Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

churl

  • 81 скръндза

    skinflint, close file
    * * *
    скръ̀ндза,
    м. и ж., -и miser, curmudgeon, skinflint, close file, niggard.
    * * *
    skinflint ; flay-flint; niggard ; churl; close-fisted; tightwad; pinchpenny
    * * *
    skinflint, close file

    Български-английски речник > скръндза

  • 82 скъперник

    miser, niggard, skinflint
    * * *
    скъпѐрник,
    м., -ци; скъпѐрниц|а ж., -и miser, niggard, skinflint; curmudgeon; стар \скъперникк an old flint.
    * * *
    miser ; churl; curmudgeon; flay-flint; niggard ; pinchpenny; Scrooge
    * * *
    1. miser, niggard, skinflint 2. стар СКЪПЕРНИК an old flint

    Български-английски речник > скъперник

  • 83 fret-karl

    m. a ‘fart-churl,’ vagabond, Lv. 59, Fs. 160, Ísl. ii. 483.

    Íslensk-ensk orðabók > fret-karl

  • 84 fugla-mál

    n. a bird’s voice, in tales, Edda, Fms. vi. 445: metaph., karl-fuglinn, poor churl!

    Íslensk-ensk orðabók > fugla-mál

  • 85 grey-karl

    m. a dogged churl, Bær. 2.

    Íslensk-ensk orðabók > grey-karl

  • 86 karl-maðr

    m. (spelt karmaðr, N. G. L. i. 50, Eluc. 4), a man, male, opp. to kvenn-maðr, a woman; karlmaðr eða kona, N. G. L. i. 51; sambúð milli karlmanns ok konu, Stj. 21; karlmaðr ok kona, Eg. 247, Ó. H. 152; skal karlmann tólf vetra gamlan eða ellra nefna í dóm, Grág. i. 16; karlmaðr sextán vetra gamall skal ráða sjálfr heimilis-fangi sínu, 147; hann er karlmaðr, því at hann hefir sonu átt við konu sinni, 190; er hann lét eigi aka í skegg sér, at hann væri sem aðrir karlmenn, ok köllum karl inn skegglausa, 67; slíkt víti á honum at skapa fyrir þat á sitt hóf, sem karlmanni, ef hann hefir höfuð-smátt svá mikla at sjái geirvörtur hans berar, Ld. 136; skerask í setgeira-brækr sem karlmenn, id.; gefa karlmanns-verð, a meal for a man, a full meal, D. I. i. 201, Vm. 169.
    2. metaph. a man of valour; styrkr ok fálátr ok inn hraustasti karlmaðr, Nj. 177; svá sé ek fara, at flestum bilar áræðit, þóat góðir karlmenn sé, Fms. ii. 31; ef hann þorir, ok sé hann úragr karlmaðr, xi. 94; vér skyldim hafa karlmanns hjarta en eigi konu, 389; k. at lunderni, Bs. i. 709.
    II. in a political sense = karl, a ‘churlman,’ a churl, commoner; cp. jarl and jarlmaðr: this sense is obsolete, but is represented in the Frank. pr. name Karloman, Latinized Carolus Magnus, whence Charlemagne, Germ. Karl der Grosse, without regard to the true etymology.

    Íslensk-ensk orðabók > karl-maðr

  • 87 kurfaldi

    a, m. a coal cutter (?), a mean churl, cp. Dan. kulsvier, Fms. vi. 363 (in a verse).

    Íslensk-ensk orðabók > kurfaldi

  • 88 LÍTILL

    * * *
    (lítil, lítit), a.
    1) little, small in size (lét hann læsa þá í lítilli stofu); at ek var ekki l. maðr vexti, that I was not small of stature;
    2) small in amount, degree, etc. (lítil var gleði manna at boðinu); sumar þetta var l. grasvöxtr, a small (bad) crop; landit er skarpt ok lítit matland, bad for foraging; hann er l. blótmaðr, no great worshipper; þat er lítit mál, that is a small matter; var hans móðerni lítit, of low rank; jarl hafði hann lengi lítinn mann gört, treated him shabbily; l. fyrir sér, of little account (þér munut kalla mik lítinn mann fyrir mér);
    3) of time, short, brief; litla stund, for a short while; litlu siðarr, a little while after.
    * * *
    lítil, lítið, adj., and lítt adverb.; gen. lítils, lítillar, lítils; dat. litlum, lítilli, litlu; acc. lítinn, litla, lítið: plur. litlir, litlar, lítil; gen. lítilla; dat. litlum; acc. litla, litlar, lítil; compar. minni; superl. minnstr (q. v.): [Ulf. leitils = μικρός, ὀλίγος; A. S. lytel; Engl. little; O. H. G. luzil; Swed. liten; Dan. liden and lille: in Germ. the word was replaced by klein, prop. = bright = Engl. clean, but luzel remains in local names such as Lützel-stein = La Petite Pierre in Alsace]:—little, of stature; litlir menn ok smáir, Landn. 145; lítið barn, a little bairn, Ísl. ii. 326; ok sér hvar lá maðr … ok var sá eigi lítill, Edda 29; ekki lítill maðr vexti, 30; Þórr er lágr ok lítill, 33; svá lítinn sem þér kallit mik, þá …, id.; hvat er þat it litla ( the little puny thing) er ek þat löggra sé’k, Ls. 44; inn Litli, a freq. nickname, Landn.:—small, of things, litla breiðöxi, Hkr. iii. 16; fjórar litlar munnlaugar, Dipl. iii. 47; opt veltir lítil þúfa miklu hlassi, a saying, a little mound may often upset a big wagon load, Al. 32; lítilla (gen. pl.) sanda, lítilla sæva, Hm. 52; opt kaupir sér í litlu lof, 51; Eiríkr konungr hafði lönd lítil, Fms. i. 23; en þótt einnhverr bæri litla byrði, þá varð þat skjótt mikill eldr, vi. 153.
    II. metaph. usages; sumar þetta var lítill grasvöxtr, ok varð alllítil heybjörg manna, a small, bad crop, Ísl. ii. 130; landit er skarpt ok lítið matland, bad for foraging, Fms. vii. 78; ef atfærsla þeirra væri svá lítil, at …, K. Þ. K. 94:— small in degree, lítil var gleði manna at boðinu, small cheer, Ísl. ii. 251; hann er lítill blótmaðr, no great worshipper, 398; þat er lítið mál, that is a small matter, 206; lítil tíðindi, Fms. xi. 118:—small, of value, ok verðit þér lítlir drengir af, ef þér launit engu, Nj. 68; töldu fyrir honum hversu jarl hafði hann lengi gört lítinn mann ( treated him shabbily), Fms. i. 54; nú munt þú, segir hón, lengi lítill konungr, ef þú villt ekki atfærask, vii. 243; ok vara ( was not) sá af litlu skapi, Al. 2; meta lítils, to value lightly, Ld. 174; lítill karl, mean churl! Fbr. 39 new Ed.; var hans móðerni lítið, of low rank, Fms. vii. 63; þér munut kalla mik lítinn mann ( a puny man) fyrir mér ok uni ek því ílla, Edda 33; hann var skald ok eigi lítill fyrir sér, Ísl. ii. 323.
    2. neut. as subst.; hafa lítið af ríki, a small portion, Fms. i. 52; svá at litlu loddi við, Nj. 28, Fms. xi. 102, Fs. 87.
    3. temp. small, brief; á lítilli stundu, Al. 32; litlu síðarr, a little while after, Nj. 4, Fms. vi. 60; bíða um lítla stund, vii. 141.
    COMPDS: litlastofa, lítilsháttar, lítilsverðr, lítilsvægi.
    B. COMPDS: lítilfjörligr, lítilgæft, lítilhugaðr, lítilhæfr, lítillátask, lítillátliga, lítillátligr, lítillátr, lítilleikr, lítilleitr, lítilliga, lítilligr, lítillækka, lítillæta, lítillæti, lítilmagni, lítilmannliga, lítilmannligr, lítilmenni, lítilmennska, lítilmótliga, lítilmótligr, lítilræði, lítilsigldr, lítilskeyta, lítiltrúaðr, lítilvægligr, lítilvægr, litilyrkr, lítilþægr.

    Íslensk-ensk orðabók > LÍTILL

  • 89 SKRATTI

    * * *
    older form skrati, as seen from rhymes, l atr skr ati; [akin to Swed. skratta = to laugh loud and harshly; Dan. skrade = crepare]:—a wizard, warlock; sú segir spár sínar sem völfur ok skrattar forðum, Blanda; seið-skratti (q. v.), a wizard who works charms; the Swed. skratta refers to the strange noises with which the enchanter works (seið-læti); skratta-sker, the name of a rock on which wizards were exposed to die, Fms. ii. 142; hann síðdi þar ok var kallaðr skratti, x. 378.
    2. a goblin, monster; in vatna-skratti, a water-sprite, sea-monster, see Ísl. Þjóðs. i. 138, provinc. in the south of Icel. for sjó-skrímsli: a giant, ogre, Edda (Gl.); in mod. usage a devil, imp, skrattinn fór at skapa mann, a ditty; skratta-atgangr, Fas. ii. 519; skrattans- so and so, in oaths; karl-skratti, an evil churl, Háv. 38 new Ed.; kvenn-skratti, a hag, fury. skratt-hanki, a nickname, Fms. viii.

    Íslensk-ensk orðabók > SKRATTI

  • 90 ÞORP

    n.
    2) in foreign countries, a thorp or village (Írar hlaupa saman í eitt þorp);
    3) an open, unsheltered place (hrørnar þöll, sú er stendr þorpi á).
    * * *
    n. [Ulf. þaurp = ἀγρός, once in Nehem. v. 16; A. S. and Hel. þorp; Old Engl. thorp; O. H. G. and Germ. dorf; Lat. turba is taken to be the same word: this word, we think, was originally applied to the cottages of the poorer peasantry crowded together in a hamlet, instead of each house standing in its own enclosure, like the ‘tún’ or ‘bær’ or ‘garðr’ of the ‘búandi,’ hence þorpari = a churl (see below); the etymological sense being a crowd, throng, as seen in þyrpast, þyrping (qq. v.), as also in Lat. turba]:
    I. a hamlet, village, rarely of an isolated farm; fóru þau um kveldit í annat þorp skamt þaðan, … Þorsteinn hét þar bóndi, Hkr. i. 189 (in East-Norway), Fms. x. 219; margir vóru búendr þar í þorpinu, Ó. H. 151; til Níðaróss, þar var þorp nokkut sett ok kaupstaðr, Fms. x. 294; um þorp ok um bæi (Scotland), Orkn. 78; in Edda 108, þorp ef þrír eru, …
    2. when used of foreign countries it means a thorp or village; borgir, kastalar, þorp, Fms. vii. 94; þorp ok tún, Sks. 631; Írar hlaupa saman í eitt þorp, Ld. 78; borg eða þorp, Stj. 96, 183; þar (in Frisland) varð brátt fyrir þeim þorp eitt ok bygðu þar margir bændr, Eg. 528: Lat. villa is rendered ‘þorp,’ Róm. 132, Hom. (St.), (= Matt. xxii. 5); þorpin stóðu á bryggjunum ok mikit fjölmenni í þeim þorpum (of London), O. H. L. ch. 10: metaph., þrætu-þorp, the abode of quarrel, i. e. the mouth, Fms. vi. (in a verse).
    3. the word occurs twice in poets in the same sense as in the Goth., a land; hrörnar þöll sú er stendr þorpi á, hlýrat henni börkr né barr, Hm. 49 (here ‘þorp’ seems to mean a field, fenced place, or garden, as opp. to the ‘wood’); þrjár þjóðár falla þorp yfir meyja Mögþrasis, three great rivers fall over the field of the Norns, Vþm. 49.
    II. very freq. as the second compd of Dan. local names, as -trup, or - rup dropping the t, Hos-trup, Kra-rup, Kolde-rup, Vins-trup, Sverd- rup; but in early Dan. - torp or -thorp, thus Bukke- thorp, Thume- thorp, Ny- thorp = mod. Dan. Nyrup, and in many names of places, see Dipl. Thorkel. passim; so also Engl. - thorp and Germ. -dorf: in Norway such local names are rare, in Iceland still more so, yet a Þorpar, f. pl., occurs in western Iceland, in Stranda-sýsla, called ‘í Þorpum.’ The reason is that in flat countries cottages lie closer together than in a mountainous country.

    Íslensk-ensk orðabók > ÞORP

  • 91 þorp-karl

    m. = þorpari, a churl, Fms. x. 372, Þiðr. 231. þorpkarl-ligr, adj. churlish, Hkr. iii. 129.

    Íslensk-ensk orðabók > þorp-karl

  • 92 kotkarlsson

    m. churl’s son.

    Íslensk-ensk orðabók > kotkarlsson

  • 93 þorpkarl

    m. churl.

    Íslensk-ensk orðabók > þorpkarl

  • 94 vlegel

    n. flail, boor, churl, cur, cub

    Holandés-inglés dicionario > vlegel

  • 95 grubijan

    rude person, jače brute, bully
    * * *
    • churl
    • rough neck
    • rowdy
    • ruffian

    Hrvatski-Engleski rječnik > grubijan

  • 96 škrtac

    money grubber, miser
    * * *
    • churl
    • scrooge
    • save all
    • kite
    • miser
    • niggard

    Hrvatski-Engleski rječnik > škrtac

  • 97 tvrdica

    * * *
    • churl
    • screw
    • save all
    • skinflint
    • stingy
    • miser

    Hrvatski-Engleski rječnik > tvrdica

  • 98 bárbaro

    • barbarian
    • barbaric
    • barbarous
    • beast-like
    • boor
    • boorish
    • churl
    • cruel
    • groaning
    • grocer
    • muck sweat
    • muckrake
    • philistine
    • ruthless
    • savage
    • uncivilized
    • vulgar slang
    • vulgarism

    Diccionario Técnico Español-Inglés > bárbaro

  • 99 grosero

    • boor
    • boorish
    • churl
    • churlish
    • discourteous
    • impolite
    • loutish
    • rough
    • rough person
    • rude
    • scurrilous
    • uncouth
    • vulgar fraction
    • vulgar slang

    Diccionario Técnico Español-Inglés > grosero

  • 100 palurdo

    • barbarian
    • boor
    • bumpkin
    • churl
    • groaning
    • grocer
    • illiterate
    • philistine
    • unlearned
    • vulgar slang
    • vulgarism
    • yachtswoman
    • yahooism
    • yoke together
    • yokemate

    Diccionario Técnico Español-Inglés > palurdo

См. также в других словарях:

  • Churl — Churl, n. [AS. ceorl a freeman of the lowest rank, man, husband; akin to D. karel, kerel, G. kerl, Dan. & Sw. karl, Icel. karl, and to the E. proper name Charles (orig., man, male), and perh. to Skr. j[=a]ra lover. Cf. {Carl}, {Charles s Wain}.]… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • churl — churl; churl·ish; churl·ish·ly; churl·ish·ness; …   English syllables

  • churl — (chûrl) n. 1) A rude, boorish person. See Synonyms at BOOR(Cf. ↑boor). 2) A miserly person. 3) a) A ceorl. b) A medieval English peasant. ╂ [Middle English, from Old English ceorl, peasant.] …   Word Histories

  • Churl — Churl, a. Churlish; rough; selfish. [Obs.] Ford. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • churl — O.E. ceorl peasant, freeman, man without rank, from P.Gmc. *kerlaz, *karlaz (Cf. O.Fris. zerl man, fellow, M.L.G. kerle, Du. kerel, Ger. Kerl man, husband, O.N. karl old man, man ). It had various meaning in early M.E., including man of the… …   Etymology dictionary

  • churl — n *boor, lout, clown, clodhopper, bumpkin, hick, yokel, rube Antonyms: *gentleman, aristocrat …   New Dictionary of Synonyms

  • churl — [n] rude and ill bred, a boor; person overly concerned with saving money beast, chuff, clodhopper*, miser, mucker*, niggard*, oaf, peasant, provincial, rustic, tightwad, yokel; concept 423 …   New thesaurus

  • churl — ► NOUN 1) an impolite and mean spirited person. 2) archaic a peasant. ORIGIN Old English …   English terms dictionary

  • churl — [chʉrl] n. [ME cherl < OE ceorl, peasant, freeman: for IE base see CORN1] 1. CEORL 2. a farm laborer; peasant 3. a surly, ill bred person; boor 4. a selfish or mean person …   English World dictionary

  • Churl — A churl (etymologically the same name as Charles / Carl and Old High German karal), in its earliest Old English (Anglo Saxon) meaning, was simply a man , but the word soon came to mean a non servile peasant , still spelt ċeorl(e), and denoting… …   Wikipedia

  • churl — /cherrl/, n. 1. a rude, boorish, or surly person. 2. a peasant; rustic. 3. a niggard; miser: He was a churl in his affections. 4. Eng. Hist. a freeman of the lowest rank. [bef. 900; ME cherl, OE ceorl man, freeman; c. D kerel, G Kerl; akin to… …   Universalium

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»