Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

co-operio

  • 1 operio

    operio, peruī, pertum, īre ( aus *op-verio; vgl. aperio), I) überdecken, zudecken, bedecken, A) eig. u. übtr.: 1) im allg.: a) eig.: summas amphoras auro, Nep.: limina sertis, Lucr.: fronde casam, Tibull.: brachia plumis, Ov.: classem primo impetu ingenti lapidum saxorumque nimbo, Liv. – v. Lebl., mons opertus nubibus, Ov.: umbris nox operit terras, umhüllt, Verg. – b) übtr.: alqm loris usque ad necem = mit Schlägen zudecken, Ter. adelph. 182. – 2) insbes.: a) mit dem Gewande (bes. mit der Toga) zudecken, verhüllen, caput, Plaut. u. Petron.: (u. so capite operto esse, Cic.): caput pallio, Petron.: alqm paludamento, Tac.: alqm veste multā, Cels., veste multā gravique, Tac.: opertus tunicā, Prop. – b) mit Erde bedecken, begraben, reliquias malae pugnae, Tac. ann. 15, 28. – B) bild.: 1) mit Schande usw. bedecken, beladen, nur im Partic.: iudicia operta dedecore, Cic.: opertus infamiā, Tac. – 2) verbergen, verhehlen, luctum, Plin. ep.: res opertae, Cic. u. Curt. – II) zumachen, verschließen, tantum operire soles aut aperire domum, Catull.: ostium, Ter.: lecticam, Cic.: opertis valvis, Cic.: oculos, die (eigenen) A., Petron.: oculos alcis, eines Gestorbenen, Sen. rhet.: u. so morientibus operire oculos rursusque in rogo patefacere, Plin. – / Synkop. Imperf. operibat, Prop. 3, 13, 35: operibantur, Varro LL. 5, 167. – Archaist. Fut. operibo, Pompon. com. 147.

    lateinisch-deutsches > operio

  • 2 operio

    operio, peruī, pertum, īre ( aus *op-verio; vgl. aperio), I) überdecken, zudecken, bedecken, A) eig. u. übtr.: 1) im allg.: a) eig.: summas amphoras auro, Nep.: limina sertis, Lucr.: fronde casam, Tibull.: brachia plumis, Ov.: classem primo impetu ingenti lapidum saxorumque nimbo, Liv. – v. Lebl., mons opertus nubibus, Ov.: umbris nox operit terras, umhüllt, Verg. – b) übtr.: alqm loris usque ad necem = mit Schlägen zudecken, Ter. adelph. 182. – 2) insbes.: a) mit dem Gewande (bes. mit der Toga) zudecken, verhüllen, caput, Plaut. u. Petron.: (u. so capite operto esse, Cic.): caput pallio, Petron.: alqm paludamento, Tac.: alqm veste multā, Cels., veste multā gravique, Tac.: opertus tunicā, Prop. – b) mit Erde bedecken, begraben, reliquias malae pugnae, Tac. ann. 15, 28. – B) bild.: 1) mit Schande usw. bedecken, beladen, nur im Partic.: iudicia operta dedecore, Cic.: opertus infamiā, Tac. – 2) verbergen, verhehlen, luctum, Plin. ep.: res opertae, Cic. u. Curt. – II) zumachen, verschließen, tantum operire soles aut aperire domum, Catull.: ostium, Ter.: lecticam, Cic.: opertis valvis, Cic.: oculos, die (eigenen) A., Petron.: oculos alcis, eines Gestorbenen, Sen. rhet.: u. so morientibus operire oculos rursusque in rogo patefacere, Plin. – Synkop. Imperf. operibat, Prop. 3, 13, 35: operibantur, Varro LL. 5, 167. – Archaist. Fut. operi-
    ————
    bo, Pompon. com. 147.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > operio

  • 3 cooperio

    co-operio (cōperio), peruī, pertum, īre (con u. operio), von allen Seiten bedecken, überdecken, überschütten, gew. m. Ang. womit? durch Abl., a) eig.: α) v. Pers., die mit etw. bedecken: c. alqm lapidibus, steinigen (als Strafe), Cic. u.a.: alqm vestimento, umhüllen, Lact. – β) v. dem, was selbst die Decke usw. abgibt, exisse rapaces per terras amnes atque oppida coperuisse, Lucr.: ita ut quindecim phasiana ova nutrix una cooperiat, Pallad. – oft im Passiv, terrae diluvio cooperiuntur, Aur. Vict.: membra pannis coperta, Lucr.: acta cooperta algā, Turpil. fr.: humus spinis cooperta piscium, Cic. fr.: Decii corpus coopertum telis, Liv.: suismet tentoriis cooperti, Tac.: Pomptinum omne velut nube locustarum coopertum, Liv.: quod moenibus cingebatur repente ita atrā nube coopertum fulguribusque discretum, ut etc., Tac. – b) übtr., Partiz. coopertus, mit etwas überschüttet, in etw. versunken, fenoribus copertus est, Cato fr.: coopertus famosis versibus, Hor.: flagitiis atque facinoribus, Sall.: stupris suis alienisque, Liv.: miseriis, Sall. – / Über die zsgzg. Form cōperio usw. s. Lachm. Lucr. 2, 1061. Schuch Apic. 3, 63 p. 54, b, u. Georges Lexik. der lat. Wortf. S. 172.

    lateinisch-deutsches > cooperio

  • 4 cooperio

    co-operio (cōperio), peruī, pertum, īre (con u. operio), von allen Seiten bedecken, überdecken, überschütten, gew. m. Ang. womit? durch Abl., a) eig.: α) v. Pers., die mit etw. bedecken: c. alqm lapidibus, steinigen (als Strafe), Cic. u.a.: alqm vestimento, umhüllen, Lact. – β) v. dem, was selbst die Decke usw. abgibt, exisse rapaces per terras amnes atque oppida coperuisse, Lucr.: ita ut quindecim phasiana ova nutrix una cooperiat, Pallad. – oft im Passiv, terrae diluvio cooperiuntur, Aur. Vict.: membra pannis coperta, Lucr.: acta cooperta algā, Turpil. fr.: humus spinis cooperta piscium, Cic. fr.: Decii corpus coopertum telis, Liv.: suismet tentoriis cooperti, Tac.: Pomptinum omne velut nube locustarum coopertum, Liv.: quod moenibus cingebatur repente ita atrā nube coopertum fulguribusque discretum, ut etc., Tac. – b) übtr., Partiz. coopertus, mit etwas überschüttet, in etw. versunken, fenoribus copertus est, Cato fr.: coopertus famosis versibus, Hor.: flagitiis atque facinoribus, Sall.: stupris suis alienisque, Liv.: miseriis, Sall. – Über die zsgzg. Form cōperio usw. s. Lachm. Lucr. 2, 1061. Schuch Apic. 3, 63 p. 54, b, u. Georges Lexik. der lat. Wortf. S. 172.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cooperio

  • 5 adoperio

    ad-operio, peruī, pertum, īre, bedecken, (Ggstz. adaperire), I) verhüllend bedecken, zudecken, verhüllen, quiddam (ova) trito sale sex horis, Col.: pellem setis, Lact.: capite adoperto, Liv.: tellus marmore adoperta, Ov.: hiems adoperta gelu, Ov.: humus floribus adoperta, Ov.: poet. m. Acc. resp., adoperta vultum, Ov.: purpureo comas adopertus amictu, Verg. – II) Offenes verschließend bedecken, zumachen, schließen, foribus adopertis, Suet.: adopertis inferioribus fenestris, Plin. ep.: adoperta lumina somno, Ov.

    lateinisch-deutsches > adoperio

  • 6 coperio

    cōperio, peruī, pertum, īre, s. co-operio.

    lateinisch-deutsches > coperio

  • 7 deoperio

    de-operio, operuī, opertum, īre, aufdecken, I) Verdecktes: a) eig.: nam omnino observabis, ne umquam illis XV diebus deoperiatur (olla), Marc. Emp. 9. p. 275 D. (ed. Steph.). – bes. Körperteile = entblößen, caput, Nepot. epit. Val. Max. 9, 16. p. 503, 30 H. – b) übtr. = enthüllen, Am bros. de exc. fratr. sui Satyri 2, 80. – II) Verschlossenes, erschließen, öffnen, tunc enim tellure deopertā internitent (smaragdi), Plin. 37, 65; vgl. Isid. 16, 7, 2 ed. vulg. – / Cels. 8, 4. p. 334, 3 D. jetzt os aperire.

    lateinisch-deutsches > deoperio

  • 8 inopertus

    in-opertus, a, um (in u. operio), unverhüllt, corpora, Prud. cath. 3, 117: übtr., inop. ac confessa veritas, Sen. de vit. beat. 30, 1 (od. de otio sap. 3, 1).

    lateinisch-deutsches > inopertus

  • 9 operculum

    operculum, ī, n. (operio), der Deckel, aheni, Cato: dolii, Cato: arcae, Liv., arculae, Colum.: vasis, Vitr.: op. dolii ferreum, Liv.: aspera arteria tegitur quasi quodam operculo, Cic. – im Sprichw., s. 1. patella.

    lateinisch-deutsches > operculum

  • 10 operimentum

    operīmentum, ī, n. (operio), die Decke, operimenta decem, Cato: op. dolii, Deckel, Plin.: op. oculorum (eines Pferdes), Plin.: operimenta equorum, Sall. fr.: redditur terrae corpus et ita locatum ac situm quasi operimento matris obducitur, Cic. de legg. 2, 56: operimenta animae, Ambros. de Noë et arca 29. § 112.

    lateinisch-deutsches > operimentum

  • 11 operte

    opertē, Adv. (opertus v. operio), versteckt, verblümt, Gell. 4, 11, 10.

    lateinisch-deutsches > operte

  • 12 opertio

    opertio, ōnis, f. (operio), die Bedeckung, Varro LL. 5, 72.

    lateinisch-deutsches > opertio

  • 13 operto

    operto, āre (Intens. v. operio), bedecken, Enn. ann. 508.

    lateinisch-deutsches > operto

  • 14 opertorium

    opertōrium, iī, n. (operio), I) die Decke, Sen. ep. 87, 2. Vulg. exod. 36, 19 u. 39, 33; psalm. 101, 27. Ambros. de off. 2, 29, 147. – bildl., op. peccati, Ambros. in psalm. 118. serm. 7. § 31 u. cant. cantic. 3. § 2. – II) das Grab, Sidon. epist. 3, 12, 2.

    lateinisch-deutsches > opertorium

  • 15 opertum

    opertum, ī, n. (operio), I) ein geheimer ( verborgener) Ort, Bonae Deae, s. Bona Dea (Bd. 1. S. 846 f.). – telluris operta subire, in die Tiefen der E. (Unterwelt) hinabsteigen, Verg. Aen. 6, 140. – II) das Geheimnis, Apollinis operta, Geheimsprüche, Orakel, Cic. de div. 1, 115: comminiscitur opertum hoc litterarum, Briefgeheimnis, Gell. 17, 9, 22: qui divinarum litterarum operta aperuerunt, Augustin. de doctr. Chr. prol. § 1.

    lateinisch-deutsches > opertum

  • 16 opertus

    opertus, ūs, m. (operio), die Umhüllung, Verschleierung, Dat. opertui, Apul. apol. 56: Abl. opertu, Macr. sat. 7, 9, 26. Paul. Nol. carm. 20, 282.

    lateinisch-deutsches > opertus

  • 17 redoperio

    red-operio, operuī, īre, wieder enthüllen, aufdecken, Ambros. de Noë et arca 20. § 72; de Nabuthe 1. § 2. Heges. 5, 40. p. 356, 3 W.

    lateinisch-deutsches > redoperio

  • 18 adoperio

    ad-operio, peruī, pertum, īre, bedecken, (Ggstz. adaperire), I) verhüllend bedecken, zudecken, verhüllen, quiddam (ova) trito sale sex horis, Col.: pellem setis, Lact.: capite adoperto, Liv.: tellus marmore adoperta, Ov.: hiems adoperta gelu, Ov.: humus floribus adoperta, Ov.: poet. m. Acc. resp., adoperta vultum, Ov.: purpureo comas adopertus amictu, Verg. – II) Offenes verschließend bedecken, zumachen, schließen, foribus adopertis, Suet.: adopertis inferioribus fenestris, Plin. ep.: adoperta lumina somno, Ov.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > adoperio

  • 19 deoperio

    de-operio, operuī, opertum, īre, aufdecken, I) Verdecktes: a) eig.: nam omnino observabis, ne umquam illis XV diebus deoperiatur (olla), Marc. Emp. 9. p. 275 D. (ed. Steph.). – bes. Körperteile = entblößen, caput, Nepot. epit. Val. Max. 9, 16. p. 503, 30 H. – b) übtr. = enthüllen, Am bros. de exc. fratr. sui Satyri 2, 80. – II) Verschlossenes, erschließen, öffnen, tunc enim tellure deopertā internitent (smaragdi), Plin. 37, 65; vgl. Isid. 16, 7, 2 ed. vulg. – Cels. 8, 4. p. 334, 3 D. jetzt os aperire.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > deoperio

  • 20 inopertus

    in-opertus, a, um (in u. operio), unverhüllt, corpora, Prud. cath. 3, 117: übtr., inop. ac confessa veritas, Sen. de vit. beat. 30, 1 (od. de otio sap. 3, 1).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > inopertus

См. также в других словарях:

  • composizione — (словосложение | composition | Zusammensetzung | composition | composizione) Соединение нескольких слов, каждое из которых называется составляющим (composant | Kompositionsglied | componant | componente), в новое слово, называемое сложным или… …   Пятиязычный словарь лингвистических терминов

  • верать — совать, вкладывать, прятать, копаться , новгор. (Даль), вереть, завереть запереть , ст. слав. въврѣти всунуть , проврѣти просунуть (Супр.), болг. вра (врял) сую , словен. svreti сморщиваться, собираться в складки , чеш. otevřiti открыть , польск …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • Raniero Panzieri — (* 14. Februar 1921 in Rom; † 9. Oktober 1964 in Turin) war ein italienischer Marxist und gilt als der Begründer des Operaismus. Panzieri war von 1953 bis 1957 führendes Mitglied der PSI und ihr Sprecher für kulturelle Belange. 1953 erschien die… …   Deutsch Wikipedia

  • Spakka-neaoplis 55 — Spakka neapolis 55 Spakka neapolis 55 (anciennement Spaccanapoli) est un groupe napolitain fondé par Monica Pinto (chanteuse) et Antonio FRAIOLI (violoniste). Plusieurs musiciens se sont succédé à leur côté depuis la création du groupe en 2000.… …   Wikipédia en Français

  • Spakka-neapolis 55 — (anciennement Spaccanapoli) est un groupe napolitain fondé par Monica Pinto (chanteuse) et Antonio FRAIOLI (violoniste). Plusieurs musiciens se sont succédé à leur côté depuis la création du groupe en 2000. Ernesto Nobili (guitare, bouzouki),… …   Wikipédia en Français

  • Spakka neapolis 55 — (anciennement Spaccanapoli) est un groupe musical napolitain fondé en 1999 par Monica Pinto (chanteuse) et Antonio Fraioli (violoniste). Sommaire 1 Historique 2 Discographie 3 Liens externes …   Wikipédia en Français

  • operculum — 1. Anything resembling a lid or cover. 2. [TA] In anatomy, the portions of the frontal (o. frontale [TA], frontal o. [TA]), parietal (o. parietale [TA], parietal o. [TA]), and temporal (o. temporale [TA], temporal o. [TA]) lobes bordering the… …   Medical dictionary

  • CALYPTRA — genus mitrae, Isidor. in Glossis: genus vestimenti, quô caput feminae operiebant, Festus l. 3. Etiam Hesychii glossae, καλύπτρυν interpretantur κεφαλῆς κάλυμμα, capitis operimentum. Aliter Flameum dicta est, rubri coloris: unde Interpres vetus… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ԽՓԱՆԵՄ — (խփի, եխուփ, խուփ.) NBH 1 0995 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 10c ԽՓԱՆԵՄ ԽՓԵՄ. καλύπτω, πτύσσω (որ է ծալել.) συμπτύσσω, πωμάζω operio, tego operculo claudo, plico, comprimo. (արմատն է Խուփ, խփան.) Կափուցանել. փակել՝ դնելով …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԽՓԵՄ — (խփեցի, խփեա՛, եալ) NBH 1 0995 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 10c ԽՓԱՆԵՄ ԽՓԵՄ. καλύπτω, πτύσσω (որ է ծալել.) συμπτύσσω, πωμάζω operio, tego operculo claudo, plico, comprimo. (արմատն է Խուփ, խփան.) Կափուցանել. փակել՝ դնելով …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԾԱԾԿԵՄ — (եցի.) NBH 1 1000 Chronological Sequence: Early classical, 11c ն. κρύπτω, ἑπικρύπτω occulto, abscondo, recondo. Դնել ʼի ծածուկ վայրի. պահել. թաքուցանել. անյայտ եւ անհատ առնել. թաղել. գանձել, եւայլն. կր. թաքչել. աներեւոյթ լինել. ծածկել, թահել,… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»