Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

benefit

  • 61 prosum

    1.
    prō-sum, fŭi, prōdesse, v. n., to be useful or of use, to do good, benefit, profit.
    I.
    In gen., constr. with dat., a subjectclause, or absol., rarely with ad or in and acc.: sibi prodesse, Enn. ap. Cic. Fam. 7, 6, 2 (Trag. v. 310 Vahl.); cf.:

    qui nec sibi nec alteri prosunt,

    Cic. Off. 2, 10, 36:

    multis,

    id. Lael. 1, 4:

    nihil tibi litterae meae proderunt,

    id. Fam. 2, 17, 7.—With subj.-clause:

    multum prodest ea quae metuuntur ipsa contemnere,

    Cic. Tusc. 4, 30, 64:

    iis carum et jucundum esse maxime prodest,

    Q. Cic. Petit. Cons. 5, 16; cf. id. ib. 11, 43:

    quid mihi fingere prodest?

    Ov. M. 13, 935:

    nec quicquam tibi prodest Aërias tentasse domos,

    Hor. C. 1, 28, 4; id. Epod. 17, 60; id. S. 1, 2, 113:

    quae scire magis juvat quam prodest,

    Sen. Ep. 106, 3.— Absol.:

    prodesse aequom est,

    Ter. Ad. 5, 9, 11:

    quorum altera prosunt, Cin. Fin. 3, 21, 69: studia aliena ac nihil profutura,

    Sall. J. 1, 5:

    magis tamen Menenianum profuit judicium,

    Liv. 2, 52; Quint. 4, 1, 3; 11, 1, 9:

    quae nocuere sequar, fugiam quae profore credam,

    Hor. Ep. 1, 8, 11:

    aut prodesse volunt aut delectare poëtae,

    id. A. P. 333:

    tu tantum corpore prodes, Nos animo,

    Ov. M. 13, 365.— With ad or in and acc.:

    id mirum, quantum profuit ad concordiam civitatis,

    Liv. 2, 1:

    in id quoque prodest, ut, etc.,

    Quint. 8, 3, 9:

    in commune,

    id. 6, 1, 7.—With abl.:

    constantia multum prodest in amore,

    Prop. 2, 26, 27.—
    II.
    In partic., of medicines, to be good, be beneficial:

    fabam voci prodesse,

    Plin. 22, 25, 69, § 141:

    balineum assumo, quia prodest,

    Plin. Ep. 7, 21, 3:

    ad tormina,

    Plin. 22, 25, 63, § 131:

    contra ignem sacrum,

    id. 20, 7, 25, § 59.—With inf.:

    contra anginas tritum in poscā gargarizare prodest,

    Plin. 20, 6, 23, § 52.
    2.
    prōsum, = prorsum, q. v.

    Lewis & Short latin dictionary > prosum

  • 62 sero

    1.
    sĕro, sēvi, sătum, 3, v. a. [for seso, root sa-; Gr. saô, sêthô, to sift], to sow, plant (freq. and class.; syn.: planto, semino, consero).
    I.
    Lit., with acc., either of the plant, seed, etc., sown, or of the land cultivated:

    ubi tempus erit, effodito seritoque recte... Quae diligentius seri voles, in calicibus seri oportet,

    Cato, R. R. 133, 2: serendum viciam, lentem, cicerculam, etc., Varr. R. R. 1, 32, 2:

    oleam et vitem,

    Cic. Rep. 3, 9, 16:

    frumenta,

    Caes. B. G. 5, 14:

    ut tantum decumae sit, quantum severis: hoc est, ut quot jugera sint sata, totidem medimna decumae debeantur,

    Cic. Verr. 2, 3, 47, § 112:

    agri molliti et oblimati ad serendum,

    id. N. D. 2, 52, 130: serit arbores, quae alteri saeculo prosint, Caecil. ap. Cic. Tusc. 1, 14, 31; Cic. Sen. 7, 24; 17, 59:

    nullam sacrā vite prius severis arborem,

    Hor. C. 1, 18, 1; cf. id. ib. 3, 10, 6:

    semina,

    Verg. G. 1, 193: surculos, Auct. ap. Cic. de Or. 2, 69, 278:

    aliquid in inculto et derelicto solo,

    Cic. Brut. 4, 16:

    iste serendus ager,

    Ov. A. A. 2, 668:

    sulcos,

    Tib. 2, 3, 70:

    vera ratio serendi,

    Plin. 18, 25, 60, § 224.—Freq. in part. perf.:

    multa erant inter eum locum manu sata,

    Caes. B. C. 3, 44:

    saepe satas alio vidi traducere messes,

    Verg. E. 8, 99; id. G. 3, 176.—Hence, subst.: săta, ōrum, n., standing corn, crops, Verg. E. 3, 82; id. G. 1, 325; id. A. 2, 306; 12, 454; Ov. M. 1, 286; Plin. 16, 25, 39, § 94; Pall. 1, 43.—Prov.:

    mihi istic nec seritur nec metitur,

    i. e. I have no benefit from it, it's nothing to me, Plaut. Ep. 2, 2, 80.—
    B.
    Transf., of persons, to beget, bring forth, produce; only in part. perf. in pass. sense, begotten, sprung forth, born, etc.:

    Tertullae nollem abortum: tam enim Cassii sunt jam quam Bruti serendi,

    Cic. Att. 14, 20, 2; id. Leg. 1, 8, 24:

    non temere nec fortuito sati et creati sumus,

    id. Tusc. 1, 49, 118; cf. id. ib. 1, 25, 60; id. Univ. 12, 35:

    hic satus ad pacem,

    Prop. 3, 9, 19.—With ex: ex Tantalo ortus Pelops, ex Pelope autem satus Atreus, Poët. ap. Quint. 9, 3, 57.— With de:

    Ilia cum Lauso de Numitore sati,

    Ov. F. 4, 54.—With ab:

    largo satos Curetas ab imbri,

    Ov. M. 4, 282.—With simple abl. (so most freq.):

    Camertem Magnanimo Volscente satum,

    Verg. A. 10, 562:

    sole satus Phaëthon,

    Ov. M. 1, 751:

    sata Tiresiā Manto,

    id. ib. 6, 157 et saep.:

    sate sanguine divum,

    sprung from, Verg. A. 6, 125:

    non sanguine humano sed stirpe divinā satum se esse,

    Liv. 38, 58, 7:

    o sate gente deum,

    Verg. A. 8, 36:

    matre satos unā,

    Ov. M. 5, 141; so,

    matre,

    id. F. 3, 799;

    Nereide,

    id. M. 12, 93; cf.:

    Bacchum vocant satumque iterum solumque bimatrem,

    id. ib. 4, 12.— Hence, satus (sata) aliquo, for a son (or daughter) of any one:

    satus Anchisa,

    i. e. Æneas, Verg. A. 5, 244; 5, 424; 6, 331;

    7, 152: Hammone satus,

    i. e. Iarbas, id. ib. 4, 198:

    satae Peliā,

    Ov. M. 7, 322:

    sati Curibus,

    sprung from, natives of Cures, id. ib. 14, 778.—
    II.
    Trop., to sow the seeds of any thing, to found, establish, to scatter, disseminate, propagate, produce, to cause, occasion, excite, etc.:

    leges, instituta, rem publicam,

    Cic. Tusc. 1, 14, 31:

    diuturnam rem publicam,

    to found, establish, id. Rep. 2, 3, 5:

    mores,

    id. Leg. 1, 6, 20:

    aere vulnera vasta serebant,

    scattered, Lucr. 5, 1290; so,

    vulnera pugnantis tergo,

    Sil. 5, 235:

    lites,

    Plaut. Poen. 3, 2, 10:

    negotium,

    id. Most. 5, 1, 51; cf.:

    (Hamilcar) Romanum sevit puerili in pectore bellum,

    Sil. 1, 80:

    civiles discordias,

    Liv. 3, 40, 10:

    causam discordiarum,

    Suet. Calig. 26:

    crimina in senatum apud infimae plebis homines,

    Liv. 24, 23 fin.:

    invidiam in alios,

    Tac. H. 2, 86:

    rumores,

    Verg. A. 12, 228; Curt. 8, 9, 1:

    opinionem,

    Just. 8, 3, 8:

    sibi causas sollicitudinum,

    Sen. Ep. 104, 12.
    2.
    sĕro ( ui), tum, 3, v. a. [Sanscr. sarat, thread; Gr. seira, rope; cf.: eirô, herma, hormos; Lat. series, servus], to join or bind together, to plait, interweave, entwine, etc.
    I.
    Lit. (so only in part. perf.):

    accipiunt sertas nardo florente coronas,

    Luc. 10, 164; Cypr. Ep. 4, 3:

    flores,

    App. M. 4, p. 156, 4; 10, p. 254, 38:

    rosa,

    id. ib. 2, p. 121, 131:

    loricae,

    linked, Nep. Iph. 1 fin.; cf. Serv. Verg. A. 1, 421.—
    B.
    Subst.: serta, ōrum, n., wreaths of flowers, garlands (freq. and class.):

    arae sertis recentibus halant,

    Verg. A. 1, 417:

    coronae, serta,

    Plaut. As. 4, 1, 58; Lucr. 4, 1128; 4, 1174; Cic. Tusc. 3, 18, 43; id. Cat. 2, 5, 10; Cat. 6, 8; Verg. E. 6, 16; Tib. 1, 1, 12; 1, 2, 14; 1, 7, 52 et saep. al.—Rarely in sing.:

    roseo Venus aurea serto,

    Aus. Idyll. 6, 88.—Collat. form serta, ae, f. (sc. corona):

    cum tua praependent demissae in pocula sertae,

    Prop. 2, 33 (3, 31), 37; id. et Corn. Sev. ap. Charis. p. 83 P.—
    II.
    Trop., to join, connect, interweave; to combine, compose, contrive (class. but rare; syn.: jungo, cieo, instruo): seritote diem concorditer ambo, i. e. alternate according to the succession (in the government), Enn. ap. Charis. p. 177 P. (Ann. v. 110 Vahl.):

    ex aeternitate causa causam serens,

    joining in order, following, Cic. Fat. 12, 27:

    cujus (fati) lege immobilis rerum humanarum ordo seritur,

    is arranged, disposed, Liv. 25, 6:

    bella ex bellis serendo,

    by joining war to war, Sall. H. 4, 61, 20 Dietsch:

    tumultum ex tumultu, bellum ex bello serunt,

    id. ib. 1, 48, 7 ib.; cf. Liv. 21, 10; cf.:

    certamina cum Patribus,

    to join, engage in, id. 2, 1; so,

    certamina,

    id. 27, 12; 27, 41; 40, 48:

    crebra proelia,

    Tac. H. 5, 11: quod mihi servus sermonem serat, joins speech, i. e. bandies words with me, Plaut. Curc. 1, 3, 37; cf. id. Mil. 3, 1, 106:

    multa inter sese vario sermone serebant,

    Verg. A. 6, 160; Stat. Achill. 2, 38, id. Th. 6, 941:

    aliquid sermonibus occultis,

    Liv. 3, 43; 7, 39; 33, 32:

    secreta colloquia cum eo,

    id. 34, 61:

    populares orationes,

    to put together, compose, id. 10, 19; cf.:

    (Livius) ab saturis ausus est primus argumento fabulam serere,

    id. 7, 2, 8:

    quid seris fando moras?

    why are you contriving? Sen. Med. 281:

    negotium,

    to make, prepare, Plaut. Most. 5, 1, 51:

    crimina belli,

    Verg. A. 7, 339.
    3.
    sēro, āvi, ātum, 1, v. a. [sera], to fasten with a bolt, to bar: praeda nullo obstaculo serata, Ven. Fort. Vit. S. Menard. 6; cf. Prisc. p. 837 P.
    4.
    sērō̆, adv., v. serus fin.

    Lewis & Short latin dictionary > sero

  • 63 supervacuus

    sŭper-văcŭus, a, um, adj., useless, needless, unnecessary, superfluous, redundant (not ante-Aug.;

    while supervacaneus is class.): omne supervacuum pleno de pectore manat,

    Hor. A. P. 337:

    non tam obest audire supervacua quam ignorare necessaria,

    Quint. 12, 8, 7:

    carnes,

    Plin. 32, 7, 24, § 69:

    coma,

    id. 16, 36, 64, § 158:

    radix,

    id. 25, 9, 64, § 111:

    frondes,

    Col. 5, 5, 19:

    mihi Baias Musa supervacuas Antonius facit,

    of no benefit, Hor. Ep. 1, 15, 3:

    sepulcri honores,

    id. C. 2, 20, 24:

    metus,

    Ov. P. 2, 7, 6:

    cultus lupini,

    Col. 2, 11, 5:

    doctrina,

    Quint. 2, 8, 8:

    labor,

    id. 3, 6, 65:

    facta,

    Suet. Tib. 52:

    pugna,

    Just. 3, 7, 4:

    multa,

    Plin. Pan. 50:

    littera,

    Quint. 12, 10, 3: dolium, App. M. 9, p. 219, 19:

    quod monere supervacuum fuerat,

    Quint. 1, 4, 22; 11, 2, 45; Col. Arb. 26, 9; Plin. 25, 10, 74, § 121:

    qui dicit: tu occidisti, supervacuum habet postea dicere: ego non occidi,

    Quint. 7, 2, 21:

    quale sit describere supervacuum habeo,

    Plin. 27, 12, 99, § 125:

    diligentiam in supervacuis adfectare,

    id. 17, 1, 1, § 9.— Adv. with prepp.:

    res ad praecavendum vel ex supervacuo movit,

    Liv. 2, 37, 8:

    quid est iracundia in supervacuum tumultuante frigidius?

    to no purpose, uselessly, Sen. Ira, 2, 11, 2; id. Cons. ad Marc. 1, 6; id. Ep. 70, 15:

    adjectio vicini pro supervacuo habenda est,

    Dig. 8, 4, 5.— Adv., superfluously, uselessly.
    a.
    Form sŭpervăcŭō, Plin. 11, 25, 30, § 87; Dig. 11, 7, 14 med.; 18, 1, 64.—
    b.
    Form sŭpervăcŭē, Paul. Sent. 3, 5, 20; Tert. ad Mart. 1; Vulg. Psa. 24, 4; 34, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > supervacuus

  • 64 ui

    1.
    sĕro, sēvi, sătum, 3, v. a. [for seso, root sa-; Gr. saô, sêthô, to sift], to sow, plant (freq. and class.; syn.: planto, semino, consero).
    I.
    Lit., with acc., either of the plant, seed, etc., sown, or of the land cultivated:

    ubi tempus erit, effodito seritoque recte... Quae diligentius seri voles, in calicibus seri oportet,

    Cato, R. R. 133, 2: serendum viciam, lentem, cicerculam, etc., Varr. R. R. 1, 32, 2:

    oleam et vitem,

    Cic. Rep. 3, 9, 16:

    frumenta,

    Caes. B. G. 5, 14:

    ut tantum decumae sit, quantum severis: hoc est, ut quot jugera sint sata, totidem medimna decumae debeantur,

    Cic. Verr. 2, 3, 47, § 112:

    agri molliti et oblimati ad serendum,

    id. N. D. 2, 52, 130: serit arbores, quae alteri saeculo prosint, Caecil. ap. Cic. Tusc. 1, 14, 31; Cic. Sen. 7, 24; 17, 59:

    nullam sacrā vite prius severis arborem,

    Hor. C. 1, 18, 1; cf. id. ib. 3, 10, 6:

    semina,

    Verg. G. 1, 193: surculos, Auct. ap. Cic. de Or. 2, 69, 278:

    aliquid in inculto et derelicto solo,

    Cic. Brut. 4, 16:

    iste serendus ager,

    Ov. A. A. 2, 668:

    sulcos,

    Tib. 2, 3, 70:

    vera ratio serendi,

    Plin. 18, 25, 60, § 224.—Freq. in part. perf.:

    multa erant inter eum locum manu sata,

    Caes. B. C. 3, 44:

    saepe satas alio vidi traducere messes,

    Verg. E. 8, 99; id. G. 3, 176.—Hence, subst.: săta, ōrum, n., standing corn, crops, Verg. E. 3, 82; id. G. 1, 325; id. A. 2, 306; 12, 454; Ov. M. 1, 286; Plin. 16, 25, 39, § 94; Pall. 1, 43.—Prov.:

    mihi istic nec seritur nec metitur,

    i. e. I have no benefit from it, it's nothing to me, Plaut. Ep. 2, 2, 80.—
    B.
    Transf., of persons, to beget, bring forth, produce; only in part. perf. in pass. sense, begotten, sprung forth, born, etc.:

    Tertullae nollem abortum: tam enim Cassii sunt jam quam Bruti serendi,

    Cic. Att. 14, 20, 2; id. Leg. 1, 8, 24:

    non temere nec fortuito sati et creati sumus,

    id. Tusc. 1, 49, 118; cf. id. ib. 1, 25, 60; id. Univ. 12, 35:

    hic satus ad pacem,

    Prop. 3, 9, 19.—With ex: ex Tantalo ortus Pelops, ex Pelope autem satus Atreus, Poët. ap. Quint. 9, 3, 57.— With de:

    Ilia cum Lauso de Numitore sati,

    Ov. F. 4, 54.—With ab:

    largo satos Curetas ab imbri,

    Ov. M. 4, 282.—With simple abl. (so most freq.):

    Camertem Magnanimo Volscente satum,

    Verg. A. 10, 562:

    sole satus Phaëthon,

    Ov. M. 1, 751:

    sata Tiresiā Manto,

    id. ib. 6, 157 et saep.:

    sate sanguine divum,

    sprung from, Verg. A. 6, 125:

    non sanguine humano sed stirpe divinā satum se esse,

    Liv. 38, 58, 7:

    o sate gente deum,

    Verg. A. 8, 36:

    matre satos unā,

    Ov. M. 5, 141; so,

    matre,

    id. F. 3, 799;

    Nereide,

    id. M. 12, 93; cf.:

    Bacchum vocant satumque iterum solumque bimatrem,

    id. ib. 4, 12.— Hence, satus (sata) aliquo, for a son (or daughter) of any one:

    satus Anchisa,

    i. e. Æneas, Verg. A. 5, 244; 5, 424; 6, 331;

    7, 152: Hammone satus,

    i. e. Iarbas, id. ib. 4, 198:

    satae Peliā,

    Ov. M. 7, 322:

    sati Curibus,

    sprung from, natives of Cures, id. ib. 14, 778.—
    II.
    Trop., to sow the seeds of any thing, to found, establish, to scatter, disseminate, propagate, produce, to cause, occasion, excite, etc.:

    leges, instituta, rem publicam,

    Cic. Tusc. 1, 14, 31:

    diuturnam rem publicam,

    to found, establish, id. Rep. 2, 3, 5:

    mores,

    id. Leg. 1, 6, 20:

    aere vulnera vasta serebant,

    scattered, Lucr. 5, 1290; so,

    vulnera pugnantis tergo,

    Sil. 5, 235:

    lites,

    Plaut. Poen. 3, 2, 10:

    negotium,

    id. Most. 5, 1, 51; cf.:

    (Hamilcar) Romanum sevit puerili in pectore bellum,

    Sil. 1, 80:

    civiles discordias,

    Liv. 3, 40, 10:

    causam discordiarum,

    Suet. Calig. 26:

    crimina in senatum apud infimae plebis homines,

    Liv. 24, 23 fin.:

    invidiam in alios,

    Tac. H. 2, 86:

    rumores,

    Verg. A. 12, 228; Curt. 8, 9, 1:

    opinionem,

    Just. 8, 3, 8:

    sibi causas sollicitudinum,

    Sen. Ep. 104, 12.
    2.
    sĕro ( ui), tum, 3, v. a. [Sanscr. sarat, thread; Gr. seira, rope; cf.: eirô, herma, hormos; Lat. series, servus], to join or bind together, to plait, interweave, entwine, etc.
    I.
    Lit. (so only in part. perf.):

    accipiunt sertas nardo florente coronas,

    Luc. 10, 164; Cypr. Ep. 4, 3:

    flores,

    App. M. 4, p. 156, 4; 10, p. 254, 38:

    rosa,

    id. ib. 2, p. 121, 131:

    loricae,

    linked, Nep. Iph. 1 fin.; cf. Serv. Verg. A. 1, 421.—
    B.
    Subst.: serta, ōrum, n., wreaths of flowers, garlands (freq. and class.):

    arae sertis recentibus halant,

    Verg. A. 1, 417:

    coronae, serta,

    Plaut. As. 4, 1, 58; Lucr. 4, 1128; 4, 1174; Cic. Tusc. 3, 18, 43; id. Cat. 2, 5, 10; Cat. 6, 8; Verg. E. 6, 16; Tib. 1, 1, 12; 1, 2, 14; 1, 7, 52 et saep. al.—Rarely in sing.:

    roseo Venus aurea serto,

    Aus. Idyll. 6, 88.—Collat. form serta, ae, f. (sc. corona):

    cum tua praependent demissae in pocula sertae,

    Prop. 2, 33 (3, 31), 37; id. et Corn. Sev. ap. Charis. p. 83 P.—
    II.
    Trop., to join, connect, interweave; to combine, compose, contrive (class. but rare; syn.: jungo, cieo, instruo): seritote diem concorditer ambo, i. e. alternate according to the succession (in the government), Enn. ap. Charis. p. 177 P. (Ann. v. 110 Vahl.):

    ex aeternitate causa causam serens,

    joining in order, following, Cic. Fat. 12, 27:

    cujus (fati) lege immobilis rerum humanarum ordo seritur,

    is arranged, disposed, Liv. 25, 6:

    bella ex bellis serendo,

    by joining war to war, Sall. H. 4, 61, 20 Dietsch:

    tumultum ex tumultu, bellum ex bello serunt,

    id. ib. 1, 48, 7 ib.; cf. Liv. 21, 10; cf.:

    certamina cum Patribus,

    to join, engage in, id. 2, 1; so,

    certamina,

    id. 27, 12; 27, 41; 40, 48:

    crebra proelia,

    Tac. H. 5, 11: quod mihi servus sermonem serat, joins speech, i. e. bandies words with me, Plaut. Curc. 1, 3, 37; cf. id. Mil. 3, 1, 106:

    multa inter sese vario sermone serebant,

    Verg. A. 6, 160; Stat. Achill. 2, 38, id. Th. 6, 941:

    aliquid sermonibus occultis,

    Liv. 3, 43; 7, 39; 33, 32:

    secreta colloquia cum eo,

    id. 34, 61:

    populares orationes,

    to put together, compose, id. 10, 19; cf.:

    (Livius) ab saturis ausus est primus argumento fabulam serere,

    id. 7, 2, 8:

    quid seris fando moras?

    why are you contriving? Sen. Med. 281:

    negotium,

    to make, prepare, Plaut. Most. 5, 1, 51:

    crimina belli,

    Verg. A. 7, 339.
    3.
    sēro, āvi, ātum, 1, v. a. [sera], to fasten with a bolt, to bar: praeda nullo obstaculo serata, Ven. Fort. Vit. S. Menard. 6; cf. Prisc. p. 837 P.
    4.
    sērō̆, adv., v. serus fin.

    Lewis & Short latin dictionary > ui

  • 65 utilitas

    ūtĭlĭtas, ātis ( gen. plur. utilitatum and utilitatium), f. [utilis], use, usefulness, utility, serviceableness, service, expediency, benefit, profit, advantage (used equally in sing. and plur.):

    commodis utilitatique servire,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 8, § 24:

    enitendum est, ut ostendas, in eā re, quam defendas, aut dignitatem inesse aut utilitatem... nihil ad utilitatem suam referre,

    id. de Or. 2, 51, 207:

    etiamsi nulla sit utilitas ex amicitiā,

    id. Fin. 1, 20, 69:

    si ea (justitia) quae propter utilitatem constituitur, utilitate aliā convellitur,

    id. Leg. 1, 15, 42:

    incidunt multae saepe causae, quae conturbent animos utilitatis specie,

    id. Off. 3, 10, 40:

    nihil tam secundum naturam quam utilitas,

    id. ib. 3, 8, 35:

    utilitas justi prope mater et aequi,

    Hor. S. 1, 3, 98:

    persaepe evenit, ut utilitas cum honestate certet,

    Cic. Part. Or. 25, 89:

    usus est familiā, si utilitate judicandum est, optima, si forma, vix mediocri,

    Nep. Att. 13, 3:

    satin' ego oculis utilitatem obtineo sincere an parum?

    i. e. have I the right use of my eyes? do I see aright? Plaut. Ep. 5, 1, 28:

    in eā re utilitatem ego faciam ut cognoscas meam,

    i. e. how useful I can be, Ter. Eun. 2, 3, 18:

    si et belli utilitatem et pacis dignitatem retinere vultis,

    what is useful for war, Cic. Imp. Pomp. 6, 14:

    neque de fortitudine quid detrahitur neque de utilitate,

    Dig. 21, 1, 38, § 7.— Plur.:

    nihil de utilitatibus, nihil de commodis suis cogitare,

    Cic. Fin. 1, 10, 34:

    natura consultrix et provida utilitatum opportunitatumque omnium,

    id. N. D. 2, 22, 58:

    utilitates ex amicitiā maximae capientur,

    id. Lael. 9, 32:

    (Trio) mirabiles utilitates mihi praebet,

    id. Att. 7, 5, 2:

    teque Alexandrinum bellum gerente utilitatibus tuis paruit,

    id. Deiot. 5, 13:

    utilitatibus tuis possum carere,

    i. e. I can do without your services, id. Fam. 16, 3, 2:

    utilitates aut in constituendis aut in conservandis civitatibus constitutas,

    id. de Or. 1, 9, 36; 1, 43, 193.

    Lewis & Short latin dictionary > utilitas

См. также в других словарях:

  • benefit — ben·e·fit n 1: something that provides an advantage or gain; specif: an enhancement of property value, enjoyment of facilities, or increase in general prosperity arising from a public improvement general benefit: a benefit to the community at… …   Law dictionary

  • Benefit — Студийный альбом Jethro Tull …   Википедия

  • Benefit — may refer to:Something that a party/individual was not previously entitled to receive. *Economic benefit, the positive contribution to gross national product (or other measure of value) from an economic activity or project: see Cost benefit… …   Wikipedia

  • Benefit — Saltar a navegación, búsqueda Benefit Álbum de Jethro Tull Publicación 20 de abril de 1970 (en los EE. UU.) Grabación Diciembre de 1969 …   Wikipedia Español

  • Benefit — Album par Jethro Tull Sortie 20 avril 1970 Enregistrement décembre 1969 Durée 42:49 Genre rock progressif Producteur …   Wikipédia en Français

  • benefit — vb Benefit, profit, avail mean to do good or to be of advantage to someone. Benefit usually implies personal betterment or improvement (as of one s physical, intellectual, moral, or spiritual condition), but it may suggest enrichment or a… …   New Dictionary of Synonyms

  • benefit — ► NOUN 1) advantage or profit. 2) a payment made by the state or an insurance scheme to someone entitled to receive it, e.g. an unemployed person. 3) a public performance to raise money for a charity. ► VERB (benefited or benefitted, benefiting… …   English terms dictionary

  • Benefit — Ben e*fit, n. [OE. benefet, benfeet, bienfet, F. bienfait, fr. L. benefactum; bene well (adv. of bonus good) + factum, p. p. of facere to do. See {Bounty}, and {Fact}.] 1. An act of kindness; a favor conferred. [1913 Webster] Bless the Lord, O my …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Benefit — ist der Name mehrerer Orte in den Vereinigten Staaten: Benefit (Georgia) im White County im Bundesstaat Georgia Benefit (Virginia) im Gemeindegebiet der Stadt Chesapeake im Bundesstaat Virginia Diese Seite ist eine Begriffsklärung zur… …   Deutsch Wikipedia

  • benefit — [n1] advantage, profit account, aid, asset, assistance, avail, benediction, betterment, blessing, boon, cream*, egg in one’s beer*, extras, favor, gain, godsend*, good, gravy*, help, interest, perk*, profit, prosperity, use, welfare, worth;… …   New thesaurus

  • benefit — [ben′ə fit, ben′əfət] n. [ME benefet < OFr bienfait, a kindness < L benefactum, meritorious act < benefacere: see BENEFACTION] 1. Archaic a kindly, charitable act; benefaction 2. a) gain or advantage [tax legislation for the benefit of… …   English World dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»