-
1 callis
-
2 callis
callis, is, m. ( fem., Varr. R. R. 2, 2, 10; Liv. 22, 14, 8; 31, 42, 8; 36, 15, 9; Curt. 3, 10, 10; 4, 16, 11; Amm. 30, 1, 15; 31, 10, 9; cf. Neue, Formenl. 1, p. 673) [etym. dub.; acc. to Serv. ad Verg. A. 4, 405, and Isid. Orig. 15, 16, 10, from callum; cf. Doed. Syn. IV. p. 68], a stony, uneven, narrow footway, a foot-path, a mountain-path, etc.; most freq., a path made by the treading of cattle: callis est iter pecudum inter montes angustum et tritum, a callo pecudum perduratum, Isid. Orig. l. l.: callis = via pecorum vestigiis trita, Vet. Gloss.I.Lit.:II.per calles silvestres,
Varr. R. R. 2, 9 fin.; 2, 10, 1 and 3; Cic. Sest. 5, 12 Orell.:inde prope inviis callibus ad dictatorem perfugerunt,
Liv. 22, 15, 10; cf. id. 32, 11, 2; Verg. A. 4, 405; cf. Ov. M. 7, 626 al.:per calles ignotos,
Liv. 31, 42, 8; 35, 27, 6; 36, 15, 9; 38, 2, 10; Curt. 7, 11, 7:secreti,
Verg. A. 6, 443:surgens,
Pers. 4 (3), 57.—Transf.A.A mountain-pasturage, alp, declivity, mountain-pass, defile (cf. Vogel ad Curt. 3, 10, 10 N. cr.):B.rara per occultos lucebat semita calles,
Verg. A. 9, 383 Heyne:nos hic pecorum modo per aestivos saltus deviasque callis exercitum ducimus,
Liv. 22, 14, 8:per calles saltusque Macedonicorum montium,
id. 44, 36, 10:in Ciliciae angustiis et inviis callibus dimicare,
Curt. 4, 13, 6:angustis in Ciliciae callibus,
id. 4, 9, 22; 5, 4, 4; 5, 4, 17; Liv. 35, 30, 10:quaestor, cui provincia vetere ex more calles evenerant,
Tac. A. 4, 27 Orell. and Draeg. ad loc.; cf.:(provincia) semitae callesque,
Suet. Aug. 19:calles consitae arboribus,
Amm. 31, 10, 9.— -
3 callis
callis is, m and f [1 CEL-, CER-], a stony footway, foot-path, mountain-path, pass, defile: inviis callibus, L.: angustus, V.: suum servare cal<*>em, O.: deviae, L.: vix singulis pervii, Cu.—A mountain-pasturage, alp: Italiae callīs praedari: per occultos calles, V.* * *rough/stony track, path; moorland/mountain pasture; mountain pass/defile (L+S) -
4 callis
callis, is, m. u. (in Prosa gew.) f., ein über Anhöhen u. Berge führender ungebahnter Pfad, der Bergpfad, Gebirgspfad, Waldweg, nur dem Vieh zugängliche Triftweg, die Trift, Plur. auch meton. = Gebirgstriften, Gebirgshutungen, α) Sing., Amm. 30, 1, 15. Auct. itin. Alex. 45 in. Pers. 3, 57. Val. Flacc. 3, 368. Claud. b. Get. 282: poet. v. Pfade der Ameise, Verg. Aen. 4, 405. Ov. met. 7, 626: u. übh. Abzugsweg, Varr. sat. Men. 430 B. – β) gew. Plur.: iter callium, Marsch über die G., Curt.: Italiae calles (in den Abruzzen) et pastorum stabula, Cic.: calles saltusque Macedonicorum montium, Liv.: calles silvestres longinqui, Varr.: calles inviae, Liv. u. Curt.: calles occulti, Verg.: silvestres calles, vix singulis pervii, Curt.: calles consitae arboribus, Amm.: nos hic pecorum modo per aestivos saltus deviasque calles exercitum ducimus, Liv.: timor incessit, ne quas per imminentia iuga calles inveniret, Liv.: cum quaedam in callibus, ut solet, pastorum controversia esset, Cic. – bes. calles publicae, Gebirgstriften des Staates, Varr. r. r. 2, 2, 10: calleis viaeque publicae, Leg. agr. fragm. XXVI im Corp. inscr. Lat. 1. p. 81: dah. als eine öffentliche Verwaltung (provincia) silvae callesque, Suet. Caes. 19, 2, u. bl. calles, Tac. ann. 4, 27 H. – / Über das gen. fem. vgl. Drak. u. Fabri Liv. 22, 14, 8. Zumpt u. Mützell Curt. 3, 10 (25), 10. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 1000. – Abl. Sing. calle, seltener calli, Itin. Alex. 45 Volkmann.
-
5 callis
callis, is, m. u. (in Prosa gew.) f., ein über Anhöhen u. Berge führender ungebahnter Pfad, der Bergpfad, Gebirgspfad, Waldweg, nur dem Vieh zugängliche Triftweg, die Trift, Plur. auch meton. = Gebirgstriften, Gebirgshutungen, α) Sing., Amm. 30, 1, 15. Auct. itin. Alex. 45 in. Pers. 3, 57. Val. Flacc. 3, 368. Claud. b. Get. 282: poet. v. Pfade der Ameise, Verg. Aen. 4, 405. Ov. met. 7, 626: u. übh. Abzugsweg, Varr. sat. Men. 430 B. – β) gew. Plur.: iter callium, Marsch über die G., Curt.: Italiae calles (in den Abruzzen) et pastorum stabula, Cic.: calles saltusque Macedonicorum montium, Liv.: calles silvestres longinqui, Varr.: calles inviae, Liv. u. Curt.: calles occulti, Verg.: silvestres calles, vix singulis pervii, Curt.: calles consitae arboribus, Amm.: nos hic pecorum modo per aestivos saltus deviasque calles exercitum ducimus, Liv.: timor incessit, ne quas per imminentia iuga calles inveniret, Liv.: cum quaedam in callibus, ut solet, pastorum controversia esset, Cic. – bes. calles publicae, Gebirgstriften des Staates, Varr. r. r. 2, 2, 10: calleis viaeque publicae, Leg. agr. fragm. XXVI im Corp. inscr. Lat. 1. p. 81: dah. als eine öffentliche Verwaltung (provincia) silvae callesque, Suet. Caes. 19, 2, u. bl. calles, Tac. ann. 4, 27 H. – ⇒ Über das gen. fem. vgl. Drak. u. Fabri Liv. 22, 14, 8. Zumpt u. Mützell Curt. 3, 10 (25), 10.————Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 1000. – Abl. Sing. calle, seltener calli, Itin. Alex. 45 Volkmann. -
6 callis
is m. (в прозе обычно f.)silvas callesque decernere Su — отдать в ведение леса и дороги (каком-л. провинции) -
7 callum
callum, ī, n. u. callus, ī, m. (vgl. altind. kíṇa-ḥ), die verhärtete, dicke Haut, Schwiele, Schwarte, I) eig.: a) am tierischen Körper, mihi amictui est Scythicum tegmen, calceamentum callum solorum, Cic.: pedum, Plin.: c. manus elephantorum, Plin. – bes. c. aprugnum (aprunum), Sauschwarte, Plaut. u. Cato: dass. c. porcinum, Apic. (im Zshg. bl. callum, wie Plaut. capt. 904. Apic. 7, 259). – als mediz. t. t., Verhärtung, Knochengeschwulst, Kallus, c. articulorum, Gichtknoten, Cels.: interdum vetustas ulcus occupat induciturque ei callus, es bildet sich um dasselbe eine knorpelige Härte, Cels.: cum iam increscere callum oportet, wenn der Kallus (an dem Knochenbruch) schon im Wachstum begriffen sein muß, Cels.: callum iocineribus obducere, die L. verhärten, Sen. – b) die harte Haut od. das harte Fleisch gewisser Früchte (der Weintrauben, Äpfel, Birnen), auch das Abgehärtetsein der Blätter, Plin. – c) die Kruste, Rinde, terrae, Plin.: salis, Plin. – II) übtr., die Unempfindlichkeit, der Stumpfsinn, consuetudo callum obduxit stomacho meo, hat mein Gefühl etw. hartschlägig (unempfindlich) gemacht, Cic.: ipse labor quasi callum quoddam obducit dolori, macht unempfindlich (härtet ab) gegen den Schm., Cic.: quorum animis diuturna cogitatio callum vetustatis obduxerat, deren Gemüt der langjährige Gedanke daran abgestumpft hatte, Cic.: u. ingenio adhuc alendo callum inducere, unempfänglich (für weitere Ausbildung machen, Quint.: tristitia iam videtur duxisse callum, unempfindlich geworden zu sein, Sen. – / Nbf. callus, ī, m., Domit. Mars. bei Charis. 72, 5, u. immer bei Cels., zB. 5, 18, 36; 5, 26, 31: u. im Plur., multorum annorum callos, Scrib. 37: callos eminentes, Scrib. 205: dazu wohl auch callis quibusdam, Suet. Aug. 80.
-
8 hispidus
hīspidus, a, um, rauh, borstig, struppig, I) eig.: a) v. Lebl.: facies, Hor. u. Lact.: frons, Verg.: corpus squamis hispidum, Plin.: terra silvis et rupibus hispida, Macr.: ager, wild, unangebaut, Hor.: quod (arbor Medica) spinulentis fastigiis hispida turgescat, Solin.: hispidorum veprium frutices, Sidon.: h. callis, Amm.: poet., h. proelia, Stat. – b) v. leb. Wesen: α) v. Tieren, h. sus, Phaedr.: aper setis insurgentibus spinae h., Apul.: armis hispidi apri, Amm.: gallina hispida plumis, Augustin. – β) v. Pers.: pilosus atque h., Vopisc. Firm. 4, 1: Boreas glacie nivali h., Claud. rapt. Pros. 1, 71: frontem cum cornibus auxit hispidus, Val. Flacc. 6, 533. – II) übtr., h. auris, unempfindlich für das Schöne Gell. 10, 3, 15.
-
9 calleo
callĕo, ēre, ui - intr. et tr. - [st2]1 [-] avoir des durillons, avoir des callosités, se durcir. [st2]2 [-] être endurci, être insensible. [st2]3 [-] être rompu à, être versé dans, savoir à fond. - rem (re, de re, in re, ad rem) callere: connaître qqch à fond. - fidibus callere, App. Flor.: savoir jouer habilement de la lyre. - dicere callent, Lucr. 2, 978: ils sont habiles à parler.* * *callĕo, ēre, ui - intr. et tr. - [st2]1 [-] avoir des durillons, avoir des callosités, se durcir. [st2]2 [-] être endurci, être insensible. [st2]3 [-] être rompu à, être versé dans, savoir à fond. - rem (re, de re, in re, ad rem) callere: connaître qqch à fond. - fidibus callere, App. Flor.: savoir jouer habilement de la lyre. - dicere callent, Lucr. 2, 978: ils sont habiles à parler.* * *Calleo, calles, callui, callere, Callis obductum esse. Plaut. Pli. Avoir des calles et durillons és mains ou és pieds de force de travail.\Callere. Horat. Scavoir bien quelque chose.\Quo pacto id fieri soleat, calleo. Terent. Je scay bien comment on a accoustumé de faire cela.\Callere iura. Cic. Estre bien scavant en droict.\Dei muneribus sapienter vti callet. Horat. Il scait bien user sagement des dons et graces de Dieu. -
10 callum
callum, ī, n. u. callus, ī, m. (vgl. altind. kнṇa-ḥ), die verhärtete, dicke Haut, Schwiele, Schwarte, I) eig.: a) am tierischen Körper, mihi amictui est Scythicum tegmen, calceamentum callum solorum, Cic.: pedum, Plin.: c. manus elephantorum, Plin. – bes. c. aprugnum (aprunum), Sauschwarte, Plaut. u. Cato: dass. c. porcinum, Apic. (im Zshg. bl. callum, wie Plaut. capt. 904. Apic. 7, 259). – als mediz. t. t., Verhärtung, Knochengeschwulst, Kallus, c. articulorum, Gichtknoten, Cels.: interdum vetustas ulcus occupat induciturque ei callus, es bildet sich um dasselbe eine knorpelige Härte, Cels.: cum iam increscere callum oportet, wenn der Kallus (an dem Knochenbruch) schon im Wachstum begriffen sein muß, Cels.: callum iocineribus obducere, die L. verhärten, Sen. – b) die harte Haut od. das harte Fleisch gewisser Früchte (der Weintrauben, Äpfel, Birnen), auch das Abgehärtetsein der Blätter, Plin. – c) die Kruste, Rinde, terrae, Plin.: salis, Plin. – II) übtr., die Unempfindlichkeit, der Stumpfsinn, consuetudo callum obduxit stomacho meo, hat mein Gefühl etw. hartschlägig (unempfindlich) gemacht, Cic.: ipse labor quasi callum quoddam obducit dolori, macht unempfindlich (härtet ab) gegen den Schm., Cic.: quorum animis diuturna cogitatio callum vetustatis obduxerat, deren Gemüt der langjährige Gedanke————daran abgestumpft hatte, Cic.: u. ingenio adhuc alendo callum inducere, unempfänglich (für weitere Ausbildung machen, Quint.: tristitia iam videtur duxisse callum, unempfindlich geworden zu sein, Sen. – ⇒ Nbf. callus, ī, m., Domit. Mars. bei Charis. 72, 5, u. immer bei Cels., zB. 5, 18, 36; 5, 26, 31: u. im Plur., multorum annorum callos, Scrib. 37: callos eminentes, Scrib. 205: dazu wohl auch callis quibusdam, Suet. Aug. 80. -
11 hispidus
hīspidus, a, um, rauh, borstig, struppig, I) eig.: a) v. Lebl.: facies, Hor. u. Lact.: frons, Verg.: corpus squamis hispidum, Plin.: terra silvis et rupibus hispida, Macr.: ager, wild, unangebaut, Hor.: quod (arbor Medica) spinulentis fastigiis hispida turgescat, Solin.: hispidorum veprium frutices, Sidon.: h. callis, Amm.: poet., h. proelia, Stat. – b) v. leb. Wesen: α) v. Tieren, h. sus, Phaedr.: aper setis insurgentibus spinae h., Apul.: armis hispidi apri, Amm.: gallina hispida plumis, Augustin. – β) v. Pers.: pilosus atque h., Vopisc. Firm. 4, 1: Boreas glacie nivali h., Claud. rapt. Pros. 1, 71: frontem cum cornibus auxit hispidus, Val. Flacc. 6, 533. – II) übtr., h. auris, unempfindlich für das Schöne Gell. 10, 3, 15.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > hispidus
-
12 occultus
occultus adj. with comp. and sup. [P. of occulo], covered up, hidden, concealed, secret: locus, S.: occultiores insidiae: quo occultior esset eius adventus, Cs.: si quid erit occultius: cum res occultissimas aperueris: per occultos callīs, V.: notae, O.: Crescit, occulto velut arbor aevo, i. e. imperceptibly, H.: occulti miranda potentia fati, Iu.: salis in lacte sapor, slight favor, V.— Plur n. as subst: expromere omnia mea occulta, secrets, T.: servi, quibus occulta credantur: in occultis ac reconditis templi, the recesses, Cs.— Sing: stare in occulto, in hiding: ex occulto nostros invadit, from ambush, S.: ex occulto intervenire, secretly. —Of persons, close, reserved, uncandid, secret: me occultum fingere: ab occultis cavendum hominibus, L.: occultus odii, dissembling his hate, Ta.: consilii, Ta.* * *occulta -um, occultior -or -us, occultissimus -a -um ADJhidden, secret -
13 praedor
praedor ātus, ārī [praeda], to make booty, plunder, spoil, rob: spes praedandi: licentia praedandi, L.: praedantes milites, Cs.: classis pluribus locis praedata, Ta.: in re frumentariā: omnibus in rebus, upon every opportunity: ex alterius inscientiā, make use of another's ignorance to defraud him: Italiae callīs et pastorum stabula: socios, Ta.— Supin. acc.: praedatum ire, L.— To take, catch, make prey of: ovem unam, O.—Fig., to rob, ravish, take: quae me praedata puella est, has <*>aught me, O.: Singula de nobis anni praedantur euntes, H.* * *praedari, praedatus sum V DEPacquire loot (by robbery/war/depredation); obtain food by hunting/preying; pillage, despoil; plunder, loot; take as prey/catch -
14 semita
sēmĭta, ae,f. [se-(=sed-), i.e. aside; and root mi-, to go; cf.: meo, trames], a narrow way, a path, foot - path, lane, by - way, etc. (opp. via, a highway; cf.: callis, trames): quā ibant, ab itu iter appellarunt;I.quā id anguste, semita ut semiter, dictum,
Varr. L. L. 5, § 35 Müll.Lit. (freq. and class.):B.angustissimae semitae,
Cic. Agr. 2, 35, 96; cf. Mart. 7, 61, 4:aut viam aut semitam monstrare,
Plaut. Rud. 1, 3, 30:decedam ego illi de viā, de semitā,
id. Trin. 2, 4, 80; cf. id. Curc. 2, 3, 8; Sen. Ep. 64, 10:scabras lutosasque semitas spectant, id. Ira, 3, 35, 5: omnibus viis notis semitisque essedarios ex silvis emittebat,
Caes. B. G. 5, 19; so (opp. via) id. ib. 7, 8; Liv. 44, 43:semita angusta et ardua,
id. 9, 24:ut Oresti nuper prandia in semitis decumae nomine magno honori fuerunt,
Cic. Off. 2, 17, 58; Suet. Ner. 48; Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 44 Vahl.):rara per occultos lucebat semita calles,
Verg. A. 9, 383:quā jacet Herculeis semita litoribus,
the narrow way, Prop. 1, 11, 2 et saep.—In mal. part., Plaut. Curc. 1, 1, 36; cf.vulgi,
Prop. 2, 23 (3, 17), 1.—Prov.: qui sibi semitam non sapiunt, alteri monstrant viam, Enn. ap. Cic. Div. 1, 58, 132 (Trag. v. 358 Vahl.):de viā in semitam degredi,
Plaut. Cas. 3, 5, 40.—Transf., of other ways or paths ( poet. and in post-Aug. prose):II.formicae praedam Convectant calle angusto... opere omnis semita fervet,
Verg. A. 4, 407;so of the same,
Plin. 11, 30, 36, § 110:Phryxi quā semita jungi Europamque Asiamque vetat,
Stat. Achill. 1, 409:spumea semita fugientis clavi,
Val. Fl. 4, 420:velox Lunae pigraque Saturni,
Claud. Laud. Stil. 2, 438:umida Iridis,
id. Rapt. Pros. 2, 99:aratri, id. de Apono, 25: arteriae, id est spiritus semitae,
Plin. 11, 37, 89, § 219.—Trop. (rare but class.), a way, path, road:locuples et speciosa vult esse eloquentia... feratur ergo non semitis, sed campis: non uti fontes angustis fistulis colliguntur, sed ut latissimi amnes totis vallibus fluat ac sibi viam, si quando non acceperit, faciat,
Quint. 5, 14, 31:illius ego semita feci viam,
Phaedr. 3, prol. 38:jam intellegetis, hanc pecuniam, quae via modo visa est exire ab isto, eandem semita revertisse,
Cic. Verr. 2, 2, 23, § 57:secretum iter et fallentis semita vitae,
Hor. Ep. 1, 18, 103:semita certe Tranquillae per virtutem patet unica vitae,
Juv. 10, 364:novum ad victoriam iter sanguinis sui semita aperire,
Flor. 1, 14, 4; so in eccl. Lat., freq., of a way of life, course of conduct, etc.:justitiae,
Vulg. Prov. 2, 8:justorum,
id. ib. 16, 17.
См. также в других словарях:
Callis — ist der Familienname folgender Personen: James Callis (* 1971), britischer Schauspieler John Benton Callis (1828–1898), US amerikanischer Geschäftsmann und Politiker Diese Seite ist eine Begriffsklärung zur Unterscheidung me … Deutsch Wikipedia
Callis — This interesting surname is of Old French origin, and was introduced into England after the Norman Conquest of 1066. It is a locational name from the port of Calais in Northern France, which is on the Strait of Dover and is the nearest French… … Surnames reference
Callis Wold — Die bronzezeitlichen Rundhügel auf der Callis Wold bei Malton in North Yorkshire wurden zwischen 1860 und 1905 von J. R. Mortimer und 1976 von D. Coombs ausgegraben. Hügel dieser Art sind in Nordostengland mit etwa 40 Exemplaren vertreten. Die… … Deutsch Wikipedia
callís — ca|llís Mot Agut Nom masculí … Diccionari Català-Català
callis — … Useful english dictionary
CALLIS`THENES — a disciple of Aristotle, who accompanied Alexander the Great to India, and was put to death by his order for remonstrating with him on his adoption of the manners and style of the potentates of the East, but professedly on a charge of treason … The Nuttall Encyclopaedia
CALLIS`TRATUS — an Athenian orator, who kindled in Demosthenes a passion for his art; his Spartan sympathies brought him to grief, and led to his execution as a traitor … The Nuttall Encyclopaedia
Callis-sand — … Useful english dictionary
William Overton Callis — William O. Callis (March 23, 1757 March 30, 1814) was the son of William Harry Callis and Mary Jane Cosby. He was a childhood friend of Presidents James Madison and James Monroe, was with Washington at Yorktown, and was known to Lafayette, Thomas … Wikipedia
Don Callis — The Jackyl redirects here. For other uses, see Jackal (disambiguation). Don Callis Ring name(s) Cyrus Cyrus The Virus Don Casablancas The Jackyl The Natural Don Callis Billed height 6 ft 2 in (1.88 m) [1] … Wikipedia
Charles A. Callis — edit data … Wikipedia