Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

cōgnōminātus

  • 1 cōgnōminātus

        cōgnōminātus adj.    [cognomen], synonymous (once): verba.
    * * *
    cognominata, cognominatum ADJ
    derived from (other words) (of words); given (name); named; called

    Latin-English dictionary > cōgnōminātus

  • 2 cognominatus

    [st1]1 [-] cognōmĭnātus, a, um: part. passé de cognomino. - [abcl][b]a - Suet. surnommé. - [abcl]b - Gell. nommé.[/b] [st1]2 [-] cognōmĭnātus, a, um: synonyme.    - cognominata verba, Cic.: termes synonymes.
    * * *
    [st1]1 [-] cognōmĭnātus, a, um: part. passé de cognomino. - [abcl][b]a - Suet. surnommé. - [abcl]b - Gell. nommé.[/b] [st1]2 [-] cognōmĭnātus, a, um: synonyme.    - cognominata verba, Cic.: termes synonymes.
    * * *
        Cognominatus, pen. prod. Participium. Cic. Surnommé.

    Dictionarium latinogallicum > cognominatus

  • 3 cognominatus

    1. cōgnōminātus, a, um (cognominis) = συνώνυμος, von gleicher Bedeutung, verba, Synonyme, Cic. part. or. 53.
    ————————
    2. cōgnōminātus, a, um, Partic. v. cognomino, w. s.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cognominatus

  • 4 cognominatus

    1. cōgnōminātus, a, um
    part. pf. к cognomino
    2. adj.
    одноимённый, соименный

    Латинско-русский словарь > cognominatus

  • 5 cognominatus [1]

    1. cōgnōminātus, a, um (cognominis) = συνώνυμος, von gleicher Bedeutung, verba, Synonyme, Cic. part. or. 53.

    lateinisch-deutsches > cognominatus [1]

  • 6 cognominatus [2]

    2. cōgnōminātus, a, um, Partic. v. cognomino, w. s.

    lateinisch-deutsches > cognominatus [2]

  • 7 alpha

    alpha, n. indecl. (ἄλφα), das Alpha, Name des ersten Buchstaben des griechischen Alphabets, Tert. praescr. adv. haeret. c. 50. Boëth. inst. music. 4, 3. p. 310 Fr.: dah. hoc discunt ante alpha et beta, noch vor dem Abece, noch ehe sie lesen lernen, Iuven. 14, 209. – Sprichw. = der (die, das) Erste u. Vollkommenste in seiner Art, alpha paenulatorum, Mart. 2, 57, 4; 5, 26, 1: alpha et Ω cognominatus (Christus), alles in allem, Prud. cath. 9, 11.

    lateinisch-deutsches > alpha

  • 8 cognominatim

    cōgnōminātim, Adv. (1. cognominatus), in gleicher Bedeutung, Prisc. de nom. et pron. 1, 7. p. 444, 30 K.

    lateinisch-deutsches > cognominatim

  • 9 cognomino [1]

    1. cōgnōmino, āvī, ātum, āre (cognomen), mit einem Zu- od. Beinamen od. übh. mit einem besondern Namen belegen od. benennen, zB. omnes reges suos hoc cognomine (Arsaces) cognominavere, Iustin. 41, 5, 8: et amaracus quem Phrygium cognominant, Plin. 21, 67: is (ventus eurus) Romanis nauticis ›subsolanus‹ cognominatur, Gell. 2, 22, 8: Ptolemaeus quoque ab exercitu rex cognominatur, Iustin. 15, 2, 11: Diodotus, qui Tryphon cognominabatur, Liv. epit. 55: quo ex facto ipse posterique eius Torquati sunt cognominati, Cl. Quadrig. 1. fr. 10 ( bei Gell. 9, 13, 19): duae Carmentes, quarum altera Postverta cognominata est, Prorsa altera, Varr. fr. b. Gell. 16, 16, 4: Q. Occius, qui propter fortitudinem Achilles cognominatus est, Val. Max. 2, 2, 21: Macedonia ante a nomine Emathionis regis Emathia cognominata est, Iustin. 7, 1, 1: legio Pia Fidelis Constans cognominata est, Inscr.: postea Divites cognominati, Plin. 33, 133: Seleucia cognominata Babylonia, Plin. 6, 212.

    lateinisch-deutsches > cognomino [1]

  • 10 expugnator

    expūgnātor, ōris, m. (expugno), der Erstürmer, Überwinder, urbis, Cic.: urbium, Vulg.: coloniae, Liv.: rex Demetrius expugnator (= πολιορκητής) cognominatus, Plin.: ›effractor‹, quod expugnator sit claustrorum, Isid. 10, 92: übtr., velut pecoris expugnator opimi, v. Wolf, Stat. Theb. 4, 363: exp. pudicitiae, Schänder der Ehre, Cic. II. Verr. 1, 9: exp. alienae pudicitiae, Sen. contr. 1, 9.

    lateinisch-deutsches > expugnator

  • 11 adamantius

    Adămantĭus, ĭi, m. Hier. Adamantius ("l'homme de fer", surnom d'Origène).    - [gr]gr. Ἀδάμάντιος.
    * * *
    Adămantĭus, ĭi, m. Hier. Adamantius ("l'homme de fer", surnom d'Origène).    - [gr]gr. Ἀδάμάντιος.
    * * *
        Adamantius cognominatus est Origenes. Infatigable par travail d'estude.

    Dictionarium latinogallicum > adamantius

  • 12 alpha

    alpha, n. indecl. (ἄλφα), das Alpha, Name des ersten Buchstaben des griechischen Alphabets, Tert. praescr. adv. haeret. c. 50. Boëth. inst. music. 4, 3. p. 310 Fr.: dah. hoc discunt ante alpha et beta, noch vor dem Abece, noch ehe sie lesen lernen, Iuven. 14, 209. – Sprichw. = der (die, das) Erste u. Vollkommenste in seiner Art, alpha paenulatorum, Mart. 2, 57, 4; 5, 26, 1: alpha et Ω cognominatus (Christus), alles in allem, Prud. cath. 9, 11.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > alpha

  • 13 cognominatim

    cōgnōminātim, Adv. (1. cognominatus), in gleicher Bedeutung, Prisc. de nom. et pron. 1, 7. p. 444, 30 K.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cognominatim

  • 14 cognomino

    1. cōgnōmino, āvī, ātum, āre (cognomen), mit einem Zu- od. Beinamen od. übh. mit einem besondern Namen belegen od. benennen, zB. omnes reges suos hoc cognomine (Arsaces) cognominavere, Iustin. 41, 5, 8: et amaracus quem Phrygium cognominant, Plin. 21, 67: is (ventus eurus) Romanis nauticis ›subsolanus‹ cognominatur, Gell. 2, 22, 8: Ptolemaeus quoque ab exercitu rex cognominatur, Iustin. 15, 2, 11: Diodotus, qui Tryphon cognominabatur, Liv. epit. 55: quo ex facto ipse posterique eius Torquati sunt cognominati, Cl. Quadrig. 1. fr. 10 ( bei Gell. 9, 13, 19): duae Carmentes, quarum altera Postverta cognominata est, Prorsa altera, Varr. fr. b. Gell. 16, 16, 4: Q. Occius, qui propter fortitudinem Achilles cognominatus est, Val. Max. 2, 2, 21: Macedonia ante a nomine Emathionis regis Emathia cognominata est, Iustin. 7, 1, 1: legio Pia Fidelis Constans cognominata est, Inscr.: postea Divites cognominati, Plin. 33, 133: Seleucia cognominata Babylonia, Plin. 6, 212.
    ————————
    2. cōgnōmino, āvī, āre (con u. *gnomino = nomino) zugleich nennen, -angeben, Apul. met. 2, 30 codd. Fφ (Eyssenh. S. 37, 1 mit der Vulgata cognoverit).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cognomino

  • 15 expugnator

    expūgnātor, ōris, m. (expugno), der Erstürmer, Überwinder, urbis, Cic.: urbium, Vulg.: coloniae, Liv.: rex Demetrius expugnator (= πολιορκητής) cognominatus, Plin.: ›effractor‹, quod expugnator sit claustrorum, Isid. 10, 92: übtr., velut pecoris expugnator opimi, v. Wolf, Stat. Theb. 4, 363: exp. pudicitiae, Schänder der Ehre, Cic. II. Verr. 1, 9: exp. alienae pudicitiae, Sen. contr. 1, 9.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > expugnator

  • 16 cognomino

    cognominare, cognominavi, cognominatus V TRANS
    give surname/epithet/sobriquet to person; name, give specific name, call

    Latin-English dictionary > cognomino

  • 17 cognominor

    cognominari, cognominatus sum V DEP
    be named/surnamed/called

    Latin-English dictionary > cognominor

  • 18 Astapus

    Astăpus, i, m., = Astapous, the name of the Nile as it flows through Ethiopia:

    (Nilus) medios Aethiopas secat cognominatus Astapus, quod illarum gentium linguā significat aquam e tenebris profluentem,

    Plin. 5, 9, 10, § 53.—Also called Astusă-pes, Plin. 5, 9, 10, § 53 fin. (in Mel. 1, 9, 2, Astăpē; in Vitr. 8, 2, 6, Astŏsabas, ae, m., = Astosabas, Strab.; cf. Mann. Afr. I. 170; acc. to others, a river of Ethiopia falling into the Nile, now called Abai).

    Lewis & Short latin dictionary > Astapus

  • 19 Astosabas

    Astăpus, i, m., = Astapous, the name of the Nile as it flows through Ethiopia:

    (Nilus) medios Aethiopas secat cognominatus Astapus, quod illarum gentium linguā significat aquam e tenebris profluentem,

    Plin. 5, 9, 10, § 53.—Also called Astusă-pes, Plin. 5, 9, 10, § 53 fin. (in Mel. 1, 9, 2, Astăpē; in Vitr. 8, 2, 6, Astŏsabas, ae, m., = Astosabas, Strab.; cf. Mann. Afr. I. 170; acc. to others, a river of Ethiopia falling into the Nile, now called Abai).

    Lewis & Short latin dictionary > Astosabas

  • 20 dentatus

    dentātus, a, um, adj. [dens].
    I.
    Toothed, having teeth.
    A.
    Lit.:

    quosdam et cum dentibus nasci, sicut M. Curium, qui ob id Dentatus cognominatus est,

    Plin. 7, 16, 15, § 68:

    male dentata (puella),

    Ov. R. Am. 339; Mart. 1, 73.—
    2.
    Pregn.:

    bestiae,

    the wild beasts used in the public combats, Amm. 31, 10, 19; 19, 6, 4; Inscr. Orell. 2533; and:

    facete, vir (i. e. mordax),

    Plaut. Ps. 4, 4, 3.—
    B.
    Meton. (acc. to dens, no. I. B.), toothed, dentated, spiked, pointed:

    rastri,

    Varr. L. L. 5, § 136 Müll.; cf.

    crates,

    Plin. 18, 18, 48, § 173:

    serra,

    id. 36, 22, 48, § 167; Lucr. 2, 432.—
    * II.
    Charta, polished with a tooth, Cic. Q. Fr. 2, 15, 6; cf. Plin. 13, 12, 25, § 81.

    Lewis & Short latin dictionary > dentatus

См. также в других словарях:

  • LIGER sive LIGERIS — LIGER, sive LIGERIS nobilis Celtarum fluv. imo vere fluviorum Galliae Rex, quod de Pado false dixit Virg. in Arvernorum finibus oriens, Heduosque a Biturgibus dividens, non procul a Pictonibus in Oceanum Britannicum influit. Vulgo Loire. Nomen… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • OGDOUS — Aegypti Rex, Nogaeus cognominatus, qui Memphim condidit a nomine filiae. Hic prius Venereus cognominatus fuit, Diodor. Sic. l. 2 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Baldwin II of Jerusalem — Infobox Monarch | name=Baldwin II title= King Of Jerusalem reign= 14 April 1118 21 August 1131 date1= 14 April 1118 date2= 21 August 1131 coronation= 14 April 1118 predecessor=Baldwin I successor=Melisende consort= Morphia of Melitene (10?? 1126) …   Wikipedia

  • Curius Dentatus — Manius Curius Dentatus (d. 270 BC), son of Manius, was a plebeian hero of ancient Rome, notable for ending the Samnite War.According to Pliny he was born with teeth, thus the cognomen Dentatus . [ ...cum dentibus nasci, sicut M. Curium, qui ob id …   Wikipedia

  • Marin Barleti — Marinus Barletius Born c. 1450 Shkodër, League of Lezhë, modern day Shkodër, Albania …   Wikipedia

  • Alpha and Omega — The term Alpha and Omega comes from the phrase I am the alpha and the omega ( gr. τὸ Α καὶ τὸ Ω), an appellation of God in the Book of Revelation (verses 1:8, 21:6, and 22:13). Its meaning is found in the fact that Alpha (Α) and Omega (Ω) are… …   Wikipedia

  • Of the Father's Heart Begotten — The original plainsong of Divinum mysterium in Piae Cantiones. Of the Father s Heart Begotten alternately known as Of the Father s Love Begotten is a Christmas carol based on the latin poem Corde natus by the Roman poet Aurelius Prudentius, from… …   Wikipedia

  • Abbaye de Saint-Sever — Pour les articles homonymes, voir Saint Sever (homonymie). Ancienne Abbaye de Saint Sever Présentation …   Wikipédia en Français

  • Apion (Grammairien) — Pour les articles homonymes, voir Apion (homonymie). Apion dit Plistonicès fut un grammairien d Alexandrie. Né en Égypte, il fut député par les Alexandrins à Caligula pour se plaindre des Juifs. Il avait écrit une histoire de l Égypte, sous le… …   Wikipédia en Français

  • Apion (grammairien) — Pour les articles homonymes, voir Apion (homonymie). Apion dit Plistonicès fut un grammairien d Alexandrie. Né en Égypte, il fut député par les Alexandrins à Caligula pour se plaindre des Juifs. Il avait écrit une histoire de l Égypte, sous le… …   Wikipédia en Français

  • Alfa y omega — Este artículo trata sobre el apelativo de Jesús en el Apocalipsis. Para las letras griegas, véase alfa y omega. El labarum o chi rho con el alfa y omega …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»