-
1 chętny
прил.• горячий• готовый• жадный• ревностный• рьяный• усердный* * *chętn|y\chętnyi, \chętnyiejszy do czego, na co, czego 1. склонный к чему, готовый на что, желающий (что-л. сделать);\chętny do pracy трудолюбивый; \chętny do pomocy готовый помочь; услужливый;
2. \chętnyу ♂ желающий, охотник;było wielu \chętnyych было много желающих+1. ochoczy, skory 2. reflektant
* * *chętni, chętniejszy do czego, na co, czegochętny do pracy — трудолюби́вый
chętny do pomocy — гото́вый помо́чь; услу́жливый
2) chętny м жела́ющий, охо́тникbyło wielu chętnych — бы́ло мно́го жела́ющих
Syn: -
2 ochoczy
прил.• бодрый• бойкий• готовый• предрасположенный• склонный* * *ochocz|y1. проявляющий охоту (готовность) к чему, охочий до чего posp:, \ochoczy do rozmowy словоохотливый;
2. живой; бравурный, темпераментный;\ochoczyа melodia бравурная мелодия+1. chętny 2. raźny, żwawy
* * *ochoczy do rozmowy — словоохо́тливый
2) живо́й; браву́рный, темпера́ментныйochocza melodia — браву́рная мело́дия
Syn: -
3 pochopny
прил.• безвременный• быстрый• вспыльчивый• опрометчивый• поспешный• преждевременный* * *pochopn|y\pochopnyi, \pochopnyiejszy 1. опрометчивый, неосмотрительный;2. do czego склонный к чему+1. skwapliwy, skory 2. chętny, skłonny
* * *pochopni, pochopniejszy1) опроме́тчивый, неосмотри́тельный2) do czego скло́нный к чемуSyn: -
4 skwapliwy
прил.• готовый• предрасположенный• склонный• старательный• усердный* * *skwapliw|y\skwapliwyi, \skwapliwyszy 1. усердный, старательный;2. торопливый, поспешный+1. chętny, ochoczy, skory 2. pośpieszny
* * *skwapliwi, skwapliwszy1) усе́рдный, стара́тельный2) торопли́вый, поспе́шныйSyn:
См. также в других словарях:
chętny — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, chętnyni, chętnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} skłonny do robienia czegoś z własnej woli, bez przymusu, z chęcią; ochoczy, pilny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uczeń chętny do… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
chętny — chętnyni, chętnyniejszy 1. «pełen dobrych chęci; skłonny, skory do czegoś; ochoczy, pilny» Chętny uczeń. Chętny do nauki, do usług, do zabawy. 2. «dobrze usposobiony względem kogoś, czegoś; życzliwy, przychylny» Chętne serce. Chętne powitanie.… … Słownik języka polskiego
chętny — Dawać chętne ucho; słuchać chętnym uchem «słuchać z zainteresowaniem»: (...) rzeknij mu, by Panu Bolesławowi, który chętnym uchem wszystkich rad jego słucha, przypomniał, co winien jest każdy władca chrześcijański (...) majestatowi cesarskiemu. T … Słownik frazeologiczny
półgębkiem — 1. Bąkać, mówić, odpowiadać itp. półgębkiem «bąkać, mówić, odpowiadać itp. ledwie otwierając usta, niewyraźnie lub od niechcenia, często niechętnie»: Ewelina zauważyła z przykrością, że Tadeusz nie darzy sympatią ich sublokatora. Prawie się do… … Słownik frazeologiczny
chcący — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. chcieć (p.) chcący w użyciu rzecz. «ten, kto czegoś chce; człowiek chętny» Stypendium dla chcących się uczyć. □ Dla chcącego (nie ma) nic trudnego. chcący w użyciu przysłów., rzad. «z rozmysłem, naumyślnie»… … Słownik języka polskiego
chętnie — chętnieej przysłów. od chętny Chętnie się uczyć, pracować … Słownik języka polskiego
do — I przyimek łączący się z dopełniaczem 1. «w połączeniu z rzeczownikami, zwykle nieżywotnymi, tworzy przydawki o znaczeniu przeznaczenia» Beczka do wina. Filiżanka do kawy. Klucz do drzwi. Kocioł do gotowania. Przybory do pisania. Skrzynka do… … Słownik języka polskiego
nauka — ż III, CMs. nauce; lm D. nauk 1. «ogół wiedzy ludzkiej ułożonej w system zagadnień, wyrażonej w sądach prawdziwych i przypuszczeniach; dyscyplina badawcza odnosząca się do pewnej dziedziny rzeczywistości» Nauka polska. Nauki filozoficzne,… … Słownik języka polskiego
ochoczy — 1. «pełen ochoty, dobrej woli, gorliwości, zapału; chętny, skory do czegoś» Ktoś jest ochoczy do pracy, do zabawy, do pomocy. 2. «pełen ochoty, fantazji, temperamentu; pogodny, raźny, skoczny» Ochocza zabawa, muzyka. Ochocze okrzyki, tańce … Słownik języka polskiego
pochopny — pochopnyni, pochopnyniejszy «prędki, skory, chętny do czegoś; zbyt skłonny» Pochopny do bójki, do oskarżeń. Wydać o kimś zbyt pochopny sąd … Słownik języka polskiego
rad — I radzi (tylko w M.) 1. «zadowolony, ucieszony, uszczęśliwiony, kontent (w funkcji orzecznika lub przydawki okolicznikowej)» Był rad z siebie, z egzaminu. Byli radzi gościom. Był rad, że został zauważony. □ Czym chata bogata, tym rada. 2. «chętny … Słownik języka polskiego
