-
1 citātus
citātus adj. with comp. and sup. [P. of 2 cito], quick, rapid, speedy, swift, in haste, at full speed: equo citato, at full gallop, Cs.: ora citatorum equorum, V.: nautae, Pr.: citato gradu, L.: axe, Iu.: citatiore agmine, L.: citatissimo agmine, L.* * *Icitata -um, citatior -or -us, citatissimus -a -um ADJquick, swift; early; loose (bowels); speeded up, hurried, urged on; full gallopIIsummons, citation (legal)III -
2 expositiō
expositiō ōnis, f [expositus], a setting forth, exposition, narration, citation, explanation: rerum: sententiae suae: summi boni.* * *Iexhibition (of art, of objects)IIstatement, description, explanation; narration; exposing (of a child) -
3 prōvocātiō
prōvocātiō ōnis, f [provoco], a citation before a higher tribunal, appeal: ad populum: poena sine provocatione: de provocatione certatum ad populum est, L.: provocationes omnium rerum.* * * -
4 citatio
calling, proclaiming (legal); command (military); citation, legal summons (Ecc) -
5 citatorius
citatoria, citatorium ADJrelating to a citation/summons -
6 commemoratio
remembrance/commemoration; observance (law); memory; mention/citation/reference -
7 conmemoratio
remembrance/commemoration; observance (law); memory; mention/citation/reference -
8 citatus
I.quick, speedy.II.summons, citation. -
9 clamito
clāmĭto, āvi, ātum ( part. pres. nom. plur. clamitantis, Varr. ap. Non. p. 356), 1, v. freq. n. and a. [clamo], to cry out violently or aloud, to bawl out, vociferate (class., esp. freq. since the Aug. per.; in Cic. only twice; not in Quint.; usu. of human beings).I.Neutr. (rare):II.ut illi clamitant,
Cic. Caecin. 3, 9;of a bird: ipsum (passerem) accipiter... vano clamitantem interficit,
Phaedr. 1, 9, 7.—Act.A.With the words or thoughts uttered as object.1.With direct citation:2.Chremes clamitans: Indignum facinus,
Ter. And. 1, 1, 117:atque clamitas, Laterensis: quo usque ista dicis?
Cic. Planc. 31, 75:quidam caricas vendens Cauneas clamitabat,
id. Div. 2, 40, 84:Volero, clamitans provoco,
Liv. 2, 55, 7:ad arma, et: pro vestram fidem, cives, clamitans,
id. 9, 24, 9; 27, 48, 12; Suet. Aug. 40; Tac. A. 1, 18.—With acc. and inf.:3.clamitabat falsa esse illa, quae, etc.,
Cic. Tusc. 2, 25, 60:saepe clamitans, liberum se... esse,
Caes. B. G. 5, 7; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 12, 2:clamitare coepit... ad Philotam decurrisse,
Curt. 6, 7, 27; 9, 8, 7; 10, 7, 10:clamitans non corporis esse sed loci morbum,
Sen. Ep. 104, 1; Suet. Calig. 58; Tac. A. 12, 7; 12, 35; id. H. 2, 29; cf. id. ib. 3, 10.— Pass. impers.:multisque sciscitantibus cuinam eam ferrent... Thalassio ferri clamitatum,
Liv. 1, 9, 12.—With subj.:4.Messalina clamitabat... audiret Octaviae matrem,
Tac. A. 11, 34:Mnester clamitans aspiceret verberum notas,
id. ib. 11, 36; 16, 10.—With acc.:5.quid clamitas?
Ter. And. 4, 4, 28:haec Volscio clamitante,
Liv. 3, 13, 3:quorum clamitant nomina,
Plin. Ep. 9, 6, 2:saeva et detestanda alicui,
to imprecate, Tac. A. 3, 23.—With ut or ne:B.Acerronia... dum se Agrippinam esse utque subveniretur matri principis clamitat, conficitur,
Tac. A. 14, 5; cf.:neve consulatus sui collegam dederet liberto... clamitabat,
id. ib. 16, 10.—With personal obj.:C.clamitant me ut revortar,
call on me, Plaut. Ps. 5, 1, 30 Lorenz (Fleck. inclamitant):clamitent Ne sycophantam,
call, Ter. And. 4, 5, 20:clamitans eum modo consulem modo dictatorem,
Ascon. p. 34, 13 Bait.:plausores, Augustianos militesque se triumphi ejus clamitantes,
Suet. Ner. 25. —Trop., of things, to proclaim, reveal, betray:nonne ipsum caput et supercilia illa penitus abrasa olere malitiam et clamitare calliditatem videntur?
Cic. Rosc. Am. 7, 20. -
10 pilus
1. I.Lit.:II.capra pilos ministrat ad usum nauticum,
Varr. R. R. 2, 11:munitae sunt palpebrae vallo pilorum,
Cic. N. D. 2, 57, 143:caudae pilos equinae vellere,
Hor. Ep. 2, 1, 45:duris aspera crura pilis,
Ov. A. A. 3, 194:contra pilum equum fricare, Pelag. Vet. 26: in capite homini plurimus pilus,
Plin. 11, 37, 47, § 130.—Prov.:non minus molestum est calvis quam comatis pilos velli,
Sen. Tranq. An. 8, 2, 3:propius quidem est a sole mons quam campus aut valles, sed sic, quomodo est pilus pilo crassior,
Sen. Q. N. 4, 11, 4.—Transf.A. B.As a designation of insignificance, a hair, a trifle; usually joined with a negative, not a hair, not a bit, not a whit (class.):2.ego ne pilo quidem minus me amabo,
Cic. Q. Fr. 2, 16, 5:interea e Cappadociā ne pilum quidem,
id. Att. 5, 20, 6:ne ullum pilum viri boni habere dicatur,
has not a hair of a good man about him, id. Rosc. Com. 7, 20:non facit pili cohortem,
does not value it a straw, Cat. 10, 13; cf.:nec pili facit uni,
cares not a pin about it, id. 17, 16.—In plur., a garment or fabric made of hair:vestitus pilis cameli,
Vulg. Marc. 1, 6.pīlus, i, m. [pilum], regularly joined with primus: primus pilus (in the gen. written also as one word, primipili), the division of the triarii in the Roman army:II.P. Sextius Baculus, primi pili centurio,
Caes. B. G. 3, 5; id. B. C. 1, 13: T. Balventius, qui superiore anno primum pilum duxerat, had been leader, captain of the triarii, id. B. G. 5, 35; Liv. 42, 34, 11: aliquem ad primum pilum transducere, to transfer, advance to the triarii, Caes. B. C. 3, 53, 5: primos pilos ademit, took the command of the triarii, of the primipili, Suet. Calig. 44:vetus consuetudo tenuit, ut ex primo principe legionis promeretur centurio primi pili, qui non solum aquilae praeerat, verum etiam quatuor centurias in primā acie gubernabat,
Veg. Mil. 2, 8.—Without primus:referes pili praemia,
Mart. 6, 58, 10; 1, 32, 3.—Transf.: primipilus (in inscrr. also written PRIMOPIL, and abbrev. P. P.), the chief centurion of the triarii (the transf. arose from the circumstance that the chief centurion of this division was originally designated by the term primi pili, with the omission of the easily supplied centurio, as is shown by the following citation from Liv. 7, 41, 5;soon, however, from primi pili, a new word, primipilus or primopilus, was formed): primus centurio erat, quem nunc primi pili appellant,
Liv. 7, 41, 5; 8, 8, 16:primipilo P. Sext. Baculo vulneribus confecto,
Caes. B. G. 2, 25:aquilarum altera vix convelli a primipilo potuit,
Val. Max. 1, 6, 11; Inscr. (of the time of Trajan) Orell. 799: SEX. AVLIENO SEX. F. PRIMOPIL. II., Inscr. (of the time of Tiberius or Caligula) Orell. 3426 M. P.; cf. Becker, Antiq. 3, 3, p. 264. -
11 provocatio
prōvŏcātĭo, ōnis, f. [id.].I.A calling out, summoning, challenging to combat (post-Aug.):II.ex provocatione hostem interemit,
Vell. 1, 12, 4; Plin. 7, 20, 19, § 81; 7, 28, 29, § 101; 33, 1, 4, § 12.—A stimulus, provocation, encouragement (late Lat.):III.in provocationem caritatis,
Vulg. Heb. 10, 24. —A citation before a higher tribunal, an appeal (freq. and class.):ad populum provocatio esto,
Cic. Leg. 3, 3, 6; cf.:Publicola legem ad populum tulit... ne quis magistratus civem Romanum adversus provocationem necaret neve verberaret,
id. Rep. 2, 31, 53; 2, 36, 61; 2, 37, 62; 3, 32, 44; id. de Or. 2, 48, 99; id. Agr. 2, 13, 33; Liv. 1, 26:provocationem interponere,
to appeal, Dig. 49, 1, 18:est provocatio,
an appeal lies, Liv. 3, 55; Sen. Ep. 108, 31:appellatio provocatioque,
Liv. 3, 56 et saep.; Plin. praef. § 10.—In plur.:provocationes omnium rerum,
Cic. Rep. 1, 40, 62.
См. также в других словарях:
citation — [ sitasjɔ̃ ] n. f. • 1355; lat. citatio 1 ♦ Dr. Sommation de comparaître en justice, en qualité de témoin ou de défendeur (signifiée par huissier ou par lettre recommandée du greffier). Notifier, recevoir une citation. Citation à comparaître.… … Encyclopédie Universelle
Citation X — Citation X … Deutsch Wikipedia
citation — ci·ta·tion /sī tā shən/ n 1: a writ giving notice to a person to appear in court: as a: a process served upon an interested party in a probate proceeding b: a notice to a person that he or she is charged with a petty offense (as a traffic… … Law dictionary
Citation — • A legal act through which a person, by mandate of the judge, is called before the tribunal for trial Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Citation Citation … Catholic encyclopedia
Citation — (ca. 1950) Rasse: Englisches Vollblut Vater: Bull Lea Mutter: Hydro … Deutsch Wikipedia
citation — CITATION. s. f. Ajournement. En ce sens, il n est guère d usage que dans les affaires Ecclésiastiques. Il n a point comparu à la première citation. Après les trois citations. [b]f♛/b] Il se dit aussi De l ordre que le Grand Maître envoie à tous… … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
citation — Citation. sub. f. v. Adjournement. En ce sens il n est guere en usage que dans les affaires Ecclesiastiques. Il n a point comparu à la premiere citation. aprés les trois citations. Il signifie aussi, Allegation. Citation d un passage. mettre les… … Dictionnaire de l'Académie française
Citation — Ci*ta tion, n. [F. citation, LL. citatio, fr.L. citare to cite. See {Cite}] 1. An official summons or notice given to a person to appear; the paper containing such summons or notice. [1913 Webster] 2. The act of citing a passage from a book, or… … The Collaborative International Dictionary of English
citation — (n.) c.1300, summons, written notice to appear, from O.Fr. citation, from L. citationem (nom. citatio) a command, noun of action from pp. stem of citare to summon, to put in motion, to call forward (see CITE (Cf. cite)). Meaning passage cited,… … Etymology dictionary
citation — [n1] excerpt example, illustration, mention, passage, quotation, quote, quoting, reference, saying, source; concept 283 citation [n2] award bidding, charge, commendation, encomium, mention, panegyric, reward, salutation, summons, tribute;… … New thesaurus
citation — [sī tā′shən] n. [ME citacion < OFr citation < L citatio, a command (in LL, a summoning) < pp. of citare: see CITE] 1. a summons to appear before a court of law 2. the act of citing, or quoting 3. a passage cited; quotation 4. a reference … English World dictionary