-
1 bezwarunkowy
bezwarunkowy bedingungslos; -
2 bezwarunkowy
bezwarunkowy [bɛzvarunkɔvɨ] adjuneingeschränkt, vorbehaltlos; kapitulacja bedingungslos; posłuszeństwo unbedingt, bedingungslos -
3 bezwarunkowy
adj -
4 bodziec
bodziec m (- dźca; - dźce) Reiz m, Impuls m; (zachęta) Ansporn m, Anregung f, Antrieb m; materialny Anreiz m;bodziec bezwarunkowy BIOL unbedingter Reiz m -
5 odruch
odruch wymiotny MED Brechreiz m;odruch ssania BIOL Saugreflex m;odruch warunkowy PSYCH bedingter Reflex m;odruch bezwarunkowy PSYCH unbedingter Reflex m -
6 bodziec
\bodziec warunkowy/bezwarunkowy bedingter/unbedingter Reizbodźce ekonomiczne materieller Anreiz mto było dla mnie bodźcem do dalszej gry das war für mich ein Antrieb [ lub Anstoß], um weiterzuspielen -
7 odruch
\odruch bezwarunkowy/warunkowy unbedingter/bedingter Reflex mw \odruchu wściekłości in einem Wutanfall -
8 bedingungslos
II. adv bezwarunkowojdm \bedingungslos vertrauen ufać komuś bezgranicznie -
9 unbedingt
См. также в других словарях:
bezwarunkowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} odznaczający się brakiem jakichkolwiek warunków, zastrzeżeń; bezwzględny, całkowity, absolutny : {{/stl 7}}{{stl 10}}żądać bezwarunkowego wykonania rozkazu, polecenia. Bezwarunkowa… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bezwarunkowy — «nie ograniczony żadnymi warunkami; zupełny, całkowity, bezwzględny» Bezwarunkowa kapitulacja. Bezwarunkowe posłuszeństwo. ∆ biol. Odruch bezwarunkowy «reakcja wrodzona występująca automatycznie przy pobudzeniu odpowiednich receptorów (np.… … Słownik języka polskiego
odruch bezwarunkowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}psych. {{/stl 8}}{{stl 7}} odruch, którego zasada działania jest utrwalona genetycznie, wrodzona (bodziec powoduje automatyczną, niewyuczoną reakcję, np. zwężanie się źrenicy pod wpływem światła) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bezwzględny — bezwzględnyni, bezwzględnyniejszy 1. «nie mający względów dla innych; świadczący o surowości, okrucieństwie; surowy, okrutny» Bezwzględny przełożony. Bezwzględne postępowanie. Być coraz bezwzględniejszym dla kogoś, w stosunku do kogoś. Być… … Słownik języka polskiego
bodziec — m II, D. bodźca; lm M. bodźce, D. bodźców 1. «czynnik wywołujący pobudzenie organizmu, jego tkanek» Bodziec chemiczny, mechaniczny, świetlny. Bodziec wewnętrzny, zewnętrzny. ∆ Bodziec bezwarunkowy «czynnik działający bezpośrednio na zmysły» ∆… … Słownik języka polskiego
imperatyw — m IV, D. u, Ms. imperatywwie; lm M. y «nakaz, reguła; norma moralna» Imperatyw ideowy, społeczny, twórczy. ∆ filoz. Imperatyw kategoryczny «w etyce Kanta: bezwarunkowy nakaz moralny zobowiązujący człowieka do przyjęcia tylko takich zasad… … Słownik języka polskiego
kategoryczny — «nie dopuszczający sprzeciwu, zastrzeżeń, stanowczy, zdecydowany; wyrażający czyjąś stanowczość» Kategoryczna wypowiedź. Kategoryczny rozkaz. Kategoryczne żądanie. Kategoryczny ton. ∆ filoz. Imperatyw kategoryczny «w etyce Kanta: bezwarunkowy… … Słownik języka polskiego
konieczny — koniecznyni, koniecznyniejszy «nie dający się uniknąć, bezwzględnie potrzebny; nieuchronny, nieodzowny, niezbędny, przymusowy» Konieczna operacja. Konieczny wyjazd. Wykształcenie średnie konieczne. ∆ filoz. Sąd konieczny «sąd (twierdzenie)… … Słownik języka polskiego
odruch — m III, D. u; lm M. y 1. psych. «reakcja organizmu na bodźce środowiska zewnętrznego i wewnętrznego zachodząca za pośrednictwem układu nerwowego» ∆ Odruch bezwarunkowy «reakcja wrodzona, zachodząca automatycznie przy pobudzeniu odpowiednich… … Słownik języka polskiego
ślepy — ślepi 1. «pozbawiony wzroku, nie mogący widzieć» Ślepe kocięta, szczenięta. Ślepy na jedno oko, na oba oczy. ∆ druk. Ślepy materiał (zecerski) → justunek ∆ ekon. Ślepy kosztorys «kosztorys stosowany przy przetargach, zawierający jedynie opis i… … Słownik języka polskiego