Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

bridge

  • 21 iungō

        iungō ūnxī, ūnctus, ere    [IV-], to join together, unite, connect, attach, fasten, yoke, harness: Narcissum et florem anethi, V.: ostia, shut, Iu.: iunctas quatere fenestras, H.: oscula, exchange, O.: da iungere dextram, clasp, V.: Ticinum ponte, span, L.: ratibus flumen, bridge, L.: iunctae umbone phalanges, Iu.: pontīs et propugnacula, i. e. connect the bulwarks by bridges, V.: hoc opus ut aedificio iungatur, Cs.: Humano capiti cervicem equinam, H.: mortua corpora vivis, V.: se Romanis, L.: Ne castris iungant (i. e. se), V.: tigna bina inter se, Cs.: corpora inter se iuncta: erat cum pede pes iunctus, O.: digitis medio cum pollice iunctis, O.—To harness, yoke, attach: angues ingentes alites iuncti iugo, Pac. ap. C.: iunge pares, i. e. in pairs, V.: grypes equis, V.: curru Equos, to the car, V.: raeda equis iuncta: iuncta vehicula mille, L.—In P. pass., adjoining, continuous with: iuncta pharetratis Sarmatis ora Getis, O.—Of troops, etc., to join, unite: cum fratre copias, L.: agmina, V.— To add, give in addition: Commoda praeterea iungentur multa caducis, Iu.— To make by joining: camera lapideis fornicibus iuncta, built with, S.—To bring together, join, unite: cum hominibus consuetudines: an virtus et voluptas inter se iungi possint.—Of persons, to join, unite, bring together, associate, attach, ally: nos sibi amicos, T.: se tecum omni scelere: se Romanis, make an alliance with, L.: (eam) conubio, give in marriage, V.: me sibi, marry, V.: variis albae iunguntur columbae, O.: si populus R. foedere iungeretur regi, L.: hospitio cum iungeret absens (i. e. se), V.—To make by joining, enter into: cum hominibus amicitias: societatem cum populo R., L.—Of words, to join, unite, make by joining, compound: iuncta verba: carmina, compose, V.

    Latin-English dictionary > iungō

  • 22 iungō

        iungō ūnxī, ūnctus, ere    [IV-], to join together, unite, connect, attach, fasten, yoke, harness: Narcissum et florem anethi, V.: ostia, shut, Iu.: iunctas quatere fenestras, H.: oscula, exchange, O.: da iungere dextram, clasp, V.: Ticinum ponte, span, L.: ratibus flumen, bridge, L.: iunctae umbone phalanges, Iu.: pontīs et propugnacula, i. e. connect the bulwarks by bridges, V.: hoc opus ut aedificio iungatur, Cs.: Humano capiti cervicem equinam, H.: mortua corpora vivis, V.: se Romanis, L.: Ne castris iungant (i. e. se), V.: tigna bina inter se, Cs.: corpora inter se iuncta: erat cum pede pes iunctus, O.: digitis medio cum pollice iunctis, O.—To harness, yoke, attach: angues ingentes alites iuncti iugo, Pac. ap. C.: iunge pares, i. e. in pairs, V.: grypes equis, V.: curru Equos, to the car, V.: raeda equis iuncta: iuncta vehicula mille, L.—In P. pass., adjoining, continuous with: iuncta pharetratis Sarmatis ora Getis, O.—Of troops, etc., to join, unite: cum fratre copias, L.: agmina, V.— To add, give in addition: Commoda praeterea iungentur multa caducis, Iu.— To make by joining: camera lapideis fornicibus iuncta, built with, S.—To bring together, join, unite: cum hominibus consuetudines: an virtus et voluptas inter se iungi possint.—Of persons, to join, unite, bring together, associate, attach, ally: nos sibi amicos, T.: se tecum omni scelere: se Romanis, make an alliance with, L.: (eam) conubio, give in marriage, V.: me sibi, marry, V.: variis albae iunguntur columbae, O.: si populus R. foedere iungeretur regi, L.: hospitio cum iungeret absens (i. e. se), V.—To make by joining, enter into: cum hominibus amicitias: societatem cum populo R., L.—Of words, to join, unite, make by joining, compound: iuncta verba: carmina, compose, V.

    Latin-English dictionary > iungō

  • 23 deponto

    depontare, depontavi, depontatus V TRANS

    Latin-English dictionary > deponto

  • 24 Cercinitis

    Lewis & Short latin dictionary > Cercinitis

  • 25 Chalcis

    1.
    chalcis, ĭdis, f., = chalkis.
    I.
    A fish of the herring kind, Col. 8, 17, 12; Plin. 9, 47, 71, § 154; 9, 51, 74, § 162.—
    II.
    A lizard with copper-colored spots on its back, Plin. 32, 3, 13, § 30; 32, 5, 17, § 46.
    2.
    Chalcis, ĭdis or ĭdŏs, f., = Chalkis.
    I.
    Chief town of the island Eubœa, opposite to Aulis, connected by a bridge with the main land, now Egribo or Negroponte; also called Chalcis Euboica, or Chalcis Eubœœ, Col. 1, 4, 9; Luc. 5, 227; Mel. 2, 7, 9; Plin. 4, 12, 21, § 64; 11, 37, 74, § 191; Nep. Timoth. 3, 5; Vell. 1, 4, 1; gen. Gr. Chalcidos, Luc. 5, 227; acc. Gr. Chalcida, id. 2, 710.—
    B.
    Hence, the adjj.,
    1.
    Chalcĭ-dĭcus, a, um, of Chalcis, in Eubœa, Chalcidian:

    Euripus,

    Cic. N. D. 3, 10, 24:

    creta,

    Varr. R. R. 1, 57, 1:

    galli,

    id. ib. 3, 9, 6:

    gallinae,

    Col. 8, 2, 4 and 13:

    ficus,

    Varr. R. R. 1, 41, 6; Col. 5, 10, 11; 5, 10, 414:

    harenae,

    Val. Fl. 1, 454: versus, of the poet Euphorion, a native of Chalcis, Verg. E. 10, 50; cf. Quint. 10, 1, 56:

    Nola,

    founded by the Chalcidians, Sil. 12, 161.—
    (β).
    Since Cumæ was a colony of Chalcis, Cumœan:

    arx,

    Cumœ, Verg. A. 6, 17:

    turres,

    Stat. S. 2, 2, 94 - litora, id. ib. 4, 4, 78:

    carmen,

    of the Cumœan Sibyl, id. ib. 5, 3, 182.—
    b.
    Subst.: Chalcĭdĭcum, i, n., a chamber at the corner of a basuica, on each side of the tribunal, Aug. Mon. Ancyr. 4, 1; Vitr. 5, 1; Hyg. Fab. 184; Inscr. Orell. 1303; 3287; 3290 sq.; cf. Paul. ex Fest. p. 52 Müll.— Also a spacious chamber in Grecian houses, Aus. Per. Odyss. 1; 23; Arn. 4, p. 149; 3, p. 105.—
    2.
    Chalcĭdensis, e, adj., Chalcidian: Timagoras, of Chalcis, Chalkideus, Plin. 35, 9, 35, § 58; Liv. 35, 49, 6.—In plur. subst., the inhabitants of Chalcis, Liv. 35, 38, 10 al.—
    3.
    Chalcĭdĭcensis, e, adj., of Chalcis: colonia, i. e. Cumœ (cf. supra), Gell. 10, 16, 8.—
    II.
    A town in Arabia, Plin. 6, 28, 32, § 159.—
    III.
    A town in Syria, Plin. 5, 23, 19, § 81.

    Lewis & Short latin dictionary > Chalcis

  • 26 chalcis

    1.
    chalcis, ĭdis, f., = chalkis.
    I.
    A fish of the herring kind, Col. 8, 17, 12; Plin. 9, 47, 71, § 154; 9, 51, 74, § 162.—
    II.
    A lizard with copper-colored spots on its back, Plin. 32, 3, 13, § 30; 32, 5, 17, § 46.
    2.
    Chalcis, ĭdis or ĭdŏs, f., = Chalkis.
    I.
    Chief town of the island Eubœa, opposite to Aulis, connected by a bridge with the main land, now Egribo or Negroponte; also called Chalcis Euboica, or Chalcis Eubœœ, Col. 1, 4, 9; Luc. 5, 227; Mel. 2, 7, 9; Plin. 4, 12, 21, § 64; 11, 37, 74, § 191; Nep. Timoth. 3, 5; Vell. 1, 4, 1; gen. Gr. Chalcidos, Luc. 5, 227; acc. Gr. Chalcida, id. 2, 710.—
    B.
    Hence, the adjj.,
    1.
    Chalcĭ-dĭcus, a, um, of Chalcis, in Eubœa, Chalcidian:

    Euripus,

    Cic. N. D. 3, 10, 24:

    creta,

    Varr. R. R. 1, 57, 1:

    galli,

    id. ib. 3, 9, 6:

    gallinae,

    Col. 8, 2, 4 and 13:

    ficus,

    Varr. R. R. 1, 41, 6; Col. 5, 10, 11; 5, 10, 414:

    harenae,

    Val. Fl. 1, 454: versus, of the poet Euphorion, a native of Chalcis, Verg. E. 10, 50; cf. Quint. 10, 1, 56:

    Nola,

    founded by the Chalcidians, Sil. 12, 161.—
    (β).
    Since Cumæ was a colony of Chalcis, Cumœan:

    arx,

    Cumœ, Verg. A. 6, 17:

    turres,

    Stat. S. 2, 2, 94 - litora, id. ib. 4, 4, 78:

    carmen,

    of the Cumœan Sibyl, id. ib. 5, 3, 182.—
    b.
    Subst.: Chalcĭdĭcum, i, n., a chamber at the corner of a basuica, on each side of the tribunal, Aug. Mon. Ancyr. 4, 1; Vitr. 5, 1; Hyg. Fab. 184; Inscr. Orell. 1303; 3287; 3290 sq.; cf. Paul. ex Fest. p. 52 Müll.— Also a spacious chamber in Grecian houses, Aus. Per. Odyss. 1; 23; Arn. 4, p. 149; 3, p. 105.—
    2.
    Chalcĭdensis, e, adj., Chalcidian: Timagoras, of Chalcis, Chalkideus, Plin. 35, 9, 35, § 58; Liv. 35, 49, 6.—In plur. subst., the inhabitants of Chalcis, Liv. 35, 38, 10 al.—
    3.
    Chalcĭdĭcensis, e, adj., of Chalcis: colonia, i. e. Cumœ (cf. supra), Gell. 10, 16, 8.—
    II.
    A town in Arabia, Plin. 6, 28, 32, § 159.—
    III.
    A town in Syria, Plin. 5, 23, 19, § 81.

    Lewis & Short latin dictionary > chalcis

  • 27 Cocles

    1.
    cō̆cles, ĭtis, m. [for scoculus; root ska-; cf. skia, skotos, and oculus (cf. Fleck. in Rhein. Mus. 8, p. 231)], cognomen of a person blind with one eye, Plin. 11, 37, 55, § 150; so Enn. ap. Varr L. L. 7, § 71; Plaut. Curc. 3, 1, 23.
    2.
    Cō̆cles, itis, m., the cognomen of a Roman, Horatius Cocles. who, in the war with Porsenna, defended a bridge alone, Liv 2, 10, 2 sq.; Cic. Off. 1, 18, 61; id. Leg. 2, 4, 10; Verg. A. 8, 650; Plin. 34, 5, 11, § 22; 36, 15, 23, § 100 al.; Prop. 3 (4), 11, 63; Sen. Ep. 120, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > Cocles

  • 28 cocles

    1.
    cō̆cles, ĭtis, m. [for scoculus; root ska-; cf. skia, skotos, and oculus (cf. Fleck. in Rhein. Mus. 8, p. 231)], cognomen of a person blind with one eye, Plin. 11, 37, 55, § 150; so Enn. ap. Varr L. L. 7, § 71; Plaut. Curc. 3, 1, 23.
    2.
    Cō̆cles, itis, m., the cognomen of a Roman, Horatius Cocles. who, in the war with Porsenna, defended a bridge alone, Liv 2, 10, 2 sq.; Cic. Off. 1, 18, 61; id. Leg. 2, 4, 10; Verg. A. 8, 650; Plin. 34, 5, 11, § 22; 36, 15, 23, § 100 al.; Prop. 3 (4), 11, 63; Sen. Ep. 120, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > cocles

  • 29 defensor

    dēfensor, ōris, m., rar. f. [id.].
    I.
    One who fends, wards, averts, or keeps off:

    necis,

    Cic. Mil. 22, 58:

    periculi,

    id. Mur. 2.—
    II.
    A defender, protector.
    1.
    In gen. (for syn. cf.:

    tutor, praeses, vindex, cognitor, curator, patronus, advocatus, causidicus): paterni juris,

    Cic. de Or. 1, 57, 244; cf. id. Mil. 15:

    juris et libertatis, id. Rab. perd. 4, 12: octo tribuni plebis, illius adversarii, defensores mei,

    id. Mil. 15; cf. Hor. S. 2, 5, 30;

    opp. petitor,

    Quint. 4, 2, 132:

    bonus,

    id. 5, 13, 3 et saep.;

    opp. accusator,

    id. 7, 2, 31; 5, 13, 3; Cic. Verr. 2, 4, 38, § 82 et saep.; cf. patronus. Once fem.:

    mulier defensor alicujus,

    Dig. 16, 1, 2 fin.:

    canes defensores,

    Varr. R. R. 2, 9.—
    2.
    Esp. in plur., defensores, the garrison:

    oppidum vacuum ab defensoribus,

    Caes. B. G. 2, 12; id. ib. 3, 25 et saep.; Sall. J. 23; Liv. 21, 11; Verg. A. 2, 521; Ov. M. 13, 274 et saep.—
    3.
    Defensor civitatis, or plebis, or loci, in the later period of the empire (since 365 A.D.), title of a magistrate in the provincial cities, whose chief duty was to afford protection against oppression on the part of the governor;

    he was likewise endowed with a subordinate civil jurisdiction,

    Cod. Theod. 1, 11; Cod. Just. 1, 55; Just. Inst. 1, 20, 5.—
    * B.
    Of inanimate subjects, as the guards (sublicae) of a bridge, Caes. B. G. 4, 17 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > defensor

  • 30 deponto

    dēponto, āre, 1, v. a. [de-pons], to throw from a bridge, Varr. Sat. Menip. 82, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > deponto

  • 31 exostra

    exōstra, ae, f., = exôstra.
    I.
    A machine in the theatre, by which the back part of the stage was turned towards the spectators; transf. of any thing public:

    quibuscum jam in exostra helluatur,

    Cic. Prov. Cons. 6, 14.—
    II.

    Lewis & Short latin dictionary > exostra

  • 32 Gemitorii

    Gĕmōnĭae scalae, or (more freq.) absol., Gemoniae, ārum, f. [gemo, cf. "The Bridge of Sighs"], steps on the Aventine Hill leading to the Tiber, to which the bodies of executed criminals were dragged by hooks to be thrown into the Tiber:

    nemo punitorum non et in Gemonias abjectus uncoque tractus,

    Suet. Tib. 61:

    Gemoniae,

    id. Vit. 17; id. Tib. 53; 75; Juv. 10, 65; Val. Max. 6, 9, 13; Tac. A. 3, 14; 5, 9; 6, 25; id. H. 3, 74; 85;

    in full: Gemoniae scalae,

    Val. Max. 6, 3, 3.—Called also: gradus Gemi-torii, Plin. 8, 40, 61, § 145.

    Lewis & Short latin dictionary > Gemitorii

  • 33 Gemoniae

    Gĕmōnĭae scalae, or (more freq.) absol., Gemoniae, ārum, f. [gemo, cf. "The Bridge of Sighs"], steps on the Aventine Hill leading to the Tiber, to which the bodies of executed criminals were dragged by hooks to be thrown into the Tiber:

    nemo punitorum non et in Gemonias abjectus uncoque tractus,

    Suet. Tib. 61:

    Gemoniae,

    id. Vit. 17; id. Tib. 53; 75; Juv. 10, 65; Val. Max. 6, 9, 13; Tac. A. 3, 14; 5, 9; 6, 25; id. H. 3, 74; 85;

    in full: Gemoniae scalae,

    Val. Max. 6, 3, 3.—Called also: gradus Gemi-torii, Plin. 8, 40, 61, § 145.

    Lewis & Short latin dictionary > Gemoniae

  • 34 Horatia

    1. a. b. c.
    Q. Horatius Flaccus, the famous Augustan poet, Juv. 7, 62.—In fem.: Hŏ-rātĭa, ae, the sister of the Horatii, Liv. 1, 26 fin.
    II.
    Derivv.
    A.
    Hŏrātĭus, a, um, adj., of or belonging to a Horatius, Horatian:

    gens,

    Liv. 1, 26:

    virtus,

    Verg. Cul. 359:

    lex,

    Liv. 3, 55; Gell. 6, 7, 2.—
    B.
    Hŏrātĭānus, a, um, adj., of or belonging to the poet Horace, Horatian:

    ille Atabulus,

    Gell. 2, 22, 25.
    2.
    Hŏrātĭus, a, um, adj., v. 1. Horatius, II. A.

    Lewis & Short latin dictionary > Horatia

  • 35 Horatianus

    1. a. b. c.
    Q. Horatius Flaccus, the famous Augustan poet, Juv. 7, 62.—In fem.: Hŏ-rātĭa, ae, the sister of the Horatii, Liv. 1, 26 fin.
    II.
    Derivv.
    A.
    Hŏrātĭus, a, um, adj., of or belonging to a Horatius, Horatian:

    gens,

    Liv. 1, 26:

    virtus,

    Verg. Cul. 359:

    lex,

    Liv. 3, 55; Gell. 6, 7, 2.—
    B.
    Hŏrātĭānus, a, um, adj., of or belonging to the poet Horace, Horatian:

    ille Atabulus,

    Gell. 2, 22, 25.
    2.
    Hŏrātĭus, a, um, adj., v. 1. Horatius, II. A.

    Lewis & Short latin dictionary > Horatianus

  • 36 Horatius

    1. a. b. c.
    Q. Horatius Flaccus, the famous Augustan poet, Juv. 7, 62.—In fem.: Hŏ-rātĭa, ae, the sister of the Horatii, Liv. 1, 26 fin.
    II.
    Derivv.
    A.
    Hŏrātĭus, a, um, adj., of or belonging to a Horatius, Horatian:

    gens,

    Liv. 1, 26:

    virtus,

    Verg. Cul. 359:

    lex,

    Liv. 3, 55; Gell. 6, 7, 2.—
    B.
    Hŏrātĭānus, a, um, adj., of or belonging to the poet Horace, Horatian:

    ille Atabulus,

    Gell. 2, 22, 25.
    2.
    Hŏrātĭus, a, um, adj., v. 1. Horatius, II. A.

    Lewis & Short latin dictionary > Horatius

  • 37 induco

    in-dūco, xi, ctum, 3 ( imp. induce for induc, Varr. R. R. 3, 2, 18;

    induxti for induxisti,

    Ter. And. 5, 3, 12;

    induxis for induxeris,

    Plaut. Capt. 1, 2, 46), v. a. [in-duco], to lead, bring, or conduct into a place; to lead or bring in (class.); constr. with in and acc., dat., acc. only, or absol.
    I.
    Lit.
    (α).
    With in and acc.:

    oves et armenta in rura,

    Varr. R. R. 1, 2, 12:

    aliquem in viam,

    id. ib. 3, 2, 18:

    exercitum in Macedoniam,

    Liv. 31, 28, 2:

    cohortem praetoriam in medios hostes,

    Sall. C. 60, 5:

    principes in cornua inducit,

    leads against, Liv. 30, 34, 11; so,

    Hannibal elephantos in primam aciem induci jussit,

    id. 27, 14, 6:

    in dextrum cornu elephantos,

    id. 44, 41, 3; Caes. B. C. 3, 112 al. —
    (β).
    With dat. (mostly poet. and rare):

    age, moenibus induc,

    Stat. Th. 12, 326:

    fossā mare urbi,

    Suet. Ner. 16. —
    (γ).
    With acc. only:

    princeps turmas inducit Asilas,

    Verg. A. 11, 620:

    inducunt venti nubilum,

    Plin. Ep. 2, 17, 7.—
    (δ).
    Absol.:

    eā (portā) secundae legionis principes hastatosque inducit (sc. in urbem),

    Liv. 34, 15, 6.—
    B.
    In partic.
    1.
    To bring forward, exhibit, represent in the circus or on the stage:

    a me autem gladiatorum par nobilissimum inducitur,

    Cic. Opt. Gen. Or. 6, 17; so,

    aliquem,

    Suet. Calig. 27 fin.:

    elephantos in circum,

    Plin. 8, 6, 6, § 17:

    inducta est et Afranii Togata, quae Incendium inscribitur,

    Suet. Ner. 11; id. Claud. 34; 45; id. Tib. 42; cf.:

    pater ille, Terenti fabula quem miserum vixisse Inducit,

    Hor. S. 1, 2, 22.—
    2.
    To bring into or before a court (post-Aug.):

    inducta teste in senatu,

    Suet. Claud. 40:

    Firminus inductus in senatum,

    Plin. Ep. 2, 12, 2:

    majestatis reos in curiam,

    Suet. Dom. 11.—
    3.
    To bring home, take into one ' s family:

    carasque toris inducere Thressas,

    Val. Fl. 2, 132:

    intra undecim dies quam illi novercam amore captus induxerat,

    Plin. Ep. 6, 33, 2. —
    C.
    Transf.
    1.
    To put on articles of dress:

    si sibi calceus perperam induceretur,

    Suet. Aug. 92:

    umeros albenti amictu,

    Stat. S. 5, 2, 67:

    togam super membra,

    Luc. 2, 387. —With Gr. acc.:

    tunicāque inducitur artus,

    Verg. A. 8, 457. —
    2.
    To draw over, spread over, to overlay, overspread:

    postes pice,

    Plaut. Most. 3, 2, 142; Vitr. 7, 3:

    colorem picturae,

    i. e. to varnish, Plin. 35, 10, 36, § 102:

    parieti ceram liquefactam,

    id. 33, 7, 40, § 122:

    cuti nitorem,

    id. 24, 8, 33, § 49:

    varias plumas,

    Hor. A. P. 2:

    humanam membris formam,

    Ov. M. 7, 642:

    omnibus viris magnitudine sua inducturus caliginem,

    to overspread with darkness, to darken, obscure, Vell. 2, 36, 1:

    pontem,

    to throw a bridge across, Curt. 5, 5:

    scuta ex cortice facta pellibus,

    to cover, Caes. B. G. 2, 33:

    coria super lateres,

    id. B. C. 2, 10:

    pulvis velut nube inducta omnia inpleverat,

    Liv. 1, 29, 4:

    sed quae mutatis inducitur tot medicaminibus,

    Juv. 6, 471.— With Gr. acc.:

    (victima) inducta cornibus aurum,

    Ov. M. 7, 161; 10, 271.—
    3.
    To level the ground by filling up:

    ita inducto solo, ut nulla vestigia exstent,

    Plin. 2, 80, 82, § 194; hence, to strike out, erase, i. e. to level the wax in writing by drawing over it the broad end of the style:

    nomina jam facta sunt: sed vel induci, vel mutari possunt,

    Cic. Att. 13, 14, 2:

    senatus consultum,

    id. ib. 1, 20, 4.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to bring into, introduce:

    seditionem atque discordiam in civitatem,

    Cic. Off. 1, 25, 85:

    aliquid in nostros mores,

    id. de Or. 2, 28, 121: set magna pars morem hunc induxerunt, Plaut. Most. 1, 2, 34:

    morem novorum judiciorum in rem publicam,

    Cic. Rab. Post. 4, 9; Plin. Ep. 2, 16, 9; Lact. Mort. Pers. 38, 4:

    novum verbum in linguam Latinam,

    Cic. Phil. 13, 19, 43:

    pecuniam in rationem,

    to bring into, set down in an account, id. Verr. 2, 1, 41, § 106: agrum alicui pecunia ingenti, to charge in an account, id. Agr. 2, 26, 70:

    exemplum,

    Plin. Pan. 6, 2.—
    2.
    To establish:

    sublato judicum nomine potestas regalis inducta est,

    Lact. 4, 10, 15:

    quia nondum haec consuetudo erat inducta,

    Sen. Contr. 5 praef. §

    4: vetus disciplina deserta, nova inducta,

    Vell. 2, 1, 1.—
    B.
    In partic.
    1.
    To bring in, introduce in speaking or writing (an expression borrowed from the stage):

    hinc ille Gyges inducitur a Platone,

    Cic. Off. 3, 9, 38:

    gravem personam,

    id. Cael. 15, 35:

    Tiresiam deplorantem caecitatem suam,

    id. Tusc. 5, 39, 115.—Of conversation, to introduce:

    puero me hic sermo inducitur,

    Cic. Att. 13, 19, 4:

    hanc rationem Epicurus induxit,

    id. Fat. 10:

    consuetudinem,

    id. Cael. 23, 58:

    dubitationem,

    Tac. A. 1, 7.—
    2.
    To lead to or into; to move, excite, persuade; to mislead, seduce; constr. with in, with acc. or ad, with ut or inf.:

    amici jacentem animum excitare, et inducere in spem cogitationemque meliorem,

    Cic. Lael. 15, 59; so,

    aliquem in spem,

    id. Off. 2, 15, 53:

    in rem utilem,

    id. Inv. 1, 2, 2; cf. id. Q. Fr. 3, 4:

    in errorem,

    id. Off. 3, 13, 55:

    animum ad aliquid,

    Ter. Hec. 4, 4, 67:

    aliquem pretio, gratia, spe, promissis (ad parricidium),

    to mislead, Cic. Rosc. Am. 28, 16:

    multos in peccatum,

    to seduce, Auct. Her. 2, 19, 29:

    ad maleficium,

    id. 2, 2, 3:

    ad misericordiam, ad pudendum, ad pigendum,

    to move, excite, Cic. Brut. 50, 188:

    Carthaginienses ad bellum,

    Nep. Hann. 8:

    ad credendum,

    id. Con. 3:

    vide, quo me inducas,

    Ter. And. 2, 3, 25:

    in quos (affectus) inducendus est judex,

    Quint. 11, 3, 58.—With ut:

    aliquem, ut mentiatur,

    Cic. Rosc. Com. 16, 46.—With inf.:

    consulem promissis, sententiam promere,

    Tac. A. 12, 9.—
    b.
    Animum or in animum, to bring one ' s mind to, to resolve, determine; to suppose, imagine:

    id quod animum induxerat paulisper non tenuit,

    Cic. Att. 7, 3, 8. — With inf. or object-clause:

    animum inducere, contra ea quae a me disputantur de divinatione, dicere,

    Cic. Div. 1, 13, 22:

    opes contemnere,

    id. Tusc. 5, 10, 30:

    id me commissurum ne animum induxeris,

    Plaut. Trin. 3, 2, 78:

    in animum inducunt suum, Jovem se placare posse,

    id. Rud. prol. 22:

    ne tute incommodam rem, ut quaequest, in animum induces pati?

    Ter. Hec. 4, 2, 27:

    oro ut ne illis animum inducas credere,

    id. And. 5, 1, 15:

    qui huic animum assentari induxeris,

    id. Eun. 3, 2, 37:

    mea causa causam hanc justam esse animum inducite,

    id. Heaut. prol. 41; cf. id. Ad. 1, 1, 43:

    ut in animum induceret ad easdem venire epulas,

    Liv. 28, 18, 4; 1, 17, 4; 2, 18, 11:

    postremo Caesar in animum induxerat, laborare, vigilare,

    had determined, Sall. C. 54, 4:

    in animum, ejus vitam defendere,

    Cic. Sull. 30, 83; Ter. Heaut. 5, 4, 5.—With ut, ne, or quominus:

    inducere animum possum, ne aegre patiar,

    Plaut. As. 5, 1, 5:

    inducere animum, ut patrem esse sese, oblivisceretur,

    Cic. Rosc. Am. 19, 53:

    in animum, quo minus illi indicarem,

    Plin. Ep. 9, 13, 6:

    quod consules in senatu ut pronuntiarent, in animum inducere non possent,

    Liv. 27, 9, 9; 2, 5, 7; 39, 12, 3. —
    3.
    To delude, cajole, deceive:

    hic eos, quibus erat ignotus, decepit, fefellit, induxit,

    Cic. Pis. 1, 1:

    socios induxit, decepit, destituit,

    id. Rosc. Am. 40, 117: semper, ut inducar, blandos offers mihi vultus Tib. 1, 6, 1.—
    4.
    To do any thing to one (post-class.):

    injuriam adversus liberos suos testamento,

    Dig. 5, 2, 4.— Hence, in-ductus, a, um, P. a., introduced, foreign, strange (post-Aug. and rare):

    insiticius et inductus sermo (opp. patrius),

    Plin. Ep. 4, 3 fin.; so,

    nihil inductum et quasi devium loquimur,

    id. ib. 5, 6, 44:

    arcessita et inducta,

    id. ib. 3, 18, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > induco

  • 38 jungo

    jungo, nxi, nctum, 3, v. a. [Sanscr. jug, junagmi, to unite; juk, joined; Goth. juk; O. H. Germ. joh, joch; Gr. zug, zeugnumi, zugos, zugon], to join or unite together, connect, attach, fasten, yoke, harness.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.
    1.
    With acc.:

    Narcissum et florem anethi,

    Verg. E. 2, 48:

    pontes et propugnacula,

    id. A. 9, 170:

    nemoris carentia sensu robora,

    Claud. B. G. 17:

    gradus,

    to close the ranks, Sil. 4, 372:

    montes,

    to heap up, Val. Fl. 1, 198:

    ostia,

    to shut, Juv. 9, 105; cf.:

    junctas quatere fenestras,

    Hor. C. 1, 25, 1:

    oscula,

    to exchange, Ov. M. 2, 357; cf. id. Am. 2, 5, 59; Petr. 67:

    da jungere dextram,

    to clasp, Verg. A. 6, 697:

    cur dextrae jungere dextram non datur,

    id. ib. 1, 408; cf.:

    quas junximus hospitio dextras,

    id. ib. 3, 83;

    11, 165: duos sinus,

    Plin. 5, 29, 31, § 116:

    juncto ponte milites transmittit,

    Tac. A. 1, 49.—So with abl. of means or manner:

    Ticinum ponte,

    to span, Liv. 21, 45, 1:

    amnem ponte,

    Plin. 5, 24, 21, § 86:

    ratibus flumen,

    to bridge, Liv. 21, 47, 2; cf.:

    qui biduo vix locum rate jungendo flumini inventum tradunt,

    id. 21, 47, 6:

    eo omnia vallo et fossa,

    id. 38, 4, 6:

    plumbum nigrum albo,

    Plin. 33, 5, 30, § 94; cf.:

    nam calamus cera jungitur,

    Tib. 2, 5, 32:

    illos defendit numerus junctaeque umbone phalanges,

    Juv. 2, 46:

    erga juncta est mihi foedere dextra,

    Verg. A. 8, 169:

    Pompei acies junxerat in seriem nexis umbonibus arma,

    Luc. 7, 453. —
    2.
    With dat. of indir. object:

    hoc opus ad turrim hostium admovent, ut aedificio jungatur,

    Caes. B. C. 2, 10 fin.:

    humano capiti cervicem equinam,

    Hor. A. P. 2:

    mortua corpora vivis,

    Verg. A. 8, 485; cf.:

    his tignis contraria duo juncta,

    Caes. B. G. 3, 17, 5:

    se Romanis,

    Liv. 24, 49, 1:

    exercitum sibi,

    Vell. 2, 80, 1:

    socia arma Rutulis,

    Liv. 1, 2, 3:

    victores Germani juncturi se Pannoniis,

    Suet. Tib. 17:

    cervicem meam amplexui,

    Petr. 86 dub. (Büch., vinxit amplexu):

    dextra dextrae jungitur,

    Ov. M. 6, 447; cf. Verg. A. 1, 408 supra:

    aeri aes plumbo fit uti jungatur ab albo,

    Lucr. 6, 1079:

    juncta est vena arteriis,

    Cels. 2, 10:

    Comius incensum calcaribus equum jungit equo Quadrati,

    drives against, Hirt. B. C. 8, 48.—
    3.
    With inter se:

    tigna bina inter se,

    Caes. B. G. 3, 17, 3:

    maxime autem corpora inter se juncta permanent, cum, etc.,

    Cic. N. D. 2, 45, 115:

    disparibus calamis inter se junctis,

    Ov. M. 1, 712:

    saltus duo alti inter se juncti,

    Liv. 9, 2, 7.—
    4.
    With cum:

    cum Bruto Cassioque vires suas,

    Vell. 2, 65, 1:

    legiones se cum Caesare juncturae,

    id. 2, 110, 1:

    erat cum pede pes junctus,

    Ov. M. 9, 44:

    lecto mecum junctus in uno,

    id. H. 13, 117:

    digitis medio cum pollice junctis,

    id. F. 5, 433:

    lingua cum subjecta parte juncta est,

    Cels. 7, 12, 4.—
    B.
    Esp.
    1.
    To harness, yoke, attach.
    (α).
    Of animals: angues ingentes alites juncti jugo, Pac. ap. Cic. Inv. 1, 19, 27 (Trag. v. 397 Rib.):

    junge pares,

    i. e. in pairs, Verg. G. 3, 169; Grat. Cyneg. 263:

    nec jungere tauros norant,

    Verg. A. 8, 316:

    currus et quatuor equos,

    id. G. 3, 114:

    grypes equis,

    id. E. 8, 27 Forbig.:

    curru jungit Halaesus Equos,

    id. A. 7, 724:

    leones ad currum,

    Plin. 8, 16, 21, § 54:

    mulis e proximo pistrino ad vehiculum junctis,

    Suet. Caes. 31.—
    (β).
    Of a vehicle (rare):

    reda equis juncta,

    Cic. Att. 6, 1, 25:

    neve (mulier) juncto vehiculo veheretur,

    Liv. 34, 1, 3:

    juncta vehicula, pleraque onusta, mille admodum capiuntur,

    id. 42, 65, 3. —
    2.
    Of wounds, etc., to join, bring together, unite, heal:

    ego vulnera doctum jungere Etiona petam,

    Stat. Th. 10, 733:

    parotidas suppuratas,

    Scrib. Comp. 206:

    oras (tumoris),

    Cels. 7, 17, 1:

    oras vulneris,

    id. 5, 4, 23 al. —
    3.
    Of lands, territories, etc.:

    juncta pharetratis Sarmatis ora Getis,

    adjoining, Ov. Tr. 4, 10, 110; cf.:

    juncta Aquilonibus Arctos,

    id. M. 2, 132:

    quibus (campis) junctae paludes erant,

    Front. Strat. 2, 5, 6; Vell. 2, 110, 4:

    fundos Apuliae,

    to add, join to, Petr. 77:

    longos jungere fines agrorum,

    Luc. 1, 167.—
    4.
    To connect in time, cause to follow immediately:

    cum diei noctem pervigilem junxisset,

    Just. 12, 13, 7:

    somnum morti,

    Petr. 79:

    vidit hic annus Ventidium consularem praetextam jungentem praetoriae,

    Vell. 2, 65, 3:

    nulla natio tam mature consino belli bellum junxit,

    id. 2, 110, 5:

    junge, puer, cyathos, atque enumerare labora,

    Stat. S. 1, 5, 10:

    laborem difficilius est repetere quam jungere,

    to resume than to continue, Plin. Ep. 4, 9, 10.—So of pronunciation:

    si jungas (opp. interpunctis quibusdam),

    Quint. 9, 4, 108.—
    5.
    Milit. t. t., of troops, an army, etc., to join, unite:

    cum juncti essent,

    Liv. 25, 35; 25, 37:

    exercitum Pompei sibi,

    Vell. 2, 80, 1:

    junctis exercitious,

    Vell. 2, 113, 1:

    cum collegae se junxisset,

    Front. Strat. 1, 1, 9; so,

    exercitum,

    id. ib. 1, 2, 9:

    Ajacem naves suas Atheniensibus junxisse,

    Quint. 5, 11, 40.—
    6.
    To add, give in addition:

    commoda praeterea jungentur multa caducis,

    Juv. 9, 89.—
    7.
    In mal. part.:

    corpora,

    Ov. M. 10, 464:

    turpia corpora,

    id. H. 9, 134: tu mihi juncta toro, id. F. 3, 511; id. R. Am. 408:

    si jungitur ulla Ursidio,

    Juv. 6, 41; 6, 448; cf.

    Venerem,

    Tib. 1, 9, 76; Ov. H. 353; id. R. Am. 407.
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., of abstract things, to bring together, join, unite:

    cum hominibus nostris consuetudines, amicitias, res rationesque jungebat,

    Cic. Deiot. 9, 27:

    omnem naturam, quae non solitaria sit... sed cum alio juncta atque conexa, etc.,

    id. N. D. 2, 11, 29:

    an virtus et voluptas inter se jungi copularique possint,

    id. de Or. 1, 51, 122:

    sapientiam junctam habere eloquentiae,

    id. ib. 3, 35, 142:

    indignationem conquestioni,

    id. Inv. 2, 11, 36:

    insignis improbitas et scelere juncta,

    id. de Or. 2, 58, 237:

    plura crimina junguntur,

    are combined, Quint. 4, 4, 5.—
    B.
    Esp.
    1.
    Of persons, to join, unite, bring together, associate, in love, marriage, relationship, etc.:

    cum impari,

    Liv. 1, 46:

    cum pare,

    Ov. F. 4, 98:

    alicujus filiam secum matrimonio,

    Curt. 5, 3, 12:

    si tibi legitimis pactam junctamque tabellis non es amaturus,

    Juv. 6, 200:

    juncta puella viro,

    Ov. A. A. 1, 682; id. Tr. 2, 284. —Of animals, etc.:

    Appulis jungentur capreae lupis,

    Hor. C. 1, 33, 8:

    variis albae junguntur columbac,

    Ov. H. 15, 37:

    unaque nos sibi operā amicos junget,

    Ter. Hec. 5, 2, 32:

    ut quos certus amor junxit,

    Ov. M. 4, 156:

    amicos,

    Hor. S. 1, 3, 54:

    Geminum mecum tua in me beneficia junxerunt,

    Plin. Ep. 10, 26, 1:

    puer puero junctus amicitia,

    Ov. P. 4, 3, 12.—Esp., of a treaty, alliance, etc.:

    si populus Romanus foedere jungeretur regi,

    Liv. 26, 24; Just. 15, 4, 24. —
    2.
    Of things, to make by joining, enter into:

    pacem cum Aenea, deinde adfinitatem,

    Liv. 1, 1:

    nova foedera,

    id. 7, 30:

    cum Hispanis amicitiam,

    Just. 43, 5, 3:

    societatem cum eo metu potentiae ejus,

    id. 22, 2, 6:

    foedus cum eo amicitiamque,

    Liv. 24, 48; 23, 33:

    juncta societas Hannibali,

    id. 24, 6:

    foedera,

    id. 7, 30:

    jungendae societatis gratia,

    Just. 20, 4, 2.—
    3.
    Of words, etc., to join, unite.
    (α).
    Esp., gram. t. t.: verba jungere, to make by joining, to compound:

    jungitur verbum ex corrupto et integro, ut malevolus,

    Quint. 1, 5, 68:

    in jungendo aut in derivando,

    id. 8, 3, 31; so,

    juncta verba,

    Cic. Or. 56, 186; id. Part. Or. 15, 53.—
    (β).
    To connect so as to sound agreeably:

    quantum interest... verba eadem qua compositione vel in textu jungantur vel in fine claudantur,

    Quint. 9, 4, 15.—Hence, P. a.: junc-tus, a, um, joined, united, connected, associated:

    in opere male juncto,

    Quint. 12, 9, 17.— Comp.:

    causa fuit propior et cum exitu junctior,

    Cic. Fat. 16, 36.— Sup.:

    junctissimus illi comes,

    most attached, Ov. M. 5, 69:

    principum prosperis et alii fruantur: adversae ad junctissimos pertineant,

    their nearest of kin, Tac. H. 4, 52.

    Lewis & Short latin dictionary > jungo

  • 39 Milvius

    Mulvĭus or Milvius, a, um, adj., Mulvian ( Milvian): Mulvius pons, a bridge across the Tiber, above Rome, on the Via Flaminia, now Ponte Molle, near Torretta, Cic. Att. 13, 33, 4; id. Cat. 3, 2, 5; Flor. 3, 23, 6; Tac. A. 3, 47:

    Milvius agger, i. e. pons,

    Stat. S. 2, 1, 176; Sall. C. 45, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Milvius

  • 40 Mulvius

    Mulvĭus or Milvius, a, um, adj., Mulvian ( Milvian): Mulvius pons, a bridge across the Tiber, above Rome, on the Via Flaminia, now Ponte Molle, near Torretta, Cic. Att. 13, 33, 4; id. Cat. 3, 2, 5; Flor. 3, 23, 6; Tac. A. 3, 47:

    Milvius agger, i. e. pons,

    Stat. S. 2, 1, 176; Sall. C. 45, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Mulvius

См. также в других словарях:

  • Bridge — (br[i^]j), n. [OE. brig, brigge, brug, brugge, AS. brycg, bricg; akin to Fries. bregge, D. brug, OHG. brucca, G. br[ u]cke, Icel. bryggja pier, bridge, Sw. brygga, Dan. brygge, and prob. Icel. br[=u] bridge, Sw. & Dan. bro bridge, pavement, and… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Bridge — (engl. für „Brücke“) bezeichnet: Bridge (Kartenspiel), Denksport mit weltweiter Verbreitung Bridge (Netzwerk), verbindet Segmente von Computernetzen Adobe Bridge, eine Dateiverwaltungssoftware Bridge (Piercing), ein die Hautfalte am Nasenrücken… …   Deutsch Wikipedia

  • Bridge — 〈[ brı̣dʒ] n.; s; unz.; Kart.〉 aus dem Whist entstandenes Kartenspiel zu viert mit frz. Karten [zu engl. bridge „Brücke“] * * * Bridge [brɪt̮ʃ, auch: brɪd̮ʒ ], das; [engl. bridge, H. u.]: aus dem Whist hervorgegangenes Kartenspiel für vier… …   Universal-Lexikon

  • Bridge-TV — Логотип с августа 2009 года Страна …   Википедия

  • Bridge Pā — is a rural Māori settlement and surrounding area in Hawke s Bay, New Zealand, located approximately 10 kilometres inland from Hastings. The pā itself comprises approximately 70 households, a school, a Mormon Church, two marae (Korangata Marae and …   Wikipedia

  • bridge — s.n. Numele unui joc de cărţi. [pr.: brigi] – Din fr., engl. bridge. Trimis de valeriu, 21.03.2003. Sursa: DEX 98  BRIDGE [pr.: brigi] n. Joc de cărţi care se joacă în patru (doi contra doi). /<engl …   Dicționar Român

  • Bridge — Saltar a navegación, búsqueda Bridge es un anglicismo (en español: puente) que puede significar: Adobe Bridge, programa informático organizador de Adobe Systems. Bridge, juego de cartas. Bridge, patrón de diseño. Bridge Carson, personaje fictício …   Wikipedia Español

  • bridge — bridge1 [brij] n. [ME brigge < OE brycge < IE base * bhrū, log, beam, hence wooden causeway] 1. a structure built over a river, railroad, highway, etc. to provide a way across for vehicles or pedestrians 2. a thing that provides connection …   English World dictionary

  • Bridge — Sn (ein Kartenspiel) per. Wortschatz fach. (19. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus ne. bridge, das auf den Ausruf biritch zurückgeht, mit dem das Spiel ohne Trumpf angesagt wird. Die Herkunft des Wortes ist unbekannt. Heute kann die Bezeichnung des… …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • Bridge — (br[i^]j), v. t. [imp. & p. p. {Bridged} (br[i^]jd); p. pr. & vb. n. {Bridging}.] 1. To build a bridge or bridges on or over; as, to bridge a river. [1913 Webster] Their simple engineering bridged with felled trees the streams which could not be… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Bridge — (Прага,Чехия) Категория отеля: 3 звездочный отель Адрес: Vasatkova 1024, Прага, 19800, Чехия …   Каталог отелей

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»