Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

bashfully

  • 1 pudenter

        pudenter adv. with comp. and sup.    [pudens], modestly, bashfully, shyly: respondere: vivendo: sumere, H.: pudentius accedere: pudentissime hoc petere.
    * * *
    pudentius, pudentissime ADV
    bashfully, modestly, shyly, chastely, honorably

    Latin-English dictionary > pudenter

  • 2 verēcundē

        verēcundē adv. with comp.    [verecundus], shamefastly, bashfully, shyly, modestly: id facere: tueri (matronas), L.: verecundius hac de re loquor.

    Latin-English dictionary > verēcundē

  • 3 pudenda

    pŭdĕo, ŭi, or pŭdĭtum est, ēre ( dep. form pudeatur, Petr. 47, 4), 2, v. a. and n. [root pu-, pav-, to strike; Sanscr. paviram, weapon; cf. pavire (puvire), tripudium, etc.], to make or be ashamed, to feel shame; to be influenced or restrained by shame or by respect for a person or thing.—In the verb. finit. extremely rare:

    ita nunc pudeo,

    Plaut. Cas. 5, 2, 3:

    siquidem te quicquam, quod facis, pudet,

    id. Mil. 3, 1, 30; Ter. Ad. 1, 2, 4:

    idne pudet te, quia, etc.,

    Plaut. Ep. 1, 2, 4:

    pudet, quod prius non puditum umquam est,

    id. Cas. 5, 2, 4.—In plur.:

    non te haec pudent?

    Ter. Ad. 4, 7, 36:

    semper metuet, quem Saeva pudebunt,

    Luc. 8, 495.—Chiefly used as a verb. impers., pudet, ŭit, or pudĭtum est, one is or feels ashamed, it causes a feeling of shame, etc; constr. aliquem alicujus rei, or with a subj.-clause:

    quos, cum nihil refert, pudet: ubi pudendum est, ibi eos deserit pudor, cum usus est, ut pudeat,

    Plaut. Ep. 2, 1, 1 sq.:

    fratris me Pudet,

    Ter. Ad. 3, 3, 38; id. Heaut. 2, 3, 19:

    sunt homines, quos infamiae suae neque pudeat neque taedeat,

    Cic. Verr. 1, 12, 35:

    pudet me non tui quidem, sed Chrysippi, etc.,

    id. Div. 2, 15, 35:

    cujus eos non pudere demiror,

    id. Phil. 10, 10, 22:

    ceteros pudeat, si qui, etc.... me autem quid pudeat?

    id. Arch. 6, 12; Ov. M. 7, 617:

    cicatricum et sceleris pudet,

    Hor. C. 1, 35, 33:

    nam pudet tanti mali,

    id. Epod. 11, 7; Plaut. Bacch. 3, 1, 12:

    tum puderet vivos, tamquam puditurum esset exstinctos,

    Plin. 36, 15, 24, § 108:

    deūm me hercle atque hominum pudet,

    before gods and men, Plaut. Trin. 4, 2, 67; Liv. 3, 19, 7.—With subj.-clause:

    pudet Dicere hac praesente verbum turpe: at te id nullo modo Facere puduit,

    Ter. Heaut. 5, 4, 20:

    puderet me dicere non intellegere, si, etc.,

    Cic. N. D. 1, 39, 109:

    servire aeternos non puduisse deos?

    Tib. 2, 3, 30: nec lusisse pudet sed non incidere [p. 1486] ludum, Hor. Ep. 1, 14, 36:

    scripta pudet recitare,

    id. ib. 1, 19, 42:

    nonne esset puditum, legatum dici Maeandrium?

    Cic. Fl. 22, 52.—With supine:

    pudet dictu,

    Tac. Agr. 32.—In the gerund:

    non enim pudendo, sed non faciendo id, quod non decet, impudentiae nomen effugere debemus,

    Cic. de Or. 1, 26, 120:

    inducitur ad pudendum,

    id. Brut. 50, 188.—Hence,
    A.
    pŭdens, entis, P. a., shamefaced, bashful, modest (class.):

    muta pudens est,

    Lucr. 4, 1164:

    pudens et probus filius,

    Cic. Verr. 2, 3, 69, § 161:

    cur nescire, pudens prave, quam discere malo?

    Hor. A. P. 88:

    nihil pudens, nihil pudicum in eo apparet,

    Cic. Phil. 3, 11, 28; id. Verr. 2, 1, 1, § 2:

    animus,

    Ter. Heaut. 1, 1, 68:

    pudens et liberalis risus,

    Auct. Her. 3, 13, 23.— Comp., Cic. Pis. 17.— Sup.:

    homo,

    Cic. Caecin. 35, 102:

    vir,

    id. Fl. 20:

    femina,

    id. Verr. 2, 1, 37, § 94.— Adv.: pŭdenter, modestly, bashfully, Afran. ap. Charis. p. 190 P.; Cic. Quint. 11, 39; id. Vatin. 2, 6:

    sumere,

    Hor. Ep. 1, 17, 44; id. A. P. 51.— Comp.:

    pudentius accedere,

    Cic. de Or. 2, 89, 364; Gell. 12, 11, 5. — Sup.:

    pudentissime aliquid petere,

    Cic. Att. 16, 15, 5.—
    B.
    pŭdendus, a, um, P. a., of which one ought to be ashamed, shameful, scandalous, disgraceful, abominable (mostly poet. and in post-Aug. prose):

    ut jam pudendum sit honestiora decreta esse legionum quam senatus,

    Cic. Phil. 5, 2, 4:

    vita,

    Ov. P. 2, 2, 108:

    vulnera,

    Verg. A. 11, 55:

    causa,

    Ov. H. 5, 98:

    parentes,

    Suet. Vit. 2:

    negotiationes vel privato pudendas exercere,

    id. Vesp. 16:

    pudenda miserandaque oratio,

    id. Tib. 65:

    pudenda dictu spectantur,

    Quint. 1, 2, 8; cf.:

    pudendumque dictu, si, etc.,

    id. 6, 4, 7:

    luxus,

    Tac. A. 3, 53:

    hoc quoque animal (sc. blatta) inter pudenda est,

    Plin. 29, 6, 39, § 140:

    proh cuncta pudendi!

    wholly shameful! Sil. 11, 90:

    membra,

    the parts of shame, the privy parts, Ser. Samm. 36, 681.—
    2.
    Subst.: pŭdenda, ōrum, n. (sc. membra).
    a.
    The private parts (post-class.), Aus. Per. Odyss. 6; id. Idyll. 6, 85; Aug. Civ. Dei, 14, 17; Sen. ad Marc. 22, 1; Vulg. Nah. 3, 5.—
    b.
    The breech, fundament, Min. Fel. Oct. 28 med.

    Lewis & Short latin dictionary > pudenda

  • 4 pudeo

    pŭdĕo, ŭi, or pŭdĭtum est, ēre ( dep. form pudeatur, Petr. 47, 4), 2, v. a. and n. [root pu-, pav-, to strike; Sanscr. paviram, weapon; cf. pavire (puvire), tripudium, etc.], to make or be ashamed, to feel shame; to be influenced or restrained by shame or by respect for a person or thing.—In the verb. finit. extremely rare:

    ita nunc pudeo,

    Plaut. Cas. 5, 2, 3:

    siquidem te quicquam, quod facis, pudet,

    id. Mil. 3, 1, 30; Ter. Ad. 1, 2, 4:

    idne pudet te, quia, etc.,

    Plaut. Ep. 1, 2, 4:

    pudet, quod prius non puditum umquam est,

    id. Cas. 5, 2, 4.—In plur.:

    non te haec pudent?

    Ter. Ad. 4, 7, 36:

    semper metuet, quem Saeva pudebunt,

    Luc. 8, 495.—Chiefly used as a verb. impers., pudet, ŭit, or pudĭtum est, one is or feels ashamed, it causes a feeling of shame, etc; constr. aliquem alicujus rei, or with a subj.-clause:

    quos, cum nihil refert, pudet: ubi pudendum est, ibi eos deserit pudor, cum usus est, ut pudeat,

    Plaut. Ep. 2, 1, 1 sq.:

    fratris me Pudet,

    Ter. Ad. 3, 3, 38; id. Heaut. 2, 3, 19:

    sunt homines, quos infamiae suae neque pudeat neque taedeat,

    Cic. Verr. 1, 12, 35:

    pudet me non tui quidem, sed Chrysippi, etc.,

    id. Div. 2, 15, 35:

    cujus eos non pudere demiror,

    id. Phil. 10, 10, 22:

    ceteros pudeat, si qui, etc.... me autem quid pudeat?

    id. Arch. 6, 12; Ov. M. 7, 617:

    cicatricum et sceleris pudet,

    Hor. C. 1, 35, 33:

    nam pudet tanti mali,

    id. Epod. 11, 7; Plaut. Bacch. 3, 1, 12:

    tum puderet vivos, tamquam puditurum esset exstinctos,

    Plin. 36, 15, 24, § 108:

    deūm me hercle atque hominum pudet,

    before gods and men, Plaut. Trin. 4, 2, 67; Liv. 3, 19, 7.—With subj.-clause:

    pudet Dicere hac praesente verbum turpe: at te id nullo modo Facere puduit,

    Ter. Heaut. 5, 4, 20:

    puderet me dicere non intellegere, si, etc.,

    Cic. N. D. 1, 39, 109:

    servire aeternos non puduisse deos?

    Tib. 2, 3, 30: nec lusisse pudet sed non incidere [p. 1486] ludum, Hor. Ep. 1, 14, 36:

    scripta pudet recitare,

    id. ib. 1, 19, 42:

    nonne esset puditum, legatum dici Maeandrium?

    Cic. Fl. 22, 52.—With supine:

    pudet dictu,

    Tac. Agr. 32.—In the gerund:

    non enim pudendo, sed non faciendo id, quod non decet, impudentiae nomen effugere debemus,

    Cic. de Or. 1, 26, 120:

    inducitur ad pudendum,

    id. Brut. 50, 188.—Hence,
    A.
    pŭdens, entis, P. a., shamefaced, bashful, modest (class.):

    muta pudens est,

    Lucr. 4, 1164:

    pudens et probus filius,

    Cic. Verr. 2, 3, 69, § 161:

    cur nescire, pudens prave, quam discere malo?

    Hor. A. P. 88:

    nihil pudens, nihil pudicum in eo apparet,

    Cic. Phil. 3, 11, 28; id. Verr. 2, 1, 1, § 2:

    animus,

    Ter. Heaut. 1, 1, 68:

    pudens et liberalis risus,

    Auct. Her. 3, 13, 23.— Comp., Cic. Pis. 17.— Sup.:

    homo,

    Cic. Caecin. 35, 102:

    vir,

    id. Fl. 20:

    femina,

    id. Verr. 2, 1, 37, § 94.— Adv.: pŭdenter, modestly, bashfully, Afran. ap. Charis. p. 190 P.; Cic. Quint. 11, 39; id. Vatin. 2, 6:

    sumere,

    Hor. Ep. 1, 17, 44; id. A. P. 51.— Comp.:

    pudentius accedere,

    Cic. de Or. 2, 89, 364; Gell. 12, 11, 5. — Sup.:

    pudentissime aliquid petere,

    Cic. Att. 16, 15, 5.—
    B.
    pŭdendus, a, um, P. a., of which one ought to be ashamed, shameful, scandalous, disgraceful, abominable (mostly poet. and in post-Aug. prose):

    ut jam pudendum sit honestiora decreta esse legionum quam senatus,

    Cic. Phil. 5, 2, 4:

    vita,

    Ov. P. 2, 2, 108:

    vulnera,

    Verg. A. 11, 55:

    causa,

    Ov. H. 5, 98:

    parentes,

    Suet. Vit. 2:

    negotiationes vel privato pudendas exercere,

    id. Vesp. 16:

    pudenda miserandaque oratio,

    id. Tib. 65:

    pudenda dictu spectantur,

    Quint. 1, 2, 8; cf.:

    pudendumque dictu, si, etc.,

    id. 6, 4, 7:

    luxus,

    Tac. A. 3, 53:

    hoc quoque animal (sc. blatta) inter pudenda est,

    Plin. 29, 6, 39, § 140:

    proh cuncta pudendi!

    wholly shameful! Sil. 11, 90:

    membra,

    the parts of shame, the privy parts, Ser. Samm. 36, 681.—
    2.
    Subst.: pŭdenda, ōrum, n. (sc. membra).
    a.
    The private parts (post-class.), Aus. Per. Odyss. 6; id. Idyll. 6, 85; Aug. Civ. Dei, 14, 17; Sen. ad Marc. 22, 1; Vulg. Nah. 3, 5.—
    b.
    The breech, fundament, Min. Fel. Oct. 28 med.

    Lewis & Short latin dictionary > pudeo

  • 5 pudicus

    pŭdīcus, a, um (dat. and abl. plur. fem. pudicabus, Cn. Gell. ap. Charis. p. 39 P.), adj. [pudeo], shamefaced, bashful, modest, chaste, virtuous (class.;

    syn.: verecundus, castus): homo,

    Plaut. Trin. 3, 2, 71; 4, 2, 104:

    tam a me pudica est, quasi soror mea sit,

    id. Curc. 1, 1, 51:

    ingenium,

    Ter. Hec. 1, 2, 77:

    erubescunt pudici etiam loqui de pudicitiā,

    Cic. Leg. 1, 19, 50:

    nihil pudens, nihil pudicum,

    id. Phil. 3, 11, 28:

    domus,

    id. ib. 2, 3, 6:

    Hippolytus,

    Hor. C. 4, 7, 25:

    conjux,

    id. ib. 3, 5, 41;

    4, 9, 23: Penelope,

    chaste, pure, id. S. 2, 5, 77:

    nupta, of Lucretia,

    Ov. F. 2, 794:

    matres,

    id. P. 4, 13, 29.—
    II.
    Transf., of things, chaste, pure, undefiled:

    lectum servare pudicum,

    Prop. 2, 23, 111 (3, 30, 55):

    preces,

    pure, Ov. H. 1, 85:

    mores,

    id. Tr. 3, 7, 13:

    fides,

    id. M. 7, 720:

    oratio,

    Petr. 2.— Comp.:

    matrona pudicior,

    Ov. Ib. 351.— Sup.:

    pudicissima femina,

    Plin. 7, 35, 35, § 120:

    puellarum,

    Mart. Cap. 2, § 174.— Hence, adv.: pŭdīcē, bashfully, modestly, chastely, virtuously, Plaut. Poen. 5, 4, 51; Ter. And. 1, 5, 39; Cat. 15, 5.— Comp.:

    pudicius,

    Plaut. Merc. 4, 3, 15; Plin. Ep. 4, 13, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > pudicus

  • 6 verecundus

    vĕrēcundus, a, um, adj. [vereor], feeling shame (at any thing good or bad), shamefaced, bashful, shy, coy, modest, diffident, etc.
    I.
    Lit.:

    nimis verecunda es (uxor),

    Plaut. Am. 3, 2, 22:

    decet verecundum esse adulescentem,

    id. As. 5, 1, 6:

    homo non nimis verecundus,

    Cic. de Or. 2, 88, 361:

    misi ad te quattuor admonitores non nimis verecundos,

    id. Fam. 9, 8, 1:

    innocentes et verecundi,

    id. Leg. 1, 19, 50:

    populus,

    Hor. A. P. 207:

    saepe verecundum laudasti,

    id. Ep. 1, 7, 37: Bacchus, moderate, id. C. 1, 27, 3 (cf.:

    modicus Liber,

    id. ib. 1, 18, 7):

    orator in transferendis verecundus et parcus,

    Cic. Or. 24, 81:

    vultus,

    Ov. M. 14, 840:

    ore loqui,

    Mart. 8, 1, 2:

    color,

    a blush, Hor. Epod. 17, 21:

    rubor,

    Ov. M. 1, 484:

    pudor,

    id. Tr. 4, 4, 50:

    verecunda debet esse translatio,

    Cic. de Or. 3, 41, 165:

    oratio,

    Quint. 11, 3, 96:

    verba,

    id. 10, 1, 9:

    causa,

    id. 4, 5, 19:

    vita,

    Ov. Tr. 2, 354.—With subj.clause:

    transire in diversa subsellia, parum verecundum est,

    Quint. 11, 3, 133:

    hoc dicere verecundum est,

    i. e. I am ashamed, id. 7, 1, 56.— Comp.:

    verecundior in postulando,

    Cic. Phil. 14, 5, 11:

    verecundior in loquendo,

    id. Fam. 7, 33, 2:

    partes,

    i. e. the private parts, Arn. 4, 133:

    translatio,

    Quint. 9, 2, 41:

    confessio,

    id. 4, 2, 8.— Sup.:

    Pompejus in appetendis honoribus immodicus, in gerendis verecundissimus,

    Vell. 2, 33, 3.—
    II.
    Transf., objectively, worthy of reverence, venerable (late Lat.):

    nomen populi Romani,

    Amm. 14, 6, 6; cf. id. 21, 16, 11; 30, 8, 4:

    praetor,

    Capitol. Ver. 8.— Adv. (acc. to I.), shamefacedly, bashfully, shyly, modestly.
    (α).
    Form vĕrēcundē, Cic. Fin. 5, 2, 6; id. Brut. 22, 87; Liv. 26, 49, 16.—
    * (β).
    Form vĕrēcundĭter, Pompon. ap. Non. 516, 23.—
    b.
    Comp.:

    verecundius,

    Cic. de Or. 1, 37, 171; Quint. 4, 1, 13; 11, 1, 84.

    Lewis & Short latin dictionary > verecundus

См. также в других словарях:

  • Bashfully — Bash ful*ly, adv. In a bashful manner. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • bashfully — bashful ► ADJECTIVE ▪ shy and easily embarrassed. DERIVATIVES bashfully adverb bashfulness noun. ORIGIN from obsolete bash «make or become abashed» …   English terms dictionary

  • bashfully — adverb see bashful …   New Collegiate Dictionary

  • bashfully — See bashful. * * * …   Universalium

  • bashfully — adverb In a bashful manner …   Wiktionary

  • bashfully — adv. shyly, timidly …   English contemporary dictionary

  • bashfully — bash·ful·ly …   English syllables

  • bashfully — See: bashful …   English dictionary

  • bashfully — adverb in a shy or timid or bashful manner he smiled shyly • Syn: ↑shyly, ↑timidly • Derived from adjective: ↑bashful, ↑timid (for: ↑timidly), ↑ …   Useful english dictionary

  • bashful — bashfully, adv. bashfulness, n. /bash feuhl/, adj. 1. uncomfortably diffident and easily embarrassed; shy; timid. 2. indicative of, accompanied by, or proceeding from bashfulness. [1540 50; (A)BASH + FUL] Syn. 1. abashed, modest. See shy1. Ant …   Universalium

  • bashful — [[t]bæ̱ʃfʊl[/t]] ADJ GRADED Someone who is bashful is shy and easily embarrassed. Offstage, he is bashful and awkward... In our culture we tend to be bashful about our talents and skills. ...a bashful young lady. Syn: coy Derived words: bashfully …   English dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»