Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

because

  • 81 quando

    quando (old form quandod, acc. to Fest. p. 258 b Müll.), adv. and conj.
    I.
    Adv.
    A.
    Interrog., at what time? when? Do. Venit Chaerea. Ph. Quando? Do. Hodie. Ph. Quamdudum? Do. Modo, Ter. Eun. 4, 4, 30; id. Heaut. 2, 2, 9; Cic. de Or. 1, 22, 102; id. Pis. 21, 49:

    o rus, quando ego te aspiciam? quandoque licebit? etc.,

    Hor. S. 2, 6, 60; id. Epod. 9, 1; id. C. 1, 24, 8:

    dic mihi cras istud, Postume, quando venit?

    Mart. 5, 58, 2.—
    B.
    Rel., at what time, when:

    non intellegitur, quando obrepat senectus,

    Cic. Sen. 11, 38:

    quaeres, quando iterum paveas,

    Hor. S. 2, 7, 69:

    quando ipsos loqui, quando advocati voce uti deceat, quartus liber continet,

    Quint. 11, 1, 59:

    expectans quando incipiendum sit,

    id. 11, 3, 159.—
    C.
    Indef., at what time soever, i. e. at any time, ever, some time, some day, = aliquando, esp. after num, si, and ne:

    exsistit hoc loco quaestio, num quando amici novi veteribus sint anteponendi,

    Cic. Lael. 19, 67:

    ut, si quando auditum sit, prodigii simile numeretur,

    id. Rosc. Am. 13, 37; id. Rep. 1, 38, 59 Moser N. cr.; Ov. A. A. 2. 15:

    ne quando liberis proscriptorum bona patria reddantur,

    Cic. Rosc. Am. 50, 145:

    ut ne quando amare inciperemus,

    id. Lael. 16, 60:

    fuisse autem illic pluviam, ne quando quidem auditum est,

    Sulp. Sev. Dial. 1, 3, 4.— Strengthened by umquam, Liv. 10, 14. —
    II.
    Conj.
    A.
    Temp., when:

    quando esurio, tum (intestina) crepant,

    Plaut. Men. 5, 5, 27; Enn. ap. Fest. p. 258 Müll. (Ann. v. 416 Vahl.):

    tum, quando legatos Tyrum misimus,

    Cic. Agr. 2, 16, 41; id. Off. 2, 21, 75 (al. si quando): quando dies adveniet, quem praefata Morta est, Liv. Andron. ap. Gell. 3, 16, 11; Hor. S. 2, 2, 42; id. Epod. 16, 27; Verg. A. 6, 50.—
    B.
    Transf., causal, since then, because then (class.; v. Krebs, Antibarb. p. 971; Madv. ad Cic. Fin. 5, 8, 21; in some passages, esp. of Cic., quando has been changed to quoniam by the editors; cf.

    Reisig. Vorles. p. 465): quando igitur virtus est adfectio animi constans,

    Cic. Tusc. 4, 15, 34 B. and K.:

    quando igitur potest tibi Publius Geminus videri, quid habes, etc.,

    id. Ac. 2, 26, 85:

    quando igitur inest in omni virtute cura quaedam,

    id. Fin. 5, 23, 67.—
    2.
    In gen., since, because, seeing that, inasmuch as (= quoniam, v. Drak. ad Liv. 33, 2, 98; freq. in Liv.; otherwise mostly poet. and post-Aug.); with indic.:

    quando ita tibi lubet, vale atque salve,

    Plaut. Cist. 1, 1, 118:

    quando habeo multos cognatos, quid opus sit mihi liberis?

    id. Mil. 3, 1, 110:

    quando hoc bene successit,

    Ter. Ad. 2, 4, 23:

    duc me ad eam, quando huc veni,

    id. And. 4, 5, 23:

    maneamus ergo in illā eādem sententiā, quando hoc miserius esse nihil potest,

    Cic. Att. 9, 13, 8:

    nunc, quando per illam licet,

    Sall. J. 102, 9:

    volo ego illi beluae ostendere, quando adeo ferox praesultat hostium signis,

    Liv. 7, 10, 3; 9, 4, 8:

    quando injussu populi facta est,

    id. 9, 8, 5:

    quando in apertum semel discrimen evasura esset res,

    id. 10, 14, 8:

    quando id certum atque obstinatum est,

    id. 2, 15, 5; Quint. 5, 7, 6; cf. id. 1, 8, 9; 2, 12, 12:

    cur non sit orator, quando, quod difficilius est, oratorem facit,

    id. 12, 8, 5; cf. id. 1, 6, 18; 11, 1, 10 et saep.:

    validiore apud eos Arminio, quando bellum suadebat,

    Tac. A. 1, 57; cf. id. ib. 1, 44; 4, 6; id. H. 1, 87 et saep.—With subj.:

    quando senescant sata quaedam aquā,

    Plin. 17, 4, 3, § 28.

    Lewis & Short latin dictionary > quando

  • 82 quandod

    quando (old form quandod, acc. to Fest. p. 258 b Müll.), adv. and conj.
    I.
    Adv.
    A.
    Interrog., at what time? when? Do. Venit Chaerea. Ph. Quando? Do. Hodie. Ph. Quamdudum? Do. Modo, Ter. Eun. 4, 4, 30; id. Heaut. 2, 2, 9; Cic. de Or. 1, 22, 102; id. Pis. 21, 49:

    o rus, quando ego te aspiciam? quandoque licebit? etc.,

    Hor. S. 2, 6, 60; id. Epod. 9, 1; id. C. 1, 24, 8:

    dic mihi cras istud, Postume, quando venit?

    Mart. 5, 58, 2.—
    B.
    Rel., at what time, when:

    non intellegitur, quando obrepat senectus,

    Cic. Sen. 11, 38:

    quaeres, quando iterum paveas,

    Hor. S. 2, 7, 69:

    quando ipsos loqui, quando advocati voce uti deceat, quartus liber continet,

    Quint. 11, 1, 59:

    expectans quando incipiendum sit,

    id. 11, 3, 159.—
    C.
    Indef., at what time soever, i. e. at any time, ever, some time, some day, = aliquando, esp. after num, si, and ne:

    exsistit hoc loco quaestio, num quando amici novi veteribus sint anteponendi,

    Cic. Lael. 19, 67:

    ut, si quando auditum sit, prodigii simile numeretur,

    id. Rosc. Am. 13, 37; id. Rep. 1, 38, 59 Moser N. cr.; Ov. A. A. 2. 15:

    ne quando liberis proscriptorum bona patria reddantur,

    Cic. Rosc. Am. 50, 145:

    ut ne quando amare inciperemus,

    id. Lael. 16, 60:

    fuisse autem illic pluviam, ne quando quidem auditum est,

    Sulp. Sev. Dial. 1, 3, 4.— Strengthened by umquam, Liv. 10, 14. —
    II.
    Conj.
    A.
    Temp., when:

    quando esurio, tum (intestina) crepant,

    Plaut. Men. 5, 5, 27; Enn. ap. Fest. p. 258 Müll. (Ann. v. 416 Vahl.):

    tum, quando legatos Tyrum misimus,

    Cic. Agr. 2, 16, 41; id. Off. 2, 21, 75 (al. si quando): quando dies adveniet, quem praefata Morta est, Liv. Andron. ap. Gell. 3, 16, 11; Hor. S. 2, 2, 42; id. Epod. 16, 27; Verg. A. 6, 50.—
    B.
    Transf., causal, since then, because then (class.; v. Krebs, Antibarb. p. 971; Madv. ad Cic. Fin. 5, 8, 21; in some passages, esp. of Cic., quando has been changed to quoniam by the editors; cf.

    Reisig. Vorles. p. 465): quando igitur virtus est adfectio animi constans,

    Cic. Tusc. 4, 15, 34 B. and K.:

    quando igitur potest tibi Publius Geminus videri, quid habes, etc.,

    id. Ac. 2, 26, 85:

    quando igitur inest in omni virtute cura quaedam,

    id. Fin. 5, 23, 67.—
    2.
    In gen., since, because, seeing that, inasmuch as (= quoniam, v. Drak. ad Liv. 33, 2, 98; freq. in Liv.; otherwise mostly poet. and post-Aug.); with indic.:

    quando ita tibi lubet, vale atque salve,

    Plaut. Cist. 1, 1, 118:

    quando habeo multos cognatos, quid opus sit mihi liberis?

    id. Mil. 3, 1, 110:

    quando hoc bene successit,

    Ter. Ad. 2, 4, 23:

    duc me ad eam, quando huc veni,

    id. And. 4, 5, 23:

    maneamus ergo in illā eādem sententiā, quando hoc miserius esse nihil potest,

    Cic. Att. 9, 13, 8:

    nunc, quando per illam licet,

    Sall. J. 102, 9:

    volo ego illi beluae ostendere, quando adeo ferox praesultat hostium signis,

    Liv. 7, 10, 3; 9, 4, 8:

    quando injussu populi facta est,

    id. 9, 8, 5:

    quando in apertum semel discrimen evasura esset res,

    id. 10, 14, 8:

    quando id certum atque obstinatum est,

    id. 2, 15, 5; Quint. 5, 7, 6; cf. id. 1, 8, 9; 2, 12, 12:

    cur non sit orator, quando, quod difficilius est, oratorem facit,

    id. 12, 8, 5; cf. id. 1, 6, 18; 11, 1, 10 et saep.:

    validiore apud eos Arminio, quando bellum suadebat,

    Tac. A. 1, 57; cf. id. ib. 1, 44; 4, 6; id. H. 1, 87 et saep.—With subj.:

    quando senescant sata quaedam aquā,

    Plin. 17, 4, 3, § 28.

    Lewis & Short latin dictionary > quandod

  • 83 quod

    1.
    quod, conj. [ acc. resp., from qui].
    I. That, in that, because (cf.:

    quia, quoniam): cum tibi agam gratias quod me vivere coëgisti,

    Cic. Att. 3, 3, 1:

    mirari, Cato se aiebat, quod non rideret haruspex, haruspicem cum vidisset,

    id. Div. 2, 24, 51; id. Att. 1, 17, 1:

    fecisti mihi pergratum, quod Serapionis librum ad me misisti,

    id. ib. 2, 4, 1:

    propter hanc causam, quod, etc.,

    id. Verr 2, 3, 46, § 109:

    quod victoribus ultro inferrent arma,

    Liv. 21, 1; 8, 1:

    quam quod urbes urerent,

    Curt. 4, 14, 2.—

    Esp.: propterea quod,

    because, Ter. And. 3, 4, 5; v. propterea. —Esp. after eo (mostly post-Aug.):

    eo deceptum, quod neque, etc.,

    Caes. B. G. 1, 14, 2:

    eo conspectius (supplicium), quod, etc.,

    Liv. 2, 5, 5; 22, 34, 5; Plin. Pan. 25, 2:

    forma navium eo differt, quod, etc.,

    Tac. G. 44; Quint. 8, 6, 8; Plin. 22, 25, 59, § 126; Sen. Cons. ad Helv. 7, 8; Cels. 3, 18.—
    II. Wherefore, why, that:

    in viam quod te des hoc tempore, nihil est,

    it is not necessary that, Cic. Fam. 14, 12: magis est quod gratuler tibi quam, etc., id. Att. 16, 5, 2:

    ne causae quid sit, quod te quisquam quaeritet,

    Plaut. Aul. 1, 3, 14; Ter. Hec. 3, 2, 3:

    hoc est quod ad vos venio,

    Plaut. Stich. 1, 2, 70:

    non est quod multa loquamur,

    Hor. Ep. 2, 1, 30.—
    III. If so be that, as respects that, in case that:

    quod quispiam ignem quaerat,

    Plaut. Aul. 1, 3, 13 Ussing ad loc.; id. Mil. 2, 2, 7 Brix ad loc.; Ter. Eun. 4, 7, 15; Cic. Verr. 2, 5, 68, § 175; cf. qui, E. 1. —
    IV. Though, although, albeit, even if:

    si te in plateā offendero hāc post umquam, quod dicas mihi, Alium quaerebam, iter hac habui, periisti,

    Ter. Eun. 5, 8, 33; Prop. 3 (4), 1, 49; Ov. A. A. 1, 261; id. M. 7, 705:

    quod sim ligneus, ut vides, Prendam te tamen,

    Auct. Priap. 6.—
    V. In respect to time, since that, since (only post-Aug.; in Plaut. Am. 1, 1, 146, and Ter. Heaut. 1, 1, 2;

    recent edd. read quom): tertius dies est, quod audivi, etc.,

    Plin. Ep. 4, 27, 1.—
    VI. After facere and facile est, = ut, that: facile est, quod habeant conservam in villā, Varr, R. R. 2, 10, 6: utinam dii immortales fecissent, quod ea lex etiam populo Romano esset constituta, Vitr. praef. 10.—
    VII. With other particles, as si, nisi, utinam, ubi, etc., always with reference to something which precedes (very freq.), but, though, now:

    quod si quis illorum legat facta, paria horum cognoscat,

    Nep. Eum. 8, 3:

    quod si te fors Afris praefecisset, tamen,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 9, § 27; 1, 1, 14, § 41:

    quod nisi domi civium suorum invidiā debilitatus esset, Romanos videtur superare potuisse,

    Nep. Hann. 1, 2:

    quod utinam minus vitae cupidi fuissemus!

    Cic. Fam. 14, 4, 1:

    quod ne longiore exordio legentem fatigemus, unum quasi exemplum subiciemus,

    Col. 5, 11, 13:

    quod ubi ille intellexit, id agi, ut, etc.,

    Cic. Verr. 2, 1, 26, § 67:

    quod cum esset animadversum, conjunctam esse flumini, protinus,

    Caes. B. C. 3, 68:

    quod ut hanc quoque curam determinemus, etc.,

    Plin. 18, 23, 53, § 194:

    peccasse se non anguntur, objurgari moleste ferunt: quod contra oportebat delicto dolere, correctione gaudere,

    instead of which, whereas, Cic. Lael. 24, 90:

    quod nunc,

    whereas now, Lucr. 1, 221.—
    VIII. With verbs of perceiving and declaring, instead of an object-clause:

    scio jam, filius quod amet meus istanc meretricem,

    Plaut. As. 1, 1, 37; Cato ap. Plin. 29, 1, 7, § 14:

    recordatus quondam super cenam, quod nihil cuiquam toto die praestitisset,

    Suet. Tit. 8:

    nec credit, quod, etc.,

    Claud. Rapt. Pros. 3, 223:

    aliqui semen ejus non obruunt, opinantes, quod a nullā ave tangatur,

    Pall. 3, 24:

    rem miram de ocimo Martialis affirmat, quod, etc.,

    id. 5, 3:

    notum facere, quod, etc.,

    Dig. 25, 3, 1:

    novi quod pulchra sis,

    Vulg. Gen. 12, 11:

    vidit lucem quod esset bona,

    id. ib. 1, 4.—Esp. after illud:

    videndum illud, quod, si, etc.,

    Cic. Off. 2, 20, 70: illud mihi occurrit, quod, etc., Cael. ap. Cic. Fam. 8, 6, 1 fin.
    ► Quod, in restrictive sense, v. qui, E. 1.
    2.
    quod, another orthogr. for quot, v. h. v.

    Lewis & Short latin dictionary > quod

  • 84 sacramentum

    sā̆crāmentum, i, n. [sacro].
    I.
    In good class. Lat., a jurid. and milit. t. t.
    A.
    Jurid. t. t., the sum which the two parties to a suit at first deposited, but afterwards became bound for, with the tresviri capitales; so called because the sum deposited by the losing party was used for religious purposes, esp. for the sacra publica; v. Fest. p. 344 Müll.; or, perh. more correctly, because the money was deposited in a sacred place; v. the foll. passage of Varro and Müller's note. (Another reason is given in Isid. Orig. 5, 24 fin.: sacramentum est pignus sponsionis; vocatum autem sacramentum, quia violare, quod quisque promittit, perfidia est): ea pecunia, quae in judicium venit in litibus, sacramentum a sacro. Qui petebat et qui infitiabatur, de aliis rebus utrique quingenos aeris ad pontem deponebant, de aliis rebus item certo alio legitimo numero assum;

    qui judicio vicerat, suom sacramentum e sacro auferebat, victi ad aerarium redibat,

    Varr. L. L. 5, § 180 Müll. N. cr.: qui prior vindicaverat, dicebat: quando tu injuria vindicavisti, de aeris sacramento te provoco; adversarius quoque dicebat: similiter ego te;

    seu L. asses sacramenti nominabant... Postea praedes Praetor ab utroque accipiebat sacramenti, quod id in publicum cedebat,

    Gai. Inst. 4, 16; cf. id. ib. 4, 16, § 13 sq.;

    95: sacramenti autem nomine id aes dici coeptum est quod et propter aerarii inopiam et sacrorum publicorum multitudinem consumebatur id in rebus divinis,

    Fest. p. 344 Müll.: cum in rem aliquam agerent litigatores et poena se sacramenti peterent, poscebant judicem, qui dabatur post trigesimum diem, Pseudo-Ascon. ad. Cic. Verr. 2, 1, 9, § 26 (p. 164 Orell.):

    de multae sacramento consules comitiis centuriatis tulerunt,

    Cic. Rep. 2, 35, 60.—
    2.
    Meton., a cause, a civil suit or process:

    decemviri re quaesitā et deliberatā sacramentum nostrum justum judicaverunt,

    Cic. Caecin. 33, 97; cf.

    transf. in gen.: homines graves, quibuscum tibi justo sacramento contendere, non liceret,

    on equal terms, with a fair chance of success, id. de Or. 1, 10, 42: cetera... entechna et arguta adparebunt, ut sacramento contendas mea non esse, lay a wager, i. e. confidently assert, id. Fam. 7, 32, 2:

    injustis vindiciis ac sacramentis ali enos fundos petere,

    id. Mil. 27, 74: si Xviri [p. 1612] sacramentum in libertatem injustum judicassent, id. Dom. 29, 78.—
    B.
    Milit. t. t. (cf. infra, 2, the passage from Cic. Off. 1, 11, 36), orig. the preliminary engagement entered into by newly-enlisted troops (this was followed by the proper military oath, jusjurandum, which was at first voluntary, but, after the second Punic war, was demanded by the military tribune): milites tum (i.e. 538 A.U.C.), quod numquam antea factum erat, jurejurando ab tribunis militum adacti milites [jussu consulis conventuros]: nam ad eam diem nihil praeter sacramentum fuerat;

    et, ubi ad decuriatum aut centuriatum convenissent, suā voluntate ipsi inter sese decuriati equites, centuriati pedites conjurabant, sese fugae atque formidinis ergo non abituros neque ex ordine recessuros, nisi, etc.... Id ex voluntario inter ipsos foedere ad tribunos ac legitimam juris jurandi adactionem translatum,

    Liv. 22, 38, 2 seq. Weissenb. ad loc.; cf. Front. Strat. 4, 1, 4; and v. Becker, Antiq. 3, 2, p. 292 sq.—Hence, since that time,
    2.
    For jusjurandum, the military oath of allegiance (very freq. and class.):

    milites Domitianos sacramentum apud se dicere jubet,

    to take the oath of allegiance, Caes. B. C. 1, 23; so,

    sacramentum dicere,

    id. ib. 1, 86 fin.:

    quos consulis sacramento rogavisset,

    id. B. G. 6, 1:

    sacramentum dicere alicui,

    Tac. A. 1, 28; and in a like signif. in Livy: sacramento (abl.) dicere, Liv. 2, 24 fin.; 4, 53; 25, 5; 41, 5 fin.:

    sacramento dicere alicui,

    id. 24, 8: ut omnes minores quinquaginta annis sacramento (abl.) rogaret, should administer the oath of allegiance to them, swear them in, id. 40, 26; so,

    rogare (aliquos) sacramento,

    id. 32, 26; 35, 2; Quint. 12, 2, 26;

    in a like sense: adigere sacramento aliquos,

    Liv. 4, 5; 7, 11; 9, 29; Tac. A. 1, 37; id. H. 1, 55:

    adigere aliquos sacramento Othonis,

    id. ib. 1, 76:

    Vitellii,

    id. ib. 2, 55:

    Vespasiani,

    id. ib. 2, 79:

    adigere aliquos sacramento in nomen senatūs,

    Suet. Galb. 16:

    sacramento aliquem tenere... sacramento tenere,

    Caes. B. C. 2, 32; cf.:

    secundo eum obliget militiae sacramento, quia, priore amisso, jure cum hostibus pugnare non poterat,

    Cic. Off. 1, 11, 36 (in which passage the primary jurid. signif. is alluded to):

    ex quibus (legionibus) aetate aut valetudine fessi sacramento solvebantur,

    Tac. A. 16, 13 fin.:

    legionibus, quae sacramentum mutaverant, in paenitentiam conversis,

    i. e. had revolted, Suet. Claud. 13; cf.:

    paenitentia mutati sacramenti,

    id. Galb. 10:

    alicujus sacramentum exuere,

    Tac. H. 3, 42:

    hoc sacramento (viz. in the service of Bacchus) initiatos juvenes milites faciendos censetis?

    Liv. 39, 15.—
    b.
    Transf., in gen., an oath, a solemn obligation or engagement (mostly post-Aug.):

    ut sacramento contendas mea non esse,

    Cic. Fam. 7, 32, 2:

    non ego perfidum Dixi sacramentum: ibimus, ibimus, etc.,

    Hor. C. 2, 17, 10:

    in verba Eumolpi sacramentum juravimus,

    Petr. 117, 5:

    amicitiae sacramentum delevi,

    id. 80, 4:

    sacramento quodam nexi,

    Just. 20, 4, 14:

    se sacramento obstringere, ne, etc.,

    Plin. Ep. 10, 96 (97), 7:

    si quod inesset mutis animalibus tacitum ac naturale sacramentum,

    App. M. 3, p. 140, 31.—
    II.
    In eccl. and late Lat., something to be kept sacred.
    1.
    A secret:

    sacramentum regis abscondere,

    Vulg. Tob. 12, 7.—
    2.
    The gospel revelation: nolite verba, cum sacramentum meum Erit canendum, providenter quaerere, Prud. steph. 10,15.—
    3.
    A mystery:

    sacramentum stellarum,

    Vulg. Apoc. 1, 20:

    pietatis,

    id. 1 Tim. 3, 16; Lact. 7, 24; Aug. de Agone Christi, 24.—
    4.
    A sacrament:

    signa, cum ad res divinas pertinent, sacramenta appellantur,

    Aug. Ep. 138:

    baptismi,

    id. Doctr. Christ. 3, 13:

    sanguinis Christi,

    id. Ep. ad Bonif. 98, 9:

    (matrimonii),

    Vulg. Eph. 5, 32.—
    5.
    The office of the ministry:

    Athanasium episcopum... coctus in unum quaesitus (synodus ut appellant) removit a sacramento quod obtinebat,

    Amm. 15, 7, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > sacramentum

  • 85 Sisipus

    Sīsyphus (anciently Sīsŭpus and Sīsĭpus; the last in Inscr. R. N. 4472 Momms.; cf. Ritschl, Monum. Epigr. Tria, p. 26), i, m., = Sisuphos.
    I.
    Son of Æolus, king of Corinth, famous for his cunning and robberies. He was killed by Theseus. His punishment in the infernal regions was to roll a stone up hill which constantly rolled back again, Hyg. Fab. 60; Serv. Verg. A. 6, 616; Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 5, 10; Ov. M. 4, 459; 4, 465; 13, 26; Prop. 4 (5), 11, 23; Hor. C. 2, 14, 20; id. Epod. 17, 68 al.:

    Ulixi Sisyphique prudentia,

    Cic. Tusc. 1, 41, 98; cf. vafer, Hor. S. 2, 3, 21.—Hence,
    1.
    Sīsyphĭus, a, um, adj., of or belonging to Sisyphus:

    labores,

    Prop. 2, 17 (3, 9), 7;

    2, 20 (3, 13), 32: cervix,

    Sen. Herc. Oet. 942:

    portus,

    i. e. Corinth, Stat. Th. 2, 380:

    Isthmus,

    of Corinth, Sil. 14, 51: opes, i. e. of Creusa (as daughter of Creon, king of Corinth), Ov. H. 12, 204:

    Ulixes sanguine cretus Sisyphio (because Sisyphus seduced Anticlea, the mother of Ulysses, before her marriage with Laertes),

    id. M. 13, 32; cf. Serv. Verg. A. 6, 529.—
    * 2.
    Sĭsyphēïus, a, um, adj., of Sisyphus: vincla, i. e. the marriage with Sisyphus (of his wife Merope), Avien. Arat. 597.—
    3.
    Sīsyphĭdes, ae, m., offspring of Sisyphus:

    Ulysses (v. supra, 1.),

    Ov. A. A. 3, 313.—
    II.
    A dwarf of M. Antony, so named by him because of his shrewdness. Hor. S. 1, 3, 47 Schol.

    Lewis & Short latin dictionary > Sisipus

  • 86 Sisupus

    Sīsyphus (anciently Sīsŭpus and Sīsĭpus; the last in Inscr. R. N. 4472 Momms.; cf. Ritschl, Monum. Epigr. Tria, p. 26), i, m., = Sisuphos.
    I.
    Son of Æolus, king of Corinth, famous for his cunning and robberies. He was killed by Theseus. His punishment in the infernal regions was to roll a stone up hill which constantly rolled back again, Hyg. Fab. 60; Serv. Verg. A. 6, 616; Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 5, 10; Ov. M. 4, 459; 4, 465; 13, 26; Prop. 4 (5), 11, 23; Hor. C. 2, 14, 20; id. Epod. 17, 68 al.:

    Ulixi Sisyphique prudentia,

    Cic. Tusc. 1, 41, 98; cf. vafer, Hor. S. 2, 3, 21.—Hence,
    1.
    Sīsyphĭus, a, um, adj., of or belonging to Sisyphus:

    labores,

    Prop. 2, 17 (3, 9), 7;

    2, 20 (3, 13), 32: cervix,

    Sen. Herc. Oet. 942:

    portus,

    i. e. Corinth, Stat. Th. 2, 380:

    Isthmus,

    of Corinth, Sil. 14, 51: opes, i. e. of Creusa (as daughter of Creon, king of Corinth), Ov. H. 12, 204:

    Ulixes sanguine cretus Sisyphio (because Sisyphus seduced Anticlea, the mother of Ulysses, before her marriage with Laertes),

    id. M. 13, 32; cf. Serv. Verg. A. 6, 529.—
    * 2.
    Sĭsyphēïus, a, um, adj., of Sisyphus: vincla, i. e. the marriage with Sisyphus (of his wife Merope), Avien. Arat. 597.—
    3.
    Sīsyphĭdes, ae, m., offspring of Sisyphus:

    Ulysses (v. supra, 1.),

    Ov. A. A. 3, 313.—
    II.
    A dwarf of M. Antony, so named by him because of his shrewdness. Hor. S. 1, 3, 47 Schol.

    Lewis & Short latin dictionary > Sisupus

  • 87 Sisypheius

    Sīsyphus (anciently Sīsŭpus and Sīsĭpus; the last in Inscr. R. N. 4472 Momms.; cf. Ritschl, Monum. Epigr. Tria, p. 26), i, m., = Sisuphos.
    I.
    Son of Æolus, king of Corinth, famous for his cunning and robberies. He was killed by Theseus. His punishment in the infernal regions was to roll a stone up hill which constantly rolled back again, Hyg. Fab. 60; Serv. Verg. A. 6, 616; Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 5, 10; Ov. M. 4, 459; 4, 465; 13, 26; Prop. 4 (5), 11, 23; Hor. C. 2, 14, 20; id. Epod. 17, 68 al.:

    Ulixi Sisyphique prudentia,

    Cic. Tusc. 1, 41, 98; cf. vafer, Hor. S. 2, 3, 21.—Hence,
    1.
    Sīsyphĭus, a, um, adj., of or belonging to Sisyphus:

    labores,

    Prop. 2, 17 (3, 9), 7;

    2, 20 (3, 13), 32: cervix,

    Sen. Herc. Oet. 942:

    portus,

    i. e. Corinth, Stat. Th. 2, 380:

    Isthmus,

    of Corinth, Sil. 14, 51: opes, i. e. of Creusa (as daughter of Creon, king of Corinth), Ov. H. 12, 204:

    Ulixes sanguine cretus Sisyphio (because Sisyphus seduced Anticlea, the mother of Ulysses, before her marriage with Laertes),

    id. M. 13, 32; cf. Serv. Verg. A. 6, 529.—
    * 2.
    Sĭsyphēïus, a, um, adj., of Sisyphus: vincla, i. e. the marriage with Sisyphus (of his wife Merope), Avien. Arat. 597.—
    3.
    Sīsyphĭdes, ae, m., offspring of Sisyphus:

    Ulysses (v. supra, 1.),

    Ov. A. A. 3, 313.—
    II.
    A dwarf of M. Antony, so named by him because of his shrewdness. Hor. S. 1, 3, 47 Schol.

    Lewis & Short latin dictionary > Sisypheius

  • 88 Sisyphides

    Sīsyphus (anciently Sīsŭpus and Sīsĭpus; the last in Inscr. R. N. 4472 Momms.; cf. Ritschl, Monum. Epigr. Tria, p. 26), i, m., = Sisuphos.
    I.
    Son of Æolus, king of Corinth, famous for his cunning and robberies. He was killed by Theseus. His punishment in the infernal regions was to roll a stone up hill which constantly rolled back again, Hyg. Fab. 60; Serv. Verg. A. 6, 616; Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 5, 10; Ov. M. 4, 459; 4, 465; 13, 26; Prop. 4 (5), 11, 23; Hor. C. 2, 14, 20; id. Epod. 17, 68 al.:

    Ulixi Sisyphique prudentia,

    Cic. Tusc. 1, 41, 98; cf. vafer, Hor. S. 2, 3, 21.—Hence,
    1.
    Sīsyphĭus, a, um, adj., of or belonging to Sisyphus:

    labores,

    Prop. 2, 17 (3, 9), 7;

    2, 20 (3, 13), 32: cervix,

    Sen. Herc. Oet. 942:

    portus,

    i. e. Corinth, Stat. Th. 2, 380:

    Isthmus,

    of Corinth, Sil. 14, 51: opes, i. e. of Creusa (as daughter of Creon, king of Corinth), Ov. H. 12, 204:

    Ulixes sanguine cretus Sisyphio (because Sisyphus seduced Anticlea, the mother of Ulysses, before her marriage with Laertes),

    id. M. 13, 32; cf. Serv. Verg. A. 6, 529.—
    * 2.
    Sĭsyphēïus, a, um, adj., of Sisyphus: vincla, i. e. the marriage with Sisyphus (of his wife Merope), Avien. Arat. 597.—
    3.
    Sīsyphĭdes, ae, m., offspring of Sisyphus:

    Ulysses (v. supra, 1.),

    Ov. A. A. 3, 313.—
    II.
    A dwarf of M. Antony, so named by him because of his shrewdness. Hor. S. 1, 3, 47 Schol.

    Lewis & Short latin dictionary > Sisyphides

  • 89 Sisyphius

    Sīsyphus (anciently Sīsŭpus and Sīsĭpus; the last in Inscr. R. N. 4472 Momms.; cf. Ritschl, Monum. Epigr. Tria, p. 26), i, m., = Sisuphos.
    I.
    Son of Æolus, king of Corinth, famous for his cunning and robberies. He was killed by Theseus. His punishment in the infernal regions was to roll a stone up hill which constantly rolled back again, Hyg. Fab. 60; Serv. Verg. A. 6, 616; Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 5, 10; Ov. M. 4, 459; 4, 465; 13, 26; Prop. 4 (5), 11, 23; Hor. C. 2, 14, 20; id. Epod. 17, 68 al.:

    Ulixi Sisyphique prudentia,

    Cic. Tusc. 1, 41, 98; cf. vafer, Hor. S. 2, 3, 21.—Hence,
    1.
    Sīsyphĭus, a, um, adj., of or belonging to Sisyphus:

    labores,

    Prop. 2, 17 (3, 9), 7;

    2, 20 (3, 13), 32: cervix,

    Sen. Herc. Oet. 942:

    portus,

    i. e. Corinth, Stat. Th. 2, 380:

    Isthmus,

    of Corinth, Sil. 14, 51: opes, i. e. of Creusa (as daughter of Creon, king of Corinth), Ov. H. 12, 204:

    Ulixes sanguine cretus Sisyphio (because Sisyphus seduced Anticlea, the mother of Ulysses, before her marriage with Laertes),

    id. M. 13, 32; cf. Serv. Verg. A. 6, 529.—
    * 2.
    Sĭsyphēïus, a, um, adj., of Sisyphus: vincla, i. e. the marriage with Sisyphus (of his wife Merope), Avien. Arat. 597.—
    3.
    Sīsyphĭdes, ae, m., offspring of Sisyphus:

    Ulysses (v. supra, 1.),

    Ov. A. A. 3, 313.—
    II.
    A dwarf of M. Antony, so named by him because of his shrewdness. Hor. S. 1, 3, 47 Schol.

    Lewis & Short latin dictionary > Sisyphius

  • 90 Sisyphus

    Sīsyphus (anciently Sīsŭpus and Sīsĭpus; the last in Inscr. R. N. 4472 Momms.; cf. Ritschl, Monum. Epigr. Tria, p. 26), i, m., = Sisuphos.
    I.
    Son of Æolus, king of Corinth, famous for his cunning and robberies. He was killed by Theseus. His punishment in the infernal regions was to roll a stone up hill which constantly rolled back again, Hyg. Fab. 60; Serv. Verg. A. 6, 616; Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 5, 10; Ov. M. 4, 459; 4, 465; 13, 26; Prop. 4 (5), 11, 23; Hor. C. 2, 14, 20; id. Epod. 17, 68 al.:

    Ulixi Sisyphique prudentia,

    Cic. Tusc. 1, 41, 98; cf. vafer, Hor. S. 2, 3, 21.—Hence,
    1.
    Sīsyphĭus, a, um, adj., of or belonging to Sisyphus:

    labores,

    Prop. 2, 17 (3, 9), 7;

    2, 20 (3, 13), 32: cervix,

    Sen. Herc. Oet. 942:

    portus,

    i. e. Corinth, Stat. Th. 2, 380:

    Isthmus,

    of Corinth, Sil. 14, 51: opes, i. e. of Creusa (as daughter of Creon, king of Corinth), Ov. H. 12, 204:

    Ulixes sanguine cretus Sisyphio (because Sisyphus seduced Anticlea, the mother of Ulysses, before her marriage with Laertes),

    id. M. 13, 32; cf. Serv. Verg. A. 6, 529.—
    * 2.
    Sĭsyphēïus, a, um, adj., of Sisyphus: vincla, i. e. the marriage with Sisyphus (of his wife Merope), Avien. Arat. 597.—
    3.
    Sīsyphĭdes, ae, m., offspring of Sisyphus:

    Ulysses (v. supra, 1.),

    Ov. A. A. 3, 313.—
    II.
    A dwarf of M. Antony, so named by him because of his shrewdness. Hor. S. 1, 3, 47 Schol.

    Lewis & Short latin dictionary > Sisyphus

  • 91 status

    1.
    stătus, a, um, v. sisto.
    2.
    stătus, ūs, m. [sto and sisto].
    I.
    In a corporeal sense.
    A.
    Mode or way of standing, of holding one's body (at rest), posture, position, attitude, station, carriage; sing. and plur.: Ps. Statur hic ad hunc modum. Si. Statum vide hominis, Callipho, quasi basilicum, look at the way he stands, Plaut. Ps. 1, 5, 41:

    stat in statu senex ut adoriatur moechum,

    in an attitude of attack, ready, id. Mil. 4, 9, 12: concrepuit digitis, laborat;

    crebro conmutat status,

    his posture, id. ib. 2, 2, 51:

    qui esset status (videre vellem) flabellulum tenere te asinum tantum,

    what your attitude was, what figure you cut, in holding the fan, Ter. Eun. 3, 5, 50:

    in gestu status (oratoris erit) erectus et celsus, rarus incessus,

    attitude, Cic. Or. 18, 59:

    status quidem rectus sit, sed diducti paulum pedes,

    Quint. 11, 3, 159:

    abesse plurimum a saltatore debet orator... non effingere status quosdam, et quidquid dicet ostendere,

    id. 11, 3, 89:

    ut recta sint bracchia, ne indoctae rusticaeve manus, ne status indecorus,

    id. 1, 11, 16:

    stare solitus Socrates dicitur... immobilis, iisdem in vestigiis,

    Gell. 2, 1, 2:

    dumque silens astat, status est vultusque diserti,

    Ov. P. 2, 5, 51:

    statum proeliantis componit,

    Petr. 95 fin.

    So of the pose of statues: non solum numerum signorum, sed etiam uniuscujusque magnitudinem, figuram, statum litteris definiri vides,

    Cic. Verr. 2, 1, 21, § 57:

    expedit saepe, ut in statuis atque picturis videmus, variari habitus, vultus, status,

    Quint. 2, 13, 8:

    ut illo statu Chabrias sibi statuam fieri voluerit. Ex quo factum est ut postea athletae his statibus in statuis ponendis uterentur,

    Nep. Chabr. 1, 3.—And of images in a dream:

    ubi prima (imago somni) perit, alioque est altera nata inde statu, prior hic gestum mutasse videtur,

    Lucr. 4, 772:

    (opp. motus, incessus) quorum (iratorum) vultus, voces, motus statusque mutantur,

    motions and postures, Cic. Off. 1, 29, 102:

    decorum istud in corporis motu et statu cernitur,

    id. ib. 1, 35, 126:

    habitus oris et vultūs, status, motus,

    id. Fin. 3, 17, 56; 5, 17, 47:

    in quibus si peccetur... motu statuve deformi,

    id. ib. 5, 12, 35:

    eo erant vultu, oratione, omni reliquo motu et statu, ut, etc.,

    id. Tusc. 3, 22, 53:

    status, incessus, sessio, accubatio... teneat illud decorum,

    id. Off. 1, 35, 129:

    in pedibus observentur status et incessus,

    the posture and gait, Quint. 11, 3, 124.—
    B.
    Of external appearance, manners, dress, and apparel:

    quoniam formam hujus cepi in me et statum, decet et facta moresque hujus habere me similis item,

    Plaut. Am. 1, 1, 111:

    redegitque se ad pallium et crepidas, atque in tali statu biennio fere permansit,

    Suet. Tib. 13.—
    C.
    Size, height, stature of living and inanimate beings (cf. statura;

    post-Aug.): pumilionem, quos natura brevi statu peractos, etc.,

    Stat. S. 1, 6, 58: longissimum... aratorem faciemus;

    mediastenus qualiscunque status potest esse,

    Col. 1, 9, 3:

    in gallinaceis maribus status altior quaeritur,

    id. 8, 2, 9; so id. 7, 9, 2; 7, 12 med.:

    plantae majoris statūs,

    Pall. Febr. 25, 20.—
    D.
    A position, place, in the phrase de statu movere, deicere, or statum conturbare, to displace, drive out, eject, expel, throw from a position (esp. of battle and combat):

    equestrem procellam excitemus oportet, si turbare ac statu movere (hostes) volumus,

    Liv. 30, 18, 14:

    nihil statu motus, cum projecto prae se clipeo staret, in praesidio urbis moriturum se... respondit,

    id. 38, 25: Manlius scutum scuto percussit atque statum Galli conturbavit (cf. the next sentence: atque de loco hominem iterum dejecit), Claud. Quadrig. ap. Gell. 9, 13, 16.—So, out of the military sphere, in order to avoid an attack:

    ea vis est... quae, periculo mortis injecto, formidine animum perterritum loco saepe et certo de statu demovet,

    Cic. Caecin. 15, 42.— Transf., of mental position, conviction, argument, etc.:

    saepe adversarios de statu omni dejecimus,

    Cic. Or. 37, 129:

    voluptas quo est major, eo magis mentem e suā sede et statu demovet,

    throws the mind off its balance, id. Par. 1, 3, 15.—Similarly: de statu deducere, recedere, from one's position or principles:

    fecerunt etiam ut me prope de vitae meae statu deducerent, ut ego istum accusarem,

    Cic. Verr. 2, 2, 4, § 10:

    neque de statu nobis nostrae dignitatis est recedendum, neque sine nostris copiis in alterius praesidia veniendum,

    id. Att. 1, 20, 2.—So, de statu suo declinare = moveri:

    neque dubito quin, suspitione aliquā perculsi repentinā, de statu suo declinarint,

    i. e. became unsettled, Cic. Clu. 38, 106:

    qui cum me firmissimis opibus... munire possim, quamvis excipere fortunam malui quam... de meo statu declinare,

    than abandon my position, id. Prov. Cons. 17, 41; cf.

    of the position of heavenly bodies: qui eodem statu caeli et stellarum nati sunt,

    aspect, id. Div. 2, 44, 92.
    II.
    Trop., condition, state, position, situation, circumstances.
    A.
    Of persons, condition in regard to public rights, political or civil status, any loss of which was a capitis deminutio (v. caput):

    capitis minutio est statūs permutatio,

    Gai. Dig. 4, 5, 1; id. Inst. 1, 159; cf. Dig. 4, 5, 11:

    quo quisque loco nostrum est natus... hunc vitae statum usque ad senectutem obtinere debet,

    Cic. Balb. 7, 18:

    ad quem proscripti confluebant. Quippe nullum habentibus statum quilibet dux erat idoneus,

    with regard to the civil death of the proscribed, Vell. 2, 72, 5:

    illorum salus omnibus accepta fuit... quia tam grati exoptatum libertatis statum recuperaverint,

    Val. Max. 5, 26:

    si statu periclitari litigator videtur,

    if his civil status seems in peril, Quint. 6, 1, 36:

    nec ulla tam familiaris est infelicibus patria quam solitudo et prioris statūs oblivio,

    i. e. the status of full citizenship, lost by banishment, Curt. 5, 5, 11:

    permanent tamen in statu servitutis,

    Suet. Gram. 21:

    vetuit quaeri de cujusquam defunctorum statu,

    id. Tit. 8 fin.:

    multorum excisi status,

    Tac. A. 3, 28: qui illegitime concipiuntur, statum sumunt ex eo tempore quo nascuntur, i. e. whether freemen or slaves, etc., Gai. Inst. 1, 89:

    cum servus manumittitur: eo die enim incipit statum habere,

    a civil status, Dig. 4, 5, 4:

    homo liber qui se vendidit, manumissus non ad suum statum revertitur, sed efficitur libertinae condicionis, i. e. that of an ingenuus,

    ib. 1, 5, 21:

    primo de personarum statu dicemus,

    civil status, ib. 1, 5, 2; so Titin. 5:

    de statu hominum (sometimes status used in the jurists absolutely with reference to freedom and slavery): si status controversiam cui faciat procurator, sive ex servitute in libertatem, etc.,

    Dig. 3, 3, 39, § 5; so ib. 3, 3, 33, § 1.—Similarly in the later jurists: status suus = aetas XXV. annorum, years of discretion:

    cum ad statum suum frater pervenisset,

    Dig. 31, 1, 77, § 19.—
    2.
    Condition and position with reference to rank, profession, trade, occupation, social standing, reputation, and character:

    an tibi vis inter istas vorsarier prosedas... quae tibi olant stabulum statumque?

    their trade, Plaut. Poen. 1, 2, 59:

    quod in civitatibus agnationibus familiarum distinguuntur status,

    the ranks of the families, Cic. Leg. 1, 7, 23:

    regum status decemviris donabantur,

    the rank of kings was assigned to the decemvirs, id. Agr. 1, 1, 2:

    cum alii rem ipsam publicam atque hunc bonorum statum odissent,

    the social position of the higher classes, id. Sest. 20, 46:

    non ut aliquid ex pristino statu nostro retineamus,

    id. Fam. 4, 4, 1:

    ecquis umquam tam ex amplo statu concidit?

    id. Att. 3, 10, 2:

    non enim jam quam dignitatem, quos honores, quem vitae statum amiserim cogito,

    id. ib. 10, 4, 1:

    quam (statuam) esse ejusdem status amictus, anulus, imago ipsa declarat,

    id. ib. 1, 1, 17:

    praesidium petebamus ex potentissimi viri benevolentiā ad omnem statum nostrae dignitatis,

    id. Q. Fr. 3, 8, 1: noster autem status est hic:

    apud bonos iidem sumus quos reliquisti, apud sordem, etc.,

    id. Att. 1, 16, 11:

    ego me non putem tueri meum statum ut neque offendam animum cujusquam, nec frangam dignitatem meam?

    maintain my character, id. Fam. 9, 16, 6:

    quos fortuna in amplissimo statu (i. e. regum) collocarat,

    Auct. Her. 4, 16, 23:

    tantam in eodem homine varietatem status,

    high and low position in life, ups and downs, Val. Max. 6, 9, 4:

    cum classiarios quos Nero ex remigibus justos milites fecerat, redire ad pristinum statum cogeret,

    Suet. Galb. 12:

    quaedam circa omnium ordinum statum correxit,

    id. Claud. 22:

    cum redieritis in Graeciam, praestabo ne quis statum suum vestro credat esse meliorem,

    social position, Curt. 5, 5, 22:

    omnis Aristippum decuit color et status et res,

    Hor. Ep. 1, 17, 23.—
    3.
    Condition in reference to prosperity, happiness or unhappiness, and health (mostly poet. and post-Aug.):

    at iste non dolendi status non vocatur voluptas,

    Cic. Fin. 2, 9, 28:

    neque hic est Nunc status Aurorae meritos ut poscat honores,

    Ov. M. 13, 594:

    flebilis ut noster status est, ita flebile carmen,

    id. Tr. 5, 1, 5:

    quid enim status hic a funere differt?

    id. P. 2, 3, 3:

    pejor ab admonitu fit status iste boni,

    id. ib. 1, 2, 54:

    his enim quorum felicior in domo status fuerat,

    Val. Max. 6, 8, 7:

    sin nostros status sive proximorum ingenia contemplemur,

    id. 6, 9 pr.:

    caelum contemplare: vix tamen ibi talem statum (i. e. felicitatis deorum) reperias,

    id. 7, 1, 1:

    haec quidem (vox) animi magnifici et prosperi status (fuit),

    id. 6, 5, ext. 4:

    obliti statūs ejus quem beneficio exuistis meo,

    Curt. 10, 2, 22:

    sumus in hoc tuo statu iidem qui florente te fuimus,

    i. e. distress, id. 5, 11, 5:

    res magna et ex beatissimo animi statu profecta,

    Sen. Ep. 81, 21: voverat, si sibi incolumis status (of health) permisisset, proditurum se... hydraulam, Suet. Ner. 54. —
    4.
    Condition, circumstances, in gen., of life or of the mind:

    homines hoc uno plurimum a bestiis differunt quod rationem habent, mentemque quae... omnem complectatur vitae consequentis statum,

    Cic. Fin. 2, 14, 45:

    facias me certiorem et simul de toto statu tuo consiliisque omnibus,

    id. Fam. 7, 10, 3:

    tibi declaravi adventus noster qualis fuisset, et quis esset status,

    id. Att. 4, 2, 1:

    quid enim ego laboravi, si... nihil consecutus sum ut in eo statu essem quem neque fortunae temeritas, neque, etc., labefactaret,

    id. Par. 2, 17:

    sed hoc videant ii qui nulla sibi subsidia ad omnes vitae status paraverunt,

    id. Fam. 9, 6, 4: atque is quidem qui cuncta composuit constanter in suo manebat statu (transl. of emeinen en tôi heautou kata tropon êthei, Plat. Tim. p. 42, c. Steph.), in his own state, being, Cic. Tim. 13:

    vitae statum commutatum ferre non potuit,

    Nep. Dion, 4, 4:

    id suis rebus tali in statu saluti fore,

    Curt. 5, 1, 5: haec sunt fulmina quae prima accepto patrimonio et in novi hominis aut urbis statu fiunt, in any new condition (when a stroke of lightning was considered an omen), Sen. Q. N. 2, 47.—Rarely of a state:

    libere hercle hoc quidem. Sed vide statum (i. e. ebrietatis),

    Plaut. Ps. 5, 2, 4.—Esp., in augury: fulmen status, a thunderbolt sent to one who is not expecting a sign, as a warning or suggestion, = fulmen monitorium:

    status est, ubi quietis nec agitantibus quidquam nec cogitantibus fulmen intervenit,

    Sen. Q. N. 2, 39, 2.—
    B.
    Of countries, communities, etc., the condition of society, or the state, the public order, public affairs.
    1.
    In gen.:

    Siciliam ita vexavit ac perdidit ut ea restitui in antiquum statum nullo modo possit,

    Cic. Verr. 1, 4, 12:

    nunc in eo statu civitas est ut omnes idem de re publicā sensuri esse videantur,

    id. Sest. 50, 106:

    omnem condicionem imperii tui statumque provinciae mihi demonstravit Tratorius,

    id. Fam. 12, 23, 1; so id. ib. 13, 68, 1:

    mihi rei publicae statum per te notum esse voluisti,

    id. ib. 3, 11, 4; so,

    status ipse nostrae civitatis,

    id. ib. 5, 16, 2:

    non erat desperandum fore aliquem tolerabilem statum civitatis,

    id. Phil. 13, 1, 2:

    sane bonum rei publicae genus, sed tamen inclinatum et quasi pronum ad perniciosissimum statum,

    id. Rep. 2, 26, 48:

    aliquo, si non bono, at saltem certo statu civitatis,

    id. Fam. 9, 8, 2:

    ex hoc qui sit status totius rei publicae videre potes,

    id. Q. Fr. 1, 2, 5, § 15: ex eodem de toto statu rerum communium [p. 1756] cognosces, id. Fam. 1, 8, 1:

    tamen illa, quae requiris, suum statum tenent, nec melius, si tu adesses, tenerent,

    id. ib. 6, 1, 1:

    non illi nos de unius municipis fortunis arbitrantur, sed de totius municipii statu, dignitate, etc., sententias esse laturos,

    id. Clu. 69, 196:

    ego vitam omnium civium, statum orbis terrae... redemi,

    id. Sull. 11, 33:

    Ti. Gracchum mediocriter labefactantem statum rei publicae,

    id. Cat. 1, 1, 3:

    eo tum statu res erat ut longe principes haberentur Aedui,

    Caes. B. G. 6, 12, 9:

    cum hoc in statu res esset,

    Liv. 26, 5, 1; so id. 32, 11, 1:

    eam regiam servitutem (civitatis) collatam cum praesenti statu praeclaram libertatem visam,

    id. 41, 6, 9:

    statum quoque civitatis ea victoria firmavit ut jam inde res inter se contrahere auderent,

    i. e. commercial prosperity, id. 27, 51:

    ut deliberare de statu rerum suarum posset,

    id. 44, 31:

    ut taedio praesentium consules duo et status pristinus rerum in desiderium veniant,

    id. 3, 37, 3:

    jam Latio is status erat rerum ut neque bellum neque pacem pati possent,

    id. 8, 13, 2:

    qui se moverit ad sollicitandum statum civitatis,

    internal peace, id. 3, 20, 8:

    omni praesenti statu spem cuique novandi res suas blandiorem esse,

    more attractive than any condition of public affairs, id. 35, 17:

    tranquillitatis status,

    Val. Max. 7, 2, 1:

    in sollicito civitatis statu,

    Quint. 6, 1, 16:

    principes regesque et quocumque alio nomine sunt tutores status publici,

    guardians of public order, Sen. Clem. 1, 4, 3: curis omnium ad formandum publicum statum a tam sollemni munere aversis, Curt, 10, 10, 9; so,

    ad formandum rerum praesentium statum,

    Just. 9, 5, 1:

    populo jam praesenti statu laeto,

    Suet. Caes. 50:

    ad componendum Orientis statum,

    id. Calig. 1:

    deploravit temporum statum,

    id. Galb. 10:

    ad explorandum statum Galliarum,

    id. Caes. 24:

    delegatus pacandae Germaniae status,

    id. Tib. 16: et omnia habet rerum status iste mearum ( poet., = reipublicae meae), Ov. M. 7, 509.—
    2.
    Esp., of the political sentiments of the citizens:

    a Maronitis certiora de statu civitatium scituros,

    Liv. 39, 27:

    ad visendum statum regionis ejus,

    id. 42, 17, 1:

    suas quoque in eodem statu mansuras res esse,

    id. 42, 29, 9:

    cum hic status in Boeotiā esset,

    id. 42, 56, 8.—
    3.
    Of the constitution, institutions, form of government, etc.:

    Scipionem rogemus ut explicet quem existimet esse optimum statum civitatis,

    Cic. Rep. 1, 20, 33; 1, 21, 34; 1, 46, 70;

    1, 47, 71: ob hanc causam praestare nostrae civitatis statum ceteris civitatibus,

    id. ib. 2, 1, 2:

    itaque cum patres rerum potirentur, numquam constitisse statum civitatis,

    the form of the government had never been permanent, id. ib. 1, 32, 49:

    in hoc statu rei publicae (decemvirali), quem dixi non posse esse diuturnum,

    id. ib. 2, 37, 62:

    providete ne rei publicae status commutetur,

    id. Har. Resp. 27, 60:

    eademque oritur etiam ex illo saepe optimatium praeclaro statu,

    aristocratic form of government, id. Rep. 1, 44, 68:

    ut totum statum civitatis in hoc uno judicio positam esse putetis,

    id. Fl. 1, 3:

    ut rei publicae statum convulsuri viderentur,

    id. Pis. 2, 4:

    pro meā salute, pro vestrā auctoritate, pro statu civitatis nullum vitae discrimen vitandum umquam putavit,

    id. Red. in Sen. 8, 20:

    cum hoc coire ausus es, ut consularem dignitatem, ut rei publicae statum... addiceres?

    id. ib. 7, 16:

    omnia quae sunt in imperio et in statu civitatis ab iis defendi putantur,

    id. Mur. 11, 24:

    intelleges (te habere) nihil quod aut hoc aut aliquo rei publicae statu timeas,

    id. Fam. 6, 2, 3:

    quod ad statum Macedoniae pertinebat,

    Liv. 45, 32, 2:

    ex commutatione statūs publici,

    Vell. 2, 35, 4:

    haec oblivio concussum et labentem civitatis statum in pristinum habitum revocavit,

    Val. Max. 4, 1, ext. 4:

    Gracchi civitatis statum conati erant convellere,

    id. 6, 3, 1 fin.:

    Cicero ita legibus Sullae cohaerere statum civitatis affirmat ut his solutis stare ipsa non possit,

    Quint. 11, 1, 85:

    qui eloquentiā turbaverant civitatium status vel everterant,

    id. 2, 16, 4:

    id biduum quod de mutando reipublicae statu haesitatum erat,

    Suet. Claud. 11:

    nec dissimulasse unquam pristinum se reipublicae statum restituturum,

    id. ib. 1:

    conversus hieme ad ordinandum reipublicae statum, fastos correxit, etc.,

    id. Caes. 40:

    tu civitatem quis deceat status Curas,

    what institutions, Hor. C. 3, 29, 25.—Hence,
    4.
    Existence of the republic:

    quae lex ad imperium, ad majestatem, ad statum patriae, ad salutem omnium pertinet,

    Cic. Cael. 29, 70 (= eo, ut stet patria, the country's existence):

    si enim status erit aliquis civitatis, quicunque erit,

    id. Fam. 4, 14, 4: status enim rei publicae maxime judicatis rebus continetur, the existence of the republic depends on the decisions of the courts, i. e. their sacredness, id. Sull. 22, 63. —
    C.
    In nature, state, condition, etc.:

    incolumitatis ac salutis omnium causā videmus hunc statum esse hujus totius mundi atque naturae,

    Cic. Or. 3, 45, 178:

    ex alio alius status (i. e. mundi) excipere omnia debet,

    Lucr. 5, 829:

    ex alio terram status excipit alter,

    id. 5, 835:

    est etiam quoque pacatus status aëris ille,

    id. 3, 292:

    non expectato solis ortu, ex quo statum caeli notare gubernatores possent,

    Liv. 37, 12, 11:

    idem (mare) alio caeli statu recipit in se fretum,

    Curt. 6, 4, 19:

    incertus status caeli,

    Col. 11, 2:

    pluvius caeli status,

    id. 2, 10:

    mitior caeli status,

    Sen. Oedip. 1054.—
    D. 1.
    In gen.:

    atque hoc loquor de tribus his generibus rerum publicarum non perturbatis atque permixtis, sed suum statum tenentibus,

    preserving their essential features, Cic. Rep. 1, 28, 44.—Hence,
    2.
    Esp. in rhet. jurisp.
    (α).
    The answer to the action (acc. to Cic., because the defence: primum insistit in eo = the Gr. stasis):

    refutatio accusationis appellatur Latine status, in quo primum insistit quasi ad repugnandum congressa defensio,

    Cic. Top. 25, 93; so,

    statu (sic enim appellamus controversiarum genera),

    id. Tusc. 3, 33, 79:

    statum quidam dixerunt primam causarum conflictionem,

    Quint. 3, 6, 4; cf. Cic. Part. Or. 29, 102.—
    (β).
    The main question, the essential point:

    quod nos statum id quidam constitutionem vocant, alii quaestionem, alii quod ex quaestione appareat, Theodorus caput, ad quod referantur omnia,

    Quint. 3, 6, 2:

    non est status prima conflictio, sed quod ex primā conflictione nascitur, id est genus quaestionis,

    the kind, nature of the question, id. 3, 6, 5; cf. the whole chapter.—
    E.
    In gram., the mood of the verb, instead of modus, because it distinguishes the conceptions of the speaker:

    et tempora et status,

    tenses and moods, Quint. 9, 3, 11:

    fiunt soloecismi per modos, sive cui status eos dici placet,

    id. 1, 5, 41.
    For statu liber, v.
    statuliber.

    Lewis & Short latin dictionary > status

  • 92 abscīdō

        abscīdō cīdī, cīsus, ere    [abs+caedo], to cut off, hew off: caput, L.: cervicibus fractis caput abscidit.—Fig., to cut off, separate, divide: abscisus in duas partīs exercitus, Cs.—To cut off, take away violently: aliā spe undique abscisā, L.: omnium rerum respectum nobis, L.: quia abscideram, because I had broken off abruptly.
    * * *
    abscidere, abscidi, abscisus V TRANS
    hew/cut off/away/out; fell/cut down; remove, separate/cut off/destroy, divide; take away violently; expel/banish; destroy (hope); amputate; prune; cut short

    Latin-English dictionary > abscīdō

  • 93 agō

        agō ēgī, āctus (old inf pass. agier), ere    [1 AG-], to put in motion, move, lead, drive, tend, conduct: bos Romam acta, L.: capellas, V.: pecus visere montīs, H.: ante se Thyum, N.: in exsilium, L.: Iris nubibus acta, borne on, V.: alqm in crucem, to crucify: Illum aget Fama, will carry, H.: quo hinc te agis? whither are you going? T.: se primus agebat, strode in front, V.: capellas potum, V.—Prov.: agas asellum, i. e. if you can't afford an ox, drive an ass. — Pass., to go, march: quo multitudo agebatur, L.: citius agi vellet agmen, march on quicker, L.: raptim agmine acto, L.— Esp., to drive away, carry off, steal, rob, plunder: pecoris praedas, S.; freq. with ferre, to rob, plunder: ferre agere plebem plebisque res, L.: res sociorum ferri agique vidit, L.—To chase, pursue, hunt: apros, V.: cervum, V. — Fig.: dum haec crimina agam ostiatim, track out from house to house: ceteros ruerem, agerem, T.: palantīs Troas, V.—To move, press, push forward, advance, bring up: multa undique portari atque agi, Cs.: vineis ad oppidum actis, pushed forward, Cs.: moles, Cu.: cloaca maxima sub terram agenda, to be carried under ground, L.: cuniculos ad aerarium, drive: per glaebas radicibus actis, O.: pluma in cutem radices egerit, struck deep root, O.: vera gloria radices agit: tellus Fissa agit rimas, opens in fissures, O.: in litus navīs, beached, L.: navem, to steer, H.: currūs, to drive, O.: per agmen limitem ferro, V.: vias, make way, V.: (sol) amicum Tempus agens, bringing the welcome hour (of sunset), H.—To throw out, stir up: spumas ore, V.: spumas in ore: se laetus ad auras Palmes agit, shoots up into the air, V.—Animam agere, to expire: nam et agere animam et efflare dicimus; cf. et gestum et animam ageres, i. e. exert yourself in gesturing and risk your life. — Fig., to lead, direct, guide: (poëmata), animum auditoris, H.— To move, impel, excite, urge, prompt, induce, rouse, drive: quae te Mens agit in facinus? O.: ad illa te, H.: eum praecipitem: viros spe praedae diversos agit, leads astray, S.: bonitas, quae nullis casibus agitur, N.: quemcunque inscitia veri Caecum agit, blinds, H.: quibus actus fatis, V.: seu te discus agit, occupies, H.: nos exquirere terras, V.: desertas quaerere terras agimur, V. — To pursue for harm, persecute, disturb, vex, attack, assail: reginam stimulis, V.: agentia verba Lycamben, H.: diris agam vos, H.: quam deus ultor agebat, O.—To pursue, carry on, think, reflect, deliberate, treat, represent, exhibit, exercise, practise, act, perform, deliver, pronounce: nihil, to be idle: omnia per nos, in person: agendi tempus, a time for action: industria in agendo: apud primos agebat, fought in the van, S.: quae continua bella agimus, are busy with, L.: (pes) natus rebus agendis, the metre appropriate to dramatic action, H.: Quid nunc agimus? what shall we do now? T.: quid agam, habeo, i. e. I know what to do, T.: quid agitur? how are you? T.: quid agis, dulcissime rerum? i. e. how are you? H.: vereor, quid agat Ino, what is to become of: quid agis? what do you mean? nihil agis, it is of no use, T.: nihil agis, dolor, quamvis, etc.: cupis abire, sed nihil agis, usque tenebo, you cannot succeed, H.: ubi blanditiis agitur nihil, O.—Esp., hoc or id agere, to give attention to, mind, heed: hocine agis, an non? are you attending? T.: id quod et agunt et moliuntur, their purpose and aim: qui id egerunt, ut gentem conlocarent, etc., aimed at this: sin autem id actum est, ut, etc., if it was their aim: summā vi agendum esse, ut, etc., L.: certiorem eum fecit, id agi, ut pons dissolveretur, it was planned, N.: Hoc age, ne, etc., take care, H.: alias res agis, you are not listening, T.: aliud agens ac nihil eius modi cogitans, bent on other plans: animadverti eum alias res agere, paid no attention: vides, quam alias res agamus, are otherwise occupied: populum aliud nunc agere, i. e. are indifferent.—To perform, do, transact: ne quid negligenter: suum negotium, attend to his own business: neque satis constabat, quid agerent, what they were at, Cs.: agentibus divina humanaque consulibus, busy with auspices and affairs, L.: per litteras agere, quae cogitas, carry on, N.: (bellum) cum feminis, Cu.: conventum, to hold an assize: ad conventūs agendos, to preside at, Cs.: census actus eo anno, taken, L.— Of public transactions, to manage, transact, do, discuss, speak, deliberate: quae (res) inter eos agi coeptae, negotiations begun, Cs.: de condicionibus pacis, treat, L.: quorum de poenā agebatur, L.— Hence, agere cum populo, of magistrates, to address the people on a law or measure (cf. agere ad populum, to propose, bring before the people): cum populo de re p.—Of a speaker or writer, to treat, discuss, narrate: id quod agas, your subject: bella per quartum iam volumen, L.: haec dum agit, during this speech, H.—In law, to plead, prosecute, advocate: lege agito, go to law, T.: causam apud iudices: aliter causam agi, to be argued on other grounds: cum de bonis et de caede agatur, in a cause relating to, etc.: tamquam ex syngraphā agere cum populo, to litigate: ex sponso egit: agere lege in hereditatem, sue for: crimen, to press an accusation: partis lenitatis et misericordiae, to plead the cause of mercy: ii per quos agitur, the counsel: causas, i. e. to practise law: me agente, while I am counsel: ii apud quos agitur, the judges; hence, of a judge: rem agere, to hear: reos, to prosecute, L.: alqm furti, to accuse of theft. —Pass., to be in suit, be in question, be at stake: non capitis eius res agitur, sed pecuniae, T.: aguntur iniuriae sociorum, agitur vis legum.—To represent, act, perform, of an orator: cum dignitate.—Of an actor: fabulam, T.: partīs, to assume a part, T.: Ballionem, the character of: gestum agere in scena, appear as actors: canticum, L. — Fig.: lenem mitemque senatorem, act the part of, L.: noluit hodie agere Roscius: cum egerunt, when they have finished acting: triumphum, to triumph, O.: de classe populi R. triumphum, over, etc.: ex Volscis et ex Etruriā, over, etc., L.: noctu vigilias, keep watch: alta silentia, to be buried in silence, O.: arbitria victoriae, to exercise a conqueror's prerogative, Cu.: paenitentiam, to repent, Cu.: oblivia, to forget, O.: gratias (poet. grates) agere, to give thanks, thank: maximas tibi gratias: alcui gratias quod fecisset, etc., Cs.: grates parenti, O. — Of time, to spend, pass, use, live through: cum dis aevom: securum aevom, H.: dies festos, celebrate: ruri vitam, L.: otia, V.: quartum annum ago et octogesimum, in my eightyfourth year: ver magnus agebat orbis, was experiencing, V.— Pass: mensis agitur hic septimus, postquam, etc., going on seven months since, T.: bene acta vita, well spent: tunc principium anni agebatur, L.: melior pars acta (est) diei, is past, V. — Absol, to live, pass time, be: civitas laeta agere, rejoiced, S.—Meton., to treat, deal, confer, talk with: quae (patria) tecum sic agit, pleads: haec inter se dubiis de rebus, V.: Callias quidam egit cum Cimone, ut, etc., tried to persuade C., N.: agere varie, rogando alternis suadendoque coepit, L.—With bene, praeclare, male, etc., to deal well or ill with, treat or use well or ill: praeclare cum eis: facile est bene agere cum eis.— Pass impers., to go well or ill with one, be well or badly off: intelleget secum esse actum pessime: in quibus praeclare agitur, si, etc., who are well off, if, etc.—Poet.: Tros Tyriusque mihi nullo discrimine agetur, will be treated, V.— Pass, to be at stake, be at hazard, be concerned, be in peril: quasi mea res minor agatur quam tua, T.: in quibus eorum caput agatur: ibi rem frumentariam agi cernentes, L.: si sua res ageretur, if his interests were involved: agitur pars tertia mundi, is at risk, O.: non agitur de vectigalibus, S.—Praegn., to finish, complete, only pass: actā re ad fidem pronius est, after it is done, L.: iucundi acti labores, past: ad impediendam rem actam, an accomplished fact, L.— Prov.: actum, aiunt, ne agas, i. e. don't waste your efforts, T.: acta agimus: Actum est, it is all over, all is lost, T.: iam de Servio actum rati, L.: acta haec res est, is lost, T.: tantā mobilitate sese Numidae agunt, behave, S.: ferocius agunt equites, L.: quod nullo studio agebant, because they were careless, Cs.: cum simulatione agi timoris iubet, Cs.—Imper. as interj, come now, well, up: age, da veniam filio, T.: en age, rumpe moras, V.: agite dum, L.: age porro, tu, cur, etc.? age vero, considerate, etc.: age, age, iam ducat: dabo, good, T.: age, sit ita factum.
    * * *
    agere, egi, actus V
    drive, urge, conduct; spend (time w/cum); thank (w/gratias); deliver (speech)

    Latin-English dictionary > agō

  • 94 aquila

        aquila ae, f    an eagle: suspensis demissa alis, L.: fulva, V.: feroces, H.: ales Iovis, V.—Prov.: aquilae senectus (because it was fabled to renew its youth), T. — In war, an eagle, standard of a legion (carried by the senior centurion of the first cohort): decimae legionis, Cs.: argentea.—Poet.: locupletem aquilam tibi adferre, i. e. the office of first centurion. Iu. — In architecture, an ornament of the pediment, Ta.
    * * *
    I
    eagle; gable/pediment; kind of fish (eagle-ray?)
    II
    silver eagle on pole, standard of a legion; legion; post of standard-bearer

    Latin-English dictionary > aquila

  • 95 Avernus

        Avernus adj., ἄορνοσ (prop., birdless, because its exhalations destroyed life). — Hence (with or without lacus): Avernus, a lake near Cumae, the fabled entrance to the lower world, C., V., L.—Of Lake Avernus: freta, portus, V.—Of the lower world, infernal: stagna, V.: Iuno, i. e. Proserpina, O.— Plur n., the region about Avernus, V., O.—The lower world, V.

    Latin-English dictionary > Avernus

  • 96 calceus

        calceus ī, m    [1 CEL-, CALC-], a shoe, halfboot (covering the whole foot): calcei habiles et apti ad pedem: laxus, H.: pede maior subvertet, minor uret, H.—Because senators wore a peculiar half-boot: calceos mutare, i. e. to become senator.
    * * *
    shoe; soft shoe, slipper

    calceus mullei/patricii -- red shoe of ex-curule senator

    Latin-English dictionary > calceus

  • 97 centaurēum

        centaurēum ī, n, κενταύρειον    [Centaurus; because used by Chiron to heal the foot of Hercules], the centaureum, a medicinal plant of Thessaly, V.
    * * *
    centaury (herb); (of medicinal properties discovered by centaur Chiron)

    Latin-English dictionary > centaurēum

  • 98 cūr

        cūr or (older) quōr, adv.    [quoi + rei].    I. Interrog., why? wherefore? for what reason? quor amat? T.: Me. Non possum. Ch. Quor non? T.: cur ego plebeios magistratūs... video? etc., L.: Obsequium ventris mihi perniciosius est cur? H. —Implying dissatisfaction: Sed quid ego? quor me excrucio? T.: Cur me querelis exanimas tuis? H.: Eheu me miserum, quor non aut istaec mihi Aetas et formast, etc., T.: cur ego tecum non sum?: quor simulas igitur? T.: cur enim, inquies, etc.—With potential subj., in excuse or deprecating censure: cur aliquos amitteret? etc., Cs.: ‘at propinquis placuit.’ Cur non placeret, cum, etc. —Implying a logical conclusion: animo si isto eras, cur non cecidisti, etc., N.—    II. Relat., for what reason, wherefore, why, to what purpose, from what motive: duae causae sunt, cur tu debeas, etc.: causa nulla est, cur: Est vero cur quis nolit, etc.? is there any reason why? O.: quid est, cur tu sedeas?: ne cui sit vestrum mirum, cur, etc., T.: demiror, cur dicas, at your saying.—On account of which, by reason of which, wherefore, that: Quid obstat, quor non fiant, T.: Erat nihil cur properato opus esset: en cur arator factus sit: quid sibi (Caesar) vellet, cur veniret? etc., what did he want, that he should come for it? etc., Cs.: ne doleas, cur tibi iunior paeniteat, complaining that, etc., H.: superest, cur vivere sustineam, proles, for whose sake, O.
    * * *
    why, wherefore; for what reason/purpose?; on account of which?; because

    Latin-English dictionary > cūr

  • 99

           praep., with abl. — Of separation, in space, from, away from, down from, out of: de finibus suis exire, Cs.: decedere de provinciā: qui de castris processerant, S.: ferrum de manibus extorsimus: de muro se deiecerunt, Cs.: de iugis, quae ceperant, funduntur, L. — Fig., from, away from, out of: exire de vitā: de priscis Latinis capta oppida, L.: de sententiā deiectus.—In time, of immediate sequence, after, directly after: statim de auctione: diem de die prospectans, day after day, L.—Of duration, during, in the course of, at, by: de nocte: multā de nocte, late at night: de mediā nocte, Cs.: de tertiā vigiliā, in the third night-watch, Cs.: adparare de die convivium, in open day, T.: mediā de luce, H.: navigare de mense Decembri, in December. — Of origin or source, of, from, from among, out of, proceeding from, derived from: caupo de viā Latinā: nescio qui de circo maximo: homo de scholā: aliquis de ponte, i. e. a beggar, Iu.: Priami de stirpe, V.: recita de epistulā reliqua: hoc audivi de patre: discere id de me, T.—Of the whole, of, from, from among, out of: hominem misi de comitibus meis: percussus ab uno de illis: quemvis de iis qui essent idonei: accusator de plebe: unus de legatis: partem solido demere de die, H.: expers partis de nostris bonis, T.: si quae sunt de eodem genere: cetera de genere hoc, H.—Of material, of, out of, from: solido de marmore templum, V.: de templo carcerem fieri: de scurrā divitem fieri posse: fies de rhetore consul, Iu. — Esp., of a fund out of which costs are taken: potat, ole<*> unguenta, de meo, T.: de suo: stipendium de publico statuit, L.: non solum de die, sed etiam in diem vivere, on the day's resources.—Of cause, for, on account of, by reason of, because of, from, through, by: quā de causā, Cs.: certis de causis: de quo nomine ad arbitrum adisti: de gestu intellego quid respondeas: incessit passu de volnere tardo, O.: de Atticae febriculā valde dolui.—Of measure or standard, according to, after, in accordance with: De eius consilio velle se facere, T.: de amicorum sententiā Romam confugit: de more vetusto rapuere faces, V.—Of relation, of, about, concerning, in respect to: multa narrare de Laelio. senatus de bello accepit, learned of, S.: Consilium summis de rebus habere, V.: legati de pace ad Caesarem venerant, Cs.: de bene vivendo disputare: de me experior, in my own case.—In gen., in reference to, with respect to, concerning, in the matter of: non est de veneno celata mater: Aeduis de iniuriis satisfacere, for, Cs.: quid de his fieri placeat, S.: concessum ab nobilitate de consule plebeio, L.: ut sciam quid de nobis futurum sit: de argento somnium, as for the money, T.: de benevolentiā, primum, etc.: de Samnitibus triumphare, over. — In adverbial expressions, de integro, anew, afresh, once more: ratio de integro ineunda est mihi, T.: de integro funus iam sepulto filio facere.—De improviso, unexpectedly: ubi de inprovisost interventum mulieri, T.: de improviso venire, Cs.—De transverso, unexpectedly: de traverso L. Caesar ut veniam ad se rogat.
    * * *
    down/away from, from, off; about, of, concerning; according to; with regard to

    Latin-English dictionary >

  • 100 dē-pōnō

        dē-pōnō posuī    (-posīvī, Ct.), positus, ere, to lay away, put aside, set down, lay, place, set, deposit: lecticā paulisper depositā: corpora sub ramis arboris, V.: mentum in gremiis mimarum: onera iumentis, Cs.: depositis armis, Cs.: arma umeris, V.: anulos, L.: argenti pondus defossā terrā, H.: plantas sulcis, V.: Onus naturae, i. e. to give birth to, Ph.—To lay, wager, stake, bet: vitulam, V.—To lay up, lay aside, put by, deposit, give in charge, commit, confide, intrust: gladium apud te: tabulas apud Pompeium, Cs.: (pecunias) in publicā fide, L.: liberos in silvis, Cs.: HS LX in publico, Cs.: saucios, Cs.—P. pass.: depositus, laid down, despaired of, given up, dead (because the recently dead were laid on the ground): Iam prope depositus, certe iam frigidus, i. e. dead, O.: Depositum me flere, O.: parens, V.: rei p. pars.—Fig., to lay down, lay aside, put away, give up, resign, get rid of: studia de manibus: ex memoriā insidias: personam accusatoris: certamina, L.: bellum, O.: timorem: imperium, Cs.: provinciam: nomen, O.: sitim in undā, quench, O.: prius animam quam odium, i. e. to die, N.: clavum, to lose the rank of senator, H.—To deposit, intrust, commit: populi ius in vestrāfide: quae rimosā deponuntur in aure, H.: aliquid tutis auribus, H.—To fix, direct: in Damalin oculos, H.

    Latin-English dictionary > dē-pōnō

См. также в других словарях:

  • because — 1. because, as, since, for. Because is a conjunction that normally introduces a dependent clause and answers the question ‘why?’ (or, sometimes, ‘how?’). It can relate directly to the statement made, as in I came because I wanted to see you,… …   Modern English usage

  • Because — Chanson par The Beatles extrait de l’album Abbey Road Sortie 26 septembre 1969 …   Wikipédia en Français

  • Because — The Beatles Veröffentlichung 26. September 1969 Länge 2:45 Genre(s) Popsong Autor(en) Lennon/McCartney …   Deutsch Wikipedia

  • because — ou bicause [ bikoz ] conj. et prép. • 1928; angl. because « parce que » ♦ Fam. Parce que; à cause de. « Dominique lui tint pendant quelque temps compagnie puis finit par l abandonner bicause l arrivée de nouveaux invités » (Queneau). ● because… …   Encyclopédie Universelle

  • Because — Be*cause , conj. [OE. bycause; by + cause.] 1. By or for the cause that; on this account that; for the reason that. Milton. [1913 Webster] 2. In order that; that. [Obs.] [1913 Webster] And the multitude rebuked them because they should hold their …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Because of — Because Be*cause , conj. [OE. bycause; by + cause.] 1. By or for the cause that; on this account that; for the reason that. Milton. [1913 Webster] 2. In order that; that. [Obs.] [1913 Webster] And the multitude rebuked them because they should… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Because — is often used in connection with causality. The mathematical symbol for because is (∵) This is Unicode character U+2235.Artistic works entitled Because: * Because (Perry Como song) * Because (The Beatles song) * Because , a song by the Dave Clark …   Wikipedia

  • because — because, for, since, as, inasmuch as are the chief causal conjunctions in English. Because assigns a cause or reason immediately and explicitly; as, I hid myself, because [=for the express reason that, or as caused to do so by the fact that] I… …   New Dictionary of Synonyms

  • Because — Saltar a navegación, búsqueda «Because» Canción de The Beatles Álbum Abbey Road Publicación 26 de septiembre de 1969 …   Wikipedia Español

  • because — ► CONJUNCTION ▪ for the reason that; since. ● because of Cf. ↑because of USAGE On starting a sentence with because, see the note at AND(Cf. ↑and). ORIGIN from the phrase by c …   English terms dictionary

  • because of — (something) as a result of something. The flight was delayed because of bad weather …   New idioms dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»