Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

clausa

  • 1 clausa

    clausa, ae, f. (claudo), die Vorratskammer, die Klause, Titin. com. 61. Verg. moret. 15. Vgl. Leo in Wölfflins Archiv 10, 438.

    lateinisch-deutsches > clausa

  • 2 clausa

    clausa, ae, f. (claudo), die Vorratskammer, die Klause, Titin. com. 61. Verg. moret. 15. Vgl. Leo in Wölfflins Archiv 10, 438.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > clausa

  • 3 clausa

    Latin-English dictionary > clausa

  • 4 glándula clausa

    f.
    glandula clausa.

    Spanish-English dictionary > glándula clausa

  • 5 rinolalia clausa

    f.
    rhinolalia clausa.

    Spanish-English dictionary > rinolalia clausa

  • 6 glandula clausa

    s.
    glándula clausa, glándula de secreción interna.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > glandula clausa

  • 7 rhinolalia clausa

    s.
    rinolalia clausa, rinolalia cerrada.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > rhinolalia clausa

  • 8 rhinolalia clausa

    Универсальный англо-русский словарь > rhinolalia clausa

  • 9 rhinolalia clausa

    Англо-русский медицинский словарь > rhinolalia clausa

  • 10 clausus

    , clausa, clausum (m,f,n) см. claudo

    Dictionary Latin-Russian new > clausus

  • 11 claudo [1]

    1. claudo, clausī, clausum, ere, in der Volksspr. u. daraus in der Schriftspr. auch clūdo, clūsī, clūsum, ere (vgl. κληίζω, κλείω, ich schließe), schließen, sperren, I) im allg. = zuschließen, zumachen, verschließen, versperren ( absperren), verstopfen, 1) eig.: a) eine Öffnung, einen offenen Raum (Ggstz. aperire, patefacere, reserare), ianuam, Cic.: ianua clauditur serā firmā, Tibull.: im Bilde, omnibus et virtutibus ianuam claudit et delictis aperit, Val. Max. – valvae repagulis clausae, Cic.: valvae clausae subito se aperuerunt, Cic. – cl. forem cubiculi, Cic.: fores carceris adamante clausae, Ov. – clausae fenestrae (Ggstz. apertae fenestrae), Cels.: pars adaperta fuit, pars altera clausa fenestrae, Ov. – cl. portas, Caes.: portas obice firmo, Ov.: portas alci, Caes. u. (Ggstz. alqm suā urbe recipere) Cic.: Ianum (Quirinum od. Quirin i), den Janustempel (was dann geschah, wenn im ganzen röm. Reiche Ruhe war), Liv., Hor. u. Suet., u. so Ianum geminum, Flor. – cubiculum, Quint.: domum, Verg. u. Tac.: domum alci, Plin., u. (im Bilde) alci rei od. contra alqd, Cic. – tabernas, Cic.: claudi tabernas totā urbe iussit, Liv. – oppidum undique, Sall. – cl. curiam, Liv.: u. im Bilde, clausa curia pauperibus est, Ov. – nostros ocellos (v. Tode), Prop.: lumina (v. der Nacht), Ov.: in aeternam lumina noctem, Verg. – cl. aures alci rei u. ad alqd (bildl., Ggstz. aures aperire, reserare), Cic., adversus alqd, Sen.: os (den Mund), Tac. – corpore cluso adversus vim veneni, Tac. – donec ex toto plaga claudatur, Cels. – cl. foramina (tibiarum), Plin.: fistulam demisso linteolo, Cels. – neque congesta aut clausa humus, kein Hügel über ihr erhoben, kein Grab geschlossen, Tac. – v. verschließenden Ggstdn. selbst, mille domos clausere serae, Ov.: palpebrae aptissime factae et ad claudendas pupulas et ad aperiendas, Cic.: lingua (επιγλωττίς), quae arteriam claudit, Cels. – im Bilde, in ipsius consuetudinem, quam adhuc meus pudor mihi clausit, insinuabo, Cic. ep. 4, 13, 6. – Partiz. subst., clausum, ī, n., der Verschluß, Schloß und Riegel, assueta clauso corpora, Sen. exc. contr. 3. pr. § 15. p. 245, 12 K.: ponere in clauso, *Titin. com. 61. Verg. georg. 4, 303: sub clauso habere, Col. 7, 6, 5: clauso custodire fructus, Col. 12. pr. § 3. – Plur., clausa domorum, viarum, Lucr. 1, 354: clausa effringere, Schlösser u. Riegel aufsprengen, Sall. Iug. 12, 5. – b) einen Weg, Paß, ein Land usw. verschließen, sperren, versperren = ungangbar, unbetretbar, unzugänglich machen, iter, Ov.: pollice vocis iter, Ov.: flumina ac terras et quodam modo caelum (durch hohe Bauten), Tac. – omnia litora ac portus custodiā clausos teneri, Caes.: portus obiectā ad ingressum catenā clausus, Frontin.: cl. terrestres aditus opportune positis praesidiis, Liv.: longis navi bus versum in Italiam mare, Tac.: omnes aditus custodiis, Tac.: forum saepietur, omnes aditus claudentur, Cic. – v. den Ggstdn. selbst, die eine Örtl. versperren, in ipso exitu ita conferti obstitere Galli, ut clauderent viam, Liv.: si manantia corpuscula iter claudunt, Cels.: clauderet ut Tatio fervidus umor iter, Ov. – clausam Alpibus Italiam, Tac. – c) etw. schließen = sich unmittelbar an etw. anschließen, anlehnen, als geogr. t. t. v. Örtl. usw., insula ea sinum ab alto claudit, in quo Carthago sita est, Liv.: dextra laevaque (Akk. Plur.) duo maria (Nom. Plur.) claudunt (nobis) nullam ne ad effugium quidem navem habentibus, Liv.: Angrivarios et Chamavos a tergo Dulgubnii et Chasuarii claudunt, Tac. – u. als milit. t. t., v. Bedeckung, Nachhut usw., agmen claudere, den Zug schließen, Caes. u.a. (vgl. agmen no. II, 2, a, α): dextrum, sinistrum latus, decken, Tac. – 2) übtr.: a) ein Land für den Verkehr verschließen, sperren, Britanniam tam diu clausam aperire, Mela: patefactum nostris legionibus Pontum, qui antea populo Romano ex omni aditu clausus fuisset, Cic.: tamquam clausa sit Asia, sic nihil perfertur ad nos praeter rumores de oppresso Dolabella, Cic. – quod clausae hieme Alpes essent, Liv.: rura tum gelu claudit hiems, Verg. – u. bes. cl. mare, das Meer für die Schiffahrt schließen (v. Stürmen, Winter usw.), gew. im Passiv, adhuc clausum fuisse mare scio, Cic.: sociis nostris mare per hos annos clausum fuisse, Cic.: ex die III. Id. Nov. usque in diem VI. Id. Martiis maria clauduntur. Veget. mil. – u. dafür clausum litus, Tac. hist. 4, 38. – b) schließen = beschließen, beendigen, α) übh.: (Ggstz. inchoare, incipere), opus, Ov.: epistulam, Ov. – insigne facinus strenuo ac forti exitu, die Krone aufsetzen, Val. Max. – als nachaug. rhet. t. t., claudit (absol.) optime prima pars versus (des V.), Quint.: cum versus cluditur Apennino et armamentis, Quint.: cludendi inchoandique sententias ratio, Quint.: disputatio illa contra Gorgian ita clauditur, ουκοῦν etc., Quint.: cum ventum est ad ipsum illud, quo veteres comoediae tragoediaeque clauduntur, ›Plaudite!‹ Quint. – β) eine Zeit beschließen, octavum lustrum, Hor. carm. 2, 4, 24: diem vitae huius extremum, Augustin. de civ. dei 21, 22: octavo anno imperii sui diem ultimum, Capit. Anton. phil. 18, 1. – c) Partiz. clausus, verschlossen dem Charakter nach, Tiberius, Tac. ann. 3, 15.

    II) prägn.: A) = intercludere, etwas in seinem Laufe, Fortgange absperren, abschneiden, rivos, Verg.: fontes (Ggstz. novos fontes emittere, v. der Schöpfung), Ov.: sanguinem, stillen, Plin. u. Iustin. – u. transitum (Durchgang), Liv.: maritimos exitus, Cic.: commeatus, Liv.: longis navibus versum in Italiam mare, Liv.: portā castrorum ducis principumque fuga clausa erat, Liv.: u. v. lebl. Gegenständen, horum ferocia vocem Euandri clausit, Liv. 44, 45, 12: neutra (littera) claudet vocem Latinam, Quint. 1, 5, 31. – B) = concludere, includere, etw. einschließen, 1) eig.: a) eine Sache verschließen, thesauros, Quint.: vilissima quaeque anulo clausa, Tac.: cui tot consulum vina cluduntur, Sen.: Aeoliis aquilonem in antris, Ov. – od. leb. Wesen einsperren, cl. filium, Nep.: fera animalia clausa tenere, Tac.: clausus pavo, Publil. com. fr. – cl. alqm in curiam, Liv., u. alqm in curia, Liv. (s. Drak., Fabri u. Weißenb. Liv. 23, 2, 9): alqm in arca, Hor.: alqm cum cane in cavea, Iustin.: alqm cum alqo harā, Ov.: in carcere claudi, Tac.: carcere claudi, Ov.: claudi cubiculo, Tac.: cl. pecus textis cratibus, einpferchen, Hor. – se Daphnae (zu D.), Iustin. – pictor intra officinam suam clausus, Sen. – b) umzingeln, umstellen, α) als milit. t. t.: Numantiam, Sen.: oppidum undique, Sall.: alqm in urbe, Iustin.: adversarios locorum augustiis, Nep.: exercitum Caesaris multitudine suā, Auct. b. Afr.: urbem operibus, obsidione, Nep.: iudicium militibus, Quint.: im Passiv, claudi multitudine, locorum angustiis, Nep.: clausus armis senatus, Tac. -β) als t. t. der Jägerspr.: nemorum saltus, Verg.: colles indagine, Tibull.: valles insidiis, Tibull.: capreas leporemque rete, Ov. – c) übh. = umgeben, quae macerie ad villam venationis causā cluduntur, Varr.: forum porticibus tobernisque, Liv.: non portu illud oppidum clauditur, Cic.: urbs loci naturā terrā marique clauditur, Cic.: quasdam gemmas auro clusit, Plin.: neque congesta aut clusa humus, eingefriedigt, Tac. – 2) übtr.: a) übh.: aliud clausum in pectore, aliud in lingua promptum habere, Sall.: quod habere clausa non potuerit sua consilia de Verre, Cic. – b) als rhet. t. t., sententias numeris, Cic.: verba pedibus, Hor.: universa comprehensio et species clausa et terminata est, hat Schluß u. Abrundung, Cic. – / Parag. Infin. Präs. Pass. claudier, Ter. Andr. 573. – Über die Form clūdo (in der Zusammensetzung allein üblich) s. Georges, Lexik. d. lat. Wortf. S. 140 (unter 2. claudo).

    lateinisch-deutsches > claudo [1]

  • 12 claudo

    1. claudo, clausī, clausum, ere, in der Volksspr. u. daraus in der Schriftspr. auch clūdo, clūsī, clūsum, ere (vgl. κληίζω, κλείω, ich schließe), schließen, sperren, I) im allg. = zuschließen, zumachen, verschließen, versperren ( absperren), verstopfen, 1) eig.: a) eine Öffnung, einen offenen Raum (Ggstz. aperire, patefacere, reserare), ianuam, Cic.: ianua clauditur serā firmā, Tibull.: im Bilde, omnibus et virtutibus ianuam claudit et delictis aperit, Val. Max. – valvae repagulis clausae, Cic.: valvae clausae subito se aperuerunt, Cic. – cl. forem cubiculi, Cic.: fores carceris adamante clausae, Ov. – clausae fenestrae (Ggstz. apertae fenestrae), Cels.: pars adaperta fuit, pars altera clausa fenestrae, Ov. – cl. portas, Caes.: portas obice firmo, Ov.: portas alci, Caes. u. (Ggstz. alqm suā urbe recipere) Cic.: Ianum (Quirinum od. Quirin i), den Janustempel (was dann geschah, wenn im ganzen röm. Reiche Ruhe war), Liv., Hor. u. Suet., u. so Ianum geminum, Flor. – cubiculum, Quint.: domum, Verg. u. Tac.: domum alci, Plin., u. (im Bilde) alci rei od. contra alqd, Cic. – tabernas, Cic.: claudi tabernas totā urbe iussit, Liv. – oppidum undique, Sall. – cl. curiam, Liv.: u. im Bilde, clausa curia pauperibus est, Ov. – nostros ocellos (v. Tode), Prop.: lumina (v. der Nacht), Ov.: in aeternam lumina noctem, Verg. – cl. aures alci rei u. ad alqd (bildl.,
    ————
    Ggstz. aures aperire, reserare), Cic., adversus alqd, Sen.: os (den Mund), Tac. – corpore cluso adversus vim veneni, Tac. – donec ex toto plaga claudatur, Cels. – cl. foramina (tibiarum), Plin.: fistulam demisso linteolo, Cels. – neque congesta aut clausa humus, kein Hügel über ihr erhoben, kein Grab geschlossen, Tac. – v. verschließenden Ggstdn. selbst, mille domos clausere serae, Ov.: palpebrae aptissime factae et ad claudendas pupulas et ad aperiendas, Cic.: lingua (επιγλωττίς), quae arteriam claudit, Cels. – im Bilde, in ipsius consuetudinem, quam adhuc meus pudor mihi clausit, insinuabo, Cic. ep. 4, 13, 6. – Partiz. subst., clausum, ī, n., der Verschluß, Schloß und Riegel, assueta clauso corpora, Sen. exc. contr. 3. pr. § 15. p. 245, 12 K.: ponere in clauso, *Titin. com. 61. Verg. georg. 4, 303: sub clauso habere, Col. 7, 6, 5: clauso custodire fructus, Col. 12. pr. § 3. – Plur., clausa domorum, viarum, Lucr. 1, 354: clausa effringere, Schlösser u. Riegel aufsprengen, Sall. Iug. 12, 5. – b) einen Weg, Paß, ein Land usw. verschließen, sperren, versperren = ungangbar, unbetretbar, unzugänglich machen, iter, Ov.: pollice vocis iter, Ov.: flumina ac terras et quodam modo caelum (durch hohe Bauten), Tac. – omnia litora ac portus custodiā clausos teneri, Caes.: portus obiectā ad ingressum catenā clausus, Frontin.: cl. terrestres aditus opportune positis praesidiis, Liv.: longis navi-
    ————
    bus versum in Italiam mare, Tac.: omnes aditus custodiis, Tac.: forum saepietur, omnes aditus claudentur, Cic. – v. den Ggstdn. selbst, die eine Örtl. versperren, in ipso exitu ita conferti obstitere Galli, ut clauderent viam, Liv.: si manantia corpuscula iter claudunt, Cels.: clauderet ut Tatio fervidus umor iter, Ov. – clausam Alpibus Italiam, Tac. – c) etw. schließen = sich unmittelbar an etw. anschließen, anlehnen, als geogr. t. t. v. Örtl. usw., insula ea sinum ab alto claudit, in quo Carthago sita est, Liv.: dextra laevaque (Akk. Plur.) duo maria (Nom. Plur.) claudunt (nobis) nullam ne ad effugium quidem navem habentibus, Liv.: Angrivarios et Chamavos a tergo Dulgubnii et Chasuarii claudunt, Tac. – u. als milit. t. t., v. Bedeckung, Nachhut usw., agmen claudere, den Zug schließen, Caes. u.a. (vgl. agmen no. II, 2, a, α): dextrum, sinistrum latus, decken, Tac. – 2) übtr.: a) ein Land für den Verkehr verschließen, sperren, Britanniam tam diu clausam aperire, Mela: patefactum nostris legionibus Pontum, qui antea populo Romano ex omni aditu clausus fuisset, Cic.: tamquam clausa sit Asia, sic nihil perfertur ad nos praeter rumores de oppresso Dolabella, Cic. – quod clausae hieme Alpes essent, Liv.: rura tum gelu claudit hiems, Verg. – u. bes. cl. mare, das Meer für die Schiffahrt schließen (v. Stürmen, Winter usw.), gew. im Passiv, adhuc clausum fuisse mare scio, Cic.: sociis nostris
    ————
    mare per hos annos clausum fuisse, Cic.: ex die III. Id. Nov. usque in diem VI. Id. Martiis maria clauduntur. Veget. mil. – u. dafür clausum litus, Tac. hist. 4, 38. – b) schließen = beschließen, beendigen, α) übh.: (Ggstz. inchoare, incipere), opus, Ov.: epistulam, Ov. – insigne facinus strenuo ac forti exitu, die Krone aufsetzen, Val. Max. – als nachaug. rhet. t. t., claudit (absol.) optime prima pars versus (des V.), Quint.: cum versus cluditur Apennino et armamentis, Quint.: cludendi inchoandique sententias ratio, Quint.: disputatio illa contra Gorgian ita clauditur, ουκοῦν etc., Quint.: cum ventum est ad ipsum illud, quo veteres comoediae tragoediaeque clauduntur, ›Plaudite!‹ Quint. – β) eine Zeit beschließen, octavum lustrum, Hor. carm. 2, 4, 24: diem vitae huius extremum, Augustin. de civ. dei 21, 22: octavo anno imperii sui diem ultimum, Capit. Anton. phil. 18, 1. – c) Partiz. clausus, verschlossen dem Charakter nach, Tiberius, Tac. ann. 3, 15.
    II) prägn.: A) = intercludere, etwas in seinem Laufe, Fortgange absperren, abschneiden, rivos, Verg.: fontes (Ggstz. novos fontes emittere, v. der Schöpfung), Ov.: sanguinem, stillen, Plin. u. Iustin. – u. transitum (Durchgang), Liv.: maritimos exitus, Cic.: commeatus, Liv.: longis navibus versum in Italiam mare, Liv.: portā castrorum ducis principumque fuga clausa erat, Liv.: u. v. lebl. Gegenständen,
    ————
    horum ferocia vocem Euandri clausit, Liv. 44, 45, 12: neutra (littera) claudet vocem Latinam, Quint. 1, 5, 31. – B) = concludere, includere, etw. einschließen, 1) eig.: a) eine Sache verschließen, thesauros, Quint.: vilissima quaeque anulo clausa, Tac.: cui tot consulum vina cluduntur, Sen.: Aeoliis aquilonem in antris, Ov. – od. leb. Wesen einsperren, cl. filium, Nep.: fera animalia clausa tenere, Tac.: clausus pavo, Publil. com. fr. – cl. alqm in curiam, Liv., u. alqm in curia, Liv. (s. Drak., Fabri u. Weißenb. Liv. 23, 2, 9): alqm in arca, Hor.: alqm cum cane in cavea, Iustin.: alqm cum alqo harā, Ov.: in carcere claudi, Tac.: carcere claudi, Ov.: claudi cubiculo, Tac.: cl. pecus textis cratibus, einpferchen, Hor. – se Daphnae (zu D.), Iustin. – pictor intra officinam suam clausus, Sen. – b) umzingeln, umstellen, α) als milit. t. t.: Numantiam, Sen.: oppidum undique, Sall.: alqm in urbe, Iustin.: adversarios locorum augustiis, Nep.: exercitum Caesaris multitudine suā, Auct. b. Afr.: urbem operibus, obsidione, Nep.: iudicium militibus, Quint.: im Passiv, claudi multitudine, locorum angustiis, Nep.: clausus armis senatus, Tac. -β) als t. t. der Jägerspr.: nemorum saltus, Verg.: colles indagine, Tibull.: valles insidiis, Tibull.: capreas leporemque rete, Ov. – c) übh. = umgeben, quae macerie ad villam venationis causā cluduntur, Varr.: forum porticibus tobernisque, Liv.: non portu illud oppidum
    ————
    clauditur, Cic.: urbs loci naturā terrā marique clauditur, Cic.: quasdam gemmas auro clusit, Plin.: neque congesta aut clusa humus, eingefriedigt, Tac. – 2) übtr.: a) übh.: aliud clausum in pectore, aliud in lingua promptum habere, Sall.: quod habere clausa non potuerit sua consilia de Verre, Cic. – b) als rhet. t. t., sententias numeris, Cic.: verba pedibus, Hor.: universa comprehensio et species clausa et terminata est, hat Schluß u. Abrundung, Cic. – Parag. Infin. Präs. Pass. claudier, Ter. Andr. 573. – Über die Form clūdo (in der Zusammensetzung allein üblich) s. Georges, Lexik. d. lat. Wortf. S. 140 (unter 2. claudo).
    ————————
    2. claudo, s. claudeo.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > claudo

  • 13 claudo

    [st1]1 [-] claudo (clūdo, clōdo), ĕre, clausi, clausum: - tr. - [abcl][b]a - fermer, boucher. - [abcl]b - fermer, clore, terminer, finir, achever. - [abcl]c - enfermer, enclore, entourer, cerner, couper, barrer, arrêter, intercepter.[/b]    - nec ita claudenda res est familiaris, ut eam benignitas aperire non possit, nec ita reseranda, ut pateat omnibus, Cic. Off. 2, 55: il ne faut ni fermer sa bourse au point que la bienfaisance ne puisse l'ouvrir, ni l'ouvrir toute grande à tous.    - pars animam laqueo claudunt, Ov. M. 7, 604: certaines personnes s'étranglent avec un lacet.    - sanguinem claudere, Plin. 26, 13, 83, § 135: arrêter le sang.    - oculos (lumina) claudere: fermer les yeux.    - agmen claudere: être à l'arrière-garde. [st1]2 [-] claudo, ĕre, clausurus: boiter, clocher, faiblir (au fig.).
    * * *
    [st1]1 [-] claudo (clūdo, clōdo), ĕre, clausi, clausum: - tr. - [abcl][b]a - fermer, boucher. - [abcl]b - fermer, clore, terminer, finir, achever. - [abcl]c - enfermer, enclore, entourer, cerner, couper, barrer, arrêter, intercepter.[/b]    - nec ita claudenda res est familiaris, ut eam benignitas aperire non possit, nec ita reseranda, ut pateat omnibus, Cic. Off. 2, 55: il ne faut ni fermer sa bourse au point que la bienfaisance ne puisse l'ouvrir, ni l'ouvrir toute grande à tous.    - pars animam laqueo claudunt, Ov. M. 7, 604: certaines personnes s'étranglent avec un lacet.    - sanguinem claudere, Plin. 26, 13, 83, § 135: arrêter le sang.    - oculos (lumina) claudere: fermer les yeux.    - agmen claudere: être à l'arrière-garde. [st1]2 [-] claudo, ĕre, clausurus: boiter, clocher, faiblir (au fig.).
    * * *
        Claudo, claudis, clausi, clausum, claudere. Virgil. Fermer, Clorre.
    \
        Externis in oris claudi. Lucan. Estre assiegé et enclos en pais estrange.
    \
        Clausus ex omni aditu. Cic. Clos par tous les endroicts par lesquels on y peult entrer.
    \
        Carcere claudi. Ouid. Estre en prison fermee.
    \
        Pelago clausus. Ouid. Enclos de mer.
    \
        Aditus claudere. Cic. Fermer et boucher les entrees.
    \
        Dolor animam clausit. Luc. L'ennuy luy a coupé le vent, Quand par grand ennuy on tombe pasmé et esvanouy comme mort et suffoqué.
    \
        Animae clausae tenebris, et carcere caeco. Virg. Les ames encloses dedens les corps humains, et comme emprisonnees.
    \
        Clausa domus pudori et sanctimoniae. Cic. Une famille où il n'y a ne bonté ne saincteté aucune.
    \
        Domus clausa contra cupiditatem et audaciam alicuius. Cic. Maison qui resiste à la cupidité d'aucun.
    \
        Ensis clausus. Lucan. Qui est dedens la gaine, ou fourreau.
    \
        Flamma clausa. Valer. Flac. Flamme enclose dedens un four, ou fournaise.
    \
        Fugam claudere alicui. Liu. Luy clorre les passages en sorte qu'il ne s'en puisse fuir.
    \
        Hoedos claudere. Ouid. Enfermer.
    \
        Ianua sera clauditur. Tibul. Est fermee à la serrure.
    \
        Lumina alicui claudere. Martial. Le survivre.
    \
        In aeternam clauduntur lumina noctem. Virgil. Il est mort.
    \
        Dextra claudere oculos morti. Lucan. Clorre de la main droicte les yeulx à un homme mourant.
    \
        Mare clausum. Cic. Quand on ne peult passer par la mer pour les pirates, ou autre raison.
    \
        In clauso ore tenere linguam. Catul. Se taire.
    \
        Patria clausa est misero. Ouid. Quand il ne peult, ou n'ose retourner en son pais.
    \
        Pecus claudere textis cratibus. Horat. Enclorre.
    \
        Penates clausi. Sill. Maison fermee.
    \
        Ad claudendas pupulas aptissime factae palpebrae. Cic. Pour couvrir, ou cacher.
    \
        Vias incendia claudunt. Stat. Empeschent qu'on ne peult passer.
    \
        Clauso corpore aduersum vim veneni. Tacit. Garni, Muni.
    \
        Claudere coenam dicitur cibus. Martial. Lequel on mange le dernier à la fin du repas.
    \
        Opus aliquod claudere. Ouid. Parachever.
    \
        Bella claudere. Stat. Terminer, mettre à fin.
    \
        AEtas claudit octauum lustrum. Horat. Il est aagé de quarante ans.
    \
        Animam laqueo claudere. Ouid. Estrangler d'une corde.
    \
        Epistolam claudere paruo mandato. Ouid. Commander, ou encharger quelque peu de chose en la fin de la missive.
    \
        Labores claudere. Sil. Finir.
    \
        Verba claudere pedibus. Horat. Faire des vers, ou carmes.
    \
        Claudere sanguinem. Plin. Estancher le sang.
    \
        Aquas claudere. Propert. Quand Dieu ne donne point de pluye.
    \
        Lethalis hyems clausit illi respiramina. Ouid. La froide mort l'a tué.
    \
        Claudit aqua locum illum. Varro. L'eaue environne ce lieu là, Ce lieu est enclos et environné d'eaue,
    \
        Claudere oppidum portu, vel mari. Cic. Enclorre, Environner.
    \
        Muros obsidione claudere. Lucan. Mettre le siege tout au tour.
    \
        Clausa habere sua consilia. Cic. Estre secret, Ne point dire son secret. \ Pauor clausus. Sil. Dissimulé.
    \
        Clausit pudor meus mihi consuetudinem illius. Cic. J'ay esté si honteux que je ne l'ay osé frequenter ne hanter.
    \
        Claudere aures ad voces doctissimas. Cic. Ne vouloir point ouir choses bien dictes et sagement.
    \
        Nolo tibi vllum commodum in me claudier. Terent. Je ne vueil point qu'il tienne à moy que tu ne face ton prouffit, Je ne vueil point empescher ton prouffit en chose aucune que je puisse, Je ne vueil point refuser de te faire plaisir en ce qui sera en moy.

    Dictionarium latinogallicum > claudo

  • 14 clausum

    clausum (clusum), i, n. [st2]1 [-] lieu fermé, enclos, clos. [st2]2 [-] fermeture.    - clausa effringere, Sall. J. 12, 5: briser les portes.    - in clauso linquere, Virg. G. 4, 303: laisser dans l'enclos.    - sub clauso habere, Col. 7, 6, 5: tenir sous clef.    - clausa domorum, Lucr. 1, 354: les fermetures des maisons.
    * * *
    clausum (clusum), i, n. [st2]1 [-] lieu fermé, enclos, clos. [st2]2 [-] fermeture.    - clausa effringere, Sall. J. 12, 5: briser les portes.    - in clauso linquere, Virg. G. 4, 303: laisser dans l'enclos.    - sub clauso habere, Col. 7, 6, 5: tenir sous clef.    - clausa domorum, Lucr. 1, 354: les fermetures des maisons.
    * * *
        Clausum, Substantiuum. Colum. Un lieu fermé, Estable, ou tect, Un clos.
    \
        Domorum clausa. Lucret. Clostures de maisons.

    Dictionarium latinogallicum > clausum

  • 15 claudo

    1.
    claudo ( * clōdo:

    clodunt ita (oculos),

    Plin. 18, 33, 76, § 330 fin.; but some refer clodo to claudeo; and more freq., although not in Cic., clūdo, as always in the compounds; v. infra), si, sum, 3, v. a. [root sklu-, klu-, to shut; cf. kleiô, kleis, clavis; O. H. Germ. scliuzu; M. H. Germ. schliessen; also claudus, clavus], to shut.
    I.
    To shut something that is open, to close, shut up (opp. aperire; freq. in prose and poetry).
    (α).
    Claudo:

    forem cubiculi,

    Cic. Tusc. 5, 20, 59; cf. Quint. 10, 3, 25;

    and, clausae fores,

    Tib. 1, 9, 44; Suet. Ner. 47:

    conventus portus Varroni clausit,

    Caes. B. C. 2, 19:

    januam serā,

    Tib. 1, 2, 6:

    domum,

    Ov. P. 1, 7, 36 sq.:

    ostia,

    Cat. 6, 231:

    portas,

    Cic. Fl. 25, 61; Hor. C. 3, 5, 23; cf. Cic. Verr. 2, 5, 27, § 68:

    omnes aditus,

    id. Phil. 1, 10, 25; Tac. A. 12, 68; Stat. Th. 6, 752:

    rivos,

    to dam up, Verg. E. 3, 111:

    ad claudendas pupulas, ne quid incideret, et ad aperiendas, etc.,

    Cic. N. D. 2, 57, 142:

    ocellos (in dying),

    Prop. 2 (3), 13, 17; so,

    oculos,

    Luc. 5, 28:

    lumina,

    Verg. A. 10, 746; Ov. M. 3, 503:

    clausis foribus,

    Lucr. 4, 598.—
    (β).
    Cludo:

    domum,

    Tac. H. 1, 33:

    Janum Quirinum ter clusit,

    Suet. Aug. 22; Flor. 4, 12, 64:

    animam clusit dolor,

    Luc. 8, 59.—
    2.
    Trop.:

    nec ita claudenda est res familiaris, ut eam benignitas aperire non possit,

    Cic. Off. 2, 15, 55:

    domus clausa contra cupiditatem,

    id. Verr. 2, 5, 15, § 39:

    habere domum clausam pudori et sanctimoniae, patentem cupiditati et voluptatibus,

    id. Quint. 30, 93; cf. id. Fam. 4, 13, 6:

    aures ad doctissimas voces,

    id. Tusc. 4, 1, 2; cf. Liv. 40, 8, 20:

    cludendae sunt aures malis vocibus,

    Sen. Ep. 123, 9:

    horum ferocia vocem Euandri clausit,

    Liv. 44, 45, 11: fugam hostibus, q. s. to block up, to cut off, prevent, id. 27, 18, 20; so Ov. M. 6, 572:

    alicui iter,

    id. F. 1, 272; id. M. 8, 548:

    alios incessus,

    Tac. A. 6, 33:

    sideritis sanguinem claudit,

    i. e. stops, stanches, Plin. 26, 13, 83, § 135:

    cluso corpore adversum vim veneni,

    Tac. A. 15, 64:

    clausa consilia habere,

    i. e. to conceal, Cic. Verr. 2, 3, 25, § 63; cf. Sall. C. 10, 5; Ov. M. 2, 641; id. F. 4, 846; Sil. 1, 140.— Poet.: animam laqueo, i. e. to end one ' s life, Ov. M. 7, 604 (cf.:

    vitalesque vias et respiramina clausit,

    id. ib. 2, 828).—
    B.
    To close, end, conclude (so, except the milit. expression, agmen, only poet. or in post-Aug. prose; most freq. in Quint.).
    (α).
    Claudo:

    cujus octavum trepidavit aetas Claudere lustrum,

    Hor. C. 2, 4, 24:

    opus,

    Ov. F. 3, 384:

    jus,

    Luc. 5, 44:

    labores ingentis belli,

    Sil. 15, 655:

    epistulam,

    Ov. H. 13, 165; 20, 242:

    cenas lactucā,

    Mart. 13, 14; Quint. 9, 4, 13:

    cum ventum est ad ipsum illud, quo veteres tragoediae comoediaeque clauduntur, Plaudite,

    id. 6, 1, 52; cf. id. 1, 8, 1; 2, 15, 27.—
    (β).
    Cludo:

    cludere bella,

    Stat. Th. 11, 58:

    cludendi incohandique sententias ratio,

    Quint. 9, 4, 18; cf.

    opp. incipere,

    id. 9, 4, 67 (as claudere, opp. incipere, id. 1, 8, 1):

    cum versus cluditur,

    id. 9, 4, 65; cf. id. 9, 4, 26; 9, 4, 71; 9, 4, 73; 9, 4, 93; 9, 4, 102; 9, 4, 104; 9, 4, 105; 12, 10, 31.—
    2.
    Agmen, in milit. lang., to close the procession or train, to bring up the rear, Caes. B. G. 1, 25; Curt. 3, 3, 21; 4, 12, 4; so,

    aciem,

    Sil. 7, 590; cf. cogo, I. B. 3.—
    II.
    (For the compounds includo, concludo.) Claudere aliquid aliquā re, to shut up or in something by something, to enclose, encompass, surround, imprison, hide, confine (class., esp. freq. in poetry and in the historians).
    (α).
    Claudo, with abl.:

    locum aquā,

    Varr. R. R. 3, 14, 1:

    quae (Syracusarum urbs) loci naturā terrā marique clauderetur,

    Cic. Verr. 2, 2, 2, § 4:

    (animae) clausae tenebris et carcere caeco,

    Verg. A. 6, 734:

    stabulis armenta,

    id. G. 3, 352:

    claudens textis cratibus pecus,

    Hor. Epod. 2, 45; cf. Ov. M. 2, 554; 4, 646:

    ensem vaginā,

    Luc. 5, 245:

    aliquem Gyaro,

    Tac. A. 4, 30; 14, 63:

    clausus domo,

    id. ib. 15, 53; cf.:

    intra domum,

    id. H. 4, 49:

    rivus praealtis utrimque clausus ripis,

    Liv. 21, 54, 1; cf. id. 21, 43, 4; 41, 27, 12; Quint. 1, 10, 45:

    clauditur cubiculo aliquis,

    Tac. A. 15, 69; cf.: in atras et profundas tenebras eum claudebant, Tubero ap. Gell. 7 (6), 4, 3:

    in arcā,

    Hor. S. 2, 7, 59:

    claudam in curiā vos,

    Liv. 23, 2, 9:

    in tectis,

    Ov. M. 3, 697:

    (apes) in arbore inani,

    id. F. 3, 743:

    aquilonem in antris,

    id. M. 1, 262.—Without abl.:

    nihil se tam clausum posse habere, quod non istius cupiditati apertissimum esset,

    Cic. Verr. 2, 4, 20, § 42:

    insula ea sinum ab alto claudit,

    Liv. 30, 24, 9; cf. Tac. G. 34; Quint. 1, 10, 42; Ov. M. 1, 568 al.—In milit. lang., of a hostile encompassing, to encompass, invest, besiege, blockade, etc.:

    praestare arbitrabatur, unum locum... quam omnia litora ac portus custodiā clausos teneri,

    Caes. B. C. 3, 23:

    urbem operibus,

    Nep. Milt. 7, 2; Liv. 25, 22, 12 al.; cf.:

    urbem obsidione,

    Nep. Epam. 8, 5:

    adversarios locorum angustiis,

    id. Dat. 8, 4; cf. id. Epam. 7, 1; id. Ham. 2, 4:

    multitudine,

    id. Milt. 5, 3:

    hinc Tusco claudimur amni,

    are hemmed in, Verg. A. 8, 473.—So of hunting:

    nemorum saltus,

    Verg. E. 6, 56:

    indagine collis,

    Tib. 4, 3, 7:

    silvas vastasque feras indagine,

    Luc. 6, 42; Stat. Th. 2, 553:

    insidiis altas valles,

    Tib. 1, 4, 49:

    cur tibi clauduntur rete Imbelles capr eae,

    Ov. F. 5, 371.—
    (β).
    Cludo, Varr. R. R. 3, 3, 5:

    venti clusi Nubibus,

    Lucr. 6, 197; Flor. 3, 20, 13.—
    B.
    Trop.:

    numcubi meam Benignitatem sensisti in te claudier?

    Ter. Eun. 1, 2, 84:

    nolo tibi ullum commodum in me claudier,

    id. And. 3, 3, 41; cf.

    I. A. 2. supra.—Esp. of speech and rhythm: qui non claudunt numeris sententias,

    Cic. Or. 68, 229; 58, 198:

    pedibus verba,

    i. e. to compose verses, Hor. S. 2, 1, 28; cf. id. ib. 1, 10, 59:

    quod clausae hieme Alpes essent,

    Liv. 27, 36, 4; cf. Verg. G. 2, 317: rura gelu tum claudit hiems (and id. A. 2, 111: illos aspera ponti interclusit hiems).—Hence, P.a. as subst.: clausum ( clūsum), i, n., an enclosed place (for confining or keeping any thing):

    clausa effringere,

    Sall. J. 12, 5:

    in clauso linquere,

    in confinement, Verg. G. 4, 303:

    fructus clauso custodire,

    Col. 12, praef. §

    3: sub uno clauso,

    id. 7, 6, 5:

    clausa domorum,

    Lucr. 1, 354:

    clausa viarum,

    id. 4, 612.
    2.
    claudo, ĕre, v. claudeo.

    Lewis & Short latin dictionary > claudo

  • 16 clusum

    1.
    claudo ( * clōdo:

    clodunt ita (oculos),

    Plin. 18, 33, 76, § 330 fin.; but some refer clodo to claudeo; and more freq., although not in Cic., clūdo, as always in the compounds; v. infra), si, sum, 3, v. a. [root sklu-, klu-, to shut; cf. kleiô, kleis, clavis; O. H. Germ. scliuzu; M. H. Germ. schliessen; also claudus, clavus], to shut.
    I.
    To shut something that is open, to close, shut up (opp. aperire; freq. in prose and poetry).
    (α).
    Claudo:

    forem cubiculi,

    Cic. Tusc. 5, 20, 59; cf. Quint. 10, 3, 25;

    and, clausae fores,

    Tib. 1, 9, 44; Suet. Ner. 47:

    conventus portus Varroni clausit,

    Caes. B. C. 2, 19:

    januam serā,

    Tib. 1, 2, 6:

    domum,

    Ov. P. 1, 7, 36 sq.:

    ostia,

    Cat. 6, 231:

    portas,

    Cic. Fl. 25, 61; Hor. C. 3, 5, 23; cf. Cic. Verr. 2, 5, 27, § 68:

    omnes aditus,

    id. Phil. 1, 10, 25; Tac. A. 12, 68; Stat. Th. 6, 752:

    rivos,

    to dam up, Verg. E. 3, 111:

    ad claudendas pupulas, ne quid incideret, et ad aperiendas, etc.,

    Cic. N. D. 2, 57, 142:

    ocellos (in dying),

    Prop. 2 (3), 13, 17; so,

    oculos,

    Luc. 5, 28:

    lumina,

    Verg. A. 10, 746; Ov. M. 3, 503:

    clausis foribus,

    Lucr. 4, 598.—
    (β).
    Cludo:

    domum,

    Tac. H. 1, 33:

    Janum Quirinum ter clusit,

    Suet. Aug. 22; Flor. 4, 12, 64:

    animam clusit dolor,

    Luc. 8, 59.—
    2.
    Trop.:

    nec ita claudenda est res familiaris, ut eam benignitas aperire non possit,

    Cic. Off. 2, 15, 55:

    domus clausa contra cupiditatem,

    id. Verr. 2, 5, 15, § 39:

    habere domum clausam pudori et sanctimoniae, patentem cupiditati et voluptatibus,

    id. Quint. 30, 93; cf. id. Fam. 4, 13, 6:

    aures ad doctissimas voces,

    id. Tusc. 4, 1, 2; cf. Liv. 40, 8, 20:

    cludendae sunt aures malis vocibus,

    Sen. Ep. 123, 9:

    horum ferocia vocem Euandri clausit,

    Liv. 44, 45, 11: fugam hostibus, q. s. to block up, to cut off, prevent, id. 27, 18, 20; so Ov. M. 6, 572:

    alicui iter,

    id. F. 1, 272; id. M. 8, 548:

    alios incessus,

    Tac. A. 6, 33:

    sideritis sanguinem claudit,

    i. e. stops, stanches, Plin. 26, 13, 83, § 135:

    cluso corpore adversum vim veneni,

    Tac. A. 15, 64:

    clausa consilia habere,

    i. e. to conceal, Cic. Verr. 2, 3, 25, § 63; cf. Sall. C. 10, 5; Ov. M. 2, 641; id. F. 4, 846; Sil. 1, 140.— Poet.: animam laqueo, i. e. to end one ' s life, Ov. M. 7, 604 (cf.:

    vitalesque vias et respiramina clausit,

    id. ib. 2, 828).—
    B.
    To close, end, conclude (so, except the milit. expression, agmen, only poet. or in post-Aug. prose; most freq. in Quint.).
    (α).
    Claudo:

    cujus octavum trepidavit aetas Claudere lustrum,

    Hor. C. 2, 4, 24:

    opus,

    Ov. F. 3, 384:

    jus,

    Luc. 5, 44:

    labores ingentis belli,

    Sil. 15, 655:

    epistulam,

    Ov. H. 13, 165; 20, 242:

    cenas lactucā,

    Mart. 13, 14; Quint. 9, 4, 13:

    cum ventum est ad ipsum illud, quo veteres tragoediae comoediaeque clauduntur, Plaudite,

    id. 6, 1, 52; cf. id. 1, 8, 1; 2, 15, 27.—
    (β).
    Cludo:

    cludere bella,

    Stat. Th. 11, 58:

    cludendi incohandique sententias ratio,

    Quint. 9, 4, 18; cf.

    opp. incipere,

    id. 9, 4, 67 (as claudere, opp. incipere, id. 1, 8, 1):

    cum versus cluditur,

    id. 9, 4, 65; cf. id. 9, 4, 26; 9, 4, 71; 9, 4, 73; 9, 4, 93; 9, 4, 102; 9, 4, 104; 9, 4, 105; 12, 10, 31.—
    2.
    Agmen, in milit. lang., to close the procession or train, to bring up the rear, Caes. B. G. 1, 25; Curt. 3, 3, 21; 4, 12, 4; so,

    aciem,

    Sil. 7, 590; cf. cogo, I. B. 3.—
    II.
    (For the compounds includo, concludo.) Claudere aliquid aliquā re, to shut up or in something by something, to enclose, encompass, surround, imprison, hide, confine (class., esp. freq. in poetry and in the historians).
    (α).
    Claudo, with abl.:

    locum aquā,

    Varr. R. R. 3, 14, 1:

    quae (Syracusarum urbs) loci naturā terrā marique clauderetur,

    Cic. Verr. 2, 2, 2, § 4:

    (animae) clausae tenebris et carcere caeco,

    Verg. A. 6, 734:

    stabulis armenta,

    id. G. 3, 352:

    claudens textis cratibus pecus,

    Hor. Epod. 2, 45; cf. Ov. M. 2, 554; 4, 646:

    ensem vaginā,

    Luc. 5, 245:

    aliquem Gyaro,

    Tac. A. 4, 30; 14, 63:

    clausus domo,

    id. ib. 15, 53; cf.:

    intra domum,

    id. H. 4, 49:

    rivus praealtis utrimque clausus ripis,

    Liv. 21, 54, 1; cf. id. 21, 43, 4; 41, 27, 12; Quint. 1, 10, 45:

    clauditur cubiculo aliquis,

    Tac. A. 15, 69; cf.: in atras et profundas tenebras eum claudebant, Tubero ap. Gell. 7 (6), 4, 3:

    in arcā,

    Hor. S. 2, 7, 59:

    claudam in curiā vos,

    Liv. 23, 2, 9:

    in tectis,

    Ov. M. 3, 697:

    (apes) in arbore inani,

    id. F. 3, 743:

    aquilonem in antris,

    id. M. 1, 262.—Without abl.:

    nihil se tam clausum posse habere, quod non istius cupiditati apertissimum esset,

    Cic. Verr. 2, 4, 20, § 42:

    insula ea sinum ab alto claudit,

    Liv. 30, 24, 9; cf. Tac. G. 34; Quint. 1, 10, 42; Ov. M. 1, 568 al.—In milit. lang., of a hostile encompassing, to encompass, invest, besiege, blockade, etc.:

    praestare arbitrabatur, unum locum... quam omnia litora ac portus custodiā clausos teneri,

    Caes. B. C. 3, 23:

    urbem operibus,

    Nep. Milt. 7, 2; Liv. 25, 22, 12 al.; cf.:

    urbem obsidione,

    Nep. Epam. 8, 5:

    adversarios locorum angustiis,

    id. Dat. 8, 4; cf. id. Epam. 7, 1; id. Ham. 2, 4:

    multitudine,

    id. Milt. 5, 3:

    hinc Tusco claudimur amni,

    are hemmed in, Verg. A. 8, 473.—So of hunting:

    nemorum saltus,

    Verg. E. 6, 56:

    indagine collis,

    Tib. 4, 3, 7:

    silvas vastasque feras indagine,

    Luc. 6, 42; Stat. Th. 2, 553:

    insidiis altas valles,

    Tib. 1, 4, 49:

    cur tibi clauduntur rete Imbelles capr eae,

    Ov. F. 5, 371.—
    (β).
    Cludo, Varr. R. R. 3, 3, 5:

    venti clusi Nubibus,

    Lucr. 6, 197; Flor. 3, 20, 13.—
    B.
    Trop.:

    numcubi meam Benignitatem sensisti in te claudier?

    Ter. Eun. 1, 2, 84:

    nolo tibi ullum commodum in me claudier,

    id. And. 3, 3, 41; cf.

    I. A. 2. supra.—Esp. of speech and rhythm: qui non claudunt numeris sententias,

    Cic. Or. 68, 229; 58, 198:

    pedibus verba,

    i. e. to compose verses, Hor. S. 2, 1, 28; cf. id. ib. 1, 10, 59:

    quod clausae hieme Alpes essent,

    Liv. 27, 36, 4; cf. Verg. G. 2, 317: rura gelu tum claudit hiems (and id. A. 2, 111: illos aspera ponti interclusit hiems).—Hence, P.a. as subst.: clausum ( clūsum), i, n., an enclosed place (for confining or keeping any thing):

    clausa effringere,

    Sall. J. 12, 5:

    in clauso linquere,

    in confinement, Verg. G. 4, 303:

    fructus clauso custodire,

    Col. 12, praef. §

    3: sub uno clauso,

    id. 7, 6, 5:

    clausa domorum,

    Lucr. 1, 354:

    clausa viarum,

    id. 4, 612.
    2.
    claudo, ĕre, v. claudeo.

    Lewis & Short latin dictionary > clusum

  • 17 tanquam

    tamquam (tanquam), adv. et conj. [st2]1 [-] comme, de même que, autant que. [st2]2 [-] avec subj. comme si. [st2]3 [-] pour ainsi dire, comme qui dirait. [st2]4 [-] comme, par exemple. [st2]5 [-] avec part. fut. Tac. dans la pensée de, avec l'intention de.    - voir la grammaire    - ex vita ita discedere tamquam ex hospitio, non tamquam e domo, Cic. Sen. 23, 84: quitter la vie comme on quitte un lieu de refuge et non comme on quitte sa maison.    - in aliena castra transire, non tamquam transfuga, sed tamquam explorator, Sen. Ep. 1, 2: mettre le pied dans le camp ennemi, non comme transfuge, mais comme éclaireur.    - tamquam... sic (ita)...: de même que... de même...    - pugnandum (est) tamquam contra morbum sic contra senectutem, Cic. Sen. 36: il faut lutter contre la vieillesse tout comme on doit le faire contre la maladie.    - tamquam (si) + subj.: comme si.    - tamquam nesciamus, Cic.: comme si nous ignorions.    - quae ad vulnus curandum sedulo comparat, tamquam spes subesset, Liv. 1, 41: elle prépare avec empressement ce qu'il faut pour soigner la blessure, comme s'il restait quelque espoir.    - tamquam clausa sit Asia, Cic. Fam. 12, 9, 1: comme si l'Asie était fermée.    - tanquam nihil facti, Petr.: comme si de rien n'était.    - invitus ea tamquam volnera attingo, Liv.: c'est malgré moi que je touche à ces sortes de blessures.    - oratori populi aures tamquam tibiae sunt, Cic. Brut.: la flûte de l'orateur, c'est pour ainsi dire l'oreille du public.    - dare tamquam ansas ad reprehendendum, Cic. Lael. 59: donner pour ainsi dire des anses aux reproches, prêter le flanc à la critique.    - verum amicum qui intuetur, tamquam exemplar aliquod intuetur sui, Cic. Lael. 23: qui considère un ami véritable voit en quelque sorte une image fidèle de son propre moi.    - tamquam tormentorum patientia et in morbo graui temperantia... Sen. Ep. 66, 5: par exemple (comme) la patience dans les tourments, l'égalité d'âme dans la maladie.    - tamquam secuturus scripsit Herennio Gallo ut arceret transitu Batavos, Tac. Hist. 4, 19: comme s'il avait l'intention de poursuivre, il écrivit à Hérennius Gallus de fermer le passage aux Bataves.    - tamquam lecturus ex commodo, Sen. Ep. 5: voulant lire à mon aise.
    * * *
    tamquam (tanquam), adv. et conj. [st2]1 [-] comme, de même que, autant que. [st2]2 [-] avec subj. comme si. [st2]3 [-] pour ainsi dire, comme qui dirait. [st2]4 [-] comme, par exemple. [st2]5 [-] avec part. fut. Tac. dans la pensée de, avec l'intention de.    - voir la grammaire    - ex vita ita discedere tamquam ex hospitio, non tamquam e domo, Cic. Sen. 23, 84: quitter la vie comme on quitte un lieu de refuge et non comme on quitte sa maison.    - in aliena castra transire, non tamquam transfuga, sed tamquam explorator, Sen. Ep. 1, 2: mettre le pied dans le camp ennemi, non comme transfuge, mais comme éclaireur.    - tamquam... sic (ita)...: de même que... de même...    - pugnandum (est) tamquam contra morbum sic contra senectutem, Cic. Sen. 36: il faut lutter contre la vieillesse tout comme on doit le faire contre la maladie.    - tamquam (si) + subj.: comme si.    - tamquam nesciamus, Cic.: comme si nous ignorions.    - quae ad vulnus curandum sedulo comparat, tamquam spes subesset, Liv. 1, 41: elle prépare avec empressement ce qu'il faut pour soigner la blessure, comme s'il restait quelque espoir.    - tamquam clausa sit Asia, Cic. Fam. 12, 9, 1: comme si l'Asie était fermée.    - tanquam nihil facti, Petr.: comme si de rien n'était.    - invitus ea tamquam volnera attingo, Liv.: c'est malgré moi que je touche à ces sortes de blessures.    - oratori populi aures tamquam tibiae sunt, Cic. Brut.: la flûte de l'orateur, c'est pour ainsi dire l'oreille du public.    - dare tamquam ansas ad reprehendendum, Cic. Lael. 59: donner pour ainsi dire des anses aux reproches, prêter le flanc à la critique.    - verum amicum qui intuetur, tamquam exemplar aliquod intuetur sui, Cic. Lael. 23: qui considère un ami véritable voit en quelque sorte une image fidèle de son propre moi.    - tamquam tormentorum patientia et in morbo graui temperantia... Sen. Ep. 66, 5: par exemple (comme) la patience dans les tourments, l'égalité d'âme dans la maladie.    - tamquam secuturus scripsit Herennio Gallo ut arceret transitu Batavos, Tac. Hist. 4, 19: comme s'il avait l'intention de poursuivre, il écrivit à Hérennius Gallus de fermer le passage aux Bataves.    - tamquam lecturus ex commodo, Sen. Ep. 5: voulant lire à mon aise.
    * * *
        Tanquam, Similitudinis aduerbium. Comme.
    \
        Tanquam, pro Vt vel sicut, indicatiuum postulat. Terent. Tanquam philosophorum habent disciplinae ex ipsis Vocabula. Ainsi que.
    \
        Tanquam est locus quoquouersus C. pedum. Plin. Comme si le lieu avoit cent pieds de touts costez.
    \
        Tanquam cum Sic, pro Quemadmodum. Cicero, Tanquam si clausa sit Asia, sic nihil perfectur ad nos praeter rumores de oppresso Dolabella. Tout ainsi que si l'Asie estoit fermee, on ne nous escrit nulles nouvelles, On ne nous escrit non plus que si l'Asie estoit fermee.

    Dictionarium latinogallicum > tanquam

  • 18 claudo

    I clausī, clausum, ere [одного корня с clavis ]
    1)
    а) запирать, замыкать (domum V, PM; portas Cs, O; januam C; fores O)
    б) закрывать, смежить (oculos Lcn; in aeternam lumĭna noctem V)
    c. aures ad aliquam rem C — не хотеть слышать чего-л. (быть глухим к чему-л.)
    2)
    а) запрудить ( rivos V); остановить, унять ( sanguĭnem PM)
    vocem alicujus c. L — зажать рот (не дать высказаться) кому-л.
    animam laqueo c. Oудавиться
    c. aliquid aliquā re — обнести, окружить что-л. чём-л. ( urbem operibus Nep)
    c. sententias numeris Cоблекать мысли в стройную форму (см. numerus 2. и 11.)
    c. verba pedibus Hподчинить слова стихотворному размеру (т. е. сочинять стихи)
    4) заключать, заканчивать (epistulam, opus O; octavum lustrum H)
    c. agmen Cs — замыкать строй (походную колонну), т. е. служить арьергардом
    5) воен. составлять арьергард (быть в арьергарде)
    c. aliquos a tergo L — при мыкать к кому-л. с тыла
    II claudo, —, (clausūrus), ere Sl, C, L etc. = claudeo

    Латинско-русский словарь > claudo

  • 19 cunctatio

    cunctātĭo, ōnis, f. [cunctor] [st2]1 [-] hésitation, retard, lenteur, irrésolution. [st2]2 [-] circonspection.    - major cunctatio (eos) tenebat aperta (atria) quam clausa invadendi, Liv. 5: ils hésitaient plus à pénétrer dans les cours intérieures ouvertes que dans celles qui étaient fermées.
    * * *
    cunctātĭo, ōnis, f. [cunctor] [st2]1 [-] hésitation, retard, lenteur, irrésolution. [st2]2 [-] circonspection.    - major cunctatio (eos) tenebat aperta (atria) quam clausa invadendi, Liv. 5: ils hésitaient plus à pénétrer dans les cours intérieures ouvertes que dans celles qui étaient fermées.
    * * *
        Cunctatio, Verbale. Cic. Targement, Loisir d'y penser et adviser.
    \
        Adiecta omni cunctatione. Cic. Sans targer ou differer.
    \
        Neque vero Alexandrinis cunctatio vlla aut mora inferebatur. Hirt. Retargement.
    \
        Eximere cunctationem. Liu. Oster tout delay, ou dilation, ou loisir.
    \
        Iniicere cunctationem. Liu. Retarder.
    \
        Cunctatio, Dubitatio. Caelius ad Ciceronem. Doubte.

    Dictionarium latinogallicum > cunctatio

  • 20 claudō (clūdō)

       claudō (clūdō) sī, sus, ere    [CLAV-], to shut, close, shut up: forem cubiculi: portas, Cs.: rivos, to dam up, V.: clausae fores, Tb.: ostia, Ct.: ocellos, Pr.: clausae hieme Alpes, L.: pupulas: lumina, V.—Fig., to shut, close: domus clausa pudori: aurīs ad voces: fugam hostibus, to cut off, L.: clausa consilia habere, i. e. to conceal: deum clausum pectore habere, O.: animam laqueo, i. e. to end one's life, O. — To close, end, conclude: lustrum, H.: opus, O.: epistulam, O.: agmen, to bring up the rear, Cs.—To shut in, enclose, encompass, surround, imprison, hide, confine: quae (urbs) loci naturā clauderetur: stabulis armenta, V.: claudens textis cratibus pecus, H.: rivus clausus ripis, L.: nemus claudit Silva, O.: (apes) in arbore inani, O.—To encompass, invest, besiege, blockade: portūs custodiā clausos teneri, Cs.: urbem obsidione, N.: multitudine, N. — To shut in, hem in: hinc Tusco claudimur amni, are hemmed in, V.: nemorum saltūs, V.: tibi clauduntur rete capreae, O.—To close, limit, restrict: Nolo tibi ullum commodum in me claudier, i. e. that you be deprived of, T.: nec ita claudenda est res familiaris, ut, etc.: numeris sententias, to express in poetical form: pedibus verba, i. e. to compose verses, H.

    Latin-English dictionary > claudō (clūdō)

См. также в других словарях:

  • Clausa — Clausa, so v. w. Klause …   Pierer's Universal-Lexikon

  • CLAUSA Vallis — Petrarchae non semel memorata, locus collibus cireumclusus, atque abditus, fonte admirabili, et capite Suigae flumin. nobilis. Vulgo Vaucluse, alias Valcluse Provincialibus. Paschalis H. meminit Vallis Clusae monasterii in Episcopatu Vesontiensi …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CLAUSA seu COVELIACUM — CLAUSA, seu COVELIACUM Tirolensis Comitatus castrum, in altarupe excisum, ad Eysocum amnem, inter Boisanum et Brixinonem; Clausen …   Hofmann J. Lexicon universale

  • clausa —   L. hidden. In habit much smaller than related species and inflorescence sometimes not projecting beyond the foliage …   Etymological dictionary of grasses

  • Gentiana clausa —   Gentiana clausa …   Wikipedia Español

  • Pinus clausa — Sand Kiefer Sand Kiefer (Pinus clausa) Systematik Klasse: Pinopsida Ordnung …   Deutsch Wikipedia

  • Tibia Clausa — A Tibia Clausa is a large scale, stopped wood flute pipe, usually with a leathered lip. Tibia Clausas provides the basic foundation tone of the organ with few overtones or harmonics. The Tibia Clausa is arguably the most important rank of pipes… …   Wikipedia

  • Gentiana clausa — Taxobox | name = Gentiana clausa regnum = Plantae divisio = Magnoliophyta classis = Magnoliopsida ordo = Gentianales familia = Gentianaceae genus = Gentiana species = G. clausa binomial = Gentiana clausa binomial authority = Raf. Gentiana clausa… …   Wikipedia

  • Pinus clausa — alabaminė pušis statusas T sritis vardynas apibrėžtis Pušinių šeimos augalas (Pinus clausa), paplitęs Šiaurės Amerikoje. atitikmenys: lot. Pinus clausa angl. Alabama pine; sand pine; scrub pine šaltinis Valstybinės lietuvių kalbos komisijos 2008… …   Lithuanian dictionary (lietuvių žodynas)

  • Vallis Clausa — Vallis Clausa, neulateinischer Name für Vaucluse …   Pierer's Universal-Lexikon

  • JACOBUS de Clausa — Carthus. Ascetica scripsit. Petreius B. C …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»