-
1 buchać
impf buchnąć* * *(-am, -asz)* * *ipf.burst; ( o ogniu) flare; ( o dymie) belch (out); ( o cieczy) gush; ogień buchał z pieca flames flared from the stove; krew buchnęła z rany blood gushed from the wound.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > buchać
-
2 buchać
buchać (-am) < buchnąć> (-nę) ogień, zapach entgegenschlagen; woda, krew strömen, sich ergießen; dym hervorquellen;buchać żarem Hitze ausströmen -
3 buchać
-
4 buchać
глаг.• валить• извергать• изрыгать• ударять* * *buch|aćнесов. вырываться, валить (о дыме etc.);● piec \buchaća żarem от пёчи пышет жаром
* * *несов.вырыва́ться, вали́ть (о дыме и т. п.) -
5 buchać
1. calotter2. chiper3. vomir -
6 buchać
1 brúcht 2 steall -
7 buchać
1 dighay2 dinghal3 dumighay4 sumuka -
8 вырываться
buchać, szarpać się, wydobywać się, wydostawać się, wydzierać się, wyrywać się, wyszarpywać się -
9 buchnąć
buchać (-am) < buchnąć> (-nę) ogień, zapach entgegenschlagen; woda, krew strömen, sich ergießen; dym hervorquellen;buchać żarem Hitze ausströmen -
10 валить
глаг.• buchać• obalić• opadać• padać• powalić• spadać• upadać• walić• ścinać• ściąć* * *(о дыме и т. п.) buchać, obalać, pokładać, powalać, walić -
11 walić
глаг.• бить• биться• валить• вваливаться• дубасить• колотить• победить• побеждать• побороть• стукать• стукнуть• стучать• стучаться• толочь• трамбовать• трепать• ударить• ударять• щелкать* * *wal|ić\walićony несов. 1. колотить, стучать, ударять;\walić w drzwi колотить в дверь;
2. валить; разрушать;wiatr \walići stare drzewa ветер валит старые деревья;
3. разг. бить, палить, стрелять;4. валить (о ogniu, dymie); хлестать (о wodzie);śnieg \walići gęsto идёт (валит) густой снег;
5. разг. (tłumnie) валить, двигаться;● serce \walići сердце стучит (колотится);
wal do domu! прост. вали домой!;\walić głową o mur биться головой о стену+1. tłuc 2. burzyć 3. kropić 4. buchać;
chlustać 5. iść, jechać;ciągnąć* * *walony несов.1) колоти́ть, стуча́ть, ударя́тьwalić w drzwi — колоти́ть в дверь
2) вали́ть; разруша́тьwiatr wali stare drzewa — ве́тер ва́лит ста́рые дере́вья
3) разг. бить, пали́ть, стреля́ть4) вали́ть (o ogniu, dymie); хлеста́ть ( o wodzie)śnieg wali gęsto — идёт (ва́ли́т) густо́й снег
5) разг. ( tłumnie) вали́ть, дви́гаться•- wal do domu!
- walić głową o murSyn: -
12 belch
-
13 buchnąć
1. (-nę, -niesz); imp - nij; vb; od buchać 2. vt perf(pot: ukraść) to filch (pot)* * *pf.-ij1. (= uderzyć) smack, whack; buchnąć kogoś w łeb smack sb in the head; buchnąć w rękę przest., żart. kiss sb's hand.2. (= ukraść) pot. rip off, swipe; buchnąć pieniądze make off with cash; buchnąć samochód rip off a car.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > buchnąć
-
14 ziać
(-eję, -ejesz); vi( dyszeć) to pant; ( rozwierać się) to gapeziać czymś — (nienawiścią, chłodem itp.) to emanate sth
* * *ipf.1. (= oddychać z trudem) pant, gasp (for breath).2. (= buchać) belch (out); ziać ogniem belch fire.4. (= uzewnętrzniać uczucia) emanate; ziać nienawiścią/gniewem breathe hatred/anger.5. (= rozwierać się) gape; pod stopami ziała przepaść there was an abyss under the feet.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ziać
-
15 ударять
глаг.• atakować• bić• buchać• dudnić• dziabać• gorszyć• grzmocić• klepać• palnąć• przypieprzać• razić• szokować• trafić• trzaskać• uderzać• uderzyć• walić• walnąć• zafrapować• zgorszyć• zszokować* * *dźgać, uderzać, walić -
16 lodern
vi -
17 blaze
[bleɪz] 1. n 2. vi 3. vtto blaze a trail fig — przecierać (przetrzeć perf) szlak
* * *I 1. [bleiz] noun1) (a bright light or fire: A neighbour rescued her from the blaze.) ogień, pożar2) (an outburst (of anger, emotion etc): a blaze of fury.) wybuch3) (a bright display: a blaze of colour.) feeria2. verb((of a fire, the sun) to burn, shine brightly.) płonąć- blazingII [bleiz] -
18 извергать
глаг.• buchać• tryskać• usuwać• wydalać• wydalić• wyjąć• wymiotować• wyrzucać• wyrzucić• wystrzelić• wytryskać• wytryskiwać• zwracać• zwymiotować -
19 изрыгать
глаг.• buchać• rzygać• wymiotować• wyrzucać• zwracać• zwymiotować -
20 buch|nąć1
pf — buch|ać impf (buchnęła, buchnęli — bucham) vi (wydobywać się) to burst- buchać ogniem/dymem to belch fire/smoke- buchnąć płaczem/śmiechem to burst into tears/laughter- z okien buchnął śmiech a burst of laughter came thorough the windows- iskry buchnęły z komina sparks were flying out of the chimneyThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > buch|nąć1
- 1
- 2
См. также в других словарях:
buchać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, buchaćam, buchaća, buchaćają {{/stl 8}}– buchnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, buchaćnę, buchaćnij, buchaćnął, buchaćnęli {{/stl 8}}{{stl 7}} wydobywać się gwałtownie; być źródłem czegoś gwałtownie się… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
buchać — ndk I, buchaćam, buchaćasz, buchaćają, buchaćaj, buchaćał buchnąć dk Va, buchaćnę, buchaćniesz, buchaćnij, buchaćnął, buchaćnęła, buchaćnęli, buchaćnięty, buchaćnąwszy 1. «rozprzestrzeniać się w sposób gwałtowny, zwracający uwagę, być ośrodkiem… … Słownik języka polskiego
бухать — глухо и протяжно кричать, жаловаться , болг. бухам кричать (о филине) . Согласно Бернекеру (1, 97), не смешивать с бухать бить, бросать, толкать, падать с грохотом , укр. бухати щелкать, толкать, бить , болг. бухам, бухна – то же, сербохорв.… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
bić — ndk Xa, biję, bijesz, bij, bił, bity 1. «zadawać razy, ciosy; chłostać, smagać» Bić kogoś pięściami, rózgą, kijem, batem. Bić kogoś, coś z całej siły, do utraty przytomności, do upadłego, ile wlezie. Bić po łapach; bić po plecach, po twarzy a. w… … Słownik języka polskiego
buchanie — n I rzecz. od buchać … Słownik języka polskiego
buchnąć — dk Va, buchnąćnę, buchnąćniesz, buchnąćnij, buchnąćnął, buchnąćnęła, buchnąćnęli, buchnąćnięty, buchnąćnąwszy 1. forma dk czas. buchać (p.) 2. pot. «wykonać nagły ruch, rzucić się, uderzyć» Buchnąć w krzaki. Zając buchnął w kapustę. Buchnął go w… … Słownik języka polskiego
ogień — m I, D. ognia; lm M. ognie, D. ogni 1. «zjawisko wydzielania się ciepła i światła towarzyszące paleniu się ciał, postrzegane w postaci płomieni i żaru; płomień» Jasny, nikły, słaby, wielki ogień. Blask, żar ognia. Słup, strumień, ściana ognia.… … Słownik języka polskiego
opar — m IV, D. u, Ms. oparze; lm M. y 1. «para, obłok pary, mgła» Opary mgły, pyłu. Opar opada, podnosi się z łąk, z bagien. Opary stoją nad błotami. Opary przesłaniały las. 2. «woń ulatniająca się z ogrzanych cieczy lub ciał stałych; wyziew» Opary… … Słownik języka polskiego
rzygać — ndk I, rzygaćam, rzygaćasz, rzygaćają, rzygaćaj, rzygaćał rzygnąć dk Va, rzygaćnę, rzygaćniesz, rzygaćnij, rzygaćnął, rzygaćnęła, rzygaćnęli, rzygaćnąwszy, posp. «wyrzucać zawartość żołądka przez przełyk i jamę ustną na zewnątrz; wymiotować, mieć … Słownik języka polskiego
walić — ndk VIa, walićlę, walićlisz, wal, walićlił, walićlony walnąć dk Va, walićnę, walićniesz, walićnij, walićnął, walićnęła, walićnęli, walićnięty, walićnąwszy 1. tylko ndk «powodować rozpadanie się, upadek czegoś; burzyć, rozwalać, przewracać coś»… … Słownik języka polskiego
ziać — ndk Xb, zieję, ziejesz, ziej, ział, ziali a. zieli 1. «oddychać głośno, ciężko, z trudem; dyszeć» Ziać z wysiłku, ze zmęczenia. 2. «wydzielać, wyrzucać coś z siebie, buchać czymś» Piwnica zieje stęchlizną, wilgocią, chłodem. Z pieca ziało żarem,… … Słownik języka polskiego