-
1 biec kłusem
= pędzić kłusa мча́ться (о ком-л.) -
2 biec
-
3 biec
biec [bjɛʦ̑], <-gnie; imp -gnij; pret -gł> biegnąć [bjɛgnɔɲʨ̑] <-gnie; imp -gnij; pret -gł>vi, vi1) ( przemieszczać się na nogach) laufen, rennen\biec co sił w nogach laufen, so schnell man kann\biec galopem im Galopp laufen, galoppieren\biec kłusem im Trab laufen, traben2) ( śpieszyć się) eilen, laufenbiegnę na zajęcia ich laufe zum Unterricht\biec na pomoc zu Hilfe eilen3) ( przesuwać się) vorbeiziehenchmury biegną po niebie Wolken jagen über den Himmelłzy biegną jej po policzkach Tränen kullern ihre Wangen herunter4) ( mijać) czas: vergehen, verstreichen5) ( prowadzić) führenta droga biegnie aż do wioski dieser Weg führt bis zum Dorf -
4 pędzić kłusa
-
5 kłus
Ⅰ m sgt Jeźdz. trot- koń przeszedł w kłus the horse broke into a trot- konie rwały wyciągniętego kłusa the horses ran at an extended trotⅡ kłusem adv. [biec, jechać] at a trot- biec kłusem pot., przen. to dash- dziewczyna biegnąca kłusem przez wieś a girl dashing through the village* * ** * *miThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > kłus
-
6 kłus
сущ.• рысь* * *♂ рысь ž;jechać \kłusem ехать рысью;
● biec (pędzić) \kłusem (\kłusa) мчаться (о ком-л.)* * *мрысь ż- pędzić kłusajechać kłusem — е́хать ры́сью
-
7 pobiec
pobiec pf (pobiegnę) laufenbiec na pomoc zu Hilfe eilen;biec po schodach die Treppe herunterlaufen;biec kłusem traben; -
8 traben
-
9 kłusować
(-uję, -ujesz); vi(o koniu, jeźdźcu) to trot; ( o kłusowniku) to poach* * *I.kłusować1ipf.jeźdz. (= biec kłusem) trot (along).II.kłusować2ipf.(= polować nielegalnie) poach.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > kłusować
-
10 мчаться
глаг.• biegać• gnać• gonić• lecieć• mknąć• pomykać• pędzić• spieszyć• ścigać* * *gonić, ( во всю прыть) cwałować шутл., galopować перен., gnać, mknąć, (о ком-л.) biec kłusem, lecieć, pędzić, przeganiać, przemykać, rwać, sadzić разг., śmigać, (gnać; umykać) wyrywać, zasuwać -
11 canter
-
12 kłus|ować2
impf vi 1. (biec, jechać kłusem) [koń, jeździec] to trot 2. pot., przen. (szybko biec) to dash ⇒ pokłusowaćThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > kłus|ować2
-
13 traben
-
14 kłusować
См. также в других словарях:
biec — a. biegnąć ndk Vc, biegnę, biegniesz, biegnij, biegł 1. «posuwać się naprzód za pomocą szybkich ruchów nóg, szybkich skoków» Biec długimi susami, szybko. Konie biegły galopem, kłusem, truchtem. Biec na dystansie stu metrów a. na sto metrów, środ … Słownik języka polskiego
kłusować — I ndk IV, kłusowaćsuję, kłusowaćsujesz, kłusowaćsuj, kłusowaćował «biec kłusem, jechać kłusem» Konie kłusowały. Jeźdźcy kłusowali. II ndk IV, kłusowaćsuję, kłusowaćsujesz, kłusowaćsuj, kłusowaćował «być kłusownikiem, zajmować się kłusownictwem» … Słownik języka polskiego
kłusować — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, kłusowaćsuję, kłusowaćsuje {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o koniu oraz niektórych innych czworonożnych zwierzętach: poruszać się, biec kłusem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kłusujące… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
trucht — m IV, D. u ( a), B.=M. (także rzadziej: B.=D. a), Ms. truchtchcie, blm «rodzaj biegu zwierzęcia, najczęściej konia, pośredni między stępem a kłusem» Konie szły truchtem. ◊ Iść, biec truchtem «o ludziach: iść, biec niezbyt szybko, stawiając drobne … Słownik języka polskiego
kłus — m IV, D. a, Ms. kłusie, blm «rodzaj biegu zwierzęcia czworonożnego, najczęściej konia, w którym stawia ono lub podnosi jednocześnie dwie nogi, np. przednią prawą a tylną lewą i odwrotnie, bieg pośredni pod względem szybkości między stępem a… … Słownik języka polskiego
iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… … Słownik języka polskiego
puszczać — ndk I, puszczaćam, puszczaćasz, puszczaćają, puszczaćaj, puszczaćał, puszczaćany puścić dk VIa, puszczę, puszczaćcisz, puść, puszczaćcił, puszczony 1. «przestawać trzymać ręką, zwalniać uchwyt, wypuszczać z ręki» Puszczał rękę dziecka i… … Słownik języka polskiego