Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

chain

  • 1 hlekkja

    Íslensk-ensk orðabók > hlekkja

  • 2 keîja

    Íslensk-ensk orðabók > keîja

  • 3 hringabrynja

    Íslensk-ensk orðabók > hringabrynja

  • 4 verslanakeîja

    Íslensk-ensk orðabók > verslanakeîja

  • 5 HRINGR

    (-s, ar), m.
    1) ring, circle; slá hring um e-n, to make a ring around one; í hring, in a circle; hann fór í hring um skipit, he swam in a circle round the ship; með hringum, all around, altogether (brendu upp bœinn Með hringum);
    2) ring (on the finger or arm, at the end of a chest, in a door, at the end of the hilt); link (in a chain).
    * * *
    m., pl. hringar, in mod. usage sometimes hringir: [A. S., Hel., and O. H. G. hring; Engl., Germ., Dan., and Swed. ring, ringlet]:
    I. a ring, circle; tungl hvert gengr sinn hring, Rb. 53 (1812); h. jarðar, the earth’s circumference, Hom. 20; slá hring um e-n, to make a ring around one, Stj. 312, Fms. viii. 67; hann hefir lykkju af ái en hringinn af ói, of the circle or bight of the letter , Skálda 161; hann þóttisk sjá þangat hring ok elds-lit á, Nj. 194.
    2. í hring, adv. in a ring or circle; þeir lögðu þann sjá í hring utan um hana, Edda; sól gengr umhverfis í hring, Rb. 66 (1812); standa umhverfis í hring, to stand round in a ring, Fms. iv. 160, (mann-hringr, a ring of men); hann sveiflaði sverðinu í hring um sik, he swept with his sword all round him, Sturl. iii. 220; hann fór í hring um ( swam in a circle around) skipit, Ld. 56; lagðir steinar í hring utan um, Eg. 486; nú snúask þessi merki í hring um heiminn á hverjum tveim dægrum, Rb. 104; hann gékk þá í hring hjá konungi, Fms. vi. 206.
    3. as an adverb. phrase, með (at) hringum, all around, altogether, taka allt með hringum, Arnór; hann lét leggja eld í kirkju ok bæinn ok brendu upp með hringum, Fms. vii. 212; brenna bæinn upp at hringum, x. 389 (Ágrip).
    II. a ring, Lat. annulus:
    1. a ring at the end of a chest, Fms. i. 178, kistu-h.; in a door, Rm. 23; hurðar-h., Ísl. Þjóðs. ii: the ring at the end of the hilt to which the friðbönd (q. v.) were fastened, Hkv. Hjörv. 9: the chain or links in a kettle chain (hadda), Hým. 33: an anchor ring (akkeris-h.)
    β. the rings in a coat of mail, the Sagas and Lex. Poët. passim, whence hringa-brynja, u, f. a coat of ring-mail, see brynja, Fms. i. 43, vi. 416–421, ix. 27, Karl. 542, the Sagas passim, see Worsaae, No. 474; hring-kofl, m., hring-skyrta, u, f., hring-serkr, m. a shirt of rings, coat of ring-mail, Lex. Poët.: a coat of mail is called hring-ofin, adj. woven with rings.
    2. but esp. a ring on the arm, finger (gull-h., silfr-h., járn-h.), passim; rauðir hringar, the red rings, Þkv. 29, 32; men ok hringar, Vsp. 23, passim; and hence gener. = money, see baugr. A lordly man is in poetry called hring-berandi, -bjóðr, -brjótr, -broti, -drífir, -hreytandi, -lestir, -mildr, -miðlandi, -rífr, -skati, -skemmir, -snyrtir, -stríðandi, -stýrir, -tælir, -varpaðr, -viðr, -þverrir, the bearer, breaker … or spender of rings, Lex. Poët.: a woman from wearing rings, hring-eir, -skögul, -þöll, -varið; and a man, hring-þollr, etc.
    III. a ship is called Hringr (also in present use), Eg. (in a verse); hringr Ullar, the ship of Ull, i. e. his shield, Akv. 30; cp. Hring-horni, the mythol. ship of the Edda: Hringr is the pr. name of a man, Fb. iii, Landn.

    Íslensk-ensk orðabók > HRINGR

  • 6 dreif

    I) f.
    drepa e-u á dreif, to scatter about; fig. to throw or cast aside, to let drop;
    þeir drápu óllu á dreif um þessa fyrirætlun, gave it up altogether;
    2) string or chain (valrinn komst hvergi, því at dreifarnar héldu honum).
    II) from drífa.
    * * *
    f. scattering; á dreif, id.; á víð ok dreif, scattered abroad, Grönd. 166.
    2. a chain; haukr bundinn í gull-dreifum, and haukrinn komst hvergi þvíat dreifarnar héldu honum, El. (Fr.)

    Íslensk-ensk orðabók > dreif

  • 7 festar-vörðr

    m. watcher of the moorings, Jb. 407: a chain, gull-f., silfr-f.; ketil-f., a kettle-chain, whereon to hang the kettle in cooking, = hadda.

    Íslensk-ensk orðabók > festar-vörðr

  • 8 haft

    n.
    1) bond, chain; esp. pl., höft, fetters;
    sitja í höftum, to be in fetters;
    halda e-n í höftum, to keep one in bonds;
    2) pl., höft, gods.
    * * *
    and hapt, n. [hafa], properly a handcuff; sprettr mér af fótum fjöturr, en af höndum haft, Hm. 150, 149: then generally a bond, chain, harðgör höft ór þörmum, Vsp. (Hb.); sitja í höftum, to be in fetters as a prisoner, Mar. 11; fætr hans váru í höptum, Mork. 205; leysa e-n ór höftum, Ls. 37; halda e-n í höftum, to keep one in bonds, Fb. i. 378; at hann er óðr ok hann má koma höftum á hann ef hann vill, Gþl. 149: the hobbles or tether fastened to a horse’s leg, taka af, leggja á haft; ef haft er áfast hrossi, Grág. i. 436, freq. in mod. usage, cp. hefta: so in the phrase, verða e-m at hafti, to be a hindrance or stumbling-block to one, Nj. (in a verse). haft-bönd, n. pl. fetter-bonds, Fas. iii. 17.
    II. metaph., pl. gods (as band II. 3), Edda 96.
    COMPDS: haftaguð, haftasnytrir, haftsœni.

    Íslensk-ensk orðabók > haft

  • 9 HLEKKR

    (-s or -jar; pl. -ir), m. link; pl. a chain of links.
    * * *
    m., gen. hlekks and hlekkjar, pl. hlekkir: [A. S. hlenca (thrice in Grein); Swed. länk; Dan. lænke; Engl. link]:—a link, a chain of links, Bs. i. 341; handur-hlekkr, a ‘hand-link,’ i. e. a bracelet, Edda (Ht.): freq. in mod. usage, járn-h., iron chains, fetters.

    Íslensk-ensk orðabók > HLEKKR

  • 10 rekendr

    f. pl. chain.
    * * *
    f. pl. [A. S. racenta; O. H. G. rachinza], a chain, Fms. vi. 168, vii. 184; rekendum bundinn, 623. 12, 655 xiii. B. 3; þá féllu rekendirnar (sic) af Petro, 656 C. 11; járn-r., Fms. vii. 183, xi. 322, Sks. 416; gull-r., El.; munnlaug skal dóttir hafa nema rekendr sé gör (sic) á meðal, N. G. L. i. 283, cp. 211.

    Íslensk-ensk orðabók > rekendr

  • 11 BRYNJA

    * * *
    u, f. [Ulf. brynio; A. S. burn; Hel. bry-nio; O. H. G. brunja; Swed. brynja; Dan. brynie]:—a coat of mail, in olden times woven of rings (hringa-brynja, ring-mail), hence in poetry called hring-skyrta, a chain-mail sark or shirt, with epithets such as ‘iron sewed, knit, woven,’ and the like, Lex. Poët.: the breast-plate, spanga-brynja (Fms. vii. 264, viii. 95, 388), is of later date, viz. of the time of the Crusades and the following ages, vide Fms. i. 43, ii. 309, iv. 65, vi. 410, 411, vii. 45, 46, viii. 403, xi. 137, v. 1. etc. etc., Bs. i. 526, 528, 624.
    COMPDS: brynjubítr, brynjubönd, brynjuhattr, brynjuhálsbjörg, brynjuhringr, brynjulauss, brynjumeistari, brynjurokkr.

    Íslensk-ensk orðabók > BRYNJA

  • 12 FJALL

    * * *
    n. mountain, fell.
    * * *
    n., pl. fjöll, [a Scandin. word, Swed. fjäll, Dan. fjæld, but wanting in the Germ. and Saxon, not even used in the Ormul., but freq. in North. E. and Scot., where it is of Dan. origin]:—a fell, mountain, Nj. 25, Hkr. i. 228, Grett. 149, in endless instances: in the phrase, það gengr fjöllunum hæra, it mounts higher than the fells, cries to heaven, of injustice: in allit. phrases, fjöll og firnindi, fells and deserts (vide finnerni); fjall eðr fjörðr, fells or firths, Hm. 117, N. G. L. i. 117: the pl. fjöll is used of a mountain with many peaks, Eyja-fjöll, Vaðla-fjöll, Hafnar-fjöll, Fbr.; but Akra-fjall, Fagraskógar-fjall, of a single mountain: the pl. is also used of a chain of mountains, thus, Alpa-fjöll, the Alps; Pyrenea-fjöll, the Pyrenees; but Dofra-fjall, the Dofra range in Norway: in biblical names it is usually prefixed, e. g. fjallið Sinaí, fjallið Horeb, etc.; but also Gilboa-fjöll, Sam. Sálm. 2. 1, prob. for the sake of euphony: fjall is also used κατ΄ εξ., and as a pr. noun, of the Alps, in the phrase, fyrir norðan fjall, i. e. Germany north of the Alps; sunnan um fjall, i. e. Italy; the German emperor is called keisari fyrir norðan fjall, Fms. ix. 229, x. 101, Landn. 24, Fas. i. 223; Norway is also divided into sunnan fjall (i. e. Dofre) and norðan fjall; in mod. Norse, Norden-fjælds og Sönden-fjælds, Fms. x. 3.
    COMPDS: fjallabak, fjalladalr, fjallafé, fjallagol, fjallagrös, fjallaklofi, fjallalæða, fjallasýn, fjallatindr, fjallsbrún, fjallshlíð, fjallshyrna, fjallshæðir, fjallsmúli, fjallsrætr, fjallsöxl.

    Íslensk-ensk orðabók > FJALL

  • 13 GELGJA

    u, f. [akin to gálgi], the cheek bones of a fish; gelgju-bein, n. the small bones in the gelgja; hence gelgju-legr or gelgju-leitr, adj. haggard-looking, pinched in the face.
    II. mythol. the name of the tack or pin belonging to the chain whereby the wolf Fenrir was fastened, F. Edda 221, cp. 20.

    Íslensk-ensk orðabók > GELGJA

  • 14 gull-dreifar

    n. pl. a golden chain, MS. 4. 32.

    Íslensk-ensk orðabók > gull-dreifar

  • 15 gull-festr

    f. a gold chain, El. 99.

    Íslensk-ensk orðabók > gull-festr

  • 16 gull-rekendi

    n. a gold chain, El.

    Íslensk-ensk orðabók > gull-rekendi

  • 17 HADDA

    f. pot-hook, pot-handle.
    * * *
    u, f. (halda, Rd. 315, l. 14), [Ivar Aasen hodda, hadde, holle]:— a pot-hook or rather pot-links, for the hadda was a chain of rings rather than a mere handle, as is seen from Hým. 34—en á hælum hringar skullu—compared with, heyrði til höddu þá er Þórr bar hverinn, Skálda 168; hann kastaði katlinum svá at haddan skall við ( rattled), Fms. vi. 364; hann dró á hönd sér höddu er ifir var bollanum, Ó. H. 135; ketill var upp yfir rekkjuna ok reist upp haddan yfir katlinum, ok vóru þar á festir hringar, … þá féll haldan á katlinum því at hann hafði komit við festina, Rd. 314, 315; hann krækti undir hödduna hinum minsta fingri ok fleytti honum (the kettle) jafnhátt ökla, Fb. i. 524; at konungr mundi gína yfir ketil-hödduna, … ok var haddan orðin feit, … konungr brá líndúk um hödduna ok gein yfir, Fms. i. 36.

    Íslensk-ensk orðabók > HADDA

  • 18 járn-hlekkr

    m. an iron link, chain.

    Íslensk-ensk orðabók > járn-hlekkr

  • 19 keðja

    u, f. [Germ. kette; Lat. catena; Dan. kjede], a chain, (mod.)

    Íslensk-ensk orðabók > keðja

  • 20 SILFR

    n. silver.
    * * *
    n., provinc. Icel. also silbr, Fb. ii. 247; [Goth. silubr; Hel. silubar; O. H. G. silbar; Germ. silber; Engl. silver; Scot. siller; Dan. sölv; Swed. silfuer]:—silver, Al. 21, 116, Fms. i. 15, ii. 76, vi. 216, Grág. i. 500, Eg. 278: when used as payment distinction is made between lög-silfr (q. v.), standard silver, Grág.; gang-s. (q. v.), current silver; brennt s., burnt, purified silver, K. Þ. K. 172; skírt s., pure silver, Fb. ii. 300, MS. 732. 16; and blá-s. (q. v.), blue, i. e. bad silver (blá-silfr had only the third part value of skírt silfr, 732. 16); bleikt s., Grág. ii. 192; grá-s., grey silver, brass; hence the phrase, bera sem gull af grá-silfri, to surpass as gold does grey silver, Gkv. 2. 2; so also in the saying, elda grátt silfr, Eb. 290, Fb. i. 522 (see elda): of coined silver, þá var mönnum gefinn máli, þat silfr var kallat Haralds-slátta, þat var meiri hluti koparr, Fms. vi. 243.
    II. as a nickname, silfri, silfra, Vd., Vápn. 12; whence Silfra-staðir, Silfr-toppr (or Silfrin-toppr), ‘Silver-forelock,’ Silver-top, the name of a mythical horse, Gm.
    B. Used in compds to denote a thing made of silver; silfr-ampli, -ausa, -bolli, -buðkr, -diskr, -kalkr (-kaleikr), -ker, -munnlaug, -skál …, a jug, scoop, bowl, box, plate, chalice, vessel, basin …, of silver, Dipl. v. 18, Hkr. i. 50, ii. 221, Fms. iii. 177, 194, Vm. 56, 63, 95, Js. 78; silfr-spánn, a silver spoon, Bs. i. 874, Vm. 58, 109, Dipl, iii. 4; silfr-baugr, a silver ring, Glúm. 388; silfr-belti, a silver belt, Ld. 284, Nj. 24, Vm. 129; silfr-borð, a desk of silver, Fas. iii. 670; silfr-stíll, a silver pencil, D. N. iv. 233; silfr-flyngja, a silver clasp, Vm. 34; silfr-spöng, a silver clasp, B. K. 83; silfr-búnaðr, silver ornaments, Pm. 90; silfr-sylgja, a silver brooch, Bs.; silfr-festr, a silver chain. Fas. iii. 273, Vm. 109; silfr-þráðr, silver-wire, Dipl. iii. 4; silfr-hadda, a silver handle, Fms. vi. 184; silfr-hólkr, a silver knob to a stick, Ó. H.; silfr-horn, a drinking-horn of silver, Fas. i. 90; silfr-hringr, a silver ring, Fms. iv. 76, Ld. 274; silfr-rós, a silver rosary (?), Vm. 58, 109, Dipl. v. 18, Bs. i. 874; silfr-kross, a silver cross, Vm. 2; silfr-lok, a silver lid, 58; silfr-skeið, a silver spoon, D. N. ii. 627; silfr-men, a silver necklace, Nj. 256; silfr-penningr, a silver penny, Fms. i. 1, Stj., Rb. 508; silfr-vápn, a silver weapon, Fas. ii. 178; silfr-hella, a plate of silver, D. N.; silfr-beisl, a silver bit, Flóv. 26.
    II. silfr-skrín, -hirzla, -kista, -kistill, a shrine, chest, box for keeping silver, Jm. 10, Am. 90, Karl. 13, Eg. 766.
    C. PROPER COMPDS: silfrberg, silfrbúinn, silfrdrjúgr, silfreyrir, silfrfátt, silfrgangr, silfrhvítr, silfrlagðr, silfrligr, silfrmerktr, silfrmetinn, silfrofinn, silfrrekinn, silfrslátta, silfrsmiðr, silfrsmíð.

    Íslensk-ensk orðabók > SILFR

См. также в других словарях:

  • Chain — (ch[=a]n), n. [F. cha[^i]ne, fr. L. catena. Cf. {Catenate}.] 1. A series of links or rings, usually of metal, connected, or fitted into one another, used for various purposes, as of support, of restraint, of ornament, of the exertion and… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • chain — [tʆeɪn] noun [countable] 1. a number of shops, hotels, cinemas etc owned or managed by the same company or person: • Britain s leading supermarket chain chain of • a chain of travel agents. 2. a series of people or organizations involved in… …   Financial and business terms

  • chain — chain; chain·er; chain·less; chain·let; chain·man; chain·o·mat·ic; chain·wale; en·chain; en·chain·ment; un·chain; mul·ti·chain; …   English syllables

  • chain — [chān] n. [ME & OFr chaine < L catena < IE base * kat , to twist, twine > prob. OE heathor, confinement] 1. a flexible series of joined links, usually of metal, used to pull, confine, etc. or to transmit power 2. TIRE CHAIN 3. [pl.] a)… …   English World dictionary

  • Chain — Chain, v. t. [imp. p. p. {Chained} (ch[=a]nd); p. pr. & vb. n. {Chaining}.] 1. To fasten, bind, or connect with a chain; to fasten or bind securely, as with a chain; as, to chain a bulldog. [1913 Webster] Chained behind the hostile car. Prior.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • chain — I (nexus) noun act of coming together, act of coupling, act of joining, act of uniting, affiliation, affinity, alliance, association, attachment, attraction, bond, bond of union, bridge, conjunction, connectedness, connecting link, connecting… …   Law dictionary

  • CHAIN — can refer to:* CHAIN programming language * CHAIN (industry standard), an acronym for Ceced Home Appliances Interoperating Network, a standard for a multi brands home network of interactive household appliances.See also Chain …   Wikipedia

  • chain — [n1] succession, series alternation, catena, concatenation, conglomerate, consecution, continuity, group, order, progression, row, sequence, set, string, syndicate, train, trust; concepts 432,727,769 chain [n2] connected metal links; jewelry made …   New thesaurus

  • chain —   [tʃeɪn, englisch], noch gebräuchliche Längeneinheit in Großbritannien und den USA: 1 chain = 22 yd = 20,1168 m …   Universal-Lexikon

  • Chain — [tʃein] das; s, <aus engl. chain »Kette«, dies aus fr. chaîne, vgl. ↑Chaine> Längeneinheit in Großbritannien u. in den USA (20,11 m) …   Das große Fremdwörterbuch

  • chain n — chain store n, chain letter …   English expressions

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»