Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

cōnsessus

  • 1 consessus

    cōnsessus, ūs, m. (consido), I) abstr., das Zusammen-, Beisammensitzen, cum amicis tam familiariter vixit, ut communis esset ei saepe consessus, öfter vertraulich mit ihnen zusammensatz, Lampr. Alex. Sev. 4, 3. – dah. fakultativ = das Recht od. die Erlaubnis, bei jmd. (bei sich) zu sitzen, liberum consessum habere, Cod. Theod. 6, 26, 16: consessum offerre alci, Lampr. Alex. Sev. 18, 2: u. alci consessum dare, das Recht, bei festlichen Gelegenheiten unter den Dekurionen Platz zu nehmen, Corp. inscr. Lat. 13, 1954: consessu dei dignandus, Hilar. in psalm. 2, 25. – II) konkr., die zusammensitzende Versammlung, die Sitzung (griech. συνέδριον), praeconum, Cic.: senatorum (verächtl.), Cic.: non umquam turpior in ludo talario consessus fuit, Cic. – Insbes., a) bei öffentlichen Spielen (im Theater, im Zirkus usw.): spectantium, Val. Max.: caveae, Lucr., Verg. u. Tac.: ludorum gladiatorumque, Cic.: consessu frequenti, Suet.: u. Plur., consessus theatrales gladiatoriique, Cic. – b) vor Gericht, die Gerichtssitzung, non coronā consessus vester cinctus est, ut solebat, Cic.: conspectus et consessus iste reficit et recreat mentem meam, Cic. – / Verg. Aen. 5, 290 consessu exstructo resedit (nach Servius = er ließ sich auf einem erhöhten Sitzplatze nieder) ist wahrsch. verdorben.

    lateinisch-deutsches > consessus

  • 2 consessus

    cōnsessus, ūs, m. (consido), I) abstr., das Zusammen-, Beisammensitzen, cum amicis tam familiariter vixit, ut communis esset ei saepe consessus, öfter vertraulich mit ihnen zusammensatz, Lampr. Alex. Sev. 4, 3. – dah. fakultativ = das Recht od. die Erlaubnis, bei jmd. (bei sich) zu sitzen, liberum consessum habere, Cod. Theod. 6, 26, 16: consessum offerre alci, Lampr. Alex. Sev. 18, 2: u. alci consessum dare, das Recht, bei festlichen Gelegenheiten unter den Dekurionen Platz zu nehmen, Corp. inscr. Lat. 13, 1954: consessu dei dignandus, Hilar. in psalm. 2, 25. – II) konkr., die zusammensitzende Versammlung, die Sitzung (griech. συνέδριον), praeconum, Cic.: senatorum (verächtl.), Cic.: non umquam turpior in ludo talario consessus fuit, Cic. – Insbes., a) bei öffentlichen Spielen (im Theater, im Zirkus usw.): spectantium, Val. Max.: caveae, Lucr., Verg. u. Tac.: ludorum gladiatorumque, Cic.: consessu frequenti, Suet.: u. Plur., consessus theatrales gladiatoriique, Cic. – b) vor Gericht, die Gerichtssitzung, non coronā consessus vester cinctus est, ut solebat, Cic.: conspectus et consessus iste reficit et recreat mentem meam, Cic. – Verg. Aen. 5, 290 consessu exstructo resedit (nach Servius = er ließ sich auf einem erhöhten Sitzplatze nieder) ist wahrsch. verdorben.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > consessus

  • 3 consessus

    consessus consessus, us m скопление

    Латинско-русский словарь > consessus

  • 4 cōnsessus

        cōnsessus ūs, m    [consido], a collection (of persons), assembly: meorum iudicum: consessu maximo agere causam: consessum clamoribus implere, V.: a consessu plausus datus: se heros Consessu medium tulit (dat. for in consessum), V.: theatrales gladiatoriique: in ludo.
    * * *
    assembly/gathering/meeting; audience; court; the right to a place, seat

    Latin-English dictionary > cōnsessus

  • 5 consessus

    consessus, ūs, m. [consido].
    I.
    Abstr., a sitting together or with (only post-class.):

    communis ei,

    Lampr. Alex. Sev. 4:

    consessum alicui offerre,

    the permission to sit with one, id. ib. 18; so of permission to sit: liberum habere, Cod. Th. 6, 26, 16.—Far more freq. and class. in prose and poetry,
    II.
    Concr., a collection of persons sitting together, an assembly (in courts of justice, the theatre;

    etc.),

    Cic. Verr. 2, 1, 7, § 19; id. Mil. 1, 1; id. Planc. 1, 2; id. Quint. 3, 12 al.; * Suet. Aug. 44; Tac. A. 13, 54 al.; Lucr. 4, 76; Verg. A. 5, 340; 5, 577:

    quibus cum a cuncto consessu plausus esset multiplex datus,

    Cic. Sen. 18, 64:

    in ludo talario,

    id. Att. 1, 16, 3:

    ludorum gladiatorumque,

    id. Sest. 50, 106; id. Har. Resp. 11, 22; cf. in plur.:

    theatrales gladiatoriique,

    id. ib. 54, 115.

    Lewis & Short latin dictionary > consessus

  • 6 consessus

    I cōnsessus, a, um part. pf. к consido II cōnsessus, ūs m. [ consido ]
    consessum offerre. alicui Lampr — предложить кому-л. сесть рядом
    б) заседание C; судебное заседание C; собрание (senatorum C; caveae Lcr, V, T etc.)
    c. spectantium VM, тж. c. theatri C — масса зрителей, театральная публика

    Латинско-русский словарь > consessus

  • 7 consessus

    см. considere s. 2.

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > consessus

  • 8 cingo

    cingo, ĕre, cinxi, cinctum - tr. - [st2]1 [-] ceindre, entourer d'une ceinture, vêtir, revêtir. [st2]2 [-] entourer, couronner. [st2]3 [-] environner, escorter, accompagner. [st2]4 [-] retrousser, relever (un vêtement). [st2]5 [-] protéger, couvrir. [st2]6 [-] entourer pour bloquer, bloquer, investir, envelopper.    - cingi gladio: se ceindre d'un glaive, s'armer d'un glaive, se couvrir d'un glaive.    - cingi in proelia, Virg.: s'armer pour le combat.    - aliqua re cingi: s'armer de qqch, se munir de qqch, être ceint de qqch.    - ense latus cingere: ceindre une épée.    - non coronâ consessus vester cinctus est, ut solebat, Cic. Mil. 1.1: votre assemblée n'est pas entourée de son cercle habituel.    - cingere latus alicui: faire cortège à qqn.    - caput coronâ cingere: ceindre la tête d'une couronne.    - cingere urbem obsidione: mettre le siège devant une ville, assiéger une ville.    - voir cinctus
    * * *
    cingo, ĕre, cinxi, cinctum - tr. - [st2]1 [-] ceindre, entourer d'une ceinture, vêtir, revêtir. [st2]2 [-] entourer, couronner. [st2]3 [-] environner, escorter, accompagner. [st2]4 [-] retrousser, relever (un vêtement). [st2]5 [-] protéger, couvrir. [st2]6 [-] entourer pour bloquer, bloquer, investir, envelopper.    - cingi gladio: se ceindre d'un glaive, s'armer d'un glaive, se couvrir d'un glaive.    - cingi in proelia, Virg.: s'armer pour le combat.    - aliqua re cingi: s'armer de qqch, se munir de qqch, être ceint de qqch.    - ense latus cingere: ceindre une épée.    - non coronâ consessus vester cinctus est, ut solebat, Cic. Mil. 1.1: votre assemblée n'est pas entourée de son cercle habituel.    - cingere latus alicui: faire cortège à qqn.    - caput coronâ cingere: ceindre la tête d'une couronne.    - cingere urbem obsidione: mettre le siège devant une ville, assiéger une ville.    - voir cinctus
    * * *
        Cingo, cingis, cinxi, cinctum, cingere, Ceindre, Entourer, Environner.
    \
        Odiis. Claud. Estre hay de tous costez.
    \
        Periculis. Cic. Estre en danger de toutes pars.
    \
        Arborem cingere. Paulus. Le cerner d'un cousteau, et enslever l'escorce, Peler, Escorcer.
    \
        Cingere castra vallo. Liu. Faire un fort ou rempar tout au tour du camp.
    \
        Comam lauro cingere. Horat. Mettre sur sa teste un chapeau de laurier.
    \
        Tenebrae cingunt diem. Seneca. Quand le jour est obscur et plein de gros brouillars.
    \
        Turba latus tibi cingit. Ouid. Tu es environné de beaucoup de gens.
    \
        Fossae cingebant oppida. Oui. Les villes estoyent fossoyees, ou environnees de fossez.
    \
        Aues coetu cingere polum dicuntur. Virgil. Quand les oyseaulx volans font un grand circuit en l'air.
    \
        Cingitur et concluditur vrbe portus. Cic. Le port est enclos dedens la ville.
    \
        Saltus venatu cingere. Claud. Tendre des toiles et rez tout autour du bois.
    \
        Sinus mucrone cingere. Claud. Mettre une espee à son costé, Ceindre une espee.
    \
        Syluam cingere. Alphenus. Cerner les arbres et enlever l'escorce pour faire du tan ou autre chose, Peler, Escorcer.
    \
        Cingere syluas. Seneca. Aller au tour.
    \
        Tempora floribus cingere. Catul. Mettre un chapeau de fleurs sur sa teste
    \
        Cingit vrbem Alduabis fluuius. Caesar. Coule tout au tour de la ville.
    \
        Vrbem moenibus cingere. Cic. Enceindre de murailles.
    \
        Vrbem obsidione cingere. Virgil. Assieger.
    \
        Aonium nemus Marte cingere. Tibul. S'exercer à l'estude et à la guerre tout ensemble.
    \
        Cingitur, certe expedit se. Plaut. Il se trousse.
    \
        Armis cingi. Virgil. S'armer.
    \
        Ense latus cinxit. Ouid. Ceindre une espee à son costé.
    \
        Cingere se gladio. Liu. Ce ceindre de son glaive.
    \
        Cingi venenis. Valer. Flac. Se garnir.
    \
        Flamma cingere. Virgil. Allumer de tous costez.
    \
        Cingere. Sill. Vestir, Couvrir.
    \
        Cingere. Valer. Flac. Habiter à l'entour.
    \
        Cingi cum aliquo. Claud. Estre conjoinct avec aucun.

    Dictionarium latinogallicum > cingo

  • 9 conspectus

    [st1]1 [-] conspectus, a, um: a - part. passé de conspicio.    - quo conspecto Arabs quidam, gladium clipeo tegens, genibus regis advolvitur, Curt. 4, 6: en le voyant, un Arabe, cachant son épée derrière son bouclier, vient se jeter aux genoux du roi. b - visible, apparent.    - Liv. 22, 24, 5 ; 32, 5, 13, etc. c - qui attire les regards, remarquable.    - Virg. En. 8, 588 ; Liv. 45, 7, 3    - conspectior, Ov. M. 4, 796 ; Liv. 2, 5, 5 ; Tac. H. 4, 11. [st1]2 [-] conspectŭs, ūs, m.:    - dat. conspectu, Amm. 25, 10, 3. a - action de voir, vue, regard.    - in conspectum alicui se dare, Cic. Verr, 5, 86: s'offrir à la vue de qqn.    - in conspectum alicujus se committere, Cic. Verr. 4, 26: oser se présenter (se risquer) aux regards de qqn.    - in conspectu multitudinis, Caes. BG. 5, 56, 2: sous les yeux de la foule.    - eum venire in conspectum suum vetuit, Cic. Fin. 1, 24: il lui interdit de se présenter sous ses yeux.    - in conspectu legum mori, Cic. Verr. 5, 170: mourir sous le regard (sous la vue) des lois.    - in conspectu Italiae, Cic. Verr. 5, 170: sous les yeux de l'Italie.    - cadere in conspectum, Cic.: échapper à la vue, être imperceptible.    - e conspectu amittere, Ter.: perdre de vue.    - quo longissime conspectum oculi ferebant, Liv. 1, 18, 8: du plus loin qu'on pouvait apercevoir.    - cf Cic. Dom. 100 ; Caes. BG. 5, 6, 5 ; BC. 3, 75, 2 ; Liv. 30, 24, 10. b - vue de l'esprit, examen.    - in conspectu animi aliquid ponere, Cic. de Or. 3, 161: mettre qqch sous les yeux de l'esprit.    - in hoc conspectu et cognitione naturae, Cic. Leg. 1, 61: dans cet examen et cette étude de la nature.    - ne in conspectu quidem relinqui, Cic. Fin. 5, 93: ne pas être laissé même à l'examen (= ne pas compter). c - vue d'ensemble, coup d'oeil d'ensemble.    - uno in conspectu omnia videre, Cic. Brut. 4, 15: voir tout d'un coup d'oeil.    - Cic. Leg. 3, 12; Gell. 17, 21, 1. d - apparition, présence.    - conspectu suo proelium restituit, Liv. 6, 8, 6 (cf. oblata species, 6, 8, 5): par sa présence il rétablit le combat.    - indignantes milites, quod conspectum suum hostes perferre possent, Caes. BG. 7, 19: les soldats indignés que l’ennemi pût, à une si courte distance, soutenir leur présence. g - aspect.    - vester, judices, conspectus et consessus iste, Cic. Planc. 2: cet aspect, juges, que présente votre réunion dans ce tribunal.    - cf. Cic. Pomp. 1; Fam. 16, 21. 7; Val. Max. 1, 6, 13; Curt. 6, 9, 2; Plin. Ep. 2, 11, 10.
    * * *
    [st1]1 [-] conspectus, a, um: a - part. passé de conspicio.    - quo conspecto Arabs quidam, gladium clipeo tegens, genibus regis advolvitur, Curt. 4, 6: en le voyant, un Arabe, cachant son épée derrière son bouclier, vient se jeter aux genoux du roi. b - visible, apparent.    - Liv. 22, 24, 5 ; 32, 5, 13, etc. c - qui attire les regards, remarquable.    - Virg. En. 8, 588 ; Liv. 45, 7, 3    - conspectior, Ov. M. 4, 796 ; Liv. 2, 5, 5 ; Tac. H. 4, 11. [st1]2 [-] conspectŭs, ūs, m.:    - dat. conspectu, Amm. 25, 10, 3. a - action de voir, vue, regard.    - in conspectum alicui se dare, Cic. Verr, 5, 86: s'offrir à la vue de qqn.    - in conspectum alicujus se committere, Cic. Verr. 4, 26: oser se présenter (se risquer) aux regards de qqn.    - in conspectu multitudinis, Caes. BG. 5, 56, 2: sous les yeux de la foule.    - eum venire in conspectum suum vetuit, Cic. Fin. 1, 24: il lui interdit de se présenter sous ses yeux.    - in conspectu legum mori, Cic. Verr. 5, 170: mourir sous le regard (sous la vue) des lois.    - in conspectu Italiae, Cic. Verr. 5, 170: sous les yeux de l'Italie.    - cadere in conspectum, Cic.: échapper à la vue, être imperceptible.    - e conspectu amittere, Ter.: perdre de vue.    - quo longissime conspectum oculi ferebant, Liv. 1, 18, 8: du plus loin qu'on pouvait apercevoir.    - cf Cic. Dom. 100 ; Caes. BG. 5, 6, 5 ; BC. 3, 75, 2 ; Liv. 30, 24, 10. b - vue de l'esprit, examen.    - in conspectu animi aliquid ponere, Cic. de Or. 3, 161: mettre qqch sous les yeux de l'esprit.    - in hoc conspectu et cognitione naturae, Cic. Leg. 1, 61: dans cet examen et cette étude de la nature.    - ne in conspectu quidem relinqui, Cic. Fin. 5, 93: ne pas être laissé même à l'examen (= ne pas compter). c - vue d'ensemble, coup d'oeil d'ensemble.    - uno in conspectu omnia videre, Cic. Brut. 4, 15: voir tout d'un coup d'oeil.    - Cic. Leg. 3, 12; Gell. 17, 21, 1. d - apparition, présence.    - conspectu suo proelium restituit, Liv. 6, 8, 6 (cf. oblata species, 6, 8, 5): par sa présence il rétablit le combat.    - indignantes milites, quod conspectum suum hostes perferre possent, Caes. BG. 7, 19: les soldats indignés que l’ennemi pût, à une si courte distance, soutenir leur présence. g - aspect.    - vester, judices, conspectus et consessus iste, Cic. Planc. 2: cet aspect, juges, que présente votre réunion dans ce tribunal.    - cf. Cic. Pomp. 1; Fam. 16, 21. 7; Val. Max. 1, 6, 13; Curt. 6, 9, 2; Plin. Ep. 2, 11, 10.
    * * *
        Conspectus, Nomen ex participio. Liu. Qu'on regarde fort attentivement, Qui est de grande monstre.
    \
        Nihilo mea turba, quam vllius conspectior erit. Liu. Je ne seray de rien mieulx accompaigné qu'un autre.
    \
        Supplicium conspectius. Liu. Qui fut d'autant plus regardé, et où il se trouva plus de gens.
    \
        Pars nulla conspectior capillis. Ouidius. Il n'y avoit rien plus beau, ne plus digne d'estre veu et regardé que les cheveux.
    \
        Platano conspectior. Ouid. Plus belle à veoir que, etc.
    \
        Conspectus, huius conspectus, Verbale, Significat aspectum. Le regard, La veue.
    \
        Vix e conspectu Siculae telluris in altum Vela dabant laeti. Virgil. A peine avoyent ils perdu la veue de la Sicile.
    \
        In conspectum aspicere. Plaut. Regarder devant soy.
    \
        In conspectu alicuius astare. Cic. Estre devant luy.
    \
        In conspectum cadere. Cic. Povoir estre veu.
    \
        In conspectu consedimus omnes. Cic. Vis à vis l'un de l'autre.
    \
        In medio conspectu consistere. Virgil. S'arrester au milieu de ceulx qui nous regardent.
    \
        In conspectum se dare. Cic. Se monstrer, Se mettre en veue.
    \
        E conspectu euolare. Cic. S'en aller vistement de devant.
    \
        Conspectus fit, Sub ab hominibus. Cic. Quand le peuple accourt pour veoir quelque chose de nouveau.
    \
        Fugere conspectum aliquorum. Cic. Ne se point vouloir trouver devant eulx, Fuir et eviter leur presence.
    \
        Prodire in conspectum alicuius. Plautus. Venir en la presence d'aucun.
    \
        Reddere conspectum alicuius. Virgilius. Remettre en veue, Faire revoir.
    \
        Quae est in oppidi conspectu. Varro. Au devant, et à la veue de la ville.
    \
        In conspectum alicuius venire. Cic. Se presenter à luy.
    \
        Conspectum alicuius vereri. Terent. Ne s'oser trouver devant aucun.
    \
        Vno in conspectu omnia videre. Cic. Devant soy, tout d'une veue.

    Dictionarium latinogallicum > conspectus

  • 10 gladiatorius

    glădĭātōrĭus, a, um [gladiator] de gladiateur.    - ad munus gladiatorium edendum, Liv. 28, 21, 1: pour donner un spectacle de gladiateurs.    - ludus gladiatorius, Cic. Cat. 2, 9: école de gladiateurs.    - certamen gladiatorium, Cic. de Or. 2, 317: combat de gladiateurs.    - locus gladiatorius, Cic. Mur. 73: place pour voir un combat de gladiateurs.    - gladiatorius consessus, Cic. Sest. 124: foule qui assiste à un combat de gladiateurs.    - gladiatoria familia, Cic. Sest. 154: troupe de gladiateurs. --- fig. Cic. Phil. 2, 63.
    * * *
    glădĭātōrĭus, a, um [gladiator] de gladiateur.    - ad munus gladiatorium edendum, Liv. 28, 21, 1: pour donner un spectacle de gladiateurs.    - ludus gladiatorius, Cic. Cat. 2, 9: école de gladiateurs.    - certamen gladiatorium, Cic. de Or. 2, 317: combat de gladiateurs.    - locus gladiatorius, Cic. Mur. 73: place pour voir un combat de gladiateurs.    - gladiatorius consessus, Cic. Sest. 124: foule qui assiste à un combat de gladiateurs.    - gladiatoria familia, Cic. Sest. 154: troupe de gladiateurs. --- fig. Cic. Phil. 2, 63.
    * * *
        Gladiatorius, Adiectiuum: vt Gladiatorius ludus. Cic. Le lieu où les escrimeurs se exercoyent.
    \
        Gladiatorium est, stomachari. Cic. C'est à faire à un gladiateur.

    Dictionarium latinogallicum > gladiatorius

  • 11 consido

    I
    considere, consedi, consessus V INTRANS
    sit down/be seated; hold sessions, sit (judge), try; alight; subside/sink (in); encamp/bivouac; take up a position; stop/stay, make one's home, settle; lodge
    II
    considere, considi, consessus V INTRANS
    sit down/be seated; hold sessions, sit (judge), try; alight; subside/sink (in); encamp/bivouac; take up a position; stop/stay, make one's home, settle; lodge

    Latin-English dictionary > consido

  • 12 frequens

    frequēns, entis adj.
    1) часто бывающий, частый
    frequentem esse cum aliquo C — часто бывать вместе с кем-л.
    2) прилежный, усердный (Platōnis auditor C)
    3) часто встречающийся, обыкновенный, обычный, повседневный, обиходный (verbum apud alios f. Q; usus PM, Q)
    4) многочисленный (frequentes cives C; f. consessus theatri C; f. famulitium Ap)
    f. amicus собир. Mмножество друзей
    senatus f. Cпленарное заседание сената или сенатский кворум
    5) часто посещаемый, многолюдный (via, theatrum, municipium C; convivium Su)
    (тж. f. incolis Ap) густо населённый (Numidia C; insula Ap)
    mons silvae (gen.) f. T — гора, густо поросшая лесом
    6) изобилующий, обильный, полный, богатый (f. piscibus Col; terra f. colubris O; urbs f. tectis L)

    Латинско-русский словарь > frequens

  • 13 cingo

    cingo, cīnxī, cīnctum, ere (vgl. κιγκλίς, das Gitter), ringen, umringen = ring-, gürtelartig umschließen, I) im engern Sinne, a) gürten, umgürten, α) den Leib gürten, gew. im Pass., dat teretem zonam, quā modo cincta fuit, Ov.: zonā aureā muliebriter cinctus, Curt.: quasi zonā, liene cinctus ambulo, Plaut. – β) ein Gewand gürten, aufgürten, durch Gürten aufschürzen, sinus, Sil. 2, 236: cinctas resolvere vestes, Ov. met. 1, 386. – u. prägn., medial cingi, sich (das Gewand) gürten, -aufgürten, -aufschürzen (bes. von Geschäftigen, um sich leichter bewegen zu können), cingitur; certe expedit se, Plaut. Amph. 308: ut (latus clavus) sit paulum cinctis submissior, Quint.: cincta coniunx Dialis, Ov. – m. Ang. wo? durch Praepp., super latum clavum cingi, Suet.: u. (poet.) zugl. m. griech. Acc., cinctae ad pectora vestes, das Gewand unter der B. gegürtet, Ov. met. 6, 59. – m. Ang. wie? durch Abl. od. durch Advv., cingi fluxiore cincturā, Suet.: Gabino ritu od. Gabino cinctu cinctus, Liv.: cincta ritu Dianae, Ov.: linteo cinctus, ICt.: alte cinctus puer, Hor. u. Sen.: u. ita cingi, ut etc., Quint.: u. cincta flaminica veste velata, Paul. ex Fest. 65, 3. – γ) mit einer Waffe umgürten = bewaffnen, latus ense, Ov. fast. 2, 783: ense latus cinctum erat, Ov. am. 3, 8, 14: contentus ferro cingi latus, Stat. Theb. 4, 41. – gew. medial cingi, sich umgürten = sich bewaffnen, m. Ang. womit? durch Abl., Hispano cingitur gladio, Liv.: gladio Hispaniensi est cinctus, Liv.: cinctus ferro, Curt.: cinctus cultro venatorio, Suet. – poet. m. Acc., inutile ferrum cingitur, Verg. Aen. 2, 511. – absol., ut cincti discubuerint, mit dem Degen an der Seite, Treb. Poll.: u. cingi in proelia, sich rüsten, Verg. Aen. 11, 486. – dah. in alia militia cinctus, anderswo Soldat geworden (wir: eingekleidet, enroliert), ICt.: u. subst., cincti, Richter im Dienst (Ggstz. discincti), Sidon. ep. 5, 7 (vgl. cingulum). – bildl., cingi alqā re, mit etw. sich rüsten, sich anschicken, arcanis venenis, Val. Flacc. 6, 477. – b) schmückend od. als Abzeichen umwinden, umschlingen, umkränzen, rings umgeben, α) v. Gewinde (Kranze usw.), v. der Binde usw. selbst: cui tempora circum aurati bis sex radii fulgentia cingunt, Verg.: baculum cingebant spinea vincula (Dornenranken), Ov.: cingebant vittae, tabellae sertaque quercum, Ov.: anuli cingunt lacertos, Mart.: cinxerat Graias barbara vitta comas, Ov.: Gorgonis os cinctum anguibus, Cic. Verr. 4, 124: cincta serpentibus hydra, Verg. – β) v. der Pers.: duobus oleae conexis ramulis alcis caput, Val. Max.: c. tempora floribus, Catull.: tempora od. comam lauro, Verg. u. Hor.: cincta ara cypresso, Ov.: cinxit (Germanicum) cunctis fortunae principalis insignibus, Tac. hist. 2, 59. – II) im weitern Sinne, 1) wie unser umringen, umzingeln, um schließen = einkreisen, eng umgeben, eng einschließen, a) übh.: α) v. Umringenden usw. selbst: tellus oras maris undique cingens, Lucr.: collem cingit palus, Caes.: colles cingunt oppidum, Caes.: flumen ut circino circumductum paene totum oppidum cingit, Caes.: oppida fossae cingebant, Ov.: cinxerunt aethera nimbi, Verg.: medium diem cinxerunt tenebrae, Sen. poët. – im Pass., urbe portus ipse cingitur, Cic.: latus palude cingitur, Auct. b. Afr.: insula duobus portubus cincta, Cic.: insulae fluctibus Graeciae cinctae, Cic.: regio atque provincia mari cincta, Cic.: insula cingitur tribus milibus passuum, hat einen Umfang von usw., Plin. – als milit. t. t., schützend decken, equitatus latera cingebat, Caes.: equites cornua cinxere, Liv. – feindl., Geticis si cingar ab armis, Ov. ex Pont. 2, 8, 69. – im Bilde, Sicilia multis undique cincta periculis, Cic. de imp. Pomp. 30. – β) v. d. Pers., die mit etw. umringt usw.: urbem muro lapideo, Liv.: saepta excelsa porticu, Cic.: saltus od. agros indagine, Verg. u. Ov.: u. im Bilde, diligentius urbem religione, quam ipsis moenibus, Cic. de nat. deor. 3, 94. – als milit. t. t., schützend, hiberna vallo pedum IX et fossā pedum X V, Caes.: universas copias plaustris, Frontin.: ultimum agmen validā manu, Curt. – feindl., undique domum, Curt.: u. copias hostium, Frontin.: Decium cingere obsidereque, Frontin.: urbem omnibus copiis, Liv.: urbem co ronā, Liv.: urbem obsidione, Verg.: hostem stationibus in modum obsidii, Tac. – b) insbes.: α) jmd. als Zuhörer umringen, umstehen, non enim coronā consessus vester cinctus est, ut solebat, Cic. Mil. 1. – β) als Begleiter u. Beschützer jmds. Seite od. jmd. umgeben = jmdm. zur Seite gehen (von zweien od. mehreren), c. alci latus, Liv. 32, 39, 8. Ov. ex Pont. 4, 9, 17: alcis latera, Liv. 40, 6, 4: alqm, Tac. ann. 1, 77: u. cinctus m. Abl. der Pers., Vell. 2, 14, 1. Ov. met. 12, 216; trist. 1, 5, 30. – γ) (poet.) eine Örtlichkeit umgehen, umkreisen, longa per extremos pomeria fines, Lucan. 1, 398: terrā Syrtim, Lucan. 9, 373: polum coetu, v. Schwänen, Verg. Aen. 1, 398. – δ) (poet.) rings um eine Örtl. wohnen, lacum Bycen, Val. Flacc. 6, 68. – 2) = περικόπτειν, Bäume rings beschälen, so daß sie eingehen, arbores, Ulp. dig. 47, 7, 7. § 4: silvam, Alfen. dig. 19, 2. 29. – / Parag. Infin. Praes. Pass. cingier, Catull. 61, 68 H. (Schwabe nitier).

    lateinisch-deutsches > cingo

  • 14 collocutio

    collocūtio, ōnis, f. (colloquor), die Besprechung = die Unterredung, das Geplauder, absol., Cic. ad Att. 12, 1, 2. Augustin. serm. 23, 8: collocutio hominum aut consessus, Cic. Tusc. 1, 30: venire cum hostium ducibus in collocutionem, Cornif. rhet. 1, 25. – Plur., nostri sermones collocutionesque, Cic. ep. 1, 9, 4: collocutiones familiarissimae cum alqo, Cic. Phil. 11, 5.

    lateinisch-deutsches > collocutio

  • 15 conspectus [2]

    2. cōnspectus, ūs, m. (conspicio), das Erblicken, od. Gewahrwerden, I) aktiv = das Erblicken, Schauen von Angesicht zu Angesicht, meist fakultativ, deutsch oft das Angesicht, der Anblick, der Blick, die Blicke, der Gesichtskreis, 1) eig.: a) im allg.: α) v. Pers.: conspectus oculorum, Varr. LL. u. Curt.: m. obj. Genet., c. patriae, Caes.: conspectus et congressus tanti viri, Val. Max. – ex conspectu abire, v. Menschen u. Tieren, Caes., Sall. u. Val. Max., v. Schiffen, Caes.: abducere alqm e conspectu, Plaut.: adducere alqm in conspectum alcis, Hirt. b. G.: adimere conspectum oculorum (v. der Dunkelheit) od. conspectum terrae (v. Rebel), Liv.: adimere in omnes partes conspectum (v. der Dunkelheit), Liv.: amittere alqm e conspectu suo, Ter.: amotus a conspectu locus, ein Ort, wo man ungesehen ist, Liv.: in publico assistere in conspectu patris, Caes.: densus nimbus conspectum regis contioni aufert, Liv.: cadere in conspectum, Cic.: consistere in medio conspectu (im schauenden Kreise), Verg.: dare regiam sellam in conspectum vulgi, öffentlich ausstellen, Curt.: dare se alci in conspectum, Cic. Verr. 5, 86: se dare in conspectum oppidi, vor der Stadt erscheinen, Auct. b. Hisp. 4, 1 (u. so im Passiv, dari alci in conspectum, jmdm. zu Gesicht kommen, Ter. Phorm. 261. Liv. 30, 12, 8): conspectus est in Capitolium, man hat die Aussicht auf das K., Liv.: ut primum rex in conspectu fuit, gesehen werden konnte, Curt.: ut in conspectu terra fuit, Liv.: est alqs in conspectu civium, Cic.: tu, cuius prope in conspectu Aegyptus est, Cic.: sex pulvinaria in conspectu fuerunt (waren zur Schau = waren öffentlich ausgestellt), Liv.: u. (bildl.) quia bellum ei maius in conspectu erat (in Aussicht stand), Liv.: corvus ex conspectu elatus orientem petit, Liv.: evolarat iam e conspectu fere fugiens quadriremis, Cic.: quo longissime oculi conspectum ferebant, Liv.: conspectum alcis fugere, Caes.: aditum huius loci conspectumque vestrum magno opere fugere (Ggstz. vehementer sequi), Cic.: fugere e conspectu ilico, Ter.: ut intrantium exeuntiumque conspectum habeat, damit er die Ein- u. Ausgehenden sehen könne, Col.: ponere in conspectu poculum, vor Augen (offen) hinstellen, Liv.: u. (bildl.) ponere beneficium extra conspectum suum, Sen.: privare alqm omnium suorum consuetudine conspectuque, Cic.: prodire in conspectum alcis, Komik. u. Suet.: proferre liberos in conspectum, Caes.: removere omnium equos ex conspectu, Caes.: stare in conspectu alcis (v. Pers.), Cic.: statuere alqm procul in conspectu, Liv.: velut e conspectu tolleretur libertas, den Augen entrückt würde, Tac.: venire in conspectum, sich offen (deutlich) zeigen, sich offen (deutlich) sehen lassen, zum Vorschein kommen, in die Nähe kommen, rücken u. dgl. (v. Pers.u. lebl. Subjj.), Cic. u.a.: so auch in conspectum alcis venire, sich vor jmd. zeigen, vor jmd. erscheinen, Cic.: vitare alcis conspectum, Quint. – oft in conspectu alcis u. bl. in conspectu, angesichts jmds., zB. in conspectu imperatoris operam navare, Caes.: in conspectu (verst. eorum) crebri cecidere caelo lapides, Liv. – primo conspectu tam foeda res, Liv. (vgl. no. II, 1). – β) v. lebl. Subjj., die gleichs. auf uns sehen, celeriter e conspectu terrae ablati sunt (v. Seefahrern), Liv.: bes. oft in conspectu alcis loci od. rei, angesichts eines Orts od. einer Sache, zB. fundi villaeque, Cic.: locorum, Liv.: quercus, quae est in oppidi conspectu, Varr.: u. bildl., in conspectu legum libertatisque mori, Cic.: in conspectu senectutis esse, sich dem Gr. nähern, Sen.: ebenso bildl., haec, quae procul erant a conspectu imperii, diese Orte, die dem Gesichtskreis unseres Staates fern lagen, Cic. – b) prägn., das Aufsehen, das bei einem besonderen Ereignisse entsteht, subito consilium cepi, ut antequam luceret exirem, ne qui conspectus fieret aut sermo, Cic. ad Att. 7, 10 in.

    2) übtr., die geistige Anschauung, Betrachtung, in hoc conspectu et cognitione naturae, Cic.: alqd ponere paene in conspectu animi (deutlich zur Anschauung bringen), Cic.: ne in conspectu quidem relinqui, gar nicht in Betracht kommen, Cic.: explicatis ordinibus temporum uno in conspectu omnia videre, alles (in einer Schrift) auf einen Blick übersehen, Cic.

    II) passiv = das Sichtbarwerden, die Erscheinung, 1) eig.: primo statim conspectu (sogleich bei seiner ersten E. = sowie er zum erstenmal sich öffentlich zeigte) omnia quam disparia essent ostendit, Liv.: elephantorum aciem conspectu ipso debellaturam, Liv.: conspectu suo proelium restituit, Liv

    2) meton., a) die Art, wie etwas erblickt wird, sich zeigt, der Anblick, die Erscheinung, tuus iucundissimus conspectus, Cic.: conspectus vestri venerabilis, Curt.: scio eis meum conspectum invisum fore hodie, Ter.: animi partes, quarum est conspectus illustrior, Cic. – b) die Erscheinung, der Anblick = die sich unserm Blicke darbietende Versammlung (s. Halm Cic. de imp. Pomp. 1. ed. mai.), frequens conspectus vester, Cic.: vester, iudices, conspectus et consessus, Cic. – c) konkret, wie σύνοψις, die kurze Übersicht, der Abriß, Gell. 17, 21, 1. – / Dat. conspectu, Amm. 25, 10, 3.

    lateinisch-deutsches > conspectus [2]

  • 16 gladiatorius

    gladiātōrius, a, um (gladiator), a) zu den Gladiatoren gehörig, gladiatorisch, Gladiatoren-, ludus, Cic.: familia, Cic.: arma, Aur. Vict.: vestis, Schol. Iuven.: certamen, Cic.: munus, spectaculum, das Gladiatorenspiel, der Gladiatorenkampf, Cic. u. Liv.: u. so ludi, Spart.: consessus, Versammlung zum Anschauen der Gladiatorenspiele, Cic.: locus, Schauplatz im Gladiatorenspiel, Cic. – gl. exercitus (Plur.), bella, Flor.: gladiatorio more, Flor.: gladiatoriā desperatione pugnare, Pacat. pan.: gladiatorium id quidem, ist Gladiatorenart, Cic. – b) übtr., gladiatormäßig, fechtermäßig, -artig, caterva, Caecil. com. 38: animus, Ter. Phorm. 964. Augustin. serm. 20, 3 u. in psalm. 70, 1: totius corporis firmitas, Cic. Phil. 2, 63. – subst., gladiātōrium, iī, n., a) (sc. munus) das Gladiatorenspiel, Ascon. Cic. orat. in tog. cand. fr. 11 u. 12 p. 22 K. (Kießling S. 79, 2 gegen die Hdschrn. gladiatores). – b) (sc. auctoramentum) das Handgeld, Kaufgeld, für das sich Freie zu den Gladiatorenkämpfen hergaben, Liv. 44, 31, 15.

    lateinisch-deutsches > gladiatorius

  • 17 theatralis

    theātrālis, e (theatrum), zum Theater gehörig, Theater-, theatralisch, consessus, Cic.: operae, Claqueurs, Tac.: aber theatralis operae corollarium, Trinkgeld für die Claque (das Beifallklatschen im Theater), Plin. ep.: th. ludi, Cod. Theod., Serv. u. Schol. Iuven.: scaena, spectaculum, fabulae, Amm.: lex, über die Sitzordnung im Theater, Plin.: humanitas, unechte, Quint.: sermones, niedrige, gemeine, Sidon.

    lateinisch-deutsches > theatralis

  • 18 cingo

    cingo, cīnxī, cīnctum, ere (vgl. κιγκλίς, das Gitter), ringen, umringen = ring-, gürtelartig umschließen, I) im engern Sinne, a) gürten, umgürten, α) den Leib gürten, gew. im Pass., dat teretem zonam, quā modo cincta fuit, Ov.: zonā aureā muliebriter cinctus, Curt.: quasi zonā, liene cinctus ambulo, Plaut. – β) ein Gewand gürten, aufgürten, durch Gürten aufschürzen, sinus, Sil. 2, 236: cinctas resolvere vestes, Ov. met. 1, 386. – u. prägn., medial cingi, sich (das Gewand) gürten, -aufgürten, -aufschürzen (bes. von Geschäftigen, um sich leichter bewegen zu können), cingitur; certe expedit se, Plaut. Amph. 308: ut (latus clavus) sit paulum cinctis submissior, Quint.: cincta coniunx Dialis, Ov. – m. Ang. wo? durch Praepp., super latum clavum cingi, Suet.: u. (poet.) zugl. m. griech. Acc., cinctae ad pectora vestes, das Gewand unter der B. gegürtet, Ov. met. 6, 59. – m. Ang. wie? durch Abl. od. durch Advv., cingi fluxiore cincturā, Suet.: Gabino ritu od. Gabino cinctu cinctus, Liv.: cincta ritu Dianae, Ov.: linteo cinctus, ICt.: alte cinctus puer, Hor. u. Sen.: u. ita cingi, ut etc., Quint.: u. cincta flaminica veste velata, Paul. ex Fest. 65, 3. – γ) mit einer Waffe umgürten = bewaffnen, latus ense, Ov. fast. 2, 783: ense latus cinctum erat, Ov. am. 3, 8, 14: contentus ferro cingi latus, Stat. Theb. 4, 41. – gew. medial cingi, sich umgürten = sich be-
    ————
    waffnen, m. Ang. womit? durch Abl., Hispano cingitur gladio, Liv.: gladio Hispaniensi est cinctus, Liv.: cinctus ferro, Curt.: cinctus cultro venatorio, Suet. – poet. m. Acc., inutile ferrum cingitur, Verg. Aen. 2, 511. – absol., ut cincti discubuerint, mit dem Degen an der Seite, Treb. Poll.: u. cingi in proelia, sich rüsten, Verg. Aen. 11, 486. – dah. in alia militia cinctus, anderswo Soldat geworden (wir: eingekleidet, enroliert), ICt.: u. subst., cincti, Richter im Dienst (Ggstz. discincti), Sidon. ep. 5, 7 (vgl. cingulum). – bildl., cingi alqā re, mit etw. sich rüsten, sich anschicken, arcanis venenis, Val. Flacc. 6, 477. – b) schmückend od. als Abzeichen umwinden, umschlingen, umkränzen, rings umgeben, α) v. Gewinde (Kranze usw.), v. der Binde usw. selbst: cui tempora circum aurati bis sex radii fulgentia cingunt, Verg.: baculum cingebant spinea vincula (Dornenranken), Ov.: cingebant vittae, tabellae sertaque quercum, Ov.: anuli cingunt lacertos, Mart.: cinxerat Graias barbara vitta comas, Ov.: Gorgonis os cinctum anguibus, Cic. Verr. 4, 124: cincta serpentibus hydra, Verg. – β) v. der Pers.: duobus oleae conexis ramulis alcis caput, Val. Max.: c. tempora floribus, Catull.: tempora od. comam lauro, Verg. u. Hor.: cincta ara cypresso, Ov.: cinxit (Germanicum) cunctis fortunae principalis insignibus, Tac. hist. 2, 59. – II) im weitern Sinne, 1) wie unser umringen, umzingeln, um-
    ————
    schließen = einkreisen, eng umgeben, eng einschließen, a) übh.: α) v. Umringenden usw. selbst: tellus oras maris undique cingens, Lucr.: collem cingit palus, Caes.: colles cingunt oppidum, Caes.: flumen ut circino circumductum paene totum oppidum cingit, Caes.: oppida fossae cingebant, Ov.: cinxerunt aethera nimbi, Verg.: medium diem cinxerunt tenebrae, Sen. poët. – im Pass., urbe portus ipse cingitur, Cic.: latus palude cingitur, Auct. b. Afr.: insula duobus portubus cincta, Cic.: insulae fluctibus Graeciae cinctae, Cic.: regio atque provincia mari cincta, Cic.: insula cingitur tribus milibus passuum, hat einen Umfang von usw., Plin. – als milit. t. t., schützend decken, equitatus latera cingebat, Caes.: equites cornua cinxere, Liv. – feindl., Geticis si cingar ab armis, Ov. ex Pont. 2, 8, 69. – im Bilde, Sicilia multis undique cincta periculis, Cic. de imp. Pomp. 30. – β) v. d. Pers., die mit etw. umringt usw.: urbem muro lapideo, Liv.: saepta excelsa porticu, Cic.: saltus od. agros indagine, Verg. u. Ov.: u. im Bilde, diligentius urbem religione, quam ipsis moenibus, Cic. de nat. deor. 3, 94. – als milit. t. t., schützend, hiberna vallo pedum IX et fossā pedum X V, Caes.: universas copias plaustris, Frontin.: ultimum agmen validā manu, Curt. – feindl., undique domum, Curt.: u. copias hostium, Frontin.: Decium cingere obsidereque, Frontin.: urbem omnibus copiis, Liv.: urbem co-
    ————
    ronā, Liv.: urbem obsidione, Verg.: hostem stationibus in modum obsidii, Tac. – b) insbes.: α) jmd. als Zuhörer umringen, umstehen, non enim coronā consessus vester cinctus est, ut solebat, Cic. Mil. 1. – β) als Begleiter u. Beschützer jmds. Seite od. jmd. umgeben = jmdm. zur Seite gehen (von zweien od. mehreren), c. alci latus, Liv. 32, 39, 8. Ov. ex Pont. 4, 9, 17: alcis latera, Liv. 40, 6, 4: alqm, Tac. ann. 1, 77: u. cinctus m. Abl. der Pers., Vell. 2, 14, 1. Ov. met. 12, 216; trist. 1, 5, 30. – γ) (poet.) eine Örtlichkeit umgehen, umkreisen, longa per extremos pomeria fines, Lucan. 1, 398: terrā Syrtim, Lucan. 9, 373: polum coetu, v. Schwänen, Verg. Aen. 1, 398. – δ) (poet.) rings um eine Örtl. wohnen, lacum Bycen, Val. Flacc. 6, 68. – 2) = περικόπτειν, Bäume rings beschälen, so daß sie eingehen, arbores, Ulp. dig. 47, 7, 7. § 4: silvam, Alfen. dig. 19, 2. 29. – Parag. Infin. Praes. Pass. cingier, Catull. 61, 68 H. (Schwabe nitier).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cingo

  • 19 collocutio

    collocūtio, ōnis, f. (colloquor), die Besprechung = die Unterredung, das Geplauder, absol., Cic. ad Att. 12, 1, 2. Augustin. serm. 23, 8: collocutio hominum aut consessus, Cic. Tusc. 1, 30: venire cum hostium ducibus in collocutionem, Cornif. rhet. 1, 25. – Plur., nostri sermones collocutionesque, Cic. ep. 1, 9, 4: collocutiones familiarissimae cum alqo, Cic. Phil. 11, 5.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > collocutio

  • 20 conspectus

    1. cōnspectus, a, um, PAdi. (v. conspicio), in die Augen fallend, I) im allg., sichtbar, tumulus, Liv.: conspecti inter se, Liv.: agmina ex pluribus collibus inter se satis c., Liv.: tumulus hosti c., Liv.; vgl. Fabri Liv. 22, 4, 6. – II) (m. Compar.) prägn., in die Augen fallend = auffalend, Aufsehen erregend, hervorstechend, hervorstrahlend, a) v. Pers.: conspectus elatusque supra modum hominis, Liv.: conspecta iuventus, die Neliden, Ov.: turba conspectior, Liv.: Galatea platano conspectior altā, stattlicher als usw., Ov.: patris avique fama conspectum eum efficiebat, Liv. – b) v. Lebl.: conspecta mors eius fuit, quia publico funere est elatus, Liv.: supplicium conspectius eo, quod etc., Liv.: ne in ipsa urbe conspectior mors foret, Tac.
    ————————
    2. cōnspectus, ūs, m. (conspicio), das Erblicken, od. Gewahrwerden, I) aktiv = das Erblicken, Schauen von Angesicht zu Angesicht, meist fakultativ, deutsch oft das Angesicht, der Anblick, der Blick, die Blicke, der Gesichtskreis, 1) eig.: a) im allg.: α) v. Pers.: conspectus oculorum, Varr. LL. u. Curt.: m. obj. Genet., c. patriae, Caes.: conspectus et congressus tanti viri, Val. Max. – ex conspectu abire, v. Menschen u. Tieren, Caes., Sall. u. Val. Max., v. Schiffen, Caes.: abducere alqm e conspectu, Plaut.: adducere alqm in conspectum alcis, Hirt. b. G.: adimere conspectum oculorum (v. der Dunkelheit) od. conspectum terrae (v. Rebel), Liv.: adimere in omnes partes conspectum (v. der Dunkelheit), Liv.: amittere alqm e conspectu suo, Ter.: amotus a conspectu locus, ein Ort, wo man ungesehen ist, Liv.: in publico assistere in conspectu patris, Caes.: densus nimbus conspectum regis contioni aufert, Liv.: cadere in conspectum, Cic.: consistere in medio conspectu (im schauenden Kreise), Verg.: dare regiam sellam in conspectum vulgi, öffentlich ausstellen, Curt.: dare se alci in conspectum, Cic. Verr. 5, 86: se dare in conspectum oppidi, vor der Stadt erscheinen, Auct. b. Hisp. 4, 1 (u. so im Passiv, dari alci in conspectum, jmdm. zu Gesicht kommen, Ter. Phorm. 261. Liv. 30, 12, 8): conspectus est in Capitolium, man hat die Aussicht
    ————
    auf das K., Liv.: ut primum rex in conspectu fuit, gesehen werden konnte, Curt.: ut in conspectu terra fuit, Liv.: est alqs in conspectu civium, Cic.: tu, cuius prope in conspectu Aegyptus est, Cic.: sex pulvinaria in conspectu fuerunt (waren zur Schau = waren öffentlich ausgestellt), Liv.: u. (bildl.) quia bellum ei maius in conspectu erat (in Aussicht stand), Liv.: corvus ex conspectu elatus orientem petit, Liv.: evolarat iam e conspectu fere fugiens quadriremis, Cic.: quo longissime oculi conspectum ferebant, Liv.: conspectum alcis fugere, Caes.: aditum huius loci conspectumque vestrum magno opere fugere (Ggstz. vehementer sequi), Cic.: fugere e conspectu ilico, Ter.: ut intrantium exeuntiumque conspectum habeat, damit er die Ein- u. Ausgehenden sehen könne, Col.: ponere in conspectu poculum, vor Augen (offen) hinstellen, Liv.: u. (bildl.) ponere beneficium extra conspectum suum, Sen.: privare alqm omnium suorum consuetudine conspectuque, Cic.: prodire in conspectum alcis, Komik. u. Suet.: proferre liberos in conspectum, Caes.: removere omnium equos ex conspectu, Caes.: stare in conspectu alcis (v. Pers.), Cic.: statuere alqm procul in conspectu, Liv.: velut e conspectu tolleretur libertas, den Augen entrückt würde, Tac.: venire in conspectum, sich offen (deutlich) zeigen, sich offen (deutlich) sehen lassen, zum Vorschein kommen, in die Nähe kommen, rücken u. dgl.
    ————
    (v. Pers.u. lebl. Subjj.), Cic. u.a.: so auch in conspectum alcis venire, sich vor jmd. zeigen, vor jmd. erscheinen, Cic.: vitare alcis conspectum, Quint. – oft in conspectu alcis u. bl. in conspectu, angesichts jmds., zB. in conspectu imperatoris operam navare, Caes.: in conspectu (verst. eorum) crebri cecidere caelo lapides, Liv. – primo conspectu tam foeda res, Liv. (vgl. no. II, 1). – β) v. lebl. Subjj., die gleichs. auf uns sehen, celeriter e conspectu terrae ablati sunt (v. Seefahrern), Liv.: bes. oft in conspectu alcis loci od. rei, angesichts eines Orts od. einer Sache, zB. fundi villaeque, Cic.: locorum, Liv.: quercus, quae est in oppidi conspectu, Varr.: u. bildl., in conspectu legum libertatisque mori, Cic.: in conspectu senectutis esse, sich dem Gr. nähern, Sen.: ebenso bildl., haec, quae procul erant a conspectu imperii, diese Orte, die dem Gesichtskreis unseres Staates fern lagen, Cic. – b) prägn., das Aufsehen, das bei einem besonderen Ereignisse entsteht, subito consilium cepi, ut antequam luceret exirem, ne qui conspectus fieret aut sermo, Cic. ad Att. 7, 10 in.
    2) übtr., die geistige Anschauung, Betrachtung, in hoc conspectu et cognitione naturae, Cic.: alqd ponere paene in conspectu animi (deutlich zur Anschauung bringen), Cic.: ne in conspectu quidem relinqui, gar nicht in Betracht kommen, Cic.: explicatis ordinibus temporum uno in conspectu omnia videre, alles
    ————
    (in einer Schrift) auf einen Blick übersehen, Cic.
    II) passiv = das Sichtbarwerden, die Erscheinung, 1) eig.: primo statim conspectu (sogleich bei seiner ersten E. = sowie er zum erstenmal sich öffentlich zeigte) omnia quam disparia essent ostendit, Liv.: elephantorum aciem conspectu ipso debellaturam, Liv.: conspectu suo proelium restituit, Liv
    2) meton., a) die Art, wie etwas erblickt wird, sich zeigt, der Anblick, die Erscheinung, tuus iucundissimus conspectus, Cic.: conspectus vestri venerabilis, Curt.: scio eis meum conspectum invisum fore hodie, Ter.: animi partes, quarum est conspectus illustrior, Cic. – b) die Erscheinung, der Anblick = die sich unserm Blicke darbietende Versammlung (s. Halm Cic. de imp. Pomp. 1. ed. mai.), frequens conspectus vester, Cic.: vester, iudices, conspectus et consessus, Cic. – c) konkret, wie σύνοψις, die kurze Übersicht, der Abriß, Gell. 17, 21, 1. – Dat. conspectu, Amm. 25, 10, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > conspectus

См. также в других словарях:

  • NASI — Herbr. Gap desc: Hebrew, proprie dictus est in hac gente Princeps seu Praeses Synedrii Magni seu Septuaginta unius viralis, alias et Caput consessus, a quo proxima dignitas erat Partis Synedrii, seu Principis secundi, quibus reliqui ordine suô… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • JUDICIA — in Rep. Rom. primum penes Senatum fuêrunt, ex lege Romuli, cuius meminir Dion. Halic. quod eriam longo rempore sub Consulibus observatum. Donec C. Sempronius Gracchus Tr. Pl. lege latâ, ea ad solos Equires transtulit, postquam paucis ante Annis… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • LYCIARCHAE — Graece Λυκιάρχαι, apud Strab. l. 14. p. 665. Ε᾿ν δὲ τῷ συνεδρίῳ, πρω̈τον μὲν Λυκιάρχης αἱρεῖται, εἶτὰ ἄλλαι αρχαὶ αἱ τȏυ συςτήματος δικαςτήριά τε ἀποδεικνυται κοινῆ. In concilio primum creatur Lyciarcha i. e. Lyciae Princeps tum reliqui eius… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • NUPTIAE — a nubendo, quod nova Nupta seu Sponsa flammeô obnupta seu obvelata ad Sponsum olim deducebatur, Alias Matrimonium, Coniugium etc. erat viri et mulieris coniunctio legitima, vitae societatem continens, Ioh. Rosin. Antiqq. Rom. l. 9. c. 3. Quod… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PRINCIPES Provinciae — Graece πρωτεύοντες κατὰ τὴν ἐπαρχίαν, apud Strabonem, dicebantur, qui in Ludis publicis praesidebant, cuiusmodi erant Α᾿σιάρχαι in Actis, c. 19. v. 31. quos non male Actorum Interpres, Asiae Principes reddit, Item Lyciarchae, Syriarchae,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • chambre — Chambre, Semble qu il vienne de Camera. Une chambre à coucher et à dormir, Cubiculum, Thalamus, AEdes. Homme de chambre, Cubicularius. Chambre bien clere, Illustre cubiculum vsque in vesperum, B. La premiere chambre, Salutatorium cubiculum,… …   Thresor de la langue françoyse

  • Johann Georg Geret — (* 20. August 1694 in Roth; † 25. August 1761 in Crailsheim) war ein deutscher evangelischer Theologe und Pädagoge. Leben Geboren als Sohn des Pastors Johann Samuel Geret, war er der jüngere Bruder von Christoph Heinrich Andreas Geret und stammte …   Deutsch Wikipedia

  • Reiske — Reiske, Johann Jakob, berühmter Gräzist und Arabist, geb. 25. Dez. 1716 in Zörbig bei Halle, gest. 14. Aug. 1774 in Leipzig, studierte seit 1733 in Leipzig besonders das Arabische, seit 1738 in Leiden Arabisch und Griechisch, kehrte 1746 nach… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • AECHMALOTARCHAE — Graecô nomine, Gap desc: Hebrew Hebr. Principes exilii seu captivitatis; etiam Capita tribuvum, Esr. c. 1. v. 5. et c. 8. v. 16. et c. 9. v. 1. dicti sunt apud Hebraeos, qui Populo in captivitate Babylonica detento praefuêre. Ipsa einim… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ASSISA et ASSISIA — ASSISA, et ASSISIA voces recentioribus Scriptoribus crebro usurpatae. Dicuntur autem Assisae Comitia publica, conventus et consessus proborum hominum, a Principe vel Domino feudi electorum, qui pro tribunali ius dicunt, lites dirimunt, de rebus… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CAMERA Spirensis — supremum Imperii tribunal, instituta est a Meximiliano I. Cum enim vagum saepius esset Consilium Aulicum et Caesar ipse Germaniae provincias prius obire cogeretur, nanc in Gallia Italiaque haberet quod ageret, factum inde, ut causarum decisiones… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»