-
1 captatorius
captātōrius, a, um [ captator ]captatoriae institutiones или scripturae Dig — завещательные распоряжения, обусловленные тем, что упомянутый в них наследник должен в свою очередь сделать завещателя своим наследником2) совратительный (vafer et c. Aug) -
2 captatorius
captātōrius, a, um (captator), I) zum Erbschleicher gehörig, institutio (heredis) c., das Einsetzen einer Person zum Erben unter der Bedingung, daß sie uns wieder zum Erben einsetzt, ICt.: ebenso scripturae c., ICt. – II) verführerisch, hoc vafrum et captatorium, Augustin. ord. 1, 10.
-
3 captatorius
captātōrius, a, um (captator), I) zum Erbschleicher gehörig, institutio (heredis) c., das Einsetzen einer Person zum Erben unter der Bedingung, daß sie uns wieder zum Erben einsetzt, ICt.: ebenso scripturae c., ICt. – II) verführerisch, hoc vafrum et captatorium, Augustin. ord. 1, 10.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > captatorius
-
4 captatorius
captātōrĭus, a, um, adj. [captator]; in the Lat. of the jurists, of or pertaining to legacy-hunters: institutiones, the establishing of a person as one ' s heir on condition of being also made heir by him, Dig. 28, 5, 70; 28, 5, 69:scripturae,
ib. 28, 30, 63. -
5 captatorius
captatoria, captatorium ADJof/concerning legacy-hunting/hunters; -
6 capto
capto, āvi, ātum, 1, v. freq. act. [capio].I.Prop., to strive to seize, lay hold of a thing with zeal, longing, etc., to catch at, snatch, chase, etc.:II.(syn. aucupor, venor): Tantalus a labris sitiens fugientia captat Flumina,
Hor. S. 1, 1, 68; so id. ib. 1, 2, 108; Ov. M. 3, 432; 10, 42; cf.:aquam hianti ore,
Curt. 4, 16, 12; and:imbrem ore hianti,
id. 4, 7, 14:laqueo volucres, harundine pisces,
Tib. 2, 6, 23; Verg. G. 1, 139; Hor. Epod. 2, 36; Ov. M. 8, 217; cf.:(meretrices) occurrebant amatoribus: Eos captabant,
Plaut. Ep. 2, 2, 31:muscas,
Suet. Dom. 3:modo cervicem, modo crura,
Ov. M. 9, 37:collum,
id. ib. 3, 428:patulis naribus auras,
Verg. G. 1, 376; Ov. M. 7, 557; 4, 72:plumas ore,
id. ib. 8, 198:umbras et frigora,
Verg. E. 2, 8; cf. id. ib. 1, 53:auribus aëra,
to catch the breeze, id. A. 3, 514:captata Hesperie,
watched, sought for, Ov. M. 11, 768.—Figuratively.A.In gen., to strive after, long for, desire earnestly, try or seek to obtain (syn.: consector, appeto, aucupor;B.class.): sermonem,
to watch, listen to, Plaut. Cas. 2, 8, 8; cf. Ter. Phorm. 5, 6, 29:sonitum aure admota,
Liv. 38, 7, 8;solitudines,
Cic. Tusc. 3, 26, 63:quid consili,
to adopt, Plaut. As. 2, 2, 91; Ter. And. 1, 1, 143; 2, 4, 1:assensiones alicujus,
Cic. Inv. 1, 31, 51:plausus,
to covet, id. Pis. 25, 60:misericordiam,
id. Phil. 2, 34, 86; id. Inv. 1, 55, 106:voluptatem,
id. Fin. 1, 7, 24 (opp. praeterire):risus,
to provoke, strive to excite, id. Tusc. 2, 7, 17; Quint. 6, 3, 26; Phaedr. 1, 29, 1:favorem,
Quint. 6, 1, 25; Suet. Tib. 57: nomen imperatorium, D. Brut. ap. Cic. Fam. 11, 4:incerta pro certis,
Sall. C. 20, 2; cf.:nubes et inania,
Hor. A. P. 230:libertatis auram,
Liv. 3, 37, 1; cf.:auram incertae famae,
Curt. 4, 5, 8:occasionem,
to watch for, Liv. 38, 44, 3; Suet. Caes. 7:tempus rei,
Quint. 4, 2, 70; Liv. 4, 36, 3:tempestates,
id. 5, 6, 4:brevitatem,
Quint. 10, 1, 32:elegantiam actoris,
id. 11, 3, 184:leporem propositionum ac partitionum,
id. 11, 1, 53:solas sententias multas,
id. 8, 5, 30:auctoritatem contemptu ceterorum,
id. 12, 3, 12; 9, 2, 98; cf. id. 11, 3, 142:vox non captata, sed velut oblata,
id. 9, 3, 73. —With inf. as object:prendique et prendere captans,
Ov. M. 10, 58:laedere aliquem,
Phaedr. 4, 8, 6:opprimere,
id. 5, 3, 2:acquirere voluptates,
Col. 8, 11, 1.—With a clause as object: cum, an marem editura esset variis captaret (i. e. magno studio quaereret) ominibus,
Suet. Tib. 14.—In partic.1.(Acc. to capio, II. 2.) To seek to catch or take one in a crafty manner, to lie in wait for, seek to entrap, to entice, allure (constr. quem, quod, quem cujus rei, cum quo, inter se, or absol.):2.magnum hoc vitium vino'st: Pedes captat primum, luctator dolosu'st,
Plaut. Ps. 5, 1, 6; cf.captatio: quā viā te captent, eādem ipsos capi?
Ter. Hec. 1, 1, 16:tu si me impudicitiae captas, capere non potes,
Plaut. Am. 2, 2, 189; 1, 1, 266; 2, 2, 163; id. Men. 4, 2, 83:astutemihi captandum'st cum illoc,
id. Most. 5, 1, 21:quid ad illum qui te captare vult, utrum tacentem irretiat te an loquentem?
Cic. Ac. 2, 29, 94:est quiddam quod suā vi nos adliciat ad sese, non emolumento captans aliquo, sed trahens suā dignitate,
id. Inv. 2, 52, 157:hostem insidiis,
Liv. 2, 50, 3:inter se,
id. 44, 24, 8; 44, 25, 12: verba ( to interpret sophistically; cf. captio), Dig. 10, 4, 19.— Absol.: contra est eundum cautim et captandum mihi, Att. ap. Non. p. 512, 12; p. 512, 50: in colloquiis insidiari [p. 289] et captare, Liv. 32, 33, 11 ( = captionibus uti, studere fallere).—Hence,A standing expression, to practise legacy - hunting, to hunt for legacies (aliquem or aliquod):3.testamenta senum,
Hor. S. 2, 5, 23; cf.hereditatem,
Dig. 29, 6, 1:homines,
Petr. 116, 6; Mart. 6, 63; Plin. Ep. 2, 20, 7; 4, 2, 2; Juv. 16, 56 al.; cf. captator and captatorius.—To take up, begin, of discourse:ubi captato sermone diuque loquendo ad nomen venere Jovis,
Ov. M. 3, 279.
См. также в других словарях:
captatoire — captation [ kaptasjɔ̃ ] n. f. • 1520; lat. captatio, de captare « capter » 1 ♦ Dr. Manœuvre répréhensible en vue de déterminer une personne à consentir une libéralité. ⇒ dol, suggestion. Adj. CAPTATOIRE , 1771 . 2 ♦ Action de capter. Captation… … Encyclopédie Universelle
captatoire — (ka pta toi r ) adj. Terme de droit. Qui a pour objet la captation. ÉTYMOLOGIE Captatorius, de captare, capter … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
kaptatorisch — kap|ta|to|risch <aus gleichbed. lat. captatorius> (veraltet) erschleichend; kaptatorische Verfügung: auf eine Gegenleistung des Bedachten zielende testamentarische Verfügung (Rechtsw.); vgl. ↑...iv/...orisch … Das große Fremdwörterbuch