Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

cēnsūra

  • 1 censura

    cēnsūra, ae, f. (censor), I) das Amt des Zensors, bes. als Sittenrichter, das Zensoramt, die Zensur, c. tristis, Liv.: post censuram, Cic.: censuram agere, Vell. u. Ov.: censuram gerere, Cic. u. Suet.: censurā alqm prohibere, Cic.: censurā fungi, Gell. – II) übtr.: A) die Prüfung, Beurteilung, Untersuchung, Kritik, vivorum, Vell.: convivarum, Sen. ep.: vini, Plin.: culinarum, Plin.: censuram (das Recht, dich zu tadeln) senecta dabat, Ov. – B) das strenge Wesen, die streng sittliche Haltung (Ggstz. luxuria), Capit. Anton. phil. 22, 10. Treb. Poll. Gall. 3, 9. Prud. perist. 2, 326.

    lateinisch-deutsches > censura

  • 2 censura

    cēnsūra, ae, f. (censor), I) das Amt des Zensors, bes. als Sittenrichter, das Zensoramt, die Zensur, c. tristis, Liv.: post censuram, Cic.: censuram agere, Vell. u. Ov.: censuram gerere, Cic. u. Suet.: censurā alqm prohibere, Cic.: censurā fungi, Gell. – II) übtr.: A) die Prüfung, Beurteilung, Untersuchung, Kritik, vivorum, Vell.: convivarum, Sen. ep.: vini, Plin.: culinarum, Plin.: censuram (das Recht, dich zu tadeln) senecta dabat, Ov. – B) das strenge Wesen, die streng sittliche Haltung (Ggstz. luxuria), Capit. Anton. phil. 22, 10. Treb. Poll. Gall. 3, 9. Prud. perist. 2, 326.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > censura

  • 3 censura

    censura
    censura [t∫en'su:ra]
      sostantivo Feminin
     1 (controllo) Zensur Feminin
     2 (ufficio) Zensurbehörde Feminin
     3 (figurato: biasimo) Rüge Feminin, Verweis Maskulin

    Dizionario italiano-tedesco > censura

  • 4 censura

    θen'sura
    f
    1) Kritik f
    2) POL Zensur f
    sustantivo femenino
    1. [reprobación] Ablehnung die
    2. [intervención, organismo] Zensur die
    censura
    censura [θen'sura]
    num2num (entidad) Zensurbehörde femenino
    num3num finanzas Prüfung femenino; censura de cuentas Buchprüfung femenino
    num4num política moción de censura Misstrauensantrag masculino
    num5num (vituperación) Kritik femenino

    Diccionario Español-Alemán > censura

  • 5 censura cinematográfica

    censura cinematográfica
    Filmzensur

    Diccionario Español-Alemán > censura cinematográfica

  • 6 censura de cuentas

    censura de cuentas
    Buchprüfung

    Diccionario Español-Alemán > censura de cuentas

  • 7 fulminar una censura

    fulminar una censura
    eine Zensur verhängen

    Diccionario Español-Alemán > fulminar una censura

  • 8 la censura no aprobaba muchas películas

    la censura no aprobaba muchas películas
    die Zensur gab viele Filme nicht frei

    Diccionario Español-Alemán > la censura no aprobaba muchas películas

  • 9 moción de censura

    moción de censura
    Misstrauensantrag

    Diccionario Español-Alemán > moción de censura

  • 10 presentar una moción de censura

    presentar una moción de censura
    einen Misstrauensantrag einbringen

    Diccionario Español-Alemán > presentar una moción de censura

  • 11 someter a la censura

    someter a la censura
    zensieren

    Diccionario Español-Alemán > someter a la censura

  • 12 voto de censura

    voto de censura
    Misstrauensvotum

    Diccionario Español-Alemán > voto de censura

  • 13 voto

    Diccionario Español-Alemán > voto

  • 14 moción

    mo'θǐɔn
    f
    sustantivo femenino
    [proposición] Antrag der
    moción
    moción [mo'θjon]
    num1num (movimiento) Bewegung femenino
    num2num política Antrag masculino; presentar una moción de censura einen Misstrauensantrag einbringen

    Diccionario Español-Alemán > moción

  • 15 vituperio

    bitu'perǐo
    m
    1) ( afrenta) Beschimpfung f, Beleidigung f

    No sé como puedes tolerar los vituperios de tu jefe. — Ich weiß nicht, wie du die Beleidigungen deines Chefs erträgst.

    2) (censura, reprensión) Kritik f, Vorwurf m, Tadel m
    sustantivo masculino
    vituperio
    vituperio [bitu'perjo]

    Diccionario Español-Alemán > vituperio

  • 16 asper

    asper, era, erum, Adi. m. Compar. u. Superl., rauh, barsch (Ggstz. lēvis u. lenis), I) eig.: 1) rauh für den Gefühlssinn, a) übh., uneben, holperig, aspera saxa, Enn. fr. u. Pacuv. fr.: asperi Athones, Lucil. fr.: loca aspera et montuosa, Caes.: in locis autem et illa naturalia (spectantur) plani an montuosi, leves an asperi, Cic.: asperrimo atque arduissimo aditu, Cato fr.: asp. hiems, Vell.: arteria, die Luftröhre, Cic.: nummus, noch nicht durch den Gebrauch abgegriffen, neu geprägt, Suet.: mare, stürmisch, Liv.: equum tenacem asperioribus frenis castigare, Liv. – m. Abl. (durch), Athesis ille saxis asper, Pan. vet.: pocula aspera signis, mit halberhabener Arbeit, Verg.: aspera caelo (dem Klima nach) Germania, Tac.: m. 2. Sup., asper attactu, Varr. r. r. 2, 5, 8: asper tactu, Hor. carm. 3, 2, 10. – subst., asperum, ī, n., das Rauhe, Unebene, in aspero (ungeprägter Münze) accipere, Sen.: asperrimo hiemis, Tac.: im Plur., aspera maris, die Stürme des Meeres, Tac.: per aspera (rauhe Orte) et devia, Suet.: a tergo insulae per aspera (Klippen) erepo, Sen. – b) rauh, harsch u. dah. stechend, kratzend, sentes, Verg.: barba, Tibull.: tussis, im Halse kratzend, Mart. – u. spitz, scharf, mucro, Lucan. 6, 186; 7, 139. – 2) für den Geschmack od. Geruch, rauh, harsch, herb, beißend, victus (Kost), Plaut.: vinum, Ter.: allium asperi saporis, Plin.: piper asperrimum, Plin.: herba odoris asperi, Plin. – subst., quid iudicant sensus? dulce amarum, lene asperum, Cic. de fin. 2, 36. – 3) für das Gehör rauh, grob, derb (Ggstz. lenis), (plura vocum genera) lene, asperum, Cic.: vox, Quint.: aspera mutata est in lenem tempore longo littera, quae toto nomine prima fuit, R in L (Remuria in Lemuria), Ov. fast. 5, 481. – dah. in der Rhetor. von der Rede, holperig, unregelmäßig, uneben (Ggstz. lēvis), aspera, tristis et horrida oratio, Cic.: compositio praefracta et aspera, Sen. – u. in der Gramm., spiritus asper, der H-Laut, Prisc. – II) übtr.: 1) v. lebenden Wesen u. deren Benehmen gegen andere, rauh, barsch, trotzig, ungestüm, spröde, abhold (Ggstz. mitis, lenis, placidus et quietus), amica, aspera atque praecox, Lucil. fr.: homo asper et durus, Cic.: quos naturā putes asperos atque omnibus iniquos, Cic.: C. Fimbria (orator) asper, maledicus, Cic.: verbis asper, Ps. Quint. decl.: cladibus asper, erbittert, Ov.: aspera est illi Venus, abhold, Tibull.: Pholoë, spröde, Hor.: asperrimi ad condicionem pacis, Liv.: rebusque veni non asper egenis, nicht abhold schmaler Bewirtung = gern vorlieb nehmend mit usw., Verg.: monitoribus asper, voll Trotz gegen usw., Hor. – u. rauh, grämlich, streng in bezug auf Lebensansicht u. Lebensweise, (Stoici) horridiores evadunt, asperiores, duriores et oratione et moribus, Cic.: accessit istuc doctrina non moderata nec mitis, sed, ut mihi videtur, paulo asperior et durior, quam aut veritas aut natura patitur, Cic.: Cato asperi animi fuit, sed rigidae innocentiae, Liv. – u. wild, trotzig durch die Beschäftigung mit Waffen, Krieg u. Jagd, (Carthago) studiis asperrima belli, Verg.: gens laboribus et bellis aspera, Iustin.: virgo, Diana, Sen. poët.: in ludo ac rudibus cuivis satis asper, Trotz bietend, Lucil. sat. 4, 27. – v. Tieren, wild, graus, anguis asper siti, gereizt, Verg.: lupus dulcedine sanguinis asper, Ov.: bos aspera (drohend) cornu, Verg.: m. folg. Infin., (equus) asper frena pati, Sil. 3, 387. – 2) v. Zuständen, wie unser mühsam, schwierig, kitzlich, dornenvoll, mißlich, hart, bitter, rauh, empfindlich, unangenehm, niederschlagend, dolor (est) motus asper in corpore, Cic.: scilicet res ipsa aspera est, die Sache ist kitzlich, schlimm, Sall.: res asperae, schwierige Aufträge, Sall.: asperius opinione, schwieriger, als man sich's vorstellte, Sall.: mala res, spes multo asperior, noch weit trüber die Aussicht, Sall.: fata, Verg.: odia, Verg. – insbes. v. Krieg u. Kampf (s. oben no. II, 1), wild, bellum, Sall. u.a.: u. so pugna, Verg. – u. v. Verhältnissen usw., peinlich, schwer u. bedrängt, drückend, mißlich, res, tempora, Cic. u.a.: u. subst., aspera, ōrum, n., Widerwärtigkeiten, Ungemach, Bedrängnis, Hor., Liv. u.a. – v. Urteilen, Gesetzen, Strafen usw., hart, streng, streng u. sträflich, sententia, Liv.: censura, Vell.: lex, Quint.: custodia, Tac.: subst., asperiora suadere, zu härteren Maßregeln raten, Suet. – 3) von der Rede, stechend, bitter, kränkend u. beleidigend, facetiae, Cic.: verba, Ov. – / Synkop. Formen aspro, Scribon. 180. Pallad. de insit. 67: aspros, Stat. Theb. 1, 622: aspris, Verg. Aen. 2, 379.

    lateinisch-deutsches > asper

  • 17 collega

    collēga, ae, m. (con u. lēgo; also = der mit jmd. Abgeordnete, der Mitabgeordnete), der Kollege, a) im Magistrate, der Amtsgehilfe, Amtsgenosse, concors et consentiens c., Suet.: c. meus, c. eius, Cic.: c. alter (im Tribunate), Suet.: bis unā consules, collegae in censura, Cic.: alci collegam et in tribunatu et in septem consulatibus fuisse, Suet.: alcis collegam in quaestura fuisse, Cic.: assumere alqm sibi collegam in quinto consulatu, Suet.: habere alqm collegam in praetura, Nep.: duo praeterea collegae dati, Nep. – Insbes.: α) v. Mitsenator, im Plur. = Senat, Symm. ep. 1, 102; 5, 62; 10, 28. Rut. Nam. 1, 15. – β) collega imperii, Mitregent, Tac. ann. 1, 3: u. so auch alqm asciscere collegam et generum, Tac. ann. 5, 6. – b) (wie κοινωνός) im öffentl. u. bürgerl. Leben, der Kollege, Standesgenosse, u. dgl., v. Korporationsgenossen, Zunftgenossen, Cic. Sull. 7. Hermog. dig. 27, 1, 41. § 1. Paul. dig. 27, 1, 42 u. 46. § 1: v. Mitsklaven, Plaut. asin. 556 u. 576: v. Mitschauspieler, Iuven. 8, 197: v. Mitvormund (contutor), Paul. dig. 26, 7, 14: v. Mitverpflichteten in Schuldsachen, Paul. dig. 46, 3, 101: v. Mitgast bei einem Gastmahl, Petr. 29, 2. – übtr., Metrodorus, qui est Epicuri collega sapientiae, Zunftgenosse, Cic. de nat. deor. 1, 113. – / In guten Inschrn. auch conlēga, s. Mommsen Ephem. epigr. 1, 79 sq. – Metaplast. Abl. Plur. collegibus, Corp. inscr. Lat. 3, 371, 8.

    lateinisch-deutsches > collega

  • 18 concors

    concors, dis, Adi. m. Compar. u. Superl. (con u. cor), éines Herzens und éines Sinnes, einträchtig, einig, harmonierend, Hand in Hanb gehend (Ggstz. discors), a) v. leb. Subjj. u. deren Gemüt: sorores concordes, Naev. fr.: c. animae, Verg.: concordibus animis iuncti, Liv.: concordi et consentiente collegā, Suet. – ut multo fiat civitas concordior, Plaut.: credo cā gratiā concordes magis fore, Ter.: fratres concordissimi, Cic.: concordissima turba, Sen. – m. cum u. Abl., adulescentes optimae, bene concordes cum viris, Afran. com. fr.: ne secum ipse quidem c., Liv. – od. m. bl. Dat. (mit), c. mihi coniunx, Tac.: sibi concors, Sen. – b) v. lebl. Subjj.: c. pax, Ov.: discordia, Manil.: mundus ipse se concordi quādam amicitiā atque caritate complectitur, Cic.: possit teneri ille moderatus et c. civitatis status, Cic.: c. regnum duobus regibus est, Liv.: c. censura fuit, Liv. – c. modulatio constat in fidibus, Lact.: isque concentus ex dissimillimarum vocum moderatione concors tamen efficitur et congruens, Cic.: Ursum canite voce concordi senem, Anthol. Lat.: concordi dixere sono, einstimmig, Ov.: frena iugo concordia ferre, Verg. – / Abl. Sing. regelm. concordi ( nur Plin. 11, 51 D. u. Prisc. 7, 64 concorde). – n. pl. concordia, Verg. Aen. 3, 542 u.a. Dichter.

    lateinisch-deutsches > concors

  • 19 destrictus

    dēstrictus, a, um, PAdi. m. Compar. (destringo no. I, B, 3), scharf, streng, entschieden, v. Pers., feneratrix, Val. Max.: destrictior accusator, Tac. – v. Abstr., censura, Val. Max.: officium, Plin. ep.: testimonium, Val. Max. Vgl. Nipperdey Tac. ann. 4, 36. Kempf Val. Max. 2, 9, 6. Döring Plin. ep. 9, 21, 4.

    lateinisch-deutsches > destrictus

  • 20 perpetuus

    perpetuus, a, um (peto), aneinanderhangend, ununterbrochen, in einem fort gehend, -dauernd, fortlaufend, stetig, sich überall berührend, I) im allg.: a) im Raume u. dgl.: via, durch die ganze Stadt laufender, Cic.: agmen, Cic.: munitiones, Caes.: mensae, langgereihte, Verg.: aedes, das ganze Haus in seiner vollen Ausdehnung, Plaut.: bos, lang hingestreckt, Verg.: vigiliae stationesque, Caes.: palus, Caes.: risus, Ov.: oratio, Cic.: orationes (Vorträge), Liv.: defensio contra alqm, Cic.: historia, Cic.: carmen, einen ganzen Sagenkreis besingendes (griech. κυκλικόν), Hor. u. Ov. – b) in der Zeit: α) ganz, dies, Ter.: triduum, Ter. – β) ununterbrochen, fortwährend, immerwährend, beständig, stehend, bleibend, lebenslänglich, verb. p. ac sempiternus (zB. ignis Vestae), p. et aeternus (zB. lex), perennis atque p. (zB. cursus stellarum), stabilis et p. (zB. permansio), p. et constans (zB. voluntas mea in rem publicam), alle bei Cic.: p. fenus, Cic.: p. imperia, Nep.: potestas, Liv.: imperator, tribuni, Liv.: dictator, Flor.: archontes p., Vell.: censura, Plin. pan.: centesimae, s. centēsimus: quaestiones p., von einer stehenden Kommission von Richtern gehaltene U., stehende Kriminaluntersuchungen, Cic. Brut. 106. – in perpetuum modum, auf ewig, Plaut. – subst., perpetuum, ī, n., das Ununterbrochene, Stetige (Ggstz. temporale), Lact. 2, 8, 68: dah. in perpetuum, auf alle Zeit, auf immer, auf ewig (Ggstz. ad tempus), Ter., Cic. u.a.: perpetuō, adv., beständig, in einem fort, ununterbrochen, ewig, Ter., Cic. u.a.: so auch perpetuum, Stat. silv. 1, 1, 99. – II) inbes.: A) überall-, allgemein gültig, durchgängig, ius, Cic.: edictum, s. d.: nec id quidem perpetuum est, gilt immer, ist eine allgemeine Regel, Cels.: quaestio (beim Redner), die Gattung ( genus) betreffend, Cic. or. 126 (versch. v. no. I, b, β). – B) als t. t. der Augurspr.: fulmina perpetua (fort u. fort wirkende), quorom significatio in totam pertinet vitam, Sen. nat. qu. 2, 47 in. – C) als gramm. t. t.: modus p., der Infinitiv, Diom. 340, 34. – D) perpetuus Augustus, allezeit Mehrer des Reiches (als Titel der späteren Kaiser), Eutr. praef. – / Compar. perpetuius, Cato oratt. 33. fr. 1 (bei Prisc. 3, 8); u. Superl. perpetuissimo curriculo, Cato oratt. 12. fr. 1. p. 45 ed. Jordan (bei Prisc. 3, 8).

    lateinisch-deutsches > perpetuus

См. также в других словарях:

  • Censura — Saltar a navegación, búsqueda Caricatura del siglo XIX La censura según el DRAE es, entre otras acepciones, el examen y aprobación que anticipadamente hace el censor gubernativo de ciertos escritos antes de darse a la imprenta …   Wikipedia Español

  • censura — sustantivo femenino 1. Crítica negativa del comportamiento o de la actividad ajena: Eva es un poco infantil, se enfada con cualquier censura. Las censuras que ha recibido su poesía lo han desanimado. Las constantes censuras lo entristecían. 2.… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • censura — (Del lat. censūra). 1. f. Dictamen y juicio que se hace o da acerca de una obra o escrito. 2. Nota, corrección o reprobación de algo. 3. Murmuración, detracción. 4. Intervención que ejerce el censor gubernativo. 5. Pena eclesiástica del fuero… …   Diccionario de la lengua española

  • CENSURA — apud Coripppum, 1. 2. Adspexit laetus opoulos, vultuque modestô Circumfusa videns plaudetnum milia risit, Censuram servans et plebi gaudia donans. Et l. 4. Conscendit princeps trabeâ succinctus avitâ, Regalem ditans augustâ fronte coronam,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • censura — s.f. [dal lat. censura ufficio di censore; giudizio, esame ]. 1. [controllo ideologico e morale esercitato da apposite commissioni di specialisti sulle opere dell ingegno] ▶◀ ↓ controllo, esame, revisione. 2. (estens.) [severa obiezione mossa… …   Enciclopedia Italiana

  • censura — (en psicoanálisis) supresión psíquica que sólo permite aflorar a la consciencia contenidos inconscientes si éstos están fuertemente disfrazados. Diccionario Mosby Medicina, Enfermería y Ciencias de la Salud, Ediciones Hancourt, S.A. 1999 …   Diccionario médico

  • censura — s. f. 1. Crítica severa, repreensão. 2. Exame oficial de certas obras ou escritos. 3. Corporação a que compete esse exame. 4. Pena eclesiástica que priva os fiéis dos bens espirituais …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • Censura — (Del lat. censura.) ► sustantivo femenino 1 Acción de criticar la conducta o comportamiento de los demás. 2 ADMINISTRACIÓN Autoridad pública, institución o entidad cuyo cometido es controlar la libre manifestación de pensamientos, ideas o… …   Enciclopedia Universal

  • censura — {{#}}{{LM C07892}}{{〓}} {{SynC08065}} {{[}}censura{{]}} ‹cen·su·ra› {{《}}▍ s.f.{{》}} {{<}}1{{>}} Crítica o juicio negativo que se hace de algo, especialmente del comportamiento ajeno: • Los errores del poder están sujetos a la censura… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • censura — cen·sù·ra s.f. 1. TS stor. in Roma antica, magistratura esercitata dai censori | durata di tale carica 2a. CO controllo esercitato da un autorità civile o religiosa su pubblicazioni, spettacoli, mezzi di informazione, per adeguarli ai principi… …   Dizionario italiano

  • censura — (f) (Intermedio) opinión negativa sobre algo Ejemplos: No aguantó las constantes censuras de sus padres y se mudó de casa. La censura puede motivar o desanimar. Sinónimos: crítica, desaprobación (f) (Intermedio) modificación o prohibición de… …   Español Extremo Basic and Intermediate

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»