-
1 Lust
\Lust auf jdn/etw bir kimseye/şeye istek [o şehvet] duymak2. kein pl1) ( Verlangen) heves, istek, şevk;hast du \Lust? hevesin var mı?, canın istiyor mu?;ich habe keine \Lust hevesim yok;mach, wie du \Lust hast nasıl hevesin varsa öyle yap, canın nasıl isterse öyle yapnach \Lust und Laune keyfine göre;etw aus \Lust und Liebe tun bir şeyi zevkle ve istekle yapmak -
2 Hölle
Hölle ['hœlə] fkein pl cehennem;die \Hölle auf Erden cehennem hayatı;in die \Hölle kommen cehennemi boylamak;es war die ( reinste) \Hölle kızılca kıyamet gibiydi;jdm das Leben zur \Hölle machen birinin hayatını zehir etmek;jdm die \Hölle heißmachen ( fam) birinin canına okumak;fahr zur \Hölle! canın cehenneme!, cehennem ol!, yüzünü şeytan görsün! -
3 scheren
-
4 Teufel
Teufel <-s, -> ['tɔıfəl] mşeytan, iblis;wie zum \Teufel hat er das geschafft? ( fam) bunu da nasıl becerdi ki?;was zum \Teufel macht er hier? ( fam) ne işi var ki burada?;weiß der \Teufel! ( fam) ne bileyim!;scher dich zum \Teufel! ( fam) yüzünü şeytan görsün!, canın cehenneme!;den soll der \Teufel holen! ( fam) yüzünü şeytan görsün!;mal den \Teufel nicht an die Wand! ( fam) ağzını hayra aç!, ağzından yel alsın!;in \Teufels Küche kommen ( fam) başı belaya girmek, şapa oturmak;jdn in \Teufels Küche bringen ( fam) birinin başını belaya sokmak;auf \Teufel komm raus ( fam) var gücüyle;da ist der \Teufel los! ( fam) orada curcuna var!, orada (kızılca) kıyamet koptu!;den \Teufel werde ich tun! ( fam) nah yaparım!;\Teufel noch mal! hay aksi şeytan!;pfui \Teufel! tuh!, tü! şeytan çarpsın! -
5 verrecken
verrecken* [fɛɐ'rɛkən]verreck doch! ( pej) geber!, canın çıksın!;ums V\verrecken nicht hayatta olmaz2) ( kaputtgehen) bozulmak
См. также в других словарях:
canin — canin … Dictionnaire des rimes
canin — CANÍN, Ă, canini, e, adj., s.m. 1. adj. De câine, privitor la câine; câinesc. Rasă canină. 2. s.m. Fiecare dintre dinţii lungi şi ascuţiţi, aşezaţi între dinţii incisivi şi premolari, foarte dezvoltaţi la animalele carnasiere. – Din fr. canin,… … Dicționar Român
canin — canin, ine [ kanɛ̃, in ] adj. • 1390; lat. caninus, de canis « chien » 1 ♦ Relatif au chien. Races canines. Exposition canine. 2 ♦ Fig. Une faim canine, dévorante. Vx Dents canines. ⇒ canine. ● canin, canine adjectif (latin caninus … Encyclopédie Universelle
canin — canin, ine (ka nin, ni n ) adj. 1° Qui tient du chien. L espèce canine. Faim canine, faim très pressante. • Notre renard pressé par une faim canine, LA FONT. Fabl. XI, 6. Dans le langage ordinaire, le féminin seul est usité. S. m. Terme … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
canin — CANIN, INE. adject. Qui tient du chien. Il n est d usage qu au féminin, et en ces deux phrases: Faim canine, pour dire, Faim dévorante qu on a peine à rassasier; et Dent canine, qui se dit d Une des dents pointues qui servent à inciser les… … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
canin — Canin, [can]ine. adj. Appartenant au chien. Faim canine, qui veut dire, Faim devorante, & qu ou a peine à rassasier. Dent canine, grosse dent … Dictionnaire de l'Académie française
Canin — Chien Wikipédia … Wikipédia en Français
Canin, Monte — Canin, Monte, 2610 m hoher, schneebedeckter Berg in der nach ihm benannten Gruppe der Julischen (Raibler) Alpen, fällt östlich zum Isonzotal ab … Meyers Großes Konversations-Lexikon
CANIN — INE. adj. Qui tient du chien. Il n est guère usité qu au féminin, dans ces locutions : Faim canine, Faim dévorante qu on a peine à apaiser ; et, Dents canines, Les dents pointues qui servent principalement à rompre, à briser les corps durs. Les… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
canín — I. (de câine) adj. m., pl. caníni; f. sg. canínã, pl. caníne II. (dinte) s. m., pl. caníni … Romanian orthography
caṇin — चणिन् … Indonesian dictionary