-
1 tritor
trītŏr, ōris, m. [tero] [st2]1 [-] broyeur (de couleurs). [st2]2 [-] qui use (les fouets). - colorum tritor, Plin. 35, 11, 40, § 145: broyeur de couleurs. - compedium tritor, Plaut. Pers. 3, 3, 15: qui use les entraves (en parl. d'un esclave). - stimulorum tritor, Plaut.: qui use les fouets (en parl. d'un esclave). - tritor argentarius, Inscr.: ciseleur sur argent.* * *trītŏr, ōris, m. [tero] [st2]1 [-] broyeur (de couleurs). [st2]2 [-] qui use (les fouets). - colorum tritor, Plin. 35, 11, 40, § 145: broyeur de couleurs. - compedium tritor, Plaut. Pers. 3, 3, 15: qui use les entraves (en parl. d'un esclave). - stimulorum tritor, Plaut.: qui use les fouets (en parl. d'un esclave). - tritor argentarius, Inscr.: ciseleur sur argent.* * *Tritor, tritoris, pen. prod. masc. gene. Verbale. Plaut. Broyeur, ou Qui use en frottant.\Tritor colorum. Plin. Broyeur de couleur pour un peinctre. -
2 concinnitas
concinnĭtās, ātis, f. symétrie, arrangement symétrique, ajustement étudié, combinaison. - concinnitates colorum, Gell.: nuances des couleurs. - non est ornamentum virile concinnitas, Sen.: une toilette recherchée ne sied pas à un homme. - concinnitas ornata sententiarum, Cic.: ingénieuse combinaison d'idées.* * *concinnĭtās, ātis, f. symétrie, arrangement symétrique, ajustement étudié, combinaison. - concinnitates colorum, Gell.: nuances des couleurs. - non est ornamentum virile concinnitas, Sen.: une toilette recherchée ne sied pas à un homme. - concinnitas ornata sententiarum, Cic.: ingénieuse combinaison d'idées.* * *Concinnitas, penult. corr. huius concinnitatis. Cic. Parement et adjancement, Joliveté et mignotise, Elegance, Bonne grace, Propreté. -
3 austeritas
austēritas, ātis f. [ austerus ]1) терпкость, кислый, вяжущий вкус (vini, uvae PM)2) тёмный тон, мрачный колорит ( colorum PM)3) мрачность, угрюмость, неприветливость, строгость ( magistri Q)4) серьёзность ( rerum Sen) -
4 commissura
commissūra, ae f. [ committo ]а) соединение, стык (ossium C; lapidum Sen)c. colorum PM — искусство смешения цветов ( без резких переходов между ними)б) связь ( verborum Q) -
5 concentus
1) стройное пение ( avium V); созвучие, гармония ( vocis lyraeque O)2) единодушное одобрение (зрителей) PJ3) перен. согласие, единодушие, единство (consensus concentusque C; omnium laudum PJ; mentium animorumque c. AG)4) гармония цветов (красок) (in unum c., sc. colorum PM) -
6 concinnitas
concinnitās, ātis f. [ concinnus ]1) художественное сочетание, гармония ( colorum AG)2) рит. соразмерность, симметрия, размеренность, правильная расчленённость, стройность (verborum, sententiarum C)3) цветистость, вычурность (vitare concinnitatem Su; non est ornamentum virile c. Sen) -
7 confusio
cōnfūsio, ōnis f. [ confundo ]1) слияние, смешение (colorum Ap; hominum PJ)2) тесная связь, слитность, единство ( virtutum C)3) беспорядок, замешательство, запутанность (temporum, rerum omnium C)perturbatio et c. C — смятение и путаницаvultus c. Pt — расстроенное выражение лица -
8 languor
1) утомлённость, усталость, истома, расслабленность, слабость ( corporis C); упадок сил, истощение ( mori languore Q)haec deambulatio me ad languorem dedit Ter — эта прогулка утомила меняl. aquosus H — слабость от водянкиl. faucium Su — охриплость2) спокойствие ( maris SenT)3) блёклость, тусклость (sc. colorum PM)4) безразличие, равнодушие, бездействие, вялость ( languori se desidiaeque dedere C)5) скука ( scriptorum C); тоска (novus mentem perstringit l. VF) -
9 offendo
offēndo, fendī, fēnsum, ere [одного корня с defendo ]o. solĭdo H — удариться о нечто твёрдое2) случайно встречать, неожиданно находить, заставать, наталкиваться (aliquid in aliquā re, in или ad aliquid, alicui rei C, Cs, L etc.)aliquem imparatum o. C — застигать кого-л. врасплохnondum perfectum templum offenderunt C — они нашли храм ещё незаконченнымpaululum si cessassem, domi non offendissem Ter — если бы я немного помедлил, (то) не застал бы (его) домаaliquid turbatum et incondĭtum o. Ap — находить кое-какие нарушения и неправильности3) пострадать, потерпеть крушение (аварию, урон, неудачу), попадать в беду ( naves offenderunt Cs)apud judices o. C — проиграть процесс4) возбуждать неудовольствие ( apud aliquem de aliquā re C); быть неприятным, не нравиться, тж. задевать, оскорблять, обижать ( aliquem или animum alicujus C)quarum etiam recordatio me offendit Ap — (лакомства), которые мне и вспомнить неприятноalicujus existimationem o. C — задеть чью-л. честь (повредить чьей-л. репутации)(animum) in aliquo o. C, Cs — быть недовольным кем-л.5) поражать ( corpus offensum est CC): вредить, дурно действовать ( aliquid offendit stomachum PM); производить неприятное ощущение, неприятно поражать, раздражать ( nares nidore Lcr); резать (colorum claritas aciem oculorum offendit PM)6) ошибаться, погрешать, допускать оплошность, совершать промах, провиниться (in aliquā re или aliquid C, Cs etc.)in quo ipsi offendissent, alios reprehendissent C — в чём они (обвинители Попилил и Гутты) сами провинились, (в том) они обвинили других. — см. тж. offensus I -
10 tritor
trītor, īris m. [ tero ]t. colorum PM — краскотёрt. compedium бран. Pl (о рабе) — трущий цепи, кандальникt. stimulorum бран. Pl — перетиратель кнутов, т. е. вечно терпящий побои -
11 varietas
varietās, ātis f. [ varius ]1) различие, разница, разнообразие, многообразие, пестрота (vocum, sententiarum, fructuum, rerum C; colorum PM); разносторонность, многогранность ( vir varietate promptissimus PJ); разногласие (v. in disputationibus C)2) переменчивость, непостоянство (v. atque infidelitas Plancius ap. C); превратность ( fortunae Nep)3) разновидность ( litterarum C) -
12 velamen
vēlāmen, inis n. [ velo ]1) покров, покрывало, завеса ( vultūs velamine celare O)v. nuptiale Ambr — подвенечная фата2) одеяние, одежда ( induitur velamina mille colorum Iris O); шкура ( velamina ferarum T) -
13 adulterium
adulterium, ī, n. (adulter), I) der Ehebruch, die Buhlschaft, adulterium facere, Catull., inire, Vell., committere, Sen. rhet.: adulteria exercere, Suet.: suspicionem adulterii habere, in Verdacht des E. stehen, Nep.: in adulterio uxorem suam prehendere, Cato fr.: in adulterio deprehendi, Cic.: lenociniis adulteriisque confectus, Cic.: quae vasa adulteriis caelata, was für unsittliche Szenen sieht man in getriebener Arbeit dargestellt, Plin. 14, 140: ad. Mutiliae, ehebrecherisches Verhältnis mit der M., Tac. ann. 4, 12: v. Tieren, nec adulteria novēre, Plin. 8, 13. – übtr., v. Einpropfen, Kopulieren der Bäume, Plin. 17, 8. – II) die Verfälschung, mercis adulteria, Plin.: colorum adulteria, Cypr.: adulteria naturae adulterare, die schon verfälschte Natur noch einmal verfälschen, Plin.
-
14 appellatio
appellātio, ōnis, f. (1. appello), das Antönen, I) mit Worten, das Ansprechen, die Ansprache, Anrede, 1) im allg., Caes. b. c. 2, 28, 2. – 2) insbes., als publiz. t. t., die Berufung, Appellation, tribunorum, an die Tribunen, Cic.: ad populum, Plin.: ut omnes appellationes a iudicibus ad senatum fierent, Suet. – II) mit Lauten, 1) die Aussprache, litterarum, Cic. u. Quint. – meton., das Substantiv, Quint. 9, 3, 9; vgl. 1, 4, 20. – 2) das Benennen, die Benennung, neque nominum ullorum inter eos appellatio est, sie nennen sich untereinander nicht mit Namen, Plin. 5, 45; vgl. Quint. 7, 9, 2. – meton. = nomen, die Benennung, der Name, Titel, inanis, Cic.: imperatoria, der Titel »Imperator«, Vell.: alqm Caesaris appellatione donare, Capit.: alqm patris appellatione salutare, jmd. »Vater« anreden, Plin.: Plur., regum appellationes, Cic. de domo 129: ignobiles ac barbarae appellationes, Plin.: quod multiplex colorum facies, appellationes autem incertae et exiguae forent, Gell. – insbes., der Titel einer Schrift, hoc opusculum nec materiā amoenum est nec appellatione iucundum, Auson. parent. praef. p. 28 Peiper. – u. ein bloßer Name = nichts Sicheres, nihil esse rem publicam, appellationem modo sine corpore ac specie, Caes. bei Suet. Caes. 77, 1.
-
15 color
color, ōris, m. (vgl. occulere, celare), die Farbe, I) eig.: A) im allg., albus, Ggstz. niger, Lucr. u. Cic.: color caerulo albidior, viridi austerior et pressior, Plin. ep.: c. amethystinus, Suet.: ater, Ov. u. Plin.: aureus, Ov. u. Plin.: bonus, Varr., melior, Plin.: caeruleus, Caes.: candidus, Vitr. u. Ov.: coracinus, Vitr.: croceus, Gell.: furvus, Solin.: fuscus, Ov.: herbidus, Plin.: nativus, Plin.: naturalis, ICt.: piceus et niveus, Apul.: porraceus, Plin.: purpureus, Lucr., Vitr. u.a.: rufus, Scrib. u. Gell.: Tyrius, Hor.: viridis, Ov. u. Solin., viridior, Plin. ep.: c. aureus ignis, Lucr.: argenti, Hor. u. Plin.: vestium, Sen.: paenula od. tunica obsoleti coloris, Suet. u. Amm.: Iris mille trahens varios colores, Verg.: colorem ducere (von der Traube), sich färben, Farbe bekommen, Verg. – als Stoff zum Färben (Färbestoff), zum Malen, regionis natura minii et chrysocollae et aliorum colorum ferax, Flor. 4, 12, 60: colorem accipere, bibere, annehmen (v. der Wolle u. Stoffen), Plin.: ebenso colorem (colores) ducere, perbibere, Sen.: colorem inducere picturae, Plin.: navem pretiosis coloribus pingere, Sen.: colores terere, Plin. – B) insbes.: 1) die natürliche Farbe des Menschen, die Gesichtsfarbe, der Teint, a) im allg.: verus, Ter., Ggstz. fucatus, Hor.: albus, Ov.: exsanguis, Sall. u. Rut. Lup.: egregius, suavis, Cic.: colorem mutare, Hor., Quint. u. Curt., od. perdere, Ov., die Farbe (vor Scham, Furcht, Schmerz usw.) wechseln, -verlieren (vgl. crebra coloris mutatio, Cic.); aber colorem mutare auch = blaß werden (vom vielen Studieren), Sen. rhet.: c. non mansit ei, Verg.: c. excidit, Ov.: tales virgo dabat ore colores, so verfärbte sich ihr Gesicht, Verg.: colorem obtinere (als Ggstz. von mutare), Plaut.: im Bilde, ac ne carmen quidem sani coloris enituit, selbst nicht der Poesie blieb eine gesunde Lebensfrische, Petr. 2, 8. – Sprichw., homo nullius coloris, ein unbekannter Mensch, Plaut. Pseud. 1196. – b) prägn. = frische-, schöne Gesichtsfarbe, frischer-, schöner Teint, Schönheit, robur et colos, Liv. 28, 26, 14: nimium ne crede colori, Verg.: abiit corpusque colorque, Ov. – 2) Plur. colores, die Farbenpracht der Blumen, meton. = prangende Blumen, Prop. 1, 2, 9. Val. Flacc. 6, 492. – II) übtr.: A) im allg., die Farbe, der äußere Anstrich, das Äußere (= die äußere Beschaffenheit), civitatis, Cic.: vitae, Hor.: omnis Aristippum decuit c., ihn kleidete jede Farbe = er wußte sich in alle Verhältnisse, in jede Lage zu finden, Hor.: novimus quosdam, qui multis apud philosophum annis persederint et ne colorem quidem duxerint, u. nicht einmal den äußern Anstrich (eines Philosophen) angenommen = gar nichts gelernt haben, Sen.: captivi colore (unter der Maske eines G., scheinbar als G.) transivit, Amm. 26, 9, 6. – B) insbes.: 1) v. der Rede, Diktion, Ton und Farbe, das Kolorit (= der allgemeine Charakter, der Zuschnitt), Cic. u.a.: c. urbanitatis, Cic.: c. tragicus, Hor. – 2) prägn.: a) das hebende, lebhafte Kolorit, der Schmuck, χρῶμα, Cic.: verb. flos et color pigmentorum, Cic. – b) der äußere, täuschende Anstrich = das Beschönigen, dare colorem rebus turpibus, Quint.: dic aliquem colorem, Iuven. – / Nbf. colōs, ōris, m., Plaut. Men. 828 u. mil. 1179. Titin. com. 114. Lucr. 6, 208 u. 1072. Varr. sat. Men. 425. Sall. Cat. 15, 5. Liv. 28, 26, 14. Plin. 9, 149; 13, 98 u.a. Symm. ep. 1, 15; vgl. Serv. Verg. georg. 2, 256.
-
16 commissura
commissūra, ae, f. (committo), die Zusammenfügung, Verbindung, concr. = das Band, die Fuge, I) eig.: ossium, digitorum, Cic.: lapidum, Sen.: colorum, Vermischung, Plin.: piscium, der Knoten im Fischgestirn, Plin. – II) übtr., die Verbindung in der Rede, Quint.: verborum, Quint.
-
17 concinnitas
concinnitās, ātis, f. (concinnus), I) die kunstgerechte Verbindung, die Harmonie, colorum, Gell. 2, 26, 4. – II) als rhet. t.t. = die harmonische, rhythmische Verbindung der Wörter u. Gedanken, die abgerundete, abgemessene, symmetrische Form, harmonische Gliederung, die Kunstform der Darstellung, mit u. ohne verborum od. sententiarum, Cic. or. 149; 165 u. 167; Brut. 287 u. 325. – im üblen Sinne, das Gedrechselte, Gesuchte, non est ornamentum virile concinnitas, Sen. ep. 115, 2: vitare sententiarum ineptias et concinnitatem, Suet. Aug. 86 R.: Plur., Gell. praef. § 9: blanditiarum concinnitates, wohlgedrechselte Schmeicheleien, Amm. 29, 1, 11.
-
18 confusio
cōnfūsio, ōnis, f. (confundo), die Zusammengießung, I) eig.: a) im engern Sinne, die Vermischung durch Zusammengießen, die Vereinigung durch Anschweißen, Paul. dig. 6, 1, 23. § 5. Instit. Iustin. 2, 1, 27. – b) im weitern Sinne, die Vermischung übh., modica (colorum), Apul.: rerum atque elementorum (v. Chaos), Lact.: multi circuli et indecora confusio (hominum), Plin. ep. – Plur., arcum esse multarum imaginum solis confusiones, Sen. nat. qu. 1, 3, 5. – II) übtr.: 1) die Zusammenwerfung in eins, Vermischung, Vereinigung, Verschmelzung, haec coniunctio confusioque virtutum, Cic. de fin. 5, 67: c. verbi et nomims, Serv. Verg. Aen. 1, 4: ›synchysis‹, id est hyperbati longa confusio, ibid. 2, 348. – u. die Zusammenwerfung des Eigentums, bonorum, dominii, ICt. – 2) das Durcheinanderwerfen ohne Ordnung, die regellose Vermengung, die Verwirrung, Regellosigkeit, a) übh.: c. suffragiorum (d.i. Abstimmung nicht nach der gewöhnl. Rangordnung der Zenturien, sondern durch Verlosung der Reihenfolge der Abstimmung), Cic.: religionum, Cic.: rerum, Liv. epit.: temporum, Cic.: perturbatio et c. vitae, Cic. – sine confusione mutari non posse, Quint. – im Staate, quanta turba quantaque c. rerum omnium, Cic.: exsistit ex populo (Demokratie) turba et c., Cic.: civitates ex omni colluvione et confusione in aliquam tolerabilem formam (Verfassung) redigere, Liv. – b) insbes.: α) das Erröten (vor Zorn od. Scham), crebra oris confusio pro modestia accipiebatur, Tac. hist. 4, 40. – β) wie σύγχυσις die Verwirrung = die Verlegenheit, das Betretensein, die Verstörtheit, heftige Aufregung, Bestürzung, sowohl in den Mienen, c. vultus, Petr.: magnam (tantam) confusionem in vultu gerere, Val. Max. – als im Gemüte, c. mea, tua, Plin. ep. u. pan.: maxima, Val. Max. publica (Ggstz. tranquillitas privata), Val. Max. quae senatus trepidatio, quae populi c., Vell.: unde c. et coepti paenitentia, Quint.: causam confusionis quaerens, Tac.: animos militum a confusione retrahere, Frontin.
-
19 dispono
dis-pōno, posuī, positum, ere, hier- und dahin stellen, an verschiedenen Punkten aufstellen, anbringen, verteilen, I) im allg.: A) eig.: pocula Bacchi, Ov.: haec ubi disposuit, angelegt (jedes an seinen Platz), Ov.: lapides crebros intervallis, Curt.: altaria utroque latere (itineris), Curt.: signa ad omnes columnas, omnibus etiam intercolumniis, in silva denique disposita sub divo, Cic.: tabernas deversorias per litora et ripas, Suet.: disponit (sie stellt überall ihre Leute auf), qui nuntient etc., Plin. ep. – als milit. t. t., portis stationes, Liv.: praesidia ad ripas, Caes.: vigilias per urbem, Liv.: tormenta in muris, Caes.: reliquas cohortes castris praesidio, Caes. – B) übtr., nach einem bestimmten Plane verteilen, a) übh.: imperii curas, Tac.: ministeria principatus in equites Romanos, Tac. – b) als rhet. t. t., hier und da verteilen, ut sint quasi in ornatu disposita quaedam insignia et lumina, Cic.: verba ita, ut pictores varietatem colorum, Cic. – II) mit dem Nbbgr. des Ordnens = in Ordnung stellen, -setzen, -legen, gehörig ab-, einteilen, einrichten, regulieren, A) eig.: Homeri libros antea confusos, Cic.: tellurem quinque in partes, Tibull.: disposita congeries, Ov.: male dispositi capilli, bene dispositae comae, Ov. – als milit. t. t., in Ordnung aufstellen, aciem, Curt.: singulos, Nep. – B) übtr., a) übh., gehörig einrichten, -einteilen, pas send machen, diem (den T. = die Geschäfte des Tags), Sen. u. Plin. ep.: otium, Plin. ep.: fata sibi, über sein Schicksal verfügen, Curt.: disposita ad honorem studia, Cic.: consilia in omnem fortunam disposita habere, Liv. – b) (als rhet. t. t.) ordnen, anordnen, ornare, disponere, Cic.: disp. inventa, Quint.: quaestionum ordinem recte, Quint. – c) geordnet darstellen, perpetuā carmina vitā, Lucr.: modos, Ov. – d) für etw. einrichten, bestimmen, si surculo et segetibus atque etiam pratis fundus est dispositus, Col. 2, 14 (15), 17. – dah. etw. anordnen, zu etw. Anstalten, Vorkehrungen treffen, m. allg. Akk., haec, hoc, Amm. 16, 10, 1 u. 16, 12, 23: non quicquam, Amm. 14, 7, 5: dah. anordnen, festsetzen, m. folg. indir. Fragesatz, Ulp. dig. 43, 30, 3. § 4. Amm. 16, 5, 3: m. folg. ut u. Konj., Iavol. dig. 10, 3, 18. Amm. 16, 12, 27: m. folg. Acc. u. Infin., Amm. 24, 1, 6: u. dispositi (dazu bestimmt) m. folg. Infin., Amm. 25, 6, 14 u. 28, 1, 12. – u. sich vornehmen = beschließen, sich zum Grundsatz machen, m. folg. Infin., Amm. 17, 2, 2. Sulp. Sev. dial. 1, 8, 3. Heges. 5, 42, 5. – u. vorhaben = beabsichtigen, im Sinne haben, m. Infin., Macrob. de diff. 15, 8. Pallad. 5, 2, 1 u. 11, 11, 2. Vopisc. Aurel. 48, 4. Amm. 23, 5, 16. – / Partiz. Perf. synk. dispostus, Lucr. 1, 52 u. 2, 644.
-
20 ferax
ferāx, ācis (fero), I) fruchtbar, 1) eig.: rus, Ov.: plantae, Verg.: agri feracissimi, Caes.: feraces anni, Ggstz. steriles, Boëth. – m. Genet., terra frumenti et pabuli ferax, Mela: terra lini ferax, Curt.: terra ferax arborum, Plin. ep.: regio chrysocollae miniique et aliorum colorum ferax, Flor.: terra frugiferarum aut laetarum arborum ferax, Sen.: ingentium beluarum feraces saltus, Tac.: f. venenorum, Hor. – m. Abl., terra ferax oleo, Verg.: elephantis ferax Numidia, Frontin.: agellus non frumentis ferax, Ps. Quint. decl.: terra ferax Cereris multoque feracior uvis, Ov. – 2) übtr.: nullus feracior locus est quam de officiis, Cic. – m. Genet., prolis novae, Hor.: illā aetate, quā nulla virtutum feracior fuit, Liv. – m. Abl., artibus, Plin. ep. 4, 15, 8. – m. ad (in betreff) u. Akk., ad ferociam et numerum (hominum) maxime ferax, Mela 2, 2, 1 (2. § 16): multo melior et feracior ad virtutes, Capit. Anton. phil. 16, 4. – II) fruchtbar machend, venti, Pallad. 12, 5.
См. также в других словарях:
colorum — /kɔˈlɔrʊm/ (say kaw lawroom) –noun 1. Philippine English an unlicensed or unregistered property or business. 2. Philippine History a rebel group opposed to Spanish control. –adjective 3. Philippine English unlicensed or unregistered: a colorum… …
PICTOR — I. PICTOR cognomentum C. Fabii filii; qui an. Urb. Cond. 550. ut ait Plin. l. 35. c. 4. aedem Salutis pinxit, indeque cognomen hoc familiae primus intulit. Pater fuit C. Fabii, qui anno 585. nempe 35. annis, post pictam a Patre aedem Salutis, cum … Hofmann J. Lexicon universale
Candaba, Pampanga — Infobox Philippine municipality infoboxtitle = Municipality of Candaba sealfile = Candaba logo.png region = Central Luzon (Region III) province = Pampanga founded = pop2000 = 86,066 popden2000 = areakm2 = 208.70 coordinates = 14°56 N 120°30 E… … Wikipedia
CARYOPHYLLA — inter florum illustriores, quorum gratiae cedat tulipanarum gloria, tum coloris varietate, tum odoris suavitate. Duo genera summa, hortense et silvestre, per omnia, nisi molem spectes ex alimento, paria. Folia illis bina undiquaque ad eundem… … Hofmann J. Lexicon universale
COLOR — primo unus in Pictura. Plin. l. 35. c. 8. Apparet multo vetustiora (Artis huius) principin esse, eosque qui monochromata pinxerint, (quorum aetas non traditur) aliquando ante fuisse, Hygiaenontem, Diniam, Charmam, et qui primus in pictura marem… … Hofmann J. Lexicon universale
HARMOGE — Graece ἀρμογὴ, commissura et transitus colorum, in Pictura. Plin. l. 35. c. 5. Quibus coloribus singulis primi pinxissent diximus Tandem se ars ipsa distinxit et invenit lumen atque umbras, differentiâ colorum alternâ vice sese excitante. Deinde… … Hofmann J. Lexicon universale
OCELLUS — nomen floris eximii, Oeillet, de quo sic Franc. Pomey, Ocellus, anne sic dictus, quod in eius aspectu blandissime acquiescat oculus, an quod ipsemet sit hortorum oculus et ornamentum? Nihil certe spectare oculus possit, vel eius formosius formâ;… … Hofmann J. Lexicon universale
UMBRA — an ab imbre, quod omnes Umbrae humidae; an quod imbres obscurant lucem Solis; Perot. et Isidor. an a terra, cuius etiam color dicta Veteribus, humi chroa, χρόα enim Graecis color, post Humbra et Umbra, i. e. Terrae color? Becmann. aer est carens… … Hofmann J. Lexicon universale
Johann Heinrich Lambert — (* 26. August 1728 in Mülhausen (Elsass); † 25. September 1777 in Berlin) war ein schweizerisch elsässischer Mathematiker, Logiker, Physiker und Philosoph der Aufklärung … Deutsch Wikipedia
Johann Heinrich Lambert — (26 de agosto de 1728 25 de septiembre de 1777), fue un matemático, físico, astrónomo y filósofo alemán de origen francés. Nació en Mülhausen (ahora Mulhouse, Alsacia, Fra … Wikipedia Español
CERAE — apud Papinium Statium, l. 3. Sylv. 1. v. 95. Aeraque tot scriptô viventes lumine ceras Fixisti? dicuntur colorum omne genus; unde soripto lumine ceras, exponit Barthius, luce colorum. Scribere enim hîc pingere est: et Equo Maximo haec pariter… … Hofmann J. Lexicon universale