-
1 blisko
blisko [bliskɔ]1) ( w przestrzeni) nahe, in der Nähez bliska aus der Nähehotel jest gdzieś \blisko das Hotel ist irgendwo hier in der Nähenie podchodź zbyt \blisko! geh nicht zu nahe heran!2) ( w czasie) nahe, baldwiosna jest już \blisko der Frühling ist schon nahebyło już \blisko północy es war beinahe Mitternacht3) ( pokrewieństwo) nahe, engjesteśmy \blisko spokrewnieni wir sind eng miteinander verwandt4) ( prawie) beinahe, fastona ma \blisko osiemdziesiąt lat sie ist fast achtzig Jahre altczekałam \blisko godzinę ich habe fast eine Stunde gewartetII. prep +gen nahe +dat\blisko lotniska nahe dem Flughafenstoisz za \blisko ognia du stehst zu nahe am Feuersiedzieć \blisko siebie eng nebeneinander sitzen -
2 blisko
blisko präp ( G oder od G) nah (an D), in der Nähe (von D); adv w przestrzeni nahe, in der Nähe; w czasie nahe, bald; part fast, beinahe;z bliska von nahem, aus der Nähe;blisko położony nahe gelegen;blisko spokrewniony nah(e) verwandt
См. также в других словарях:
bok — m III, D. u, N. bokkiem; lm M. i 1. «prawa albo lewa strona tułowia człowieka lub zwierzęcia» Położyć się na prawym boku. Przewracać się z boku na bok. Wziąć się pod boki. Zawiesić miecz u boku. ◊ Coś jest pod bokiem «coś jest bardzo blisko, do… … Słownik języka polskiego
ciasno — ciaśniej «bez dostatecznej wolnej przestrzeni; wypełniając całą przestrzeń, nieobszernie; blisko obok siebie, ściśle, zwarcie, tłoczno» Ciasno związana chustka. Ciasno mi w tym ubraniu. W mieszkaniu było ciasno. Ludzie ciasno stłoczeni. przen. a) … Słownik języka polskiego
ciasny — ciaśniejszy 1. «zajmujący niewielką przestrzeń, nie pozostawiający wolnej przestrzeni, mało pojemny; nieobszerny, mały, wąski, obcisły» Ciasny kąt, pokój, Ciasne przejście. Ciasne buty, ubranie. ◊ pot. żart. Kochać kogoś jak psy dziada w ciasnej… … Słownik języka polskiego
gromada — ż IV, CMs. gromadaadzie; lm D. gromadaad 1. «duża liczba ludzi, zwierząt zebranych w jednym miejscu; grupa, zbiorowisko, zespół» Gromada dziewcząt, dzieci. Gromada ptaków. Iść gromadą. Zbierać się w gromady. 2. «w latach 1954 1972 najniższa… … Słownik języka polskiego
kres — m IV, D. u, Ms. kresie; lm M. y 1. zwykle blm, książk. «granica czegoś, jakiejś przestrzeni; kraniec» Step, morze (jest) bez kresu, zda się nie mieć kresu. ∆ mat. Kres zbioru liczb «dwie liczby, między którymi zawierają się wszystkie liczby… … Słownik języka polskiego
przy — «przyimek łączący się z rzeczownikiem (lub innymi wyrazami pełniącymi jego funkcję) w miejscowniku; sygnalizuje stosunek współwystępowania, styczności w czasie i przestrzeni; elementem, do którego coś jest odnoszone za pomocą przyimka przy może… … Słownik języka polskiego
kępa — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. kępapie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} grupa drzew, krzewów, kwiatów itp. rosnących bardzo blisko siebie; skupisko : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kępa traw, tarniny, stokrotek. Kępy… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
mur — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. murze {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wykonane z jednakowych lub podobnych, układanych jeden na drugim elementów (zwykle łączonych zaprawą) ograniczenie przestrzeni,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień