-
1 zbrukać
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zbrukać
-
2 zbrukać
-
3 zbrukać
глаг.• замарать* * *zbruka|ć\zbrukaćny сов. книжн. запачкать, замарать* * *zbrukany сов. книжн.запа́чкать, замара́ть -
4 zbrukać
замазати, забруднити -
5 zbrukać się
сов. книжн.запа́чкаться, замара́ться -
6 zbrukać\ się
сов. книжн. запачкаться, замараться -
7 zbrukać śnieg
замарать снегOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > zbrukać śnieg
-
8 zbrukać się
замазатися, забруднитися -
9 bruka|ć
impf książk. Ⅰ vt 1. (brudzić) to soil książk.; to get [sth] dirty; (plamić) to stain ⇒ zbrukać 2. przen. to tarnish; to sully książk.- brukać czyjąś/swoją reputację to tarnish a. sully sb’s/one’s reputation ⇒ zbrukaćⅡ brukać się to sully oneself książk., to soil one’s hands książk. (czymś with sth) ⇒ zbrukać sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > bruka|ć
-
10 zbruka|ć
pf Ⅰ vt przest. 1. (zabrudzić) to stain- zbrukać biel śniegu to stain the whiteness of the snow ⇒ brukać2. przen. (zhańbić) to sully, to tarnish, to taint; to besmear książk. [imię, honor] ⇒ brukać Ⅱ zbrukać się przest. 1. (zabrudzić się) to get dirty 2. przen. to sully oneself, to lower oneself- zbrukać się czymś to soil one’s hands with sth ⇒ brukać sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zbruka|ć
-
11 unurzać
pf.lit., t. przen. steep, bathe (sb l. sth) ( w czymś in sth); (= zbrukać, skalać) stain, soil, besmirch ( sth) ( w czymś with sth).pf.unurzać się w czymś be steeped l. bathed in sth; get stained l. soiled with sth.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > unurzać
-
12 brukać
-
13 beschmutzen
beschmutzen *vt
См. также в других словарях:
zbrukać — dk I, zbrukaćam, zbrukaćasz, zbrukaćają, zbrukaćaj, zbrukaćał, zbrukaćany książk. «zbrudzić, zaplamić, powalać czymś, zanieczyścić» Zbrukać biel śniegu. zbrukać się 1. strona zwrotna czas. zbrukać. przen. Zbrukać się kłamstwem, oszustwem. 2.… … Słownik języka polskiego
zbrukać (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}brukać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
brukać się – zbrukać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} żartobliwie: brudzić się {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} podniośle: dopuszczać się czynów moralnie nagannych : {{/stl 7}}{{stl 10}}Brukać się… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
brukać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, brukaćam, brukaća, brukaćają, brukaćany {{/stl 8}}– zbrukać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} podniośle lub żartobliwie: brudzić, plamić coś idealnie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
splamić — dk VIa, splamićmię, splamićmisz, splam, splamićmił, splamićmiony książk. «zrobić na czymś plamę (plamy); powalać, zabrudzić, zbrukać (częściej we fraz. i w przen.)» Mundur splamiony krwią. ◊ książk. Splamić ręce krwią, zbrodnią; ręce czyjeś… … Słownik języka polskiego
