Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

carnis+n+f

  • 21 delibo

    dē-libo, āvī, ātum, āre
    1) зачерпнуть ( parvam partem ab aequore Lcr); отведать, брать немного, попробовать (d. paululum carnis Pt)
    3) извлекать, выбирать, заимствовать ( flosculos ex oratione C)
    ex universa mente delibati animi C — души, составляющие частицы мирового разума
    4) перен. хлебнуть, вкусить ( novum honorem L)
    6) уменьшать, суживать, умалять ( de aliquā re или aliquam rem)
    d. aliquid de laude alicujus C — несколько умалить чью-л. славу

    Латинско-русский словарь > delibo

  • 22 depositio

    dēpositio, ōnis f. [ depono ]
    1) вклад, сдача на хранение (pecuniae Dig, Veg)
    2) показание, свидетельство ( testium depositiones CJ)
    3) понижение, умаление ( dignitatis Dig)
    4) снос, разрушение ( aediticii Dig)
    6) ритор. депозиция, заключение, заключительная часть периода Q
    7) (тж. d. a statu) смещение с поста Eccl

    Латинско-русский словарь > depositio

  • 23 elimatio

    ēlīmatio, ōnis f. [ elimo I \]
    1) обтачивание, перен. уточнение, разъяснение CJ
    2) уменьшение, убыль ( carnis CA)

    Латинско-русский словарь > elimatio

  • 24 illecebro

    —, —, āre
    манить, соблазнять ( oculos carnis Aug)

    Латинско-русский словарь > illecebro

  • 25 lotura

    lōtūra, ae f. [ lavo ]
    1) мытьё, омовение PM, M

    Латинско-русский словарь > lotura

  • 26 maceratio

    mācerātio, ōnis f. [ macero ]
    1) вымачивание, размачивание, т. е. гашение ( calcis Vtr)

    Латинско-русский словарь > maceratio

  • 27 mollitia

    ae f. [ mollis ]
    1) гибкость, подвижность ( cervicis C)
    2) мягкость, рыхлость (carnis, lanae PM)
    3) мягкость, нежность, чувствительность, впечатлительность (animi C, Sl)
    5) вялость, слабость, изнеженность (luxuria et m. Just)
    6) (тж. m. corporis T) распущенность, извращённость Pl, C, Sen

    Латинско-русский словарь > mollitia

  • 28 offula

    (Pt offla), ae f. [demin. к offa ]
    кусочек (carnis Vr, Col; panis Veg)
    crucis o. бран. Pt — висельник, негодяй

    Латинско-русский словарь > offula

  • 29 prosaeptum

    prōsaeptum, ī m. [ saepio ]
    огороженное место, перен. оболочка (intra p. carnis inclusus Ambr)

    Латинско-русский словарь > prosaeptum

  • 30 recidivatus

    recidīvātus, ūs m. [ recidivus ]
    восстановление, возобновление ( carnis Tert)

    Латинско-русский словарь > recidivatus

  • 31 caro

    caro caro, carnis f мясо

    Латинско-русский словарь > caro

  • 32 absegmen

    absegmen, minis, n. (ab u. seco), ein abgeschnittenes Stück, carnis, Fest. p. 242 (b), 25.

    lateinisch-deutsches > absegmen

  • 33 absumptio

    absūmptio, ōnis, f. (absumo), I) das Verbrauchen, in absumptione esse, verbrauchbar sein, Ulp. dig. 7, 5, 5. § 1. – II) die Vernichtung, Zerstörung, corporis, Macr. somn. Scip. 2, 2, 14: carnis, Ambros. de paenit. 1, 17, 94.

    lateinisch-deutsches > absumptio

  • 34 adimpletio

    adimplētio, ōnis, f. (adimpleo), die Vollendung, die Erfüllung, carnis, Hieron. ep. 121, 10: legis, Tert. adv. Marc. 4, 33.

    lateinisch-deutsches > adimpletio

  • 35 assatura

    assātūra, ae, f. (asso), Gebratenes, ass. assa, Apic. 7, 271: ass. sine colore, Apic. 7, 275: ass. bubulae carnis una, ein Stück gebratenes Rindfleisch, Vulg. 2. regg. 6, 19: Plur., Vopisc. Aurel. 49, 9. Apic. 7, 272 sqq.: assaturae caprinae, Plin. Val. 2, 29.

    lateinisch-deutsches > assatura

  • 36 circumcisio

    circumcīsio, ōnis, f. (circumcido), die Beschneidung, Eccl.: circ. carnis, Augustin. serm. 210, 3.

    lateinisch-deutsches > circumcisio

  • 37 conciliator

    conciliātor, ōris, m. (concilio), I) der Zuführer von Buhldirnen, der Kuppler, Vopisc. Car. 16, 5. – II) übtr., der Urheber, Stifter, Veranlasser, Vermittler usw., suillae carnis, der es schmackhaft zubereitet, Varr.: nuptiarum, Nep.: proditionis, Liv.

    lateinisch-deutsches > conciliator

  • 38 corporo

    corporo, āvī, ātum, āre (corpus), I) zum Körper machen, -bilden, mit einem Körper versehen, im Passiv corporari, zum Körper werden (Ggstz. animari, s. Bünem. Lact. 2, 9, 21), semen tempore ipso animatur corporaturque, Plin.: ipsum animal ex albo liquore ovi corporatur, Plin.: quod fetus animantium colore et umore corporentur atque animentur ad vitam, Lact.: quae (pictura) priusquam coloribus corporatur (koloriert wird), umbra fingitur, Non. 37, 13. – Partiz. Perf. corporātus = zum Körper geworden, verkörpert, Christus c. et veste carnis indutus, Lact.: rnundus corporatus, körperhaft, Cic. Tim. 2. § 5. – II) zu einem bloßen Körper (ohne Seele) machen, entleiben, töten, Enn. scen. 114. Acc. tr. 604.

    lateinisch-deutsches > corporo

  • 39 creo [1]

    1. creo, āvī, ātum, āre (vgl. cresco, creber), schaffen, erschaffen = erzeugen, I) im allg.: a) übh.: α) mater. Objj.: censet (Zeno) artis maxime proprium esse creare et gignere, Cic.: omnes res, quas et creat natura et tuetur, Cic.: terra, quae neglecta sentes ac dumos, culta fructus creat, Quint.: aliud fimum herbas creat, Plin.: ut plaga (die Wunde) plus carnis creare possit, Cels. – cr. genus humanum (v. der Erde), Lucr.: cr. vix animalia parva (v. der Erde), Lucr. – m. dopp. Acc., primordia cr. ignes et lignum, Lucr.: natura fingit homines et creat imitatores et narratores facetos, Cic. – mit Advv. wo? neque creatur ibi corpus (die fehlende Substanz), Cels.: vermes intus (im menschl. Körper) creantur, Lucr.: od. mit Abl. wo? quos (flores) Thessala magnis montibus ora creat, Catull. – m. Advv. (woher?) od. m. ex od. de u. Abl., unde omnes natura creet res, Lucr.: terram creari ex igni, Lucr.: nec principium exstinctum ex se aliud creabit, Cic.: res non posse creari de nilo, Lucr. – im Passiv mit Abl. wodurch? seminibus quia certis quaeque creantur, Lucr. – m. ad u. Akk., ut placet Stoicis, quae in terris gignantur, ad usum hominum creari, Cic. – Partic. Perf. subst., creata servare, Lucr. 2, 572. – β) Zustände, teils physische, torporem et dolorem, Cels.: mel fastidium creat, Plin.: si ex quattuor principiis vel superans aliquod vel deficiens adversam valetudinem creat, Cels.: lepus marinus vomitum dissolutionemque stomachi statim creat, Plin. – teils geistige, moral., polit. usw., venter creat omnes has aerumnas, Plaut.: nonnumquam etiam errorem creat similitudo, Cic.: in urbe luxuries creatur, Cic.: notitiam veri quae res falsique crearit, Lucr. – cr. magnum (maius) odium (v. einer Abgabe), Auct. b. Afr.: familiaritate Romanā odium sibi apud regem, Iustin.: alci periculum, Cic.: seditionem (v. Pers.), Vell.: id (versificandi genus) taedium ex similitudine ac satietatem creat, Quint.

    b) ein Kind erzeugen (bei Cic. gew. procreare), v. beiden Gatten, prolem ex se videre creatam, Lucr. – v. Vater, patria est antiquior parens, quam qui creavit, Cic.: si di creare possent, Min. Fel.: cr. liberos, Phaedr. u. Val. Max.: is (Silvius) Aeneam Silvium creat, Liv.: me creat... Babylonius Horos, Prop. – v. der Mutter, Dryope quem nympha crearat, Verg.: gnatos tuos creavit, Inscr.: pueris beata creandis uxor, Hor.: m. Dat. wem? quos (fratres) fida crearat una tot Arcadio coniunx Tyrrhena Gylippo, Verg.: m. Abl. wodurch? tum partu Terra nefando Coeumque Iapetumque creat, Verg. – im Passiv, m. Abl. wo? Sulmone creati quattuor iuvenes, Verg.: o caeruleo creata ponto, Meergezeugte (ποντογενής), v. der Venus, Catull. – mit Prädik.-Nom., cum crearer masculus, Phaedr. – m. Abl. (durch = von), fortes creantur fortibus et bonis, Phaedr.: u. so oft creatus mit Abl. des Vaters u. der Mutter = Tochter, Sohn, Sprößling von usw., Erebo creata Nox, Enn. fr.: Saturno sancte create, Enn. fr.: Telamone creatus, Ov.: Maiā creatus, Ov.: Vulcani stirpe creatus, Verg.: matre servā creatus, Flor. – dah. subst., creati = Kinder, Ov. met. 6, 206.

    II) als publiz. t. t.: a) eine Staatsgewalt schaffen, ins Leben rufen, tribuniciam potestatem, Liv.: nova Romae dignitas est creata, quae dictatura appellatur, Liv.

    b) einen Beamten, Priester u. dgl. schaffen, bes. durch Wahl, sowohl vom Volke od. Herrscher = wählen, erwählen, als vom Leiter der Wahl = wählen (erwählen) lassen, α) mit einf. Acc.: magistratus, Cic.: sibi tres collegas, Liv.: censores, Cic.: consules, Cic.: consules plebeios, Liv.: dictatorem, Liv.: ducem, Val. Max.: ephoros, Val. Max.: Caesares duos (vom Kaiser), Eutr.: cr. imperatorem, verb. eligere creareque imperatorem, einen Kaiser (zB. v. den Soldaten), Suet.: cr. interregem, Liv.: pontifices, augures, sacrificulum regem, Liv.: pontifices, flamines, Salios, augures, Lact.: decem praetores (Feldherren, in Griechenl.), Nep.: praetores (in Rom), Cic.: regem, sui corporis regem, Liv.: Carthagine quotannis annuos binos reges (die Suffeten), Nep.: sacerdotes (v. Volke), Vell.: centum senatores (v. Romulus), Liv.: tribunos plebis duos, Cic.: tribunos militum tres, Liv.: tres viros, qui etc., Val. Max. – mit Advv. wie? mit per u. Akk. od. mit bl. Abl. wodurch? comitiatu consules rite cr., Cic.: magistratus od. censores od. consules vitio (durch einen Fehler der Augurien) creati, Varro LL., Liv. u. Cic.: plebeius magistratus nullus auspicato creatur, Liv.: lege, non suffragio creatum esse, Liv.: optimā lege creari, Cic.: decem tribuni plebis comitiis curiatis creati sunt, Cic.: consules per vim ac tumultum creantur, Plin. pan. – mit per u. Akk. (durch wen?), si per praetorem consules creantur, Cic. – mit ex u. Abl. (aus welchem Stande usw.?), consules ex plebe, Liv.: tribunos plebis ex equitibus Romanis (v. Augustus), Suet. – m. Adi. od. m. in u. Akk. (auf welche Zeit?), summus magistratus, quem vergobretum appellant Aedui, qui creatur annuus, Caes.: archontes coeperunt in denos annos creari, Vell.: creatis in annum magistratibus, Liv. – mit inter u. Akk. od. mit in u. Abl. (worunter?), creari inter quinque viros, Plin. ep.: creari in eo numero, Sall. – m. in u. Akk. (in welche Stelle?), neve quis flamen aut augur in locum Germanici nisi gentis Iuliae crearetur, Tac. ann. 2, 83: prior consulatus eius, in quem creatus est anno octavo et tricesimo, Vell. 2, 4, 7. – m. Acc. loc. wohin? praefecti Capuam creari coepti sunt, Liv. – m. Dat. wofür? wozu? decemviros legibus scribendis, Liv. – β) m. dopp. Acc., im Passiv m. dopp. Nom., T. Quinctius Barbatus interrex creat L. Papirium Mugilanum L. Sempronium Atratinum consules, Liv.: dictator primo comitiali die creavit consulem Q. Fulvium Flaccum magistrum equitum et Ap. Claudium Pulchrum, Liv.: Ancum Marcium regem populus creavit, Liv.: dictatorem Albani Mettium Fufetium creant, Liv.: exercitus Diocletianum imperatorem creavit, Eutr. – augur creatus (est) L. Quinctius Flaminius, decemvir sacrorum L. Cornelius Lentulus, Liv.: consules creati (sunt) Q. Fabius et P. Decius, Liv.: T. Lartium dictatorem primum, Sp. Cassium magistrum equitum creatos invenio, Liv.: Constantinus in Britannia creatus est imperator (zum Kaiser), Eutr.: dictatore P. Cornelio dicto ipse ab eo magister equitum creatus est, Liv.; vgl. (im Abl. absol.) magistro equitum creato filio suo, Liv.: quia solum centum essent, qui patres creari possent, Liv.: praetores (in Rom) creati sunt C. Fulvius Flaccus C. Claudius Nero etc., Liv.: decem qui postea praetores (zu Regenten, in Athen) creati sunt, Nep.: defuncto Traiano Aelius Hadrianus creatus est princeps (zum Fürsten, d.i. zum Kaiser), Eutr.: postea Numa Pompilius rex creatus est, Eutr. – m. puer u. senex, zB. Caesar paene puer a Mario Cinnaque flamen dialis creatus, Vell.: Metellus senex admodum pontifex maximus creatus, Val. Max. – m. Advv. zum wievielten Male? alqm consulem iterum, Val. Max., tertium, Liv., tertio, Plin. pan.: alqm dictatorem quartum, Liv. – mit Advv. od. Abl. wie? wodurch? u. dgl., P. Clodius, qui non rite creatus tribunus arguebatur, Quint.: C. Flaminius inauspicato consul creatus, Val Max.: an hunc non ut qui optimo iure censor creatus esset populus creavit? Liv.: collegam sibi comitiis centuriatis creavit P. Valerium, Liv.: Palicanus suffragiis populi consul creatus, Val. Max.: cunctis populi suffragiis rex est creatus L. Tarquinius, Cic.: Tullum Hostilium populus regem interrege rogante comitiis curiatis creavit, Cic. – m. ex u. Abl. (aus wem?), cum leges duo ex una familia vivo utroque magistratus creari vetarent, Caes. – mit cum u. Abl. (mit wem?), ut Cn. Flavius aedilis curulis crearetur cum Anicio Praenestino, Plin. – m. in u. Akk. (an wessen Stelle?), M. Lepidus pontifex maximus in C. Caesaris locum furto creatus, Vell. – m. Dat. (wozu?), me Albani gerendo bello ducem creavere, Liv. – mit in u. Akk. (auf welche Zeit?), ille Appius, qui decemvir in annum creatus altero anno se ipse creavit, Liv. – / Archaist. creassit = creaverit, Cic. de legg. 3, 9.

    lateinisch-deutsches > creo [1]

  • 40 degustatio

    dēgustātio, ōnis, f. (degusto), das Kosten, aceti, Ulp. dig. 33, 5, 3: carnis, Tert. res. carn. 34 in.: bes. das Kosten des Weins, die Weinprobe, Ulp. dig. 18, 6, 4. § 1. Corp. inscr. Lat. 6, 1785.

    lateinisch-deutsches > degustatio

См. также в других словарях:

  • cârniş — CÂRNÍŞ, cârnişuri, s.n. (reg.) Întoarcere, cârmiş. – Din cârn + suf. iş. Trimis de gall, 03.02.2008. Sursa: DLRM …   Dicționar Român

  • Carnis — Essentiellement porté dans l Eure et Loir, pourrait désigner un lieu où pousse le charme (l arbre se rencontrant en Normandie et en Picardie sous les formes carme, carne), à rapprocher de noms de lieux tels que Carnoy ou Carnois …   Noms de famille

  • Carnis delicta — (lat.), Fleischliche Verbrechen …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Carnis privium — Carnis privium, so v.w. Fastenzeit. Daher C. p. vetus, Anfang der Fasten, mit dem Sonntag Quadragesimae, u. C. p. novum, Anfang der Fasten mit dem Sonntag Quinquagesimae …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Carnis delicta — (lat., »fleischliche Vergehen«), s. Sittlichkeitsverbrechen …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • lapsus carnis — |lapssuscárnis| s. m. Pecado carnal ou ato venéreo em geral.   ‣ Etimologia: locução latina lapsus carnis, lapso da carne …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • Desideria carnis —         (лат.) плотские желания. Философский энциклопедический словарь. М.: Советская энциклопедия. Гл. редакция: Л. Ф. Ильичёв, П. Н. Федосеев, С. М. Ковалёв, В. Г. Панов. 1983 …   Философская энциклопедия

  • Confectio carnis citri — Confectio carnis citri, s. Zitronat …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • ВОПЛОЩЕНИЕ — [греч. ἐνσάρκωσις, лат. incarnatio], ключевое событие истории спасения, состоящее в том, что предвечное Слово (Логос), Сын Божий, Второе Лицо Пресв. Троицы, восприняло человеческую природу. Вера в факт В. служит основанием христ. исповедания… …   Православная энциклопедия

  • carnassier — carnassier, ière [ karnasje, jɛr ] adj. et n. • carnacier 1501; d un mot provenç., de carn « chair »; lat. caro 1 ♦ Qui se nourrit de viande, de chair crue. Les animaux carnassiers. La loutre est carnassière. 2 ♦ Dents carnassières, et subst. les …   Encyclopédie Universelle

  • chair — [ ʃɛr ] n. f. • XVe; car 1080; lat. caro, carnis→ carné; acharner I ♦ 1 ♦ Substance molle du corps de l homme ou des animaux, essentiellement constituée des tissus musculaire et conjonctif (opposé à squelette). La chair et les os. Os dépouillés… …   Encyclopédie Universelle

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»