-
1 sound
[saund] 1. adj( healthy) zdrowy; ( not damaged) nietknięty; (reliable, thorough) solidny, dogłębny; investment pewny, bezpieczny; advice rozsądny; argument, policy słuszny2. adv 3. n 4. vtalarm, horn włączać (włączyć perf)5. vithat sounds like them returning — wygląda na to, że wracają
it sounds as if … — wygląda na to, że …
Phrasal Verbs:* * *I adjective1) (strong or in good condition: The foundations of the house are not very sound; He's 87, but he's still sound in mind and body.) solidny, zdrowy2) ((of sleep) deep: She's a very sound sleeper.) głęboki3) (full; thorough: a sound basic training.) wszechstronny4) (accurate; free from mistakes: a sound piece of work.) trafny, poprawny5) (having or showing good judgement or good sense: His advice is always very sound.) rozsądny•- soundly- soundness
- sound asleep II 1. noun1) (the impressions transmitted to the brain by the sense of hearing: a barrage of sound; ( also adjective) sound waves.) dźwięk2) (something that is, or can be, heard: The sounds were coming from the garage.) dźwięk3) (the impression created in the mind by a piece of news, a description etc: I didn't like the sound of her hairstyle at all!) to, co słyszę (na temat)2. verb1) (to (cause something to) make a sound: Sound the bell!; The bell sounded.) dzwonić, rozlegać się2) (to signal (something) by making a sound: Sound the alarm!) ogłaszać, uderzyć na3) ((of something heard or read) to make a particular impression; to seem; to appear: Your singing sounded very good; That sounds like a train.) brzmieć4) (to pronounce: In the word `pneumonia', the letter p is not sounded.) wymawiać5) (to examine by tapping and listening carefully: She sounded the patient's chest.) osłuchiwać•- soundlessly
- sound effects
- soundproof 3. verb(to make (walls, a room etc) soundproof.) wytłumiaćIII verb(to measure the depth of (water etc).) sondować- sounding- sound out -
2 falter
['fɔːltə(r)]viengine przerywać; voice łamać się, załamywać się (załamać się perf); ( weaken) person wahać się (zawahać się perf); demand, interest słabnąć (osłabnąć perf)he faltered, his steps faltered — zachwiał się
* * *['fo:ltə]1) (to stumble or hesitate: She walked without faltering.) potykać się2) (to speak with hesitation: Her voice faltered.) brzmieć niepewnie, załamywać się•- falteringly -
3 read
[riːd] 1. pt, pp read, viperson czytać; piece of writing brzmieć2. vtbook czytać (przeczytać perf); sb's mood odgadywać (odgadnąć perf); sb's thoughts czytać w +loc; sb's lips czytać z +gen; meter etc odczytywać (odczytać perf); subject at university studiowaćthermometers are reading 108 degrees in the shade — termometry wskazują czterdzieści dwa stopnie w cieniu
to take sth as read — brać (wziąć perf) coś za pewnik
to read sth into sb's remarks — doszukiwać się (doszukać się perf) czegoś w czyichś uwagach
Phrasal Verbs:- read out* * *[red]past tense, past participle; = read -
4 ring
[rɪŋ] 1. n( on finger) pierścionek m; ( large) pierścień m; (also: wedding ring) obrączka f; (for keys, of smoke) kółko nt; (of people, objects) krąg m, koło nt; ( of spies) siatka f; ( of drug-dealers) gang m; ( for boxing) ring m; (of circus, for bullfighting) arena f; ( on cooker) palnik m; ( sound of bell) dzwonek m2. vi; pt rang, pp rung 3. vt; pt rang, pp rung ( BRIT)( TEL) dzwonić (zadzwonić perf) do +gen; ( mark) zakreślać (zakreślić perf), brać (wziąć perf) w kółeczko (inf)to give sb a ring ( BRIT) — dzwonić (zadzwonić perf) do kogoś
to ring true/false — brzmieć szczerze/fałszywie
to run rings round sb ( inf, fig) — bić kogoś na głowę (inf)
Phrasal Verbs:- ring off- ring up* * *I 1. [riŋ] noun1) (a small circle eg of gold or silver, sometimes having a jewel set in it, worn on the finger: a wedding ring; She wears a diamond ring.) pierścionek2) (a circle of metal, wood etc for any of various purposes: a scarf-ring; a key-ring; The trap-door had a ring attached for lifting it.) pierścień, kółko3) (anything which is like a circle in shape: The children formed a ring round their teacher; The hot teapot left a ring on the polished table.) koło4) (an enclosed space for boxing matches, circus performances etc: the circus-ring; The crowd cheered as the boxer entered the ring.) ring5) (a small group of people formed for business or criminal purposes: a drugs ring.) krąg, szajka2. verb( verb)1) (to form a ring round.) otaczać kołem2) (to put, draw etc a ring round (something): He has ringed all your errors.) zakreślić3) (to put a ring on the leg of (a bird) as a means of identifying it.) obrączkować•- ringlet
- ring finger
- ringleader
- ringmaster
- run rings round II 1. [riŋ] past tense - rang; verb1) (to (cause to) sound: The doorbell rang; He rang the doorbell; The telephone rang.) (za)dzwonić2) ((often with up) to telephone (someone): I'll ring you (up) tonight.) zadzwonić do3) ((often with for) to ring a bell (eg in a hotel) to tell someone to come, to bring something etc: She rang for the maid.) zadzwonić (na)4) ((of certain objects) to make a high sound like a bell: The glass rang as she hit it with a metal spoon.) zadzwonić5) (to be filled with sound: The hall rang with the sound of laughter.) rozbrzmiewać6) ((often with out) to make a loud, clear sound: His voice rang through the house; A shot rang out.) rozlegać się2. noun1) (the act or sound of ringing: the ring of a telephone.) dzwonek2) (a telephone call: I'll give you a ring.) rozmowa telefoniczna3) (a suggestion, impression or feeling: His story has a ring of truth about it.) brzmienie, nuta•- ring back
- ring off
- ring true -
5 ring a bell
(to have been seen, heard etc before, but not remembered in detail: His name rings a bell, but I don't remember where I've heard it before.) brzmieć znajomo -
6 ring true
(to sound true: His story does not ring true.) brzmieć prawdziwie
См. также в других словарях:
brzmieć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIb, brzmię, brzmi, brzmiał, brzmieli {{/stl 8}}– zabrzmieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} być odbieranym zmysłem słuchu, dawać się słyszeć; rozlegać się … Langenscheidt Polski wyjaśnień
brzmieć — ndk VIIa, brzmi, brzmij, brzmiał 1. «być słyszanym, przejawiać się jako dźwięk, głos» Echo brzmiało. Melodia piosenki brzmiała w oddali. 2. «wydawać, wytwarzać dźwięk, głos» Dzwony, organy brzmią głośno. 3. «mieć określoną postać słowną, zawierać … Słownik języka polskiego
jasno — jaśniej 1. «roztaczając lub zawierając dużo światła, blasku; nie ciemno, nie mroczno; widno» Palić się, płonąć, świecić jasno. W pokoju było jasno. Słońce świeci coraz jaśniej. przen. «radośnie, wesoło, beztrosko, pogodnie» Patrzeć jasno w… … Słownik języka polskiego
współbrzmieć — ndk VIIa, współbrzmiećbrzmi, współbrzmiećbrzmij, współbrzmiećbrzmiał «o dźwiękach: brzmieć jednocześnie z innymi, brzmieć harmonijnie» Współbrzmiące tony, akordy … Słownik języka polskiego
греметь — гремлю, укр. гримiти, блр. грымець, ст. слав. грьмѣти βροντᾶν, болг. грьмя, сербохорв. гр̀мљети, словен. grmeti, чеш. hřmiti, слвц. hrmet , польск. grzmiec, другая ступень вокализма: гром. Родственно лтш. gremt, gremju бормочу , лит. grumù,… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
гром — род. п. грома, сюда же огромный, укр. грiм, род. п. грому, ст. слав. громъ βροντή (Супр., Клоц.), болг. гром, сербохорв. гро̑м, род. п. гро̏ма, словен. grôm, чеш. hrom, польск. grom, в. луж. hrom. Связано чередованием гласных с греметь;… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
Lesser Poland — For other uses, see Little Poland (disambiguation). Not to be confused with Lesser Poland Voivodeship. Lesser Poland superimposed on borders of current Polish voivodeships … Wikipedia
bębnić — ndk VIa, bębnićnię, bębnićnisz, bębnićnij, bębnićnił 1. «uderzać czymś w coś, o coś wielokrotnie, czyniąc hałas, rzadziej: grać na bębnie; stukać, walić, łomotać» Bębnić w bęben pałeczkami. Bębnić pięściami w drzwi, palcami po stole. Bębnić w… … Słownik języka polskiego
brzęczeć — ndk VIIb, brzęczećczę, brzęczećczysz, brzęcz, brzęczećczał, brzęczećczeli «wydawać, wytwarzać brzęk; brzmieć» Brzęczą dzwonki (uprzęży), szyby w oknach. Mucha, pszczoła brzęczy. ◊ Brzęcząca moneta, gotówka «pieniądze, często w złocie lub srebrze … Słownik języka polskiego
brzmienie — n I 1. rzecz. od brzmieć Brzmienie melodii walca. 2. muz. «całokształt odbieranego wrażenia dźwiękowego; dźwięczność, rozległość, donośność dźwięku (głosu); potocznie barwa dźwięku» Brzmienie fortepianu, skrzypiec. Piękne brzmienie głosu… … Słownik języka polskiego
charczeć — ndk VIIb, charczećczę, charczećczysz, charcz, charczećczał, charczećczeli «wydawać chrypliwe dźwięki; mówić zduszonym głosem; brzmieć chrypliwie; charkotać, rzęzić» Konający charczał. Silnik charczy … Słownik języka polskiego