-
1 bezwarunkowy
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > bezwarunkowy
-
2 skok bezwarunkowy
• unconditional jump -
3 odruch
m (G odruchu) 1. (reakcja) reflex- odruch ssania u niemowląt an infant’s sucking reflex- odruch wymiotny a retch2. (nawyk) reaction, impulse- służalcze odruchy servile habits- w odruchu gniewu in a rush of blood a. anger- w pierwszym odruchu uniosła rękę, jakby chciała się przywitać her first impulse was to stretch out her hand as if she wanted to shake hands- ludzkie odruchy the milk of human kindness□ odruch bezwarunkowy Psych. unconditioned reflex a. response- odruch kolanowy Med. patellar reflex, knee-jerk- odruch warunkowy Psych. conditioned reflex a. response* * *-u; -y; m; MED, PSYCHreflex; ( żywiołowa reakcja) impulseodruch warunkowy/bezwarunkowy — conditioned/unconditioned reflex
* * *mi1. psych. reflex; odruch bezwarunkowy unconditioned l. inborn reflex; odruch kolanowy knee reflex; odruch warunkowy conditioned l. trained reflex.2. (= reakcja) impulse; reaction; ludzkie odruchy normal reactions.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odruch
-
4 bezwzględny
adj(człowiek, postępowanie) ruthless; (posłuszeństwo, zakaz) strict; ( szacunek) total; (zero, skala, wysokość) absolute* * *a.1. (= niezmienny, niezależny) absolute; wartości bezwzględne absolute values; prawda bezwzględna fil. absolute truth; czas bezwzględny fiz. absolute time; temperatura/wysokość bezwzględna absolute temperature/altitude; zero bezwzględne absolute zero; wartość bezwzględna mat. absolute value.2. (= surowy, nieprzejednany) ruthless, pitiless, severe.3. (= całkowity, bezwarunkowy) final, unconditional.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > bezwzględny
-
5 bo|dziec
m 1. (czynnik) stimulus- bodziec fizyczny/wzrokowy/świetlny a physical/visual/light stimulus- pacjent nie reaguje na bodźce the patient doesn’t react to stimuli2. (zachęta) incentive, spur (do czegoś to sth)- porażka stała się dla niego bodźcem do rozwoju the defeat acted as a spur to his (further) development- □ bodziec bezwarunkowy Psych. unconditioned stimulus- bodziec podprogowy Psych. subliminal stimulus, subthreshold stimulus- bodziec warunkowy Psych. conditioned stimulusThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > bo|dziec
См. также в других словарях:
bezwarunkowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} odznaczający się brakiem jakichkolwiek warunków, zastrzeżeń; bezwzględny, całkowity, absolutny : {{/stl 7}}{{stl 10}}żądać bezwarunkowego wykonania rozkazu, polecenia. Bezwarunkowa… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bezwarunkowy — «nie ograniczony żadnymi warunkami; zupełny, całkowity, bezwzględny» Bezwarunkowa kapitulacja. Bezwarunkowe posłuszeństwo. ∆ biol. Odruch bezwarunkowy «reakcja wrodzona występująca automatycznie przy pobudzeniu odpowiednich receptorów (np.… … Słownik języka polskiego
odruch bezwarunkowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}psych. {{/stl 8}}{{stl 7}} odruch, którego zasada działania jest utrwalona genetycznie, wrodzona (bodziec powoduje automatyczną, niewyuczoną reakcję, np. zwężanie się źrenicy pod wpływem światła) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bezwzględny — bezwzględnyni, bezwzględnyniejszy 1. «nie mający względów dla innych; świadczący o surowości, okrucieństwie; surowy, okrutny» Bezwzględny przełożony. Bezwzględne postępowanie. Być coraz bezwzględniejszym dla kogoś, w stosunku do kogoś. Być… … Słownik języka polskiego
bodziec — m II, D. bodźca; lm M. bodźce, D. bodźców 1. «czynnik wywołujący pobudzenie organizmu, jego tkanek» Bodziec chemiczny, mechaniczny, świetlny. Bodziec wewnętrzny, zewnętrzny. ∆ Bodziec bezwarunkowy «czynnik działający bezpośrednio na zmysły» ∆… … Słownik języka polskiego
imperatyw — m IV, D. u, Ms. imperatywwie; lm M. y «nakaz, reguła; norma moralna» Imperatyw ideowy, społeczny, twórczy. ∆ filoz. Imperatyw kategoryczny «w etyce Kanta: bezwarunkowy nakaz moralny zobowiązujący człowieka do przyjęcia tylko takich zasad… … Słownik języka polskiego
kategoryczny — «nie dopuszczający sprzeciwu, zastrzeżeń, stanowczy, zdecydowany; wyrażający czyjąś stanowczość» Kategoryczna wypowiedź. Kategoryczny rozkaz. Kategoryczne żądanie. Kategoryczny ton. ∆ filoz. Imperatyw kategoryczny «w etyce Kanta: bezwarunkowy… … Słownik języka polskiego
konieczny — koniecznyni, koniecznyniejszy «nie dający się uniknąć, bezwzględnie potrzebny; nieuchronny, nieodzowny, niezbędny, przymusowy» Konieczna operacja. Konieczny wyjazd. Wykształcenie średnie konieczne. ∆ filoz. Sąd konieczny «sąd (twierdzenie)… … Słownik języka polskiego
odruch — m III, D. u; lm M. y 1. psych. «reakcja organizmu na bodźce środowiska zewnętrznego i wewnętrznego zachodząca za pośrednictwem układu nerwowego» ∆ Odruch bezwarunkowy «reakcja wrodzona, zachodząca automatycznie przy pobudzeniu odpowiednich… … Słownik języka polskiego
ślepy — ślepi 1. «pozbawiony wzroku, nie mogący widzieć» Ślepe kocięta, szczenięta. Ślepy na jedno oko, na oba oczy. ∆ druk. Ślepy materiał (zecerski) → justunek ∆ ekon. Ślepy kosztorys «kosztorys stosowany przy przetargach, zawierający jedynie opis i… … Słownik języka polskiego