Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

insania

  • 1 insania

    insānĭa, ae, f. [insanus], unsoundness of mind.
    A.
    As a disease, madness, insanity, Cels. 3, 18, 2 sqq.—
    B.
    As a personal quality, madness, frenzy, folly, senselessness:

    nomen insaniae significat mentis aegrotationem et morbum,

    Cic. Tusc. 3, 4, 8:

    sanitatem animorum positam in tranquillitate quadam constantiaque censebant: his rebus mentem vacuam appellarunt insaniam,

    id. ib. 3, 4, 9:

    furorem esse rati sunt, mentis ad omnia caecitatem: quod cum majus esse videatur, quam insania, tamen ejusmodi est, ut furor in sapientem cadere possit, non possit insania,

    id. ib. 3, 4, 11:

    concupiscere aliquid ad insaniam,

    to madness, id. Verr. 2, 2, 35, § 87:

    favere alicui ad insaniam,

    Suet. Cal. 55:

    adigere ad insaniam,

    Ter. Ad. 1, 2, 31:

    scelerata belli,

    Verg. A. 7, 461:

    quae tanta insania, cives?

    id. ib. 2, 42:

    nudus agas, minus est insania turpis,

    Juv. 2, 71 al. —
    (β).
    Plur.:

    hunc intem periae insaniaeque agitant senem,

    Plaut. Aul. 4, 4, 15:

    incideram in hominum pugnandi cupidorum insanias,

    Cic. Fam. 4, 1, 1. —
    II.
    Trop.
    A.
    Madness, i. e. excess, extravagance in any thing:

    villarum,

    Cic. Q. Fr. 3, 1, 2, § 5:

    libidinum,

    id. Sull. 25, 70:

    ut appareret, quam ab sano initio res in hanc insaniam venerit, Liv 7, 2, 13: mensarum,

    Plin. 13, 15, 29, § 91.—
    B.
    Of speech:

    orationis,

    Cic. Brut. 82, 284.—
    C.
    Poetic enthusiasm, rapture, inspiration:

    auditis? an me ludit amabilis Insania?

    Hor. C. 3, 4, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > insania

  • 2 insania

    insanĭa, ae, f. [st2]1 [-] aliénation mentale, folie, démence. [st2]2 [-] folie furieuse, frénésie. [st2]3 [-] passion violente, fureur, rage.
    * * *
    insanĭa, ae, f. [st2]1 [-] aliénation mentale, folie, démence. [st2]2 [-] folie furieuse, frénésie. [st2]3 [-] passion violente, fureur, rage.
    * * *
        Insania, insaniae. Terent. Telle maladie que quand on est hors du sens, Insanie.
    \
        Insania villarum. Cic. Trop grande somptuosité et superfluité de bastiments et edifices de metairies.

    Dictionarium latinogallicum > insania

  • 3 īnsānia

        īnsānia ae, f    [insanus], unsoundness of mind, madness, frenzy, folly, senselessness: haec ad insaniam concupiverat, madly: adigis me ad insaniam, T.: quae tanta insania, cives? V.: summa, H.: nudus agas, minus est insania turpis, Iu.: hominum pugnandi cupidorum insaniae.—Person.: trepido voltu, O.—Fig., madness, excess, extravagance: libidinum: quam ab sano initio res in hanc insaniam venerit, L.: mota vino, O.— Poetic enthusiasm, inspiration: amabilis, H.
    * * *
    insanity, madness; folly, mad extravagance

    Latin-English dictionary > īnsānia

  • 4 insania

    insania insania, ae f безумие, помешательство

    Латинско-русский словарь > insania

  • 5 insania

    īnsānia, ae f. [ insanus ]
    1) безумие, сумасшествие, умопомешательство ( nomen insaniae significat mentis aegrotationem C)
    concupiscere aliquid ad insaniam C — желать чего-л. до безумия (чрезмерно)
    2) pl. безрассудные выходки, сумасбродные действия, тж. безумная роскошь, необыкновенная пышность, излишества (scelerata i. belli V; i. mensarum PM; villarum C)
    3) исступление, восторженность, экстаз, вдохновенность (an me ludit amabilis i.? H)

    Латинско-русский словарь > insania

  • 6 insania

    īnsānia, ae, f. (insanus), die Vernunftlosigkeit, Tollheit, I) als Krankheit, Cels. 3, 18, 2 sqq. – II) als Eigenschaft = A) das unsinnige Betragen, a) eig., Cic. u.a.: belli, unsinnige Begierde nach usw., Verg.: concupiscere alqd ad insaniam, bis zum Tollwerden = sehr heftig, Cic.: Plur., tolle Streiche, insaniae agitant senem, Plaut. aul. 642 G.: insaniae populares (der Demokraten), Cic.: noli putare tolerabiles horum insanias nec unius modi fore, Cic. – b) übtr., der Unsinn bei etw., das Übertriebene, der unsinnige (übertriebene) Aufwand, villarum, vestium, Cic.: libidinum, unsinnige Ausschweifungen, Cic.: res ad hanc insaniam (unsinnige Verschwendung) venerit, Liv. – B) (wie μανία) die Verzückung = die poetische Begeisterung, amabilis (liebliche), Hor. carm. 3, 4, 6.

    lateinisch-deutsches > insania

  • 7 insania

    īnsānia, ae, f. (insanus), die Vernunftlosigkeit, Tollheit, I) als Krankheit, Cels. 3, 18, 2 sqq. – II) als Eigenschaft = A) das unsinnige Betragen, a) eig., Cic. u.a.: belli, unsinnige Begierde nach usw., Verg.: concupiscere alqd ad insaniam, bis zum Tollwerden = sehr heftig, Cic.: Plur., tolle Streiche, insaniae agitant senem, Plaut. aul. 642 G.: insaniae populares (der Demokraten), Cic.: noli putare tolerabiles horum insanias nec unius modi fore, Cic. – b) übtr., der Unsinn bei etw., das Übertriebene, der unsinnige (übertriebene) Aufwand, villarum, vestium, Cic.: libidinum, unsinnige Ausschweifungen, Cic.: res ad hanc insaniam (unsinnige Verschwendung) venerit, Liv. – B) (wie μανία) die Verzückung = die poetische Begeisterung, amabilis (liebliche), Hor. carm. 3, 4, 6.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > insania

  • 8 insania

    insanity, irrationality, madness, folly.

    Latin-English dictionary of medieval > insania

  • 9 insania

    , ae f безумие;
      нездоровье

    Dictionary Latin-Russian new > insania

  • 10 Amabilis insania! Dulce periculum!

    Фразы из двух од Горация - 4-й и 25-й из III книги.
    "Оды", III, 4, 1-8:
    Regína lóngum Cálliopé melos,
    Seu vóce núnc mavís acúta,
    Séu fidibús citharáve Phóebi.
    Quós et aquáe subeúnt et áurae.
    Сойди с небесных высей и флейтою,
    О Каллиопа, долгую песнь сыграй,
    Иль громким голосом пропой нам,
    В священных рощах, где отрадно
    Струи бегут, дуновенья веют...
    (Перевод Н. Шатерникова)
    "Оды" III, 25, 17 - 20:
    Níl mortále loquár. Dúlce perículum (e)st,
    Ó Lenáee, sequí deum
    Cíngentém viridí témpora pámpino.
    Петь ничтожное, дольное
    Больше я не могу! Сладко и боязно,
    О Леней, за тобой идти,
    За тобою, лозой лоб свой венчающим.
    (Перевод Г. Церетели)
    Amabilis insania! Dulce periculum! - Так называет он блаженное состояние творческого духа, когда, повинуясь высшему неземному влечению, он восторгается за тесные пределы обыкновенной посредственности. (Н. И. Надеждин, Литературные опасения за будущий год.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Amabilis insania! Dulce periculum!

  • 11 An me ludit amabilis insania?

    Гораций, "Оды", III, 4, 5 - О поэтическом вдохновении.

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > An me ludit amabilis insania?

  • 12 amábilis insania

       una agradable desilusión

    Locuciones latinas > amábilis insania

  • 13 Furor

    1.
    fūror, ātus, 1, v. dep. a. ( act. inf. furasse, Fulg. Myth. 2, 6; sup. furatum, Plaut. Rud. 1, 2, 23; id. Trin. 4, 2, 22: furatus, in pass. signif., App. M. 10, p. 220) [fur], to steal, purloin, pilfer (syn.: latrocinor, clepo, rapio).
    I.
    Lit. (class.):

    solet haec, quae rapuit et furatus est dicere se emisse,

    Cic. Verr. 2, 1, 22, § 60:

    furatur aliquid aut eripit,

    id. Off. 2, 11, 40; id. N. D. 2, 63, 157:

    pecuniam ex templo,

    Quint. 3, 6, 41; Suet. Caes. 54.— Absol.:

    ad furandum venire,

    Plaut. Ps. 3, 2, 61; so of pillaging, military raids:

    ille robore exercitus inpar, furandi melior,

    Tac. A. 3, 74 init.;

    of literary theft: ut iste in furando manibus suis uteretur,

    Cic. Verr. 2, 4, 15, § 33:

    si ego tuum (librum) ante legissem, furatum me abs te esse diceres,

    id. Att. 2, 1, 1; cf. Poët. ap. Quint. 8, 3, 29.—
    II.
    Transf., in gen., to take away by stealth, remove secretly, to withdraw:

    pone caput, fessosque oculos furare labori,

    Verg. A. 5, 845:

    membra,

    Sil. 10, 74:

    sese,

    id. 14, 561:

    vultus veste,

    i. e. to hide, Sen. Agam. 914:

    non enim furatus esse civitatem, non genus suum ementitus dicitur,

    Cic. Balb. 2, 5:

    speciem furabor Iacchi,

    will represent, personate, Prop. 4 (5), 2, 31:

    audiendi facultatem,

    to obtain by stealth, Amm. 14, 11, 15.
    2.
    fŭror, ōris, m. [furo], a raging, raving (in sickness or violent passion), rage, madness, fury.
    I.
    Prop.: hanc insaniam (manian), quae juncta stultitiae patet latius, a furore disjungimus... Quem nos furorem, melancholian illi (Graeci) vocant... Qui ita sit affectus, eum dominum esse rerum suarum vetant duodecim tabulae. Itaque non est scriptum:

    Si INSANVS, sed: SI FVRIOSVS ESCIT. Stultitiam enim censuerunt insaniam, constantiā, id est sanitate vacantem... furorem autem esse rati sunt mentis ad omnia caecitatem: quod cum majus esse videatur quam insania, tamen ejusmodi est, ut furor in sapientem cadere possit, non possit insania,

    Cic. Tusc. 3, 5, 11; id. Ac. 2, 27, 88:

    ira furor brevis est,

    Hor. Ep. 1, 2, 62; cf.:

    fere ira et concitatio furori sunt similia,

    Quint. 7, 4, 31:

    hic si mentis esset suae, nisi poenas patriae furore atque insania penderet,

    Cic. Pis. 21, 50; cf.:

    furore atque amentiā impulsus,

    Caes. B. G. 1, 40, 4; cf. id. ib. 7, 42:

    Catilinae,

    Sall. C. 24, 2:

    versatur mihi ante oculos aspectus Cethegi et furor in vestra caede bacchantis,

    Cic. Cat. 4, 6, 11:

    caeci furore,

    Liv. 28, 22, 14; cf. Cat. 64, 197:

    rabidus,

    id. 63, 38:

    caecus,

    Hor. Epod. 7, 13:

    nec se comitem illius furoris, sed ducem praebuit,

    Cic. Lael. 11, 37; cf. id. Rep. 1, 28 fin.: si decima legio ad eundem furorem redierit, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 11, 2;

    so of political excitement,

    Caes. B. G. 2, 3, 5; Liv. 2, 29, 11; 25, 4, 5; 28, 25, 12; Hor. C. 4, 15, 17; of the fierce passion of love, Prop. 1, 13, 20; Verg. A. 4, 101; Ov. H. 9, 145.—In plur.:

    mille puellarum, puerorum mille furores,

    Hor. S. 2, 3, 325; of the inspired frenzy of prophets and poets (as translation of the Gr. mania):

    ea (praesagitio) si exarsit acrius, furor appellatur, cum a corpore animus abstractus divino instinctu concitatur,

    Cic. Div. 1, 31, 66:

    negat sine furore Democritus quemquam poëtam magnum esse posse,

    id. ib. 1, 37, 88:

    ille furor (Cassandrae) patriae fuit utilis,

    Prop. 3, 13 (4, 12), 65.—In plur.:

    fatidicos concepit mente furores,

    Ov. M. 2, 640:

    ad hunc impendiorum furorem,

    Suet. Ner. 31.—Prov.:

    furor fit laesa saepius patientia,

    Pub. Syr. 178 Rib.— Poet. also in a good sense:

    vidi animos, mortesque virŭm, decorisque furorem,

    vehement desire, Sil. 2, 324.—In plur.:

    nec tamen incautos laudum exhorresce furores,

    Sil. 3, 146.— Poet., of things:

    caeli furor aequinoctialis,

    the raging storms, Cat. 46, 2.—
    (β).
    Furor est, it is madness or folly; with inf. ( poet. and in post-Aug. prose):

    quis furor est, census corpore ferre suo?

    Ov. A. A. 3, 172:

    furor est, mensuram ejus (mundi) animo quosdam agitasse atque prodere ausos... furor est, profecto furor, egredi ex eo, etc.,

    Plin. 2, 1, 1, § 3:

    magno furor (leonis) est in sanguine mergi,

    raging desire, Stat. Th. 8, 596:

    simplexne furor (est) sestertia centum perdere et, etc.,

    is it not worse than folly, Juv. 1, 92.—
    II.
    Transf., the cause of wrath ( poet.):

    non ita saeva ira mea ut tibi sim merito semper furor,

    Prop. 1, 18, 15.—
    III.
    Fŭror, personified, Verg. A. 1, 294; cf. v. 348; as a deity, the companion of Mars, Sil. 4, 327; Stat. Th. 3, 424; 7, 52; cf. Petr. S. 124.

    Lewis & Short latin dictionary > Furor

  • 14 furor

    1.
    fūror, ātus, 1, v. dep. a. ( act. inf. furasse, Fulg. Myth. 2, 6; sup. furatum, Plaut. Rud. 1, 2, 23; id. Trin. 4, 2, 22: furatus, in pass. signif., App. M. 10, p. 220) [fur], to steal, purloin, pilfer (syn.: latrocinor, clepo, rapio).
    I.
    Lit. (class.):

    solet haec, quae rapuit et furatus est dicere se emisse,

    Cic. Verr. 2, 1, 22, § 60:

    furatur aliquid aut eripit,

    id. Off. 2, 11, 40; id. N. D. 2, 63, 157:

    pecuniam ex templo,

    Quint. 3, 6, 41; Suet. Caes. 54.— Absol.:

    ad furandum venire,

    Plaut. Ps. 3, 2, 61; so of pillaging, military raids:

    ille robore exercitus inpar, furandi melior,

    Tac. A. 3, 74 init.;

    of literary theft: ut iste in furando manibus suis uteretur,

    Cic. Verr. 2, 4, 15, § 33:

    si ego tuum (librum) ante legissem, furatum me abs te esse diceres,

    id. Att. 2, 1, 1; cf. Poët. ap. Quint. 8, 3, 29.—
    II.
    Transf., in gen., to take away by stealth, remove secretly, to withdraw:

    pone caput, fessosque oculos furare labori,

    Verg. A. 5, 845:

    membra,

    Sil. 10, 74:

    sese,

    id. 14, 561:

    vultus veste,

    i. e. to hide, Sen. Agam. 914:

    non enim furatus esse civitatem, non genus suum ementitus dicitur,

    Cic. Balb. 2, 5:

    speciem furabor Iacchi,

    will represent, personate, Prop. 4 (5), 2, 31:

    audiendi facultatem,

    to obtain by stealth, Amm. 14, 11, 15.
    2.
    fŭror, ōris, m. [furo], a raging, raving (in sickness or violent passion), rage, madness, fury.
    I.
    Prop.: hanc insaniam (manian), quae juncta stultitiae patet latius, a furore disjungimus... Quem nos furorem, melancholian illi (Graeci) vocant... Qui ita sit affectus, eum dominum esse rerum suarum vetant duodecim tabulae. Itaque non est scriptum:

    Si INSANVS, sed: SI FVRIOSVS ESCIT. Stultitiam enim censuerunt insaniam, constantiā, id est sanitate vacantem... furorem autem esse rati sunt mentis ad omnia caecitatem: quod cum majus esse videatur quam insania, tamen ejusmodi est, ut furor in sapientem cadere possit, non possit insania,

    Cic. Tusc. 3, 5, 11; id. Ac. 2, 27, 88:

    ira furor brevis est,

    Hor. Ep. 1, 2, 62; cf.:

    fere ira et concitatio furori sunt similia,

    Quint. 7, 4, 31:

    hic si mentis esset suae, nisi poenas patriae furore atque insania penderet,

    Cic. Pis. 21, 50; cf.:

    furore atque amentiā impulsus,

    Caes. B. G. 1, 40, 4; cf. id. ib. 7, 42:

    Catilinae,

    Sall. C. 24, 2:

    versatur mihi ante oculos aspectus Cethegi et furor in vestra caede bacchantis,

    Cic. Cat. 4, 6, 11:

    caeci furore,

    Liv. 28, 22, 14; cf. Cat. 64, 197:

    rabidus,

    id. 63, 38:

    caecus,

    Hor. Epod. 7, 13:

    nec se comitem illius furoris, sed ducem praebuit,

    Cic. Lael. 11, 37; cf. id. Rep. 1, 28 fin.: si decima legio ad eundem furorem redierit, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 11, 2;

    so of political excitement,

    Caes. B. G. 2, 3, 5; Liv. 2, 29, 11; 25, 4, 5; 28, 25, 12; Hor. C. 4, 15, 17; of the fierce passion of love, Prop. 1, 13, 20; Verg. A. 4, 101; Ov. H. 9, 145.—In plur.:

    mille puellarum, puerorum mille furores,

    Hor. S. 2, 3, 325; of the inspired frenzy of prophets and poets (as translation of the Gr. mania):

    ea (praesagitio) si exarsit acrius, furor appellatur, cum a corpore animus abstractus divino instinctu concitatur,

    Cic. Div. 1, 31, 66:

    negat sine furore Democritus quemquam poëtam magnum esse posse,

    id. ib. 1, 37, 88:

    ille furor (Cassandrae) patriae fuit utilis,

    Prop. 3, 13 (4, 12), 65.—In plur.:

    fatidicos concepit mente furores,

    Ov. M. 2, 640:

    ad hunc impendiorum furorem,

    Suet. Ner. 31.—Prov.:

    furor fit laesa saepius patientia,

    Pub. Syr. 178 Rib.— Poet. also in a good sense:

    vidi animos, mortesque virŭm, decorisque furorem,

    vehement desire, Sil. 2, 324.—In plur.:

    nec tamen incautos laudum exhorresce furores,

    Sil. 3, 146.— Poet., of things:

    caeli furor aequinoctialis,

    the raging storms, Cat. 46, 2.—
    (β).
    Furor est, it is madness or folly; with inf. ( poet. and in post-Aug. prose):

    quis furor est, census corpore ferre suo?

    Ov. A. A. 3, 172:

    furor est, mensuram ejus (mundi) animo quosdam agitasse atque prodere ausos... furor est, profecto furor, egredi ex eo, etc.,

    Plin. 2, 1, 1, § 3:

    magno furor (leonis) est in sanguine mergi,

    raging desire, Stat. Th. 8, 596:

    simplexne furor (est) sestertia centum perdere et, etc.,

    is it not worse than folly, Juv. 1, 92.—
    II.
    Transf., the cause of wrath ( poet.):

    non ita saeva ira mea ut tibi sim merito semper furor,

    Prop. 1, 18, 15.—
    III.
    Fŭror, personified, Verg. A. 1, 294; cf. v. 348; as a deity, the companion of Mars, Sil. 4, 327; Stat. Th. 3, 424; 7, 52; cf. Petr. S. 124.

    Lewis & Short latin dictionary > furor

  • 15 mania [2]

    2. mania, ae, f. (μανία), die Wut, rein lat. furor, insania, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 12, 107: als Krankheit des Rindviehs, Veget. mul. 3, 2, 19 ed. Gesn. (Schneider u. Lommatzsch insania).

    lateinisch-deutsches > mania [2]

  • 16 abhorreo

    ăbhorrĕo, ēre, horrŭi    - intr. avec ab + abl. ou avec abl. seul - [st1]1 [-] s'éloigner avec horreur, éprouver de l’horreur, avoir de l’aversion pour, avoir de la répugnance pour, détester, fuir, éviter.    - abhorret a scribendo animus, Cic.: mon esprit se refuse à écrire.    - abhorrere ab re uxoria, Ter.: n'avoir aucun penchant pour le mariage.    - abhorreant talibus vitiis, Cic.: qu'ils fuient de tels vices.    - avec l'acc. - omnes illum abhorrebant, Cic.: tous l'évitaient avec effroi.    - pumilos abhorrebat, Suet.: il avait horreur des nains. [st1]2 [-] s'éloigner de, différer de.    - temeritas non procul abhorret ab insania, Cic.: l'irréflexion diffère peu de la folie.    - abhorrere a ceterorum consilio, Nep.: s'écarter de l'avis des autres.    - orationes (eorum) abhorrent inter se, Liv.: leurs discours sont en désaccord. [st1]3 [-] être éloigné de, ne pas s'accorder avec, être étranger à; être exempt de, être à l'abri de.    - ab aliqua re abhorrere: être éloigné de qqch, être étranger à qqch    - abhorrere debet a suspicione, Cic.: il doit être à l'abri du soupçon.    - ab eo tantum facinus non abhorret, Cic.: un si grand forfait n'est pas étranger à son caractère.    - nostra aetas a castris abhorret, Cic.: notre âge est impropre à la vie des camps.    - res abhorret a fide, Liv.: le fait est incroyable.    - qui terror a Fabio abhorret, Liv. 10: cet affolement est inadmissible de la part de Fabius.    - avec le dat. - huic pacatae profectioni abhorrens mos, Liv.: coutume qui ne s'accorde pas avec ce paisible départ.
    * * *
    ăbhorrĕo, ēre, horrŭi    - intr. avec ab + abl. ou avec abl. seul - [st1]1 [-] s'éloigner avec horreur, éprouver de l’horreur, avoir de l’aversion pour, avoir de la répugnance pour, détester, fuir, éviter.    - abhorret a scribendo animus, Cic.: mon esprit se refuse à écrire.    - abhorrere ab re uxoria, Ter.: n'avoir aucun penchant pour le mariage.    - abhorreant talibus vitiis, Cic.: qu'ils fuient de tels vices.    - avec l'acc. - omnes illum abhorrebant, Cic.: tous l'évitaient avec effroi.    - pumilos abhorrebat, Suet.: il avait horreur des nains. [st1]2 [-] s'éloigner de, différer de.    - temeritas non procul abhorret ab insania, Cic.: l'irréflexion diffère peu de la folie.    - abhorrere a ceterorum consilio, Nep.: s'écarter de l'avis des autres.    - orationes (eorum) abhorrent inter se, Liv.: leurs discours sont en désaccord. [st1]3 [-] être éloigné de, ne pas s'accorder avec, être étranger à; être exempt de, être à l'abri de.    - ab aliqua re abhorrere: être éloigné de qqch, être étranger à qqch    - abhorrere debet a suspicione, Cic.: il doit être à l'abri du soupçon.    - ab eo tantum facinus non abhorret, Cic.: un si grand forfait n'est pas étranger à son caractère.    - nostra aetas a castris abhorret, Cic.: notre âge est impropre à la vie des camps.    - res abhorret a fide, Liv.: le fait est incroyable.    - qui terror a Fabio abhorret, Liv. 10: cet affolement est inadmissible de la part de Fabius.    - avec le dat. - huic pacatae profectioni abhorrens mos, Liv.: coutume qui ne s'accorde pas avec ce paisible départ.
    * * *
        Se ab his nuptiis abhorrere respondit. Cic. N'avoir cure de tel mariage, Avoir tel mariage en desdaing et horreur.
    \
        Abhorret a veritate. Sueto. Cela n'est point contraire à verité, Il n'est point mal vray semblable, Cela n'est pas trop loing de verité.
    \
        Ab ea sententia Pompeius valde abhorret. Cic. Pompee est fort adversaire, ou contraire, ou repugnant à ceste opinion, Il la trouve fort mauvaise, Il ne s'i accorde point.
    \
        Abhorret ab auribus vulgi. Cic. Il n'aggree point, ou n'est point aggreable aux oreilles du peuple, Le peuple n'oit point voluntiers cela.
    \
        Illud abhorret a fide. Liuius. Cela n'est point croyable, Il n'est point à croire.
    \
        A scribendo prorsus abhorret animus. Cic. Il me vient à contrecueur.
    \
        Abhorrere, cum accusatiuo. Suet. Pumilios atque distortos abhorrebat. Il avoit en horreur et detestation, Il abhorrissoit, etc.
    \
        Parum abhorrens famem. Liu. Ne luy chaillant qu'on dist d'elle, Se souciant peu, ou faisant peu de compte du parler des gens.
    \
        Omnes abhorrebant. Cic. Tout le monde l'avoit en desdaing et le fuyoit.
    \
        Quorum auris, atque animus a nobis abhorret. Cic. Desquels l'oreille et le cueur nous est contraire.
    \
        Abhorret facinus ab illo. Cic. Il n'est point vraysemblable qu'il ait commis ung tel cas.
    \
        Non abhorret haec oratio ab vtilitate auditorum. Cic. Ce propos ne convient point mal, etc.
    \
        Abhorret voluntas eius a me. Cic. Sa bonne volunté est fort esloignee, ou alienee de moy, Je ne suis point en sa grace.
    \
        Abhorrentes lachrymae. Liu. Larmes sans propos. Quand on pleure sans cause ou raison.

    Dictionarium latinogallicum > abhorreo

  • 17 mania

    2. mania, ae, f. (μανία), die Wut, rein lat. furor, insania, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 12, 107: als Krankheit des Rindviehs, Veget. mul. 3, 2, 19 ed. Gesn. (Schneider u. Lommatzsch insania).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > mania

  • 18 Mania

    1.
    Mānĭa, ae, f.
    I.
    In the Roman religion, the mother of the Lares, Varr. L. L. 9, § 61 Müll.; Macr. S. 1, 7, 34 sq.; Arn. 3, 124; Mart. Cap. 2, § 164.—
    II.
    A bugbear, bugaboo for children, Arn. 6 fin.; cf.: Maniae turpes deformesque personae, Paul. ex Fest. p. 144 Müll.
    2.
    mănĭa, ae, f., = mani:a, madness (syn.: furor, insania, v. Cic. Tusc. 3, 5, 11), Cael. Aur. Acut. 3, 12, 107.—As a disease of cattle, Veg. Vet. 3, 2, 19 Gesn. (Schneid. insania).
    3.
    Mānĭa, ae, v. Manius.

    Lewis & Short latin dictionary > Mania

  • 19 mania

    1.
    Mānĭa, ae, f.
    I.
    In the Roman religion, the mother of the Lares, Varr. L. L. 9, § 61 Müll.; Macr. S. 1, 7, 34 sq.; Arn. 3, 124; Mart. Cap. 2, § 164.—
    II.
    A bugbear, bugaboo for children, Arn. 6 fin.; cf.: Maniae turpes deformesque personae, Paul. ex Fest. p. 144 Müll.
    2.
    mănĭa, ae, f., = mani:a, madness (syn.: furor, insania, v. Cic. Tusc. 3, 5, 11), Cael. Aur. Acut. 3, 12, 107.—As a disease of cattle, Veg. Vet. 3, 2, 19 Gesn. (Schneid. insania).
    3.
    Mānĭa, ae, v. Manius.

    Lewis & Short latin dictionary > mania

  • 20 abhorreo

    ab-horreo, uī, —, ēre
    1) с отвращением отворачиваться, содрогаться (от чего-л.), испытывать (питать) отвращение, ненавидеть
    a. ab aliquā re (ab aliquo) Ter, Cs, C, aliquā re QC, T, aliquid( aliquem) Su и alicui rei L — враждебно относиться, быть нерасположенным или испытывать отвращение к кому (чему)-л.
    2) резко различаться, расходиться, не соответствовать, не согласовываться, быть несовместимым
    non a. a veritate C, Suбыть правдоподобным
    a. aurium approbatione C или a. auribus QC — быть неприятным для ушей, резать слух
    spes ab effectu haud abhorrens L — надежда, могущая осуществиться

    Латинско-русский словарь > abhorreo

См. также в других словарях:

  • insania — ‘Locura’: «Intentó internarla en un psiquiátrico de Córdoba, fraguando un certificado médico por insania» (Wornat Menem Bolocco [Arg. 2001]). Las dos vocales finales forman diptongo: [in sá nia]. Debe evitarse la forma con hiato ⊕ insanía, que se …   Diccionario panhispánico de dudas

  • Insania — Allgemeine Informationen Genre(s) Power Metal Gründung 1992 Website http://www.insania.se/ …   Deutsch Wikipedia

  • INSANIA — a Fatidicina Vett. res mimme remota, ut de Sibylla notum ex Virg. Aen. l. 6. v. 47. et seqq. non vultus, non color unus, Non comptae mansêre comae, sed pectus anhelum. Et rabie fera corda tument: maiorque videri, Nec mortale sonans, afflata est… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • insania — /in sanja/ s.f. [dal lat. insania ], lett. 1. [l essere insano] ▶◀ alienazione (mentale), demenza, follia, pazzia. ◀▶ assennatezza, ragionevolezza, raziocinio, senno. 2. (estens.) [atto insano] ▶◀ follia, pazzia. ↓ sciocchezza …   Enciclopedia Italiana

  • insânia — s. f. Estado de insano. = FATUIDADE, INSANIDADE, LOUCURA   ‣ Etimologia: latim insania, ae, loucura …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • insania — sustantivo femenino 1. (no contable) Uso/registro: literario. Locura, pérdida de la razón: Su insania puede ser peligrosa …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • insania — (Del lat. insanĭa). f. locura (ǁ privación del juicio) …   Diccionario de la lengua española

  • Insanĭa — (lat.), Geisteskrankheit, s.d. Insanae mentis, geisteskrank …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Insanĭa — (lat.), Irrsinn, Geistesstörung …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Insania — Insanĭa (lat.), Irrsinn, Geisteskrankheit …   Kleines Konversations-Lexikon

  • insania — index insanity Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»