-
1 bellicus
bellĭcus, a, um [bellum] - arch. duellicus. [st1]1 [-] relatif à la guerre, de guerre. - bellica virtus, Cic. Mur. 22: mérite guerrier. - res bellicae, Cic. Off. 1, 74: les faits de la vie guerrière. - bellicis rebus praeesse, Cic. de Or. 3, 138: diriger les affaires de la guerre. - bellica nomina, Flor. 3, 8, 1: surnoms mérités à la guerre. - bellicum, i, n.: v.bellicum. [st1]2 [-] poét. belliqueux, guerrier, valeureux, vaillant. - bellica virgo, Ov, M. 4, 754: la vierge guerrière [Pallas]. - Ov. M. 5, 46; 2, 752; F. 3, 814; F. 3, 1; F. 2, 478; Vell. 2, 38, 3; * Lucr. 2, 661.* * *bellĭcus, a, um [bellum] - arch. duellicus. [st1]1 [-] relatif à la guerre, de guerre. - bellica virtus, Cic. Mur. 22: mérite guerrier. - res bellicae, Cic. Off. 1, 74: les faits de la vie guerrière. - bellicis rebus praeesse, Cic. de Or. 3, 138: diriger les affaires de la guerre. - bellica nomina, Flor. 3, 8, 1: surnoms mérités à la guerre. - bellicum, i, n.: v.bellicum. [st1]2 [-] poét. belliqueux, guerrier, valeureux, vaillant. - bellica virgo, Ov, M. 4, 754: la vierge guerrière [Pallas]. - Ov. M. 5, 46; 2, 752; F. 3, 814; F. 3, 1; F. 2, 478; Vell. 2, 38, 3; * Lucr. 2, 661.* * *Bellicus, Adiectiuum, penul. corr. vt Bellica disciplina. Cic. L'art et science de conduire la guerre, discipline bellique, Art militaire.\Bellica corona. Plin. Qu'on donnoit aux victorieux.\Nauis bellica. Propert. Navire de guerre.\Bellicum, Substantiuum. Liu. Le son de la trompe quand en guerre on sonne à l'arme.\Bellicum canere, per metaphoram. Cic. Esmouvoir noise, Inciter à debat. -
2 bellicus
bellicus, a, um (bellum), I) zum Kriege gehörig, im Kriege, Kriegs-, tormenta, Varr. u. Liv.: tormenta operaque, Liv.: tubicen, der Tr. im Kriege, Ov.: ensis, Schlachtschwert, Ov.: res bellicas maiores esse, quam urbanas, Cic.: res bellica, Kriegswesen, Cic.: disciplina, Kriegstaktik, Cic.: mors, Cic.: virtus, Cic.: laus, Cic.: ius, Cic.: condictiones (al. condiciones) pactionesque bellicae et hostiles, im Kriege mit dem Feinde gemachte, Cic.: nubes, Kriegsunheil, Claud.: fortuitum, non hostilem ac bellicum ignem esse, sei ein Werk des Zufalls, nicht der Feinde u. des Kriegs, Liv. – subst., bellicum, ī, n., das Zeichen (mit der Tuba) zum Ergreifen der Waffen, zum Kampfe, in der Verbindung bellicum canere, in die Kriegstrompete stoßen, Cic.: clangere bellicum, Cypr.; u. übtr. = aufregen, aufreizen, Cic.: u. v. feurigen Redner, alter (Thucydides) incitatior fertur et de bellicis rebus canit etiam quodammodo bellicum, stößt ins Horn, bläst das Alarmhorn, Cic. – II) übtr., aus dem Kriege ein Geschäft machend, des Kriegs, Kriegs-, civitas, Vell. 2, 38, 3: deus, der Krieger als Gott (v. Romulus), Ov. fast. 2, 478: v. der Pallas, Pallas, die Göttin des Kriegs, Ov. met. 5, 46: dea, Pallas, Ov. met. 2, 752: Virgo, ibid. 4, 754.
-
3 bellicus
bellicus, a, um (bellum), I) zum Kriege gehörig, im Kriege, Kriegs-, tormenta, Varr. u. Liv.: tormenta operaque, Liv.: tubicen, der Tr. im Kriege, Ov.: ensis, Schlachtschwert, Ov.: res bellicas maiores esse, quam urbanas, Cic.: res bellica, Kriegswesen, Cic.: disciplina, Kriegstaktik, Cic.: mors, Cic.: virtus, Cic.: laus, Cic.: ius, Cic.: condictiones (al. condiciones) pactionesque bellicae et hostiles, im Kriege mit dem Feinde gemachte, Cic.: nubes, Kriegsunheil, Claud.: fortuitum, non hostilem ac bellicum ignem esse, sei ein Werk des Zufalls, nicht der Feinde u. des Kriegs, Liv. – subst., bellicum, ī, n., das Zeichen (mit der Tuba) zum Ergreifen der Waffen, zum Kampfe, in der Verbindung bellicum canere, in die Kriegstrompete stoßen, Cic.: clangere bellicum, Cypr.; u. übtr. = aufregen, aufreizen, Cic.: u. v. feurigen Redner, alter (Thucydides) incitatior fertur et de bellicis rebus canit etiam quodammodo bellicum, stößt ins Horn, bläst das Alarmhorn, Cic. – II) übtr., aus dem Kriege ein Geschäft machend, des Kriegs, Kriegs-, civitas, Vell. 2, 38, 3: deus, der Krieger als Gott (v. Romulus), Ov. fast. 2, 478: v. der Pallas, Pallas, die Göttin des Kriegs, Ov. met. 5, 46: dea, Pallas, Ov. met. 2, 752: Virgo, ibid. 4, 754.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > bellicus
-
4 bellicus
bellicus adj. [bellum], of war, military: bellicam rem administrare: disciplina: laus, military glory, Cs.: caerimoniae, L.: casūs, the chances of war: tubicen, O.: naves, Pr. — Warlike, fierce in war: Pallas, O.: virgo, O.* * *bellica, bellicum ADJof war, military; warlikebellicusum canere -- sound attack horn/begin hostilities
-
5 bellicus
I.In gen.A.Lit.:B.ars duellica,
Plaut. Ep. 3, 4, 14:bellicam rem administrari majores nostri nisi auspicato noluerunt,
Cic. Div. 2, 36, 76; Hor. C. 4, 3, 6; Suet. Calig. 43:disciplina,
Cic. N. D. 2, 64, 161:jus,
id. Off. 3, 29, 107:virtus,
id. Mur. 10, 22:laus,
military glory, id. Brut. 21, 84; Caes. B. G. 6, 24:laudes,
Cic. Off. 1, 22, 78:gloria,
Tac. A. 1, 52:caerimoniae,
Liv. 1, 32, 5:certamina,
Flor. 4, 12, 58:ignis,
proceeding from the enemy, Liv. 30, 5, 8:tubicen,
Ov. M. 3, 705:rostra,
Tib. 2, 3, 40:navis,
Prop. 2 (3), 15, 43:turba,
id. 3 (4), 14, 13:parma,
id. 2 (3), 25, 8: nomina, appellatives obtained by valorous deeds in war (as Africanus, Asiaticus, Macedonicus, etc.), Flor. 3, 8, 1:nubes,
the misfortune of war, Claud. Laus. Seren. 196: columella. Fest. p. 27; cf. Bellona.— Hence, subst.: bellĭcum, i, n., a signal for march or for the beginning of an attack (given by the trumpet); always in the connection bellicum canere, to give the signal for breaking up camp, for an attack, for commencing hostilities: Philippum, ubi primum bellicum cani audisset, arma capturum, at the first signal will be ready to take arms, etc., Liv 35, 18, 6:simul atque aliqui motus novus bellicum canere coepit,
causes the war-trumpet to sound, Cic. Mur. 14, 30; Just. 12, 15, 11; App de Mundo, p. 71, 37.—Trop.: idem bellicum me cecinisse dicunt. aroused, incited, Cic. Phil. 7, 1, 3.—And of fiery, inflammatory discourse:II.alter (Thucydides) incitatior fertur et de bellicis rebus canit etiam quodammodo bellicum,
sounds the alarm, Cic. Or 12, 39:non eosdem modos adhibent, cum bellicum est canendum, et cum posito genu supplicandum est,
Quint. 9, 4, 11; 10, 1, 33. —Transf., poet., = bellicosus, warlike, fierce in war:Pallas,
Ov. M. 5, 46:dea,
id. ib. 2, 752; id. F. 3, 814:virgo,
id. M. 4, 754:Mars,
id. F. 3, 1:deus,
i.e. Romulus, id. ib. 2, 478:civitas,
devoted to war, Vell. 2, 38, 3.—Of animals: equorum duellica proles, * Lucr. 2, 661. -
6 bellicus
a, um [ bellum ]bellica dea O — Pallas -
7 bellicus
военный, virtus bell. (1. 12 pr. D. 49, 15);bell. opera (1. 13 pr. D. 49, 16).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > bellicus
-
8 bellicus
martial, military, war-like. -
9 bellicus
, bellica, bellicum (m,f,n)военный, бранный; воинственный, храбрый -
10 Боевой
- bellicus (ensis); -
11 Воинский
- bellicus (virtus); stratioticus; militaris; Martius; Martialis;• воинская присяга - sacramentum;
-
12 bellicum
I.In gen.A.Lit.:B.ars duellica,
Plaut. Ep. 3, 4, 14:bellicam rem administrari majores nostri nisi auspicato noluerunt,
Cic. Div. 2, 36, 76; Hor. C. 4, 3, 6; Suet. Calig. 43:disciplina,
Cic. N. D. 2, 64, 161:jus,
id. Off. 3, 29, 107:virtus,
id. Mur. 10, 22:laus,
military glory, id. Brut. 21, 84; Caes. B. G. 6, 24:laudes,
Cic. Off. 1, 22, 78:gloria,
Tac. A. 1, 52:caerimoniae,
Liv. 1, 32, 5:certamina,
Flor. 4, 12, 58:ignis,
proceeding from the enemy, Liv. 30, 5, 8:tubicen,
Ov. M. 3, 705:rostra,
Tib. 2, 3, 40:navis,
Prop. 2 (3), 15, 43:turba,
id. 3 (4), 14, 13:parma,
id. 2 (3), 25, 8: nomina, appellatives obtained by valorous deeds in war (as Africanus, Asiaticus, Macedonicus, etc.), Flor. 3, 8, 1:nubes,
the misfortune of war, Claud. Laus. Seren. 196: columella. Fest. p. 27; cf. Bellona.— Hence, subst.: bellĭcum, i, n., a signal for march or for the beginning of an attack (given by the trumpet); always in the connection bellicum canere, to give the signal for breaking up camp, for an attack, for commencing hostilities: Philippum, ubi primum bellicum cani audisset, arma capturum, at the first signal will be ready to take arms, etc., Liv 35, 18, 6:simul atque aliqui motus novus bellicum canere coepit,
causes the war-trumpet to sound, Cic. Mur. 14, 30; Just. 12, 15, 11; App de Mundo, p. 71, 37.—Trop.: idem bellicum me cecinisse dicunt. aroused, incited, Cic. Phil. 7, 1, 3.—And of fiery, inflammatory discourse:II.alter (Thucydides) incitatior fertur et de bellicis rebus canit etiam quodammodo bellicum,
sounds the alarm, Cic. Or 12, 39:non eosdem modos adhibent, cum bellicum est canendum, et cum posito genu supplicandum est,
Quint. 9, 4, 11; 10, 1, 33. —Transf., poet., = bellicosus, warlike, fierce in war:Pallas,
Ov. M. 5, 46:dea,
id. ib. 2, 752; id. F. 3, 814:virgo,
id. M. 4, 754:Mars,
id. F. 3, 1:deus,
i.e. Romulus, id. ib. 2, 478:civitas,
devoted to war, Vell. 2, 38, 3.—Of animals: equorum duellica proles, * Lucr. 2, 661. -
13 duellicus
I.In gen.A.Lit.:B.ars duellica,
Plaut. Ep. 3, 4, 14:bellicam rem administrari majores nostri nisi auspicato noluerunt,
Cic. Div. 2, 36, 76; Hor. C. 4, 3, 6; Suet. Calig. 43:disciplina,
Cic. N. D. 2, 64, 161:jus,
id. Off. 3, 29, 107:virtus,
id. Mur. 10, 22:laus,
military glory, id. Brut. 21, 84; Caes. B. G. 6, 24:laudes,
Cic. Off. 1, 22, 78:gloria,
Tac. A. 1, 52:caerimoniae,
Liv. 1, 32, 5:certamina,
Flor. 4, 12, 58:ignis,
proceeding from the enemy, Liv. 30, 5, 8:tubicen,
Ov. M. 3, 705:rostra,
Tib. 2, 3, 40:navis,
Prop. 2 (3), 15, 43:turba,
id. 3 (4), 14, 13:parma,
id. 2 (3), 25, 8: nomina, appellatives obtained by valorous deeds in war (as Africanus, Asiaticus, Macedonicus, etc.), Flor. 3, 8, 1:nubes,
the misfortune of war, Claud. Laus. Seren. 196: columella. Fest. p. 27; cf. Bellona.— Hence, subst.: bellĭcum, i, n., a signal for march or for the beginning of an attack (given by the trumpet); always in the connection bellicum canere, to give the signal for breaking up camp, for an attack, for commencing hostilities: Philippum, ubi primum bellicum cani audisset, arma capturum, at the first signal will be ready to take arms, etc., Liv 35, 18, 6:simul atque aliqui motus novus bellicum canere coepit,
causes the war-trumpet to sound, Cic. Mur. 14, 30; Just. 12, 15, 11; App de Mundo, p. 71, 37.—Trop.: idem bellicum me cecinisse dicunt. aroused, incited, Cic. Phil. 7, 1, 3.—And of fiery, inflammatory discourse:II.alter (Thucydides) incitatior fertur et de bellicis rebus canit etiam quodammodo bellicum,
sounds the alarm, Cic. Or 12, 39:non eosdem modos adhibent, cum bellicum est canendum, et cum posito genu supplicandum est,
Quint. 9, 4, 11; 10, 1, 33. —Transf., poet., = bellicosus, warlike, fierce in war:Pallas,
Ov. M. 5, 46:dea,
id. ib. 2, 752; id. F. 3, 814:virgo,
id. M. 4, 754:Mars,
id. F. 3, 1:deus,
i.e. Romulus, id. ib. 2, 478:civitas,
devoted to war, Vell. 2, 38, 3.—Of animals: equorum duellica proles, * Lucr. 2, 661. -
14 bellicosus
bellĭcōsus, a, um [bellicus] belliqueux, guerrier, vaillant. - bellicosissimae nationes, Cic. Pomp. 28: nations extrêmement belliqueuses. - quod bellicosius erat, Liv. 9, 6, 13: ce qui dénotait une plus grande valeur guerrière. - bellicosior annus, Liv. 10, 9, 10: année plus remplie de guerres.* * *bellĭcōsus, a, um [bellicus] belliqueux, guerrier, vaillant. - bellicosissimae nationes, Cic. Pomp. 28: nations extrêmement belliqueuses. - quod bellicosius erat, Liv. 9, 6, 13: ce qui dénotait une plus grande valeur guerrière. - bellicosior annus, Liv. 10, 9, 10: année plus remplie de guerres.* * *Bellicosus, penul. prod. Sallust. Vaillant en guerre, Belliqueux, Preux, Chevaleureux.\Bellicosus annus. Liu. Annee de guerre, ou En laquelle on a fait guerre. -
15 bellicosus
bellĭcōsus ( duellĭc-), a, um, adj. [bellicus], warlike, martial, valorous (mostly poet.; usu. of personal subjects; cf.bellicus): gentes immanes et barbarae et bellicosae,
Cic. Prov. Cons. 13, 33:bellicosissimae nationes,
id. Imp. Pomp. 10, 28; id. Fam. 5, 11, 3; Caes. B. G. 1, 10; 4, 1; Sall. J. 18, 12; Nep. Ham. 4, 1; Hor. C. 2. 11, 1;3, 3, 57: provincia,
Caes. B. C. 1, 85; Quint. 1, 10, 20:civitas,
Suet. Gram. 1:fortissimus quisque ac bellicosissimus,
Tac. G. 15. — Comp., Liv. 37, 8, 4.— Trop.:quod multo bellicosius erat Romanam virtutem ferociamque cepisse, i. e. fortius,
Liv. 9, 6, 13:bellicosior annus,
a more warlike year, id. 10, 9, 10 (cf. the opp. imbellis annus, id. 10, 1, 4).— Adv. not in use. -
16 duellicosus
bellĭcōsus ( duellĭc-), a, um, adj. [bellicus], warlike, martial, valorous (mostly poet.; usu. of personal subjects; cf.bellicus): gentes immanes et barbarae et bellicosae,
Cic. Prov. Cons. 13, 33:bellicosissimae nationes,
id. Imp. Pomp. 10, 28; id. Fam. 5, 11, 3; Caes. B. G. 1, 10; 4, 1; Sall. J. 18, 12; Nep. Ham. 4, 1; Hor. C. 2. 11, 1;3, 3, 57: provincia,
Caes. B. C. 1, 85; Quint. 1, 10, 20:civitas,
Suet. Gram. 1:fortissimus quisque ac bellicosissimus,
Tac. G. 15. — Comp., Liv. 37, 8, 4.— Trop.:quod multo bellicosius erat Romanam virtutem ferociamque cepisse, i. e. fortius,
Liv. 9, 6, 13:bellicosior annus,
a more warlike year, id. 10, 9, 10 (cf. the opp. imbellis annus, id. 10, 1, 4).— Adv. not in use. -
17 bellicosus
-
18 duellicus
-
19 pulvis
eris m. (редко Prp f.)1)а) пыль, мелкий песок (nubes pulveris Lcr, L, QC, V etc.)p. hibernus V — пыльная, т. е. сухая зимаp. (тж. p. erudītus) C, L, Pers — песок, на котором чертили математические фигурыб) перен. математика ( numquam eruditum pulverem attingere C)sulcos in pulvĕre ducĕre погов. J — пахать песок, т. е. заниматься бесполезным деломpulverem ob oculos aspergĕre погов. AG — пускать пыль в глаза2) порошок (ex lapide speculari p. tritus Pt)3) пепел (покойника), прах (p. et umbra sumus H)novendiāles pulveres H — прах девятидневной давности, т. е. свежий4) глина (p. Etrusca Prp)p. coctus St — обожжённые кирпичи5) арена, ристалище ( domitare in pulvere currūs V)6) поприще, поле деятельности ( in suo pulvere O)in solem et (atque) pulverem — публично (procedĕre, producĕre C)7) борьба, усилие, напряжениеpalma sine pulvere H — награда, полученная без напряжения -
20 bellicosus
bellicōsus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (bellicus), kriegerisch, streitbar (Ggstz. imbellis), ipse acer, bellicosus; at is, quem petebat, quietus, imbellis, Sall.: homines, Caes.: gentes immanes et barbarae et bellicosae, Cic.: bellicosiores eā tempestate erant (Gallograeci), Liv.: Suevorum gens est bellicosissima omnium Germanorum, Caes.: bellicosissimae nationes, Caes.: duae bellicosissimae provinciae, Caes. – übtr., differre sibi consulatum in bellicosiorem annum, ein kriegerisches, kriegsreicheres J., Liv. (vgl. den Ggstz. ne prorsus imbellem annum agerent, Liv.): quod multo bellicosius fuerit, was weit mehr kriegerischen Sinn verrate, Liv.
См. также в других словарях:
Bellicus, S. (1) — 1S. Bellicus, (22. Jan.) Vom Lateinischen bellicus = kriegerisch. – Der hl. Bellicus war ein Martyrer in Afrika. S. S. Januarius … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Bellicus, S. (2) — 2S. Bellicus, (2. Mai), ein Martyrer. S. S. Germanus … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Bellicus, S. (3) — 3S. Bellicus, (4. Mai), ein Martyrer in Afrika. S. S. Cœlestinus … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Bellicus, S. (4) — 4S. Bellicus, (21. Juni), ein Martyrer in Afrika. S. S. Cyriacus … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Gaius Bellicus Natalis — Gaius Bellic(i)us Natalis war ein Politiker der römischen Kaiserzeit. Der Name erscheint in der inschriftlichen Überlieferung sowohl als Bellicus als auch als Bellicius. Er war im Jahr 68 n. Chr. unter der Regierung des Kaisers Galba gemeinsam… … Deutsch Wikipedia
BELLICOSTCOS — Bellicus ostiarius consularis … Abbreviations in Latin Inscriptions
Stratego — (jeu de société) Pour les articles homonymes, voir Stratego (homonymie). Stratego jeu de société … Wikipédia en Français
Stratego (jeu de société) — Pour les articles homonymes, voir Stratego (homonymie). Stratego jeu de société L édition de 2006 par Jumbo … Wikipédia en Français
List of Ben 10 aliens — This is the list of all aliens of the Omnitrix and Ultimatrix showed in the Ben 10 universe Contents 1 Aliens introduced in Ben 10 1.1 Heatblast 1.2 Wildmutt 1.3 Diamondhead … Wikipedia
Anexo:Alienígenas del Omnitrix — Este artículo o sección necesita referencias que aparezcan en una publicación acreditada, como revistas especializadas, monografías, prensa diaria o páginas de Internet fidedignas. Puedes añadirlas así o avisar … Wikipedia Español
Heinrich Rantzau — Heinrich Rantzau, auch: Heinrich Ranzow, Pseudonym: Christianus Cilicius Cimber, (* 11. März 1526 auf der Steinburg; † 31. Dezember 1598 auf Schloss Breitenburg) war von 1556 bis 1598 Statthalter (produx cimbricus) des dänischen Königs für die… … Deutsch Wikipedia