-
1 concilium
concĭlĭum, ĭi, n. [st2]1 [-] jonction, réunion, assemblage, société. [st2]2 [-] assemblée délibérante, conseil. [st2]3 [-] ressort judiciaire, juridiction. [st2]4 [-] liseron (plante). [st2]5 [-] Eccl. concile. - quae constant concilio principiorum, Lucr.: les êtres qui sont formés de l'assemblage des éléments. - concilium materiai (= materiae), Lucr. 1, 518: réunion d'atomes. - concilium corporale, Arn.: union charnelle. - concilium luminis, Ambr.: harmonie des couleurs. - hoc mihi tecum concilium manebit, Ov. M. 1: je conserverai ce moyen de m'entretenir avec toi. - concilium virtutum, Cic.: le cercle des vertus. - concilium habere: tenir une assemblée, tenir conseil. - dare (praebere) concilium legatis: donner audience aux députés. - neque hos habendos civium loco neque ad concilium adhibendos censeo, Caes. BG. 7: j’estime que ceux-là ne doivent pas être considérés comme des citoyens et ne méritent pas de faire partie du conseil. - concilii Achaeorum esse, Liv. 36, 31, 1: faire partie de la ligue des Achéens. - concilia plebi ou plebis: conciles de la plèbe (qui, votant par tribus, nommait les tribuns de la plèbe et les édiles plébéiens et votait les plébiscites). - concilium populi: comices curiates, centuriates. - concilium indicere: indiquer le jour de l'assemblée.* * *concĭlĭum, ĭi, n. [st2]1 [-] jonction, réunion, assemblage, société. [st2]2 [-] assemblée délibérante, conseil. [st2]3 [-] ressort judiciaire, juridiction. [st2]4 [-] liseron (plante). [st2]5 [-] Eccl. concile. - quae constant concilio principiorum, Lucr.: les êtres qui sont formés de l'assemblage des éléments. - concilium materiai (= materiae), Lucr. 1, 518: réunion d'atomes. - concilium corporale, Arn.: union charnelle. - concilium luminis, Ambr.: harmonie des couleurs. - hoc mihi tecum concilium manebit, Ov. M. 1: je conserverai ce moyen de m'entretenir avec toi. - concilium virtutum, Cic.: le cercle des vertus. - concilium habere: tenir une assemblée, tenir conseil. - dare (praebere) concilium legatis: donner audience aux députés. - neque hos habendos civium loco neque ad concilium adhibendos censeo, Caes. BG. 7: j’estime que ceux-là ne doivent pas être considérés comme des citoyens et ne méritent pas de faire partie du conseil. - concilii Achaeorum esse, Liv. 36, 31, 1: faire partie de la ligue des Achéens. - concilia plebi ou plebis: conciles de la plèbe (qui, votant par tribus, nommait les tribuns de la plèbe et les édiles plébéiens et votait les plébiscites). - concilium populi: comices curiates, centuriates. - concilium indicere: indiquer le jour de l'assemblée.* * *Concilium, concilii, pen. corr. Assemblee de peuple, Concile.\Coire in concilium. Lucret. S'assembler.\Habere deorum concilia. Virgil. Estre avec Dieu en paradis.\Concilium, pro Coagmento. Lucret. Assemblage.\Concilium, Herba Plinio. Laseron. -
2 concilium
concilium, ī, n. (viell. *con-calion v. calāre, rufen), I) die Vereinigung, Verbindung, 1) im allg.: c. rerum, Lucr.: genitali concilio arcere, am Zeugungsakt hindern, Lucr.: hoc mihi tecum concilium manebit, so will ich vereint mit dir bleiben, Ov. met. 1, 710. – 2) insbes., die fleischliche Vereinigung, Begattung, concilia corporalia, Arnob. 2, 16. – dah. meton., die den Begattungstrieb erregende Pflanze iasine, Plin. 22, 82. – II) das bewirkte Zusammenkommen, die Zusammenkunft, das Stelldichein (Rendezvous) zweier od. mehrerer, 1) eig.: videre ambas si in uno miles concilio volet, sie beide an einem Orte zusammensehen will, Plaut.: hic c. fuit, hier standen zwei zusammen, Plaut.: quod earum (Camenarum) ibi concilia cum coniuge sua Egeria essent, Liv. – 2) meton., die Zusammenkunft = die Versammlung, a) übh. die Versammlung = der Verein, Kreis, die versammelte Schar, in concilium pastorum se recipere, Cic.: mortalium concilium adire, Curt.: (im Bilde) tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere, Cic.: bes. v. Versammlungen der Götter usw., seclusum a concilio deorum, Cic.: collocare alqm in concilio caelestium, Cic.: modo ex deorum concilio descendisse, Cic.: abigi ab sede piorum coetu concilioque, Liv.: in illud divinum animorum concilium coetumque proficisci, Cic.: alqm deorum concilio adicere, Val. Max. – b) insbes., die zu einem gemeinschaftlichen Zwecke u. unter Leitung eines Vorsitzenden abgehaltene Versammlung, bes. die der Vornehmen, Edlen, Vertreter eines Volks, Landtag, Bundestag, der versammelte Bund, od. die eines ganzen Volks, Volksversammlung, α) außer Rom, c. amicorum, Nep.: Gallorum, Liv.: Achaeorum, Arcadum, Liv.: commune Belgarum, Caes.: c. totius Graeciae (bei den isthmischen Spielen), Curt.: c. Achaicum, der ach. Bund (griech. συμπολιτεία τῶν Ἀχαιῶν), Liv.: antiquum gentis c., v. dems., Liv.: concilii eorum (ein Mitglied ihres [des achäischen] Bundes) esse recusare, Liv.: constituere diem concilio, Caes.: indicere concilium, Liv.: c. totius Galliae indicere in diem certam, Caes.: indicere c. Elin (nach E.), Liv.: indicere c. Aetolis Heracleam (nach H.), Liv.: belli pacisque causā c. indici vetare, Liv.: cogere c., Caes. u. Verg.: cogere c. Hypatam (nach H.), Liv.: convocare c., Caes.: c. Latinorum advocare, Liv.: habere extemplo c., Liv.: habere c. amicorum, Nep.: habere c. plebis (zu Athen), Curt.: ibi (in theatro) c. populi (zu Athen) habere, Nep.: colonos passim concilia facere, Liv.: concilia secreta agere, Liv.: differre concilium in posterum diem, Curt.: c. negare (verweigern), Liv.: c. transferre Lutetiam Parisiorum, Caes.: c. dimittere, Caes.: Boeoticum c. discutere, Liv. – vocare od. advocare alqm in concilium deorum (unter Jupiters Vorsitz), Cic.: alqm adhibere ad concilium, Caes.: adire concilium gentis, Liv.: adhiberi in concilia publica, Liv.: ex concilio abire, Liv.: excedere concilio, Liv.: consurgere ac relinquere concilium, Liv.: dare od. praebere concilium legatis, für die G. eine Vers. (einen Landtag) abhalten (um ihnen Audienz zu geben; auch m. Ang. wo? zB. Aegi, zu Ägium), Liv. – β) in Rom, c. sanctum patrum, Hor.: nullum futurum fuisse Romae nisi publicum concilium, Liv.: concilia privata principum cogere, Liv.: vocare in concilium multitudinem, Liv. – bes. von den Zenturiat- od. Tributkomitien (mit dem Zusatz plebis immer v. den Tributkomitien, mit dem Zusatz populi gew. v. den Kuriatkomitien, selten von den Tributkomitien), zB. concilium advocare legemque ferre, Cic.: plebi concilium edicere (v. den Volkstribunen), Liv.: concilium plebis habere, dimittere, Liv.: permixtum senatui esse populi concilium, Liv.: patres ex concilio (aus den Tributkom.) submovere, Liv. – / Synk. Genet. concili, Corp. inscr. Lat. 4, 2465.
-
3 concilium
concilium, ī, n. (viell. *con-calion v. calāre, rufen), I) die Vereinigung, Verbindung, 1) im allg.: c. rerum, Lucr.: genitali concilio arcere, am Zeugungsakt hindern, Lucr.: hoc mihi tecum concilium manebit, so will ich vereint mit dir bleiben, Ov. met. 1, 710. – 2) insbes., die fleischliche Vereinigung, Begattung, concilia corporalia, Arnob. 2, 16. – dah. meton., die den Begattungstrieb erregende Pflanze iasine, Plin. 22, 82. – II) das bewirkte Zusammenkommen, die Zusammenkunft, das Stelldichein (Rendezvous) zweier od. mehrerer, 1) eig.: videre ambas si in uno miles concilio volet, sie beide an einem Orte zusammensehen will, Plaut.: hic c. fuit, hier standen zwei zusammen, Plaut.: quod earum (Camenarum) ibi concilia cum coniuge sua Egeria essent, Liv. – 2) meton., die Zusammenkunft = die Versammlung, a) übh. die Versammlung = der Verein, Kreis, die versammelte Schar, in concilium pastorum se recipere, Cic.: mortalium concilium adire, Curt.: (im Bilde) tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere, Cic.: bes. v. Versammlungen der Götter usw., seclusum a concilio deorum, Cic.: collocare alqm in concilio caelestium, Cic.: modo ex deorum concilio descendisse, Cic.: abigi ab sede piorum coetu concilioque, Liv.: in illud divinum animorum concilium coetumque proficisci, Cic.: alqm————deorum concilio adicere, Val. Max. – b) insbes., die zu einem gemeinschaftlichen Zwecke u. unter Leitung eines Vorsitzenden abgehaltene Versammlung, bes. die der Vornehmen, Edlen, Vertreter eines Volks, Landtag, Bundestag, der versammelte Bund, od. die eines ganzen Volks, Volksversammlung, α) außer Rom, c. amicorum, Nep.: Gallorum, Liv.: Achaeorum, Arcadum, Liv.: commune Belgarum, Caes.: c. totius Graeciae (bei den isthmischen Spielen), Curt.: c. Achaicum, der ach. Bund (griech. συμπολιτεία τῶν Ἀχαιῶν), Liv.: antiquum gentis c., v. dems., Liv.: concilii eorum (ein Mitglied ihres [des achäischen] Bundes) esse recusare, Liv.: constituere diem concilio, Caes.: indicere concilium, Liv.: c. totius Galliae indicere in diem certam, Caes.: indicere c. Elin (nach E.), Liv.: indicere c. Aetolis Heracleam (nach H.), Liv.: belli pacisque causā c. indici vetare, Liv.: cogere c., Caes. u. Verg.: cogere c. Hypatam (nach H.), Liv.: convocare c., Caes.: c. Latinorum advocare, Liv.: habere extemplo c., Liv.: habere c. amicorum, Nep.: habere c. plebis (zu Athen), Curt.: ibi (in theatro) c. populi (zu Athen) habere, Nep.: colonos passim concilia facere, Liv.: concilia secreta agere, Liv.: differre concilium in posterum diem, Curt.: c. negare (verweigern), Liv.: c. transferre Lutetiam Parisiorum, Caes.: c. dimittere, Caes.: Boeoticum c. discutere, Liv. – vocare od. advocare————alqm in concilium deorum (unter Jupiters Vorsitz), Cic.: alqm adhibere ad concilium, Caes.: adire concilium gentis, Liv.: adhiberi in concilia publica, Liv.: ex concilio abire, Liv.: excedere concilio, Liv.: consurgere ac relinquere concilium, Liv.: dare od. praebere concilium legatis, für die G. eine Vers. (einen Landtag) abhalten (um ihnen Audienz zu geben; auch m. Ang. wo? zB. Aegi, zu Ägium), Liv. – β) in Rom, c. sanctum patrum, Hor.: nullum futurum fuisse Romae nisi publicum concilium, Liv.: concilia privata principum cogere, Liv.: vocare in concilium multitudinem, Liv. – bes. von den Zenturiat- od. Tributkomitien (mit dem Zusatz plebis immer v. den Tributkomitien, mit dem Zusatz populi gew. v. den Kuriatkomitien, selten von den Tributkomitien), zB. concilium advocare legemque ferre, Cic.: plebi concilium edicere (v. den Volkstribunen), Liv.: concilium plebis habere, dimittere, Liv.: permixtum senatui esse populi concilium, Liv.: patres ex concilio (aus den Tributkom.) submovere, Liv. – ⇒ Synk. Genet. concili, Corp. inscr. Lat. 4, 2465.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > concilium
-
4 concilium
concĭlĭum, ii, n. [con- and root cal- of calo; Gr. kaleô; cf. clamo], a collection of people, an association, gathering, union, meeting, assembly, = coetus (class.).I.In gen.:II.videre ambas in uno concilio,
Plaut. Mil. 2, 2, 96; id. Clst. 4, 2, 33:Camenarum cum Egeria,
Liv. 1, 21, 3:ab sede piorum, coetu concilioque abigi,
id. 2, 38, 4:pastorum,
Cic. Off. 3, 9, 38:deorum,
id. Tusc. 1, 30, 72; id. Div. 1, 24, 49; cf.caelestium,
id. Off. 3, 5, 25:divinum animorum,
id. Sen. 23, 84:concilia coetusque hominum jure sociati, quae civitates appellantur,
id. Rep. 6, 13, 13:(Cyclopum) Concilium horrendum,
Verg. A. 3, 679:amoena piorum Concilia,
id. ib. 5, 735:Musarum,
Stat. Th. 6, 355:mulierum,
id. ib. 3, 178.— Poet. of animals:inque ferarum Concilio medius sedebat,
Ov. M. 10, 144;and trop.: tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere,
id. Fin. 2, 4, 12.—Esp.A.An assembly for consultation, a council (in concreto; on the contrary consilium signifies [p. 400] the counsel in abstracto that is taken in such an assembly. The meanings, however, often pass over to each other; hence in MSS. and edd. a freq. confusion of the two words; cf.B.consilium),
Caes. B. G. 1, 30 fin.; cf. id. ib. 7, 1:(opiniones), quae in senatu, quae apud populum, quae in omni coetu concilioque proferendae sunt,
Cic. Fin. 2, 24, 77:inire,
Plaut. Capt. 3, 1, 33:habere,
id. Mil. 3, 1, 3:convocare,
Caes. B. G. 1, 40; 2, 10; 3, 3:vocare,
Verg. A. 10, 2:cogere,
id. ib. 11, 304:dimittere,
Caes. B. G. 1, 18; 1, 33 al.; Cic. Leg. 2, 12, 31 al.:transferre Lutetiam,
Caes. B. G. 6, 3:in posterum diem differre,
Curt. 6, 11, 9:dare legatis,
Liv. 43, 17, 7:indicere,
id. 1, 50, 4:constituere diem concilio,
Caes. B. G. 1, 30:Messene ab Achaeis, quod concilii eorum recusaret esse, oppugnari coepta est,
i. e. a member of the Achaian league, Liv. 36, 31, 1:concilio excesserunt,
id. 32, 22, 12: sanctum Patrum, * Hor. C. 4, 5, 4 et saep.—A close conjunction, i. e. union, connection (esp. freq. in Lucr.):2.coetu concilioque Nil facient (primordia rerum), etc.,
Lucr. 2, 920:materiaï concilium,
id. 1, 518:in concilium coire,
id. 2, 564 sq.; cf. id. 1, 772; 1, 1081; 2, 565.— Transf., a bond of union, tie:hoc mihi tecum concilium manebit,
Ov. M. 1, 710.—A sexual union, coition:(β).corporalia,
Arn. 2, 54; cf.:primordia quae genitali Concilio possent arceri,
Lucr. 1, 183. —(As an incentive to this.) The blossom of the plant iasione, Plin. 22, 22, 39, § 82. -
5 concilium
concilium ī, n [com- + 1 CAL-], a meeting, rendezvous: Camenarum cum Egeriā, L.—A collection of people, meeting, assembly: pastorum: divinum animorum: amoena piorum, V.: ferarum, O.—An assembly for consultation, council: silvestria, Cs.: concilium advocare: cogere, V.: dimittere, Cs.: indicere, L.: venit concilio de me agendi dies: sanctum Patrum, H.—Fig., a bond of union, tie: mihi tecum, O.* * *public gathering/meeting; popular assembly, council; hearing; debate/discussion; association, society, company; union/connection (of objects); league of states; sexual union/coition; close conjunction; bond of union; plant iasione blossom -
6 concilium
concilium [kənˊsɪlɪəm] n (pl - lia)конси́лиум -
7 concilium
concilium, ii, n., council. -
8 concilium
kənˈsɪlɪəm сущ. консилиум Syn: consultation, conference of specialist doctors concilium: консилиум concilium (pl lia) консилиумБольшой англо-русский и русско-английский словарь > concilium
-
9 concilium
n. concilium -
10 concilium
-
11 concilium
[kənˈsɪlɪəm]concilium (pl lia) консилиум -
12 concilium
-
13 concilium
ī n. (одного корня с calo)1)а) сочетание, соединение, связь ( rerum Lcr)c. alicujus cum aliquo O etc. — чьи-л. связи с кем-л2) сцепление ( materiae Lcr)3) встреча, свидание (videre aliquem in concilio Pl)4) сходка, сборище, тж. круг, общество (Cyclopum V; pastorum C); сонм, круг (virtutum, caelestium C)5) союзconcilii alicujus recusare L — отказаться от союза с кем-л.6) совещание, собрание, заседание (Gallorum L; totius Graeciae QC)c. populi (plebis) H — народное собраниеper c. de re publicā loqui Cs — говорить о государственных делах в народном собранииconvocare (cogere) c. Cs, V — созвать собраниеdimittere c. Cs, C — распустить собраниеindicere c. in diem certam Cs — назначить собрание на определённый деньdifferre c. in posterum diem QC — перенести собрание на следующий деньdare (praebere) c. legatis L — назначить заседание для (официального приёма) пословaliquem adhibere ad c. Cs — приглашать кого-л. к соучастию в совещании -
14 concilium
-
15 Concilium
-
16 concilium
[kən`sɪlɪəm]консилиумАнгло-русский большой универсальный переводческий словарь > concilium
-
17 concilium
◙ n. מועצה, מועצת יועצים; ועדת רופאים* * *◙ םיאפור תדעו ;םיצעוי תצעומ,הצעומ◄ -
18 concilium
-
19 concilium
n; (pl- lia) -
20 concilium
n. görüşme
См. также в других словарях:
Concilium — ist eine internationale Zeitschrift für römisch katholische Theologie. Sie wurde 1965 gegründet und erscheint derzeit fünfmal im Jahr. Sie wurde durch Anton van den Boogaard, Paul Brand, Yves Congar, Hans Küng, Johann Baptist Metz, Karl Rahner… … Deutsch Wikipedia
Concilium — may refer to : Concilium (journal), a worldwide journal of Catholic theology. The Concilium Germanicum was the first major Church synod to be held in the eastern parts of the Frankish kingdoms. The Concilium Plebis was the principal popular… … Wikipedia
Concilium — est une revue internationale de théologie catholique, créée en 1965[1], à la suite du concile Vatican II, et qui paraît cinq fois par an. Elle se situe dans la lignée de la Nouvelle Théologie. Créée par Yves Congar, Karl Rahner, Edward… … Wikipédia en Français
CONCILIUM — vide supra Concilia. Femineum, indigitatum Statio, l. 5. Theb. v. 90. s. Cum subito horrendas aevi matura Polyxo Tollitur in furias, thalamisque insueta relictis Evolat v. 97. clausasque domos, et limina pulsans Concilium vocat, infelix comitatus … Hofmann J. Lexicon universale
Concilium — oder griechisch Synode, bezeichnet ursprünglich eine Versammlung, daher vorzüglich eine Versammlung von Geistlichen, welche sich vereinigt haben, um sich über die vorhandenen oder die von diesen abweichenden Lehren und über kirchliche Disciplin… … Damen Conversations Lexikon
Concilium — (lat., Synode, Kirchenversammlung), die Versammlung der Kirchenvorstände, um über Angelegenheiten der Religion u. Kirche zu berathschlagen u. zu entscheiden. Die Concile sind A) Allgemeine Concile (Ökumenische Concile, Generalconcile), d. i.… … Pierer's Universal-Lexikon
Concilĭum — (lat.), 1) (röm. Ant.), Versammlung, in welcher von einem Präsidenten eine Eröffnung gemacht od. ein Vortrag gehalten ward, u. in welcher die versammelten Mitglieder mehr eine untergeordnete Rolle spielten; dagegen Consilium, Rathsversammlung,… … Pierer's Universal-Lexikon
Concilĭum — (lat.), Versammlung, s. Konzil … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Concilium — Concilĭum (lat.), s. Konzil … Kleines Konversations-Lexikon
Concilium — Para otros usos de este término, véase Concilium (desambiguación). Concilium es una revista internacional de teología, fundada en el año 1965 que se publica en siete lenguas y once ediciones nacionales. Los fundadores de la revista –que se… … Wikipedia Español
Concilium — 1. Auf Concilien reiset der heilige Geist im Felleisen oder Ledersack. – Eiselein, 109. 2. Concilium hin, Concilium her, ist s Menschenlehr , so gilt s nicht mehr. – Simrock, 1466; Körte, 809; Eiselein, 109. Schon manche Zeitansicht ist gefallen … Deutsches Sprichwörter-Lexikon