Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

byrla

  • 1 byrla

    (að), v. to pour out; byrlar hann í hornin he fills out the cups; with dat., to serve (a cup) to one (Snjófrið byriaði ker mjaðar fullt konungi).
    * * *
    að, [A. S. byreljan and byrljan; whence the word is probably borrowed]:—to wait upon, with dat., esp. to hand the ale at a banquet, (answering to bera öl, Fs. 121); stóð þar upp Snjófrið dóttir Svása, ok byrlaði ker mjaðar fullt konungi, Fms. x. 379, Hkr. i. 102; hann setti annan mann til at b. sér, Post. 656 C. 32: metaph., hann byrlar optliga eitr sinnar slægðar mannkyninu, Fms. ii. 137: to fill the cup, síðan byrlar hann í hornin, Fas. ii. 550: in mod. use, to mix a beverage, esp. in bad sense, by putting poison in it.

    Íslensk-ensk orðabók > byrla

  • 2 eitra, byrla eitur

    Íslensk-ensk orðabók > eitra, byrla eitur

  • 3 TEIKNA

    * * *
    (að), v.
    1) to denote, signify (hvat mun þetta hafa at teikna?);
    2) to make a sign, indicate by a sign, = benda( konungr teiknaði mér, at ek skylda byrla honum).
    * * *
    að, [see tákna], to mark, denote; teikna ok fyrir-benda, Stj. 87; teiknar ok merkir, 110; hvat mun þetta hafa at teikna, Þorf. Karl. 422.
    2. to beckon; hann rétti fram öxina ok teiknaði til, at nökkurr skyldi vega at Herði, Ísl. ii. 104; t. með bendingum, Stj. 79; rétti konungr hönd sína til mín, ok teiknaði mér at ek skylda byrla honum, Fb. i. 399.
    3. to draw, paint, mod.

    Íslensk-ensk orðabók > TEIKNA

  • 4 drykkja

    f.
    1) drinking; sitja einn við drykkju, to sit alone drinking; taka til drykkju, to begin drinking (tóku menn til drylkju um kveldit); þreyta drykkju við e-n, to contend in drinking with one;
    2) drink, beverage, = drykkr( byrla e-m drykkju);
    3) drinking-bout, banquet (drykkja skyldi vera at hvárratveggja);
    4) drinking-cup (rare).
    * * *
    1.
    u, f. [drukkinn]
    1. a drinking-bout, carousal, banquet; sitja við drykkiu, Eg. 88; var veizla hin bezta, ok d. mikil inni í stofunni, 205; at þeim veizlum er drykkjur vóru, Bs. i. 394; matmála í milli ef eigi vóru alþýðu-drykkjur, a public banquet, l. c.; göra d., to make a banquet, Og. 27; þá var ár mikit ok drykkjur miklar, Ó. H. 71; þar var öl-d. ok fast drukkit. Eb. 184, cp. Flóam. S. ch. 2; taka til drykkju, to take to drinking, Fms. ii. 266; drykkja ( banquet) skyldi vera at hvárratveggia, Gísl. 27; tóku menn til drykkju um kveldit, 28; hafa sam-d., to have a carouse, Grett. ch. 8; Jóla boð ok sam-drykkjur, Ó. H. ch. 95, cp. 33, 34, 131, Eg. ch. 11, 44; á-drykkia, q. v., Har. S. Harðr. ch. 23, Fms. vii. 203, cp. Orkn. ch. 33, 34, 70, 101, 104, Sverr. S. ch. 36, 98, 103, 104, Fagrsk. ch. 11, 219, 220: the ancients drank hard, ‘diem noctemque continuare potando nulli probrum,’ Tac. Germ. ch. 11: with kings the drinking (dag-drykkia, q. v.) began immediately after the day-meal, vide the rcferences above; the words of Tacitus, ‘tum (viz. after breakfast) ad negotia, nec minus saepe ad convivia, procedunt armati,’ l. c., are therefore true enough, Edda (Gg.) ch. 39, 46; the phrase, þreyta drykkju (cp. kapp-d., a drinking match), Edda 32. The Icelanders of the Saga time seem to have been of much more abstemious habits than their Norse kinsmen ot the same time, and drinking is scarcely mentioned but at public banquets; the Sturlunga time is worse, but only those who had been abroad are mentioned as strong drinkers (cp. Arons S. ch. 19); cp. also a treatise of the end of the 12th century, named De profectione Daiiorum, ch. II—‘in cunctis illius regni (i. e. Norway) civitatibus uniformis consuetudo sed vitiosa inolevit, scilicet jugis ebrietas,’ etc.
    2. = beverage = drykkr (rare), Egill bað fá sér drykkju, Eg. 107.
    COMPDS: drykkjuborð, drykkjuföng, drykkjulítill, drykkjumaðr, drykkjumál, drykkjurútr, drykkjuskapr, drykkjuskáli, drykkjustofa, drykkjustútr.
    2.
    ðr, part. drunk, Rb. iii. 384, Karl.

    Íslensk-ensk orðabók > drykkja

См. также в других словарях:

  • byrla — m ( n/ n) trunk (of body) …   Old to modern English dictionary

  • burlat — [ byrla ] n. f. • 1955; du nom du botaniste Burlat ♦ Variété de bigarreau, grosse cerise rouge foncé à chair ferme. ● burlat nom féminin Variété de bigarreau. burlat [byʀla] n. f. ÉTYM. 1955; du nom du botaniste Burlat. ❖ ♦ Grosse cerise rouge… …   Encyclopédie Universelle

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»