-
1 brukać
ipf.2. przen. tarnish, stain, blemish; brukać swój honor/swoje dobre imię tarnish one's honor/one's good name; brukać czyjąś reputację tarnish sb's reputation; brukać swoją duszę stain one's soul.ipf.lit. dirty o.s. ( czymś with sth); przen. tarnish one's reputation.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > brukać
-
2 brukać
глаг.• марать* * *bruka|ć\brukaćny несов. марать;\brukać czyjeś imię марать чьё-л. доброе имя+kalać, plamić
* * *brukany несов.мара́тьbrukać czyjeś imię — мара́ть чьё-л. до́брое и́мя
Syn: -
3 brukać
-
4 brukać się
несов.мара́ться -
5 brukać\ się
несов. мараться -
6 szkoda brukać
досады маралиOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > szkoda brukać
-
7 zbruka|ć
pf Ⅰ vt przest. 1. (zabrudzić) to stain- zbrukać biel śniegu to stain the whiteness of the snow ⇒ brukać2. przen. (zhańbić) to sully, to tarnish, to taint; to besmear książk. [imię, honor] ⇒ brukać Ⅱ zbrukać się przest. 1. (zabrudzić się) to get dirty 2. przen. to sully oneself, to lower oneself- zbrukać się czymś to soil one’s hands with sth ⇒ brukać sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zbruka|ć
-
8 zbrukać
-
9 kalać
глаг.• выпачкать• грязнить• загрязнять• обесчестить• опорочить• осквернять• пачкать• порочить• пятнать* * *несов. книжн. 1. пачкать, грязнить;2. перен. пятнать, позорить;\kalać honor rodziny позорить честь семьи; nie \kalać rąk pracą не утруждать себя работой
+ plamić, brukać* * *несов. книжн.1) па́чкать, грязни́ть2) перен. пятна́ть, позо́ритьkalać honor rodziny — позо́рить честь семьи́
nie kalać rąk pracą — не утружда́ть себя́ рабо́той
Syn: -
10 bruka|ć
impf książk. Ⅰ vt 1. (brudzić) to soil książk.; to get [sth] dirty; (plamić) to stain ⇒ zbrukać 2. przen. to tarnish; to sully książk.- brukać czyjąś/swoją reputację to tarnish a. sully sb’s/one’s reputation ⇒ zbrukaćⅡ brukać się to sully oneself książk., to soil one’s hands książk. (czymś with sth) ⇒ zbrukać sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > bruka|ć
См. также в других словарях:
brukać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, brukaćam, brukaća, brukaćają, brukaćany {{/stl 8}}– zbrukać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} podniośle lub żartobliwie: brudzić, plamić coś idealnie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
brukać — ndk I, brukaćam, brukaćasz, brukaćają, brukaćaj, brukaćał, brukaćany książk. «brudzić, plamić, walać, kalać» Brukać biel obrusa, śniegu. przen. «nieszlachetnym czynem, nieetycznym postępowaniem przynosić ujmę czemuś nieskazitelnemu, plamić… … Słownik języka polskiego
brukać się – zbrukać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} żartobliwie: brudzić się {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} podniośle: dopuszczać się czynów moralnie nagannych : {{/stl 7}}{{stl 10}}Brukać się… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
брукать — I брукать I. пачкать, марать , зап., по Розвадовскому (RS 2, 78 и сл.), связано с польск. brukac – то же, которое относится к польск. brud грязь , brudzic пачкать , как польск. bɫąkac блуждать – к bɫądzic (см. Бернекер 1, 62). Ср. бруд. Скорее… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
Генрикова книга — Памятник Генриковой книге в Брукалицах Liber fundationis claustri sanctae Mariae Virginis in Heinrichow (польск … Википедия
brukanie — ↨ brukanie się n I rzecz. od brukać (się) … Słownik języka polskiego
brukati — brȕkati nesvrš. <prez. ām, pril. sad. ajūći, gl. im. ānje> DEFINICIJA 1. (koga) sramotiti koga 2. (se) sramotiti se ETIMOLOGIJA prasl. *brukati (rus. brukát: uprljati, polj. brukać) … Hrvatski jezični portal
zbrukać (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}brukać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
