Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

cărĕo

  • 1 careo

    cărĕo, ēre, cărŭi (part. fut. cărĭtūrus)    - intr. avec + abl. (qqf. tr.) [st2]1 [-] manquer de, être privé de, être exempt de. [st2]2 [-] avoir besoin de, regretter ou désirer. [st2]3 [-] se priver, s'abstenir de, se passer de.    - carere appellatione, Quint.: n'avoir pas de nom.    - carere sepulcro, Hor.: être privé de sépulture.    - nulla re caret: il ne manque de rien.    - carere consuetudine amicorum, Cic. Tusc. 5, 22, 63: être privé de la société de ses amis.    - carere communi sensu, Hor. S. 1, 3, 66: n'avoir pas le sens commun.    - morte carere, Hor.: être immortel.    - terra caret sensu, Lucr. 2, 652: la terre est privée de sentiment.    - aditu carentia saxa, Ov. M. 3.226: rochers inaccessibles.    - oratio, quae astu caret, Quint. 9, 1, 20: discours sans artifice.    - nec lacrimis caruere genae, Virg. En. 5.173: ses joues se couvrirent de larmes.    - suspicione carere, Cic.: être à l’abri d’un soupçon.    - foro carere: ne pas paraître au forum, être absent du forum.    - carere publico, Cic. Mil. 7.18: ne pas se montrer en public.    - carere amicorum facultatibus, Nep. Epam. 3, 4: n'avoir pas recours à la fortune de ses amis.    - carere temeto, Plaut. Truc. 4.3.59: s'abstenir de vin.
    * * *
    cărĕo, ēre, cărŭi (part. fut. cărĭtūrus)    - intr. avec + abl. (qqf. tr.) [st2]1 [-] manquer de, être privé de, être exempt de. [st2]2 [-] avoir besoin de, regretter ou désirer. [st2]3 [-] se priver, s'abstenir de, se passer de.    - carere appellatione, Quint.: n'avoir pas de nom.    - carere sepulcro, Hor.: être privé de sépulture.    - nulla re caret: il ne manque de rien.    - carere consuetudine amicorum, Cic. Tusc. 5, 22, 63: être privé de la société de ses amis.    - carere communi sensu, Hor. S. 1, 3, 66: n'avoir pas le sens commun.    - morte carere, Hor.: être immortel.    - terra caret sensu, Lucr. 2, 652: la terre est privée de sentiment.    - aditu carentia saxa, Ov. M. 3.226: rochers inaccessibles.    - oratio, quae astu caret, Quint. 9, 1, 20: discours sans artifice.    - nec lacrimis caruere genae, Virg. En. 5.173: ses joues se couvrirent de larmes.    - suspicione carere, Cic.: être à l’abri d’un soupçon.    - foro carere: ne pas paraître au forum, être absent du forum.    - carere publico, Cic. Mil. 7.18: ne pas se montrer en public.    - carere amicorum facultatibus, Nep. Epam. 3, 4: n'avoir pas recours à la fortune de ses amis.    - carere temeto, Plaut. Truc. 4.3.59: s'abstenir de vin.
    * * *
        Careo, cares, carui, caritum, pen. corr. et contra regulam cassum, carere. Cic. Avoir faulte de ce qu'on vouldroit avoir.
    \
        Careo, cum genitiuo. Terent. Omnes mihi labores fuere quos cepi, leues: praeterquam tui carendum quod erat. Qu'il falloit que je fusse sans toy.
    \
        Cum accusatiuo. Plaut. Id quod amo careo. Je n'ay point, ou J'ay faulte de ce que j'aime.
    \
        Cum ablatiuo. Terent. Ego non illa caream, si sit opus, vel totum triduum? Ne me passeroye point d'elle, etc.
    \
        Caruit te febris. Plaut. La fievre ne t'a point tenu.
    \
        Aditu carentia saxa. Ouid. Rochiers inaccessibles.
    \
        Anima carere. Quintil. Estre sans ame, N'avoir point d'ame.
    \
        Bono. Cic. Bonis morum. Stat. N'estre point bien moriginé.
    \
        Commodis. Cic. Estre privé de tous plaisirs.
    \
        Crimine. Cic. Estre sans blasme.
    \
        Culpa. Plaut. N'estre point en faulte.
    \
        Cura carens opera. Horat. Faicte negligemment et mal soingneusement.
    \
        Dolore carere. Cic. Estre sans douleur, Ne point souffrir de douleur.
    \
        Doloris sensu. Cic. Ne sentir aucune douleur.
    \
        Dolis. Virgil. Estre sans tromperie.
    \
        Domo. Cic. Estre absent de la maison, Ne povoir, ou n'oser venir ou hanter en la maison.
    \
        Exemplo carere nefas dicitur. Seneca. Qui jamais ne fut commis par autre.
    \
        Febri carere. Cic. Estre sans fievre.
    \
        Fide carere dicitur res. Plin. Une chose qu'on ne peult croire.
    \
        Foro. Cic. N'oser se monstrer és lieux publiques.
    \
        Honore mortis. Virgil. N'estre point enterré solennellement.
    \
        Libertate carere. Horat. N'estre point en liberté.
    \
        Qui hac luce carent. Cic. Sont privez de ces honneurs.
    \
        Carere forensi luce. Ci. Ne s'addonner point à la plaiderie et advocasserie.
    \
        Luce carere. Ouid. Estre mort.
    \
        Luxu carentes deliciae. Stat. Sans super fluité.
    \
        Malis carere. Lucret. Estre sans adversitez.
    \
        Morte carentes diui. Horat. Immortels.
    \
        Nota Cressa carens dies. Horat. Jour malheureux, infortuné.
    \
        Patria. Terent. Estre hors du pais.
    \
        Prouincia. Cic. N'oser se trouver en la province.
    \
        Publico. Cic. Ne se oser monstrer en public, Ne se trouver point avec le monde, Estre des saincts de quaresme. B.
    \
        Rebus vrbanis. Cic. Ne se point mesler des affaires de la ville.
    \
        Reditu vela carent. Ouid. Ne retournent ou reviennent point.
    \
        Senatu carere. Ci. N'oser aller au Senat, Ne s'oser trouver au Senat.
    \
        Sole carens domus. Ouid. Où le soleil ne frappe ou luist jamais.
    \
        Vino. Plaut. Ne boire point de vin.
    \
        Voluptatib. carere. Cic. Estre privé, ou Ne point avoir de plaisirs.

    Dictionarium latinogallicum > careo

  • 2 careo

    careo, uī, itūrus, ēre (falisk. carefo »carebo«; vgl. altind. çasati schneidet, lat. castro, āre, castus, ūs, die Enthaltsamkeit, Keuschheit), von etw. leer-, entblößt-, frei sein, ohne etw. sein, etw. nicht od. nicht mehr haben (gleichviel ob das Fehlende ein Gut od. ein Übel ist), m. folg. Abl., I) im allg.: a) v. leb. Wesen: malo, Cic. u. Scrib.: vitio, Scrib.: dolore, febri, Cic.: culpā, Komik., Cic. u.a.: suspicione, Cic.: morte, unsterblich sein, Hor.: pilo, haarlos sein, Plin. – b) v. Lebl.: terra caret sensu, Lucr.: haec duo tempora carent crimine, Cic.: oratio, quae astu caret, Quint.: ripa caret ventis, Hor.: provincia malis hominibus caret, ist rein von Gesindel, ICt.: lege carens civitas, gesetzloser, Cic.: facilius est, ut id, quod habuit initium, fine careat, quam ut habeat finem, quod initio careat, Lact. – II) insbes.: A) durch eigenen Willen etw. nicht haben, d.i. sich einer Sache enthalten, sich ihrer nicht bedienen, von ihr keinen Gebrauch machen, ihr entsagen, c. temeto, Plaut. u. Cic. fr.: Veneris fructu, Lucr.: facultatibus amicorum, Nep. – od. durch eigene Schuld etwas verloren-, vergeudet usw. haben, omni maiorum censu, Iuven. 1, 59 sq. – dah. a) von einer Örtlichkeit sich entfernt halten, nicht an (auf) od. in einen Ort gehen od. auch bloß von wo entfernt sein, urbe, foro, senatu, publico, nicht in die Stadt, auf den Markt, in den Senat, auf die Straße gehen, Cic.: caret libens patriā, Tac. – b) von einer Handlung entfernt sein, ihr nicht beiwohnen od. beiwohnen können, quod declamationibus nostris cares, damni nihil facis, Cic. ep. 7, 33, 1. – B) von etwas Wünschenswertem entblößt sein, etw. nicht mehr haben, etw. entbehren, entbehren od. meiden müssen, auf etw. verzichten müssen, einer Sache entsagen müssen, verlustig gehen, ermangeln u. mit dem Nbbgr. der subjektiven Gemütsstimmung den Mangel einer Sache schwer empfinden, etw. missen, vermissen (während egere u. indigere in bezug auf unentbehrliche Bedürfnisse stehen; vgl. Cic. Tusc. 1, 87 u. 88 u. Sen. de vit. beat. 7, 2 voluptate virtus saepe caret, numquam indiget), gew. m. folg. Abl., te, Plaut.: hoc commodo, Lucil. fr.: patriā, Ter. u. Nep.: prope triennium provinciā domoque, Cic.: consuetudine amicorum, Cic.: libertate, Hor.: matre carentes (mutterlosen, verwaisten) privigni, Hor.: mihi carendum est conviviis, Cic. – m. Genet., tui carendum quod erat, Ter. heaut. 400: u. quod carendum tui erat, Laev. fr. 15 M. (b. Gell. 19, 7, 7). – m. Acc., quia id quod amo careo, Plaut. Curc. 136 (vgl. Plaut. Poen. 820): illam caream, Ter. Eun. 223: meos parentes careo, Turpil. com. 32: quae filios duos caruit, Corp. inscr. Lat. 13, 2103: lucem caruit, Corp. inscr. Lat. 8, 5372: v. Lebl., reputes cum animo tuo an ista causa tempus argumentandi careat, Fronto ep. ad amic. 2, 7. p. 196, 13 N.; vgl. Gromat. vet. 6, 18 u. 25, 15. – dah. passiv, careri, Acro Hor. carm. 3, 1, 46. Marc. Emp. 6 med.: u. Partiz. Fut. Pass., virque mihi dempto fine carendus abest? Ov. her. 1, 50. – mit folg. Infin., quaque caret proferre aliquam de gurgite gentem, Ps. Cypr. Sodom. 142. – absol., quamquam non caret is, qui non desiderat, Cic. de sen. 47: u. im Gerund., quae quam sit cara post carendo intellegunt, Trag. inc. fr. 194 (b. Cic. de or. 157): dies festi quid haberent voluptatis carendo magis intellexi quam fruendo, Cic. post red. ad Quir. 3. – / Partiz. Fut. Akt. caritūrus oft, zB. Ov. met. 2, 222 u.a. Sen. de ben. 1, 11, 1. Curt. 10, 2 (10), 27. Iustin. 4, 5, 1 (s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 3. S. 581 u. 582). – Genet. Plur. Part. Präs. Akt. carentum, Lucr. 4, 35. Verg. georg. 4, 255 u. 472. – Depon. careor bei den Altlat. nach Prisc. 8, 26.

    lateinisch-deutsches > careo

  • 3 careo

    careo, uī, itūrus, ēre (falisk. carefo »carebo«; vgl. altind. çasati schneidet, lat. castro, āre, castus, ūs, die Enthaltsamkeit, Keuschheit), von etw. leer-, entblößt-, frei sein, ohne etw. sein, etw. nicht od. nicht mehr haben (gleichviel ob das Fehlende ein Gut od. ein Übel ist), m. folg. Abl., I) im allg.: a) v. leb. Wesen: malo, Cic. u. Scrib.: vitio, Scrib.: dolore, febri, Cic.: culpā, Komik., Cic. u.a.: suspicione, Cic.: morte, unsterblich sein, Hor.: pilo, haarlos sein, Plin. – b) v. Lebl.: terra caret sensu, Lucr.: haec duo tempora carent crimine, Cic.: oratio, quae astu caret, Quint.: ripa caret ventis, Hor.: provincia malis hominibus caret, ist rein von Gesindel, ICt.: lege carens civitas, gesetzloser, Cic.: facilius est, ut id, quod habuit initium, fine careat, quam ut habeat finem, quod initio careat, Lact. – II) insbes.: A) durch eigenen Willen etw. nicht haben, d.i. sich einer Sache enthalten, sich ihrer nicht bedienen, von ihr keinen Gebrauch machen, ihr entsagen, c. temeto, Plaut. u. Cic. fr.: Veneris fructu, Lucr.: facultatibus amicorum, Nep. – od. durch eigene Schuld etwas verloren-, vergeudet usw. haben, omni maiorum censu, Iuven. 1, 59 sq. – dah. a) von einer Örtlichkeit sich entfernt halten, nicht an (auf) od. in einen Ort gehen od. auch bloß von wo entfernt sein, urbe, foro, senatu, publico, nicht in die Stadt, auf den Markt, in den
    ————
    Senat, auf die Straße gehen, Cic.: caret libens patriā, Tac. – b) von einer Handlung entfernt sein, ihr nicht beiwohnen od. beiwohnen können, quod declamationibus nostris cares, damni nihil facis, Cic. ep. 7, 33, 1. – B) von etwas Wünschenswertem entblößt sein, etw. nicht mehr haben, etw. entbehren, entbehren od. meiden müssen, auf etw. verzichten müssen, einer Sache entsagen müssen, verlustig gehen, ermangeln u. mit dem Nbbgr. der subjektiven Gemütsstimmung den Mangel einer Sache schwer empfinden, etw. missen, vermissen (während egere u. indigere in bezug auf unentbehrliche Bedürfnisse stehen; vgl. Cic. Tusc. 1, 87 u. 88 u. Sen. de vit. beat. 7, 2 voluptate virtus saepe caret, numquam indiget), gew. m. folg. Abl., te, Plaut.: hoc commodo, Lucil. fr.: patriā, Ter. u. Nep.: prope triennium provinciā domoque, Cic.: consuetudine amicorum, Cic.: libertate, Hor.: matre carentes (mutterlosen, verwaisten) privigni, Hor.: mihi carendum est conviviis, Cic. – m. Genet., tui carendum quod erat, Ter. heaut. 400: u. quod carendum tui erat, Laev. fr. 15 M. (b. Gell. 19, 7, 7). – m. Acc., quia id quod amo careo, Plaut. Curc. 136 (vgl. Plaut. Poen. 820): illam caream, Ter. Eun. 223: meos parentes careo, Turpil. com. 32: quae filios duos caruit, Corp. inscr. Lat. 13, 2103: lucem caruit, Corp. inscr. Lat. 8, 5372: v. Lebl., reputes cum animo tuo an ista causa tempus ar-
    ————
    gumentandi careat, Fronto ep. ad amic. 2, 7. p. 196, 13 N.; vgl. Gromat. vet. 6, 18 u. 25, 15. – dah. passiv, careri, Acro Hor. carm. 3, 1, 46. Marc. Emp. 6 med.: u. Partiz. Fut. Pass., virque mihi dempto fine carendus abest? Ov. her. 1, 50. – mit folg. Infin., quaque caret proferre aliquam de gurgite gentem, Ps. Cypr. Sodom. 142. – absol., quamquam non caret is, qui non desiderat, Cic. de sen. 47: u. im Gerund., quae quam sit cara post carendo intellegunt, Trag. inc. fr. 194 (b. Cic. de or. 157): dies festi quid haberent voluptatis carendo magis intellexi quam fruendo, Cic. post red. ad Quir. 3. – Partiz. Fut. Akt. caritūrus oft, zB. Ov. met. 2, 222 u.a. Sen. de ben. 1, 11, 1. Curt. 10, 2 (10), 27. Iustin. 4, 5, 1 (s. Neue- Wagener Formenl.3 Bd. 3. S. 581 u. 582). – Genet. Plur. Part. Präs. Akt. carentum, Lucr. 4, 35. Verg. georg. 4, 255 u. 472. – Depon. careor bei den Altlat. nach Prisc. 8, 26.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > careo

  • 4 careo

    căreo, ui, ĭtum (carĭtūrus, Ov. H. 4, 1; id. M. 2, 222; 14, 132; Sen. Ben. 1, 11, 1; Curt. 10, 2, 27; Just. 4, 5, 1; Plin. 20, 21, 84, § 224.— Part. pr. gen. plur. carentum, Lucr. 4, 35; Verg. G. 4, 255; 4, 472), 2 ( pres. subj. carint = careant, Plaut. Most. 4, 1, 1.— Dep. form careor, acc. to Caper ap. Prisc. p. 797 P.), v. n. [cf. keirô, karênai; Germ. scheeren; Engl. shear], to be cut off from, be without, to want, be in want of, not to have, whether in a good or bad sense; but kat exochên, to be devoid of, to want, to be without some good; and with reference to the subjective state of mind, to miss it (accordingly, of a good that is merely desirable, while egere is used of the want of that which is necessary); constr. regularly with abl.; in ante-class. poets also with gen. or acc. (the latter also in late Lat.).
    I.
    To be without, devoid of, not to have, to be free from (corresp. with abesse, Cic. Rosc. Am. 20, 55;

    and opp. frui,

    id. Tusc. 3, 18, 40).
    A.
    Of living subjects:

    carere culpā,

    Plaut. Most. 4, 1, 1; Ter. Hec. 4, 4, 41:

    calumniā,

    Quint. 9, 4, 57:

    malis,

    Lucr. 2, 4:

    dolore,

    Cic. Lael. 6, 22; id. Fin. 1, 11, 38:

    febri,

    id. Fam. 16, 15, 1, and by poet. license with an inverted construction:

    caruitne febris te heri?

    Plaut. Curc. 1, 1, 17:

    morbis,

    Cic. Ac. 1, 10, 38:

    malo,

    id. Tusc. 3, 18, 40:

    suspicione,

    id. Rosc. Am. 20, 55; Quint. 2, 2, 14:

    vitiis,

    Hor. C. 3, 27, 39; Quint. 8, 3, 1; 8, 3, 41:

    stultitiā,

    Hor. Ep. 1, 1, 42:

    ambitione,

    id. ib. 2, 2, 206:

    appellatione,

    Quint. 8, 2, 5:

    omnibus his quasi morbis voluit carere sapientem,

    Cic. Ac. 1, 10, 38:

    calumniā,

    Quint. 9, 4, 57:

    conspiratione et periculo,

    Suet. Aug. 19:

    stultitiae atque ignorantiae crimine, Auct. B. G. 8 praef.: communi sensu,

    Hor. S. 1, 3, 66:

    morte,

    to be immortal, id. C. 2, 8, 12; Ov. M. 15, 158:

    suis figurā,

    id. ib. 14, 286; cf.

    of virtue, personified: culpāque omni carens praeter se ipsam nihil censet ad se pertinere,

    Cic. Tusc. 5, 1, 4.—
    2.
    To be without a thing from free-will, i.e. to deprive one ' s self of a thing [p. 292] not to make use of it, to deny one ' s self a thing, to abstain from (syn.: abstineo, absum; hence opp. utor; v. the foll.):

    temeto,

    Plaut. Truc. 4, 3, 59; Cic. Rep. Fragm. ap. Non. p. 5, 18; cf.

    vino,

    Plaut. As. 4, 1, 57:

    nec Veneris fructu,

    renounces not. Lucr. 4, 1073:

    lubidinibus,

    Sall. C. 13, 5:

    amicorum facultatibus,

    Nep. Epam. 3, 4:

    mulieribus facile,

    id. Phoc. 1, 3; cf. absol.:

    satiatis vero et expletis jucundius est carere quam frui,

    Cic. Sen. 14, 47.—With acc.:

    Tandem non ego illam caream, ei sit opus, vel totum triduom?

    Ter. Eun. 2, 1, 18.— Hence,
    3.
    Of localities, to hold one ' s self aloof from, not to go to; or merely, to be absent from (cf. abstineo, II.):

    foro, senatu, publico,

    Cic. Mil. 7, 18; cf.:

    provinciā domoque,

    id. Verr. 2, 4, 19, § 41:

    aspectu civium,

    id. Cat. 1, 7, 17:

    declamationibus nostris,

    id. Fam. 7, 33, 1:

    forensi luce,

    id. Brut. 8, 32:

    patria,

    Nep. Pelop. 1, 4; Tac. A. 4, 58:

    Roma,

    Cic. Att. 9, 19, 1.—
    B.
    Of inanimate subjects:

    terra caret vero sensu,

    Lucr. 2, 652; cf. id. 2, 990, and 1, 573:

    haec duo tempora carent crimine,

    Cic. Lig. 2, 4:

    carere omni malo mortem,

    id. Tusc. 1, 12, 26:

    an ulla putatis Dona carere dolis Danaum?

    Verg. A. 2, 44:

    nec lacrimis caruere genae,

    id. ib. 5, 173:

    pars quae peste caret,

    id. ib. 9, 540:

    oratio, quae astu caret,

    Quint. 9, 1, 20:

    oeconomia nomine Latino caret,

    id. 3, 3, 9:

    quae caret ora cruore nostro?

    Hor. C. 2, 1, 36:

    caret Ripa ventis,

    id. ib. 3, 29, 23:

    aditu carentia saxa,

    Ov. M. 3, 226:

    nivibus caritura Rhodope,

    id. ib. 2, 222:

    naturae vero rerum vis atque vis atque majestas in omnibus momentis fide caret,

    Plin. 7, 1, 1, § 7.—
    II.
    To be deprived of, to be without, to feel the want of, to want something that is desirable:

    voluptate virtus saepe caret, nunquam indiget,

    Sen. Vit. Beat. 7, 2:

    patriā,

    Ter. Heaut. 1, 1, 85:

    quam huic erat miserum carere consuetudine amicorum, societate victus, sermone omnino familiari!

    Cic. Tusc. 5, 22, 63:

    hac luce,

    id. ib. 1, 6, 12:

    voluptatibus,

    id. Sen. 3, 7:

    commodis omnibus,

    id. Rosc. Am. 15, 44:

    provinciis atque oris Italiae maritimis ac portibus nostris,

    id. Imp. Pomp. 18, 55:

    tali munere,

    Verg. A. 5, 651:

    citharā,

    Hor. C. 1, 31, 20:

    vate sacro,

    id. ib. 4, 9, 28:

    patrio sepulcro,

    id. S. 2, 3, 196:

    libertate,

    id. Ep. 1, 10, 40:

    honore,

    Ov. M. 15, 614:

    laude,

    Quint. 2, 20, 10 al.:

    caret omni Majorum censu,

    has lost, dissipated, Juv. 1, 59.—
    b.
    With gen.:

    tui carendum quod erat,

    Ter. Heaut. 2, 4, 20; so Laev. ap. Gell. 19, 7, 7.—
    c.
    With acc.:

    quia Id quod amo careo,

    Plaut. Curc. 1, 2, 49; cf. id. Poen. 4, 1, 4: eos parentes careo, Turp. ap. Non. p. 466, 8:

    DVLCEM. CARVI. LVCEM. CVM. TE. AMISI.,

    Inscr. Grut. 572, 7; so ib. 770, 9;

    hence careri,

    pass., Marc. Emp. 36 med.; cf.:

    virque mihi dempto fine carendus abest,

    Ov. H. 1, 50.—
    B.
    With the access. idea of the subjective state of mind or feeling, to feel the want of a thing, to miss: triste enim est nomen ipsum carendi, quia subicitur haec vis; habuit, non habet;

    desiderat, requirit, indiget,

    Cic. Tusc. 1, 36, 87; cf.

    the context: carere igitur hoc significat, egere eo quod habere velis,

    id. ib. §

    88: non caret is qui non desiderat,

    id. Sen. 14, 47.

    Lewis & Short latin dictionary > careo

  • 5 careo

    careo careo, ui, -, ere (c. abl.) лишённым быть

    Латинско-русский словарь > careo

  • 6 careo

    careo careo, ui, (iturus), ere нуждаться

    Латинско-русский словарь > careo

  • 7 careō

        careō    (P. praes. gen. plur. carentum, V.), uī, itūrus, ēre, to be without, be free from, be destitute of: illam, T.: culpā, T.: dolore: vitiis, H.: communi sensu, H.: morte, to be immortal, H.: suis figurā, i. e. exempt from transformation into, O.— To do without, deprive oneself of, deny oneself, refrain, abstain from: cibo, Cs.: lubidinibus haud facile, S.: amicorum facultatibus, N.: satiatis iucundius est carere quam frui, abstinence. — Of places, to hold aloof from, not to go to, be absent from: foro: provinciā do moque: patriā, N.—Of inanimate subjects, to be without, be void of, be free from, want: tempora carent crimine: nec lacrimis caruere genae, V.: Quae caret ora cruore nostro? H.: aditu carentia saxa, inaccessible, O.: numero, to be countless, H.: Lux caritura fine, O. — To be deprived of, want, have lost (not of the necessaries of life): patriā, T.: ut Latio careat, fail to reach, V.: consuetudine amicorum: commodis omnibus: vate sacro, not to be celebrated by, H.: caret omni Maiorum censu, has dissipated, Iu.: tui carendum quod erat, T.: Virque mihi dempto fine carendus abest, O.—To feel the want of, miss: carere significat, egere eo quod habere velis: non caret is qui non desiderat: in carendo patientia.
    * * *
    carere, carui, caritus V
    be without/absent from/devoid of/free from; miss; abstain from, lack, lose

    Latin-English dictionary > careō

  • 8 careo

    -ere/rui/riturus v 2 i
    dénué (être careo de), exempt (être careo de), manquer de

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > careo

  • 9 careo

    uī, (iturus), ēre
    1) не иметь, быть без или вне (чего-л.), быть лишённым, быть свободным (malo, febri, dolore, suspicione C)
    c. astu Q — быть бесхитростным, прямодушным
    voluptate virtus saepe caret, numquam indĭget Sen — добродетель часто лишена наслаждения, но никогда в нём не нуждается (его не требует)
    2) воздерживаться, отказываться, обходиться без (c. temēto Pl, C; Veneris fructu Lcr)
    c. foro C — не бывать на форуме; реже с gen. (c. alicujus Ter быть разлучённым с кем-л.) и с acc. (id, quod amo, careo Pl)
    3) растратить, расточить

    Латинско-русский словарь > careo

  • 10 careo

    (+ abl. of sep.) be without, be deprived of, lack, want.

    Latin-English dictionary of medieval > careo

  • 11 careo

    ,ui,iturus,ere
    быть лишенным чего-либо, не иметь чего-либо

    Latin-Russian dictionary > careo

  • 12 careo

    , carui, -, carere 2 (c. abl.)
      быть лишённым, не иметь (part. fut. act. cariturus)

    Dictionary Latin-Russian new > careo

  • 13 egeo

    ĕgĕo, ŭi, 2 ( part. fut. egitura, Tert. adv. Marc. 4, 24), v. n. [cf. Gr. achên, poor; root ach-, anch, in achos, anchô, etc.; Lat. angustus, [p. 633] angina], to be needy (for syn. cf.: indigeo, careo, vaco).
    I.
    Prop.
    a.
    Absol. (so usually in Plaut. and Ter.), to be needy, to be in want, to be poor:

    me in divitiis esse agrumque habere, egere illam autem,

    Plaut. Trin. 3, 2, 57; cf. id. Most. 1, 3, 73; id. Truc. 2, 1, 12; 4, 2, 32; id. Trin. 2, 2, 49; id. Capt. 3, 4, 49; Ter. Heaut. 5, 2, 11; Cic. Rosc. Com. 8 (opp. locupletem esse); Hor. S. 2, 2, 103 (opp. dives); id. Ep. 1, 2, 56; 2, 1, 228 et saep.— Pass. impers.:

    amatur atque egetur acriter,

    Plaut. Ps. 1, 3, 39.—
    b.
    To need, want, lack, to be in need of, with the thing needed.
    (α).
    In the abl.:

    earum rerum, quibus egeremus, invectio,

    Cic. Off. 2, 3 fin.; cf. id. Rep. 2, 5; id. Fam. 10, 16, 2:

    omnibus necessariis rebus,

    Caes. B. C. 3, 32, 4:

    copiis,

    Cic. Off. 1, 16 fin.:

    oculis ad cernendum,

    id. N. D. 2, 57, 143:

    bibliothecis Graecis,

    id. Tusc. 2, 2, 6; cf. id. Div. 2, 2, 5:

    medicină,

    id. Lael. 3:

    nullo,

    id. ib. 9, 30:

    consilio, opera nostra,

    id. ib. 14 fin.:

    auxilio,

    id. Fam. 2, 17, 16:

    sapiens eget nulla re: egere enim necessitatis est,

    Sen. Ep. 9 med. (cf. I. a. supra).—Of inanimate subjects:

    opus eget exercitatione non parva,

    Cic. Lael. 5, 17; cf. Quint. 1, 6, 38; 1, 8, 4; 1, 10, 7 et saep.—
    (β).
    In the gen. (in Cic. dub., v. the foll.):

    si pudoris egeas,

    Plaut. Am. 2, 2, 187:

    tui, admonitricis,

    id. Truc. 2, 6, 20; cf. id. Mil. 4, 2, 42; Hor. Ep. 1, 18, 67:

    auxilii,

    Caes. B. G. 6, 11, 4: medicinae (al. medicina; cf.

    the preced.),

    Cic. Fam. 9, 3 fin.:

    medici, curatoris,

    Hor. Ep. 1, 1, 102; cf.

    custodis,

    id. S. 1, 4, 118:

    aeris (opp. locuples mancipiis),

    id. Ep. 1, 6, 39:

    nullius,

    id. ib. 1, 17, 22:

    nutricis,

    Ov. Tr. 6, 135:

    alienae facundiae,

    Tac. A. 13, 3 al. —Of inanimate subjects:

    nec prosum quicquam nostrae rationis egere,

    Lucr. 3, 44; Quint. 5, 14, 5; 2, 16, 13; 3, 8, 63 al.—
    (γ).
    In the acc.:

    nec quicquam eges,

    Plaut. Men. 1, 2, 12; cf. the foll.—
    (δ).
    Supplied by inf. pass.:

    clariores quam ut indicari egeant, Athenae,

    Mel. 2, 3, 4; cf. id. 2, 4, 1.
    II.
    Sometimes transf.
    A.
    (For the usual careo.) To be without, to be destitute of, not to have:

    C. Macer auctoritate semper eguit,

    Cic. Brut. 67, 238:

    donis tuis, somne,

    Stat. S. 5, 4, 2.—Of inanimate subjects:

    res proprio nomine,

    Lucr. 3, 134. —
    * B.
    To do without, to bear the want of: si quid est, quod utar, utor; si non est, egeo, Cato ap. Gell. 13, 23, 1.—
    C.
    Like the Gr. deomai (cf. also the Engl. to want), to desire, wish for:

    tui amans abeuntis egeo,

    Plaut. As. 3, 3, 1:

    plausoris,

    Hor. A. P. 154:

    tantuli,

    id. S. 1, 1, 59; cf. in the abl.:

    pane,

    id. Ep. 1, 10, 11.—Hence, ĕgens, entis, P. a., needy, necessitous, in want, very poor (class.; cf.:

    egenus, indigens, indigus, inops, pauper, mendicus): quocirca (amici) et absentes assunt egentes abundant,

    Cic. Lael. 7; Plaut. Pers. 1, 1, 1; 2, 3, 4; id. Stich. 2, 2, 7; Ter. Ad. 3, 3, 30; id. Phorm. 2, 3, 10; Cic. Clu. 59, 163; id. Fl. 15, 35 et saep.; cf.

    opp. locuples,

    Caes. B. C. 3, 59, 2; Dig. 22, 5, 3;

    opp. abundans,

    Cic. Par. 6, 1, 43:

    delectus egentium ac perditorum,

    Caes. B. G. 7, 4, 2; cf. Sall. C. 31, 1; 18, 4.— Comp.:

    nihil rege egentius,

    Cic. Att. 6, 1, 4.— Sup.:

    egestates tot egentissimorum hominum,

    Cic. Att. 9, 7, 5; id. Sest. 52, 111; id. Rosc. Am. 8 fin.;

    opp. locuples,

    Liv. 1, 47.— Adv. does not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > egeo

  • 14 cariturus

    caritūrus O part. fut. к careo

    Латинско-русский словарь > cariturus

  • 15 aegre

    aegrē, Adv. m. Compar. u. Superl. (aeger), I) verdrießlich, unlustig, schmerzlich, empfindlich (Ggstz. volup), aegre est mihi od. meo animo, es ist mir verdrießlich, tut mir leid, -weh, es kränkt-, schmerzt-, verdrießt mich, macht mir Kummer, Plaut. u. Ter. (vgl. Ussing Plaut. Amph. 903 u. Lorenz Plaut. mil. 740): u. so numquam quicquam meo animo fuit aegrius, niemals hat mich etwas mehr gekränkt, Plaut. – aliquid aegre facere alci, jmd. kränken, jmdm. wehtun, Plaut. u. Ter. – aegre alqd ex alqo audire, Ter. – aegre ferre, Kummer empfinden, Cic. Tusc. 3, 21 u. 62. – II) nur mit Mühe, schwer, mit genauer Not (Ggstz. facile), a) übh.: aegre divelli, aegrius depelli, Cic.: diebus XX aegerrime conficere alqd, Caes.: omne bellum sumi facile, ceterum aegerrime desinere, Sall. – b) mit Mühe = kaum, beinahe nicht (Synon. vix, dah. verb. vix et aegre, vix aegreque; auch vix et aegerrime, Apul. met. 1, 14 extr., aegre atque aegerrime, Arnob. 3, 11), aegre risum continere, Plaut.: se tenere, Cic.: hoc aegre (nicht leicht) clarior domi seu militiae reperietur, Aur. Vict. – c) mit Mühe = mit innerer Überwindung, ungern, alqd pati, Komik. u. Liv.: alqd aegrius pati, Liv.: alqd aegerrime pati, Enn. fr.: aegre pati m. folg. Akk. u. Infin., Liv.: ferre alqd, Cic.: quam rem aegerrime ferre, Sall.: aegerrime id ferre, Liv.: u. aegre ferre mit folg. Akk. u. Infin., Cic., od. mit folg. quod (daß), Curt.: aegre habere alqd od. mit folg. Akk. u. Infin., Plaut. u. Liv.: aegre careo, Cic.

    lateinisch-deutsches > aegre

  • 16 assus [1]

    1. assus, a, um (v. areo, wie cassus v. careo), trocken, auf trockenem Wege, durch bloße Hitze bereitet, I) eig.: a) als t. t. der Kochkunst, vom Fleisch, das ohne alle fremde Brühe, nur in seinem eigenen Safte zubereitet wurde, trocken gebraten, trocken geschmort (Ggstz. iurulentus), res eadem magis alit iurulenta quam assa, magis assa quam frixa, Cels.: caro, Varr. LL. u.a.: assae carnes, Vulg.: bubula, Rinderbraten, Plaut.: vulpis od. pecudum pulmo, Cels. u. Plin.: piscis, Vulg. – subst., assum, ī, n., Gebratenes, Braten, vitulinum, Cic.: Plur. assa (Ggstz. elixa), Hor. u. Cels. – b) als t. t. der Badekunst, sol, der Genuß der bloßen Sonnenwärme auf ungesalbter Haut (Ggstz. nitidus unctusque sol, auf gesalbter Haut), Cic.: sudatio, trockenes Schwitzbad, Cels.: u. balnearia assa, die Vorkehrungen zum Schwitzbade, Cic. – II) übtr., trocken, bloß = ohne Zutat usw., femina od. nutrix, eine Kinderwärterin (die bloß wartet und erzieht, nicht nährt), Iuven. u. Fronto (vgl. Schol. Iuven. 14, 208): lapides, rohe, unbehauene, Serv. (u. so viell. assa structura, Vitr. 8, 6, 13. p. 211, 6 R.): vox, Vokalmusik ohne Instrumente, Varr. fr. u. Ascon.: tibiae, Flöten ohne Stimmenbegleitung, Serv. Verg. georg. 2, 417.

    lateinisch-deutsches > assus [1]

  • 17 carentia

    carentia, ae, f. (careo), das Nichthaben, Freisein von usw., Chalcid. Tim. 283 u. 287: m. Genet., tristitiae, Boëth. Aristot. top. 3, 2. p. 681.

    lateinisch-deutsches > carentia

  • 18 caresco

    carēsco (Inchoat. v. careo) = στέρομαι, Gloss. II, 437, 32.

    lateinisch-deutsches > caresco

  • 19 cassus [1]

    1. cassus, a, um (wohl Partiz. v. careo aus *casseo), von etw. leer-, entblößt sein), leer, I) eig.: A) leer, taub, anulus, Ring ohne Stein ( ἄλιθος, ἄψηφος), Fab. Pict. fr.: sphaera, hohle, Chalcid.: nux, Plaut. u. Hor.: granum, Plin.: canna, unfruchtbar, Ov. – subst., cassum, ī, n., das Leere (Ggstz. solidum), Tert. de res. carn. 4: Plur., palearum cassa, Solin. 52, 62. – B) poet. mit Abl. od. Genet., -los, ermangelnd, entbehrend, beraubt, cochlea sanguine cassa, blutlos, Poët. b. Cic.: virgo c. dote et illocabilis, Plaut.: corpus c. lumine, Lucr. – lumine cassus od. aethere cassus, des Lebens beraubt, tot, Verg. – selten mit Genet., non c. luminis ensis, Cic. Arat. 369: luna c. fulgoris, Apul. de deo Socr. 1. – II) übtr., eitel, leer, nichtig, vergeblich, erfolglos, unnütz, omne, quod honestum nos et laudabile esse dicimus, id illi cassum quiddam et inani vocis sono decoratum esse dicunt, Cic.: apud sapientes cassa habebantur, quae etc., Tac.: terricula, Afran. fr.: rumor, Arnob.: vota, Verg. u. Min. Fel.: preces, Lact.: spes (Plur.), Arnob.: fertilitas, Ov.: labores, Plin. ep. – Subst., α) Sing., cassum, ī, n., das Nichtige, quid cassum times? Sen. Herc. Oet. 355 (352). – in Prosa nur in cassum (auch als ein Wort incassum geschr.), ins Leere, ins Blaue hinein = zwecklos, erfolglos, agi, Sall. fr.: recīdere, Col.: preces mittere, Liv.: vivere, Fronto: longos ciebat in cassum (mit vergeblichem Gram) fletus, Verg.: verb. in cassum frustraque, Lucr. 5, 1428, frustra in cassumque, Mart. Cap. 1. § 10: u. bl. cassum, Tert. de pall. 4. – β) Plur., cassa, ōrum, n., Leeres, Nichtiges, Sil. 4, 128. Arnob. adv. nat. 2, 12.

    lateinisch-deutsches > cassus [1]

  • 20 castus [1]

    1. castus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (careo), moralisch rein, lauter, fleckenlos, unschuldig, anständig (u. zwar gew. bl. in bezug auf die Person selbst, vgl. candidus,) I) im allg.: a culpa castae, Plaut.: quis hoc adulescente castior? Cic.: homo castissimus, Cic.: se integros castosque servare, Cic. – v. Lebl., res familiaris casta a cruore civili, Cic.: fides, unverbrüchliche, Sil.: tempora, Vopisc.: dicens castiores esse debere ludos spectante censore, müßten mit größerem Anstand gefeiert werden, Vopisc. – II) insbes.: a) in Rücksicht auf anderer Vermögen, rein, enthaltsam, uneigennützig, homo castus ac non cupidus, Cic.: castissimus homo atque integerrimus, Cic. – b) in Rücksicht auf fleischlichen Umgang, keusch, züchtig, unschuldig (Ggstz. incestus, obscoenus, adulter), Pallas, Prop.: matres c., Verg.: matronarum castissima, Cic.: casta sine labe corpora, Ps. Quint. decl.: castus ab rebus venereis, Col. – v. Lebl., cubile, Catull.: domus, Catull.: Cassii castissima domus, Cic.: signa, Z. der Züchtigkeit, Ov. – castum adv., c. sapere, Prud. cath. 2, 22. – c) in bezug auf Religion, fromm, religiös, heilig, Aeneas, Hor.: casti maneant in religione nepotes, Verg.: ego qui castam contionem, sanctum campum defendo, Cic. – v. Lebl., lucus, Hor., u. nemus, Tac. (s. Passow Tac. Germ. 40, 3): haud satis c. donum deo, Cic.: poësis, weil sie im Schutze der Gottheit steht, Varr. fr. – subst., castum, ī, n., die heilige Festzeit einer Gottheit, während der mannigfache Enthaltsamkeit geboten wurde, Cereris, Fest. p. 154 (b), 25: Isidis et Cybeles, Tert. de ieiun. 16. – d) in bezug auf den Stil, rein, frei von Barbarismen, Gaius Caesar, vir sermonis praeter alios suae aetatis castissimi, Gell. 19, 8, 3.

    lateinisch-deutsches > castus [1]

См. также в других словарях:

  • careo — sustantivo masculino 1. Área: derecho Colocación de varias personas frente a frente para interrogarlas juntas y comparar sus versiones: El abogado solicitó un careo de los dos procesados. Ayer tuvo lugar el careo entre varios acusados del caso …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • careo — 1. m. Acción y efecto de carear o carearse. 2. Ext. Porción de terreno dividido para la montanera de bellota o hayuco. 3. Sal. pasto (ǁ hierba que pace el ganado). 4. Sal. Conversación, charla, holgorio …   Diccionario de la lengua española

  • Careo — El careo es una figura de Derecho procesal, utilizado principalmente en el Derecho procesal penal. En general, consiste en un medio de prueba complementario, en relación a a prueba testifical, que tiene por objeto aclarar los aspectos… …   Wikipedia Español

  • careo — {{#}}{{LM C07278}}{{〓}} {{SynC07445}} {{[}}careo{{]}} ‹ca·re·o› {{《}}▍ s.m.{{》}} Colocación de varias personas frente a frente para realizar un interrogatorio conjunto y averiguar la verdad sobre algo: • Durante el careo el testigo acusó al… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • careo — ► sustantivo masculino 1 Acción y efecto de carear o carearse. 2 DERECHO Diligencia sumarial que consiste en la confrontación entre los testigos o procesados con el fin de aclarar las contradicciones de sus declaraciones previas. * * * careo 1 m …   Enciclopedia Universal

  • careo — delinc. Fierrito para abrir cerraduras sencillas (JAS) …   Diccionario Lunfardo

  • careo — sustantivo masculino confrontación. → carear. (↑carear) * * * Sinónimos: ■ cotejo, encaramiento, entrevista, investigación, interrogatorio Antónimos: ■ discrepancia …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • careo — m. Acción de carearse o carear …   Diccionario Castellano

  • Sitio Histórico de la Alpujarra — El Sitio Histórico de la Alpujarra Media y La Taha comprende un amplia área geográfica de la comarca de la Alpujarra, en la provincia de Granada (Andalucía, España), precisamente la que mejor conserva los valores típicos alpujarreños. Es una… …   Wikipedia Español

  • List of Latin words with English derivatives — This is a list of Latin words with derivatives in English (and other modern languages). Ancient orthography did not distinguish between i and j or between u and v. Many modern works distinguish u from v but not i from j. In this article both… …   Wikipedia

  • Cry of Battle — Original film poster Directed by Irving Lerner Produced by …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»