Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

causae+proximae+et+adjuvantes

  • 1 principalis

    princĭpālis, e, adj. [princeps].
    I.
    In gen., first, original, primitive (class.):

    causae,

    Cic. Fat. 5, 9:

    est igitur tropus sermo a naturali et principali significatione translatus ad aliam,

    Quint. 9, 1, 4:

    verba,

    Gell. 11, 15, 5.—
    II.
    In partic.
    A.
    In rank, first in rank, station, or esteem, chief, principal:

    viri,

    App. Flor. p. 363, 38.—Of things abstr. and concr.:

    pici principales in auguriis,

    Plin. 10, 18, 20, § 41:

    principalia in Arabiā tus, et myrrha,

    id. 12, 13, 30, § 51:

    principalia aquatilium,

    id. 31, 6, 38, § 72:

    causarum aliae sunt perfectae et principales, aliae adjuvantes et proximae,

    Cic. Fat. 18, 41:

    quaestio,

    Quint. 4, 4, 1:

    post haec duo principalia subjungebat illa non minus intuenda,

    after these two principal points, Col. 1, 3, 3:

    principali studio (i. e. praecipuo),

    Gell. 13, 10, 1:

    principalia verba,

    primitive, id. 11, 15, 5:

    de culturā agri praecipere, principale fuit et apud exteros,

    a principal thing, Plin. 18, 3, 5, § 22:

    principalis obligatio, res (opp. accessio),

    Gai. Inst. 3, 126.— Comp.:

    principalior,

    Tert. Anim. 43: principaliora quaeque, id. cont. Marc. 4, 36.—As subst.: princĭpālis, is, m.
    a.
    The foremost, overseer, superintendent:

    officiorum, i. e. of attendants,

    Cod. Just. 9, 51, 1.—
    b.
    The chief magistrate of a municipality, Symm. Ep. 9, 1; Dig. 48, 19, 27; Isid. Orig. 9, 4:

    principalis aut decurio,

    Cod. Just. 10, 31, 33; 10, 34, 2, § 1.—
    c.
    An inferior officer, Dig. 49, 16, 13.—
    2.
    Of or belonging to a prince or ruler, princely, imperial, the emperor's (post-Aug.):

    principalis quies,

    Vell. 2, 56, 3:

    fastigium,

    id. 1, 11, 6:

    opera,

    id. 2, 124, 3:

    curae,

    Plin. Pan. 79:

    copiae,

    id. ib. 82:

    apparatus arrogantiae principalis,

    id. ib. 76:

    beneficia,

    id. ib. 36:

    matrimonium,

    Tac. H. 1, 22:

    commentarii,

    id. ib. 4, 40:

    fortuna,

    id. ib. 2, 81:

    scortum,

    id. ib. 1, 13:

    majestas,

    Suet. Claud. 17:

    res,

    id. Calig. 39:

    bonum,

    Plin. 13, 3, 4, § 22: vox, Just. Inst. prooem. 3.—
    B.
    Of or belonging to the principes, i. e. to the second line in the order of battle (post-class.), Cod. Th. 12, 1, 151; Veg. Mil. 2, 15, 1.—
    2.
    Of or belonging to the principium in a camp: principalis castrorum porta nominatur, quod in eo loco est, in quo principes ordines tendunt, Paul. ex Fest. p. 224 Müll.:

    manipulos legionum principali viā inducit,

    Liv. 10, 33:

    porta principalis dextra,

    id. 4, 19; cf. id. 40, 27. — Adv.: princĭpālĭter.
    A.
    In gen., chiefly, principally (post-class.):

    plurimae bestiae, sed principaliter leones,

    Sol. 27:

    negotium gerere,

    Dig. 3, 2, 4.—
    B.
    In partic., like a prince, imperially (post-Aug.):

    gaudere,

    Sen. Cons. ad Polyb. 36:

    mores juventutis quam principaliter formas!

    Plin. Pan. 47:

    institutae leges,

    Arn. 1, 2, 2: non principaliter, incidentally, Mos. et Rom. Leg. Coll. 12, 7, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > principalis

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»