Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

cantus

  • 1 cantus

    cantus, ūs, m. [id.], the production of melodious sound, a musical utterance or expression, either with voice or instrument; hence, song, singing, playing, music (while carmen is prop. the contents or substance of the song, etc.; cf.:

    qui enim cantus moderatā oratione dulcior invenire potest? Quod carmen artificiosā conclusione aptius?

    Cic. de Or. 2, 8, 34).
    I.
    In gen.
    A.
    Of persons.
    1.
    With the voice, a singing, song; in full, cantus vocum, Cic. Rosc. Am. 46, 134:

    fit etiam saepe vocum gravitate et cantibus ut pellantur animi, etc.,

    id. Div. 1, 36, 80:

    cantus vocis juvat sociatā nervorum concordiā,

    Quint. 5, 10, 124:

    oris,

    id. 11, 3, [p. 282] 23:

    Sirenum,

    Cic. Fin. 5, 18, 49; Quint. 5, 8, 1; cf. Juv. 9, 150:

    comissationes, cantus, symphoniae,

    Cic. Cael. 15, 35; id. Verr. 2, 5, 13, § 31; id. Fin. 5, 18, 49; Lucr. 5, 1406:

    felices cantus ore sonante dedit,

    Tib. 3, 4, 40:

    cantu tremulo (i.e. voce anili),

    Hor. C. 4, 13, 5:

    praecipe lugubres Cantus,

    id. ib. 1, 24, 3:

    longum cantu solata laborem,

    Verg. G. 1, 293; cf.:

    est etiam in dicendo quidam cantus obscurior,

    musical play of voice, Cic. Or. 17, 57.—
    2.
    With instruments, a playing, music:

    in nervorum vocumque cantibus,

    Cic. Tusc. 1, 2, 4; id. Rosc. Am. 46, 134:

    citharae,

    Hor. C. 3, 1, 20:

    horribili stridebat tibia cantu,

    Cat. 64, 264:

    querulae tibiae,

    Hor. C. 3, 7, 30:

    dulcis tibia cantu,

    Tib. 1, 7, 47:

    bucinarum,

    Cic. Mur. 9, 22:

    simul ac tubarum est auditus cantus,

    Liv. 25, 24, 5:

    lyrae,

    Plin. 34, 8, 19, § 72:

    tibicines, qui fidibus utuntur, suo arbitrio cantus numerosque moderantur,

    Cic. Tusc. 5, 36, 104:

    cantu tubarum convocare concilium, Auct. B. G. 8, 20: raucisonoque mi-nantur cornua cantu,

    Lucr. 2, 619:

    rauco strepuerunt cornua cantu,

    Verg. A. 8, 2.—

    Of an actor: tardiores tibicinis modos et cantus remissiores facere,

    Cic. de Or. 1, 60, 254.—
    B.
    Of birds, etc.:

    raucisoni cantus,

    Lucr. 5, 1084:

    cantus avium et volatus,

    Cic. Div. 1, 42, 94; Hor. C. 3, 1, 20; App. Flor. 2, p. 349:

    volucrum,

    Quint. 10, 3, 24.—Of the nightingale, Phaedr. 3, 18, 2; Plin. 10, 29, 43, § 81.—Of the cock, a crowing: (galli) favent faucibus russis cantu plausuque premunt alas, Enn. ap. Cic. Div. 2, 26, 57 (Trag. Rel. v. 251 Vahl.); Cic. Mur. 9, 22; id. Div. 2, 26, 56:

    sub galli cantum,

    at daybreak, cock-crowing, Hor. S. 1, 1, 10:

    vigil ales cristati cantibus oris Evocat Auroram,

    Ov. M. 11, 597; Plin. 10, 21, 24, § 46; Quint. 11, 3, 51:

    fulix fundens e gutture cantus, Cic. Div, poët. 1, 8, 14: perdix testata gaudia cantu est,

    Ov. M. 8, 238:

    seros exercet noctua cantus,

    Verg. G. 1, 403:

    (cycni) cantus dedere,

    id. A. 1, 398.—
    II.
    Esp.
    A.
    Prophetic or oracular song:

    veridicos Parcae coeperunt edere cantus,

    Cat. 64, 306; cf. Tib. 1, 8, 4.—
    B.
    An incantation, charm, magic song, etc.: cantusque artesque magorum. Ov. M. 7, 195; 7, 201:

    at cantu commotae Erebi de sedibus imis Umbrae ibant,

    Verg. G. 4, 471:

    magici,

    Col. 10, 367:

    Haemoniis agitare cantibus umbras,

    Val. Fl. 6, 448:

    amores Cantibus solvere,

    Tib. 1, 2, 60; 1, 2, 45; 1, 2, 53:

    cantus e curru Lunam deducere tentat,

    id. 1, 8, 19; 4, 1, 63; 4, 4, 10; Ov. H. 12, 167; id. M. 4, 49.

    Lewis & Short latin dictionary > cantus

  • 2 cantus

    cantŭs, ūs, m. [st2]1 [-] chant (de l'homme, des oiseaux). [st2]2 [-] son des instruments, sonnerie. [st2]3 [-] vers, poésie, hymne. [st2]4 [-] prédiction, prophétie. [st2]5 [-] enchantement, conjuration.
    * * *
    cantŭs, ūs, m. [st2]1 [-] chant (de l'homme, des oiseaux). [st2]2 [-] son des instruments, sonnerie. [st2]3 [-] vers, poésie, hymne. [st2]4 [-] prédiction, prophétie. [st2]5 [-] enchantement, conjuration.
    * * *
        Cantus, huius cantus. Chant.
    \
        AEmonii cantus. Valer. Flac. Enchantemens.
    \
        Festiui cantus. Clau. Joyeux.
    \
        Flebilis cantus. Seneca. Triste. \ Fluens. Valer. Flac. Doulx.
    \
        Lugubres cantus. Hor. Tristes, De dueil.
    \
        Pastoralis cantus. Claud. Chant de bergier.
    \
        Accendere Martem cantu. Virgil. Sonner l'alarme.
    \
        Accersere cantus lachrymis. Propert. Vouloir faire chanter en plourant.
    \
        Dare cantus. Virgil. Chanter.
    \
        Euehere cantu ad sydera. Sil. Eslever jusques au ciel, Louer grandement.
    \
        Exercere cantus. Virgil. Chanter.
    \
        Flere cantu incendia. Stat. Deplourer.
    \
        Fundere cantus gutture. Cic. Chanter de la gorge.
    \
        Leuare malum cantu. Horat. Alleger.
    \
        Mollire aliquem cantu. Ouid. Appaiser.
    \
        Resonare lucos assiduo cantu. Virgil. Faire resonner.
    \
        Stimulare cantus alicuius. Stat. Inciter aucun à chanter.
    \
        Cantus. Ouid. Enchantement.
    \
        Soluere amores cantibus. Tibull. Dissouldre l'amour par enchantemens ou sorceleries.

    Dictionarium latinogallicum > cantus

  • 3 cantus

        cantus ūs, m    [1 CAN-], a musical utterance, singing, song: cantus vocum: Sirenum: cantu tremulo (i. e. voce anili), H.: cantu solata laborem, V.: in dicendo obscurior, musical play of voice. — With instruments, a playing, music: vocum et nervorum: citharae, H.: tubarum, L.: strepuerunt cornua cantu, V.: bestiae cantu flectuntur, by music. — Of birds and insects: avium citharaeque, H.: seros exercet noctua cantūs, V.: Cantūs luscinii, Ph.: gallorum, crowing: sub galli cantum, at cock-crow, H.: ales cantibus Evocat Auroram, O.: cantu rumpent arbusta cicadae, V. —Esp., an oracular song, incantation, charm: veridicos edere cantūs, Ct.: cantūsque artesque magorum, O.: cantu commotae Umbrae, V.
    * * *
    I
    tire, iron ring around a carriage wheel; wheel
    II
    song, chant; singing; cry (bird); blast (trumpet); poem, poetry; incantation

    Latin-English dictionary > cantus

  • 4 cantus

    cantus cantus, us m пение

    Латинско-русский словарь > cantus

  • 5 Cantus

    Cantus см. Kantus
    Cantus firmus (лат.) m =, pl =..mi (сокр. с. f.) муз. веду́щая мело́дия в контрапу́нкте

    Allgemeines Lexikon > Cantus

  • 6 cantus

    cantus, us, m., crowing (of cock), Mk. 13:35.*

    English-Latin new dictionary > cantus

  • 7 cantus

    1. cantus, ūs, m. (cano), I) das Singen, der Gesang, levia carmina cantu concelebrare, Lucr. 5, 1378: funera cantu lusuque celebrare, Val. Max. 2, 2, 3. – u. das Besingen, verbosa cantu laudum suarum Graecia, Val. Max. 3, 2, 2. – II) konkr., der Ton, Gesang, die Melodie, das Lied, hinsichtlich der Art und Weise, als Produkt natürlicher Anlagen oder der Kunst, 1) im allg.: a) von Menschen, cantus Sirenum, Cic., od. Sirenarum, Ambros., od. Sirenei, Hieron.: c. inchoantium proelium, Liv.: citharae et cantus peritus, Tac.: est etiam in dicendo quidam cantus obscurior, Cic.: bestiae saepe immanes cantu flectuntur, Cic.: cantu tremulo (i.e. voce anili), Hor.: cantus movete (stimmt an), Verg. – b) von Tieren, avium, Cic.: perdicis, Ov.: corvi, Cic.: galli, das Krähen, Cic. (als Zeitbestimmung, sub galli cantum consultor ubi ostia pulsat, Hor. sat. 1, 1, 10: an galli cantu, an mane, Vulg. Marc. 13, 35): c. oscinum, Amm. – c) eines Instrumentes, das Spiel, der Klang, die Musik, bucinarum, Cic.: tibiarum, Flötenspiel, Liv.: tubarum, Liv.: symphoniarum, Sen.: vocis et tibiarum nervoromque cantus (Plur.), Vokal- u. Instrumentalmusik, Cic.: tibiae aut fidium cantus, Flöten- od. Saitenspiel, Cic.: c. citharae, Hor. u. Lact.: c. symphoniae, Cic.: descripto ad tibicinem cantu, Liv.: cantu lusuque celebrare funera, Mela. – 2) insbes.: a) der weissagende Gesang,
    ————
    die Weissagung, der Weissagespruch, avis, Tibull. 1, 8, 4: veridici cantus, Catull. 64, 306. – b) der rezitierte Zauberspruch, die Zauberformel, Tibull. 1, 8, 19 sq. Ov. met. 4, 49 u. 7, 201: Plur., Tibull. 1, 2, 60. Ov. met. 7, 195 u. 330: magici cantus, Iuven. 6, 610. Lucan. 4, 553. Col. poët. 10, 367.
    ————————
    2. cantus, ī, m., s. canthus.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cantus

  • 8 cantus [1]

    1. cantus, ūs, m. (cano), I) das Singen, der Gesang, levia carmina cantu concelebrare, Lucr. 5, 1378: funera cantu lusuque celebrare, Val. Max. 2, 2, 3. – u. das Besingen, verbosa cantu laudum suarum Graecia, Val. Max. 3, 2, 2. – II) konkr., der Ton, Gesang, die Melodie, das Lied, hinsichtlich der Art und Weise, als Produkt natürlicher Anlagen oder der Kunst, 1) im allg.: a) von Menschen, cantus Sirenum, Cic., od. Sirenarum, Ambros., od. Sirenei, Hieron.: c. inchoantium proelium, Liv.: citharae et cantus peritus, Tac.: est etiam in dicendo quidam cantus obscurior, Cic.: bestiae saepe immanes cantu flectuntur, Cic.: cantu tremulo (i.e. voce anili), Hor.: cantus movete (stimmt an), Verg. – b) von Tieren, avium, Cic.: perdicis, Ov.: corvi, Cic.: galli, das Krähen, Cic. (als Zeitbestimmung, sub galli cantum consultor ubi ostia pulsat, Hor. sat. 1, 1, 10: an galli cantu, an mane, Vulg. Marc. 13, 35): c. oscinum, Amm. – c) eines Instrumentes, das Spiel, der Klang, die Musik, bucinarum, Cic.: tibiarum, Flötenspiel, Liv.: tubarum, Liv.: symphoniarum, Sen.: vocis et tibiarum nervoromque cantus (Plur.), Vokal- u. Instrumentalmusik, Cic.: tibiae aut fidium cantus, Flöten- od. Saitenspiel, Cic.: c. citharae, Hor. u. Lact.: c. symphoniae, Cic.: descripto ad tibicinem cantu, Liv.: cantu lusuque celebrare funera, Mela. – 2) insbes.: a) der weissagende Gesang, die Weissagung, der Weissagespruch, avis, Tibull. 1, 8, 4: veridici cantus, Catull. 64, 306. – b) der rezitierte Zauberspruch, die Zauberformel, Tibull. 1, 8, 19 sq. Ov. met. 4, 49 u. 7, 201: Plur., Tibull. 1, 2, 60. Ov. met. 7, 195 u. 330: magici cantus, Iuven. 6, 610. Lucan. 4, 553. Col. poët. 10, 367.

    lateinisch-deutsches > cantus [1]

  • 9 cantus

    ūs m. [ cano ]
    1) пение (hominum, avium C)
    2) воспевание, прославление ( aliquid cantu celebrare VM)
    3) звук или песня, напев, мелодия (tubarum, tibiarum L; tibiae aut fidium C); музыка
    4) волшебная песня и заклинание, заклятие, заговор, магическая формула Ctl, Tib, O

    Латинско-русский словарь > cantus

  • 10 cantus

    [ʹkæntəs] n (pl без измен.)
    1) = cantus firmus
    2) песнь; мелодия

    НБАРС > cantus

  • 11 cantus [2]

    2. cantus, ī, m., s. canthus.

    lateinisch-deutsches > cantus [2]

  • 12 cantus

    subst. (musikk) cantus, canto

    Norsk-engelsk ordbok > cantus

  • 13 cantus

    n; (pl без змін)
    1) = cantus fi rmus
    2) пісня; мелодія

    English-Ukrainian dictionary > cantus

  • 14 cantus

    n; (pl без змін)
    1) = cantus fi rmus
    2) пісня; мелодія

    English-Ukrainian dictionary > cantus

  • 15 cantus

    n. cantus

    Holandés-inglés dicionario > cantus

  • 16 cantus

    кантус имя существительное:

    Англо-русский синонимический словарь > cantus

  • 17 cantus

    (музыкальное) кантус фирмус песнь;
    мелодия

    Большой англо-русский и русско-английский словарь > cantus

  • 18 Cantus

    см. Kantus

    БНРС > Cantus

  • 19 cantus

    ['kæntəs]
    1) Общая лексика: мелодия, песнь

    Универсальный англо-русский словарь > cantus

  • 20 cantus

    мед.сущ. угол

    Англо-русский медицинский словарь > cantus

См. также в других словарях:

  • CANTUS — Le terme cantus (en italien canto ) signifie chant, acte de chanter. Aux IXe et Xe siècles, les théoriciens comme le Pseudo Hucbald (Ogier, Hotger) utilisent le terme cantus pour désigner les pièces de l’office et de la messe. Dans le déchant, la …   Encyclopédie Universelle

  • Cantus — redirects here. For other meanings of cantus , see Cantus (disambiguation)A cantus (Latin for singing , derived from canere ), is an activity organised by Belgian and Dutch and Baltic student organisations and fraternities. A cantus mainly… …   Wikipedia

  • cantus — (izg. kȁntus) m DEFINICIJA glazb. pov. 1. u srednjem vijeku naziv za a. melodiju b. najvišu dionicu višeglasne kompozicije 2. višeglasna renesansna glazba SINTAGMA cantus Ambrosianus (izg. cantus ambroziánus) Ambrozijev hvalospjev Te Deum; cantus …   Hrvatski jezični portal

  • cantus — cántus s. n. Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic  CÁNTUS n. Unghiul (comisura) pleoapelor. /<fr. canthus Trimis de siveco, 22.08.2004. Sursa: NODEX  CÁNTUS s.n. Unghiul, comisura pleoapelor. [< fr. canthus …   Dicționar Român

  • cantus — [kant′əs] n. pl. cantus [L: see CANTO] a melody, esp., the principal part of a polyphonic work …   English World dictionary

  • Cantus — (lat.), Gesang. C. durus, C. mollis u. C. naturalis, die drei Grundhexachorden des Guidonischen Tonsystems, s. Solmisation. C. figuralis (C. figuratus), Figuralgesang, s.u. Kirchenmusik. C. firmus, 1) der aus gleichen Tonlängen bestehende Kirchen …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Cantus — (lat., ital. Canto), Gesang, Melodie, daher die vorzugsweise melodieführende Stimme, der Sopran (discantus). Melodie oder Hauptstimme war bis ins 16. Jahrh. der Tenor, da demselben der C. firmus, das häufig dem Gregorianischen Gesang (C. planus)… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Cantus — (lat.), s. Canto …   Kleines Konversations-Lexikon

  • CANTUS — in vetere Charta, apud Unghellum Italiae Saer. Tom. VII. p. 393. Italis Canto, latus est, angulus, Gallis coin. Unde in cantu sedere, apud Audoenum, in Vita S. Eligii l. 2. c. 15. Nullus Christianus in pyras credat, neque in cantu sedeat, quia… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Cantus — Cantus,der:⇨Gesang(1) …   Das Wörterbuch der Synonyme

  • Cantus — Der Cantus (vom italienischen canto: Gesang, Melodie) ist in älterer Musik vorzugsweise die Oberstimme. Eine Reihe musikalischer Begriffe verwendet ebenfalls das Wort cantus: Cantus durus, siehe Hexachord Cantus figuralis Cantus firmus Cantus… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»