Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

colophon

  • 1 Colophon [1]

    1. Colophōn, ōnis, Akk. ōnem u. ōna, f. (Κολοφῶν), eine der bedeutenderen ionischen Zwölfstädte an der Küste Lydiens, deren Einwohner später Lysimachus in Ephesus ansiedelte, mit dem dazu gehörigen (später ebenf. Kolophon gen.) Hafenort Notium u. dem berühmten Tempel u. Orakel des Apollo Clarius in der Nähe, Geburtsort des Mimnermus, ausgezeichnet durch Seemacht u. durch seine stets siegreiche Reiterei, berühmt durch das noch heute Kolophonium genannte Harz, j. Ruinen beim Flecken Chilli od. Zille, Hor. ep. 1, 11, 3. Liv. 37, 26, 5 sqq.: griech. Akk. -ona, Vell. 1, 4, 3. Tac. ann. 2, 54. – spät. Nbf. Colophōna, ae, f., Dict. Cret. 1, 17. p. 13, 28 M. Ven. Fort. vit. S. Mart. 2, 83. – Dav.: A) Colophōniacus, a, um, kolophonisch, Homerus, Ps. Verg. cir. 64: resina (s. no. B), Cels. 5, 19, 11 u. 17. – B) Colophōnius, a, um (Κολοφώνιος), kolophonisch, aus Kolophon, oppidum, Liv.: resina C., Cels. u. Plin., u. subst. bl. colophōnia, ae, f., Scrib., Kolophonium, Geigenharz od. -wachs (Κολοφωνία sc. ῥητίνη): Plur. subst., Colophōniī, ōrum, m. (Κολοφώνιοι), die Einw. von Kolophon, die Kolophonier, Col. u. Liv.

    lateinisch-deutsches > Colophon [1]

  • 2 colophon [2]

    2. colophōn, ōnis, m. (κολοφών), der Gipfel, die Spitze, in dem griech. Sprichw. τον κολοφῶνα επιθειναι, eine Sache vollenden, Paul. ex Fest. 37, 14.

    lateinisch-deutsches > colophon [2]

  • 3 colophon

    colo·phon
    [ˈkɒləfən, AM ˈkɑ:lə]
    n HIST Kolophon nt
    * * *
    ['kɒləfən]
    n
    Kolophon m, Signet nt
    * * *
    colophon [ˈkɒləfən; US ˈkɑ-] s
    1. Signet n, Verlegerzeichen n
    2. Kolophon m (Schlussinschrift alter Druckwerke)

    English-german dictionary > colophon

  • 4 Colophon

    1. Colophōn, ōnis, Akk. ōnem u. ōna, f. (Κολοφῶν), eine der bedeutenderen ionischen Zwölfstädte an der Küste Lydiens, deren Einwohner später Lysimachus in Ephesus ansiedelte, mit dem dazu gehörigen (später ebenf. Kolophon gen.) Hafenort Notium u. dem berühmten Tempel u. Orakel des Apollo Clarius in der Nähe, Geburtsort des Mimnermus, ausgezeichnet durch Seemacht u. durch seine stets siegreiche Reiterei, berühmt durch das noch heute Kolophonium genannte Harz, j. Ruinen beim Flecken Chilli od. Zille, Hor. ep. 1, 11, 3. Liv. 37, 26, 5 sqq.: griech. Akk. -ona, Vell. 1, 4, 3. Tac. ann. 2, 54. – spät. Nbf. Colophōna, ae, f., Dict. Cret. 1, 17. p. 13, 28 M. Ven. Fort. vit. S. Mart. 2, 83. – Dav.: A) Colophōniacus, a, um, kolophonisch, Homerus, Ps. Verg. cir. 64: resina (s. no. B), Cels. 5, 19, 11 u. 17. – B) Colophōnius, a, um (Κολοφώνιος), kolophonisch, aus Kolophon, oppidum, Liv.: resina C., Cels. u. Plin., u. subst. bl. colophōnia, ae, f., Scrib., Kolophonium, Geigenharz od. -wachs (Κολοφωνία sc. ῥητίνη): Plur. subst., Colophōniī, ōrum, m. (Κολοφώνιοι), die Einw. von Kolophon, die Kolophonier, Col. u. Liv.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Colophon

  • 5 colophon

    2. colophōn, ōnis, m. (κολοφών), der Gipfel, die Spitze, in dem griech. Sprichw. τον κολοφῶνα επιθειναι, eine Sache vollenden, Paul. ex Fest. 37, 14.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > colophon

  • 6 colophonia

    colophōnia, ae, f., s. 1. Colophōn unter Colophon.

    lateinisch-deutsches > colophonia

  • 7 Colophona

    Colophōna, ae, f., s. 1. Colophōn.

    lateinisch-deutsches > Colophona

  • 8 emigro

    ē-migro, āvī, ātum, āre, I) intr. ausziehen, auswandern, hinc hodie emigravit aut heri, Plaut.: emigravit pridem ex hisce aedibus, Plaut.: huc ex illa domo praetoria emigrabat, Cic.: domo eius, Cic.: aedibus, Titin. fr.: domo (aus der Heimat), Caes.: Colophon, quo Delphis (von D.) emigraverat, Lact.: em. ex urbe Eleusina (nach E.), Iustin.: em. Eleusina, em. Metapontum, Iustin.: absol., septem menses sunt, cum in hasce aedes pedem nemo intro tulit, ut semel emigravimus, Plaut.: qui post hunc casum emigraverunt, Sen.: populus, quem tyranni emigrare iusserant, in urbem revocatur, Iustin. – übtr., scheiden, e vita, Cic. de legg. 2, 48: ex hac vita, Augustin. de civ. dei 1, 22, 1; conf. 9, 3. – II) tr.: A) ausziehen-, auswandern machen, emigrabit te de tabernaculo suo, Vulg. psalm. 51, 7. – refl., senia et iurgia sesemet aedibus emigrarunt, sind ausgezogen, Titin. com. 148. – dah. non ergo perseverans in aeternum, sed emigrandus, der ausziehen muß, Augustin. in psalm. 51, 4. – B) übtr., übertreten, scripturas, Tert. de cor. mil. 1.

    lateinisch-deutsches > emigro

  • 9 πελλίς

    πελλίς, ίδος, ἡ, wie πέλις, πέλλα, πελλάς, πελίκη, hölzerne Schüssel, Becken, Gelte; Hipponax bei Ath. XI, 495 c u. Phoenix Colophon. ind.; Nic. Al. 77.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > πελλίς

  • 10 τάργανον

    τάργανον, τό, Essig, Nachwein, od. Lauer, auch trüb gewordener, verdorbener Wein, Phoenix Colophon. bei Ath. XI, 495 d. Es soll mit ταράσσω zusammenhangen, E. M erkl. es = ταρακτόν.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > τάργανον

  • 11 ἄστρον

    ἄστρον, τό, Sternbild; Schol. Arat. 11 ἀστὴρ ὃ καὶ μόνον ἐστὶ καὶ οὐ καϑ' αὑτὸν κινεῖται οἷονΚρόνος· ἄστρον δὲ τό τε κινούμενον καὶ τὸ ἐκ πλείστων ἀστἑρων σύστημα, οἷον λέων· καὶ ἐπιτολὴ δέ τινος ἀστέρος νεωτερίζουσά τι τῶν περιγείων, astrologisches Sternzeichen, ἄστρον λέγεται; von Hom. an häufig; ob bei Hom. schon der bezeichnete Unterschied zwischen ἀστήρ u. ἄστρον anzunehmen, kann zweifelhaft erscheinen; ἄστρα Iliad. 8, 555. 559. 10, 252 Od. 12, 312. 14, 483; dat. ἄστρασι, auch ἀστράσι betont u. zu ἀστήρ gezogen Iliad. 22, 28. 317, s. Scholl. Herodian. 22, 28 u. vgl. ἀστήρ; auch bei den Folg. bez. ἄστρον zuweilen einzelne Sterne, doch selten im sing., wie Pind. Ol. 1, 4; am häufigsten vom Sirius, Xen. Cyn. 4. 6; Theophr.; Plat. vrbdt ἥλιος, σελήνη καὶ πέντε ἄλλα ἄστρα, Planeten, Tim. 38 e; ἄστρα καὶ γῆ Legg. X, 886 d; der sing. nur Tim. 42 b; übertr., τοῖς ἐχϑροῖσιν ἄστρον ἃς λάμψειν Soph. El. 66; übh. von allem Ausgezeichneten, Ἑλλάδος ἄστρον heißt Corinth Polystr. 2 (VII, 297); Ἰηονίης Colophon Ep. ad. 487 ( Plan. 295); τοῖς ἄστροις ἐκμετρεῖσϑαι, sc. ὁδόν, Soph. O. R. 795, wo Schol. ἀπὸ τῶν ἄστροις τὸν πλοῦν τεκμαιρομένων, seinen Weg nur nach den Gestirnen ermessen, wie die Seefahrer u. die Wanderer durch öde Gegenden thun; dah. nach Eustath. sprichwörtlich ἄστροις σημειοῠσϑαι (Andere σημαίνεσϑαι, τεκμαίρεσϑαι) ὁδόν, = μακρὰν ὁδὸν βαδίζειν καὶ ἐρήμην; vgl. Ael. H. A. 2, 7. 7, 48; Liban. I, p. 347, wo τοῠτο δὴ τὸ τοῦ λόγου od. τοῠτο δὴ τὸ λεγόμενον dabeisteht, vgl. Erasm. Adag. p. 126, durch ödes, wüstes Land gehen.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > ἄστρον

  • 12 Colophona

    Colophōna, ae, f., s. Colophon.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Colophona

  • 13 colophonia

    colophōnia, ae, f., s. Colophonius unter Colophon.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > colophonia

  • 14 emigro

    ē-migro, āvī, ātum, āre, I) intr. ausziehen, auswandern, hinc hodie emigravit aut heri, Plaut.: emigravit pridem ex hisce aedibus, Plaut.: huc ex illa domo praetoria emigrabat, Cic.: domo eius, Cic.: aedibus, Titin. fr.: domo (aus der Heimat), Caes.: Colophon, quo Delphis (von D.) emigraverat, Lact.: em. ex urbe Eleusina (nach E.), Iustin.: em. Eleusina, em. Metapontum, Iustin.: absol., septem menses sunt, cum in hasce aedes pedem nemo intro tulit, ut semel emigravimus, Plaut.: qui post hunc casum emigraverunt, Sen.: populus, quem tyranni emigrare iusserant, in urbem revocatur, Iustin. – übtr., scheiden, e vita, Cic. de legg. 2, 48: ex hac vita, Augustin. de civ. dei 1, 22, 1; conf. 9, 3. – II) tr.: A) ausziehen-, auswandern machen, emigrabit te de tabernaculo suo, Vulg. psalm. 51, 7. – refl., senia et iurgia sesemet aedibus emigrarunt, sind ausgezogen, Titin. com. 148. – dah. non ergo perseverans in aeternum, sed emigrandus, der ausziehen muß, Augustin. in psalm. 51, 4. – B) übtr., übertreten, scripturas, Tert. de cor. mil. 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > emigro

  • 15 kiadói

    (DE) verlegerisch; (EN) colophon; publisher's

    Magyar-német-angol szótár > kiadói

  • 16 nyomdászé

    Magyar-német-angol szótár > nyomdászé

См. также в других словарях:

  • COLOPHON — COLOPHON, inscription at the end of a manuscript, of a book or part of a book written by the copyist, in which he records details of his work. Colophons were not added to every manuscript, and many of them have been lost because usually the last… …   Encyclopedia of Judaism

  • Colophon — ? Colophon Научная классификация Царство: Животные Тип: Членистоногие Класс: Насекомые …   Википедия

  • Colophon — • A titular see of Asia Minor Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Colophon     Colophon     † …   Catholic encyclopedia

  • Colophon — can refer to: Colophon (publishing) A brief description of publication or production notes relevant to the edition, in modern books usually located at the reverse of the title page, but can also sometimes be located at the end of the book A… …   Wikipedia

  • Colophon — Col o*phon (k[o^]l [ o]*f[o^]n), n. [L. colophon finishing stroke, Gr. kolofw n; cf. L. culmen top, collis hill. Cf. {Holm}.] An inscription, monogram, or cipher, containing the place and date of publication, printer s name, etc., formerly placed …   The Collaborative International Dictionary of English

  • colophon — ● colophon nom masculin (grec kolophôn, achèvement) Note finale d un livre. (Peut parfois se confondre avec l achevé d imprimer.) ⇒COLOPHON, subst. masc. Note finale d un manuscrit ou d un incunable fournissant les références de l ouvrage et les… …   Encyclopédie Universelle

  • Colophon — (ital.: Colofone) ist ein Titularbistum der römisch katholischen Kirche. Das in der römischen Provinz Asia gelegene Bistum hatte seinen antiken Bischofssitz in der gleichnamigen Stadt Kolophon (Türkei). Es war ein Suffraganbistum des Erzbistums… …   Deutsch Wikipedia

  • colophon — 1774, publisher s inscription at the end of a book, from L. colophon, from Gk. kolophon summit, final touch (see HILL (Cf. hill)) …   Etymology dictionary

  • Colophōn — Colophōn, so v. w. Colophonium …   Pierer's Universal-Lexikon

  • colophon — index brand Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • colophon — col‧o‧phon [ˈkɒləfɒn ǁ ˈkɑːləfɑːn] noun [countable] MARKETING 1. a statement at the end of the text of a book that gives information about its production 2. a design printed on a book to show that it is produced by a particular publisher or… …   Financial and business terms

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»