-
21 in-hūmānus
in-hūmānus adj. with comp. and sup, rude, savage, barbarous, brutal, inhuman: quis tam inhumanus, qui, etc.: vox: scelus, L.: testamentum, unjust.—Unpolished, unsocial, uncivil, without culture, unmannerly, ill-bred, coarse, brutal: quis contumacior, quis inhumanior: nec inhumani senes: neglegentia: Camena, H.: homo inhumanissimus, T.: aures, uncultivated: locus, uncivilized. -
22 Argius
Argŏs, n. (only nom. and acc.), more freq. in the plur. Argi, ōrum, m. (Varr. L. L. 9, § 89 Müll.: Graecanice hoc Argos, cum Latine Argei; cf. Prob. p. 1447 P.; Phocae Ars, p. 1707 P.), = Argos.I.A.. Argos, the capital of Argolis, in the Peloponnesus, sacred to Juno, also called Argos Hippium and Argos Dipsium or Inachium, Plin. 4, 5, 9; 7, 56, 57; cf.B.Mann. Gr. p. 641 sq.: quaerit Argos Amymonen,
Ov. M. 2, 240; so id. ib. 6, 414; Hor. C. 1, 7, 9:securum per Argos,
Ov. H. 14, 34; so Luc. 10, 60:patriis ab Argis Pellor,
Ov. M. 14, 476; 15, 164; Verg. A. 7, 286; Hor. S. 2, 3, 132; id. Ep. 2, 2, 128; id. A. P. 118; Liv. 34, 25 et saep.—The acc. Argos, occurring in the histt., is best considered as plur., since the sing. seems rather to belong to the poets and geographers (e. g. Plin. above cited); cf. Daehne and Bremi ad Nep. Them. 8, 1.—Poet., Argos is sometimes put for the whole of Greece, Luc. 10, 60.—Hence,II.Derivv., the adjj.,A.1.. Argīvus, a, um (i. e. ArgiFus from ArgeiFos, like Achivus from Achaios), of Argos, Argive, Plaut. Am. 1, 1, 53:2.Argivus orator,
Cic. Brut. 13, 50:augur,
i.e. Amphiaraus, Hor. C. 3, 16, 12 [p. 159] — An epithet of Juno (as in the Iliad Argeia is an appel. of Here) as tutelary goddess of Argos, Verg. A. 3, 547.—Poet. for Greek or Grecian in gen.:B.castra,
Verg. A. 11, 243:phalanx,
id. ib. 2, 254:ensis,
id. ib. 2, 393:Thalia,
Hor. C. 4, 6, 25 (cf. id. ib. 2, 16, 38: Graja Camena).—And so Argivi for the Greeks:classis Argivūm,
Verg. A. 1, 40; 5, 672; Hor. C. 3, 3, 67; Val. Max. 5, 1, ext. 4.—Without digamma, Argēus ( Argī-), a, um, Argive or Grecian:C.Argia sacerdos,
Cic. Tusc. 1, 47, 113 (B. and K., Argiva): Tibur Argeo positum colono (cf. Serv. ad Verg. A. 7, 670), Hor. C. 2, 6, 5 K. and H.; so,Tibur Argeum,
Ov. Am. 3, 6, 46 Merk. —Argŏlis, ĭdis, f., = Argolis.1. 2.Subst. (sc. terra), the province of Argolis, in Peloponnesus, Plin. 4 prooem.; Mel. 2, 3.—Hence, Argŏlĭ-cus, a, um, adj., = Argolikos, Argolic:* D.sinus,
Plin. 4, 5, 9, § 17:mare,
Verg. A. 5, 52:urbes,
id. ib. 3, 283:leo,
the Nemean lion, Sen. Herc. Oet. 1932 al. —Also Grecian in gen.:duces,
the Grecian leaders in the Trojan war, Ov. M. 12, 627:classis,
id. ib. 13, 659 al.—Argus, a, um, adj., Argive:Argus pro Argivus, Plaut. Am. (prol. 98): Amphitruo natus Argis ex Argo patre,
Non. p. 487, 31. (So the much-contested passage seems to be better explained than when, with Gronov. Observv. 4, 298, Argo is considered as abl. from Argos, begotten of a father from Argos, to which Argis in the plur. does not correspond.) -
23 Argos
Argŏs, n. (only nom. and acc.), more freq. in the plur. Argi, ōrum, m. (Varr. L. L. 9, § 89 Müll.: Graecanice hoc Argos, cum Latine Argei; cf. Prob. p. 1447 P.; Phocae Ars, p. 1707 P.), = Argos.I.A.. Argos, the capital of Argolis, in the Peloponnesus, sacred to Juno, also called Argos Hippium and Argos Dipsium or Inachium, Plin. 4, 5, 9; 7, 56, 57; cf.B.Mann. Gr. p. 641 sq.: quaerit Argos Amymonen,
Ov. M. 2, 240; so id. ib. 6, 414; Hor. C. 1, 7, 9:securum per Argos,
Ov. H. 14, 34; so Luc. 10, 60:patriis ab Argis Pellor,
Ov. M. 14, 476; 15, 164; Verg. A. 7, 286; Hor. S. 2, 3, 132; id. Ep. 2, 2, 128; id. A. P. 118; Liv. 34, 25 et saep.—The acc. Argos, occurring in the histt., is best considered as plur., since the sing. seems rather to belong to the poets and geographers (e. g. Plin. above cited); cf. Daehne and Bremi ad Nep. Them. 8, 1.—Poet., Argos is sometimes put for the whole of Greece, Luc. 10, 60.—Hence,II.Derivv., the adjj.,A.1.. Argīvus, a, um (i. e. ArgiFus from ArgeiFos, like Achivus from Achaios), of Argos, Argive, Plaut. Am. 1, 1, 53:2.Argivus orator,
Cic. Brut. 13, 50:augur,
i.e. Amphiaraus, Hor. C. 3, 16, 12 [p. 159] — An epithet of Juno (as in the Iliad Argeia is an appel. of Here) as tutelary goddess of Argos, Verg. A. 3, 547.—Poet. for Greek or Grecian in gen.:B.castra,
Verg. A. 11, 243:phalanx,
id. ib. 2, 254:ensis,
id. ib. 2, 393:Thalia,
Hor. C. 4, 6, 25 (cf. id. ib. 2, 16, 38: Graja Camena).—And so Argivi for the Greeks:classis Argivūm,
Verg. A. 1, 40; 5, 672; Hor. C. 3, 3, 67; Val. Max. 5, 1, ext. 4.—Without digamma, Argēus ( Argī-), a, um, Argive or Grecian:C.Argia sacerdos,
Cic. Tusc. 1, 47, 113 (B. and K., Argiva): Tibur Argeo positum colono (cf. Serv. ad Verg. A. 7, 670), Hor. C. 2, 6, 5 K. and H.; so,Tibur Argeum,
Ov. Am. 3, 6, 46 Merk. —Argŏlis, ĭdis, f., = Argolis.1. 2.Subst. (sc. terra), the province of Argolis, in Peloponnesus, Plin. 4 prooem.; Mel. 2, 3.—Hence, Argŏlĭ-cus, a, um, adj., = Argolikos, Argolic:* D.sinus,
Plin. 4, 5, 9, § 17:mare,
Verg. A. 5, 52:urbes,
id. ib. 3, 283:leo,
the Nemean lion, Sen. Herc. Oet. 1932 al. —Also Grecian in gen.:duces,
the Grecian leaders in the Trojan war, Ov. M. 12, 627:classis,
id. ib. 13, 659 al.—Argus, a, um, adj., Argive:Argus pro Argivus, Plaut. Am. (prol. 98): Amphitruo natus Argis ex Argo patre,
Non. p. 487, 31. (So the much-contested passage seems to be better explained than when, with Gronov. Observv. 4, 298, Argo is considered as abl. from Argos, begotten of a father from Argos, to which Argis in the plur. does not correspond.) -
24 caesna
cēna (not coena, caena; old form caesna; cf.(α).Casmena for Camena,
Fest. p. 205, 15 Müll.), ae, f. [Sanscr. khad-, eat; Umbr. çes-na; cf. Gr. knizô], the principal meal of the Romans in the early period, taken about midday, dinner, supper (Paul. ex Fest. p. 54, 4; Fest. p. 338, 4 and 368, 8 Müll.); subsequently, the prandium was taken at noon, and the cena was usually begun about the 9th hour, i. e. at 3 o'clock P. M. (v. Dict. of Antiq. s. v. coena; cf.: prandium, jentaculum): cena apud antiquos dicebatur quod nunc est prandium. Vesperna, quam nunc cenam appellamus, Paul. ex Fest. l. l.; Cic. Fam. 9, 26, 1; Mart. 4, 8, 6; Plin. Ep. 3, 1;to begin sooner was an indication of gluttony,
Plin. Pan. 49, 6.With substt.:(β).cenarum ars,
Hor. S. 2, 4, 35:caput cenae,
Cic. Fin. 2, 8, 25; cf.:mullus cenae caput,
Mart. 10, 31, 4:ejus cenae fundus et fundamentum omne erat aula una lentis Aegyptiae,
Gell. 17, 8, 1: genus cenae sollemne, viaticum, adventicium, geniale, Philarg. ad Verg. E. 5, 74:honos cenae,
Suet. Vesp. 2:inpensae cenarum,
Hor. Ep. 1, 19, 38:cenarum magister,
Mart. 12, 48, 15:ordo cenae,
Petr. 92:cenae pater,
Hor. S. 2, 8, 7:o noctes cenaeque deūm!
id. ib. 2, 6, 65:mero Pontificum potiore cenis,
id. C. 2, 14, 28:Thyestae,
id. A. P. 91.—With adjj.:(γ).abundantissima,
Suet. Ner. 42:aditialis,
Varr. R. R. 3, 6, 6; Sen. Ep. 95, 41:sumptuosa,
id. ib. 95, 41:adventicia,
Suet. Vit. 13:quorum omnis vigilandi labor in antelucanis cenis expromitur,
i. e. lasting all night, Cic. Cat. 2, 10, 22:auguralis,
id. Fam. 7, 26, 2:amplior,
Juv. 14, 170:bona atque magna,
Cat. 13, 3:brevis,
Hor. Ep. 1, 14, 35:Cerialis,
Plaut. Men. 1, 1, 25:dubia,
Ter. Phorm. 2, 2, 28; Hor. S. 2, 2, 77:ebria,
Plaut. Cas. 3, 6, 31:grandes,
Quint. 10, 1, 58:lautissima,
Plin. Ep. 9, 17, 1:libera,
open table, Petr. 26:multa de magnā fercula cenā,
Hor. S. 2, 6, 104:munda,
id. C. 3, 29, 15:cena non minus nitida quam frugi,
Plin. Ep. 3, 1, 9: sororia, nuptialis. Plaut. Curc. 5, 2, 60 sq.: [p. 311] Suet. Calig. 25:opimae,
Hor. S. 2, 7, 103:popularem quam vocant,
Plaut. Trin. 2, 4, 69:prior,
i. e. a previous invitation, Hor. Ep. 1, 5, 27:publicae,
Suet. Ner. 16:recta,
id. Dom. 7; Mart. 2, 69, 7; 7, 19, 2:Saliares,
App. M. 4, p. 152, 30:sollemnes,
Suet. Tib. 34:subita,
Sen. Thyest. 800; Suet. Claud. 21:terrestris,
of vegetables, Plaut. Capt. 1, 2, 86:varia,
Hor. S. 2, 6, 86:viatica,
Plaut. Bacch. 1, 1, 61.—With verbs:(δ).quid ego istius prandia, cenas commemorem?
Cic. Verr. 2, 1, 19, § 49; Suet. Vit. 13:cenam apparare,
Ter. Heaut. 1, 1, 74:curare,
Plaut. Poen. 5, 3, 37:coquere,
id. Aul. 2, 7, 3; id. Cas. 3, 6, 28; 4, 1, 8; 4, 2, 2; id. Rud. 4, 7, 38 al.; Nep. Cim. 4, 3:cenas facere,
Cic. Att. 9, 13, 6; cf. id. Fam. 9, 24, 2 sq.:anteponere,
Plaut. Rud. 2, 6, 25: committere maturo ovo, Varr. ap. Non. p. 249, 8:praebere ternis ferculis,
Suet. Aug. 74:ducere,
to prolong, Hor. A. P. 376:ministrare,
id. S. 1, 6, 116:producere,
id. ib. 1, 5, 70:apponere,
Ter. Phorm. 2, 2, 28; Suet. Galb. 12:deesse cenae,
Quint. 7, 3, 31:instruere pomis et oleribus,
Gell. 2, 24 al.:cenam dare alicui,
Plaut. Capt. 4, 4, 2; 3, 1, 34; Cic. Fam. 9, 20, 2:cenae adhibere aliquem,
Quint. 11, 2, 12; Plin. Ep. 6, 31, 13; Suet. Caes. 73; id. Aug. 74; id. Claud. 32; id. Calig. 25; id. Tit. 9:Taurus accipiebat nos Athenis cenā,
Gell. 17, 8, 1:cenam cenavi tuam,
Plaut. Rud. 2, 6, 24:obire cenas,
Cic. Att. 9, 13, 6: cenam condicere alicui, to engage one ' s self to any one as a guest, promise to be one ' s guest, Suet. Tib. 42.—With prepp.:(ε).ante cenam,
Cato, R. R. 114; 115, 1:inter cenam,
at table, Cic. Q. Fr. 3, 1, 6, § 19; id. Fragm. ap. Quint. 9, 3, 58; id. Phil. 2, 25, 63; Quint. 6, 3, 10; Suet. Galb. 22; id. Aug. 71;in this sense in Suet. several times: super cenam,
Suet. Aug. 77; id. Tib. 56; id. Ner. 42; id. Vit. 12; id. Vesp. 22; id. Tit. 8; id. Dom. 21:post cenam,
Quint. 1, 10, 19.—With substt. and prepp.:II.aliquem Abduxi ad cenam,
Ter. Heaut. 1, 2, 9; Cic. Tusc. 5, 32, 91:aliquem ad cenam aliquo condicam foras,
Plaut. Men. 1, 2, 18; id. Stich. 3, 1, 38:holera et pisciculos ferre in cenam seni,
Ter. And. 2, 2, 32:fit aliquid in cenam,
is preparing, Val. Max. 8, 1, 8:ire ad cenam,
Ter. Eun. 3, 2, 6:venire ad cenam,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 6, § 19; Hor. Ep. 1, 7, 61:itare ad cenas,
Cic. Fam. 9, 24, 2:invitare ad cenam,
id. ib. 7, 9, 3; Quint. 7, 3, 33; Suet. Claud. 4:venire ad cenam,
Cic. Fin. 2, 8, 25:promittere ad cenam,
Plin. Ep. 1, 15, 1:vocare ad cenam,
Cic. Att. 6, 3, 9; Hor. S. 2, 7, 30; Suet. Tib. 6:devocare,
Nep. Cim. 4, 3:redire a cenā,
Cic. Rosc. Am. 35, 98. —Prov.: cenā comesā venire, i. e. to come too late:post festum,
Varr. R. R. 1, 2, 11:cenam rapere de rogo,
of unscrupulous greed, Cat. 59, 3.—Meton.A. * B.A company at table:* C.ingens cena sedet,
Juv. 2, 120.—The place of an entertainment (cf. cenatio and cenaculum), Plin. 12, 1, 5, § 11. -
25 Camoena
Cămoena, ae, v. Camena. -
26 Casmena
Casmēna, v. Camena. -
27 cena
cēna (not coena, caena; old form caesna; cf.(α).Casmena for Camena,
Fest. p. 205, 15 Müll.), ae, f. [Sanscr. khad-, eat; Umbr. çes-na; cf. Gr. knizô], the principal meal of the Romans in the early period, taken about midday, dinner, supper (Paul. ex Fest. p. 54, 4; Fest. p. 338, 4 and 368, 8 Müll.); subsequently, the prandium was taken at noon, and the cena was usually begun about the 9th hour, i. e. at 3 o'clock P. M. (v. Dict. of Antiq. s. v. coena; cf.: prandium, jentaculum): cena apud antiquos dicebatur quod nunc est prandium. Vesperna, quam nunc cenam appellamus, Paul. ex Fest. l. l.; Cic. Fam. 9, 26, 1; Mart. 4, 8, 6; Plin. Ep. 3, 1;to begin sooner was an indication of gluttony,
Plin. Pan. 49, 6.With substt.:(β).cenarum ars,
Hor. S. 2, 4, 35:caput cenae,
Cic. Fin. 2, 8, 25; cf.:mullus cenae caput,
Mart. 10, 31, 4:ejus cenae fundus et fundamentum omne erat aula una lentis Aegyptiae,
Gell. 17, 8, 1: genus cenae sollemne, viaticum, adventicium, geniale, Philarg. ad Verg. E. 5, 74:honos cenae,
Suet. Vesp. 2:inpensae cenarum,
Hor. Ep. 1, 19, 38:cenarum magister,
Mart. 12, 48, 15:ordo cenae,
Petr. 92:cenae pater,
Hor. S. 2, 8, 7:o noctes cenaeque deūm!
id. ib. 2, 6, 65:mero Pontificum potiore cenis,
id. C. 2, 14, 28:Thyestae,
id. A. P. 91.—With adjj.:(γ).abundantissima,
Suet. Ner. 42:aditialis,
Varr. R. R. 3, 6, 6; Sen. Ep. 95, 41:sumptuosa,
id. ib. 95, 41:adventicia,
Suet. Vit. 13:quorum omnis vigilandi labor in antelucanis cenis expromitur,
i. e. lasting all night, Cic. Cat. 2, 10, 22:auguralis,
id. Fam. 7, 26, 2:amplior,
Juv. 14, 170:bona atque magna,
Cat. 13, 3:brevis,
Hor. Ep. 1, 14, 35:Cerialis,
Plaut. Men. 1, 1, 25:dubia,
Ter. Phorm. 2, 2, 28; Hor. S. 2, 2, 77:ebria,
Plaut. Cas. 3, 6, 31:grandes,
Quint. 10, 1, 58:lautissima,
Plin. Ep. 9, 17, 1:libera,
open table, Petr. 26:multa de magnā fercula cenā,
Hor. S. 2, 6, 104:munda,
id. C. 3, 29, 15:cena non minus nitida quam frugi,
Plin. Ep. 3, 1, 9: sororia, nuptialis. Plaut. Curc. 5, 2, 60 sq.: [p. 311] Suet. Calig. 25:opimae,
Hor. S. 2, 7, 103:popularem quam vocant,
Plaut. Trin. 2, 4, 69:prior,
i. e. a previous invitation, Hor. Ep. 1, 5, 27:publicae,
Suet. Ner. 16:recta,
id. Dom. 7; Mart. 2, 69, 7; 7, 19, 2:Saliares,
App. M. 4, p. 152, 30:sollemnes,
Suet. Tib. 34:subita,
Sen. Thyest. 800; Suet. Claud. 21:terrestris,
of vegetables, Plaut. Capt. 1, 2, 86:varia,
Hor. S. 2, 6, 86:viatica,
Plaut. Bacch. 1, 1, 61.—With verbs:(δ).quid ego istius prandia, cenas commemorem?
Cic. Verr. 2, 1, 19, § 49; Suet. Vit. 13:cenam apparare,
Ter. Heaut. 1, 1, 74:curare,
Plaut. Poen. 5, 3, 37:coquere,
id. Aul. 2, 7, 3; id. Cas. 3, 6, 28; 4, 1, 8; 4, 2, 2; id. Rud. 4, 7, 38 al.; Nep. Cim. 4, 3:cenas facere,
Cic. Att. 9, 13, 6; cf. id. Fam. 9, 24, 2 sq.:anteponere,
Plaut. Rud. 2, 6, 25: committere maturo ovo, Varr. ap. Non. p. 249, 8:praebere ternis ferculis,
Suet. Aug. 74:ducere,
to prolong, Hor. A. P. 376:ministrare,
id. S. 1, 6, 116:producere,
id. ib. 1, 5, 70:apponere,
Ter. Phorm. 2, 2, 28; Suet. Galb. 12:deesse cenae,
Quint. 7, 3, 31:instruere pomis et oleribus,
Gell. 2, 24 al.:cenam dare alicui,
Plaut. Capt. 4, 4, 2; 3, 1, 34; Cic. Fam. 9, 20, 2:cenae adhibere aliquem,
Quint. 11, 2, 12; Plin. Ep. 6, 31, 13; Suet. Caes. 73; id. Aug. 74; id. Claud. 32; id. Calig. 25; id. Tit. 9:Taurus accipiebat nos Athenis cenā,
Gell. 17, 8, 1:cenam cenavi tuam,
Plaut. Rud. 2, 6, 24:obire cenas,
Cic. Att. 9, 13, 6: cenam condicere alicui, to engage one ' s self to any one as a guest, promise to be one ' s guest, Suet. Tib. 42.—With prepp.:(ε).ante cenam,
Cato, R. R. 114; 115, 1:inter cenam,
at table, Cic. Q. Fr. 3, 1, 6, § 19; id. Fragm. ap. Quint. 9, 3, 58; id. Phil. 2, 25, 63; Quint. 6, 3, 10; Suet. Galb. 22; id. Aug. 71;in this sense in Suet. several times: super cenam,
Suet. Aug. 77; id. Tib. 56; id. Ner. 42; id. Vit. 12; id. Vesp. 22; id. Tit. 8; id. Dom. 21:post cenam,
Quint. 1, 10, 19.—With substt. and prepp.:II.aliquem Abduxi ad cenam,
Ter. Heaut. 1, 2, 9; Cic. Tusc. 5, 32, 91:aliquem ad cenam aliquo condicam foras,
Plaut. Men. 1, 2, 18; id. Stich. 3, 1, 38:holera et pisciculos ferre in cenam seni,
Ter. And. 2, 2, 32:fit aliquid in cenam,
is preparing, Val. Max. 8, 1, 8:ire ad cenam,
Ter. Eun. 3, 2, 6:venire ad cenam,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 6, § 19; Hor. Ep. 1, 7, 61:itare ad cenas,
Cic. Fam. 9, 24, 2:invitare ad cenam,
id. ib. 7, 9, 3; Quint. 7, 3, 33; Suet. Claud. 4:venire ad cenam,
Cic. Fin. 2, 8, 25:promittere ad cenam,
Plin. Ep. 1, 15, 1:vocare ad cenam,
Cic. Att. 6, 3, 9; Hor. S. 2, 7, 30; Suet. Tib. 6:devocare,
Nep. Cim. 4, 3:redire a cenā,
Cic. Rosc. Am. 35, 98. —Prov.: cenā comesā venire, i. e. to come too late:post festum,
Varr. R. R. 1, 2, 11:cenam rapere de rogo,
of unscrupulous greed, Cat. 59, 3.—Meton.A. * B.A company at table:* C.ingens cena sedet,
Juv. 2, 120.—The place of an entertainment (cf. cenatio and cenaculum), Plin. 12, 1, 5, § 11. -
28 Dauniacus
Daunus, i, m., Daunos, a fabulous king over a part of Apulia (whence it obtained the appellation Daunia), father (or ancestor) of Turnus, and father-in-law of Diomedes, Verg. A. 10, 616; 688; 12, 22 al.; Hor. Od. 3, 30, 11; 4, 14, 26; Ov. M. 14, 458; 510; id. F. 4, 76; Plin. 3, 11, 16, § 103; Paul. ex Fest. p. 69, 1 Müll.—II.Hence,A.Dau-nĭus, a, um, adj., Daunian:2.heros,
i. e. Turnus, Verg. A. 12, 723:gens,
i. e. the Rutulians governed by Turnus, id. ib. 8, 146:dea,
i. e. Juturna, sister of Turnus, id. ib. 12, 785:caedes,
i. e. of the Romans (pars pro toto), Hor. Od. 2, 1, 34; cf.Camena,
i. e. Roman, id. ib. 4, 6, 27:bulbus (an excellent kind growing in Apulia),
Ov. R. Am. 797; cf. Plin. 19, 5, 30, § 95.—Subst.: Daunii, ōrum, m., the inhabitants of Apulia Daunia, Plin. 3, 11, 16, § 103;B. C.called also Dauni,
Mel. 2, 4, 2.— -
29 Daunias
Daunus, i, m., Daunos, a fabulous king over a part of Apulia (whence it obtained the appellation Daunia), father (or ancestor) of Turnus, and father-in-law of Diomedes, Verg. A. 10, 616; 688; 12, 22 al.; Hor. Od. 3, 30, 11; 4, 14, 26; Ov. M. 14, 458; 510; id. F. 4, 76; Plin. 3, 11, 16, § 103; Paul. ex Fest. p. 69, 1 Müll.—II.Hence,A.Dau-nĭus, a, um, adj., Daunian:2.heros,
i. e. Turnus, Verg. A. 12, 723:gens,
i. e. the Rutulians governed by Turnus, id. ib. 8, 146:dea,
i. e. Juturna, sister of Turnus, id. ib. 12, 785:caedes,
i. e. of the Romans (pars pro toto), Hor. Od. 2, 1, 34; cf.Camena,
i. e. Roman, id. ib. 4, 6, 27:bulbus (an excellent kind growing in Apulia),
Ov. R. Am. 797; cf. Plin. 19, 5, 30, § 95.—Subst.: Daunii, ōrum, m., the inhabitants of Apulia Daunia, Plin. 3, 11, 16, § 103;B. C.called also Dauni,
Mel. 2, 4, 2.— -
30 Daunii
Daunus, i, m., Daunos, a fabulous king over a part of Apulia (whence it obtained the appellation Daunia), father (or ancestor) of Turnus, and father-in-law of Diomedes, Verg. A. 10, 616; 688; 12, 22 al.; Hor. Od. 3, 30, 11; 4, 14, 26; Ov. M. 14, 458; 510; id. F. 4, 76; Plin. 3, 11, 16, § 103; Paul. ex Fest. p. 69, 1 Müll.—II.Hence,A.Dau-nĭus, a, um, adj., Daunian:2.heros,
i. e. Turnus, Verg. A. 12, 723:gens,
i. e. the Rutulians governed by Turnus, id. ib. 8, 146:dea,
i. e. Juturna, sister of Turnus, id. ib. 12, 785:caedes,
i. e. of the Romans (pars pro toto), Hor. Od. 2, 1, 34; cf.Camena,
i. e. Roman, id. ib. 4, 6, 27:bulbus (an excellent kind growing in Apulia),
Ov. R. Am. 797; cf. Plin. 19, 5, 30, § 95.—Subst.: Daunii, ōrum, m., the inhabitants of Apulia Daunia, Plin. 3, 11, 16, § 103;B. C.called also Dauni,
Mel. 2, 4, 2.— -
31 Daunius
Daunus, i, m., Daunos, a fabulous king over a part of Apulia (whence it obtained the appellation Daunia), father (or ancestor) of Turnus, and father-in-law of Diomedes, Verg. A. 10, 616; 688; 12, 22 al.; Hor. Od. 3, 30, 11; 4, 14, 26; Ov. M. 14, 458; 510; id. F. 4, 76; Plin. 3, 11, 16, § 103; Paul. ex Fest. p. 69, 1 Müll.—II.Hence,A.Dau-nĭus, a, um, adj., Daunian:2.heros,
i. e. Turnus, Verg. A. 12, 723:gens,
i. e. the Rutulians governed by Turnus, id. ib. 8, 146:dea,
i. e. Juturna, sister of Turnus, id. ib. 12, 785:caedes,
i. e. of the Romans (pars pro toto), Hor. Od. 2, 1, 34; cf.Camena,
i. e. Roman, id. ib. 4, 6, 27:bulbus (an excellent kind growing in Apulia),
Ov. R. Am. 797; cf. Plin. 19, 5, 30, § 95.—Subst.: Daunii, ōrum, m., the inhabitants of Apulia Daunia, Plin. 3, 11, 16, § 103;B. C.called also Dauni,
Mel. 2, 4, 2.— -
32 Daunus
Daunus, i, m., Daunos, a fabulous king over a part of Apulia (whence it obtained the appellation Daunia), father (or ancestor) of Turnus, and father-in-law of Diomedes, Verg. A. 10, 616; 688; 12, 22 al.; Hor. Od. 3, 30, 11; 4, 14, 26; Ov. M. 14, 458; 510; id. F. 4, 76; Plin. 3, 11, 16, § 103; Paul. ex Fest. p. 69, 1 Müll.—II.Hence,A.Dau-nĭus, a, um, adj., Daunian:2.heros,
i. e. Turnus, Verg. A. 12, 723:gens,
i. e. the Rutulians governed by Turnus, id. ib. 8, 146:dea,
i. e. Juturna, sister of Turnus, id. ib. 12, 785:caedes,
i. e. of the Romans (pars pro toto), Hor. Od. 2, 1, 34; cf.Camena,
i. e. Roman, id. ib. 4, 6, 27:bulbus (an excellent kind growing in Apulia),
Ov. R. Am. 797; cf. Plin. 19, 5, 30, § 95.—Subst.: Daunii, ōrum, m., the inhabitants of Apulia Daunia, Plin. 3, 11, 16, § 103;B. C.called also Dauni,
Mel. 2, 4, 2.— -
33 Grai
Grāii or Grāi, ōrum ( gen. plur. Graium, Enn. ap. Prob. ad Verg. E. 6, 31; Lucr. 2, 600; 5, 405; 6, 754 et saep.), m., a less freq. and mostly poet. form for Graeci, the Grecians, Greeks: Musas quas Grai memorant, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 26 Müll. (Ann. v. 2 Vahl.): cujus ob os Grai ora obvertebant sua, Poët. (perh. Enn.) ap. Cic. Tusc. 3, 18, 39:II.Pergama circum Hac fugerent Grai,
Verg. A. 1, 467:est locus, Hesperiam Grai cognomine dicunt,
id. ib. 1, 530; cf. Lucr. 3, 100:Graiorum obscura reperta,
id. 1, 137:fas mihi Graiorum sacrata resolvere jura,
Verg. A. 2, 157:de tot Graiorum millibus,
Ov. M. 13, 241.—In prose:si ut Graeci dicunt, omnes aut Graios esse aut barbaros, etc.,
Cic. Rep. 1, 37; 2, 4, 9; 3, 9, 15; 6, 16; id. Inv. 2, 23, 70; id. N. D. 3, 21, 53.—In sing.: Grāius, i, m., a Greek, Verg. A. 3, 594; Cic. N. D. 2, 36, 91; id. Inv. 1, 24, 35.—Deriv.: Grāius, a, um, adj., of or belonging to the Greeks, Grecian, Greek: navus repertus homo, Graio patre, Graius homo, rex, Enn. ap. Fest. p. 169 Müll. (Ann. v. 183); so,homo,
Lucr. 1, 66; Verg. A. 10, 720:gens,
Lucr. 3, 3:urbes,
Verg. A. 3, 295; 6, 97:jubae,
id. ib. 2, 412:nomen,
id. ib. 3, 210:Camena,
Hor. C. 2, 16, 38:Alpes,
the Grecian Alps, Plin. 3, 20, 24, § 134:Alpium fores,
id. 3, 17, 21, § 123; v. Alpes;also called saltus,
Nep. Hann. 3, 4. -
34 Graii
Grāii or Grāi, ōrum ( gen. plur. Graium, Enn. ap. Prob. ad Verg. E. 6, 31; Lucr. 2, 600; 5, 405; 6, 754 et saep.), m., a less freq. and mostly poet. form for Graeci, the Grecians, Greeks: Musas quas Grai memorant, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 26 Müll. (Ann. v. 2 Vahl.): cujus ob os Grai ora obvertebant sua, Poët. (perh. Enn.) ap. Cic. Tusc. 3, 18, 39:II.Pergama circum Hac fugerent Grai,
Verg. A. 1, 467:est locus, Hesperiam Grai cognomine dicunt,
id. ib. 1, 530; cf. Lucr. 3, 100:Graiorum obscura reperta,
id. 1, 137:fas mihi Graiorum sacrata resolvere jura,
Verg. A. 2, 157:de tot Graiorum millibus,
Ov. M. 13, 241.—In prose:si ut Graeci dicunt, omnes aut Graios esse aut barbaros, etc.,
Cic. Rep. 1, 37; 2, 4, 9; 3, 9, 15; 6, 16; id. Inv. 2, 23, 70; id. N. D. 3, 21, 53.—In sing.: Grāius, i, m., a Greek, Verg. A. 3, 594; Cic. N. D. 2, 36, 91; id. Inv. 1, 24, 35.—Deriv.: Grāius, a, um, adj., of or belonging to the Greeks, Grecian, Greek: navus repertus homo, Graio patre, Graius homo, rex, Enn. ap. Fest. p. 169 Müll. (Ann. v. 183); so,homo,
Lucr. 1, 66; Verg. A. 10, 720:gens,
Lucr. 3, 3:urbes,
Verg. A. 3, 295; 6, 97:jubae,
id. ib. 2, 412:nomen,
id. ib. 3, 210:Camena,
Hor. C. 2, 16, 38:Alpes,
the Grecian Alps, Plin. 3, 20, 24, § 134:Alpium fores,
id. 3, 17, 21, § 123; v. Alpes;also called saltus,
Nep. Hann. 3, 4. -
35 inseco
1.in-sĕco, cŭi, ctum, 1, v. a., to cut into, cut up (class.):2.aliquid dentibus,
Auct. Her. 4, 49, 62:olivam acuta harundine,
Col. 12, 47:corpora mortuorum ad scrutandos morbos,
to dissect, Plin. 19, 5, 26, § 86:insecandi sunt favi,
Col. 9, 15, 9:quod (subtemen) insecti pectine dentes,
cut in, notched, Ov. M. 6, 58.—Hence, insectum, i, n. (sc. animale), an insect; plur., Plin. 11, 1, 1, § 1; 11, 28, 33, § 96 al.insĕco or insĕquo, insexi, old form for insĕquor, to pursue the narration, to proceed, relate, declare; so imper.: insece, Musa, Enn. ap. Gell. 18, 9, 3 (Ann. v. 332 Vahl.): virum mihi, Camena, insece versutum, Liv. Andr. ap. Gell. 18, 9, 5; perf. subj.: insexit, dixerit, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 111 Müll.; gerund.: insecenda, Cato ap. Gell. 1. 1. -
36 insequo
1.in-sĕco, cŭi, ctum, 1, v. a., to cut into, cut up (class.):2.aliquid dentibus,
Auct. Her. 4, 49, 62:olivam acuta harundine,
Col. 12, 47:corpora mortuorum ad scrutandos morbos,
to dissect, Plin. 19, 5, 26, § 86:insecandi sunt favi,
Col. 9, 15, 9:quod (subtemen) insecti pectine dentes,
cut in, notched, Ov. M. 6, 58.—Hence, insectum, i, n. (sc. animale), an insect; plur., Plin. 11, 1, 1, § 1; 11, 28, 33, § 96 al.insĕco or insĕquo, insexi, old form for insĕquor, to pursue the narration, to proceed, relate, declare; so imper.: insece, Musa, Enn. ap. Gell. 18, 9, 3 (Ann. v. 332 Vahl.): virum mihi, Camena, insece versutum, Liv. Andr. ap. Gell. 18, 9, 5; perf. subj.: insexit, dixerit, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 111 Müll.; gerund.: insecenda, Cato ap. Gell. 1. 1. -
37 tragicus
I.Lit.A.Adj.:B.carmen,
i. e. tragedy, Hor. A. P. 220:Camena,
id. ib. 275:cothurni,
id. S. 1, 5, 64:versus,
id. A. P. 89:ars,
id. Ep. 1, 3, 14:genus scaenarum,
Vitr. 5, 8:actor,
a tragic actor, tragedian, Liv. 24, 24, 2:Orestes aut Athamas,
represented in tragedy, Cic. Pis. 20, 47; cf.cerva,
i. e. in the tragedy of Iphigenia, Juv. 12, 120: tragicum illud subinde jactabat:oderint dum metuant,
Suet. Calig. 30.—Subst.: trăgĭcus, i, m., a tragic poet, writer of tragedy, Cic. Opt. Gen. 1, 2; Quint. 8, 6, 26; 9, 3, 14; Petr. 132 med. —2.A tragedian, tragic actor; plur., Plaut. Pers. 4, 2, 4.—II.Transf.A.In the tragic style, tragic, lofty, grand, sublime:B.fuit Sulpicius vel maxime omnium grandis et, ut ita dicam, tragicus orator,
Cic. Brut. 55, 203:sed haec tragica atque divina,
id. de Or. 2, 56, 227:color,
Hor. A. P. 236:tumor,
Gell. 2, 23, 21:ore,
Mart. 8, 18, 8:nam spirat tragicum satis,
Hor. Ep. 2, 1, 166.—Of a tragic nature, tragic, horrible, fearful, terrible:res tragicas paene comice, tristes remisse tractavit,
Cic. de Or. 3, 8, 30:tulit et Romana regia sceleris tragici exemplum,
Liv. 1, 46, 3:concubitus,
Juv. 2, 29:ignes (i. e. amores),
Ov. Tr. 2, 407:Erinnyes,
Prop. 2, 20 (3, 13), 29:asperitas,
Val. Max. 5, 8, 1.— Adv.: trăgĭcē, in a tragic manner, tragically:mortem rhetorice et tragice ornare,
Cic. Brut. 11, 43; Sen. Ep. 100, 10.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Camena — may refer to several villages in Romania:* Camena, a village in Cornereva Commune, Caraş Severin County * Camena, a village in Baia Commune, Tulcea County* Camena, Roman goddess … Wikipedia
CAMENA — ist das Akronym von Corpus Automatum Multiplex Electorum Neolatinitatis Auctorum, eine Online Bibliothek, die digitalisierte lateinische Texte der frühen Neuzeit bereitstellt. CAMENA wird vom Lehrstuhl für Neuere Deutsche Literatur am… … Deutsch Wikipedia
camena — (Del lat. camēna). f. poét. Musa de la poesía … Diccionario de la lengua española
Camēnä — (Myth.), so v.w. Carmentes … Pierer's Universal-Lexikon
camena — /ka mena/ s.f. [lat. Camenae, da un arcaico Casmenae ]. 1. (mitol.) [antica divinità latina delle acque e delle sorgenti] ▶◀ (lett.) naiade. ⇑ ninfa. 2. (estens., lett.) [divinità ispiratrice] ▶◀ musa. ‖ estro (poetico), ispirazione … Enciclopedia Italiana
camena — |ê| s. m. [Linguagem poética] Musa … Dicionário da Língua Portuguesa
Camena — (Del lat. comena.) ► sustantivo femenino MITOLOGÍA Denominación que se da a las musas en la mitología romana. * * * camena (del lat. «camēna»; lit.) f. Mit. *Musa. * * * camena. (Del lat. camēna). f. poét. Musa de la poesía. * * * En la mitología … Enciclopedia Universal
Camena — Egeria und König Numa (Claude Lorrain, 1669) Eine Camena (Plural Camenae) ist eine etwa den griechischen Nymphen vergleichbare römische Quellgottheit. Herkunft und Bedeutung des Namens sind umstritten. Bereits in der Antike vermutete man aufgrund … Deutsch Wikipedia
camena — ca·mè·na s.f. LE in Roma antica, ciascuna delle divinità delle acque e delle sorgenti {{line}} {{/line}} DATA: 1Є metà XIV sec. ETIMO: dal lat. Camēna(m) … Dizionario italiano
Camena (Begriffsklärung) — Camena beschreibt Camena, eine römische Gottheit CAMENA, eine Online Bibliothek mehrere Orte in Rumänien: Camena (Caraș Severin), Dorf im Kreis Caraș Severin Camena (Tulcea), Dorf im Kreis Tulcea Diese Seite ist eine … Deutsch Wikipedia
Camena River — Geobox River name =Camena River native name = other name = other name1 = image size = image caption = country type = Countries state type = region type = district type = Counties city type = Villages country = Romania country1 = state = state1 =… … Wikipedia