Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

batuere

  • 1 batuo

    batuere, -, - V
    pound, beat hit, strike; fence (with swords)

    Latin-English dictionary > batuo

  • 2 batuo

    battŭo (bătŭo), ĕre - tr. - [st1]1 [-] battre, frapper, rosser.    - Plaut. Cas. 496 ; Don. Eun. 381 [st1]2 [-] battre pour attendrir, adoucir.    - Apic. 4, 148; cf. Plin. 31, 9, 45, § 104. [st1]3 [-] absol. faire des armes, s'escrimer.    - battuere rudibus cum aliquo, Suet. Cal. 32: s'escrimer avec qqn avec les baguettes [= au fleuret]. --- cf. Cal. 54.    - [dans un sens obscène] Cic. Fam, 9, 22, 4.
    * * *
    battŭo (bătŭo), ĕre - tr. - [st1]1 [-] battre, frapper, rosser.    - Plaut. Cas. 496 ; Don. Eun. 381 [st1]2 [-] battre pour attendrir, adoucir.    - Apic. 4, 148; cf. Plin. 31, 9, 45, § 104. [st1]3 [-] absol. faire des armes, s'escrimer.    - battuere rudibus cum aliquo, Suet. Cal. 32: s'escrimer avec qqn avec les baguettes [= au fleuret]. --- cf. Cal. 54.    - [dans un sens obscène] Cic. Fam, 9, 22, 4.
    * * *
        Batuo, batuis, batuere. Plaut. Batre.
    \
        Batuere. Sueton. Batailler, Combatre.

    Dictionarium latinogallicum > batuo

  • 3 battuo

    battuo (batuo), seit Fronto auch batto, ere, schlagen, klopfen, stampfen (noch j. ital. battere, franz. battre), a) m. Acc.: latera sculponeis, Naev. (?) b. Fulg. 563, 33 Merc.: alci os sculponeis, Plaut. Cas. 496. – bes. etw. im Mörser stampfen, stoßen, medicamen, Marc. Emp. 36. – etw. weich klopfen, ulcera, Plin. 31, 104: soleas, Apic. 4, 148. – Hülsenfrüchte klopfen = dreschen, fabam, Donat. ad Ter. eun. 2, 3, 89. – b) absol.: α) = franz. se battre, sich schlagen, v. Fechter, pugnatoriis armis, Suet. Cal. 54, 1: rudibus cum alqo, ibid. 32 (u. so nach Lachmann viell. rude batuere, Mos. et Rom. legg. collat. 11, 7. § 4, wo jetzt rudem induere): quom Persarum disciplinam memorares, bene battuunt ais, Fronto ep. ad M. Caes. 3, 16. p. 55, 7 N. – β) im obszönen Sinne, batuit impudenter, Cic. ep. 9, 22, 4.

    lateinisch-deutsches > battuo

  • 4 fechten

    fechten, armis uti (Waffen gebrauchen übh.). – armis exerceri (sich im Gebrauch der Waffen üben). – vitare atque inferre ictus (Hiebe, Stöße parieren u. beibringen). – batuere (zur Übung mit Rappieren bekämpfen, rappieren). – pugnare (ernstlich mit Waffen streiten, s. »kämpfen« die Synon.). – auf Stich u. Hieb s., punctim et caesim ferire; caesim, punctim pugnare (im Kampfe): fechten lernen, armis discere: jmd. s. lehren, alqm armis docere: jmd. reiten u. s. lehren, alqm docere equo armisque: sehr gut s. können, armis optime uti; armorum peritissimum esse: nicht s. können, armorum inscium esse: in der Schlacht an jmds. Seite s., proximum lateri alcis in acie stare. – Übtr., mit Worten s., digladiari, mit jmd. od. untereinander, cum alqo od. inter se, über etw., de alqa re. Fechten, das, s. Fechtkunst.

    deutsch-lateinisches > fechten

  • 5 battuo

    battuo (batuo), seit Fronto auch batto, ere, schlagen, klopfen, stampfen (noch j. ital. battere, franz. battre), a) m. Acc.: latera sculponeis, Naev. (?) b. Fulg. 563, 33 Merc.: alci os sculponeis, Plaut. Cas. 496. – bes. etw. im Mörser stampfen, stoßen, medicamen, Marc. Emp. 36. – etw. weich klopfen, ulcera, Plin. 31, 104: soleas, Apic. 4, 148. – Hülsenfrüchte klopfen = dreschen, fabam, Donat. ad Ter. eun. 2, 3, 89. – b) absol.: α) = franz. se battre, sich schlagen, v. Fechter, pugnatoriis armis, Suet. Cal. 54, 1: rudibus cum alqo, ibid. 32 (u. so nach Lachmann viell. rude batuere, Mos. et Rom. legg. collat. 11, 7. § 4, wo jetzt rudem induere): quom Persarum disciplinam memorares, bene battuunt ais, Fronto ep. ad M. Caes. 3, 16. p. 55, 7 N. – β) im obszönen Sinne, batuit impudenter, Cic. ep. 9, 22, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > battuo

  • 6 Бить

    - verberare (aliquem pulsare verberareque); verberibus castigare; caedere (aliquem pugnis; virgis; lapidem ferro); pellere (aliquem); pulsare; percutere; afflictare; affligere (fusti caput); plagare (aliquem); quatere (quatio); tundere; batuere; cudere; ferire; impingere; lacessere; mulcare; obtundere; flagellare;

    • бить стекла - vitrea frangere;

    • град бьёт в стекла - grando fenestras ferit;

    • бить в ладоши - plausum dare; manibus plaudere;

    • бить себя в грудь - afflictare se;

    • бить кулаками по остриям (безрассудным упорством осложнять собственное положение) - stimulos pugnis caedere;

    • кто не может бить осла, тот бьёт по седлу (не по коню, так по оглоблям) - qui asinum non potest, stratum caedit;

    • не бей камня, чтобы не остаться без руки - noli verberare lapidem, ne perdas manum;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Бить

  • 7 Биться

    - trepidare (alae trepidant); batuere; palpitare; pugnare; pugillare; deluctari;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Биться

  • 8 Колотить

    - caedere (aliquem pugnis; virgis; lapidem ferro); tundere; batuere; mulcare (aliquem);

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Колотить

  • 9 bàs

    death, Irish, Old Irish bás; Celtic root ba$$-, ba, hit, slay, whence Gaulish Latin batuere (English battls, etc.); Anglo-Saxon beadu, war.

    Etymological dictionary of the Gaelic language > bàs

  • 10 rudis

    1.
    rŭdis, e, adj. [cf. crudus], unwrought, untilled, unformed, unused, rough, raw, wild (cf. crudus): omnis fere materia non deformata, rudis appellatur, sicut vestimentum rude, non perpolitum: sic aes infectum rudusculum, Cincius ap. Fest. p. 265 Müll. (class.; esp. freq. in the trop. signif.).
    I.
    Lit.:

    terra (opp. restibilis),

    Varr. R. R. 1, 44, 2; so,

    terra,

    id. ib. 1, 27, 2:

    ager,

    Col. 3, 11, 1:

    campus,

    Verg. G. 2, 211:

    humus,

    Ov. M. 5, 646:

    rudis atque infecta materies,

    Petr. 114, 13; cf.:

    rudis indigestaque moles (Chaos),

    Ov. M. 1, 7:

    marmor,

    Quint. 2, 19, 3:

    saxum,

    id. 9, 4, 27; cf.:

    signa (de marmore coepto),

    Ov. M. 1, 406:

    aes (opp. signatum),

    Plin. 33, 3, 13:

    hasta,

    rudely finished, ill-made, Verg. A. 9, 743; cf.:

    novacula (with retusa),

    Petr. 94, 14:

    circumjectus parietum,

    Plin. 11, 51, 112, § 270:

    caementum,

    Tac. Or. 20 (with informes tegulae):

    lana,

    Ov. M. 6, 19:

    textum,

    rough, coarse, id. ib. 8, 640; so,

    vestis,

    id. F. 4, 659:

    herba,

    wild, Mart. 2, 90, 8: cf.

    uva,

    unripe, green, hard, id. 13, 68.— Neutr. plur. as subst.: detrahit doctrina aliquid, ut lima rudibus et cotes hebetibus, Quint. 2, 12, 8. —
    B.
    Poet., transf., young, new (cf. integer):

    illa (carina, sc. Argo) rudem cursu prima imbuit Amphitriten,

    untried, not yet sailed on, Cat. 64, 11;

    hence, also, Argo,

    Luc. 3, 193:

    agna,

    Mart. 9, 71, 6:

    filia,

    id. 7, 95, 8:

    dextram cruore regio imbuit,

    Sen. Troad. 217:

    pannas,

    new, Vulg. Matt. 9, 16. —
    II.
    Trop., rude, unpolished, uncultivated, unskilled, awkward, clumsy, ignorant; hence (like ignarus), with gen., unacquainted with, inexperienced in, etc. (cf. imperitus).
    (α).
    Absol.:

    consilium,

    Plaut. Poen. 1, 1, 61; cf.:

    forma ingenii impolita et plane rudis,

    Cic. Brut. 85, 294:

    incohata ac rudia,

    id. de Or. 1, 2, 5:

    quae rudia atque imperfecta adhuc erant,

    Quint. 3, 1, 7:

    rudia et incomposita,

    id. 9, 4, 17:

    vox surda, rudis, immanis, dura, etc.,

    id. 11, 3, 32:

    modulatio,

    id. 1, 10, 16; cf.:

    modus (tibicinis),

    Ov. A. A. 1, 111:

    rude et Graecis intactum carmen,

    Hor. S. 1, 10, 66:

    stilus (with confusus),

    Quint. 1, 1, 28; 12, 10, 3:

    animi,

    id. 1, 10, 9 (with agrestes);

    1, 1, 36: adhuc ingenia,

    id. 1, 2, 27; cf.

    ingenium,

    Hor. A. P. 410:

    rudis fuit vita priscorum et sine litteris,

    Plin. 18, 29, 69, § 284:

    saeculum,

    Quint. 2, 5, 23; 12, 11, 23; Tac. H. 1, 86:

    anni,

    i. e. young, early, Quint. 1, 1, 5; Tac. A. 13, 16 fin.; cf.:

    adhuc aetas,

    id. ib. 4, 8:

    rudem me et integrum discipulum accipe et ea, quae requiro, doce,

    Cic. N. D. 3, 3, 7; Quint. 2, 3, 3; 3, 6, 83:

    Aeschylus rudis in plerisque et incompositus,

    id. 10, 1, 66:

    tam eram rudis? tam ignarus rerum? etc.,

    Cic. Sest. 21, 47; so (with ignarus) Quint. 1, 8, 4:

    rudis ac stultus,

    id. 11, 3, 76:

    illi rudes homines primique,

    id. 8, 3, 36; 10, 2, 5:

    illi rudes ac bellicosi,

    id. 1, 10, 20:

    nescit equo rudis Haerere ingenuus puer,

    Hor. C. 3, 24, 54.—
    (β).
    With in and abl.:

    cum superiores alii fuissent in disputationibus perpoliti, alii in disserendo rudes,

    Cic. Rep. 1, 8, 13:

    (oratorem) nullā in re tironem ac rudem esse debere,

    id. de Or. 1, 50, 218; (with hebes) id. ib. 1, 58, 248:

    rudis in re publicā,

    id. Phil. 6, 6, 17:

    in causā,

    id. Fam. 4, 1, 1:

    in jure civili,

    id. de Or. 1, 10, 40:

    in minoribus navigiis,

    id. ib. 1, 38, 174:

    omnino in nostris poëtis,

    id. Fin. 1, 2, 5:

    sermo nullā in re,

    id. de Or. 1, 8, 32.—With simple abl. (very rare):

    Ennius ingenio maximus, arte rudis,

    Ov. Tr. 2, 424:

    arte,

    Stat. Th. 6, 437:

    studiis,

    Vell. 2, 73, 1.—
    (γ).
    With gen.:

    imperiti homines rerum omnium rudes ignarique,

    Cic. Fl. 7, 16:

    dicat se non imperitum foederis, non rudem exemplorum, non ignarum belli fuisse,

    id. Balb. 20, 47:

    provinciae rudis,

    id. Verr. 2, 2, 6, § 17:

    Graecarum litterarum,

    id. Off. 1, 1, 1; Nep. Pelop. 1, 1:

    rei militaris,

    Cic. Ac. 2, 1, 2:

    harum rerum,

    id. Verr. 2, 2, 35, § 87:

    artium,

    Liv. 1, 7:

    bonarum artium,

    Tac. A. 1, 3:

    facinorum,

    id. ib. 12, 51:

    agminum,

    Hor. C. 3, 2, 9:

    civilis belli,

    id. Ep. 2, 2, 47; cf.:

    bellorum (elephanti),

    Flor. 4, 2, 67:

    operum conjugiique,

    Ov. F. 4, 336:

    somni,

    i. e. sleepless, id. M. 7, 213:

    dicendi,

    Tac. A. 1, 29.—
    (δ).
    With ad (very rare):

    rudem ad pedestria bella Numidarum gentem esse,

    Liv. 24, 48, 5:

    ad quae (spectacula) rudes tum Romani erant,

    id. 45, 32, 10; 10, 22, 6; 21, 25, 6:

    ad partus,

    Ov. H. 11, 48:

    ad mala,

    id. P. 3, 7, 18:

    rudes adhuc ad resistendum populos,

    Just. 1, 1, 5:

    rudis natio ad voluptates,

    Curt. 6, 21, 9; 8, 8, 24.—
    (ε).
    With dat. (very rare):

    fontes rudes puellis,

    i. e. strange, Mart. 6, 42, 4.—
    (ζ).
    With inf.:

    nec ferre rudis medicamina,

    Sil. 6, 90:

    Martem rudis versare,

    id. 8, 262.— Comp., sup., and adv. do not occur.
    2.
    rŭdis, is, f. ( abl. sing. rudi, Capitol. Opil. Macr. 4, 5), a slender stick or rod.
    I.
    To stir with in cooking; a stirring-stick, spatula:

    versato crebro duabus rudibus,

    Cato, R. R. 79; so,

    ferreae,

    Plin. 34, 18, 50, § 170; cf. rudicula.—
    II.
    A staff used by soldiers and gladiators in their exercises (perh. a wooden sword), answering to a quarter-staff, a foil (freq. and class.):

    (milites) rudibus inter se in modum justae pugnae concurrerunt,

    Liv. 26, 51; 40, 6 and 9 Drak. N. cr. (al. sudibus); Ov. Am. 2, 9, 22; id. A. A. 3, 515:

    rudibus batuere,

    Suet. Calig. 32.—Hence, transf.: PRIMA or SVMMA RVDIS (also in one word, SVMMARVDIS), the first or head fencer, the fencing-master, Inscr. Orell. 2575; 2584: SECVNDA RVDIS, the second fencer, the fencing-master ' s assistant, ib. 2573 sq.—A gladiator received such a rudis when honorably discharged (whence he was called rudiarius):

    tam bonus gladiator rudem tam cito accepisti?

    Cic. Phil. 2, 29, 74:

    acceptā rude,

    Juv. 6, 113:

    essedario rudem indulgere,

    Suet. Claud. 21.—And hence transf. to other persons who receive an honorable discharge:

    tardā vires minuente senectā, Me quoque donari jam rude tempus erat,

    i. e. to dismiss, discharge, Ov. Tr. 4, 8, 24; id. Am. 2, 9, 22; cf.:

    spectatum satis et donatum jam rude,

    Hor. Ep. 1, 1, 2 (v. Orell. ad h. l.):

    ergo sibi dabit ipse rudem,

    Juv. 7, 171; Mart. 3, 36, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > rudis

См. также в других словарях:

  • бот — I I. одномачтовый парусник , уже в первой половине XVII н., чаще с 1700 г. (Петр I, Ф. Прокопович и др.); см. Христиани 38; Смирнов 64. Поскольку судно Петра I называлось бот аглинской, Круазе ван дер Коп (ИОРЯС 15, 4, 9), Брюкнер (KZ 48, 162) и… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • Abate — A*bate ([.a]*b[=a]t ), v. t. [imp. & p. p. {Abated}, p. pr. & vb. n. {Abating}.] [OF. abatre to beat down, F. abattre, LL. abatere; ab or ad + batere, battere (popular form for L. batuere to beat). Cf. {Bate}, {Batter}.] 1. To beat down; to… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Abated — Abate A*bate ([.a]*b[=a]t ), v. t. [imp. & p. p. {Abated}, p. pr. & vb. n. {Abating}.] [OF. abatre to beat down, F. abattre, LL. abatere; ab or ad + batere, battere (popular form for L. batuere to beat). Cf. {Bate}, {Batter}.] 1. To beat down; to …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Abating — Abate A*bate ([.a]*b[=a]t ), v. t. [imp. & p. p. {Abated}, p. pr. & vb. n. {Abating}.] [OF. abatre to beat down, F. abattre, LL. abatere; ab or ad + batere, battere (popular form for L. batuere to beat). Cf. {Bate}, {Batter}.] 1. To beat down; to …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Batter — Bat ter (b[a^]t t[ e]r), v. t. [imp. & p. p. {Battered} (b[a^]t t[ e]rd); p. pr. & vb. n. {Battering}.] [OE. bateren, OF. batre, F. battre, fr. LL. battere, for L. batuere to strike, beat; of unknown origin. Cf. {Abate}, {Bate} to abate.] [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Battered — Batter Bat ter (b[a^]t t[ e]r), v. t. [imp. & p. p. {Battered} (b[a^]t t[ e]rd); p. pr. & vb. n. {Battering}.] [OE. bateren, OF. batre, F. battre, fr. LL. battere, for L. batuere to strike, beat; of unknown origin. Cf. {Abate}, {Bate} to abate.]… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Battering — Batter Bat ter (b[a^]t t[ e]r), v. t. [imp. & p. p. {Battered} (b[a^]t t[ e]rd); p. pr. & vb. n. {Battering}.] [OE. bateren, OF. batre, F. battre, fr. LL. battere, for L. batuere to strike, beat; of unknown origin. Cf. {Abate}, {Bate} to abate.]… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Battle — Bat tle, n. [OE. bataille, bataile, F. bataille battle, OF., battle, battalion, fr. L. battalia, battualia, the fighting and fencing exercises of soldiers and gladiators, fr. batuere to strike, beat. Cf. {Battalia}, 1st {Battel}, and see {Batter} …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Battle piece — Battle Bat tle, n. [OE. bataille, bataile, F. bataille battle, OF., battle, battalion, fr. L. battalia, battualia, the fighting and fencing exercises of soldiers and gladiators, fr. batuere to strike, beat. Cf. {Battalia}, 1st {Battel}, and see… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Battle royal — Battle Bat tle, n. [OE. bataille, bataile, F. bataille battle, OF., battle, battalion, fr. L. battalia, battualia, the fighting and fencing exercises of soldiers and gladiators, fr. batuere to strike, beat. Cf. {Battalia}, 1st {Battel}, and see… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • battledoor — at tle*door , n. [OE. batyldour. A corrupted form of uncertain origin; cf. Sp. batallador a great combatant, he who has fought many battles, Pg. batalhador, Pr. batalhador, warrior, soldier, fr. L. battalia; or cf. Pr. batedor batlet, fr. batre… …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»