Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

commentātĭo

  • 1 commentatio

    commentātĭo, ōnis, f. [id.].
    I.
    Abstr., a diligent meditation upon something, a studying, a careful preparation, meletê (so perh. only in Cic.):

    loci multa commentatione atque meditatione parati,

    Cic. de Or. 2, 27, 118.—In plur., Cic. de Or. 1, 60, 257; id. Brut. 71, 249; 27, 105:

    commentatio inclusa in veritatis lucem proferenda est,

    id. de Or. 1, 34, 157.—
    * 2.
    As rhet. fig., = enthumêma, Quint. 5, 10, 1.—
    B.
    Trop.:

    tota philosophorum vita, ut ait idem (Socrates), commentatio mortis est,

    Cic. Tusc. 1, 30, 74 (transl. of Plat. Phaed. § 12: To meletêma auto touto esti tôn philosophôn, lusis kai chôrismos Psuchês apo sômatos), commentatio ferendi doloris, id. ib. 2, 18, 42.—
    II.
    Concr., a learned work, treatise, dissertation, description (so perh. not ante-Aug.):

    commentatio (de naturā animalium),

    Plin. 8, 16, 17, § 44; so,

    Indiae,

    id. 6, 17, 21, § 60. —In plur., Plin. 28, 1, 2, § 7; Gell. praef. § 4.

    Lewis & Short latin dictionary > commentatio

  • 2 commentātiō

        commentātiō ōnis, f    [commentor], a diligent meditation, study, careful preparation: mortis: ferendi doloris.— Plur: accuratae ac meditatae.
    * * *
    thinking out, mental preparation; study; piece of reasoning/argument; textbook

    Latin-English dictionary > commentātiō

  • 3 cōgitātiō

        cōgitātiō ōnis, f    [cogito], a thinking, considering, deliberating, thought, reflection, meditation, imagination: cogitatio in se ipsā vertitur: commentatio et cogitatio: acerrima et attentissima: simplices, magnas, Ta.: timoris praeteriti: occurrit cogitatio, qualis animus sit.—The faculty of thought, reasoning power: (homo) particeps cogitationis: esse ingenio et cogitatione nullā, of no intellectual force.—A thought, opinion, judgment, resolution, design, plan, project: omnes meas cogitationes in rem p. conferebam: mandare litteris cogitationes suas: multae et graves: sapientiores: saeva, Ta.: reliqua belli, i. e. plans for continuing the war, Cs.: minor intervenit maiori, L.
    * * *
    thinking, meditation, reflection; thought; intention; plan; opinion, reasoning

    Latin-English dictionary > cōgitātiō

  • 4 cogitatio

    cōgĭtātĭo, ōnis, f. [cogito, i. e. co-agito; cf. Varr. L. L. 6, § 43; Cic. Off. 1, 6, 19; Paul. ex Fest. p. 66, 7 Müll.].
    I.
    Abstr., a thinking, considering, deliberating; thought, reflection, meditation (in good prose, and very freq.).
    1.
    Absol.:

    cogitatio in se ipsā vertitur,

    Cic. Off. 1, 44, 156:

    cogitatione aliquid complecti,

    Quint. 11, 2, 19:

    subitam et fortuitam orationem commentatio et cogitatio facile vincit,

    Cic. de Or. 1, 33, 150; cf. Quint. 10, 6, 1 sq.:

    speciem dei percipere cogitatione, non sensu,

    Cic. N. D. 1, 37, 105:

    cogitatione aliquid comprehendere,

    id. Tusc. 1, 22, 50; 4, 13, 29:

    cogitatio enim quamvis regionem potest amplecti,

    Auct. Her. 3, 19, 32:

    acerrima et attentissima,

    Cic. de Or. 3, 5, 17:

    tacita,

    Quint. 5, 7, 2; cf. id. 6, 1, 44:

    provisa et formata,

    id. 10, 7, 8:

    fortuita,

    id. 10, 3, 29:

    male cohaerentem,

    id. 10, 6, 6:

    simplices, magnas,

    Tac. G. 22. —
    2.
    With gen.:

    timoris praeteriti,

    Cic. Sest. 4, 11:

    cum officii, tum etiam periculi mei,

    id. Fam. 7, 3, 1; Curt. 7, 8, 4:

    suscepti muneris,

    Quint. 4, prooem. 7:

    cogitationem habere argenti, amoenitatum, etc.,

    Cic. Par. 1, 2, 10:

    illius loci,

    id. Att. 1, 11, 3:

    rerum,

    id. Fam. 5, 13, 5:

    petendi consulatūs,

    Vell. 2, 17, 2.—
    3.
    With rel.:

    quaeris ut suscipiam cogitationem, quidnam istis agendum putem,

    Cic. Att. 14, 20, 4:

    mihi... occurrit cogitatio, qualis animus in corpore sit, etc.,

    id. Tusc. 1, 22, 51: cujus sit filius, Brut. ap. Cic. Ep. ad Brut. 2, 3.—
    II.
    Meton.
    A.
    Concr., a thought, opinion, judgment; a resolution, design. plan, project:

    omnes meas curas cogitationesque in rem publicam conferebam,

    Cic. Off. 2, 1, 2; cf. id. Lael. 9, 32; Liv. 35, 28, 7:

    mandare litteris cogitationes suas,

    Cic. Tusc. 1, 3, 6:

    versantur in animo meo multae et graves cogitationes, etc.,

    id. Agr. 2, 2, 5; cf. Curt. 8, 3, 14:

    tacitae,

    Quint. 11, 2, 17; cf. id. 3, 8, 41:

    posteriores enim cogitationes (ut aiunt) sapientiores solent esse,

    Cic. Phil. 12, 2, 5 (transl. of Hai deuterai pôs phrontides sophôterai):

    ista cogitatio de triumpho,

    id. Att. 7, 3, 2:

    redit autem illa cogitatio, quosdam fore qui, etc.,

    Quint. 1, 7, 33: de his rebus rogo vos, ut cogitationem suscipiatis, Caes. ap. Cic. Att. 9, 7, C, 1; cf. Cic. Att. 14, 20, 4:

    cogitatione rerum novarum abstinere,

    Tac. H. 1, 7; cf. id. ib. 1, 23; 2, 74; id. A. 15, 54:

    vix a tam praecipiti cogitatione revocatus,

    Suet. Calig. 48.—
    B.
    In Cic. several times, thought as an intellectual power, the ability of thinking, power or faculty of thought, the reasoning power (cf.:

    vim cogitationis habere,

    Cic. Tusc. 1, 27, 66):

    (homo) solus particeps rationis et cogitationis,

    id. Leg. 1, 7, 22; id. N. D. 3, 9, 21; 2, 7, 18; id. Verr. 2, 2, 54, § 134.

    Lewis & Short latin dictionary > cogitatio

  • 5 comminiscor

    com-mĭniscor ( con-m-), mentus, 3, v. a. dep. [miniscor, whence also reminiscor, stem men, whence mens, memini; cf. Varr. L. L. 6, § 44] (lit. to ponder carefully, to reflect upon; hence, as a result of reflection; cf. 1. commentor, II.), to devise something by careful thought, to contrive, invent, feign.
    I.
    (Class., of something untrue;

    esp. freq. in Plaut.) Reperi, comminiscere, cedo calidum consilium cito,

    Plaut. Mil. 2, 2, 71:

    fabricare quidvis, quidvis comminiscere,

    id. As. 1, 1, 89:

    mendacium,

    id. Ps. 2, 3, 23:

    dolum docte,

    id. ib. 4, 7, 64:

    maledicta,

    id. Bacch. 4, 9, 58:

    quid agam? aut quid comminiscar,

    Ter. Heaut. 4, 2, 7:

    nec me hoc commentum putes,

    Cic. Att. 6, 1, 8: tantum scelus, * Quint. 5, 13, 30.—With relative - clause:

    neque quo pacto celem probrum queo comminisci,

    Plaut. Aul. 1, 1, 30; 1, 1, 37:

    fac Amphitruonem ab aedibus Ut abigas quovis pacto commentus sies,

    id. Am. 3, 3, 24 (cf. infra, P. a.).—
    B.
    Of philosophic fiction (cf. commenticius), as antith. to actual, real:

    Epicurus monogrammos deos et nihil agentes commentus est,

    Cic. N. D. 2, 23, 59; so,

    occurrentia nescio quae,

    id. Fin. 4, 16, 43:

    quaedam,

    id. Fat. 3, 5.—
    II.
    In gen., to devise, invent, contrive:

    nihil adversus tale machinationis genus parare aut comminisci oppidani conabantur,

    Liv. 37, 5, 5:

    id vectigal commentum alterum ex censoribus satis credebant,

    id. 29, 37, 4:

    novas litteras,

    Suet. Claud. 41:

    novum balinearum usum,

    id. Calig. 37; Flor. 2, 6, 27:

    Phoenices, litteras et litterarum operas, aliasque etiam artes, maria navibus adire, classe confligere, etc.,

    Mel. 1, 12, 1:

    excubias nocturnas vigilesque,

    Suet. Aug. 30; id. Ner. 34; id. Vesp. 23.
    1.
    P. a.: commentus, a, um, in pass. signif., devised, invented, feigned, contrived, fictitious:

    dat gemitus fictos commentaque funera narrat,

    Ov. M. 6, 565:

    sacra,

    id. ib. 3, 558; 4, 37; id. A. A. 1, 319:

    crimen,

    Liv. 26, 27, 8:

    fraus,

    Paul. Sent. 5, 4, 8.—Hence,
    2.
    Subst.: commentum, i, n.
    A.
    (Class.) An invention, fabrication, fiction, falsehood:

    ipsis commentum placet,

    Ter. And. 1, 3, 20:

    opinionum commenta delet dies,

    Cic. N. D. 2, 2, 5 (cf. just before:

    opiniones fictas atque vanas): non sine aliquo commento miraculi,

    Liv. 1, 19, 5:

    mixta rumorum,

    Ov. M. 12, 54:

    animi,

    id. ib. 13, 38.—
    B.
    Since the Aug. per., sometimes, a contrivance, Liv. 29, 37, 6; Suet. Vesp. 18; Just. 22, 4, 3 al.—
    C.
    Nefanda, a project, plan, Just. 21, 4, 3:

    callidum,

    Dig. 27, 9, 9. —
    D.
    A stratagem, in war, Flor. 1, 11, 2.—
    E.
    A rhetorical figure, equiv. to commentatio, = enthumêma, Vitellius ap. Quint. 9, 2, 107; cf. id. ib. 5, 10, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > comminiscor

  • 6 conminiscor

    com-mĭniscor ( con-m-), mentus, 3, v. a. dep. [miniscor, whence also reminiscor, stem men, whence mens, memini; cf. Varr. L. L. 6, § 44] (lit. to ponder carefully, to reflect upon; hence, as a result of reflection; cf. 1. commentor, II.), to devise something by careful thought, to contrive, invent, feign.
    I.
    (Class., of something untrue;

    esp. freq. in Plaut.) Reperi, comminiscere, cedo calidum consilium cito,

    Plaut. Mil. 2, 2, 71:

    fabricare quidvis, quidvis comminiscere,

    id. As. 1, 1, 89:

    mendacium,

    id. Ps. 2, 3, 23:

    dolum docte,

    id. ib. 4, 7, 64:

    maledicta,

    id. Bacch. 4, 9, 58:

    quid agam? aut quid comminiscar,

    Ter. Heaut. 4, 2, 7:

    nec me hoc commentum putes,

    Cic. Att. 6, 1, 8: tantum scelus, * Quint. 5, 13, 30.—With relative - clause:

    neque quo pacto celem probrum queo comminisci,

    Plaut. Aul. 1, 1, 30; 1, 1, 37:

    fac Amphitruonem ab aedibus Ut abigas quovis pacto commentus sies,

    id. Am. 3, 3, 24 (cf. infra, P. a.).—
    B.
    Of philosophic fiction (cf. commenticius), as antith. to actual, real:

    Epicurus monogrammos deos et nihil agentes commentus est,

    Cic. N. D. 2, 23, 59; so,

    occurrentia nescio quae,

    id. Fin. 4, 16, 43:

    quaedam,

    id. Fat. 3, 5.—
    II.
    In gen., to devise, invent, contrive:

    nihil adversus tale machinationis genus parare aut comminisci oppidani conabantur,

    Liv. 37, 5, 5:

    id vectigal commentum alterum ex censoribus satis credebant,

    id. 29, 37, 4:

    novas litteras,

    Suet. Claud. 41:

    novum balinearum usum,

    id. Calig. 37; Flor. 2, 6, 27:

    Phoenices, litteras et litterarum operas, aliasque etiam artes, maria navibus adire, classe confligere, etc.,

    Mel. 1, 12, 1:

    excubias nocturnas vigilesque,

    Suet. Aug. 30; id. Ner. 34; id. Vesp. 23.
    1.
    P. a.: commentus, a, um, in pass. signif., devised, invented, feigned, contrived, fictitious:

    dat gemitus fictos commentaque funera narrat,

    Ov. M. 6, 565:

    sacra,

    id. ib. 3, 558; 4, 37; id. A. A. 1, 319:

    crimen,

    Liv. 26, 27, 8:

    fraus,

    Paul. Sent. 5, 4, 8.—Hence,
    2.
    Subst.: commentum, i, n.
    A.
    (Class.) An invention, fabrication, fiction, falsehood:

    ipsis commentum placet,

    Ter. And. 1, 3, 20:

    opinionum commenta delet dies,

    Cic. N. D. 2, 2, 5 (cf. just before:

    opiniones fictas atque vanas): non sine aliquo commento miraculi,

    Liv. 1, 19, 5:

    mixta rumorum,

    Ov. M. 12, 54:

    animi,

    id. ib. 13, 38.—
    B.
    Since the Aug. per., sometimes, a contrivance, Liv. 29, 37, 6; Suet. Vesp. 18; Just. 22, 4, 3 al.—
    C.
    Nefanda, a project, plan, Just. 21, 4, 3:

    callidum,

    Dig. 27, 9, 9. —
    D.
    A stratagem, in war, Flor. 1, 11, 2.—
    E.
    A rhetorical figure, equiv. to commentatio, = enthumêma, Vitellius ap. Quint. 9, 2, 107; cf. id. ib. 5, 10, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > conminiscor

  • 7 disputatio

    dispŭtātĭo, ōnis, f. [id.].
    * I.
    A computing, calculating, considering (cf.:

    commentatio, dissertatio): venire in disputationem,

    Col. 5, 1 fin. —Far more freq.,
    II.
    An arguing, reasoning, disputing; and concr., an argument, debate, dispute (cf.:

    controversia, concertatio, altercatio, contentio, jurgium, rixa),

    Cic. Fam. 1, 9, 23; id. de Or. 1, 2, 5; id. Ac. 2, 36, 116; id. Lael. 1, 3; id. Rep. 1, 7 et saep.; Caes. B. G. 5, 30, 1; id. B. C. 1, 33, 3; Quint. 3, 6, 80; 7, 2, 14 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > disputatio

  • 8 enthymema

    enthymēma, ătis, n., = enthumêma, rhetor. and dialect. t. t.
    I.
    A reflection, meditation, an argument (pure Lat. commentatio), Quint. 5, 10, 1; 5, 14, 1; 24; 8, 5, 4 et saep.; Cic. Top. 14; Juv. 6, 450.—
    II.
    A conclusion drawn from the contrary, Cic. Top. 13, 55; Quint. 8, 5, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > enthymema

  • 9 meditatio

    mĕdĭtātĭo, ōnis, f. [meditor], a thinking over any thing, contemplation, meditation (class.).
    I.
    Lit. (very rare):

    stultam esse meditationem futuri mali, aut fortasse ne futuri quidem,

    Cic. Tusc. 3, 15, 32. —
    II.
    Transf.
    A.
    Preparation for any thing (so most freq.):

    multa commentatio atque meditatio,

    Cic. de Or. 2, 27, 118;

    obeundi sui muneris,

    id. Phil. 9, 1, 2:

    meditatio atque exercitatio,

    id. Div. 2, 46, 96:

    nulla meditationis suspicio,

    id. Brut. 37, 139:

    mortis,

    Sen. Ep. 54, 2:

    campestris,

    Plin. Pan. 13, 35:

    dicendi,

    Quint. 2, 10, 2:

    rhetoricae,

    Gell. 20, 5, 2.—
    B.
    Of things, exercise, practice in any thing, custom, habit:

    ramum edomari meditatione curvandi,

    Plin. 17, 19, 30, § 137.

    Lewis & Short latin dictionary > meditatio

  • 10 scriptura

    scriptūra, ae, f. [scribo], a writing, written characters.
    I.
    In gen. (acc. to scribo, I.;

    Cic. uses scriptio instead): minium in voluminibus quoque scriptura usurpatur clarioresque litteras vel in auro vel in marmore etiam in sepulchris facit,

    Plin. 33, 7, 40, § 122:

    (meorum librorum) scriptura quanti constet,

    Mart. 1, 67, 3; Suet. Aug. 80: mendum scripturae, an error in writing, Caecin. ap. Cic Fam. 6, 7, 1.—
    * 2.
    Concr., a line (syn. scriptum):

    supercilia usque ad malarum scripturam currentia,

    the boundary line between the cheeks and eyelids, Petr. 126, 15.—
    II.
    In partic. (freq. and class.).
    A.
    (Acc. to scribo, II.) [p. 1649] A writing, composing, composition (cf. scriptura).
    1.
    Abstr., = scriptio:

    stilus optimus dicendi effector... Nam si subitam et fortuitam orationem commentatio facile vincit: hanc ipsa profecto assidua ac diligens scriptura superabit,

    Cic. de Or. 1, 33, 150; cf. id. Fam. 15, 21, 4:

    neminem posse omnis res per scripturam complecti,

    id. Inv. 2, 50, 152: quod si scripturam sprevissem in praesentiā, writing, composing, Ter. Hec. prol. alt. 16:

    scriptura levis,

    id. Phorm. prol. 5; cf.: genus scripturae, Caecin. ap. Cic. Fam. 6, 7, 3; Liv 25, 12; Suet. Vit. Juven.; Nep. praef. § 1; cf.

    also: Naevii Punicum bellum continenti scripturā expositum,

    Suet. Gram. 2: C. Furnio legato plura verbo quam scriptura mandata dedimus, rather orally than in writing, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 5; cf.:

    edebat per libellos scripturā brevi,

    written briefly, Suet. Caes. 41.—
    2.
    Concr., = scriptum.
    a.
    Something written, a writing (rare, and not in Cic., for scriptum, liber, libellus): ne cum poëtā scriptura evanesceret, Ter. Hec. prol. alt. 5; id. Ad. prol. 1:

    diurna actorum, i. e. acta diurna,

    the public paper of the State, Tac. A. 3, 3:

    nemo annales nostros cum scripturā eorum contenderit,

    id. ib. 4, 32:

    in alterā scripturā,

    Val. Max. 1, 1, 12; Vitr. 5, 4, 1; Vulg. Dan. 5, 17; 25.—Of an inscription:

    statuae aetatem scriptura indicat,

    Vell. 2, 61, 3.—
    b.
    In eccl. writers: kat exochên Scriptura, or, in the plur., Scripturae, the Scriptures, Vulg. Matt. 21, 42; id. Johan. 7, 42.—Esp. sing.: scriptūra, ae, a scripture, a passage of Scripture, Vulg. Marc. 14, 49; id. Johan. 19, 24.—
    B.
    Publicists' and jurid. t. t.
    1.
    Public.
    a.
    A tax paid on public pastures:

    advorsum legem a me ob meam scripturam pecudem accepit Aeraque,

    Plaut. Truc. 1, 2, 42 sq.; Cic. Imp. Pomp. 6, 15; id. Verr. 2, 2, 70, § 169; id. Att. 11, 10, 1; id. Fam. 13, 65, 1.—
    * b.
    A written law (syn. lex scripta):

    cum per ignorantiam scripturae multa commissa fierent,

    Suet. Calig. 41.—
    2.
    Jurid. t. t.
    a.
    A testamentary provision:

    primum demonstrandum est, non esse ambigue scriptum... Deinde ex superiore et ex inferiore scripturā docendum, etc.... quae autem ex omni consideratā scripturā perspicua fiant, haec ambigua non oportere existimari,

    Cic. Inv. 2, 40, 117; cf. Quint. 9, 2, 34:

    dubia,

    id. 7, 9, 6.—
    b.
    A will: suprema, Cod. Th. 16, 1, 40.

    Lewis & Short latin dictionary > scriptura

  • 11 vinco

    vinco, vīci, victum, 3, v. a. and n. [perh. causat. of root ik-; Gr. eikô, to yield; but cf. per-vicax; v. Curt. Gr. Etym. p. 106], to conquer, overcome, get the better of, defeat, subdue, vanquish, be victorious, etc. (syn.: supero, debello).
    I.
    Lit.
    A.
    In war or battle:

    jus esse belli, ut qui vicissent, iis, quos vicissent, quemadmodum vellent, imperarent, etc.,

    Caes. B. G. 1, 36:

    Carthaginienses navalibus pugnis,

    Cic. Imp. Pomp. 18, 55:

    Galliam bello,

    Caes. B. G. 1, 34 fin.:

    non virtute neque in acie vicisse Romanos,

    id. ib. 7, 29:

    id vi et virtute militum victum atque expugnatum oppidum est,

    Plaut. Am. 1, 1, 36:

    vicimus vi feroces,

    id. ib. 1, 1, 82: aio te, Aeacida, Romanos vincere posse, Enn. ap. Cic. Div. 2, 56, 116 (Ann. v. 186 Vahl.): sicut fortis equus, spatio qui saepe supremo Vicit Olympia, Enn. ap. Cic. Sen. 5, 14 (Ann. v. 442 ib.): aliquando [p. 1992] ut vincat, ludit assidue aleam, Poët. ap. Suet. Aug. 70 fin.:

    L. milia,

    to win at play, August. ib. 71.—
    B.
    In a lawsuit, etc., to be successful, to gain:

    vincere judicio,

    Cic. Rosc. Com. 18, 53:

    quem tu horum nil refelles, vincam scilicet,

    Ter. Phorm. 1, 2, 82; Hor. S. 1, 2, 134:

    causam suam,

    to win, Ov. H. 16, 76.— Pass.:

    factum est: ventum est: vincimur,

    Ter. Phorm. 1, 2, 85.—
    C.
    In other relations, to win, prevail, be successful, gain, overcome:

    sponsione,

    Cic. Quint. 27, 84:

    sponsionem,

    id. Caecin. 31, 91:

    vicit iter durum pietas,

    controlled, made easy, Verg. A. 6, 688; cf. Mart. 5, 23, 5; Claud. Cons. Hon. 46:

    labor omnia vicit,

    Verg. G. 1, 145; cf.

    difficultates, Auct. B. G. 8, 21: virgam,

    to win, Verg. A. 6, 148:

    vicit tamen in Senatu pars illa, quae, etc.,

    Sall. J. 16, 1:

    factione respectuque rerum privatarum... Appius vicit,

    Liv. 2, 30, 2:

    cum in senatu vicisset sententia, quae, etc.,

    id. 2, 4: Othonem vincas volo, to outbid (in an auction), Cic. Att. 13, 29, 2; 13, 33, 2.—To defeat as a candidate for office:

    competitorem in suffragiis,

    Quint. 7, 1, 29.—
    D.
    Transf., of inanimate subjects.
    1.
    To overcome, overwhelm, prevail over, etc.:

    (naves) neu turbine venti Vincantur,

    Verg. A. 9, 92:

    victa ratis,

    Ov. Tr. 1, 4, 12:

    flammam gurgitibus,

    id. Am. 3, 6, 42:

    noctem flammis,

    Verg. A. 1, 727:

    vincunt aequora navitae,

    prevail against, get the better of, Hor. C. 3, 24, 41:

    victaque concessit prisca moneta novae,

    Ov. F. 1, 222:

    quernaque glans victa est utiliore cibo,

    id. ib. 1, 676:

    corpora victa sopore,

    id. ib. 1, 422; cf.:

    blanda quies furtim victis obrepsit ocellis,

    id. ib. 3, 19:

    hi casses (linei) vel ferri aciem vincunt,

    Plin. 19, 1, 2, § 11:

    campum turbā vincente,

    overflowing, Sil. 6, 390.—
    2.
    To outlast, survive:

    (aesculus) Multa virum volvens durando saecula vincit,

    Verg. G. 2, 295:

    vivendo mea fata,

    id. A. 11, 160.—
    3.
    To surmount, scale:

    aëra (sagittae),

    Verg. G. 2, 123; cf.:

    montes ascensu,

    Claud. III. Cons. Hon. 46.—
    4.
    To reduce, change, etc.;

    of cooking: nec viscera quisquam... potest vincere flammā,

    Verg. G. 3, 560:

    cochleas undis calefactas et prope victas,

    Ser. Samm. Med. 319.—Of smelting ores:

    metallorum primitiae nullis fornacibus victae,

    Tac. H. 4, 53.—Of melting snow:

    nive, quae zephyro victa tepente fluit,

    Ov. F. 2, 220.—

    Of digestion: pervigilio quidem praecipue vincuntur cibi,

    Plin. 11, 53, 118, § 283.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to prevail, be superior; to convince, refute, constrain, overcome, etc.:

    argumentis vincit,

    Plaut. Am. 1, 1, 267:

    naturam studio,

    Caes. B. G. 6, 43:

    vincit ipsa rerum publicarum natura saepe rationem,

    Cic. Rep. 2, 33, 57; cf. id. ib. 3, 8, 13: si subitam et fortuitam orationem commentatio et cogitatio facile vincit;

    hanc ipsam profecto assidua ac diligens scriptura superabit,

    id. de Or. 1, 33, 150:

    sapientis animus vincetur et expugnabitur?

    id. Par. 4, 1, 27:

    animum,

    Plaut. Trin. 2, 2, 29:

    non est consentaneum, qui invictum se a labore praestiterit, vinci a voluptate,

    Cic. Off. 1, 20, 68:

    labascit, victu'st, uno verbo, quam cito!

    Ter. Eun. 1, 2, 98:

    eludet, ubi te victum senserit,

    id. ib. 1, 1, 10:

    illius stultitiā victa ex urbe tu migres?

    id. Hec. 4, 2, 13:

    adulescentulus saepe eadem audiendo victus est,

    id. Heaut. 1, 1, 62:

    peccavi, fateor, vincor,

    id. ib. 4, 1, 31:

    victus patris precibus lacrimisque,

    Liv. 23, 8, 4:

    divūm pater victus tuis vocibus,

    Hor. C. 4, 6, 21:

    est qui vinci possit,

    id. S. 1, 9, 55:

    pietas Victa furore,

    id. C. 3, 27, 36:

    victus amore pudor,

    Ov. Am. 3, 10, 29:

    filia victa in lacrimas,

    Tac. A. 1, 57:

    victus animi respexit,

    Verg. G. 4, 491:

    triumphantes de lege victā et abrogatā,

    Liv. 34, 3, 9.— With ut:

    ergo negatum, vincor, ut credam miser,

    am constrained, compelled, Hor. Epod. 17, 27.—
    B.
    In partic.
    1.
    To overmatch in some quality, to surpass, exceed, excel, = superare:

    stellarum globi terrae magnitudinem facile vincebant,

    Cic. Rep. 6, 16, 16:

    opinionem vicit omnium, quae, etc.,

    id. Ac. 2, 1, 1:

    exspectationem omnium,

    id. Verr. 2, 5, 5, § 11:

    eam (noctem) edepol etiam multo haec (nox) vicit longitudine,

    Plaut. Am. 1, 1, 125:

    morum immanitate vastissimas vincit beluas,

    Cic. Rep. 2, 26, 48:

    quamlibet mulierculam Vincere mollitiā,

    Hor. Epod. 11, 24:

    odio qui posset vincere Regem,

    id. S. 1, 7, 6:

    scribere, quod Cassi opuscula vincat,

    id. Ep. 1, 4, 3; cf.:

    qualia (praecepta) vincunt Pythagoran,

    id. S. 2, 4, 2.— Poet. with inf.: vir nulli victus vel ponere castra vel junxisse ratem, etc., excelled by none in pitching a camp, etc., Sil. 5, 552; 6, 141.—
    2.
    To prove triumphantly, show or demonstrate conclusively.
    (α).
    With obj.-clause:

    quid nunc? vincon' argumentis te non esse Sosiam?

    Plaut. Am. 1, 1, 277:

    profecto ita esse, et praedico, vero vincam,

    id. Most. 1, 2, 12:

    vince deinde, bonum virum fuisse Oppianicum,

    Cic. Clu. 44, 124: dicendo vincere non postulo, Matius ap. Cic. Fam. 11, 28, 4:

    vincet enim stultos ratio insanire nepotes,

    Hor. S. 2, 3, 225.—
    (β).
    With ut:

    nec vincet ratio hoc, tantundem ut peccet idemque Qui, etc.,

    Hor. S. 1, 3, 115.—
    (γ).
    Absol.:

    si doceo non ab Avito, vinco ab Oppianico,

    Cic. Clu. 23, 64.—
    3.
    With respect to something disputed, to prevail, gain one's point, carry the day. So only in the expressions,
    a.
    Vicimus:

    cui si esse in urbe tuto licebit, vicimus,

    Cic. Att. 14, 20, 3:

    rumpantur iniqui. Vicimus: assiduas non tulit illa preces,

    Prop. 1, 8, 28: vicimus exclamat;

    mecum mea vota feruntur,

    Ov. M. 6, 513:

    vicimus et meus est,

    id. ib. 4, 356.—
    b.
    Vincite, viceris, vincerent, have it your own way, just as you like, carry your point, an expression of reluctant assent:

    vincite, si ita vultis,

    Caes. B. G. 5, 30; Ov. M. 8, 509:

    vincerent ac sibi haberent, dummodo scirent,

    Suet. Caes. 1 fin.:

    viceris,

    Ter. And. 5, 3, 21.—
    4.
    To treat worthily, set forth with dignity ( poet.):

    nec sum animi dubius, verbis ea vincere magnum Quam sit,

    Verg. G. 3, 289; cf.:

    vincere verbis,

    Lucr. 5, 733.

    Lewis & Short latin dictionary > vinco

См. также в других словарях:

  • Johann Christian Seidel — (* 13. Februar 1699 in Hof (Saale); † 18. Juni 1773 ebenda) war ein deutscher evangelischer Theologe und Astronom. Leben Der Sohn des Spitalspredigers Christian Philipp Seidel († 1709) hatte von seinem Vater und von Hauslehrern die erste… …   Deutsch Wikipedia

  • Thomas Christian Tychsen — (1758 1834) est un théologien luthérien et un orientaliste allemand. Biographie Né à Tondern, dans le duché de Schleswig, il étudia la théologie et la philosophie à l université de Kiel et de Goettingue. Diplômé en 1783, il obtint une bourse qui… …   Wikipédia en Français

  • Georg Stephan Wiesand — (* 1. Mai 1736 in Vohenstrauß; † 22. Mai 1821 in Halle (Saale)) war ein deutscher Rechtswissenschaftler. Leben Der Sohn des Pfarrers Johann Jacob Wiesand, verwaiste früh. Er besuchte er die Schule in Sulzbach und das Gymnasium St. Sebald in… …   Deutsch Wikipedia

  • Johann Christian Messerschmid — (* 12. Oktober 1720 in Weißenfels; † 21. Januar 1794 in Wittenberg) war ein deutscher Pädagoge. Leben Johann Christian Messerschmid, Sohn des Rektors Johann Heinrich Messerschmid, besuchte die Ratschule und das Gymnasium in Weißenfels und… …   Deutsch Wikipedia

  • Johann Georg Walther — (* 3. April 1708 in Oberörtmannsdorf; † 15. Oktober 1761 in Wittenberg) war ein deutscher Pädagoge, Rhetoriker und Ethnologe. Leben Walther, der seine Vorbildung am Gymnasium in Zittau genoss, hatte seit dem 28. Juni 1729 an der Universität… …   Deutsch Wikipedia

  • Louis Claude Marie Richard — Nacimiento 1744 Versalles Fallecimiento …   Wikipedia Español

  • Рихтер, Вильгельм Михайлович — доктор медицины, профессор Московского Университета, лейб медик, директор Повивального Института при Московском Воспитательном Доме, главный Московский акушер, председатель Московского Физико Медицинского Общества, член многих ученых обществ,… …   Большая биографическая энциклопедия

  • Cubic reciprocity — is a collection of theorems in elementary and algebraic number theory that state conditions under which the congruence x3 ≡ p (mod q) is solvable; the word reciprocity comes from the form of the main theorem, which states that …   Wikipedia

  • Franciscus Hotomanus — François Hotman. François Hotman (latinisiert auch Franciscus Hotomanus, gelegentlich Hottomannus oder Hotomannus geschrieben) (* 23. August 1524 in Paris; † 12. Februar 1590 in Basel) war ein protestantisch und humanistisch geprägter… …   Deutsch Wikipedia

  • Johann Leonhard Hug — Johann Leonhard Hug, auch Pseudonym: Thomas Hugson, (* 1. Juni 1765 in Konstanz; † 11. März 1846 in Freiburg im Breisgau) war ein römisch katholischer Theologe und Orientalist. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Werk 3 …   Deutsch Wikipedia

  • Louis-Claude Marie Richard — Louis Claude Richard Pour les articles homonymes, voir Richard. Louis Claude Marie Richard, né à Versailles le 19 septembre 1754 et mort à Paris le 6 juin 1821, est un botaniste français. La famille Richard se consacre depuis… …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»