-
1 Bardi Pomeraniae*
Barth (Germany) [gw] -
2 admiror
ad-mīror, ātus, 1, v. dep., to wonder at, to be astonished at, to regard with admiration, to admire, to be in a state of mind in which something pleases us by its extraordinary greatness, its sublimity, or perfection; while mirari signifies to be surprised at, to have the feeling of the new, singular, unusual.I.In gen.:II.quorum ego copiam non modo non contemno, sed etiam vehementer admiror,
Cic. de Or. 1, 51:ingenium tuum, Crasse, vehementer admirans,
id. ib. 1, 20 fin.:res gestas,
id. Brut. 94, 323:quem et admiror et diligo,
id. Ac. 2, 36; so id. Scaur. 1, 4:magnitudinem animi,
id. Fam. 1, 7; Nep. Dion. 2; id. Alcib. 11:illum,
Verg. G. 4, 215 (cf. mirari in Hor. C. 4, 14, 43, and the Gr. thaumazein, Eurip. Med. 1144).—Esp.A.To gaze at passionately, to strive after a thing from admiration of it, to desire to obtain it:B.nihil hominem nisi quod honestum decorumque sit, aut admirari aut optare aut expetere oportere,
Cic. Off. 1, 20: nil admirari prope res est una, Numici, Solaque quae possit facere et servare beatum, not to be brought by any thing into an impassioned state of mind, or into a state of desire or longing (as in the Gr. mê thaumazein;acc. to Pythagoras the limit of all philos. effort),
Hor. Ep. 1, 6, 1.—More freq., to fall into a state of wonder or astonishment at a thing, to wonder at, be astonished at. —Constr. with acc., acc. with inf., de, super aliquam rem, with a relat. clause, quod, cur, etc.:quid admirati estis?
why are you so surprised? Plaut. Am. prol. 99:admiratus sum brevitatem epistulae,
Cic. Att. 6, 9:hoc maxime admiratus sum, mentionem te hereditatum ausum esse facere,
id. Phil. 2, 16 fin.; so Nep. Alcib. 1; id. Epam. 6, 3:de diplomate admiraris, quasi, etc.,
Cic. Att. 10, 17:de Dionysio sum admiratus, qui, etc.,
id. ib. 9, 12; so id. Mur. 19:super quae admiratus pater,
Vulg. Tob. 5, 10; ib. Act. 13, 12:cave quidquam admiratus sis, quā causā id fiat,
Ter. Heaut. 4, 6, 22:admirantium, unde hoc studium exstitisset,
Cic. N. D. 1, 3:admiratur quidnam Vettius dicturus sit,
id. Verr. 3, 167:admiror, quo pacto, etc.,
Hor. S. 1, 4, 99:admiratus sum, quod, etc.,
Cic. Att. 6, 9:ne quis sit admiratus, cur, etc.,
id. Off. 2, 10, 35.► Pass.: Propter venustatem vestimentorum admirari, to be admired, Canutius ap. Prisc. 792 P.— Part. fut. pass.: admīrandus, a, um, to be admired; admirable, wonderful:suspicienda et admiranda,
Cic. Div. 2, 72, 148:quo magis pravitas eorum admiranda est,
Sall. J. 2, 4. —Hence also adj., = admirabilis:patiens admirandum in modum,
Nep. Ep. 3: exposuit quae in Italia viderentur admiranda, id. Cat. fin.:admiranda spectacula,
Verg. G. 4, 3:vir subtilis et in plurimis admirandus,
Quint. 3, 11, 22.— Comp. and adv. not used.— Sup. is found in Salv. Ep. 8: admirandissimi juvenes; cf. Barth, Adv. 35, 9. -
3 adventor
I.In gen., Plaut. As. 2, 2, 92.—So in two inscriptions, Orell. 2287, and Grut. 444, 8; cf. Barth. Adv. p. 1487.—II.Esp., one that comes to a pothouse, visitor, customer, Plaut. Truc. 1, 2, 2:adventores meos non incuses,
id. ib. 2, 7, 55, etc.; so App. M. 10, p. 248. -
4 alapus
ălăpus, i, m. [alapa], a parasite, who submitted to the box on the ear for gold, Gloss. Isid.; cf. Barth. Advers. 19, 22. -
5 confunero
con-fūnĕro, āre, v. a., to bury, inter; trop., to ruin, destroy:orbem,
Juvenc. 4, 96 (acc. to Barth. Adv. 13, 19). -
6 conspuo
con-spŭo, no perf., ūtum, 3, v. a. and n.I.Act., to spit upon (rare;B.most freq. in Petr.): me immundissimo basio,
Petr. 23, 4.—Esp., to spit upon in contempt, Plaut. Curc. 4, 2, 17; Petr. 132, 3; Hier. Ep. 50, n. 4; cf.Barth. Advers. 23, 24.—Of an epileptic: faciem tuam,
App. Mag. 44, p. 303, 1: conspuere sinus, as a charm to prevent the gods from being provoked by proud words, Juv. 7, 111 Mayor ad loc.; cf. spuo, I.—Poet., in a harsh and undignified figure, = conspergere, to besprinkle, to cover over: Juppiter hibernas canā nive conspuit Alpes, Furius Bibaculus ap. Quint. 8, 6, 17;II.for which Horace, parodying it, writes: Furius hibernas cana nive conspuet Alpes,
Hor. S. 2, 5, 41; cf. the scholiast in h. 1.—Neutr., to spit out much, to spit:faciem meam non averti a conspuentibus in me,
Vulg. Isa. 50, 6. -
7 nucella
nŭcella, ae, f. dim. [id.], a little nut, Apic. ap. Barth. Adv. 34, 18. -
8 praedexter
prae-dexter, tĕra, tĕrum, adj., very skilful, Grat. Cyn. 67 (acc. to Barth, i. q. ambidexter, aequimanus). -
9 vinciam
vinciam dicebant continentem, Fest. p. 379 Müll. N. cr. (in the Cod. Basil. in Barth. Adv. 39, 5, is added, et est cognomen Jovis).
См. также в других словарях:
BARTH (K.) — Karl Barth, dogmaticien protestant suisse, né et mort à Bâle, inaugure en 1919 la théologie contemporaine en redécouvrant la transcendance du Dieu tout autre par rapport à la culture, à la morale, à l’histoire et au sentiment. De 1932 à 1964, il… … Encyclopédie Universelle
Barth — [bart] (english beard ) can mean:People*Edgar Barth (1917 1965), a German race car driver *Fredrik Barth (1928 ), a Norwegian anthropologist *Heinrich Barth (1821 1865), a German explorer *Heinz Barth (1920 2007), Waffen SS leader *John Barth… … Wikipedia
BARTH (J.) — BARTH JOHN (1930 ) Avec William Gass, Robert Coover et Vladimir Nabokov, John Barth est sans doute le romancier américain contemporain qui a eu l’influence théorique la plus grande sur l’art de son temps. Son essai sur «La Littérature de… … Encyclopédie Universelle
BARTH (H.) — BARTH HEINRICH (1821 1865) À trente ans, le géographe allemand Heinrich Barth, qui parlait anglais, français, espagnol, italien et arabe, avait visité plusieurs pays du Proche Orient, la Tunisie et la Libye. L’explorateur anglais James Richardson … Encyclopédie Universelle
Barth — Barth, Karl * * * (as used in expressions) Barth, John John Simmons Barth, Jr. Barth, Karl … Enciclopedia Universal
barth — barth·ian·ism; barth·ite; barth·ian; … English syllables
Barth — Barth, n. [Etymol. unknown.] A place of shelter for cattle. [Prov. Eng.] Halliwell. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Barth — (Heinrich) (1821 1865) géographe allemand; explorateur de l Afrique occidentale (1850 1855). Barth (Karl) (1886 1968) théologien protestant suisse … Encyclopédie Universelle
Barth|i|an — «BAHR tee uhn, thee », adjective. of or having to with the Swiss theologian Karl Barth (1886 1968) or with Barthianism … Useful english dictionary
Barth [1] — Barth, 1) Ländchen an der Ostsee in der Nähe Rügens, im Kreise Franzburg des preußischen Regierungsbezirks Stralsund, Anfangs Besitz der Rügen, 1148–1185 der Pommern, dann wieder der Rügen, seit dem 13. Jahrh. der Pommern, seit 1648 der Schweden; … Pierer's Universal-Lexikon
Barth [2] — Barth, 1) Jean de B., s. Baert; 2) (Barthius), Kaspar v. B., geb. 1587 zu Küstrin, lebte, nachdem er in Wittenberg studirt u. Holland, England, Frankreich u. Italien besucht hatte, als Privatgelehrter in Leipzig u. st. hier 1658. Er schr.:… … Pierer's Universal-Lexikon