-
1 prosecutor
prosecutor [ˊprɒsɪkju:tə] nобвини́тель;public prosecutor прокуро́р
;prosecutor's office прокурату́ра
-
2 prosecutor
prosecutor [ˈprɒsɪkju:tər]* * *['prɒsɪkjuːtə(r)]noun Law1) ( instituting prosecution)2) ( in court) procureur m -
3 prosecutor
prosecutorprosecutor (a) [proseku'tor(a)]jurisdicción/derecho öffentlicher Ankläger, öffentliche Anklägerin masculino, femenino -
4 prosecutor
1 ( instituting prosecution) to be the prosecutor être chargé des poursuites ;2 ( in court) procureur m ; -
5 prosecutor
prosecutor ['prɒsɪkju:tə(r)](a) (person bringing case) plaignant(e) m,f∎ (public) prosecutor procureur m -
6 Prosecutor
Prosecutor: Chief Crown Prosecutor главный прокурор (Великобритания) -
7 prosecutor
/prosecutor/ * danh từ - người khởi tố, bên nguyên !public prosecutor - uỷ viên công tố -
8 Prosecutor
Большой англо-русский и русско-английский словарь > Prosecutor
-
9 prosecutor's office
prosecutor's office прокуратура -
10 prosecutor
-
11 prosecutor
prōsecūtor, ōris, m. (prosequor), der Begleiter bei der Beförderung von Personen u. Sachen, der Fortschaffer, a) eines Verbrechers, der Häscher, Macer dig. 48, 3, 7. – b) einer Sache, auri, Cod. Iust. 10, 72, 1. Cod. Theod. 10, 14, 3. § 1: frumentorum, Cassiod. var. 4, 7, 2: publicarum functionum (Abgaben), Cod. Iust. 12, 51, 9: per electos prosecutores ad castella idonea conferre, Geleit, Veget. mil. 3, 3. p. 70, 1 L.2
-
12 prosecutor
-
13 prosecutor
prōsecūtor, ōris, m. (prosequor), der Begleiter bei der Beförderung von Personen u. Sachen, der Fortschaffer, a) eines Verbrechers, der Häscher, Macer dig. 48, 3, 7. – b) einer Sache, auri, Cod. Iust. 10, 72, 1. Cod. Theod. 10, 14, 3. § 1: frumentorum, Cassiod. var. 4, 7, 2: publicarum functionum (Abgaben), Cod. Iust. 12, 51, 9: per electos prosecutores ad castella idonea conferre, Geleit, Veget. mil. 3, 3. p. 70, 1 L.2Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > prosecutor
-
14 prosecutor
-
15 prosecutor
prōsĕcūtor ( prōsĕquūtor), ōris, m. [id.], an accompanier, companion, an attendant (post-class.), Dig. 48, 3, 7; Cod. Th. 8, 5, 47; 10, 72, 1;12, 6, 12 et saep.: caterva prosecutorum,
Sid. Ep. 4, 8. -
16 prosecutor
[ˈprɔsɪkju:tə]assistant public prosecutor помощник государственного обвинителя prosecutor: chief prosecutor главный обвинитель chief public prosecutor главный общественный обвинитель crown prosecutor государственный прокурор prosecutor истец prosecutor лицо, возбуждающее и осуществляющее уголовное преследование; обвинитель prosecutor лицо, возбуждающее и осуществляющее уголовное преследование prosecutor обвинитель; public prosecutor прокурор; prosecutor's office прокуратура prosecutor обвинитель Prosecutor: Prosecutor: Chief Crown prosecutor главный прокурор (Великобритания) prosecutor: prosecutor: chief prosecutor главный обвинитель prosecutor обвинитель; public prosecutor прокурор; prosecutor's office прокуратура prosecutor обвинитель; public prosecutor прокурор; prosecutor's office прокуратура prosecutor: public prosecutor государственный обвинитель public prosecutor общественный обвинитель -
17 prosecutor
ˈprɔsɪkju:tə сущ.
1) исполнитель какой-л. работы;
человек, занимающийся каким-л. делом
2) обвинитель, прокурор public prosecutor prosecutor's office Syn: accuser
3) истец Syn: plaintiff (юридическое) обвинитель - Public P. государственный обвинитель, прокурор ( юридическое) истец тот, кто ведет, выполняет или осуществляет что-либо assistant public ~ помощник государственного обвинителя prosecutor: chief ~ главный обвинитель chief public ~ главный общественный обвинитель crown ~ государственный прокурор prosecutor истец ~ лицо, возбуждающее и осуществляющее уголовное преследование;
обвинитель ~ лицо, возбуждающее и осуществляющее уголовное преследование ~ обвинитель;
public prosecutor прокурор;
prosecutor's office прокуратура ~ обвинитель Prosecutor: Prosecutor: Chief Crown ~ главный прокурор (Великобритания) prosecutor: prosecutor: chief ~ главный обвинитель ~ обвинитель;
public prosecutor прокурор;
prosecutor's office прокуратура ~ обвинитель;
public prosecutor прокурор;
prosecutor's office прокуратура prosecutor: public ~ государственный обвинитель public ~ общественный обвинительБольшой англо-русский и русско-английский словарь > prosecutor
-
18 prosecutor
1) обвинитель2) истец•prosecutor at law — обвинитель в суде;
- chief prosecutorprosecutor in attendance — обвинитель в суде;
- Commonwealth prosecutor
- district prosecutor
- federal prosecutor
- investigating prosecutor
- military prosecutor
- private prosecutor
- public prosecutor
- state prosecutor
- associate prosecutor -
19 prosecutor
обвинувач; позивач; прокурор; особа, яка порушує і здійснює кримінальне переслідування- Prosecutor-GeneralProsecutor's Office of the USSR — іст. Прокуратура СРСР
- prosecutor in attendance
- prosecutor in court
- prosecutor's appeal
- prosecutor's charge
- prosecutor's office -
20 prosecutor
{'prɔsikju:tə}
n юр. ищец
public PROSECUTOR прокурор, държавен обвинител* * *{'prъsikju:tъ} n юр. ищец; public prosecutor прокурор, държавен обв* * *n обвинител, прокурор (public);prosecutor; n юр. ищец; public prosecutor прокурор, държавен обвинител.* * *1. n юр. ищец 2. public prosecutor прокурор, държавен обвинител* * *prosecutor[´prɔsi¸kju:tə] n ищец; public \prosecutor прокурор, обвинител.
См. также в других словарях:
Prosecutor — An advocate in court Occupation Activity sectors Law Description … Wikipedia
prosecutor — pros·e·cu·tor / prä si ˌkyü tər/ n 1: a person who institutes a prosecution (as by making an affidavit or complaint charging the defendant) 2: a government attorney who presents the state s case against the defendant in a criminal prosecution… … Law dictionary
prosecutor — pros‧e‧cu‧tor [ˈprɒsɪkjuːtə ǁ ˈprɑːsɪkjuːtər] noun [countable] LAW 1. a lawyer who represents the authorities in bringing a criminal charge against someone 2. a lawyer representing the government in a court of law: • The agreement between the two … Financial and business terms
Prosecutor — Pros e*cu tor, n. [Cf. L. prosecutor an attendant.] 1. One who prosecutes or carries on any purpose, plan, or business. [1913 Webster] 2. (Law) The person who institutes and carries on a criminal suit against another in the name of the government … The Collaborative International Dictionary of English
prosecutor — 1590s, from M.L. prosecutor, agent noun from prosequi (see PROSECUTE (Cf. prosecute)). Related: Prosecutorial … Etymology dictionary
Prosecutor — (spr. próßekjutor), im engl. Strafprozeß der die Verfolgung eines Verbrechens Betreibende, der Ankläger. Er beantragt zu diesem Zweck zunächst eine Voruntersuchung (examination) vor einem Friedensrichter (s. d.). In dem Termin vor diesem trägt… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
prosecutor — a person who prosecutes, especially in a criminal court, is spelt or, not er … Modern English usage
prosecutor — ► NOUN 1) a person, especially a public official, who prosecutes someone. 2) a lawyer who conducts the case against a defendant. DERIVATIVES prosecutorial adjective … English terms dictionary
prosecutor — [präs′ə kyo͞ot΄ər] n. [ML < LL, companion, attendant] 1. a person who prosecutes 2. Law a) a person who institutes a prosecution in court b) PROSECUTING ATTORNEY … English World dictionary
Prosecutor's fallacy — The prosecutor s fallacy is a fallacy of statistical reasoning made in law where the context in which the accused has been brought to court is falsely assumed to be irrelevant to judging how confident a jury can be in evidence against them with a … Wikipedia
Prosecutor General of Russia — Prosecuter General of the Russian Federation Генеральный Прокурор Российской Федерации … Wikipedia