-
1 conciliabule
conciliabule [kɔ̃siljabyl]masculine noun* * *kɔ̃siljabylnom masculin consultation, confab (colloq)* * *conciliabule nm1 ( discussion) consultation, confab○; tenir un conciliabule to hold a consultation; être en grand conciliabule to be deep in discussion;2 †( réunion) secret meeting. -
2 conciliabule
conciliabule [kõsieljaabuul]〈m., vaak meervoud〉1 gesmoes ⇒ (op fluistertoon gevoerde) conversatie, (het) smoezen -
3 conciliabule
conciliabuletlumený rozhovor mtajná schůze m -
4 conciliabule
kɔ̃siljabylmGeheimtreffen n, Verschwörung f, Getuschel nconciliabuleconciliabule [kõsiljabyl]Beispiel: tenir des conciliabules avec quelqu'un mit jemandem tuscheln -
5 conciliabule
-
6 conciliabule
сущ.общ. тайное сборище, шушуканье -
7 conciliabule
إجتماع غيرقانونىائتمارتآمرمؤامرةمسارة -
8 conciliabule
substantif masculin → inflexionesConciliábulo -
9 conciliabule
m. (lat. ecclés. conciliabulum "concile irrégulier, hérétique ou schismatique") 1. събор на еретици; 2. тайно събрание, заговор; 3. разг. събрание. -
10 conciliabule
tenir des conciliabules — шушу́каться ipf. fam., шепта́ться ipf., секре́тничать ipf.
-
11 conciliabule
(le) s' Gedüschel. -
12 إجتماع غيرقانونى
conciliabule -
13 coitio
cŏĭtĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] rencontre, choc. [st2]2 [-] assemblée, réunion, conciliabule, entente, cabale, conspiration, complot, ligue. [st2]3 [-] accouplement. - coitiones usitatae nobilibus, Liv.: les cabales ordinaires aux nobles.* * *cŏĭtĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] rencontre, choc. [st2]2 [-] assemblée, réunion, conciliabule, entente, cabale, conspiration, complot, ligue. [st2]3 [-] accouplement. - coitiones usitatae nobilibus, Liv.: les cabales ordinaires aux nobles.* * *Coitio, Verbale. Cic. Assemblee, Accord, Alliance.\Societatis coitio. Paulus. Association.\Coitio. Cic. Complot et intelligence qu'on ha l'un avec l'autre.\Coitio militum. Terent. Choq, Combat des gens de guerre. -
14 conciliabolo
-
15 тайное сборище
adjgener. conciliabule -
16 шушуканье
с.chuchotement m ( шёпот); chuchoterie f ( переговоры)* * *n1) gener. chuchotis, chuchotement, conciliabule2) colloq. chuchoterie -
17 ائتمار
vassalité; négociation; délibération; conciliabule; complot; complicité -
18 تآمر
compérage; négociation; machiner; conspirer; conjurer; conciliabule; comploter; comploté -
19 مؤامرة
micmac; menées; machination; leurre; kabbale; intrigue; grenouillage; fauxsemblant; conspiration; conjurations; conjuration; conciliabule; complot; cabale; bluff -
20 مسارة
initiation; confidence; conciliabule; chuchoterie
- 1
- 2
См. также в других словарях:
conciliabule — [ kɔ̃siljabyl ] n. m. • 1549; lat. ecclés. conciliabulum « concile irrégulier, hérétique ou schismatique » 1 ♦ (fin XVIe) Vieilli Réunion secrète de personnes soupçonnées de mauvais desseins. Tenir un conciliabule. 2 ♦ Conversation où l on… … Encyclopédie Universelle
conciliabule — CONCILIABULE. s. m. Assemblée de Prélats Hérétiques, Schismatiques, ou illégitimement convoqués. Ce n étoit pas un Concile, c étoit un Conciliabule. [b]f♛/b] On appelle aussi ironiquement, Conciliabule, Une Assemblée de gens qui pensent à faire… … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
conciliabule — Conciliabule. s. m. Assemblée de Prelats Heretiques, ou illegitimement convoquez. Ce n estoit pas un Concile, c estoit un Conciliabule … Dictionnaire de l'Académie française
Conciliabule — Con*cil i*a*bule, n. [See {Conciliable}, n.] An obscure ecclesiastical council; a conciliable. Milman. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
CONCILIABULE — s. m. Assemblée de prélats hérétiques, schismatiques, ou illégitimement convoqués. Ce n etait pas un concile, c était un conciliabule. Il se dit, par extension, d Une réunion secrète de gens qui ont ou à qui l on suppose de mauvais desseins. Il … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
conciliabule — (kon si li a bu l ) s. m. 1° Assemblée de prélats schismatiques ou convoqués irrégulièrement. Ce n était pas un concile, c était un conciliabule. 2° Conférence secrète et où président d ordinaire des sentiments de malveillance ou d hostilité … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
CONCILIABULE — n. m. Réunion secrète de gens qui ont ou à qui l’on suppose de mauvais desseins. Tenir un conciliabule … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)
conciliabule — con·cil·i·a·bule … English syllables
conciliabule — n. secret meeting of plotters … Dictionary of difficult words
conciliabule — lēəˌbyül noun ( s) Etymology: French, from Middle French, from Late Latin conciliabulum, from Latin, place of assembly, from concilium assembly, council : a clandestine meeting especially of conspirators or rebels against constituted authority … Useful english dictionary
conciliabul — CONCILIÁBUL, conciliabule, s.n. Consfătuire (secretă) între oameni care plănuiesc ceva. [pr.: li a ] – Din fr. conciliabule, lat. conciliabulum. Trimis de Joseph, 16.05.2004. Sursa: DEX 98 conciliábul s. n. (sil. li a ), pl. conciliábule Trimis … Dicționar Român