-
1 comitiālis
comitiālis e, adj. [comitia], of an election, proper for comitia: dies, L.: biduum, Cs.: mensis.* * *Iepileptic, one who has epilepsy; attacks of epilepsy (pl.)IIcomitialis, comitiale ADJelectoral; pertaining to/proper for comitia (assembly of Roman people); epileptic, suffering from epilepsymorbus/vitium comitialis -- major epilepsy
-
2 comitialis
comitiālis, e (comitia), zu den Komitien gehörig, dies, an denen Komitien gehalten wurden, Volkstag, Wahltag, Cic.: so auch mensis, Cic.: homines, die sich immer bei den Komitien befinden u. ihre Stimmen verkaufen, Plaut.: morbus, Cels. u.a., od. vitium, Sen., die fallende Sucht, Epilepsie (so genannt, weil ein solcher Krankheitsfall an den Komitialtagen als ominös die Beratung aufhob); dah. comitialis, mit der Epilepsie behaftet, ab eo cibo comitiales fieri, Plin. 20, 114. – Plur. subst., comitiālēs, a) mit der Epilepsie Behaftete, Epileptiker, Plin. 20, 31. – b) (sc. morbi) Epilepsien, contra comitiales sumi, Plin. 32, 29.
-
3 comitialis
comitiālis, e (comitia), zu den Komitien gehörig, dies, an denen Komitien gehalten wurden, Volkstag, Wahltag, Cic.: so auch mensis, Cic.: homines, die sich immer bei den Komitien befinden u. ihre Stimmen verkaufen, Plaut.: morbus, Cels. u.a., od. vitium, Sen., die fallende Sucht, Epilepsie (so genannt, weil ein solcher Krankheitsfall an den Komitialtagen als ominös die Beratung aufhob); dah. comitialis, mit der Epilepsie behaftet, ab eo cibo comitiales fieri, Plin. 20, 114. – Plur. subst., comitiālēs, a) mit der Epilepsie Behaftete, Epileptiker, Plin. 20, 31. – b) (sc. morbi) Epilepsien, contra comitiales sumi, Plin. 32, 29.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > comitialis
-
4 comitialis
cŏmĭtĭālis, e, adj. [comitium, II.], of or pertaining to the comitia:dies,
on which the comitia were held, Cic. Q. Fr. 2, 2, 3; 2, 13, 3; Varr. L. L. 6, § 29 Müll.; Liv. 3, 11, 3; cf. Paul. ex Fest. p. 38, 12 Müll.; Macr. S. 1, 16; so,biduum,
Caes. B. C. 1, 5:mensis,
Cic. Verr. 2, 2, 52, § 130:homines,
who were always at the comitia, and sold their votes, Plaut. Poen. 3, 2, 6: morbus, the epilepsy (so called because its occurrence on the day of the comitia, as ominous, broke up the consultation; cf. Fest. s. v. prohibere, p. 234, 28 Müll.; Cels. 2, 1; 3, 23;also called morbus major and sacer,
id. 2, 8:vitio corripi,
Sen. Ira, 3, 10, 3; and, subst.: cŏmĭtĭālis, is, comm., one who has the epilepsy, Plin. 20, 11, 44, § 114; 28, 7, 23, § 83; 32, 4, 14, § 33 sq.; 32, 9, 37, § 112.— Adv.: cŏmĭtĭālĭter, epileptically, by epilepsy, Plin. 22, 21, 29, § 59. -
5 comitialis
[st1]1 [-] cŏmĭtĭālis, e: relatif aux comices. - comitialis morbus: épilepsie (en cas de crise d'épilepsie, on ajournait les comices). [st1]2 [-] cŏmĭtĭālis, is, m.: un épileptique.* * *[st1]1 [-] cŏmĭtĭālis, e: relatif aux comices. - comitialis morbus: épilepsie (en cas de crise d'épilepsie, on ajournait les comices). [st1]2 [-] cŏmĭtĭālis, is, m.: un épileptique.* * *Comitialis, et hoc comitiale, pen. prod. Cic. Appartenant à telles assemblees.\Dies comitiales. Cic. Jours ordonnez pour faire telles assemblees.\Comitiales homines, Litigiosi dicuntur. Plaut. Plaideurs qui se trouvent souvent au palais, Harceleurs qui ne demandent qui procez.\Mensis comitialis. Cic. Ouquel se faisoit telle assemblee.\Comitialis morbus. Plin. Le hault mal, qu'on appelle aussi La maladie S. Jehan, Mal caduque.\Comitialis homo. Plin. Qui est malade de ceste maladie. -
6 comitialis
I comitiālis, e [ comitium ]комициальный, т. е. относящийся к народному собранию (dies, mensis C)morbus c. T, Su, CC, тж. vitium comitiale Sen — комициальная болезнь, т. е. эпилепсия (эпилептический припадок с участником народного собрания считался дурным предзнаменованием, и собрание прерывалось)II comitiālis, is m.эпилептик PM -
7 comitialis morbus
эпилепсия, проявление которой на одном из членов собрания сопровождалось закрытием комиций (1. 53 D. 21, 1. 1. 1 § 1 D. 26, 8. 1. 28 C. 6, 23).Латинско-русский словарь к источникам римского права > comitialis morbus
-
8 morbus
morbus, i, m.
- [st2]2 [-] passion (maladie de l'âme), vice, désordre, passion excessive. [st1]1 [-] maladie, désordre physique, malaise général. - v. Cic. Tusc. 4, 28. - in morbo esse, Cic. Tusc. 3, 9: être malade. - in morbum cadere, Cic. Tusc. 1, 79: tomber malade. - aeger morbo gravi, Cic. Cat. 1, 31: atteint d'une maladie grave. - cf. Tusc. 4, 28. - morbo laborare (affici): être malade. - major (comitialis, sacer, divinus) morbus: épilepsie. - in morbum incidere (cadere, delabi): tomber malade. - e morbo recreari (evadere, convalescere): relever de maladie. - morbos non sentire: n'être pas sujet aux maladies. - morbi, au plur.: manifestations (effets) d'une maladie. - Liv. 4, 30, 8. [st1]2 [-] maladie de l'âme, passion. - Cic. Fin. 1, 59; Verr. 4,1; Tusc. 3, 9. [st1]3 [-] chagrin, peine. - id illi morbo, id illi senio est, Plaut. 466: cela la rend malade, cela la met dans la peine. - salvere me jubes, quoi tu abiens adfers morbum, Plaut. As.: souhait de bonne santé, quand ton départ me tue. [st1]4 [-] maladie (en parl. des plantes). - Plin. 17, 116. [st1]5 [-] Morbus, la Maladie, divinité, le fils de l'Erèbe et de la Nuit. - Cic. Nat. 3, 44; Hyg. Fab. praef.; Sen. Herc. Fur. 694; cf. Virg. En. 6, 275; Claud. VI. Cons. Hon. 323.* * *morbus, i, m.
- [st2]2 [-] passion (maladie de l'âme), vice, désordre, passion excessive. [st1]1 [-] maladie, désordre physique, malaise général. - v. Cic. Tusc. 4, 28. - in morbo esse, Cic. Tusc. 3, 9: être malade. - in morbum cadere, Cic. Tusc. 1, 79: tomber malade. - aeger morbo gravi, Cic. Cat. 1, 31: atteint d'une maladie grave. - cf. Tusc. 4, 28. - morbo laborare (affici): être malade. - major (comitialis, sacer, divinus) morbus: épilepsie. - in morbum incidere (cadere, delabi): tomber malade. - e morbo recreari (evadere, convalescere): relever de maladie. - morbos non sentire: n'être pas sujet aux maladies. - morbi, au plur.: manifestations (effets) d'une maladie. - Liv. 4, 30, 8. [st1]2 [-] maladie de l'âme, passion. - Cic. Fin. 1, 59; Verr. 4,1; Tusc. 3, 9. [st1]3 [-] chagrin, peine. - id illi morbo, id illi senio est, Plaut. 466: cela la rend malade, cela la met dans la peine. - salvere me jubes, quoi tu abiens adfers morbum, Plaut. As.: souhait de bonne santé, quand ton départ me tue. [st1]4 [-] maladie (en parl. des plantes). - Plin. 17, 116. [st1]5 [-] Morbus, la Maladie, divinité, le fils de l'Erèbe et de la Nuit. - Cic. Nat. 3, 44; Hyg. Fab. praef.; Sen. Herc. Fur. 694; cf. Virg. En. 6, 275; Claud. VI. Cons. Hon. 323.* * *Morbus, morbi. Maladie.\Animi morbus. Cic. Desplaisance, Perturbation d'esprit.\Homines aegri morbo graui. Cic. Malades d'une grieve maladie.\Missus morbus ad corpora a numine. Iuue. Envoyé de Dieu.\Morosus morbus. Ouid. Qui rend la personne fascheuse et difficile à servir.\Pallentes morbi. Virgil. Qui font les gens palles.\Regius morbus. Horat. La jaulnisse.\Aflici graui morbo. Cic. Estre fort malade.\Conualescere ex morbo. Cic. Relever de maladie.\Delabi in morbum. Cic. Tomber en maladie.\Euadere ex morbo dicitur aegrotus. Cic. Reschapper de maladie.\Iactari morbo. Horat. Estre tormenté de maladie.\Impediri morbo. Cic. Estre empesché de maladie.\Laborare morbo. Cic. Estre malade.\In morbo esse. Cic. Estre malade.\Vacare morbo. Cels. Estre sans maladie. -
9 valetudo
vălētūdo, ĭnis, f. [valeo] - qqf valitudo d. les mss. [st1]1 [-] état de santé, santé. - integra valetudine esse, Cic. Or. 76: être en parfaite santé. - bona valetudo, Cic. Lael. 20: bonne santé. - optima valetudine uti, Caes. BC. 3, 49, 5: - valetudine minus commoda uti, Caes. BC. 3, 62, 4: se porter à merveille, être un peu mal portant. - incommoda valetudo, Cic. Att. 5, 8, 1; infirma, aegra valetudo, Cic. Br. 180: santé mauvaise, chancelante, maladive. - valetudo tenuis aut nulla potius, Cic. CM 35: santé délicate ou plutôt absence de santé. - oro, ut valetudini tuae servias, Cic. Q. 1, 1, 46: je te prie de soigner ta santé. - fig. mala valetudo animi, Cic. Tusc. 4, 80: mauvaise santé de l'esprit. --- [en parl. du style] Cic. Br. 64. [st1]2 [-] bonne santé. - Cic. Lael. 22 ; Off. 2, 86 ; de Or. 1, 262 ; Hor. Ep. 1, 4, 10. - valetudinem amittere, Cic. Fam. 9, 18, 3: perdre la santé. [st1]3 [-] mauvaise santé, maladie, indisposition. - temptari valetudine: être attaqué par la maladie, tomber malade. - quodam valetudinis genere tentari, Cic. Att. 11, 23, 1: être affecté d'une sorte de malaise. --- cf. Caes. BC. 1, 31; 3, 2. - excusatione uti valetudinis, Cic. Pis. 13: alléguer sa santé comme excuse. --- cf. Cic. Lael. 8 ; Fam. 4, 1, 1. - valetudo oculorum, Cic. Fam. 14, 4, 6: mauvais état des yeux. - subsidia valetudinum, Cic. Tusc. 5, 113: secours dans les infirmités. - valetudo major (= morbus comitialis), Just. 13, 2: épilepsie, mal caduc, haut mal. - valetudo calculorum, Plin. 21, 137: la gravelle, la pierre (maladie).* * *vălētūdo, ĭnis, f. [valeo] - qqf valitudo d. les mss. [st1]1 [-] état de santé, santé. - integra valetudine esse, Cic. Or. 76: être en parfaite santé. - bona valetudo, Cic. Lael. 20: bonne santé. - optima valetudine uti, Caes. BC. 3, 49, 5: - valetudine minus commoda uti, Caes. BC. 3, 62, 4: se porter à merveille, être un peu mal portant. - incommoda valetudo, Cic. Att. 5, 8, 1; infirma, aegra valetudo, Cic. Br. 180: santé mauvaise, chancelante, maladive. - valetudo tenuis aut nulla potius, Cic. CM 35: santé délicate ou plutôt absence de santé. - oro, ut valetudini tuae servias, Cic. Q. 1, 1, 46: je te prie de soigner ta santé. - fig. mala valetudo animi, Cic. Tusc. 4, 80: mauvaise santé de l'esprit. --- [en parl. du style] Cic. Br. 64. [st1]2 [-] bonne santé. - Cic. Lael. 22 ; Off. 2, 86 ; de Or. 1, 262 ; Hor. Ep. 1, 4, 10. - valetudinem amittere, Cic. Fam. 9, 18, 3: perdre la santé. [st1]3 [-] mauvaise santé, maladie, indisposition. - temptari valetudine: être attaqué par la maladie, tomber malade. - quodam valetudinis genere tentari, Cic. Att. 11, 23, 1: être affecté d'une sorte de malaise. --- cf. Caes. BC. 1, 31; 3, 2. - excusatione uti valetudinis, Cic. Pis. 13: alléguer sa santé comme excuse. --- cf. Cic. Lael. 8 ; Fam. 4, 1, 1. - valetudo oculorum, Cic. Fam. 14, 4, 6: mauvais état des yeux. - subsidia valetudinum, Cic. Tusc. 5, 113: secours dans les infirmités. - valetudo major (= morbus comitialis), Just. 13, 2: épilepsie, mal caduc, haut mal. - valetudo calculorum, Plin. 21, 137: la gravelle, la pierre (maladie).* * *Valetudo, pen. prod. valetudinis, tam bona, quam mala dicitur. Santé ou maladie, Bon poinct ou mauvais poinct.\Perturbat me longa et pertinax valetudo Titi Aristonis. Plin. iunior. La longue et continuelle maladie.\Genus valetudinis. Cic. Une espece de maladie.\Bona valetudo. Cic. Santé, Bonne santé.\Incommoda valetudo. Cic. Deshaitement.\Valetudine incommoda fuit. Cic. Il a esté malade, Il a esté deshaité, Il s'est porté mal.\Infirma valetudo. Cic. Debile santé, Deshaitement.\Valetudine nouissima conflictabatur. Plin. iunior. Il estoit malade de la maladie dont il mourut.\Dare operam valetudini. Cic. Soigner et entendre à sa santé.\Emergere ex incommoda valetudine. Cic. Se guarir, Sortir de maladie.\Ferre valetudinem. Quintil. Endurer maladie.\Recolligere se a longa valetudine. Plin. Se refaire, Se revenir.\Seruire valetudini. Cic. Soigner et entendre à sa santé.\Sustentare valetudinem. Cic. Contregarder et entretenir sa santé.\Valetudo oculorum. Cic. Maladie des yeuls.\Valetudo mentis. Suet. Quand on est trouble de l'entendement. -
10 comitialiter
comitiāliter [ comitialis II \] -
11 epilepsia
epilēpsia, ae f. (греч. ; лат. morbus comitialis)эпилепсия, падучая болезнь Lampr, CA -
12 morbus
ī m.1) болезнь, недуг (corporis, animi, oculorum C)in morbum cadere (incidere) C или morbo (in morbum) implicari Cs, Nep — заболеть, захворатьmorbo affectum esse и laborare C (conflictari Nep) — быть больным, страдатьmorbo decedere Eutr (mori, perire Nep) — умереть от болезниm. caeli V — нездоровый климат2) болезненное влечение, страсть (morbus et insania C) -
13 comitialiter
comitiāliter, Adv. (comitialis), epileptisch, accĭdere, Plin. 22, 59.
-
14 epilepsia
-
15 epilepticus
epilēpticus, a, um (επιληκτικός), fallsüchtig, epileptisch, Auct. frgm. iur. anteiust. p. 38 ed. Mai: passio, die Epilepsie (rein lat. morbus comitialis), Cael. Aur. acut. 2, 30, 162: lapsus, Chalcid. Tim. 231: Plur. subst. epilēpticī, ōrum, m., die Epileptiker, Firm. math. 7, 27 extr. u. Eccl.
-
16 morbus
morbus, ī, m. (zu morior; als Grundform *morodho-s, was sterben macht), die Krankheit, I) physische: a) leb. Wesen: gravis, levis, Cels.: longinquus, Liv., od. longus, Liv. u. Cels., Ggstz. acutus, Cels.: insanabilis, Cic.: inexplicabilis, Plin. ep.: irremediabilis, Salv.: impudicus, Vitr.: articularis, Gicht, Plin. u.a.: maior, Cels. u. Apul.: m. comitialis, die Epilepsie, Cels.: dass. caducus, Apul., od. divinus, Apul., od. sacer, Lucan.: regius od. arquatus, die Gelbsucht, Cels.: gravis et periculosus, Liv.: perniciosior, Cic.: peniciosissimus, Veget. mil.: pernicialis, Liv.: mortifer, Cic.: morbi viriles, Sen. – morbo affectus (befallen), Gell.: aeger morbo gravi od. gravi et periculoso, Liv., gravi corporis morbo Tac.: diutinis morbis aegra corpora, Liv.: homo miser et cum corporis morbo tum animi dolore confectus, Cic. – morbi ingruunt, Curt., ingruunt in agrestes, Liv., ingruunt universis populis, Plin.: vulgati contactu in homines morbi, Liv.: stranguriae morbum contrahere, Plin.: contrahere morbum ex dolore od. ex aegritudine, Iustin.: perniciosissimus morbus nascitur, Veget. mil.: morbum nancisci, Nep.: in morbum cadere od. incĭdere od. delabi, Cic.: in morbum de integro incĭdere einen Rückfall bekommen, Cic.: implicari morbo, Caes., od. in morbum, Nep.: gravi morbo afflictari, Liv.: morbo corripi, s. cor-ripiono. I, 2, d: morbo opprimi, Cic.: vi morbi opprimi, Cic.: uno genere morbi affligi, Cic.: in morbo esse, Cic.: morbo laborare, Cic.: morbo gravi et mortifero affectum esse, Cic.: morbo conflictari, Nep.: mortifero morbo urgeri, Cic.: morbo decedere, mit Tode abgehen (sterben), Eutr.: u. so morbo aquae intercutis, Suet.: morbo perire, Nep., od. mori, Nep. u. Liv.: hoc morbo mori, Cic.: morbo absumi od. confici, Sall.: levare alci morbum, Plaut.: morbum depellere, Cic.: morbo levari, Cic.: ex morbo evadere, Cic.: ex morbo convalescere, Cic.: assurgere ex morbo, Liv., e gravi corporis morbo, Tac.: e gravi morbo recreari, Cic.: nondum ex longinquitate gravissimi morbi recreatus, Cic.: defunctā civitate plurimorum morbis, paucis funeribus, Liv.: a morbo valui, ab animo aeger fui, Plaut. – morbum simulare, sich krank stellen, Cic. – alci morbum optare, Sen., precari, Cic. – in morbo consumat, möge er es (das Geld) in Krankheit aufzehren, eine Verwünschungsformel, Sen. de ben. 4, 39, 2. – b) die Krankheit der Bäume u. Pflanzen, infestantur et arbores morbis, Plin. 17, 216 (vgl. ibid. § 218 u. 224). – c) personif. als Gottheit, Sen. Herc. fur. 694: im Plur., Verg. Aen. 6, 275. Claud. VI. cons. Hon. 323. – II) (wie νόσος) die geistige Krankheit, a) Verdruß, Kummer, id illi morbo, id illi seniost, darüber wird sie verdrießlich u. mürrisch, Plaut. truc. 466: si in te aegrotant artes antiquae tuae, omnibus amicis morbum tu incuties gravem, ut te videre audireque aegroti sient, Plaut. trin. 72 sqq. – b) die Leidenschaft, Sucht, krankhafte Leidenschaft (Liebhaberei), animi morbi (Seelenkrankheiten) sunt cupiditates immensae et inanes divitiarum, gloriae etc., Cic. de fin. 1, 59: venio nunc ad istius, quem ad modum ipse appellat, studium, ut amici eius, morbum (krankhafte Passion) et insaniam (rasende Leidenschaft), Cic. Verr. 4, 1: ut ad meum te morbum vocem, Sen. exc. contr. 3. praef. § 10: morbo proditor, ein Verräter aus Passion, Vell. 2, 83, 1. – auch von unreiner Leidenschaft, Wollust der Verschnittenen, turpium virorum, Hor. carm. 1, 37, 10.
-
17 patior
patior, passus sum, patī (verwandt mit πάσχω aor. ε-παθ-ον), etw. dulden, erdulden, = ein Leiden, ein Übel über sich ergehen lassen, sich gefallen lassen od. lassen müssen, hinnehmen od. hinnehmen müssen, I) eig.: A) im allg.; a) v. Pers.: cum ipse per se et a se et pateretur et faceret omnia, Cic.: invicem pati et inferre vulnera, Liv.: id damnum haud aegerrime pati, sich nicht sehr betrüben über usw., Liv.: p. toleranter dolores, Cic.: p. gravissimum supplicium, Caes.: servitutem pati posse, Cic.: pauperiem amice p., Hor.: laborem viae pati posse, Liv.: cum morbum, qui ›comitialis‹ dicitur, pateretur, Gell.: synanchen pati, Gell.: quartanam passus, Gell.: inter viam latrones sum passus, bin ich von R. überfallen worden, Corp. inscr. Lat. 8, 2728 lin. 13. – absol., patietur, perferet, non succumbet, Cic.: res est ad patiendum tolerandumque difficilis, Cic. – selten im guten Sinne, p. bonum, ruhig hinnehmen, Plaut.: bona, Rutil, It.: nec somnum capere, nec quietem pati poterat, er konnte weder einschlafen, noch der R. sich hingeben, Curt.: u. so m. folg. dum, exiguum pati (sich ein wenig gedulden, ein wenig warten), dum decolorentur, Colum. – b) v. Lebl.: semina falcem pati consuescere, Plin.: tunc patitur cultus (Acc. Plur.) ager, Ov. – B) insbes.: 1) jmd. (jmds. Wesen, Launen) geduldig hinnehmen, dulden, omnes facile perferre ac pati, Ter. Andr. 62. – 2) im obszön. Sinne, sich gefallen lassen, sich preisgeben, muliebria, Sall.: Venerem, Ov.: virum, Sen.: im Doppelsinne, Plaut. capt. 864 (dazu Brix). – 3) wie πάσχειν = sich in einer von außen erregten Gemütsbewegung befinden, nonne quiddam pati furori simile videatur? Quint. 1, 2, 31. – 4) wie καρτερειν = standhaft-, unter Beschwerden-, unter Entbehrungen ausharren, es aushalten, pati nequeo, Plaut.: ubi pati non poteris, Ter.: pati dum potuerunt, Nov. fr.: iam non potuisse pati amplius et ad sidera evolasse, Hyg.: mit Angabe der Zeit, novem saecula, von der Krähe, Ov.: mit Angabe des Ortes, in silvis, Verg.: absol., sine armis posse p., Lucan. Vgl. Gronov Sen. Thyest. 470. – 5) aushalten, vertragen, (ohne Schaden) überstehen, imbres et ventos fortius, vom Weinstock, Colum.: intemperiem caeli, Colum.: vetustatem, Sen. ep. 31, 10 (u. dazu Gronov): dilationem, Plin. – II) übtr.: 1) erleiden, leiden = etw. erfahren, von etw. betroffen werden, nullam repulsam, Ov.: minus iacturae, Colum.: naufragium, Sen. poët. u. Eutr.: famem, Curt. u. Lact.: omnibus civilibus bellis nullam cladem nisi per legatos suos passum esse, Suet.: pati iuiuriam, Sen.: tanto graviores iniurias, quanto est infirmior, patitur, Plin. ep.: oft ultima od. omnia ultima pati, das Äußerste (Ärgste) über sich ergehen lassen, Curt. u. Liv.: u. so extrema pati, Verg.: famem ferrumque et extrema pati, Tac.; vgl. Mützell Curt. 3, 1, 6. p. 9 (b). – 2) etw. sich gefallen lassen, leiden = zulassen, zugeben, gestatten, geschehen lassen, emphatisch = so hart sein, etwas geschehen zu lassen, a) v. Pers.: α) übh.: ista, Cic. – m. folg. Acc. u. Infin. (s. Ribbeck Coroll. ad Tragic. fr. p. XXI sq. Bünem. Lact. 1, 1, 6), pervicacem dici me esse et vincere perfacile patior, Acc. fr.: ubivis facilius passus sim quam in hac re me deludier, Ter.: nullam patiebatur esse diem, quin aut in foro diceret aut meditaretur extra forum, ließ keinen Tag hingehen, ohne daß er usw., Cic. Brut. 302: nullo se implicari negotio passus est, Cic.: neque est ille vir passus in re publica diutius vestrorum scelerum pestem morari, Cic. Font. 37: liberos suos palam ad se adire non patiuntur, Caes.: non enim inauditum et indefensum saeculum nostrum patiar hāc vestrā conspiratione damnari, Tac. dial. – m. folg. ut u. Konj., quod si in turpi reo patiendum non esset, ut... arbitrarentur, Cic. – non patior m. folg. quin u. Konj., non possum pati, quin tibi caput demulceam, ich kann nicht umhin, dich beim Kopfe zu nehmen, Ter. heaut. 762: u. so miles non poterat pati, quin se armatum bestiae offerret, Auct. b. Afr. 84, 1. – absol., non feram, non patiar, non sinam, ich kann's, ich will's, ich darf's nicht dulden, Cic. – β) m. Advv. od. abverb. Ausdrr.: facile, facillime, non moleste, libenter, aequo (aequissimo) animo, indigne, periniquo animo p., m. folg. Acc. u. Infin., Cic. – absol., aequo animo patitor, Plaut. – γ) m. Adi. als Prädikat, sein lassen, nihil intactum neque quietum pati, Sall.: nihil apud hostes quietum pati, Tac.: nec quicquam satis tutum munientibus pati, Liv.: non pati tacitum, quod etc., es nicht mit Stillschweigen übergehen (= es nicht ungerügt lassen), daß usw., Liv.: erupturas in rem publicam conspirationes inultas pati, Quint. – b) v. Lebl.: ut tempus locusque patitur, Liv.: quantum illius ineuntis aetatis meae patiebatur pudor, Cic.: m. folg. ut u. Konj., neque suam pati dignitatem, ut etc., Caes.: neque suam neque populi Romani consuetudinem pati, ut etc., Caes. – 3) (als gramm. t. t.) leiden = passiven Sinn haben, patiendi modus, die Passivform (Ggstz. faciendi modus), Quint. 1, 6, 26; 9, 3, 7: habere naturam patiendi (vom Verbum paciscor), Quint. 1, 6, 10. – / sui passus, s. suī-passus.
-
18 caducus
cădūcus, a, um [cado] [st2]1 [-] caduc, qui va tomber, qui est tombé, qui rampe faute de soutien. [st2]2 [-] qui tombe du mal caduc, épileptique. [st2]3 [-] faible, fragile, périssable, de peu de durée, inutile. [st2]4 [-] t. de droit: caduc, vacant, en déshérence. - caduca spica, Varr. R. R. 2, 2, 12: épi tombé, laissé aux glaneurs. - caduca auspicia, Paul. ex Fest.: auspices sinistres (quand quelque chose tombait dans le temple). - caducae preces, Ov.F. 1, 181: prières sans effet.* * *cădūcus, a, um [cado] [st2]1 [-] caduc, qui va tomber, qui est tombé, qui rampe faute de soutien. [st2]2 [-] qui tombe du mal caduc, épileptique. [st2]3 [-] faible, fragile, périssable, de peu de durée, inutile. [st2]4 [-] t. de droit: caduc, vacant, en déshérence. - caduca spica, Varr. R. R. 2, 2, 12: épi tombé, laissé aux glaneurs. - caduca auspicia, Paul. ex Fest.: auspices sinistres (quand quelque chose tombait dans le temple). - caducae preces, Ov.F. 1, 181: prières sans effet.* * *Caducus, pen. pro. Adiectiuum. Plin. Caduque, Ruineux, Qui va en decadence, Qui chet.\Caducum et fragile. Cic. Transitoire.\Bello caducus. Virg. Mort en la guerre.\Aqua caduca. Ouid. Eaue tombant.\Fama caduca. Ouid. Qui ne dure gueres, De petite duree.\Folia caduca. Ouid. Qui tombent des arbres.\Literae caducae. Plin. Lettres qui blanchissent et s'effacent.\Morbus caducus, qui et comitialis dicitur, quod hominem cadere faciat. Quidam morbum S. Ioannis et S. Lupi vocant. Le hault mal, Maladie caduque.\Tituli caduci. Plin. iunior. Qui ne sont pas de duree.\Vitis caduca. Cic. Tombant à terre, Qui ne se peult soustenir.\Caducum legatum. Iuuenal. Un laiz testamentaire escheant à un substitut, ou au prince par faulte d'heritier.\Caduca haeriditas. Cic. Heritage ainsi escheant.\Caduca bona. Marcel. Biens ainsi escheus, Aubaines. -
19 comitialiter
comitiāliter, Adv. (comitialis), epileptisch, accĭdere, Plin. 22, 59.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > comitialiter
-
20 epilepsia
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > epilepsia
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Comitiālis morbus — (lat.), die Epilepsie, weil, wenn Einer in Rom davon in den Comitien befallen wurde, dieselben sogleich geschlossen wurden, da dieser Zufall für eine unglückliche Vorbedeutung gehalten wurde … Pierer's Universal-Lexikon
Comitiālis morbus — (lat.), bei den alten Römern Name der Epilepsie, weil ein solcher Krankheitsfall in den Komitien (s.d.) als böses »Omen« die Entlassung der Versammlung herbeiführte … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Comitialis morbus — у римлян называлась так падучая болезнь, так как припадок ее, случившийся с кем либо из участвовавших в комициях, вызывал немедленное распущение собрания: подобный случай считался дурным предзнаменованием … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
Dies comitialis — Der römische Kalender der Republik weist jedem Tag, auch den Festen (lat.: Fasti), einen Tagescharakter zu, der die erlaubten oder verbotenen Aktivitäten insbesondere der Magistraten bestimmte und einen religiösen Charakter hatte. Zuständig für… … Deutsch Wikipedia
Morbus comitialis — Klassifikation nach ICD 10 G40. Epilepsie … Deutsch Wikipedia
dies comitialis — … Useful english dictionary
CALLIENSDIE — comitialis Alliensis dies … Abbreviations in Latin Inscriptions
CHERCINV — comitialis Herculi Invicto … Abbreviations in Latin Inscriptions
CIUNONMON — comitialis Iunoni Monetae … Abbreviations in Latin Inscriptions
CLAR — comitialis Laribus, clarissimae, claritatem, Claro … Abbreviations in Latin Inscriptions
CLOEDAPOL — comitialis Loedi Apollini … Abbreviations in Latin Inscriptions