Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

comitialis

  • 1 comitiālis

        comitiālis e, adj.    [comitia], of an election, proper for comitia: dies, L.: biduum, Cs.: mensis.
    * * *
    I
    epileptic, one who has epilepsy; attacks of epilepsy (pl.)
    II
    comitialis, comitiale ADJ
    electoral; pertaining to/proper for comitia (assembly of Roman people); epileptic, suffering from epilepsy

    morbus/vitium comitialis -- major epilepsy

    Latin-English dictionary > comitiālis

  • 2 comitialis

    comitiālis, e (comitia), zu den Komitien gehörig, dies, an denen Komitien gehalten wurden, Volkstag, Wahltag, Cic.: so auch mensis, Cic.: homines, die sich immer bei den Komitien befinden u. ihre Stimmen verkaufen, Plaut.: morbus, Cels. u.a., od. vitium, Sen., die fallende Sucht, Epilepsie (so genannt, weil ein solcher Krankheitsfall an den Komitialtagen als ominös die Beratung aufhob); dah. comitialis, mit der Epilepsie behaftet, ab eo cibo comitiales fieri, Plin. 20, 114. – Plur. subst., comitiālēs, a) mit der Epilepsie Behaftete, Epileptiker, Plin. 20, 31. – b) (sc. morbi) Epilepsien, contra comitiales sumi, Plin. 32, 29.

    lateinisch-deutsches > comitialis

  • 3 comitialis

    comitiālis, e (comitia), zu den Komitien gehörig, dies, an denen Komitien gehalten wurden, Volkstag, Wahltag, Cic.: so auch mensis, Cic.: homines, die sich immer bei den Komitien befinden u. ihre Stimmen verkaufen, Plaut.: morbus, Cels. u.a., od. vitium, Sen., die fallende Sucht, Epilepsie (so genannt, weil ein solcher Krankheitsfall an den Komitialtagen als ominös die Beratung aufhob); dah. comitialis, mit der Epilepsie behaftet, ab eo cibo comitiales fieri, Plin. 20, 114. – Plur. subst., comitiālēs, a) mit der Epilepsie Behaftete, Epileptiker, Plin. 20, 31. – b) (sc. morbi) Epilepsien, contra comitiales sumi, Plin. 32, 29.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > comitialis

  • 4 comitialis

    cŏmĭtĭālis, e, adj. [comitium, II.], of or pertaining to the comitia:

    dies,

    on which the comitia were held, Cic. Q. Fr. 2, 2, 3; 2, 13, 3; Varr. L. L. 6, § 29 Müll.; Liv. 3, 11, 3; cf. Paul. ex Fest. p. 38, 12 Müll.; Macr. S. 1, 16; so,

    biduum,

    Caes. B. C. 1, 5:

    mensis,

    Cic. Verr. 2, 2, 52, § 130:

    homines,

    who were always at the comitia, and sold their votes, Plaut. Poen. 3, 2, 6: morbus, the epilepsy (so called because its occurrence on the day of the comitia, as ominous, broke up the consultation; cf. Fest. s. v. prohibere, p. 234, 28 Müll.; Cels. 2, 1; 3, 23;

    also called morbus major and sacer,

    id. 2, 8:

    vitio corripi,

    Sen. Ira, 3, 10, 3; and, subst.: cŏmĭtĭālis, is, comm., one who has the epilepsy, Plin. 20, 11, 44, § 114; 28, 7, 23, § 83; 32, 4, 14, § 33 sq.; 32, 9, 37, § 112.— Adv.: cŏmĭtĭālĭter, epileptically, by epilepsy, Plin. 22, 21, 29, § 59.

    Lewis & Short latin dictionary > comitialis

  • 5 comitialis

    [st1]1 [-] cŏmĭtĭālis, e: relatif aux comices.    - comitialis morbus: épilepsie (en cas de crise d'épilepsie, on ajournait les comices). [st1]2 [-] cŏmĭtĭālis, is, m.: un épileptique.
    * * *
    [st1]1 [-] cŏmĭtĭālis, e: relatif aux comices.    - comitialis morbus: épilepsie (en cas de crise d'épilepsie, on ajournait les comices). [st1]2 [-] cŏmĭtĭālis, is, m.: un épileptique.
    * * *
        Comitialis, et hoc comitiale, pen. prod. Cic. Appartenant à telles assemblees.
    \
        Dies comitiales. Cic. Jours ordonnez pour faire telles assemblees.
    \
        Comitiales homines, Litigiosi dicuntur. Plaut. Plaideurs qui se trouvent souvent au palais, Harceleurs qui ne demandent qui procez.
    \
        Mensis comitialis. Cic. Ouquel se faisoit telle assemblee.
    \
        Comitialis morbus. Plin. Le hault mal, qu'on appelle aussi La maladie S. Jehan, Mal caduque.
    \
        Comitialis homo. Plin. Qui est malade de ceste maladie.

    Dictionarium latinogallicum > comitialis

  • 6 comitialis

    I comitiālis, e [ comitium ]
    комициальный, т. е. относящийся к народному собранию (dies, mensis C)
    morbus c. T, Su, CC, тж. vitium comitiale Sen — комициальная болезнь, т. е. эпилепсия (эпилептический припадок с участником народного собрания считался дурным предзнаменованием, и собрание прерывалось)
    II comitiālis, is m.

    Латинско-русский словарь > comitialis

  • 7 comitialis morbus

    эпилепсия, проявление которой на одном из членов собрания сопровождалось закрытием комиций (1. 53 D. 21, 1. 1. 1 § 1 D. 26, 8. 1. 28 C. 6, 23).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > comitialis morbus

  • 8 morbus

    morbus, i, m.
    - [st2]2 [-] passion (maladie de l'âme), vice, désordre, passion excessive. [st1]1 [-] maladie, désordre physique, malaise général.    - v. Cic. Tusc. 4, 28.    - in morbo esse, Cic. Tusc. 3, 9: être malade.    - in morbum cadere, Cic. Tusc. 1, 79: tomber malade.    - aeger morbo gravi, Cic. Cat. 1, 31: atteint d'une maladie grave.    - cf. Tusc. 4, 28.    - morbo laborare (affici): être malade.    - major (comitialis, sacer, divinus) morbus: épilepsie.    - in morbum incidere (cadere, delabi): tomber malade.    - e morbo recreari (evadere, convalescere): relever de maladie.    - morbos non sentire: n'être pas sujet aux maladies.    - morbi, au plur.: manifestations (effets) d'une maladie.    - Liv. 4, 30, 8. [st1]2 [-] maladie de l'âme, passion.    - Cic. Fin. 1, 59; Verr. 4,1; Tusc. 3, 9. [st1]3 [-] chagrin, peine.    - id illi morbo, id illi senio est, Plaut. 466: cela la rend malade, cela la met dans la peine.    - salvere me jubes, quoi tu abiens adfers morbum, Plaut. As.: souhait de bonne santé, quand ton départ me tue. [st1]4 [-] maladie (en parl. des plantes).    - Plin. 17, 116. [st1]5 [-] Morbus, la Maladie, divinité, le fils de l'Erèbe et de la Nuit.    - Cic. Nat. 3, 44; Hyg. Fab. praef.; Sen. Herc. Fur. 694; cf. Virg. En. 6, 275; Claud. VI. Cons. Hon. 323.
    * * *
    morbus, i, m.
    - [st2]2 [-] passion (maladie de l'âme), vice, désordre, passion excessive. [st1]1 [-] maladie, désordre physique, malaise général.    - v. Cic. Tusc. 4, 28.    - in morbo esse, Cic. Tusc. 3, 9: être malade.    - in morbum cadere, Cic. Tusc. 1, 79: tomber malade.    - aeger morbo gravi, Cic. Cat. 1, 31: atteint d'une maladie grave.    - cf. Tusc. 4, 28.    - morbo laborare (affici): être malade.    - major (comitialis, sacer, divinus) morbus: épilepsie.    - in morbum incidere (cadere, delabi): tomber malade.    - e morbo recreari (evadere, convalescere): relever de maladie.    - morbos non sentire: n'être pas sujet aux maladies.    - morbi, au plur.: manifestations (effets) d'une maladie.    - Liv. 4, 30, 8. [st1]2 [-] maladie de l'âme, passion.    - Cic. Fin. 1, 59; Verr. 4,1; Tusc. 3, 9. [st1]3 [-] chagrin, peine.    - id illi morbo, id illi senio est, Plaut. 466: cela la rend malade, cela la met dans la peine.    - salvere me jubes, quoi tu abiens adfers morbum, Plaut. As.: souhait de bonne santé, quand ton départ me tue. [st1]4 [-] maladie (en parl. des plantes).    - Plin. 17, 116. [st1]5 [-] Morbus, la Maladie, divinité, le fils de l'Erèbe et de la Nuit.    - Cic. Nat. 3, 44; Hyg. Fab. praef.; Sen. Herc. Fur. 694; cf. Virg. En. 6, 275; Claud. VI. Cons. Hon. 323.
    * * *
        Morbus, morbi. Maladie.
    \
        Animi morbus. Cic. Desplaisance, Perturbation d'esprit.
    \
        Homines aegri morbo graui. Cic. Malades d'une grieve maladie.
    \
        Missus morbus ad corpora a numine. Iuue. Envoyé de Dieu.
    \
        Morosus morbus. Ouid. Qui rend la personne fascheuse et difficile à servir.
    \
        Pallentes morbi. Virgil. Qui font les gens palles.
    \
        Regius morbus. Horat. La jaulnisse.
    \
        Aflici graui morbo. Cic. Estre fort malade.
    \
        Conualescere ex morbo. Cic. Relever de maladie.
    \
        Delabi in morbum. Cic. Tomber en maladie.
    \
        Euadere ex morbo dicitur aegrotus. Cic. Reschapper de maladie.
    \
        Iactari morbo. Horat. Estre tormenté de maladie.
    \
        Impediri morbo. Cic. Estre empesché de maladie.
    \
        Laborare morbo. Cic. Estre malade.
    \
        In morbo esse. Cic. Estre malade.
    \
        Vacare morbo. Cels. Estre sans maladie.

    Dictionarium latinogallicum > morbus

  • 9 valetudo

    vălētūdo, ĭnis, f. [valeo]    - qqf valitudo d. les mss. [st1]1 [-] état de santé, santé.    - integra valetudine esse, Cic. Or. 76: être en parfaite santé.    - bona valetudo, Cic. Lael. 20: bonne santé.    - optima valetudine uti, Caes. BC. 3, 49, 5:    - valetudine minus commoda uti, Caes. BC. 3, 62, 4: se porter à merveille, être un peu mal portant.    - incommoda valetudo, Cic. Att. 5, 8, 1; infirma, aegra valetudo, Cic. Br. 180: santé mauvaise, chancelante, maladive.    - valetudo tenuis aut nulla potius, Cic. CM 35: santé délicate ou plutôt absence de santé.    - oro, ut valetudini tuae servias, Cic. Q. 1, 1, 46: je te prie de soigner ta santé.    - fig. mala valetudo animi, Cic. Tusc. 4, 80: mauvaise santé de l'esprit. --- [en parl. du style] Cic. Br. 64. [st1]2 [-] bonne santé.    - Cic. Lael. 22 ; Off. 2, 86 ; de Or. 1, 262 ; Hor. Ep. 1, 4, 10.    - valetudinem amittere, Cic. Fam. 9, 18, 3: perdre la santé. [st1]3 [-] mauvaise santé, maladie, indisposition.    - temptari valetudine: être attaqué par la maladie, tomber malade.    - quodam valetudinis genere tentari, Cic. Att. 11, 23, 1: être affecté d'une sorte de malaise. --- cf. Caes. BC. 1, 31; 3, 2.    - excusatione uti valetudinis, Cic. Pis. 13: alléguer sa santé comme excuse. --- cf. Cic. Lael. 8 ; Fam. 4, 1, 1.    - valetudo oculorum, Cic. Fam. 14, 4, 6: mauvais état des yeux.    - subsidia valetudinum, Cic. Tusc. 5, 113: secours dans les infirmités.    - valetudo major (= morbus comitialis), Just. 13, 2: épilepsie, mal caduc, haut mal.    - valetudo calculorum, Plin. 21, 137: la gravelle, la pierre (maladie).
    * * *
    vălētūdo, ĭnis, f. [valeo]    - qqf valitudo d. les mss. [st1]1 [-] état de santé, santé.    - integra valetudine esse, Cic. Or. 76: être en parfaite santé.    - bona valetudo, Cic. Lael. 20: bonne santé.    - optima valetudine uti, Caes. BC. 3, 49, 5:    - valetudine minus commoda uti, Caes. BC. 3, 62, 4: se porter à merveille, être un peu mal portant.    - incommoda valetudo, Cic. Att. 5, 8, 1; infirma, aegra valetudo, Cic. Br. 180: santé mauvaise, chancelante, maladive.    - valetudo tenuis aut nulla potius, Cic. CM 35: santé délicate ou plutôt absence de santé.    - oro, ut valetudini tuae servias, Cic. Q. 1, 1, 46: je te prie de soigner ta santé.    - fig. mala valetudo animi, Cic. Tusc. 4, 80: mauvaise santé de l'esprit. --- [en parl. du style] Cic. Br. 64. [st1]2 [-] bonne santé.    - Cic. Lael. 22 ; Off. 2, 86 ; de Or. 1, 262 ; Hor. Ep. 1, 4, 10.    - valetudinem amittere, Cic. Fam. 9, 18, 3: perdre la santé. [st1]3 [-] mauvaise santé, maladie, indisposition.    - temptari valetudine: être attaqué par la maladie, tomber malade.    - quodam valetudinis genere tentari, Cic. Att. 11, 23, 1: être affecté d'une sorte de malaise. --- cf. Caes. BC. 1, 31; 3, 2.    - excusatione uti valetudinis, Cic. Pis. 13: alléguer sa santé comme excuse. --- cf. Cic. Lael. 8 ; Fam. 4, 1, 1.    - valetudo oculorum, Cic. Fam. 14, 4, 6: mauvais état des yeux.    - subsidia valetudinum, Cic. Tusc. 5, 113: secours dans les infirmités.    - valetudo major (= morbus comitialis), Just. 13, 2: épilepsie, mal caduc, haut mal.    - valetudo calculorum, Plin. 21, 137: la gravelle, la pierre (maladie).
    * * *
        Valetudo, pen. prod. valetudinis, tam bona, quam mala dicitur. Santé ou maladie, Bon poinct ou mauvais poinct.
    \
        Perturbat me longa et pertinax valetudo Titi Aristonis. Plin. iunior. La longue et continuelle maladie.
    \
        Genus valetudinis. Cic. Une espece de maladie.
    \
        Bona valetudo. Cic. Santé, Bonne santé.
    \
        Incommoda valetudo. Cic. Deshaitement.
    \
        Valetudine incommoda fuit. Cic. Il a esté malade, Il a esté deshaité, Il s'est porté mal.
    \
        Infirma valetudo. Cic. Debile santé, Deshaitement.
    \
        Valetudine nouissima conflictabatur. Plin. iunior. Il estoit malade de la maladie dont il mourut.
    \
        Dare operam valetudini. Cic. Soigner et entendre à sa santé.
    \
        Emergere ex incommoda valetudine. Cic. Se guarir, Sortir de maladie.
    \
        Ferre valetudinem. Quintil. Endurer maladie.
    \
        Recolligere se a longa valetudine. Plin. Se refaire, Se revenir.
    \
        Seruire valetudini. Cic. Soigner et entendre à sa santé.
    \
        Sustentare valetudinem. Cic. Contregarder et entretenir sa santé.
    \
        Valetudo oculorum. Cic. Maladie des yeuls.
    \
        Valetudo mentis. Suet. Quand on est trouble de l'entendement.

    Dictionarium latinogallicum > valetudo

  • 10 comitialiter

    Латинско-русский словарь > comitialiter

  • 11 epilepsia

    epilēpsia, ae f. (греч. ; лат. morbus comitialis)
    эпилепсия, падучая болезнь Lampr, CA

    Латинско-русский словарь > epilepsia

  • 12 morbus

    ī m.
    1) болезнь, недуг (corporis, animi, oculorum C)
    m. comitialis( major) CC, тж. caducus (divinus) Ap и sacer Lcnэпилепсия
    m. regius (arcuatus) CCжелтуха
    in morbum cadere (incidere) C или morbo (in morbum) implicari Cs, Nep — заболеть, захворать
    morbo affectum esse и laborare C (conflictari Nep) — быть больным, страдать
    morbo decedere Eutr (mori, perire Nep) — умереть от болезни
    2) болезненное влечение, страсть (morbus et insania C)

    Латинско-русский словарь > morbus

  • 13 comitialiter

    comitiāliter, Adv. (comitialis), epileptisch, accĭdere, Plin. 22, 59.

    lateinisch-deutsches > comitialiter

  • 14 epilepsia

    epilēpsia, ae, f. (επιληψία), die Fallsucht, Epilepsie, rein lat. morbus comitialis, Lampr. Heliog. 20, 5. Cael. Aur. de morb. chron. 1, 4, 60 sqq. – Nbf. epilēpsis (επίληψις), is, Theod. Prisc. 4. fol. 300 (b), 24.

    lateinisch-deutsches > epilepsia

  • 15 epilepticus

    epilēpticus, a, um (επιληκτικός), fallsüchtig, epileptisch, Auct. frgm. iur. anteiust. p. 38 ed. Mai: passio, die Epilepsie (rein lat. morbus comitialis), Cael. Aur. acut. 2, 30, 162: lapsus, Chalcid. Tim. 231: Plur. subst. epilēpticī, ōrum, m., die Epileptiker, Firm. math. 7, 27 extr. u. Eccl.

    lateinisch-deutsches > epilepticus

  • 16 morbus

    morbus, ī, m. (zu morior; als Grundform *morodho-s, was sterben macht), die Krankheit, I) physische: a) leb. Wesen: gravis, levis, Cels.: longinquus, Liv., od. longus, Liv. u. Cels., Ggstz. acutus, Cels.: insanabilis, Cic.: inexplicabilis, Plin. ep.: irremediabilis, Salv.: impudicus, Vitr.: articularis, Gicht, Plin. u.a.: maior, Cels. u. Apul.: m. comitialis, die Epilepsie, Cels.: dass. caducus, Apul., od. divinus, Apul., od. sacer, Lucan.: regius od. arquatus, die Gelbsucht, Cels.: gravis et periculosus, Liv.: perniciosior, Cic.: peniciosissimus, Veget. mil.: pernicialis, Liv.: mortifer, Cic.: morbi viriles, Sen. – morbo affectus (befallen), Gell.: aeger morbo gravi od. gravi et periculoso, Liv., gravi corporis morbo Tac.: diutinis morbis aegra corpora, Liv.: homo miser et cum corporis morbo tum animi dolore confectus, Cic. – morbi ingruunt, Curt., ingruunt in agrestes, Liv., ingruunt universis populis, Plin.: vulgati contactu in homines morbi, Liv.: stranguriae morbum contrahere, Plin.: contrahere morbum ex dolore od. ex aegritudine, Iustin.: perniciosissimus morbus nascitur, Veget. mil.: morbum nancisci, Nep.: in morbum cadere od. incĭdere od. delabi, Cic.: in morbum de integro incĭdere einen Rückfall bekommen, Cic.: implicari morbo, Caes., od. in morbum, Nep.: gravi morbo afflictari, Liv.: morbo corripi, s. cor-ripiono. I, 2, d: morbo opprimi, Cic.: vi morbi opprimi, Cic.: uno genere morbi affligi, Cic.: in morbo esse, Cic.: morbo laborare, Cic.: morbo gravi et mortifero affectum esse, Cic.: morbo conflictari, Nep.: mortifero morbo urgeri, Cic.: morbo decedere, mit Tode abgehen (sterben), Eutr.: u. so morbo aquae intercutis, Suet.: morbo perire, Nep., od. mori, Nep. u. Liv.: hoc morbo mori, Cic.: morbo absumi od. confici, Sall.: levare alci morbum, Plaut.: morbum depellere, Cic.: morbo levari, Cic.: ex morbo evadere, Cic.: ex morbo convalescere, Cic.: assurgere ex morbo, Liv., e gravi corporis morbo, Tac.: e gravi morbo recreari, Cic.: nondum ex longinquitate gravissimi morbi recreatus, Cic.: defunctā civitate plurimorum morbis, paucis funeribus, Liv.: a morbo valui, ab animo aeger fui, Plaut. – morbum simulare, sich krank stellen, Cic. – alci morbum optare, Sen., precari, Cic. – in morbo consumat, möge er es (das Geld) in Krankheit aufzehren, eine Verwünschungsformel, Sen. de ben. 4, 39, 2. – b) die Krankheit der Bäume u. Pflanzen, infestantur et arbores morbis, Plin. 17, 216 (vgl. ibid. § 218 u. 224). – c) personif. als Gottheit, Sen. Herc. fur. 694: im Plur., Verg. Aen. 6, 275. Claud. VI. cons. Hon. 323. – II) (wie νόσος) die geistige Krankheit, a) Verdruß, Kummer, id illi morbo, id illi seniost, darüber wird sie verdrießlich u. mürrisch, Plaut. truc. 466: si in te aegrotant artes antiquae tuae, omnibus amicis morbum tu incuties gravem, ut te videre audireque aegroti sient, Plaut. trin. 72 sqq. – b) die Leidenschaft, Sucht, krankhafte Leidenschaft (Liebhaberei), animi morbi (Seelenkrankheiten) sunt cupiditates immensae et inanes divitiarum, gloriae etc., Cic. de fin. 1, 59: venio nunc ad istius, quem ad modum ipse appellat, studium, ut amici eius, morbum (krankhafte Passion) et insaniam (rasende Leidenschaft), Cic. Verr. 4, 1: ut ad meum te morbum vocem, Sen. exc. contr. 3. praef. § 10: morbo proditor, ein Verräter aus Passion, Vell. 2, 83, 1. – auch von unreiner Leidenschaft, Wollust der Verschnittenen, turpium virorum, Hor. carm. 1, 37, 10.

    lateinisch-deutsches > morbus

  • 17 patior

    patior, passus sum, patī (verwandt mit πάσχω aor. ε-παθ-ον), etw. dulden, erdulden, = ein Leiden, ein Übel über sich ergehen lassen, sich gefallen lassen od. lassen müssen, hinnehmen od. hinnehmen müssen, I) eig.: A) im allg.; a) v. Pers.: cum ipse per se et a se et pateretur et faceret omnia, Cic.: invicem pati et inferre vulnera, Liv.: id damnum haud aegerrime pati, sich nicht sehr betrüben über usw., Liv.: p. toleranter dolores, Cic.: p. gravissimum supplicium, Caes.: servitutem pati posse, Cic.: pauperiem amice p., Hor.: laborem viae pati posse, Liv.: cum morbum, qui ›comitialis‹ dicitur, pateretur, Gell.: synanchen pati, Gell.: quartanam passus, Gell.: inter viam latrones sum passus, bin ich von R. überfallen worden, Corp. inscr. Lat. 8, 2728 lin. 13. – absol., patietur, perferet, non succumbet, Cic.: res est ad patiendum tolerandumque difficilis, Cic. – selten im guten Sinne, p. bonum, ruhig hinnehmen, Plaut.: bona, Rutil, It.: nec somnum capere, nec quietem pati poterat, er konnte weder einschlafen, noch der R. sich hingeben, Curt.: u. so m. folg. dum, exiguum pati (sich ein wenig gedulden, ein wenig warten), dum decolorentur, Colum. – b) v. Lebl.: semina falcem pati consuescere, Plin.: tunc patitur cultus (Acc. Plur.) ager, Ov. – B) insbes.: 1) jmd. (jmds. Wesen, Launen) geduldig hinnehmen, dulden, omnes facile perferre ac pati, Ter. Andr. 62. – 2) im obszön. Sinne, sich gefallen lassen, sich preisgeben, muliebria, Sall.: Venerem, Ov.: virum, Sen.: im Doppelsinne, Plaut. capt. 864 (dazu Brix). – 3) wie πάσχειν = sich in einer von außen erregten Gemütsbewegung befinden, nonne quiddam pati furori simile videatur? Quint. 1, 2, 31. – 4) wie καρτερειν = standhaft-, unter Beschwerden-, unter Entbehrungen ausharren, es aushalten, pati nequeo, Plaut.: ubi pati non poteris, Ter.: pati dum potuerunt, Nov. fr.: iam non potuisse pati amplius et ad sidera evolasse, Hyg.: mit Angabe der Zeit, novem saecula, von der Krähe, Ov.: mit Angabe des Ortes, in silvis, Verg.: absol., sine armis posse p., Lucan. Vgl. Gronov Sen. Thyest. 470. – 5) aushalten, vertragen, (ohne Schaden) überstehen, imbres et ventos fortius, vom Weinstock, Colum.: intemperiem caeli, Colum.: vetustatem, Sen. ep. 31, 10 (u. dazu Gronov): dilationem, Plin. – II) übtr.: 1) erleiden, leiden = etw. erfahren, von etw. betroffen werden, nullam repulsam, Ov.: minus iacturae, Colum.: naufragium, Sen. poët. u. Eutr.: famem, Curt. u. Lact.: omnibus civilibus bellis nullam cladem nisi per legatos suos passum esse, Suet.: pati iuiuriam, Sen.: tanto graviores iniurias, quanto est infirmior, patitur, Plin. ep.: oft ultima od. omnia ultima pati, das Äußerste (Ärgste) über sich ergehen lassen, Curt. u. Liv.: u. so extrema pati, Verg.: famem ferrumque et extrema pati, Tac.; vgl. Mützell Curt. 3, 1, 6. p. 9 (b). – 2) etw. sich gefallen lassen, leiden = zulassen, zugeben, gestatten, geschehen lassen, emphatisch = so hart sein, etwas geschehen zu lassen, a) v. Pers.: α) übh.: ista, Cic. – m. folg. Acc. u. Infin. (s. Ribbeck Coroll. ad Tragic. fr. p. XXI sq. Bünem. Lact. 1, 1, 6), pervicacem dici me esse et vincere perfacile patior, Acc. fr.: ubivis facilius passus sim quam in hac re me deludier, Ter.: nullam patiebatur esse diem, quin aut in foro diceret aut meditaretur extra forum, ließ keinen Tag hingehen, ohne daß er usw., Cic. Brut. 302: nullo se implicari negotio passus est, Cic.: neque est ille vir passus in re publica diutius vestrorum scelerum pestem morari, Cic. Font. 37: liberos suos palam ad se adire non patiuntur, Caes.: non enim inauditum et indefensum saeculum nostrum patiar hāc vestrā conspiratione damnari, Tac. dial. – m. folg. ut u. Konj., quod si in turpi reo patiendum non esset, ut... arbitrarentur, Cic. – non patior m. folg. quin u. Konj., non possum pati, quin tibi caput demulceam, ich kann nicht umhin, dich beim Kopfe zu nehmen, Ter. heaut. 762: u. so miles non poterat pati, quin se armatum bestiae offerret, Auct. b. Afr. 84, 1. – absol., non feram, non patiar, non sinam, ich kann's, ich will's, ich darf's nicht dulden, Cic. – β) m. Advv. od. abverb. Ausdrr.: facile, facillime, non moleste, libenter, aequo (aequissimo) animo, indigne, periniquo animo p., m. folg. Acc. u. Infin., Cic. – absol., aequo animo patitor, Plaut. – γ) m. Adi. als Prädikat, sein lassen, nihil intactum neque quietum pati, Sall.: nihil apud hostes quietum pati, Tac.: nec quicquam satis tutum munientibus pati, Liv.: non pati tacitum, quod etc., es nicht mit Stillschweigen übergehen (= es nicht ungerügt lassen), daß usw., Liv.: erupturas in rem publicam conspirationes inultas pati, Quint. – b) v. Lebl.: ut tempus locusque patitur, Liv.: quantum illius ineuntis aetatis meae patiebatur pudor, Cic.: m. folg. ut u. Konj., neque suam pati dignitatem, ut etc., Caes.: neque suam neque populi Romani consuetudinem pati, ut etc., Caes. – 3) (als gramm. t. t.) leiden = passiven Sinn haben, patiendi modus, die Passivform (Ggstz. faciendi modus), Quint. 1, 6, 26; 9, 3, 7: habere naturam patiendi (vom Verbum paciscor), Quint. 1, 6, 10. – / sui passus, s. suī-passus.

    lateinisch-deutsches > patior

  • 18 caducus

    cădūcus, a, um [cado] [st2]1 [-] caduc, qui va tomber, qui est tombé, qui rampe faute de soutien. [st2]2 [-] qui tombe du mal caduc, épileptique. [st2]3 [-] faible, fragile, périssable, de peu de durée, inutile. [st2]4 [-] t. de droit: caduc, vacant, en déshérence.    - caduca spica, Varr. R. R. 2, 2, 12: épi tombé, laissé aux glaneurs.    - caduca auspicia, Paul. ex Fest.: auspices sinistres (quand quelque chose tombait dans le temple).    - caducae preces, Ov.F. 1, 181: prières sans effet.
    * * *
    cădūcus, a, um [cado] [st2]1 [-] caduc, qui va tomber, qui est tombé, qui rampe faute de soutien. [st2]2 [-] qui tombe du mal caduc, épileptique. [st2]3 [-] faible, fragile, périssable, de peu de durée, inutile. [st2]4 [-] t. de droit: caduc, vacant, en déshérence.    - caduca spica, Varr. R. R. 2, 2, 12: épi tombé, laissé aux glaneurs.    - caduca auspicia, Paul. ex Fest.: auspices sinistres (quand quelque chose tombait dans le temple).    - caducae preces, Ov.F. 1, 181: prières sans effet.
    * * *
        Caducus, pen. pro. Adiectiuum. Plin. Caduque, Ruineux, Qui va en decadence, Qui chet.
    \
        Caducum et fragile. Cic. Transitoire.
    \
        Bello caducus. Virg. Mort en la guerre.
    \
        Aqua caduca. Ouid. Eaue tombant.
    \
        Fama caduca. Ouid. Qui ne dure gueres, De petite duree.
    \
        Folia caduca. Ouid. Qui tombent des arbres.
    \
        Literae caducae. Plin. Lettres qui blanchissent et s'effacent.
    \
        Morbus caducus, qui et comitialis dicitur, quod hominem cadere faciat. Quidam morbum S. Ioannis et S. Lupi vocant. Le hault mal, Maladie caduque.
    \
        Tituli caduci. Plin. iunior. Qui ne sont pas de duree.
    \
        Vitis caduca. Cic. Tombant à terre, Qui ne se peult soustenir.
    \
        Caducum legatum. Iuuenal. Un laiz testamentaire escheant à un substitut, ou au prince par faulte d'heritier.
    \
        Caduca haeriditas. Cic. Heritage ainsi escheant.
    \
        Caduca bona. Marcel. Biens ainsi escheus, Aubaines.

    Dictionarium latinogallicum > caducus

  • 19 comitialiter

    comitiāliter, Adv. (comitialis), epileptisch, accĭdere, Plin. 22, 59.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > comitialiter

  • 20 epilepsia

    epilēpsia, ae, f. (επιληψία), die Fallsucht, Epilepsie, rein lat. morbus comitialis, Lampr. Heliog. 20, 5. Cael. Aur. de morb. chron. 1, 4, 60 sqq. – Nbf. epilēpsis (επίληψις), is, Theod. Prisc. 4. fol. 300 (b), 24.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > epilepsia

См. также в других словарях:

  • Comitiālis morbus — (lat.), die Epilepsie, weil, wenn Einer in Rom davon in den Comitien befallen wurde, dieselben sogleich geschlossen wurden, da dieser Zufall für eine unglückliche Vorbedeutung gehalten wurde …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Comitiālis morbus — (lat.), bei den alten Römern Name der Epilepsie, weil ein solcher Krankheitsfall in den Komitien (s.d.) als böses »Omen« die Entlassung der Versammlung herbeiführte …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Comitialis morbus — у римлян называлась так падучая болезнь, так как припадок ее, случившийся с кем либо из участвовавших в комициях, вызывал немедленное распущение собрания: подобный случай считался дурным предзнаменованием …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Dies comitialis — Der römische Kalender der Republik weist jedem Tag, auch den Festen (lat.: Fasti), einen Tagescharakter zu, der die erlaubten oder verbotenen Aktivitäten insbesondere der Magistraten bestimmte und einen religiösen Charakter hatte. Zuständig für… …   Deutsch Wikipedia

  • Morbus comitialis — Klassifikation nach ICD 10 G40. Epilepsie …   Deutsch Wikipedia

  • dies comitialis — …   Useful english dictionary

  • CALLIENSDIE — comitialis Alliensis dies …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • CHERCINV — comitialis Herculi Invicto …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • CIUNONMON — comitialis Iunoni Monetae …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • CLAR — comitialis Laribus, clarissimae, claritatem, Claro …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • CLOEDAPOL — comitialis Loedi Apollini …   Abbreviations in Latin Inscriptions

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»