disturbances led by the Gracchi, Aug. Civ. Dei, 3, 25;

    the Senate frequently met in one of these, probably the first,

    Cic. Phil. 2, 8, 19; Sall. C. 46, 4; cf. also Varr. L. L. 5, § 73 Müll.; Cic. N. D. 2, 23, 61; 3, 18, 47; Liv. 9, 46, 6; 22, 33, 7; Ov. F. 2, 631; 3, 881; 6, 91; Tac. H. 3, 68 al.—
    II.
    Of persons.
    A.
    A surname of the emperor Vitellius, Suet. Vit. 15 fin.
    B.
    The name of a female slave, Dig. 40, 5, 40 init.
    III.
    The name of several towns, esp.,
    A.
    A Roman colony in the Venetian territory, now Concordia, Mel. 2, 4, 3; Plin. 3, 18, 22, § 126; Aur. Vict. Epit. 16, 5.—
    B.
    A town in Lusitania, now La Guarda, whose inhabitants are called Concordĭenses, ĭum, m., Plin. 4, 22, 35, § 118.—
    C.
    A town in Gallia Belgica, near the modern Weissenburg, Amm. 16, 12, 58 al.

    Lewis & Short latin dictionary > Concordienses

  • 9 coalēscō

        coalēscō aluī, alitus, ere, inch.    [com- + 1 AL-], to grow firmly, strike root, increase, become strong: ilex coaluerat inter saxa, had sprung up, S.: in cortice ramus, O.—Fig., to unite, agree together, coalesce: Troiani et Aborigines facile coaluerunt, S.: cum patribus animi plebis, L.: multitudo coalescere in populi unius corpus poterat, L.: rem coalescere concordiā, be adjusted, L.: concordiā coaluerant omnium animi, L.: pace coalescente, becoming established, L.: coalescens regnum, recovering strength, L.: coalita libertate inreverentia, fostered, Ta.
    * * *
    coalescere, coalui, coalitus V INTRANS
    join/grow together; coalesce; close (wound); become unified/strong/established

    Latin-English dictionary > coalēscō

  • 10 Concordialis

    1.
    concordĭālis, e, adj. [concordia], of or pertaining to concord or union (late Lat.): vincla, Firm. Math. 6, 32.
    2.
    Concordĭālis, is, m., a priest of Concordia, Inscr. Orell. 1165; 2384.

    Lewis & Short latin dictionary > Concordialis

  • 11 concordialis

    1.
    concordĭālis, e, adj. [concordia], of or pertaining to concord or union (late Lat.): vincla, Firm. Math. 6, 32.
    2.
    Concordĭālis, is, m., a priest of Concordia, Inscr. Orell. 1165; 2384.

    Lewis & Short latin dictionary > concordialis

  • 12 concors

        concors cordis, abl. dī, adj. with sup.    [com+ cor], of persons, of the same mind, united, agreeing, concordant, harmonious: Parcae, V.: animi, L.: eā gratiā, T.: cum concordissimis fratribus: secum ipse, L.: mihi coniunx, Ta. — Fig., harmonious, united, amicable: amicitia: sonus, O.: civitatis status: pax, O.: regnum, L. — Poet.: frena iugo concordia ferre, peacefully, V.
    * * *
    concordis (gen.), concordior -or -us, concordissimus -a -um ADJ
    agreeing, concurring; like-minded; united, joint, shared; peaceful, harmonious

    Latin-English dictionary > concors

  • 13 coniūnctus

        coniūnctus adj. with comp. and sup.    [P. of coniungo], connected: ratis coniuncta crepidine saxi Expositis scalis, V.—Of places, adjoining, bordering upon, near, close: loca castris, Cs.: Paphlagonia Cappadociae, N. — Connected by marriage, married: digno viro, V.—United by relationship, associated, allied, kindred, intimate, friendly: civium omnium sanguis, kindred: cum aliquo vinculis adfinitatis: equites concordiā coniunctissimi: sanguine, S.: propinquitatibus adfinitatibusque, Cs.: quis mihi debet esse coniunctior?: ab stirpe Atridis, V.: inter se coniunctissimi: Pompeium coniunctum (sc. sibi) non offendit, N.: sontibus, Cu.: populo R. civitas, Cs.: in re p., i. e. of the same party.—Fig., connected, pertaining, accordant, agreeing, conformable: esse quiddam inter nos: nihil cum virtute: iustitia intellegentiae: vanitati coniunctior quam liberalitati: libido scelere: constantia inter augures, harmonious.

    Latin-English dictionary > coniūnctus

  • 14 dē-dicō

        dē-dicō āvī, ātus, āre,    to dedicate, consecrate, set apart: templa Romae: aedem Castori: aedis Saturno dedicata, L.: simulacrum Iovis: Aridas frondes Hebro, cast, H.—Fig., to honor with a dedication: ut Fides, ut Mens, quas in Capitolio dedicatas videmus (i. e. quarum aedes): Iunonem, L.: Te Concordia, dedicat aede, O.—To dedicate, inscribe: alcui librum, Ph. — To return, specify, list (property): haec praedia in censum.

    Latin-English dictionary > dē-dicō

  • 15 dis-cors

        dis-cors cordis, adj.    [dis + cor].—Of persons, discordant, disagreeing, inharmonious, at variance: homines ambitione: ad alia discordes in uno consentire, L.: gens, L.—Poet.: Tanais discors, i. e. the Parthians, H.: fetus, hybrid, O.— Inconsistent, warring, contradictory, inharmonious: inter se responsa, L.: semina rerum, O.: venti, V.: rerum concordia, H.: symphonia, H.— Unlike, discordant, different: ora sono, V.: hostes moribus, Cu.

    Latin-English dictionary > dis-cors

  • 16 in-labefactus (ill-)

        in-labefactus (ill-) adj.,    unbroken, uninterrupted: adfinia vincula, O.: concordia, O.

    Latin-English dictionary > in-labefactus (ill-)

  • 17 sistō

        sistō stitī, status, ere    [STA-], to cause to stand, place, set, set up, fix, plant: me gelidis convallibus, V.: In litore siste gradum, plant your foot, O.: iaculum clamanti in ore, plant the dart in his face, V.: Victima Sistitur ante aras, O.: aciem in litore, V.—With two acc, to cause to be placed: tutum patrio te limine sistam, i. e. will see you safe home, V.: victores domos reduces sistatis, L.— To place, convey, send, lead, take, conduct, bring: Officio meo ripā sistetur in illā Haec, will be carried by me to, etc., O.: (vos) facili iam tramite sistam, V.: Annam huc siste sororem, V.—With pron reflex., to betake oneself, present oneself, come: des operam ut te ante Kal. Jan., ubicumque erimus, sistas: Hic dea se rapido nisu Sistit, V.—In judicial proceedings, of persons, to produce, cause to appear: promittere Naevio sisti Quinctium, that Quinctius shall appear to answer Naevius: puellam sistendam promittat (i. e. fore ut puella sistatur in iudicio), L.; cf. vas factus est alter eius sistendi, ut, etc., i. e. as surety for his appearance. —In the phrase, vadimonium sistere, to make good the vadimonium, keep the undertaking, i. e. appear to answer: vadimonium sistit.—Ellipt.: testificatur, P. Quinctium non stitisse, et se stitisse (sc. vadimonium).— To cause to stand, fix, establish, confirm: rem Romanam magno turbante tumultu, V.—Ellipt. (sc. se), to stand firm, endure: qui rem p. sistere negat posse.— To arrest, stop, check, cause to halt: legiones, L.: nec sisti vis hostium poterat, Cu.: se ab effuso cursu, L.: aquam fluviis, V.—With gradum or pedem: qui (exercitus), ut non referat pedem, sistet certe, i. e. will halt, if not retreat: Siste gradum, V.: in primo limine siste pedem, O.: sistere contra (sc. pedem), i. e. make a stand, V.: sistunt Amnes, halt, V.: Incerti, ubi sistere detur, to rest, stay, V.—Fig., to end, put an end to, stop, cause to cease, check: fugam, L.: lacrimas, O.: Pace tamen sisti bellum placet, O.: sitim, allay, O.— Pass impers., to be checked, be endured, be remedied.—Only in phrases with posse: totam plebem... nec sisti posse ni omnibus consulatur, and no relief is possible, but, etc., L.: si domestica seditio adiciatur, sisti non posse, the case is hopeless, L.: vixque concordiā sisti videbatur posse, that the crisis could scarcely be met, even by union, L.: qualicunque urbis statu, manente disciplinā militari sisti potuisse, any condition is endurable, etc., L.
    * * *
    sistere, stiti, status V
    stop, check; cause to stand; set up

    Latin-English dictionary > sistō

  • 18 ūnicus

        ūnicus adj.    [unus], only, sole, single, singular, unique: gnatus, T.: filius: filia, T.: consul, L.: maritus, H.: anser erat, O.— Alone of its kind, singular, uncommon, unparalleled, unique: aut summa neglegentia aut unica liberalitas: dux, L.: dictator, L.: ultor Romanae ignominiae, L.: puer, O.: concordia, L.
    * * *
    unica, unicum ADJ
    only, sole, single, singular, unique; uncommon, unparalleled; one of a kind

    Latin-English dictionary > ūnicus

  • 19 adnitendus

    an-nītor (better adn-), nīsus or nixus, 3, v. dep.
    I.
    Lit., to press upon or against, to lean upon; with ad or dat. (most freq. after the commencement of the Aug. per.):

    natura ad aliquod tamquam adminiculum adnititur,

    Cic. Lael. 23, 88:

    hasta ingenti adnixa columnae,

    Verg. A. 12, 92:

    stant longis adnixi hastis,

    id. ib. 9, 229:

    Latona oleae adnisa,

    Tac. A. 3, 61.—
    II.
    Trop., to take pains about something, to exert one's self, strive; constr. with ut or ne. or a gerund with ad (mostly prose).
    (α).
    With ut or ne:

    quo mihi acrius adnitendum est, ut, etc.,

    Sall. J. 85, 6; Liv. 6, 6:

    omni ope adnisi sunt, ut, etc.,

    id. 8, 16; 22, 58; Plin. 7, 53, 54, § 186:

    omni ope adniti, ne quis e plebe, etc.,

    Plin. Pan. 25 fin.
    (β).
    Ad ea patranda omnis civitas summo studio adnitebatur, Sall. J. 43, 4; Liv. 27, 14.—Other constructions:
    (γ).
    With de:

    nisi Bibulus adniteretur de triumpho,

    Cic. Att. 6, 8; Liv. 5, 25.—
    (δ).
    With pro:

    patres non temere pro ullo aeque adnisi sunt,

    Liv. 2, 61.—
    (ε).
    With acc. of pron., Plin. Ep. 6, 18.—
    (ζ).
    With inf.:

    adnitentibus retinere morem,

    Tac. H. 4, 8; 5, 8.—
    (η).
    Absol.:

    adnitente Crasso,

    Sall. C. 19, 1; so id. J. 85, 47; Liv. 21, 8.
    adnītendus, a, um, in pass. signif.:

    si in concordiā adnitendā (i. e. procurandā),

    Gell. 2, 12, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > adnitendus

  • 20 adnitor

    an-nītor (better adn-), nīsus or nixus, 3, v. dep.
    I.
    Lit., to press upon or against, to lean upon; with ad or dat. (most freq. after the commencement of the Aug. per.):

    natura ad aliquod tamquam adminiculum adnititur,

    Cic. Lael. 23, 88:

    hasta ingenti adnixa columnae,

    Verg. A. 12, 92:

    stant longis adnixi hastis,

    id. ib. 9, 229:

    Latona oleae adnisa,

    Tac. A. 3, 61.—
    II.
    Trop., to take pains about something, to exert one's self, strive; constr. with ut or ne. or a gerund with ad (mostly prose).
    (α).
    With ut or ne:

    quo mihi acrius adnitendum est, ut, etc.,

    Sall. J. 85, 6; Liv. 6, 6:

    omni ope adnisi sunt, ut, etc.,

    id. 8, 16; 22, 58; Plin. 7, 53, 54, § 186:

    omni ope adniti, ne quis e plebe, etc.,

    Plin. Pan. 25 fin.
    (β).
    Ad ea patranda omnis civitas summo studio adnitebatur, Sall. J. 43, 4; Liv. 27, 14.—Other constructions:
    (γ).
    With de:

    nisi Bibulus adniteretur de triumpho,

    Cic. Att. 6, 8; Liv. 5, 25.—
    (δ).
    With pro:

    patres non temere pro ullo aeque adnisi sunt,

    Liv. 2, 61.—
    (ε).
    With acc. of pron., Plin. Ep. 6, 18.—
    (ζ).
    With inf.:

    adnitentibus retinere morem,

    Tac. H. 4, 8; 5, 8.—
    (η).
    Absol.:

    adnitente Crasso,

    Sall. C. 19, 1; so id. J. 85, 47; Liv. 21, 8.
    adnītendus, a, um, in pass. signif.:

    si in concordiā adnitendā (i. e. procurandā),

    Gell. 2, 12, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > adnitor

См. также в других словарях:

  • Concordia — (lat. „Eintracht“) steht für: Concordia (Mythologie), Göttin der Eintracht in der römischen Mythologie (58) Concordia, ein Asteroid häufiger Namensbestandteil von sozialen Vereinen und Dienstleistern, siehe Eintracht häufiger Namensbestandteil… …   Deutsch Wikipedia

  • Concordia — es un pacto para conseguir armonía, entre partes que mantienen un litigio o un estado de conformidad o unión. Además puede hacer referencia a: Contenido 1 Localidades y elementos referidos a Concordia 1.1 Andorra 1.2 Argentina …   Wikipedia Español

  • Concórdia — Concordia Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Concordia est un mot latin qui signifie « harmonie, concorde » (littéralement tous les cœurs ensemble) ; il est utilisé dans ce… …   Wikipédia en Français

  • Concordia — Concordia, NJ U.S. Census Designated Place in New Jersey Population (2000): 3658 Housing Units (2000): 2341 Land area (2000): 1.052007 sq. miles (2.724686 sq. km) Water area (2000): 0.029118 sq. miles (0.075415 sq. km) Total area (2000): 1.081125 …   StarDict's U.S. Gazetteer Places

  • Concórdia — in Santa Catarina Concórdia ist eine brasilianische Gemeinde, die vorwiegend von Einwanderern aus Rio Grande do Sul bevölkert wurde. Im 19. Jahrhundert kamen vorwiegend Einwanderer aus Italien und Deutschland nach Brasilien. Die Kolonisation von… …   Deutsch Wikipedia

  • concordia — sustantivo femenino 1. Acuerdo, armonía entre personas: En esa familia reina la concordia. Hay muy buen ambiente y concordia en nuestro grupo de trabajo. 2. Avenencia o convenio entre las partes de un litigio y documento en que consta: Ayer… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • Concordia — (Ломжа,Польша) Категория отеля: Адрес: Poznańska 97, 18 400 Ломжа, Польша …   Каталог отелей

  • Concordia, KS — U.S. city in Kansas Population (2000): 5714 Housing Units (2000): 2671 Land area (2000): 3.383145 sq. miles (8.762304 sq. km) Water area (2000): 0.000000 sq. miles (0.000000 sq. km) Total area (2000): 3.383145 sq. miles (8.762304 sq. km) FIPS… …   StarDict's U.S. Gazetteer Places

  • Concordia, MO — U.S. city in Missouri Population (2000): 2360 Housing Units (2000): 1006 Land area (2000): 1.680939 sq. miles (4.353611 sq. km) Water area (2000): 0.003799 sq. miles (0.009840 sq. km) Total area (2000): 1.684738 sq. miles (4.363451 sq. km) FIPS… …   StarDict's U.S. Gazetteer Places

  • Concordia, NJ — U.S. Census Designated Place in New Jersey Population (2000): 3658 Housing Units (2000): 2341 Land area (2000): 1.052007 sq. miles (2.724686 sq. km) Water area (2000): 0.029118 sq. miles (0.075415 sq. km) Total area (2000): 1.081125 sq. miles… …   StarDict's U.S. Gazetteer Places

  • concordia — (Del lat. concordĭa). 1. f. Conformidad, unión. 2. Ajuste o convenio entre personas que contienden o litigan. 3. Instrumento jurídico, autorizado en debida forma, en el cual se contiene lo tratado y convenido entre las partes. 4. unión (ǁ sortija …   Diccionario de la lengua española

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»