-
1 plamić
глаг.• выпачкать• грязнить• загрязнить• загрязнять• замарать• запачкать• запятнать• испачкать• обесчестить• пачкать• позорить• порочить• пятнать* * *plami|ć\plamićony несов. пятнать;\plamić atramentem пачкать чернилами; \plamić tłuszczem пачкать жиром, салить; \plamić honor пятнать (позорить) честь
* * *plamiony несов.пятна́тьplamić atramentem — па́чкать черни́лами
plamić tłuszczem — па́чкать жи́ром, са́лить
plamić honor — пятна́ть (позо́рить) честь
-
2 plamić
-
3 plamić
-mię, -misz; vt* * *ipf.1. (= brudzić) stain, soil, besmirch, sully.2. (= hańbić) stain, tarnish, sully.ipf.1. (= brudzić się) soil.2. (= zniesławiać się) tarnish (one's reputation).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > plamić
-
4 plamić
plamić się (I) sich beflecken (mit D), sich einen Fleck machen; obrus Flecken bekommen (von D); < splamić> fig besudeln, beflecken;plamić się (I) fig sich besudeln (mit D) -
5 plamić
• mark off -
6 plamić
1. entacher2. maculer3. salir4. souiller5. tacher -
7 plamić
1 ball 2 dúradán 3 ithir 4 loit 5 smál 6 teimhligh -
8 plamić
[плямічь]v.ndk -
9 plamić
плямувати; бруднити -
10 plamić
1 batik2 lupà3 manchahan4 manchá5 mantsa -
11 plamić
kirletmek; menek; tegmil -
12 plamić pla·mić
-mię, -misz1. vt pf po-1) (= robić plamy) to stain2) pf s- (= zniesławiać) to tarnish2. plamić się vr1) pf po- (= brudzić się) to get dirty2) pf s- przen to tarnish one's reputation -
13 plamić się
-
14 plamić\ się
несов. пятнать себя+kalać się, hańbić się
-
15 plamić się
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > plamić się
-
16 plamić się
[плямічь шіĕ]v.ndk -
17 plamić się
плямитися; бруднитися -
18 plam|ić
impf Ⅰ vt 1. (brudzić) to stain, to mark (czymś with sth)- plamić sobie koszulę winem to stain one’s shirt with wine- plamć sobie ręce wiśniami na czerwono to stain one’s hands red with cherries2. książk. (zniesławiać) to stain, to tarnish; to sully książk. [dobre imię, honor, nazwisko]- plamić swoje dobre imię oszustwem/zdradą to stain a. tarnish one’s good name by cheating/treason- plamić honor munduru to sully a. disgrace the uniform ⇒ splamićⅡ plamić się 1. (brudzić się) to get stained (czymś with sth) ⇒ zaplamić się 2. książk. (okrywać się hańbą) to stain a. tarnish one’s name; to sully one’s name książk.- plamić się zbrodnią to stain one’s hands with a crime ⇒ splamić sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > plam|ić
-
19 splamić
plamić się (I) sich beflecken (mit D), sich einen Fleck machen; obrus Flecken bekommen (von D); < splamić> fig besudeln, beflecken;plamić się (I) fig sich besudeln (mit D) -
20 zaplamić
plamić się (I) sich beflecken (mit D), sich einen Fleck machen; obrus Flecken bekommen (von D); < splamić> fig besudeln, beflecken;plamić się (I) fig sich besudeln (mit D)
См. также в других словарях:
plamić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, plamićmię, plamićmi, plamićmiony {{/stl 8}}– poplamić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb{{/stl 8}}, zaplamić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 7}} robić plamę lub plamy na powierzchni czegoś : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
plamić — ndk VIa, plamićmię, plamićmisz, plam, plamićmił, plamićmiony 1. «robić na czymś plamy (zwykle bez zamierzenia); walać, brudzić» Plamić sukienkę jagodami. Plamić ręce żywicą. przen. Plamić ręce złodziejstwem. 2. «okrywać hańbą, zniesławiać, kalać» … Słownik języka polskiego
plamić się — I – poplamić się, zaplamić się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} plamić samego siebie, robić plamę, plamy na sobie, swoim ubraniu itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Poplamić się tłuszczem. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
plamić – splamić ręce — {{/stl 13}}{{stl 8}}{czyjąś} {{/stl 8}}krwią {{/stl 13}}{{stl 7}} zabić kogoś, popełnić morderstwo : {{/stl 7}}{{stl 10}}Splamić ręce krwią niewinnych dzieci. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
brukać — ndk I, brukaćam, brukaćasz, brukaćają, brukaćaj, brukaćał, brukaćany książk. «brudzić, plamić, walać, kalać» Brukać biel obrusa, śniegu. przen. «nieszlachetnym czynem, nieetycznym postępowaniem przynosić ujmę czemuś nieskazitelnemu, plamić… … Słownik języka polskiego
kalać — ndk I, kalaćam, kalaćasz, kalaćają, kalaćaj, kalaćał, kalaćany książk. «brudzić, plamić, walać» przen. «okrywać hańbą, zniesławiać, plamić» Kalać czyjeś dobre imię. Kalać honor rodziny. □ Zły to ptak, co własne gniazdo kala. kalać się 1. strona… … Słownik języka polskiego
zalewać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zalewaćam, zalewaća, zalewaćają, zalewaćany {{/stl 8}}– zalać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIb, zalewaćleję, zalewaćleje, zalewaćlał, zalewaćlali || reg. {{/stl 8}}{{stl 7}}zalewaćleli, zalewaćany {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
brudzić — ndk VIa, brudzićdzę, brudzićdzisz, brudź, brudzićdził, brudzićdzony «czynić brudnym, zanieczyszczać, walać, smolić, plamić; robić nieporządek, śmiecić» Brudzić książki, ubranie. Brudzić podłogę, ściany. Brudzić błotem, farbą, smarem. Brudzić… … Słownik języka polskiego
dłoń — ż V, DCMs. dłoni; lm M. dłonie, D. dłoni, N. dłoniami a. mi 1. «wewnętrzna strona ręki od napięstka do nasady palców» Stwardniała skóra dłoni. Bąble na dłoni. Dłonie puchły od oklasków. Trzymać, ukryć coś w dłoni. ◊ Czytać, wróżyć itp. z dłoni… … Słownik języka polskiego
honor — m IV, D. u, Ms. honororze 1. blm «poczucie godności osobistej, dobre imię; cześć» Plamić honor. Godzić w czyjś honor. ∆ Słowo honoru «formuła wypowiadana przy uroczystym zaręczeniu własnym dobrym imieniem» ◊ Punkt honoru «to, co ma rozstrzygnąć o … Słownik języka polskiego
walać — ndk I, walaćam, walaćasz, walaćają, walaćaj, walaćał, walaćany pot. «brudzić, plamić» Walać sobie palce atramentem. walać się 1. pot. «brudzić siebie, swoje ubranie» Uważaj, walasz się farbą. 2. pot. «być walanym, brudzonym; stawać się brudnym»… … Słownik języka polskiego
