-
1 cavillor
căvillor, ātus, 1, v. n. and a. [cavilla], to practise jeering or mocking; or ( act.) to censure, criticise; to satirize in jest or earnest, to jest, etc. (syn.: jocari, ludere, illudere).(α).Absol.:(β).familiariter cum ipso etiam cavillor ac jocor,
Cic. Att. 2, 1, 5; cf. Liv. 39, 13, 3; 39, 42, 9; Suet. Tib. 8:facetissime apud aliquem,
Gell. 5, 5, 1.—With acc.:(γ).togam ejus praetextam,
Cic. Q. Fr. 2, 10 (12), 2:hanc artem ut tenuem ac jejunam,
Quint. 1, 4, 5:verba patrum,
Tac. A. 1, 46:tribunos plebis,
Liv. 2, 58, 9:milites Romanos,
id. 5, 15, 4 et saep.—Hence, cavillatus in pass. sense, App. M. 9, p. 230.—With an objective clause:* II.in eo et etiam cavillatus est, aestate grave esse aureum amiculum, hieme frigidum,
Cic. N. D. 3, 34, 83. —Meton., to reason captiously, to use sophisms, to quibble, Liv. 3, 20, 4; Plin. 11, 51, 112, § 267; 35, 10, 36, § 85. -
2 cavillor
cavillor, ātus sum, ārī (cavilla), I) neckenden Scherz-, Neckereien treiben, Stichelreden führen, u. tr. (ironisch) aufziehen, bespötteln, durchziehen, auf etwas sticheln im Scherz od. Ernst, cum alqo, jmd. aufziehen, necken, Cic. u. Liv.: in eo cavillatus est, Cic.: tribunos plebei cavillans interdum vocare, nannte sie höhnisch V., Liv.: inter cavillantes milites Romanos Etruscosque, unter den Neckereien der röm. u. etr. Soldaten, Liv.: alcis praetextam, Cic.: artem, Quint.: deos, Val. Max. – II) Sophismen anwenden, unbegründete Ausstellungen machen, Ausflüchte suchen, ohne Grund behaupten, cavillari tribunos plebis, Liv.: circa crus, Plin.: m. folg. Acc. u. Infin., stridorem eum dentibus fieri cavillantur, Plin. 11, 267: m. folg. ne u. Konj., omnibus modis cavillandum (zu verhüten suchen), ne quid etc., Tert. de cor. mil. 11. / Aktiv. Nbf. cavillo, āre, Ven. Fort. vit. S. Mart. 2, 241. Prisc. 8, 76: Passiv cavillatur, Tert. de res. carn. 21 u. Partiz. Perf. cavillatus, Apul. met. 3, 19 u. 9, 28.
-
3 cavillor
cavillor, ātus sum, ārī (cavilla), I) neckenden Scherz-, Neckereien treiben, Stichelreden führen, u. tr. (ironisch) aufziehen, bespötteln, durchziehen, auf etwas sticheln im Scherz od. Ernst, cum alqo, jmd. aufziehen, necken, Cic. u. Liv.: in eo cavillatus est, Cic.: tribunos plebei cavillans interdum vocare, nannte sie höhnisch V., Liv.: inter cavillantes milites Romanos Etruscosque, unter den Neckereien der röm. u. etr. Soldaten, Liv.: alcis praetextam, Cic.: artem, Quint.: deos, Val. Max. – II) Sophismen anwenden, unbegründete Ausstellungen machen, Ausflüchte suchen, ohne Grund behaupten, cavillari tribunos plebis, Liv.: circa crus, Plin.: m. folg. Acc. u. Infin., stridorem eum dentibus fieri cavillantur, Plin. 11, 267: m. folg. ne u. Konj., omnibus modis cavillandum (zu verhüten suchen), ne quid etc., Tert. de cor. mil. 11. ⇒ Aktiv. Nbf. cavillo, āre, Ven. Fort. vit. S. Mart. 2, 241. Prisc. 8, 76: Passiv cavillatur, Tert. de res. carn. 21 u. Partiz. Perf. cavillatus, Apul. met. 3, 19 u. 9, 28.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cavillor
-
4 cavillor
cavillor ātus, ārī [cavilla, raillery], to jeer, mock, criticise, satirize, jest: cum ipso: togam eius praetextam: tribunos plebis, L.: in eo, aestate grave esse, etc.—To reason captiously, quibble, L.* * *cavillari, cavillatus sum V DEPjest, banter; make fun of, satirize, mock; use sophistry, quibble, cavil (at) -
5 cavillor
ātus sum, ārī depon. [ cavilla ]1) подшучивать, осмеивать, вышучивать, насмехаться, подтрунивать, высмеивать (aliquem и aliquid C, Q, VM); дразнить, шутить ( cum aliquo C)2) изворачиваться, заниматься софизмами L, PM -
6 cavillabundus
cavillābundus, a, um [ cavillor 2. \]склонный к софизмам, софистический Tert -
7 cavillatio
cavillātio, ōnis f. [ cavillor ]1) подшучивание, подтрунивание, поддразнивание Pl, L etc.2) словесное хитросплетение, пустая болтовня (c. verborum Q; syllogismi et cavillationes Sen)cavillationes juris Q — юридическая софистика, крючкотворство -
8 cavillator
-
9 cavillatrix
-
10 cavillo
-
11 incavillor
in-cavillor, ātus sum, ārī depon.глумиться, издеваться AG -
12 cavillabundus
cavillābundus, a, um (cavillor), auf Sophismen ausgehend, Tert. de anim. 34.
-
13 cavillatio
cavillātio, ōnis, f. (cavillor), I) das scherzhafte Aufziehen, Hänseln, die Neckerei, Stichelei, Ironie in Scherz od. Ernst (vgl. Cic. de or. 2, 218), Plaut., Liv. u.a.: c. mimica, Solin. – II) das leere, sophistische Gerede, die Sophisterei (vgl. Sen. ep. 111 in. Ulp. dig. 50, 16, 177), inepta, Quint.: infelix verborum, Wortmäkelei, Quint.: cavillationes iuris, sophistische Rechtsfragen, Quint.: syllogismi et cavillationes, Sen.
-
14 cavillator
cavillātor, ōris, m. (cavillor), I) der Humorist, Aufzieher, Stichler, Plaut., Cic. u.a. – II) der Sophist, Sen. ep. 102, 20.
-
15 cavillatorius
cavillātōrius, a, um (cavillor), zur Stichelei ( Ironie) gehörig, Boëth. ad Cic. top. 1. p. 761.
-
16 cavillatus
cavillātus, ūs, m. (cavillor), die scherzhafte Neckerei, Apul. met. 8, 25.
-
17 cavillosus
cavillōsus, a, um (cavillor), zu Sticheleien ( zur Ironie) geneigt, Firm. math. 5, 8.
-
18 incavillor
in-cavillor, ātus sum, ārī, höhnisch verspotten, verhöhnen, Gell. 5, 5 lemm. u. Gloss. V, 210, 7.
-
19 iocor
iocor, ātus sum, ārī (iocus), I) intr. scherzen, Scherz treiben, Schnurren (Schwänke) machen, schäkern, spaßen, cum alqo per litteras, Cic.: iam familiariter cum ipso cavillor ac iocor, Cic.: sed iam cupio tecum coram iocari, Cic.: de re severissima tecum, ut soleo, iocor, Cic.: iocari (scherzend anspielen) in valetudinem oculorum Phaeneae, Liv.: iocari (scherzend sticheln) in capitis mei lēvitatem et in oculorum valetudinem et in crurum gracilitatem, Sen.: ut mihi in hoc (dabei) Stoici iocari videantur interdum, Cic.: vestris fascibus (mit euern F.), securibus vestris iam puellae iocantur obscenae, Sen. contr. exc.: his (hendecasyllabis) iocamur, ludimus, amamus, Plin. ep. – absol., Quid agis? iocabar equidem. Ch. Garris, Ter.: bella ironia, si iocaremur; sin asseveramus, vide ne etc., Cic.: iocari potius quam serio agere malle, Augustin.: aliquando praeterea rideo, iocor, ludo, Plin. ep.: hic quam volet Epicurus iocetur, mag scherzen, wie er will, Cic.: iocari me putas? Cic.: Diocletiane, iocari noli! Vopisc.: scurriliter iocatus, Iustin.: me appellabat iocans, Cic.: homo non aptissimus ad iocandum, Cic.: hilari animo esse et prompto ad iocandum, Cic.: deos ipsos iocandi causā induxit Epicurus, Cic. – übtr., voluit Fortuna iocari, Iuven. 3, 40. – II) tr. scherzend sagen, scherzend (als Schwank, Schnurre) vorbringen, haec iocatus sum, Cic. ep. 9, 14, 4 (vgl. Quint. 6, 3, 57): permulta Campanum in morbum, Hor. sat. 1, 5, 62: multum de stultitia alcis, Sen. suas. 1, 6: carum nescio quid libet iocari, Catull. 2, 6: mimi obscena iocantes, Ov. trist. 2, 497: m. folg. Acc. u. Infin., Quint. 5, 13, 46. – / Plaut. Cas. 846 liest man jetzt statt quasi iocabo mit cod. Ambr. quasi luca bos.
-
20 cavillabundus
cavillābundus, a, um (cavillor), auf Sophismen ausgehend, Tert. de anim. 34.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cavillabundus
См. также в других словарях:
ԼԵԶՈՒԱԳԱՐԻՄ — (եցայ.) NBH 1 0882 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 12c ձ. γλωσσαλγέω lingua doleo, prurio καταφλυαρέω nugor, garrior, blatero βλασφημέω blasphemo ἑλεσχελέω cavillor, ludificor. Խանգարեալ կամ մարմաջօղ լեզուաւ բարբառել.… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
kēl-, kōl-, kǝl- — kēl , kōl , kǝl English meaning: to deceive, enthrall, etc.. Deutsche Übersetzung: “betören, vorspiegeln, schmeicheln, betrũgen” Material: Gk. Att. κηλέω (Proto Gk. η) “ enchant, betören”, κηληθμός “ enthrallment “, κηληδόνες pl … Proto-Indo-European etymological dictionary