-
21 banala
banalny, pospolity, oklepany -
22 oklepany
adj( powszechnie znany) commonplace; ( banalny) trite* * *a.pot. commonplace, well-worn; ( o kawale) twice-told, corny; (o melodii, temacie) well-worn, worn out; (= banalny) trite; oklepany frazes cliché, bromide.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > oklepany
-
23 trywialny
adj* * *a.1. (= prostacki) vulgar, crude, coarse.2. (= banalny) trivial.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > trywialny
-
24 банальный
прил.• bagatelny• banalny• błahy• codzienny• pospolity• powszedni• szablonowy• trywialny• tuzinkowy• zdawkowy• zwykły* * *banalny, oklepany, pospolity -
25 oklepany
избитый, банальный+banalny, szablonowy, wytarty
* * *изби́тый, бана́льныйSyn: -
26 zdawkowy
прил.• банальный• общий• обыкновенный• совместный• трафаретный• тривиальный* * *zdawkow|yничего не значащий (не выражающий), банальный;\zdawkowy komplement банальный комплимент; ● \zdawkowyа moneta разменная монета
+ banalny* * *ничего́ не зна́чащий (не выража́ющий), бана́льныйzdawkowy komplement — бана́льный комплиме́нт
Syn: -
27 corny
['kɔːnɪ]* * *['ko:ni](not original or interesting: a corny joke.) banalny -
28 trite
-
29 jednakowo
adv. [ubrany, umeblowany] identically; [traktować, cenić] equally; [brudny, banalny] equally; [szybko, mało] equally- traktować wszystkich jednakowo (dobrze/źle) to treat everybody equally (well/badly)- jednakowo je kocham I love them equally- wyglądają jednakowo they look the same- oba filmy są jednakowo nudne both films are equally boring* * *advalike, equally* * *adv.1. (= tak samo) alike; myśleć/wyglądać jednakowo think/look alike.2. (= (po) równo) equally.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > jednakowo
-
30 pospolity
* * *a.1. (= powszechny, częsty) common, general; (= codzienny) everyday; rzeczownik pospolity gram. common noun.2. (= przeciętny) average; (= zwyczajny, pospolity, banalny) ordinary, common, commonplace.3. (= prostacki) boorish, coarse; (o słowach, wyrażeniach) (= ordynarny) vulgar, coarse.4. lit. (= stanowiący ogół) common; pospolite ruszenie hist. mass levy, universal conscription.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pospolity
-
31 prozaiczny
1) LIT prose2) ( powszedni) prosaic* * *a.1. teor.lit. (o utworze, przekładzie) prose, prosaic.2. (= banalny) mundane, pedestrian; ( o człowieku) prosaic, uninspired; ( o zajęciu) banal, commonplace.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > prozaiczny
-
32 ежедневный
-
33 заурядный
прил.• banalny• codzienny• mierny• pospolity• powszedni• przeciętny• zwyczajny• zwykły• średni* * *mierny, pospolity, tuzinkowy -
34 народный
прил.• banalny• krajowy• krajoznawczy• ludowy• narodowy• ogólnokrajowy• państwowy• poczytny• popularny• pospolity• rodzimy• tubylczy* * * -
35 общий
прил.• banalny• całkowity• całościowy• codzienny• generalny• gminny• główny• jawny• kompletny• ogólnobudowlany• ogólnogospodarczy• ogólny• państwowy• pełen• pełny• popularny• pospolicie• pospolity• powszedni• publiczny• rodzajowy• społeczny• sumaryczny• szablonowy• totalny• uniwersalny• walny• wspólny• wszechstronny• wszechświatowy• zbiorowy• zdawkowy• zespołowy• znakomity• zupełny• zwykły• łączny* * *globalny, łączny, ogólnikowy, ogólny, ramowy, wspólny -
36 обыденный
прил.• banalny• codzienny• pospolity• powszedni• przeciętny• trywialny• zwyczajny• zwykły* * *powszedni, pospolity, potoczny -
37 обыкновенный
прил.• banalny• codzienny• gminny• normalny• popularny• pospolity• potoczny• powszedni• prawidłowy• prosty• przeciętny• regularny• szablonowy• szczery• trywialny• wspólny• zdawkowy• zwyczajny• zwyczajowy• zwykły• łatwy* * *pospolity, potoczny, zwyczajny, zwykły -
38 совместный
прил.• banalny• całkowity• codzienny• gminny• grupowy• kolektywny• popularny• pospolity• powszedni• szablonowy• wspólny• zbiorczy• zbiorowy• zdawkowy• zespołowy• zwykły• łączny* * *łączny, wspólny, zbiorowy -
39 трафаретный
-
40 тривиальный
прил.• bagatelny• banalny• błahy• codzienny• nieważny• pospolity• powszedni• szablonowy• trywialny• tuzinkowy• zdawkowy* * *
См. также в других словарях:
banalny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, banalnyni, banalnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 7}} niemający oryginalnych cech; pospolity, oklepany : {{/stl 7}}{{stl 10}}Banalny temat. Banalne przedstawienie wątku miłosnego. Banalna sprawa do załatwienia. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
banalny — banalnyni, banalnyniejszy «nie odznaczający się oryginalnością; szablonowy, oklepany» Banalny frazes, komplement. Rozmowa banalniejsza niż zwykle. Byli banalni w swoich wypowiedziach. ‹fr.› … Słownik języka polskiego
arcybanalny — «bardzo banalny» Arcybanalna rozmowa … Słownik języka polskiego
banalnie — banalnieej przysłów. od banalny Powieść napisana banalnie. Coś brzmi banalnie. Wyrażać się banalnie … Słownik języka polskiego
banał — m IV, D. u, Ms. banałale; lm M. y «powiedzenie nie mające głębszej treści, ogólnie znane, zwrot utarty, oklepany, banalny; frazes, komunał, slogan» Pusty, wytarty banał. Wypowiedź pełna banałów … Słownik języka polskiego
bezproblemowy — bezproblemowywi 1. «nie poruszający ważnych problemów; banalny» Bezproblemowa sztuka. Bezproblemowe wiersze. 2. pot. «nie mający problemów do rozstrzygnięcia; płytki, powierzchowny, nieskomplikowany» Bezproblemowa młodzież. Bezproblemowe życie … Słownik języka polskiego
blady — bladzi, bledszy (bladszy) 1. «nie mający rumieńców; mizerny» Śmiertelnie, trupio blady. Blady jak ściana, jak papier, jak płótno. Blady z gniewu, ze złości. ◊ Blady strach padł na kogoś «ktoś się przestraszył» ◊ Blada twarz «w opowiadaniach o… … Słownik języka polskiego
cukierkowy — cukierkowyowi przym. od cukierek Cukierkowy smak. Masa cukierkowa. przen. «czułostkowy, sentymentalny; banalny» Cukierkowa literatura. Cukierkowy film … Słownik języka polskiego
greps — m IV, D. u, Ms. grepspsie; lm M. y środ. «chwyt komediowy w filmie, rzadziej w sztuce teatralnej, zwykle banalny, niewyszukany; także: dowcip, zręczne powiedzenie; bon mot» Sytuacyjny, dialogowy greps. Kabaretowy greps. ‹ang.› … Słownik języka polskiego
oklepanka — ż III, CMs. oklepankance; lm D. oklepankanek 1. pot. «powszechnie znany, oklepany fakt, argument itp.; frazes, banał, slogan» Mówić, powtarzać oklepanki. 2. pot. «banalny wiersz o niewyszukanych rymach; rymowanka» Wiersz ten to banalna oklepanka … Słownik języka polskiego
oklepany — imiesł. przymiotnikowy bierny czas. oklepać (p.) oklepany w użyciu przym., pot. «powszechnie znany; pospolity, banalny» Oklepany dowcip, temat, zwrot. Oklepana melodia. Oklepane morały, treści, słowa … Słownik języka polskiego