Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

cŏquĭtāre

  • 1 coquitare

    cŏquĭtāre, used by Plaut. acc to Paul. ex Fest. p. 61, 18 Müll.: pro coctitare id est frequenter coquere: an tu coquitatum te ire quoquam postulas? Plaut. Ps. 3, 2, 64 Fleck.; 3, 2, 85; v. coquino.

    Lewis & Short latin dictionary > coquitare

  • 2 coquito

    coquitare, coquitavi, coquitatus V TRANS
    cook; boil, fry, bake; burn, parch (sun); stir up; ripen, mature (plot); digest

    Latin-English dictionary > coquito

  • 3 coquino

    cŏquīno, āre, v. a. [coquinus], to perform the office of a cook, perh. only Plaut. Ps. 3, 2, 64; 3, 2; 85 Lorenz with MSS. (Fleck. in both passages coquitare, ex conj.; cf. coquito); id. Aul. 3, 1, 3 Wagn., Ussing; cf. Non. p. 85, 31.

    Lewis & Short latin dictionary > coquino

  • 4 perdoceo

    per-dŏcĕo, cui, ctum, 2, v. a., to teach or instruct thoroughly (rare but class.;

    syn. erudio): res difficilis ad perdocendum,

    Cic. Sest. 44, 96:

    aliquem,

    Plaut. Capt. 3, 5, 59:

    quanti istuc unum me coquitare perdoces?

    id. Ps. 3, 2, 85:

    si quid Apollo Utile mortales perdocet ore meo,

    Ov. R. Am. 490:

    homines,

    Lucr. 5, 1438:

    suam stultitiam,

    to betray, Quint. 1, 1, 8.—With object-clause:

    dignam Maeoniis Phaeacida condere chartis Cum te Pierides perdocuere tuae,

    Ov. P. 4, 12, 28.—Hence, perdoctus, a, um, P. a., very learned, very skilful (rare but class.), Plaut. Mil. 2, 2, 103; Ter. Heaut. 2, 3, 120:

    homo,

    Cic. Balb. 27, 60:

    genitor,

    Stat. S. 5, 3, 2:

    exitio,

    Lucr. 3, 473.— Adv.: perdoctē, very skilfully (ante-class.), Plaut. Most. 1, 3, 122.

    Lewis & Short latin dictionary > perdoceo

  • 5 perdocte

    per-dŏcĕo, cui, ctum, 2, v. a., to teach or instruct thoroughly (rare but class.;

    syn. erudio): res difficilis ad perdocendum,

    Cic. Sest. 44, 96:

    aliquem,

    Plaut. Capt. 3, 5, 59:

    quanti istuc unum me coquitare perdoces?

    id. Ps. 3, 2, 85:

    si quid Apollo Utile mortales perdocet ore meo,

    Ov. R. Am. 490:

    homines,

    Lucr. 5, 1438:

    suam stultitiam,

    to betray, Quint. 1, 1, 8.—With object-clause:

    dignam Maeoniis Phaeacida condere chartis Cum te Pierides perdocuere tuae,

    Ov. P. 4, 12, 28.—Hence, perdoctus, a, um, P. a., very learned, very skilful (rare but class.), Plaut. Mil. 2, 2, 103; Ter. Heaut. 2, 3, 120:

    homo,

    Cic. Balb. 27, 60:

    genitor,

    Stat. S. 5, 3, 2:

    exitio,

    Lucr. 3, 473.— Adv.: perdoctē, very skilfully (ante-class.), Plaut. Most. 1, 3, 122.

    Lewis & Short latin dictionary > perdocte

  • 6 perdoctus

    per-dŏcĕo, cui, ctum, 2, v. a., to teach or instruct thoroughly (rare but class.;

    syn. erudio): res difficilis ad perdocendum,

    Cic. Sest. 44, 96:

    aliquem,

    Plaut. Capt. 3, 5, 59:

    quanti istuc unum me coquitare perdoces?

    id. Ps. 3, 2, 85:

    si quid Apollo Utile mortales perdocet ore meo,

    Ov. R. Am. 490:

    homines,

    Lucr. 5, 1438:

    suam stultitiam,

    to betray, Quint. 1, 1, 8.—With object-clause:

    dignam Maeoniis Phaeacida condere chartis Cum te Pierides perdocuere tuae,

    Ov. P. 4, 12, 28.—Hence, perdoctus, a, um, P. a., very learned, very skilful (rare but class.), Plaut. Mil. 2, 2, 103; Ter. Heaut. 2, 3, 120:

    homo,

    Cic. Balb. 27, 60:

    genitor,

    Stat. S. 5, 3, 2:

    exitio,

    Lucr. 3, 473.— Adv.: perdoctē, very skilfully (ante-class.), Plaut. Most. 1, 3, 122.

    Lewis & Short latin dictionary > perdoctus

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»