Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

commūnĭo

  • 1 commūniō

        commūniō ōnis, f    [communis], a community, mutual participation, fellowship: inter alquos legis: sanguinis: litterarum: parietum, Ta.
    * * *
    I
    community, mutual participation; association; sharing; fellowship; communion
    II
    communire, communivi, communitus V TRANS
    fortify strongly, entrench, barricade; strengthen, secure, reinforce

    Latin-English dictionary > commūniō

  • 2 communio

    1.
    com-mūnĭo, īvi or ii, ītum, 4, v. a., to fortify on all sides or strongly, to secure, barricade, intrench (class.).
    I.
    Prop.:

    castella,

    Caes. B. G. 1, 8; Nep. Alcib. 7, 4:

    castra,

    Caes. B. G. 5, 49; Liv. 2, 32, 4; 21, 32, 11; 42, 58, 1:

    loca castellis idonea,

    Nep. Milt. 2, 1:

    hibernacula,

    Liv. 22, 32, 1:

    praesidium,

    id. 2, 49, 8:

    tumulum,

    Caes. B. C. 1, 43.— Transf.:

    os arteriae,

    Gell. 17, 11, 5.—
    II.
    Trop., to make sure, to strengthen:

    auctoritatem aulae,

    Cic. Fam. 15, 4, 6 (cf. aula, II. A.):

    causam testimoniis,

    id. Rosc. Com. 15, 43:

    jus,

    id. Caecin. 26, 74.
    2.
    commūnĭo, ōnis, f. [communis], a communion, mutual participation (several times in Cicero, elsewhere rare).
    I.
    In gen.:

    inter quos est communio legis, inter eos communio juris est,

    Cic. Leg. 1, 7, 23:

    sanguinis,

    id. Rosc. Am. 22, 63:

    litterarum et vocum,

    id. Tusc. 5, 2, 5: sermonis, * Suet. Aug. 74:

    parietum,

    Tac. A. 15, 43:

    victoriae,

    id. ib. 12, 19:

    temporum alicujus,

    Cic. Mil. 36, 100:

    beneficiorum, praemiorum civitatis,

    id. Balb. 12, 29:

    visorum,

    id. Ac. 2, 14, 44:

    plures partes communione complecti,

    id. de Or. 1, 42, 189:

    in pristinā communione manere,

    id. ib. 3, 19, 72:

    sagariam communionem inire,

    Dig. 17, 2, 52.—
    II.
    In eccl. Lat.
    A.
    Church communion, Sulp. Sev. Hist. Sacr. 2, 45; 2, 37; Aug. in Ps. 57, n. 15.—Hence,
    B.
    The sacrament of the Lord ' s supper, communion:

    sancti altaris,

    Aug. Ep. 54, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > communio

  • 3 cīvitās

        cīvitās ātis ( gen plur. -ātium or -ātum), f    [civis], the condition of a citizen, citizenship, freedom of the city, membership in the community: populi R.: donare alqm civitate: asciscere in civitatem, L.: recipere in civitatem: relinquere atque deponere: retinere: eripere nobis civitatem, obtain by force: quibus civitas erepta sit, wrested: furari: ius civitatis: communio.—A community of citizens, body-politic, state: auctā civitate magnitudine urbis, L.: civitati persuasit, ut, etc., Cs.: permota, S.: io triumphe dicemus civitas omnis, H.: civitates condere: Helvetia, Cs.: aequissimo iure: administrare civitatem: comitia tot civitatum.—Fig.: ut iam mundus una sit.
    * * *
    community/city/town/state; citizens; citizen rights/citizenship; naturalization

    Latin-English dictionary > cīvitās

  • 4 commūnītiō

        commūnītiō ōnis, f    [1 communio].—Prop., road-making; hence, in rhet., an approach.
    * * *
    fortification; building up (of a road); making/preparing (of a way) (L+S)

    Latin-English dictionary > commūnītiō

  • 5 commūnītus

        commūnītus    P. of communio.
    * * *
    jointly, as a group

    Latin-English dictionary > commūnītus

  • 6 commoenio

    commoenĭo, īre, v. communio.

    Lewis & Short latin dictionary > commoenio

  • 7 communitio

    commūnītĭo, ōnis, f. [1. communio].
    I.
    Abstr., the making or preparing of a way; trop. = Gr. hodopoiêsis:

    anne autem principium aut rei totius, quae agetur, significationem habere debebit, aut aditum ad causam et communitionem, etc.,

    Cic. de Or. 2, 79, 320.—
    II.
    Concr., a fortification, Vitr. 10, 13, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > communitio

  • 8 communitus

    1.
    commūnĭtus, adv., v. communis, adv., 2.
    2.
    commūnītus, a, um, Part., from 1. communio.

    Lewis & Short latin dictionary > communitus

  • 9 humanitas

    hūmānĭtas, ātis, f. [humanus], human nature, humanity, in a good sense; the qualities, feelings, and inclinations of mankind.
    I.
    In gen. (for the most part only in Cic.):

    magna est vis humanitatis, multum valet communio sanguinis,

    Cic. Rosc. Am. 22, 63:

    naturas hominum vimque omnem humanitatis penitus perspicere,

    id. de Or. 1, 12, 53:

    humanitatis societas,

    id. Rep. 2, 26:

    communis humanitatis jus,

    id. Fl. 11, 24; cf.:

    communis humanitatis causa,

    id. Quint. 16, 51:

    peterem errato veniam ex humanitate communi,

    id. Sull. 23, 64:

    humanitatis prima species,

    id. Tusc. 4, 14, 32:

    at natura certe dedit, ut humanitatis non parum haberes,

    id. Rosc. Am. 16, 46:

    humanitatem tuam amoremque in tuos reditus celeritas declarabit,

    id. Att. 4, 15, 2:

    nec potuisse (te) non commoveri (viri amicissimi morte) nec fuisse id humanitatis tuae,

    id. Lael. 2, 8:

    fac, id quod est humanitatis tuae, ne quid aliud cures hoc tempore, nisi ut quam commodissime convalescas,

    which you owe to yourself as a man, id. Fam. 16, 11, 1:

    assiduitate molestiarum sensum omnem humanitatis ex animis amittimus,

    id. Rosc. Am. 53, 154 fin.; cf.:

    jam ad ista obduruimus et humanitatem omnem exuimus,

    id. Att. 13, 2, 1; id. Lig. 5, 14:

    nisi ex ejus animo exstirpatam humanitatem arbitramur,

    id. Lael. 13, 48:

    age vero, quid esse potest in otio aut jucundius aut magis proprium humanitatis quam sermo facetus ac nulla in re rudis?

    id. de Or. 1, 8, 32:

    homines quidem pereunt: ipsa humanitas, ad quam homo effingitur, permanet,

    Sen. Ep. 65.—
    B.
    Transf., concr., i. q. humanum genus, the human race, mankind (very rare;

    mostly post-class.): ista in figura hominis feritas a communi tamquam humanitatis corpore segreganda est,

    Cic. Off. 3, 6, 32:

    humanitatem hoc loco dicimus omne hominum genus,

    Hier. Ep. 147:

    timorem omnem, quo humanitas regitur, sustulerunt,

    Min. Fel. Oct. 8; App. Dogm. Plat. 1, p. 11; id. Trism. p. 288.
    II.
    In partic.
    A.
    Humane or gentle conduct towards others, humanity, philanthropy, gentleness, kindness, politeness (syn.: comitas, facilitas, mansuetudo, clementia, opp. severitas;

    very freq. and class.): quemquamne existimas Catone proavo tuo commodiorem, communiorem, moderatiorem fuisse ad omnem rationem humanitatis?... Sed si illius comitatem et facilitatem tuae gravitati severitatique asperseris, etc.,

    Cic. Mur. 31, 66; cf.:

    pro tua facilitate et humanitate,

    id. Fam. 13, 24, 2:

    difficillimam illam societatem gravitatis cum humanitate,

    id. Leg. 3, 1, 1:

    ut summa severitas summa cum humanitate jungatur,

    id. Fam. 12, 27:

    ad humanitatem atque mansuetudinem revocavit animos hominum, studiis bellandi jam immanes ac feros,

    id. Rep. 2, 14; cf. id. Sull. 33, 92; id. de Imp. Pomp. 14, 42; cf.

    also: omnia plena clementiae, mansuetudinis, humanitatis,

    id. Q. Fr. 1, 1, 8 fin.; and: pro sua clementia atque humanitate, Hirt. B. G. 8, 21, 2; Caes. B. C. 3, 20, 2:

    tantaque poena (eos) afficiamus, quantam aequitas humanitasque patitur,

    Cic. Off. 2, 5, 18:

    singularis humanitas suavissimique mores,

    id. Att. 16, 16, A, 6:

    Caesaris summa erga nos humanitas,

    id. Fam. 4, 13, 2; cf.:

    amorem erga me, humanitatem suavitatemque desidero,

    id. Att. 15, 1, A, 1:

    humanitas vetat superbum esse adversus socios,

    Sen. Ep. 88 med.:

    humanitatis praecipua pars est, honestissimum quemque complecti, etc.,

    Plin. Ep. 9, 5, 1:

    illa vero vitiosissima, quae jam humanitas vocatur, invicem qualiacumque laudandi,

    Quint. 2, 2, 10.—
    B.
    Mental cultivation befitting a man, liberal education, good breeding, elegance of manners or language, refinement (cf. on this signif. Gell. 13, 16; syn.: doctrina, litterae, eruditio;

    freq. and class.): homo non communium litterarum et politioris humanitatis expers,

    Cic. de Or. 2, 17, 72:

    esse politum propriis humanitatis artibus,

    id. Rep. 1, 17; cf.:

    humanitate politiores,

    id. de Or. 2, 37, 154:

    in omni recto studio atque humanitate versari,

    id. ib. 1, 60, 256:

    sine ulla bona arte, sine humanitate, sine ingenio, sine litteris,

    id. Verr. 2, 4, 44, § 98:

    doctrinae studium atque humanitatis,

    id. Cael. 10, 24; cf.:

    propter humanitatem atque doctrinam Anco regi familiaris,

    id. Rep. 2, 20:

    in omni genere sermonis, in omni parte humanitatis dixerim oratorem perfectum esse debere,

    id. de Or. 1, 16, 71; cf. id. ib. 1, 9, 35 (Ellendt ad loc.):

    orator inops quidam humanitatis atque inurbanus,

    id. ib. 2, 10, 40:

    ea quae multum ab humanitate discrepant, ut si quis in foro cantet,

    good manners, id. Off. 1, 40, 145:

    Socratem opinor in hac ironia dissimulantiaque longe lepore et humanitate omnibus praestisse,

    polished language, id. de Or. 2, 67, 270:

    (epistulae) humanitatis sparsae sale,

    id. Att. 1, 13, 1:

    alicujus litteras aut humanitatem adamare,

    id. Rosc. Am. 41, 121:

    litteris, et humanitate alicujus delectari,

    id. Verr. 2, 3, 4, § 8.

    Lewis & Short latin dictionary > humanitas

См. также в других словарях:

  • Communio — est une revue internationale catholique issue du concile Vatican II et fondée à l initiative du théologien bâlois Urs von Balthasar au début des années 1970. Elle se situe dans la lignée de la Nouvelle Théologie. Sommaire 1 Histoire 2 Notes et… …   Wikipédia en Français

  • COMMUNIO — Graece Κοινωνία, inter nomina S. Eucharistiae, reperitur 1. Corinth. c. 10. v. 16. quae, ut alias rationes omittam, sic dicta est Pachymeri, διὰ τὸ τότε κοινωνεῖν τοὺς ἀξίους πάντας τῶ μυςηρίων, Quia primis temporibus omnes, qui digni erant,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Communio — (lateinisch: Gemeinschaft) steht für eine vollständige Kirchengemeinschaft in der katholischen Kirche die Gemeinschaft mit Christus in der Kommunion bei der Messfeier. einen Teil des Propriums: Communio (Liturgie) die katholisch theologische… …   Deutsch Wikipedia

  • Communio — is a federation of theological journals, founded in 1972 by Joseph Ratzinger, Hans Urs von Balthasar, Henri de Lubac, Walter Kasper, Marc Ouellet, Louis Bouyer and others. Communio, now published in fifteen editions (German, English, Spanish and… …   Wikipedia

  • Communio, la — Communio, la, Kanal im österreichischen Kronlande Lombardei, verbindet den Serio mit dem Oglio …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Communio — Communĭo (lat.), Gemeinschaft; C. bonōrum, Gütergemeinschaft (s.d.) …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Communio — Communio, Gemeinschaft von Rechten, bald mit solidarischem Charakter, bald so, daß jeder einen arithmetisch bestimmten Theil (pars pro indiviso) an dem gemeinsamen Object (Grundstück, der Geldforderung, Erbschaft) hat. Sie entsteht durch Vertrag… …   Herders Conversations-Lexikon

  • Communio —   [lateinisch »Gemeinschaft«] die, , katholische Kirche: Begleitgesang zum Kommuniongang der Gläubigen in der Messe, ursprünglich Psalmverse, später häufig durch Evangelientexte ersetzt.   …   Universal-Lexikon

  • communio — com·mù·nio s.m. e f.inv., lat. TS lit. antifona letta nelle messe comuni dall assistente e dai fedeli all unisono, dopo la comunione del celebrante {{line}} {{/line}} DATA: 2Є metà XVII sec. ETIMO: lat. communio, propr. comunione …   Dizionario italiano

  • Communio — Com|mu|nio die; <aus lat. communio »Gemeinschaft«> Begleitgesang zum Kommuniongang des Volkes in der 1Messe (1; kath. Kirche) …   Das große Fremdwörterbuch

  • Communio-Ekklesiologie —    ”Communio“ (griech. Koinonia “, deutsch Gemeinschaft) bezeichnet in der altchristlichen Theologie die Teilhabe der Glaubenden an den von Gott geschenkten Heilsgütern, die dadurch entstehende Gemeinschaft der Glaubenden u. die gnadenhafte… …   Neues Theologisches Wörterbuch

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»