Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

cŏrōnis

  • 1 coronis

    coronis /kəˈrəʊnɪs/
    n.
    (gramm. greca) coronide.

    English-Italian dictionary > coronis

  • 2 coronis

    [st1]1 [-] corōnis, ĭdis, f.: ligne qu'on traçait à la fin d'un livre; fin, conclusion, achèvement, perfection; sommet. [st1]2 [-] Corōnis, ĭdis, f. (acc. -ida): la nymphe Coronis (mère d'Esculape).
    * * *
    [st1]1 [-] corōnis, ĭdis, f.: ligne qu'on traçait à la fin d'un livre; fin, conclusion, achèvement, perfection; sommet. [st1]2 [-] Corōnis, ĭdis, f. (acc. -ida): la nymphe Coronis (mère d'Esculape).
    * * *
        Coronis, pen. prod. coronidis, pen. cor. Martial. Le sommet et fin bout de quelque chose, comme d'une montaigne, ou de quelque bastiment. C'est aussi la fin et le bout de quelque chose que ce soit, Comme d'un livre.
    \
        Vsque ad coronidem. Jusques à la fin, Jusques au bout.
    \
        Et mage principio grata coronis erit. Mart. La fin sera plus aggreable que le commencement.

    Dictionarium latinogallicum > coronis

  • 3 Coronis

    1.
    cŏrōnis, ĭdis, f., = korônis, a curved line or flourish formed with a pen, which writers or transcribers were accustomed to make at the end of a book or chapter; hence, as in Gr. (cf. Lidd. and Scott, under korônis), for the end: serā coronide longus, * Mart. 10, 1, 1.
    2.
    Cŏrōnis, ĭdis, f., = Korônis, daughter of the Thessalian Phlegyas, mother of Æsculapius by Apollo, Ov. M. 2, 542; Hyg. Fab. 161 and 202; Serv. ad Verg. A. 6, 618; acc. Gr. Coronida, Ov. M. 2, 599.—Hence,
    II.
    Cŏrōnīdes, ae, m., = Korôneidês, the son of Coronis, i. e. Æsculapius, Ov. M. 15, 624.

    Lewis & Short latin dictionary > Coronis

  • 4 coronis

    1.
    cŏrōnis, ĭdis, f., = korônis, a curved line or flourish formed with a pen, which writers or transcribers were accustomed to make at the end of a book or chapter; hence, as in Gr. (cf. Lidd. and Scott, under korônis), for the end: serā coronide longus, * Mart. 10, 1, 1.
    2.
    Cŏrōnis, ĭdis, f., = Korônis, daughter of the Thessalian Phlegyas, mother of Æsculapius by Apollo, Ov. M. 2, 542; Hyg. Fab. 161 and 202; Serv. ad Verg. A. 6, 618; acc. Gr. Coronida, Ov. M. 2, 599.—Hence,
    II.
    Cŏrōnīdes, ae, m., = Korôneidês, the son of Coronis, i. e. Æsculapius, Ov. M. 15, 624.

    Lewis & Short latin dictionary > coronis

  • 5 coronis

    I corōnis, idis f. (греч.)
    извитой росчерк, завитушка ( обозначающая конец рукописи) M
    II Corōnis, idis f.
    Коронида, фессалиянка, дочь Флегия, мать Эскулапия O

    Латинско-русский словарь > coronis

  • 6 coronis [1]

    1. corōnis, idis, f. (κορωνίς), ein gewundener od. verschlungener Federzug, den die Schriftsteller od. Abschreiber am Ende eines Buchs od. eines Abschnitts zu setzen pflegten, zum Zeichen des Schlusses des Buchs od. Abschnitts, der Schlußschnörkel, Mart. 10, 1, 1. Suet. de vir. ill. 108. p. 137, 12 Reiff.

    lateinisch-deutsches > coronis [1]

  • 7 Coronis [2]

    2. Corōnis, nidis, Akk. nida, f. (Κορωνίς), Tochter des Thessaliers Phlegyas, Mutter des Äskulap von Apollo, Ov. met. 2, 542 u. 599. – Dav. Corōnīdēs, ae, m. Κορωνείδης), der Koronide, d.i. Äskulap, Ov. met. 15, 624.

    lateinisch-deutsches > Coronis [2]

  • 8 coronis

    1. corōnis, idis, f. (κορωνίς), ein gewundener od. verschlungener Federzug, den die Schriftsteller od. Abschreiber am Ende eines Buchs od. eines Abschnitts zu setzen pflegten, zum Zeichen des Schlusses des Buchs od. Abschnitts, der Schlußschnörkel, Mart. 10, 1, 1. Suet. de vir. ill. 108. p. 137, 12 Reiff.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > coronis

  • 9 Coronis

    2. Corōnis, nidis, Akk. nida, f. (Κορωνίς), Tochter des Thessaliers Phlegyas, Mutter des Äskulap von Apollo, Ov. met. 2, 542 u. 599. – Dav. Corōnīdēs, ae, m. Κορωνείδης), der Koronide, d.i. Äskulap, Ov. met. 15, 624.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Coronis

  • 10 coronis

    Лингвистика: коронис

    Универсальный англо-русский словарь > coronis

  • 11 coronis

    colophon, device for marking the end of a book; curved line/flourish at end

    Latin-English dictionary > coronis

  • 12 EDITORIAL CORONIS

    A UNICODE character; part of the UNICODE block for supplemental punctuation.

    English-Arabic terms dictionary > EDITORIAL CORONIS

  • 13 corona [1]

    1. corōna, ae, f. (κορώνη), der Kranz, I) eig., der Kranz, die Krone aus Blumen (natürlichen od. künstlichen), Zweigen u. dgl. (als Schmuck der Menschen bei fröhlichen u. ernsten, feierlichen Gelegenheiten, wie der Gäste beim Mahle um Kopf und Hals, der Opfernden [s. Fabri Liv. 23, 11, 5], der Toten, der Mischkessel u. Becher bei Trinkgelagen [s. Voß Verg. georg. 2, 528. p. 454. Wagner Verg. Aen. 1, 724], sowie der Götterbilder, der Gebäude, der Schiffe [s. Mützell Curt. 4, 4, 5] u. der Opfertiere; als Geschenk für Geliebte, Freunde usw. [goldene, als Geschenk für Könige u. Feldherren, s. Mützell Curt. 4, 2, 2. p. 190. Drak. Liv. 7, 37, 1; 38, 14, 5] usw., c. aurea, Cornif. rhet., Liv. u.a.: laurea, Cic.: myrtea, Val. Max.: pinea, Plin.: quercea, Tac.: quernea, Suet.: spicea, Inscr.: spinea, Dornenkrone (Christi), Lact.: facta duabus virgulis oleaginis, Nep.: lemniscata, Serv.: corona modici circuli (von geringem Umfang od. Durchmesser), Liv. – als Kampfpreis, Belohnung, bes. tapferer Krieger, c. castrensis, civica, muralis, navalis, obsidionalis etc., Plaut., Cic. u.a.: c. aurea muralis, vallaris, Inscr. – corona virtute parta, Cic.: corona victoriae, Greg. in Iob 22, 45: corona victrix, Lact. de mort. pers. 16, 11. – coronam imponere alci, Cic. u. Liv., statuae, Suet.: redimire frontem coronā, Mart. (u. so redimitus coronis, bei Gelagen, Cic.): coronam (capite) gerere oder gestare, Suet.: decernere alci coronam lauream, Cic.: dare alci honoris coronam, Nep.: alqm coronā donare, Cic.: coronam habere unam in capite, alteram in collo, Cic.: coronam ponere, Cic.: deponere, Liv.: coronam capiti detrahere, Liv.: ludis circensibus coronā laureā uti, Vell.: coronas venditare, Plin.: sternere vicos floribus coronisque, Curt.: totum iter floribus coronisque consternere, Curt.: complere alqm floribus coronisque, Cic. – coronas bibere, aus den Kränzen die Blätter in die Becher pflücken u. sie mittrinken, Plin. 21, 12. – poet., corona perenni fronde, d.i. unsterblicher Dichterruhm, Lucr. 1, 118: u. so v. Dichterruhm, alci Delphicā lauro cingere comam, Hor.: insignem suo capiti petere coronam, Lucr. – nectere alci coronam, jmdm. einen Kranz flechten = jmd. durch ein Gedicht verherrlichen, Hor., od. = jmd. wegen eines Gedichtes verherrlichen, preisen, Hor.; vgl. Mitscherl. Hor. carm. 1, 26, 8. Schmid Hor. ep. 2, 2, 96. – sub corona vendere, einen Kriegsgefangenen als Sklaven verkaufen (weil die Gefangenen bekränzt wurden, vgl. Cael. Sabinus b. Gell. 7, 4, 3), Caes. u. Liv.: ebenso sub corona venire od. venundari, Liv.: sub corona emere, Varr. – poet., regni corona = diadema, Verg. Aen. 8, 505. – corona fidei, Märtyrerkrone, Cypr. ep. 58 u. 60. Lact. epit. 72, 23 (dies. auch bl. corona, Lact. 4, 25, 10). – II) übtr.: 1) in der Baukunst = Kranzleiste, Einfassung, Gesims, Vitr. u. Plin. – 2) in der Kriegskunst = Rand, Einfassung einer Mauer, angusta muri corona erat, Curt. 9, 4 (18), 30. Vgl. Held Hirt. b. G. 8, 9, 3 (wo einige Hdschrn. auch coronis haben). – 3) bei den Agrim. = oberster Rand der Äcker als Abgrenzungslinie, Cato r. r. 6, 3. Gromat. vet. 217, 1 u. 218, 3. – 4) cor. montium, kreisförmige Gebirgskette, Plin. 6, 73. – 5) haarige Krone über dem Pferdehufe, Col. u. Veget. mul. – 6) Hof um die Sonne, für das griech. ἅλως, Sen. nat. qu. 1, 2. – 7) gew. = Kreis von Menschen, Zuschauer, Zuhörer, Versammlung, Menge, Cic. u.a. (s. Schmid Hor. ep. 1, 18, 53). – dah. als milit. t. t. = die einen Ort feindlich od. als Schutz rings umgebende (einfache, zweifache, ja dreifache) Truppenlinie, Belagerungslinie, Befestigungslinie (s. Fabri Liv. 23, 18, 5. Mützell Curt. 4, 6, 10. p. 250), (urbem etc.) coronā cingere, Caes. u. Liv., circumdare od. oppugnare, Liv. u.a. – zum Schutze, coronā vallum defendere, Liv. 4, 19, 8. – 8) corona bubula = cunila bubula, großer Saturei, so genannt wegen seiner Vortrefflichkeit, Apul. Apic. 4, 144 u. 145. – / chorona geschr., Corp. inscr. Lat. 6, 22102 = Carm. epigr. 92 ed. Buecheler; vgl. Quint. 1, 5, 20. Ter. Scaur. de orthogr. (VII) 14, 11.

    lateinisch-deutsches > corona [1]

  • 14 redimio

    rĕdĭmĭo, īre, ĭi, ītum - tr. -    - imparf. redimibat Virg. En 10, 538. [st1]1 [-] ceindre [ordint la tête], couronner, orner.    - Lucr. 5, 1399; Virg. En. 10, 538.    - sertis redimiri, Cic. Tusc. 3, 43: être ceint de guirlandes, couronné de fleurs.    - redimitus coronis, Cic. Rep. 4, 5: ceint de couronnes. --- cf. 6, 21.    - poét. torta redimitus tempora quercu, Virg. G. 1, 349: s'étant ceint les tempes d'une couronne de chêne.    - fig. arcu hiems redimitur, Claud. Rapt. Pros. 2, 99: l'orage est entouré d'un arc [l'arc-en-ciel]. [st1]2 [-] entourer.    - redimita loca silvis, Catul. 63, 3: lieux entourés d'une ceinture de forêts.
    * * *
    rĕdĭmĭo, īre, ĭi, ītum - tr. -    - imparf. redimibat Virg. En 10, 538. [st1]1 [-] ceindre [ordint la tête], couronner, orner.    - Lucr. 5, 1399; Virg. En. 10, 538.    - sertis redimiri, Cic. Tusc. 3, 43: être ceint de guirlandes, couronné de fleurs.    - redimitus coronis, Cic. Rep. 4, 5: ceint de couronnes. --- cf. 6, 21.    - poét. torta redimitus tempora quercu, Virg. G. 1, 349: s'étant ceint les tempes d'une couronne de chêne.    - fig. arcu hiems redimitur, Claud. Rapt. Pros. 2, 99: l'orage est entouré d'un arc [l'arc-en-ciel]. [st1]2 [-] entourer.    - redimita loca silvis, Catul. 63, 3: lieux entourés d'une ceinture de forêts.
    * * *
        Redimio, redimis, pe. corr. redimiui, redimitum, penult. prod. redimire, Ex re et emio, d interposita, compositum, et e in i mutata. Claud. Orner, Couronner, Environner.

    Dictionarium latinogallicum > redimio

  • 15 corona

    1. corōna, ae, f. (κορώνη), der Kranz, I) eig., der Kranz, die Krone aus Blumen (natürlichen od. künstlichen), Zweigen u. dgl. (als Schmuck der Menschen bei fröhlichen u. ernsten, feierlichen Gelegenheiten, wie der Gäste beim Mahle um Kopf und Hals, der Opfernden [s. Fabri Liv. 23, 11, 5], der Toten, der Mischkessel u. Becher bei Trinkgelagen [s. Voß Verg. georg. 2, 528. p. 454. Wagner Verg. Aen. 1, 724], sowie der Götterbilder, der Gebäude, der Schiffe [s. Mützell Curt. 4, 4, 5] u. der Opfertiere; als Geschenk für Geliebte, Freunde usw. [goldene, als Geschenk für Könige u. Feldherren, s. Mützell Curt. 4, 2, 2. p. 190. Drak. Liv. 7, 37, 1; 38, 14, 5] usw., c. aurea, Cornif. rhet., Liv. u.a.: laurea, Cic.: myrtea, Val. Max.: pinea, Plin.: quercea, Tac.: quernea, Suet.: spicea, Inscr.: spinea, Dornenkrone (Christi), Lact.: facta duabus virgulis oleaginis, Nep.: lemniscata, Serv.: corona modici circuli (von geringem Umfang od. Durchmesser), Liv. – als Kampfpreis, Belohnung, bes. tapferer Krieger, c. castrensis, civica, muralis, navalis, obsidionalis etc., Plaut., Cic. u.a.: c. aurea muralis, vallaris, Inscr. – corona virtute parta, Cic.: corona victoriae, Greg. in Iob 22, 45: corona victrix, Lact. de mort. pers. 16, 11. – coronam imponere alci, Cic. u. Liv., statuae, Suet.: redimire frontem coronā, Mart. (u. so redimitus coronis,
    ————
    bei Gelagen, Cic.): coronam (capite) gerere oder gestare, Suet.: decernere alci coronam lauream, Cic.: dare alci honoris coronam, Nep.: alqm coronā donare, Cic.: coronam habere unam in capite, alteram in collo, Cic.: coronam ponere, Cic.: deponere, Liv.: coronam capiti detrahere, Liv.: ludis circensibus coronā laureā uti, Vell.: coronas venditare, Plin.: sternere vicos floribus coronisque, Curt.: totum iter floribus coronisque consternere, Curt.: complere alqm floribus coronisque, Cic. – coronas bibere, aus den Kränzen die Blätter in die Becher pflücken u. sie mittrinken, Plin. 21, 12. – poet., corona perenni fronde, d.i. unsterblicher Dichterruhm, Lucr. 1, 118: u. so v. Dichterruhm, alci Delphicā lauro cingere comam, Hor.: insignem suo capiti petere coronam, Lucr. – nectere alci coronam, jmdm. einen Kranz flechten = jmd. durch ein Gedicht verherrlichen, Hor., od. = jmd. wegen eines Gedichtes verherrlichen, preisen, Hor.; vgl. Mitscherl. Hor. carm. 1, 26, 8. Schmid Hor. ep. 2, 2, 96. – sub corona vendere, einen Kriegsgefangenen als Sklaven verkaufen (weil die Gefangenen bekränzt wurden, vgl. Cael. Sabinus b. Gell. 7, 4, 3), Caes. u. Liv.: ebenso sub corona venire od. venundari, Liv.: sub corona emere, Varr. – poet., regni corona = diadema, Verg. Aen. 8, 505. – corona fidei, Märtyrerkrone, Cypr. ep. 58 u. 60. Lact. epit. 72, 23 (dies. auch bl. corona, Lact. 4, 25, 10). – II) übtr.: 1)
    ————
    in der Baukunst = Kranzleiste, Einfassung, Gesims, Vitr. u. Plin. – 2) in der Kriegskunst = Rand, Einfassung einer Mauer, angusta muri corona erat, Curt. 9, 4 (18), 30. Vgl. Held Hirt. b. G. 8, 9, 3 (wo einige Hdschrn. auch coronis haben). – 3) bei den Agrim. = oberster Rand der Äcker als Abgrenzungslinie, Cato r. r. 6, 3. Gromat. vet. 217, 1 u. 218, 3. – 4) cor. montium, kreisförmige Gebirgskette, Plin. 6, 73. – 5) haarige Krone über dem Pferdehufe, Col. u. Veget. mul. – 6) Hof um die Sonne, für das griech. ἅλως, Sen. nat. qu. 1, 2. – 7) gew. = Kreis von Menschen, Zuschauer, Zuhörer, Versammlung, Menge, Cic. u.a. (s. Schmid Hor. ep. 1, 18, 53). – dah. als milit. t. t. = die einen Ort feindlich od. als Schutz rings umgebende (einfache, zweifache, ja dreifache) Truppenlinie, Belagerungslinie, Befestigungslinie (s. Fabri Liv. 23, 18, 5. Mützell Curt. 4, 6, 10. p. 250), (urbem etc.) coronā cingere, Caes. u. Liv., circumdare od. oppugnare, Liv. u.a. – zum Schutze, coronā vallum defendere, Liv. 4, 19, 8. – 8) corona bubula = cunila bubula, großer Saturei, so genannt wegen seiner Vortrefflichkeit, Apul. Apic. 4, 144 u. 145. – chorona geschr., Corp. inscr. Lat. 6, 22102 = Carm. epigr. 92 ed. Buecheler; vgl. Quint. 1, 5, 20. Ter. Scaur. de orthogr. (VII) 14, 11.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > corona

  • 16 redimio

    rĕdĭmĭo, ĭi, ītum, 4 ( imperf. redimibat, Verg. A. 10, 538; Aus. Epigr. 94), v. a. [etym. dub.], to bind round, wreathe round, encircle, gird, crown, etc. (mostly poet.; syn.: cingo, circumdo).
    (α).
    In the verb finit.:

    caput atque umeros plexis redimire coronis,

    Lucr. 5, 1399:

    cui tempora vittā,

    Verg. A. 10, 538:

    mitrā capillos,

    Ov. H. 9, 63:

    crinem corymbis,

    Stat. S. 1, 5, 16:

    chelyn,

    id. ib. 4, 8, 38:

    frontem coronā,

    Mart. 8, 70, 5 al.:

    sertis redimiri jubebis et rosā?

    Cic. Tusc. 3, 18, 43:

    lauro tabellas,

    Ov. Am. 1, 11, 25; cf.:

    fastigium aedis tintinnabulis,

    Suet. Aug. 91: hortum floribus, Col. poët. 10, 286. — Poet.:

    nec sic innumeros arcu mutante colores Incipiens redimitur hiems,

    is girt round, environed, Claud. Rapt. Pros. 2, 99.—
    (β).
    In part. perf.:

    sertis redimiti,

    Cic. Cat. 2, 5, 10; cf.:

    redimitus coronis,

    id. Rep. 4, 5, 10:

    anguineo redimita capillo Frons,

    Cat. 64, 193:

    frons corymbis,

    Tib. 1, 7, 45:

    frons regium in morem,

    Flor. 3, 19, 10; Cic. Rep. 6, 20, 21; cf.:

    domus floridis corollis,

    Cat. 63, 66:

    navigia variarum coronarum genere,

    Suet. Vit. 10; Plin. 37, 6, 23, § 87; v. Sillig ad h. l.: loca silvis, girt round, surrounded, Cat. 63, 3; cf.:

    Naxos Aegaeo ponto,

    Sen. Oedip. 487.— Absol.:

    missile,

    the wreathed thyrsus, Stat. Achill. 1, 612:

    cervix,

    Claud. Rapt. Pros. 3, 246.— In a poet. construction:

    redimitus tempora lauro, quercu, mitrā, etc.,

    Tib. 3, 4, 23; Verg. G. 1, 349; Ov. M. 14, 654; 9, 3; id. F. 3, 269; 669; 4, 661; cf.:

    caput harundine redimitus,

    Vell. 2, 83, 2 al.

    Lewis & Short latin dictionary > redimio

  • 17 inoro

    in-ōro, —, —, āre [ os ]
    увенчивать край, окаймлять (calix de coronis inorabitur Tert)

    Латинско-русский словарь > inoro

  • 18 inumbro

    in-umbro, āvī, ātum, āre
    1) затенять, покрывать тенью ( spelunca frondibus inumbrata Ap); осенять (amnis silvis inumbratus Q; i. ora coronis Lcr)
    2) затмевать, помрачать ( dignitatem alicujus PJ)
    3) вуалировать, придавать вид
    inumbratus — кажущийся, призрачный ( quies Dig)
    4) набрасывать, начертать (solarium, quod Cornelius inumbravit Vr)

    Латинско-русский словарь > inumbro

  • 19 compleo

    com-pleo, plēvī, plētum, ēre (vgl. plenus, πίμπλημι), I) eig., voll machen, voll füllen, anfüllen, zufüllen, ausfüllen, a) übh.: α) alqd, zB. fossas, Caes.: u. scrobem ad medium, usque ad summum, Col.: paginam, voll schreiben, Cic. – u. v. dem, was die Fülle gibt, selbst, non bene urnam (v. d. Totenasche), Ov.: naves longas (v. der Flut), Caes.: os oculosque (v. Blute), Cic.: vestibulum (v. Bewaffneten), Curt.: aedes (v. Liebhabern), Prop. – metu, ne complerentur navigia, angefüllt (überfüllt) würden, Liv.: cum bene domus completa est matutino tempore, sich gehörig gefüllt hat (mit Aufwartenden), Cic.: ea (aula = olla) saepe deciens complebatur (füllte sich) in dies, Plaut. – β) alqd alqā re, zB. amphoras plumbo, Nep.: cupas sebo, pice, Hirt. b. G.: statuas aeneas pecuniā, Nep.: fossas sarmentis et virgultis, Caes.: fossam aquā ex flumine derivatā, Caes.: naves serpentibus, Nep.: se conchis, sich voll fressen, Cic.: Dianam (als Bildsäule) coronis et floribus, überschütten, Cic.: caede incendioque cuncta, Liv.: quae res omnium rerum copiā complevit exercitum, versah das H. im Überfluß mit allen Dingen, Caes.: omnia fugā et terrore complet, Liv.: alveus Tiberis completus olim ruderibus, Suet.: multo cibo et potione completi, Cic.: completae onerariae naves taedā et pice et stuppā reliquisque rebus, quae sunt ad incendia, Caes. – totum prope caelum nonne humano genere completum est? Cic.: armis, cadaveribus, cruore atque luctu omnia compleri, Sall.: cuncta fugā complentur, Liv. – γ) alqd alcis rei, zB. ararum urbes, Lucr.: cum completus iam mercatorum carcer esset, Cic.: convivium vicinorum cotidie compleo, ich sehe täglich eine vollzählige Gesellschaft von Gutsnachbarn bei mir, Cic. – b) schwängern, alqam, Lucr. 4, 1241 (1249) u. 1267 (1275); vgl. propter alqm corpus suum stupri, von jmd. sich schwängern lassen, Plaut. Amph. 1016: de semine Iovis compleri, Arnob. 5, 21. – c) als milit. t. t.: α) anfüllend eine Örtl., einen Raum dicht besetzen, ein Schiff bemannen, naves bis denas seu plures, Verg.: turrim militibus, Caes.: scaphas longarum navium militibus, Caes.: naves colonis pastoribusque, Caes.: classem sociis navalibus od. milite armato, Liv. u. Sen. – v. den Besetzenden selbst, ripam equi virique compleverant, Curt.: milites murum celeriter compleverunt, Caes.: totum montem hominibus compleri iussit, Caes. – β) eine Mannschaft vollzählig machen, ergänzen, legiones duas, Caes.: legiones in itinere, Caes.: cohortes pro numero militum, Sall.: horum adventu decem milia armatorum completa sunt, wurde die Zahl von 10 000 B. voll, Nep. – d) einen Raum usw. mit Licht, Geruch, Hauch, Tönen usw. erfüllen, d.i. überall Licht usw. verbreiten, sol cuncta suā luce lustrat et complet, Cic.: sol mundum omnem suā luce complet, Cic.: omnia primo motu ac spiritu suo, vini, unguenti, corporis odore complesset (v. einer Pers.), Cic.: nondum spissa nimis c. sedilia flatu (v. d. Tibia), Hor.: tinnitibus aëra pulsi aeris et inflati murmure buxi (v. Pers.), Ov.: plangore et lamentatione forum (v. Pers.), Cic.: nemus querelis assiduis (v. einem Tiere), Lucr.: ululatu atria (v. Pers.), Ov.: magnis clamoribus omnia (v. Pers.), Lucr.: totam urbem luctu ac maerore (v. Pers.), Curt.: cuncta pavore, omnia terrore (v. Pers.), Curt. u. Liv.: is vaniloquus maria terrasque inani sonitu verborum complevit, Liv. – v. dem erfüllenden Hauch, Tone usw. selbst, speluncas venti tempestate coortā complent, Lucr.: vox horrenda Troum Rutulorumque agmina complet, Verg.: quis est, qui complet aures meas tantus et tam dulcis sonus? Cic.: u. im Passiv, arteriae acri clamore complentur, Cornif. rhet.: clamore et fletu omnia complentur, Caes.: completi sunt animi auresque vestrae me... commodis vestris obsistere, Cic.

    II) übtr.: a) jmd. mit einem Affekt, einer Gesinnung usw. gleichs. anfüllen, d.i. erfüllen, durchdringen, α) alqm alqā re: alqm in posterum bonā spe (v. Pers.), Caes.: civitatem summā spe et voluntate (v. jmds. Ankunft), Caes.: alqm taedio (v. einem Umstande), Quint.: quonam gaudio compleretur, cum etc., Cic.: humanissimā completur animus voluptate, Cic. – β) alqm alcis rei: alqm erroris, dementiae, Plaut.: alqm flagitii et formidinis, Plaut.; vgl. Brix Plaut. Men. 901. – b) etw. voll, d.i. vollzählig, vollständig machen, α) eine Zeit, αα) v. leb. Wesen, eine Zeit erfüllen, ausleben, ausharren, quinque saecula vitae, Ov.: fata sua, Ov.: tempora Parcae debita, Verg.: u. (v. der Leibesfrucht) tempora materna, tempora sua, Ov. – in klass. Prosa nur m. Akk. annos u. einer Kardinalzahl = volle... Jahre leben, centum et septem annos complesse, Cic.: septem et septuaginta annos complesse, Nep. – bei Spät. m. dem Akk. annum u. einer Ordinalzahl, centesimum annum complevisse, Val. Max.: centesimum aetatis complevisse annum, Lact. – ββ) v. Alter, eine Zeit vollenden, nondum bis denos aetas compleverat annos, Inscr. bei Bormann Ungedr. Inschr. S. 9. – u. v. Ereignissen in der Zeit, eine Zeit ausfüllen = volle... wegnehmen, semel quadrigis, semel desultore misso vix unius horae tempus utrumque curriculum conplebat, Liv. 44, 9, 4. – β) eine Summe, ein Zahlenganzes vollmachen, vollzählig machen, sowohl in der Rechnung, ut hāc ratione summam mei promissi compleam, die Summe meiner versprochenen Angabe voll (vollzählig) mache, Liv.: sunt auctores ipso complente decimum mensem die (gerade am letzten Tage des Monats) parĕre (boves feminas), Plin. – als in der Wirklichkeit vollständig liefern, neque est adhuc tamen ea summa (imperati sumptus) completa, Cic.: bina in Latino iugera, ita ut dodrantem ex Privernati complerent, data, volle 3/4 aus dem Pr. noch hinzufügten, Liv. – γ) einen Umlauf vollständig ausführen, völlig vollenden, sol duabus unius orbis ultimis partibus definiens motum cursus annuos conficit. Huius hanc lustrationem eiusdem incensa radiis menstruo spatio luna complet, Cic.: annuus exactis completur mensibus orbis, Verg. – completus et perfectus verborum ambitus, Cic. – δ) einen Zustand vollständig machen, vollenden, erfüllen, illi enim corporis commodis compleri vitam beatam putant, Cic.: complent ea (bona corporis) quidem beatissimam vitam, sed ita, ut etc., Cic.: rerum humanarum sorte completā, Curt.: completur in me (an mir) tritum vulgi sermone proverbium ›oleum perdit et impensas‹, Hier. ep. 57, 12. – ε) ein Vorhaben vollenden, nocturnum erat sacrum, ita ut ante mediam noctem compleretur, Liv. 23, 35, 15: his rebus completis, Caes. b. c. 3, 46, 3 (wo jetzt nach Konjektur confectis od. comparatis): imperatis sine mora completis (vollzogen), Amm. 18, 7, 4. – / Zsgzg. Perf.-Formen complerunt, complerint, complerat, complerant, complesse, Cic. u.a.; vgl. Neue-Wagener Formenl.3 3, 481 u. 482 u. Georges, Lexik. d. lat. Wortf. S. 155. – parag. Infin. Präs. complerier, Anthol. Lat. 21, 129 R.

    lateinisch-deutsches > compleo

  • 20 congero

    con-gero, gessī, gestum, ere, I) eig., zusammenschaffen, -tragen, -werfen, -häufen, auf einen Punkt herbeischaffen od. hinschaffen, aufhäufen u. dgl., a) im allg.: ligna, Auct. b. Afr.: arida virgulta, Suet.: cetera aedificanti utilia, Quint.: congestis in modum tumuli coronis, Tac.: undique saccos, Hor.: undique quod idoneum ad muniendum putamus, Nep.: salis magnam vim ex proximis salinis, Caes.: locum in foro destinant, quo pretiosissima rerum suarum congererent, Liv.: c. omnem materiem circa oppidum succisam intro, Auct. b. Hisp.: maximam vim auri atque argenti in regnum suum, Cic.: patris penum omnem in cellulam ad alqm, Ter.: tritici grana in os alcis u. alci in os, Cic.: carbones super caput alcis, Vulg.: saxa in infandum caput, Sen. poët.: scuta alci (auf jmd.) pro aureis donis, Liv.: humum corbulae (Dat.), Suet.: saxa in (zu) munimentum, Sen.: vim magnam sparti ad rem nauticam, Liv.: alci crates materiemque ad arietes, Auct. b. Afr. – Bes. drückend, schlagend, werfend auf jmds. Körper od. dessen Teile zusammenhäufen, oscula, einander aufdrücken, Ov.: alias plagas mortuo, aufzählen, beibringen, Phaedr. – tela, undique tela, G. von allen Seiten zuschleudern, Tac.: u. tela in alqm, mit G. überschütten, Curt. – b) prägn., zusammenschaffend zustande bringen, bereiten, α) eine Geldsumme u. dgl., für jmd. = zusammenschießen, alci viaticum, Cic. – od. für sich = ansammeln, aufhäufen, sibi divitias fulvo auro, Tibull.: auri pondus, Ov.: opes, Ov. u. Plin.: absol., rape, congere, aufer, Mart. 8, 44, 9. – β) einen Bau durch Zusammenschaffen von Material bereiten, errichten, aufbauen, v. Menschen, aram sepulcri arboribus, Verg.: oppida congesta manu, Verg. – v. Insekten u. Vögeln, ein Nest od. zu einem Neste eintragen, wohin bauen, nisten, m. Acc., nidum, Ser. Samm. 1030: lucifugis congesta cubilia blattis, Verg. georg. 4, 243: in nervom nidamenta, Plaut. rud. 889: absol., locus, aëriae quo (wohin) congessere palumbes, Verg. ecl. 3, 69: ea cassita in sementes forte congesserat tempestiviores, Gell. 2, 29, 5. – γ) verdauen, ventris quoque officio parva et congesta reddente, Cael. Aur. chron. 5, 10, 113.

    II) übtr.: a) im allg., zusammenhäufen, si omnia simul congesserit, Brut. in Cic. ep. ad Brut. 1, 16, 7. – bes. in der Rede u. Schrift, zusammenstellen, zusammenfassen, operarios omnes, Cic.: argumenta (Ggstz. dissolvere), Quint.: undique nomina plurimorum poëtarum, Quint.: ex diversis orationem, Quint. – turbam patronorum in hunc sermonem, Cic. – b) prägn., auf jmd. usw. ein Gut od. (selten) ein Übel zusammenhäufen, ihm in reichlichem Maße zufließen lassen, ingentia beneficia in alqm, Liv.: plus aequo in amicitiam, Cic.: spem omnem in alqm, auf jmd. richten, Ov.: omnia ornamenta ad alqm, Cic.: iuveni consulatus, triumphos, Tac.: ambitiosae maiestati quicquid potuimus titulorum congessimus, Sen.: ex omnibus, quae mihi fortuna terrā marique privatim mala publiceque congessit,... nihil expertus sum durius quam patrem, Sen. contr. 1, 7, 2. – congerantur in unum omnia, mag auf einen alles hereinbrechen, Cic. – bes. in Rede od. Schrift etw. auf jmd. häufen, sowohl Lob u. Dank usw., tantas mortuo gratias agere laudesque c., quantas etc., Suet.: tantas mortuo laudes gratiasque c., quantas etc., Eutr.: praetervehenti fausta omina et eximias laudes, fort u. fort zurufen, Suet.: ζωώ καὶ ψυχώ lascivum usque, beständig zurufen, Mart. – auch als Schimpfreden, Beschuldigungen, maledicta in alqm, Cic.: quae (welche Beschuldigungen) postea sunt in eum congesta? Cic. – u. die Schuld, omnes vastati agri periculorumque imminentium causas in alqm, Cic.

    lateinisch-deutsches > congero

См. также в других словарях:

  • Coronis — Saltar a navegación, búsqueda Coronis o Corónide es un personaje de la mitología griega. Coronis es una muchacha de Larisa, amante del dios Apolo; se trata de la madre de Asclepio. Coronis es una joven, amante del dios Apolo, que le es infiel con …   Wikipedia Español

  • Coronis — may refer to: Coronis (Greek mythology) Coronis (diacritic) Coronis (textual symbol) USS Coronis (ARL 10), a repair ship that served in World War II This disambiguation page lists articles associated with the same title. If an …   Wikipedia

  • Corónis — CORÓNIS, ĭdis, Gr. Κόρωνις, ιδος, des vorhergehenden Coroneus Tochter, gieng einsmals am Ufer des Meeres, ihrer Gewohnheit nach, spatzieren. Indem sie aber Neptun erblickete, und ihr ihrer Schönheit wegen hart zusetzete, so fieng sie endlich an,… …   Gründliches mythologisches Lexikon

  • Coronis — Co*ro nis (k? r? n?s), n. [Gr. korwni s anything curved. See {Cornice}.] 1. In Greek grammar, a sign [ ] sometimes placed over a contracted syllable. W. W. Goodwin. [1913 Webster] 2. The curved line or flourish at the end of a book or chapter;… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Corónis [1] — CORÓNIS, ĭdis, (⇒ Tab. III.) Oceans Tochter, eine von den Hyaden. Hygin. Fab. 182 …   Gründliches mythologisches Lexikon

  • Corónis [2] — CORÓNIS, ĭdis, des Asklepius oder Aeskulapius Gemahlinn, mit welcher er den Machaon gezeuget, Hygin. Fab. 97. die aber sonst lieber Epione genannt wird. Muncker. ad eumd. l. c …   Gründliches mythologisches Lexikon

  • Corónis [3] — CORÓNIS, ĭdis, ein thracisches Frauenzimmer, welches Butes nebst andern raubete, als sie eben des Bacchus Fest begiengen. Sie rief aber den Bacchus um Rache an, welcher denn den Butes dergestalt rasend machte, daß er sich selbst in einen Brunnen… …   Gründliches mythologisches Lexikon

  • Coronis — CORONIS, ĭdis, (⇒ Tab. XII.) des Phlegyas Tochter, Pausan. Corinth. c. 26. p. 132. ein ungemein schönes Frauenzimmer, wurde von dem Apollo geliebet und auch zu Falle gebracht. Indem sie sich aber mit einem jungen Menschen, der Ischys hieß, in… …   Gründliches mythologisches Lexikon

  • Coronis [1] — CORONIS, ĭdis, eine Nymphe, welcher nebst ihren Schwestern Jupiter den Bacchus, in der Insul Naxo, aufzuziehen anvertrauete. Diod. Sic. lib. V. c. 52. p. 225 …   Gründliches mythologisches Lexikon

  • Coronis — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Dans la mythologie grecque, ce nom peut désigner : Coronis fille de Phlégias, la mère d Asclépios, Coronis fille de Coronée, poursuivie par Poséidon …   Wikipédia en Français

  • CORONIS — I. CORONIS Dea fuit, quae in Sicyone colebatur, cuius tamen simulacrum peculiare templum nullum habuit, sed, cum sacrificii tempus accessit, id in Palladis sacraria transferebant, honoreque prosequebantur. II. CORONIS nota quam Veteres in fine… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»